Photograph memory (จบแล้ว)

ลำดับตอนที่ #3 : Photograph memory -3-

  


  Photograph memory -3-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 10.30 น. เวลาบนหน้าปัดนาฬิกายังคงเดินต่อไปไม่มีท่าทีจะช้าหรือหยุดลงเลย นี่มันเลยเวลามาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วนะทำไมมินซอกยังไม่มาอีก

 

 "เมื่อไรจะสุดที่รักมึงจะมาวะนี่กูอุสาต์แอบจิ๊กของที่บ้านมาให้เพื่อให้มันสมจริงกับที่มึงอ้างเลยนะเว๊ย"

 

 ชานยอลวางอุปกรณ์ในการถ่ายภาพลงกับพื้นก่อนจะเดินมาตบบ่าผมเบาๆ เพราะเมื่อวานผมดันบอกให้มินซอกมาเป็นนายแบบให้เลยต้องจัดแจงประชุมกับพวกมันด้วยเลยโดนระเบิดหัวเราะไปลูกเบ้อเร่อแต่พวกมันก็ให้ความร่วมมือนะ แต่ไอ้คนที่ออกปากจะไปรับมินซอกมาน่ะทำไมมันไม่มาสักทีถ้ามาถึงเมื่อไรนะพ่อจะกระทืบข้อหาพาแฟนผมมาช้า

 

 "เฮ้ยๆมาแล้วๆ"

 

 ชานยอลสะกิดไหล่ผมให้หันไปที่มันชี้ก่อนที่รถยนต์คันหนึ่งจะแล่นมาจอดใกล้ๆกับบริเวณที่พวกผมยืนอยู่ 

 

 "มาเที่ยงก็ไม่ว่าหรอกนะ"

 

 ผมเอ่ยเหน็บทันทีที่เห็นเพื่อนตัวดีอีกคนก้าวลงมาจากรถ เลย์เดินไปเปิดประตูหลังก่อนจะหยิบเอาเครื่องมือ(ที่ใช้แอบอ้าง)ในการถ่ายรูปออกมา ไอ้พวกนี้มันเรียนตรงสาขามากครับไอ้ชานยอลบ้านเป็นสตูดิโอไอ้เลย์บ้านเป็นฟรีเวดดิ้งเรียกว่าเรียนไปไม่เสียหายเลย

 

 "แหมก็กว่าจะหาของเจอนี่หว่าบ่นจริงตีนกาขึ้นเร็วนะ"

 

 มันว่าพร้อมจะนำแบคฮยอนและมินซอกมายังที่ที่พวกผมนั่งรอ สาบานเถอะครับว่านั่นมินซอกวันนี้เขาดู...'น่ารัก' มาก ร่างเล็กที่มาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวลายจุดกางเกงขายาวทุกอย่างมันดูขับให้มันซอกดูเท่มากๆแต่ไม่ใช่ในสายตาผมเพราะสายตาผม ผมว่าเขาดูน่ารักมากเลยล่ะ

 

 "เฮ้ย!"

 

 ชานยอลเขย่าตัวผมเเรงเพื่อเรียกให้หลุดจากภวังค์ของตัวเอง ก่อนจะรู้ตัวอีกทีมินซอกก็มายืนตรงหน้าผมเสียแล้ว อ่ายิ่งมองใกล้ๆก็ยิ่งน่ารักแหะ 

 

 "อะแฮ่ม! จะสบตาอีกนานนนนนนนนไหม!ชานยอล เสียเวลาชาวบ้านเขาหมด"

 

 เลย์กระแอมเสียงดังก่อนจะลากเสียงผ่านหน้าผมไปอย่างประชดประชันแล้วจบลงที่หน้าชานยอล ตอนแรกชานยอลมันดูจะเอ๋อๆแต่ก็ทำปากลมๆว่าอ๋อก่อนจะพยักเบาๆ

 

 "งั้นเดี๋ยวให้แบคฮยอนแต่งหน้ามินซอกก่อนนะ ไปสิ"

 

 เป็นชานยอลที่ว่าขึ้นพร้อมกับสะกิดแบคฮยอนในท้ายประโยค แบคฮยอนดูจะเพิ่งเข้าใจก่อนจะพามินซอกไปยังม้านั่งเพื่อจัดการจัดแจงองค์ประกอบของคนตัวเล็กให้ดูดีขึ้น แต่ผมว่าเสียเวลาเปล่าเพราะมินซอกน่ะดูดีอยู่แล้วล่ะ

 

