Photograph memory (จบแล้ว)

ลำดับตอนที่ #10 : Photograph memory -10-

Photograph memory -10-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 'โปรเจกของชานยอล'

 

 

 

 เสียงเพลงเรียกเข้ายังคงดังอย่างต่อเนื่องในกระเป๋ากางเกงของผม ผมรีบก้าวขาให้เร็วขึ้นไม่นานร่างเล็กที่แสนคุ้นตาก็ปรากฏตรงหน้า

 

 ผมล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดตัดสายและปิดเสียง แอบย่องเข้าไปหาร่างเล็กอีกคนเมื่อรู้ว่าโดนตัดสายก็บ่นพึมพำอยู่คนเดียว ผมย่องเข้าไปใกล้อีกคนมากเรื่อยๆมากขึ้นจนกระทั่ง

 

 'โป๊ก'

 

 "โอ๊ย เจ็บนะเเบคฮยอน"

 

 มือเล็กกำเป็นกำปั้นก่อนจะเขกลงบนหัวผม ยกมือขึ้นมาลูบบริเวณที่โดนเขกเบาๆพร้อมตีหน้างอนให้อีกคนเห็น

 

 "เจ็บเหรอ! เอาทั้งมือไหมห๊ะ!"

 

 ผมยกมือขึ้นทั้งสองข้างอย่างยอมแพ้ก่อนจะคว้าเอวของแบคฮยอนเข้ามากอดไว้ล้วมๆ "ยอมแล้วคร้าบ"

 

 "ลีลาคนหิวเนี่ยรู้ไหม" 

 

 "หืม? หิวแล้วเหรอท้องป่ะเนี่ยกินเก่งจัง"

 

 แบคฮยอนยกมือขึ้นมาอีกรอบเตรียมจะเขกลงบนหัวผม ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นเป็นเชิงยอมแพ้ ร่างเล็กเดินงอลนำหน้าผมไปขายาวๆของผมรีบก้าวตามไปให้ทันอีกคนทันทีไม่นานก็ถึง ผมกุมกระชับมือเล็กพร้อมเดินไปด้วยกัน

 

 "อยากไปกินอะไรล่ะ?"

 

 หลังจากเงียบกันมานานผมก็เอ่ยถามถึงจุดประสงค์ของคนตัวเล็กที่บอกแต่แรกแบคฮยอนเงียบทำหน้านึกคิด "เนื้อย่าง"  ร่างเล็กพูดออกมาพร้อมยิ้มร่า

 

 "แล้วมายังไงเอารถมาเหรอ?"

 

ผมหันมามองร่างเล็กข้างๆตัวก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ "ติดรถจงแดมา" แบคฮยอนพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเปลี่ยนติดงอนเล็กๆ

 

 "รถก็มีแต่ไม่เคยเอามาใช้ ถามจริงเหอะชานยอลซื้อมาทำไมใช้จนแทบนับครั้งได้"

 

 "5555 ประหยัดจะตายทำไมล่ะ?"

 

 "ก็มันลำบากดูดิต้องมารอรถเมล์อ่ะ"

 

 มือเล็กยกขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าเล็กน้อย เราสองคนหยุดลงตรงป้ายรถเมล์หน้ามหาลัย ผมยกแขนเสื้อของตัวเองขึ้นแล้วเช็ดเหงื่อให้แบคฮยอน ร่างเล็กตีเข้าที่ไหล่ของผมก่อนจะบ่นออกมา

 

 "สกปรกไหมห๊ะ! คิดว่าใครซักผ้ากันเทวดาเหรอ?!"

