คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Starting Point Of Triangle Love
ประตูบ้านหลังหนึ่งค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ…
“แม่คะ พ่อคะ หนูไปก่อนนะคะ” เจ้าของเสียง เสียงนี้เป็นของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวถึงประมาณบ่านั้นเข้ากันได้ดีกับโครงหน้ารูปไข่ ผมที่ถูกมัดแกละไว้อย่างเรียบร้อย สีน้ำตาลอ่อนของเส้นผมทำให้เธอช่างดูเหมือนดอกไม้ที่พระเจ้าทรงสร้างมาเพื่อนำความงามอันมหัศจรรย์นี้มามอบแด่มวลมนุษย์โลก
“ระวังแล้วกันนะแสตมป์” ภาพของหญิงมีอายุผู้หนึ่ง ในดวงตาของเธอดูเหมือนสามารถมอบความรักให้แด่เด็กสาวตรงหน้าได้เสมอ
หน้าโรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่ง…
“เฟรนด์…จ๋า วันนี้นะพาเมจิไปเที่ยนหน่อยนะ” เด็กสาวตัวน้อยๆ หน้าตาเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ตัวน้อย แต่ใครจะรู้ว่าข้างในแฝงด้วยความริษยา
“เฟรนด์…เอ่อ…ไม่ค่อยว่าง” เด็กชายตอบอย่างตะกุก ตะกัก
“ง่ะ เฟรนด์ อ่ะ” เด็กสาวตรงหน้าหน้ากล่าวอย่างอารมณ์เสีย
“คงจะไปกับ…ยัย…แสตมป์ สินะ” ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปสักพัก
“ก็คง…ประมาณนั้นแหล่ะ” เด็กชายตอบอย่างเบาๆ คงกลัวเด็กสาวตรงหน้าโกรธและคงกลัวเธอกรี๊ดเสียงแปดหลอดกระมัง
“กรี๊ด!!!!!!!!” ชายหนุ่มเอามือปิดหู เพราะเสียงของเธอไม่ได้ไพเราะอะไรเลย
“แสตมป์” ชายหนุ่มหันไปทางด้านหลังของเขา…
“ยัยดอกไม้ที่พระเจ้าทรงสร้าง…แวะ เลี่ยนจริง จริ๊ง”เด็กสาวทำเสียงสูงตอนประโยคสุดท้าย เด็กสาวที่อยู่ข้างหลังชายหนุ่มดูเหมือนจะอึ้งไปสักพัก
จะว่าไปชายหนุ่มผู้นี้หน้าตาจัดอยู่ในขั้นดี ผมซอยสไลด์นั้นเหมาะกับริมฝีปากและจมูกของเขาจริงๆ ริมฝีปากบางนั้นเข้ากับจมูกโด่งๆ ทำให้รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ต้องเป็นชาวต่างชาติอย่างแน่นอน
“นี่พ่อหนุ่มประติมากรรมของพระเจ้า จ้องอยู่ได้” เด็กสาวตัวน้อยกล่าวออกมา
“ก็…นะ แสตมป์น่ารักจะตายไป”
“คนบ้า (-///- ) ( -\\\-) อายเป็นนะ” เด็กสาวกล่าวอย่างเขินอาย
“อ่ะ…รู้แล้ว” เด็กชายง้อเด็กสาวตรงหน้า แต่รู้สึกว่าเด็กสาวตรงหน้ากลับยิ่งเขินอายมากกว่าเก่า
“ไม่เอา…ไม่พูดด้วยแล้ว” เด็กสาวรีบก้มหน้าก้มตาหลบ คงกลัวว่าชายหนุ่มจะเห็นท่าทีเขินอายของเธอกระมัง
ชั่วโมงเรียนคาบแรก…ใบไม้สั่นระริก…ดูเหมือนว่าบางสิ่ง บางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น
“นักเรียนทำความเคารพ”
“สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ” นักเรียนทั้งชายหญิงกล่าวสวัสดีและนั่งลงตามระเบียบ
“วันนี้นะคะ จะมีนักเรียนใหม่เข้ามานะคะ นักเรียนช่วยดูแลเค้าด้วยนะคะ” สิ้นเสียงของอาจารย์นฤนาถก็มีนักเรียนชายคนเปิดประตูและเดินเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ …
“สวัสดีครับผมชื่อ ธนกร สว่างรัตน์ มีชื่อเล่นว่า แบล็ค นะครับฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“เอาล่ะ…ตอนนี้ทุกคนก็รู้จักธนกรแล้วใช่ไหมคะ ตอนนี้มีที่ตรงไหนว่างบ้างคะ” คุรครูนฤนาถกล่าวเสียงอ่อนโยน สดใส
“ตรงนี้ว่างอยู่คะคุณครู” เด็กสาวตัวน้อยกล่าวเสียงสำเนียงไพเราะ อ่อนหวาน ลึกซึ้งกว่าที่ใครจะรู้…
“ถ้างั้นไปนั่งกับ วทัญญุตา แล้วกันนะจ๊ะ” คุณครูกล่าวชวน
“เอ่อ…ครับ”
เที่ยงแล้วฟ้าตั้งเค้าเริ่มจะตก แต่ช่างดูเหมือนท้องฟ้าจะร้องไห้ เพราะอะไรกันนะ…
“เอ่อ…นี่ชั้นชื่อ แสตมป์ นะ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ แบล็ค” เด็กสาวกล่าวเสีองเจื้อยแจ้ว
“อ่ะ…เอ่อ…สวัสดีครับ”
“ไม่ต้องพูดครับก็ได้นะ…พูดสบายๆ ก็ได้ไม่เป็นไร”
“ครับ…เอ้ย…ได้สิ” เด็กหนุ่มพูดผิด พูดถูก ช่างน่าขันจริงๆ
“ฮิ ฮิ…เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ชินเองแหละ…ลืมบอกไป ชั้นชื่อแสตป์นะ”
“อื้อ”
ความคิดเห็น