 "ตามไปแต่งหน้าให้ไหมเดี๋ยวฉันถ่ายให้"

 

 เลย์เงยหน้าขึ้นเพื่อขัดการมองของผมก่อนที่มันจะจัดอุปกรณ์ในการถ่ายภาพ(หลอกๆ)ให้ดูสมจริงสมจังขึ้นมา พวกผมลงทุนมากเลยนะมีทั้งสปอร์ไลท์ โน้ตบุ๊คในการดูภาพ แฟรชและอีกหลายสารพัดที่พวกผมจะขนมา ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเรื่องมันเลยเถิดไปมากๆเลยล่ะมินซอกอ่าขอโทษนะ

 

 "นายแบบพร้อมแล้วครับ"

 

 แบคฮยอนเดินนำมินซอกมายังสถานที่ที่พวกผมจัดแจ้งกันอยู่ อ่าภาพตรงหน้าของผมมันดูดีมากเลยนะมินซอกเนี่ยเหมาะสำหรับภาพบรรยาการกลางสวนที่มีแสงแดดที่ไม่แรงจนเกินไปอย่างนี้มากเลย ดูดีจนผมอยากจะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายเดี๋ยวซะเลย

 

 "หืม น่ารักมากเลยนะมินซอก"

 

 ชานยอลเอ่ยชมก่อนจะได้รับรอยยิ้มน่ารักตอบกลับ เฮ้ยได้ไงผมหวงนะ

 

 "ใช่มร้า มินซอกเนี่ยดูดีจนฉันไม่ต้องแต้มอะไรบนหน้าเลยล่ะ"

 

 "ชมเกินไปแล้วแบคฮยอน"

 

 เจ้าตัวว่าพร้อมใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อยแต่มันกลับยิ่งทำให้มินซอกดูน่ารักมากขึ้นไปอีกแก้มอมชมพูนั่นน่าฟัดเอ้ยน่ารักจริงๆ

 

 "ถ้า...พร้อมแล้วก็เริ่มเลยเนอะเดี๋ยวแดดจะแรงไปมากกว่านี้ เฮ้ยชานยอยแกค่อยคุมอยู่ด้านนี้เดี๋ยวฉันกับแบคฮยอนไปคุมหน้าคอมเองส่วนแกจงแด...ถ่ายให้หนำใจล่ะไอ้กาก"

 

 เลย์จัดแจ้งหน้าให้เรียบร้อยก่อนจะเอ่ยประโยคสุดท้ายที่มีเพียงและมันสองคนได้ยินก่อนจะเดินนำแบคฮยอนไปยังหน้าคอม คอยดูนะเว้ยไอ้กากเพื่อนแกคนนี้จะมีเมียให้ดู

 

 

.

.

.

 

 

 เวลาล่วงเลยผ่านไปกับการถ่ายแบบ(ปลอมๆ)พวกเราทั้งห้ากำลังนั่งพักหลังจากถ่ายแบบกันมาทั้งวันบอกได้เลยว่ามันคุ้มมากจริงๆมินซอกน่ะมืออาชีพสุดๆไม่ว่าจะมุมไหนสถานที่ไหนก็ดูดีจริงๆ

 

 "รูปนี้น่ารักจังเลย"

 

 แบคฮยอนและมินซอกกำลังดูภาพที่ถ่ายมาในวันนี้ในโน้ตบุ๊คอยู่สองคนและหัวเราะคิกคักไปมา นี่ถ้าตาผมจะร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับกล้องล่ะก็ผมคงถ่ายอีกสักซอตสองซอตแน่ๆ

 

 "อ่ะ"

 

 ผมเงยหน้ามองเลย์ที่อาสาไปซื้อน้ำมาให้ก่อนจะคว้าขวดน้ำในมือเลย์เตรียมเปิดดื่มแต่ก็ถูกห้ามไว้ก่อน

 

 "เฮ้ยๆขวดนั้นอ่ะกูเอามาให้มึงทำคะแนนนะครับ ถ้ามึงหิวน่ะนี่ของมึง"

 

 ผมรับขวดน้ำอีกขวดจากมันก็จะเปิดดื่มและเหมือนนึกอะไรได้

 

 "แล้วชานยอลอ่ะไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ?"