 

 แบคฮยอนก็เป็นซะอย่างเนี้ยแหละนะ ไม่นานรถเมล์ก็หยุดจอดตรงป้ายแบคฮยอนเดินนำขึ้นไปบนรถก่อนจะจ่ายตังและนั่งลงทันที ผมนั่งลงข้างๆร่างเล็กเกลี่ยเส้นที่ปรกหน้าให้อีกคน

 

 แบคฮยอนเขยิบหน้าหนีเล็กน้อยก่อนจะยกแขนขึ้นมาเท้ากับขอบกระจกรถแลัวหลับตาลง ผมยิ้มใหักับภาพตรงหน้าแบคฮยอนเนี่ยมองยังไงในสายตาของผมเขาก็น่ารัก

 

 'แชะ'

 

 ไม่รอช้าผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วกดชัตเตอร์ทันที ได้มาอีกหนึ่งผมก้มดูรูปฝีมือตัวเองในโทรศัพท์ยิ้มออกมาบางๆกับรูปนั้นก่อนที่มือเรียวจะฉวยเอาโทรศัพท์ผมไป

 

 "พวกเด็กนิเทศน์นี่ยังไงเนี่ยชอบถ่ายรูปคนอื่นตอนเผลอ"

 

 "อย่านะแบคฮยอน!"

 

 "อะไร?"

 

 ผมรีบคว้าเอาโทรศัพท์มาไว้กับตัวเองร่างเล็กแบะปากใส่ผมพร้อมส่งสายตาตำหนิมาให้ "ก็ฉันกลัวแบคฮยอนลบรูปนี่"

 

 เป็นจังหวะเดียวกับที่รถเมล์จอดร่างเล็กลุกจากที่นั่งแล้วเดินลงไปโดยไม่รอผม ผมรีบตามร่างเล็กนั่นไปทันทีแบคฮยอนเดินนำเข้าไปยังย่านการค้าผมตามแล้วจับมือเรียวกระชับไว้แน่นทันที

 

 "โถ่ แบคฮยอนอย่างอลสิก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันจะเอารูปแบคฮยอนไปเป็นโปรเจกจบน่ะ"

 

 "ฉันเคยว่าไหมล่ะ?"

 

 เถียงไม่ออกครับ เพราะตั้งแต่รู้ว่าโปรเจกจบคือจัดแกลลอรี่ผมก็บอกกับแบคฮยอนเลยว่าอยากจะได้รูปของเจ้าตัวมาเป็นโปรเจกซึ่งแบคฮยอนก็เห็นด้วย อันที่จริงแบคฮยอนออกจะบ้ากล้องด้วยซ้ำเวลาไปเที่ยวไหนด้วยกันเลยมีแต่รูปคนน่ารักซะมากกว่า

 

 "ยอมแล้วคร้าบ งั้นวันนี้เราซื้อของไปทำที่บ้านดีกว่านะ"

 

 ไม่รอให้ร่างเล็กเอ่ยอะไรผมออกแรงดึกให้อีกคนตามเข้ามายังในซุปเปอร์มาร์เก็ต ปล่อยมือจากอีกคนแล้วคว้ารถเข็นมาออกเดินนำใหัแบคฮยอนเดินตาม

 

 "กินร้านก็ได้นี่"

 

 "เดี๋ยวไม่โรแมนติก"

 

 ผมยิ้มให้กับอีกคนพร้อมคว้ามือนุ่นมากอบกุมแล้วออกแรงดันรถเข็น ร่างบางปล่อยมืออกผมแล้วเดินไปเลือกหยิบดูตามความเคยชินของคนที่อาศัยด้วยกัน มันออกจะเป็นเรื่องปกติที่แบคฮยอนจะเดินเลือกของแล้วผมเข็นรถตาม

 

"เอาผักอะไรมั่งล่ะ"

 

 "เอาอะไรมาฉันก็ทำให้แบคฮยอนกินได้ทั้งนั้นแหละ"

 

 "งั้นก็ไม่ต้องเอาอะไรเลยเพราะชานยอลทำไม่เป็น"

 

 "ดูถูกนี่"

 

 ผมยักคิ้วให่กับแบคฮยอนเดินนำอีกคนไปพร้อมเลือกของที่นำมาทำมือเย็นของวันนี้ "ฉันทำเองดีกว่าจะหยิบผักกาดขาวยังหยิบผิดเลย"

 