 

 เลย์ที่ยืนดื่มน้ำอยู่ก็หันไปมองซ้ายทีขวาทีก่อนจะยักไหล่อย่างไม่แคร์

 

 "เอาน้ำไปให้สิ"

 

 ผมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงและเดินตรงไปยังมินซอกที่นั่งอยู่ท้ายรถกับแบคฮยอน

 

 "มินซอก อ่ะ"

 

 คนตัวเล็กหันมาตามเสียงเรียกก่อนจะส่งยิ้มมาให้ผมและรับน้ำไป

 

 "ขอบใจนะจงแด"

 

 อ่า จะละลายกันเลยทีเดียววันๆหนึ่งมินซอกทำให้ผมเป็นบ้าได้ร้อยครั้งเลยนะเนี่ย ผมยิ้มกลับไปก่อนจะยืนดูสองคนต่อโดยมีสายตาล้อเลียนของแบคฮยอนมองผมกับมินซอกสลับไปมา

 

 "เชี่ยแล้ว!!!!"

 

 ไม่ใช่ผมหรอกครับที่พูด พวกผมทั้งสามคนหันไปตามต้นต่อของเสียงก็เห็นชานยอลที่กำลังวิ่งมาทางพวกผมพร้อมหอบของมาเรียบร้อย

 

 "กลับเหอะเร็วๆ"

 

 ชานยอลดูแตกตื่นเหมือนหนีอะไรมาสักอย่าง ไม่พอมันยังรีบเปิดรถก่อนจะยัดของทุกอย่างไปชนิดไม่กลัวพังอีกด้วยชานยอลมองกลับไปยังทางที่วิ่งมาพร้อมรีบดันแบคฮยอนให้เข้าไปในรถ

 

 "อะไรของมึงวะแล้วเลย์อ่ะ?"

 

 ผมรีบพูดทักมันก่อนจะสติแตกไปมากกว่านี้ มันทำเพื่อนหายเหรอเนี่ยไอ้บ้าเอ้ยเพื่อนตัวเท่าหมีควาย

 

 "เออว่ะเฮ้ยจงแดแกรีบพามินซอกไปในรถแกก่อนแล้วไปกับฉัน เร็วเด่!"

 

 เมื่อมันเห็นผมยังยืนเอ๋ออยู่มันเลยรีบออกปากสั่งเสียงดังทันที ผมที่เอ๋ออยู่ก็เลยทำอะไรไม่ถูกมันบอกว่าอะไร

 

 "มันเกิดอะไรขึ้นเหรอเลย์ล่ะ?"

 

 มินซอกที่ดูจะมีสติมากกว่าผมเอ่ยถามแทนในสิ่งที่ผมสงสัยตามมาด้วยแบคฮยอนที่เดินลงมาจากรถแล้วจัดการฟาดฝ่ามือเรียกสติลงบนหัวชานยอลเต็มแรง

 

 "หยุดบ้าแล้วพาไปหาเลย์สักที!!"

 

 เหมือนสติของมันจะกลับมามันรีบวิ่งนำพวกผมไปยังที่ที่มันวิ่งมา พวกผมวิ่งตามมันมาก่อนจะตกใจเมื่อภาพตรงหน้าคือไอ้เลย์มันกำลังยืนเจรจาอะไรอยู่กับผู้ชายตัวใหญ่ราวๆห้าหกคนถ้าผมจำไม่ผิดนั่นอาจจะเป็นพี่คณะวิทยาศาตร์การกีฬาหรือเปล่า เหมือนจะเอกอะไรนะ...

 

 "ไอ้นี่แหละพี่ที่มันจีบฉันน่ะ"

 

 หญิงสาวร่างสวยที่ยืนข้างๆพี่ล่ำคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหน้าชานยอล ไอ้หูกางทำอะไรไม่ถูกได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธก่อนจะหันไปมองแบคฮยอนที่ส่งสายตาอาฆาตมาให้

 

 "ไอ้ยอล!แกไปจีบเขาเหรอ!"

 

 "เปล่า....ปะ....เปล่าเลยนะมั่วแล้วอย่าไปฟังแบคจ๋า"

 

 "ยังมาแถกระทืบมันเลยพี่"

 

 หญิงสาวคนเดิมเอ่ยพร้อมกับพลักพี่ล่ำให้เข้ามา พี่แกเดินหักนิ้วมาแต่ไกลหมายจะชกเข้าหน้าชานยอลเต็มที่

 

 "โว๊ย! ทนไม่ไหวแล้วเว๊ย!!!"

 

 เลย์ว่าพร้อมวิ่งมาดักข้างหน้าก่อนจะกระโดดถีบยอดอกพี่แกไปจนหงายหลังเลยทีเดียวก่อนจะตามเข้าไปซ้ำแต่มีหรือที่คนที่มีพวกจะยอมโดนกระทำฝ่ายเดียวกลายเป็นว่าตอนนี้เลย์และชานยอลกำลังตะลุมบอลกับพวกพี่เอกมวยสากลที่ผมเพิ่งนึกออกเมื่อกี๊อยู่

 

 "ฝากมินซอกด้วยนะ"

 

 ผมดันมินซอกให้อยู่กับแบคฮยอนก่อนจะเข้าไปห้ามสงครามเล็กๆนั่นขืนไม่ห้ามพวกมันตายแน่ๆเลยล่ะครับ

 

 "เอ่อ...พอเหอะครับพวกพี่ผมขอทีล่ะ!!"

 

 เหมือนจะได้ผลครับพวกนั้นเลิกตะลุมบอลกันก่อนที่ฝ่ายพวกพี่ล่ำแกจะมองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง

 

 "ขอทีเหรอ?....ได้สิไอ้น้อง"

 

 ผมยิ้มของคุณที่พี่แกยอมจบง่ายๆก่อนจะหันไปทางมินซอกและแบคฮยอนทึ่ยืนอยู่ด้านหลังแต่ก็ต้องทำหน้าฉงนใจเมื่อมินซอกบอกว่า..

 

 "จงแด! ระวัง"

 

 ระวังอะไร ผมหันมาทางเดิมก่อนที่หน้าตัวเองจะโดนหมัดหนักๆกระแทกลงบนไปหน้า ร่างของผมเสถลาไปทางด้านหลังเล็กน้อยยกมือขึ้นปาดปากเพราะรู้สึกถึงรถคาวของเลือด ชิบนี่เล่นปากแตกเลยเหรอวะผมเงยหน้ามองพวกพี่แกก่อนจะยิ้มออกมา

 

 "พี่ครับ กูไม่ได้ขอแบบนี้"

 

 ผมจัดการปล่อยหมัดลงไปหน้ามันทีหนึ่งก่อนจะตามลงไปซ้ำอีกครั้งแต่พรรคพวกของพวกมันมีมากกว่าผมสามคนเลยกลายเป็นว่าผมโดนล็อคจากทางด้านหลังก่อนที่จะโดนหมัดนั่นซัดเข้าหน้าอีกที

 

 "อย่าหมาหมู่สิวะ"

 

 ไอ้เลย์และไอ้ชานยอลวิ่งมาสบทบทางผมก่อนจะกระโดดถีบอีกครั้งกลายเป็นว่าตอนนี้พวกผมโดนรุมเป็นที่เรียบร้อย ในวงที่โดนรุมนั้นผมก็รู้สึกว่าตัวเองโดนลากออกโดยฝีมือของไอ้ชานยอลและไอ้เลย์ที่ลากและคลานพาผมออกมาจากวงกระทืบนั่น

 

 "แยกกันนะเว๊ย"

 

 ไอ้เลย์ว่าพร้อมวิ่งตรงไปยังรถมันและชานยอลเองก็รีบวิ่งไปคว้ามือแบคฮยอนแล้วรีบวิ่งอีกทางที่รถมันจอดอยู่

 

"ไปกันเถอะมินซอก"

 

 ผมคว้ามือเรียวมาไว้กับตัวก่อนจะกุมประสานแล้วรีบวิ่งพามินซอกออกจากสถานการณ์ตรงนั้น

 

 "โอย!พวกมึงเป็นบ้าอะไรเนี่ยนี่กูเองพวกมันหนีไปนู่นแล้วตามไป!"

 

 เสียงหนึ่งในนั้นตะโกนออกมาก่อนที่ผมจะหันไปมองก็เห็นพวกวิ่งไล่ตามมาทางผมสองและและทางไอ้พวกอีกสองคน ผมรีบวิ่งไปคว้าอุปกรณ์ถ่ายภาพของตัวเองให้ไวที่สุดโดนไม่ปล่อยมือจากมินซอกแล้วรีบวิ่งไปยังรถของผมที่จอดอยู่อีกด้านจัดการเปิดประตูแล้วรีบโยนสิ่งของทุกอย่างเข้าไป

 

 เหมือนจะลืมไปว่าตัวเองยังไม่ปล่อยมือจากมินซอกเลยกลายเป็นว่าผมลากมินซอกให้มานั่งฝั่งคนขับกับผมซะแล้ว สายตาของผมเหลือบไปเห็นไอ้พวกเบิ้มของคนที่ไล่ตามมา เอาไงดีวะ แต่แล้วผมก็นึกอะไรออกในเมื่อมินซอกนั่งบังผมแล้วองศาเดียวที่พวกนั้นจะไม่เห็นก็คือ...