 หยิบผิดเหรอนึกว่าไอ้ก้อนผักใหญ่ๆกลมๆใบสีเขียวเรียกว่าผักกาดซะอีก แบคฮยอนเดินเลือกของแทนผมต่อไปส่วนคนที่ทำอะไรเป็นมากอย่างผมก็ได้แต่เข็นรถตาม

 

 ตอนแบคฮยอนเลือกของนี่ก็น่ารักดีนะ อ่าคิดได้อย่างงั้นก็ขอเก็บภาพหน่อยดีกว่า "แบคฮยอน"

 

 ร่างเล็กหันมาตามเสียงก่อนที่ผมจะกดชัตเตอร์ลงไป แบคฮยอนยืนเท้าเอวมองผมอย่างเอาเรื่อง "เอาสักอย่างสิ"

 

 ผมหัวเราะชอบใจแตีไม่วายกดถ่ายภาพของแบคฮยอนซ้ำๆบางภาพก็ถ่ายตัวเองแต่แอบติดคนน่ารักมาด้วย กว่าจะเลือกของออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ตใช้เวลานานพอสมควร ก็แบคฮยอนน่ะเอาแต่โวยวายอยู่ได้

 

 "ดูดิกว่าจะถึงบ้าน"

 

 เราสองคนช่วยกันถือของเข้ามาภายในบ้านเดียวชั้นเดียวหลังเล็ก มันเป็นบ้านเช่าหลังเล็กที่ผมกับแบคฮยอนตกลงกันว่าจะหารค่าเช่าแล้วอยู่ด้วยกัน

 

 "ไปอาบน้ำก่อนเลยนะ"

 

 "ไม่ๆแบคฮยอนนั่นแหละไปเดี๋ยวฉันทำเอง"

 

 "ชานยอลนั่นแหละ"

 

 "แบคฮยอน"

 

 "ชานยอล"

 

 "โอเคทำด้วยกัน ตกลงไหม?"

 

 คนน่ารักไม่ว่าอะไรแต่เขยิบพื้นที่หน้าเคาร์เตอร์ครัวให้ผมได้ช่วยหยิบของออกจากถุง "ชานยอลไปเตรียมเตาเตรียมโต๊ะดีกว่าเดี๋ยวฉันล้างกับหั่นของเอง"

 

 "ทำตัวแม่บ้านอีกแล้วนะ"

 

 ผมหยิกแก้มนุ่มนั่นอย่างหมั่นเขี้ยวจนโดนขางามๆของคุณแฟนตัวเล็กเตะเข้าที่ตูด ทำไมแฟนผมแรงเยอะจัง

 

 ผมเดินออกจากบริเวณหน้าเคาร์เตอร์เดินมาเปิดตู้เก็บของก่อนจะหยิบเอาเตาปิ้งย่างออกมา เดินมายังโต๊ะทานอาหารจัดแจงวางของทุกอย่างให้เรียบร้อย สายตาเหลือบมองไปยังคนตัวเล็กที่งวนกับการเตรียมของย่าง

 

 ยิ้มให้กับคนตรงหน้าที่ดูจะอารมณ์ดีไม่น้อย อย่างนี้ใช่ไหมที่เรียกปากร้ายแต่รักจริง ผมเดินเข้าไปในห้องนอนหยิบคว้ากล้องตัวโปรดออกมาก่อนจะโฟกัสไปยังคนน่ารักในครัว

 

 'แชะ'

 

 แบคฮยอนเงยหน้าจากเคาร์เตอร์ก่อนจะส่งสายตาหน่ายมาให้ "ยิ้มหน่อยสิเอาแบบธรรมชาติเลยนะ" ผมยกกล้องขึ้นมาจับโฟกัสอีกครั้งแต่คร่าวนี้คนน่ารักดูจะให้ความร่วมมือด้วยการยิ้มและตั้งท่าถ่ายรูป

 

 "55555 น่ารักมากเลยอ่ะ"

 

 "ไหนๆเอามาดูหน่อย"

 

 ผมเดินเข้าไปหาอีกคนตรงหน้าเคาร์เตอร์เปิดรูปให้แบคฮยอนดูก่อนจะได้รับคำบ่นตามประสาเจ้าตัว "อ้วนอ่ะ"

 

 "ก็ถูกนะเหนียงออกเลยอ่ะ 55555"

 

 เบบี้คอนอันจิ๋วถูกยัดเข้าปากผมทันทีด้วยฝีมือแบคฮยอนหนำซ้ำไม่พอคนน่ารักยังจะส่งพริกหยวกตามมาอีก ผมยกมือขึ้นยอมแพ้เจ้าตัวก่อนจะเคี้ยวเบบี้คอนในปากพร้อมเดินไปโอบรอบเอวอีกคนไว้

 

 "ง่ะ ถึงจะมีเหนียงแต่ก็น่ารักนะ"

 

 ฝังจมูกลงบนแก้มนิ่มไปหนึ่งที แบคฮยอนสะลัดตัวออกจากผมก่อนจะโบกมือเป็นเชิงไล่ผม "ไปล้างมือล้างหน้าเหอะจะเสร็จแล้ว"

 

 "เดี๋ยวฉันช่วยยกของดีกว่าจะได้ไปล้างพร้อมกันนะ"

 

 ผมวางกล้องลงกับเคาร์เตอร์ครัวก่อนจะยกจานใส่ผักใส่เนื้อไปวางลงบนโต๊ะอาหารเดินกลับมาหยิบจานชามแก้มน้ำสวนกับคนน่ารักไปมาจนจ้าล่ะหวัน

 

 พากันไปล้างไม้ล้างมือแล้วเดินมานั่งลงกับโต๊ะทานอาหาร ผมจัดการต่อเตาปิ้งไฟฟ้ารอให้มันร้อนแล้วลงมือย่างเนื้อให้แบคฮยอน

 

 "สุดท้ายฉันก็ไม่ได้ทำ"

 

 "เสียดายเหรอ"

 

 แบคฮยอนคีบเนื้อที่ผมย่างให้ใส่ปากของตัวเองใบหน้าน่ารักดูมีความสุขที่ได้ชิ้นเนื้อร้อนๆลงกระเพาะ "ก็บอกแล้วไงว่าจะทำให้แบคฮยอนอ่ะ"

 

 ผมยังคงย่างเนื้อต่อไปคีบให้ร่างเล็กพรางสลับของตัวเอง "กินผักด้วยสิ" แบคฮยอนหน้าและปิดปากของตัวเองแบบเด็กๆ ผมไม่เอ่ยอะไรแต่กลับคีบผักย่างลงในจานอีกคน

 

 "ชานยอนอ่าฉันไม่เอา"

 

 "ดื้อนะ"

 

 แบคฮยอนเขี่ยผักออกจนมันจะออกนอกจานอยู่ร่อมร่อ ผมเดินไปที่เคาร์เตอร์พร้อมหยิบกล้องมาแล้วกลับมานั่งลงดังเดิม

 

 "มันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ?"

 

 ผมพยักหน้าตอบรับอีกคนพร้อมยกกล้องขึ้นระดับสายตาแล้วจับโฟกัสไปที่แบคฮยอน ร่างเล็กเห็นเลยส่งยิ้มน่ารักมายังกล้องแต่ทั้งๆที่ในปากของตัวเองนั้นก็มีเนื้อย่างเต็ม 

 

 มันเลยทำให้แก้มของคนน่ารักพองเป็นเท่าตัวจากเดิม ผมยิ้มให้กับรูปในกล้ององค์ประกอบของภาพมันดูแสนจะธรรมดาแต่มันกลับเป็นรูปที่ผมมองว่าสวยที่สุดเท่าเคยถ่ายมา

 

 'แบคฮยอนอ่า~ ฉันว่าฉันได้รูปโปรเจกจบของฉันแล้วล่ะ'















---------------------------------------------

 มาอัพตอนพิเศษของเหล่าเพื่อนๆพระเอกฟิคเรา 5555555555
อารมณืนานๆจะกลับมาที ลงสามตอนไปเลยโน๊ะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
#Cminorช่างกล้อง