 

 "ขอโทษนะมินซอก"

 

 ผมเชยคางใบหน้ามนให้เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะประริมฝีปากเข้าไปค้างนิ่งในท่าที่คิดว่าผมนั้นคงไม่เห็นหน้าผมแน่นอน เป็นไปตามที่คิดผมนั้นหันมองมาทางผมแต่ก็หันไปทางอื่นแล้ววิ่งจากไป ผมค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆ

 

 ใบหน้าของมินซอกดูแดงและร้อนมาก มินซอกทำตาโตค้างกับการกระทำที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่เมื่อสติกับมาแล้วมือเรียวจัดการฟาดลงบนใบหน้าผมอัตโนมัติเพราะเจ้าตัวดูจะตกใจไม่น้อยที่ตบหน้าผม

 

 "เอ่อ...คือ..."

 

 "ฮะๆ ไม่ต้องขอโทษนะ ฉันเองสิที่ต้องขอโทษมินซอกที่ลวงเกินไปน่ะ"

 

 "เอ่อ...ค..คือขอโทษนะมัน...ตกใจน่ะ...ฉ..ฉันเข้าว่ามันเป็น...อุบัติเหตุ"

 

 ผมระบายรอยยิ้มออกมาก่อนจะเปิดลงจากรถแล้วแบมือรอรับให้มินซอกออกมาจากรถเหมือนกัน 

 

 "ไม่ต้องขอโทษหรอกฉันเข้าเป็นใครเขาก็ตบทั้งนั้นแหละอยู่ดีๆก็โดนทำแบบนี้"

 

 ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้าไปอีก มินซอกเสหน้าไปทางอื่นใบหน้าหวานเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นเจ้าตัวยกมือขึ้นมาพัดไปมาไม่รู้เพราะว่าร้อนหรือเขินจนหน้าแดงกันแน่

 

 "อ่ะนี่"

 

 ผมล้วงมือลงในกระเป๋าก่อนคว้าผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วยื่นให้กับคนตรงหน้า มินซอกหันมามองผมช้าๆก่อนจะรับผ้าเช็ดหน้าไปซับกับหน้าตัวเอง ใบหน้าหวานหันมาทางผมก่อนจะเดินไปเปิดรถอีกครั้ง มือบางหยิบขวดน้ำติดมือมาด้วยก่อนจะเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วพาผมไปนั่งตรงเบาะ

 

"นั่งนิ่งๆสิ"

 

 มินซอกดันไหล่ผมให้อยู่นิ่งก่อนจะเปิดฝาแล้วเทน้ำลงในผ้าเช็ดหน้าของผมก่อนจะบรรจงเช็ดลงบนแผลของผม

 

 "อูย~"

 

 "เจ็บเหรอ? ขอโทษนะ"

 

 มินซอกลดน้ำหนักมือลง มือบางบรรจงเช็ดตามบาดแผลของผมอีกครั้งแต่จู่ๆมือบางก็หยุดนิ่งก่อนไปผมเตรียมจะเงยหน้าแต่ก็โดนมือของมินซอกดันให้หน้าผมระนาบไปกับหน้าท้องของมินซอกเสียก่อน

 

 'ตึก ตึก'

 

 "อยู่นิ่งๆนะจงแดโดนตีที่คอด้วยล่ะ"

 

 มินซอกเช็ดบริเวณรอบคอของผมช้าๆอย่างเบามือ อ่าผมจะยกแขนขึ้นมาโอบรอบตัวของมินซอกจริงๆกลิ่นตัวหอมจางๆนั่นทำให้ผมแทบคลั่งแต่ก็ต้องสะกดอารมณ์ตัวเองไว้

 

 "เสร็จแล้ว"

  

 ผมเงยหน้าออกจากหน้าท้องอีกฝ่ายมินซอกส่งยิ้มน่ารักมาให้ผมอีกครั้ง ผมก้มมองไปยังหน้าท้องของมินซอกก็พบว่าคาบเลือดจากแผลของผมมันติดเต็มเสื้อของมินซอกไปหมดเลย

 

 "ขอโทษนะมินซอก เสื้อเปื้อนหมดแล้ว"

 

 มินซอกก้มลงมองเสื้อของตัวเองก่อนยิ้มออกมาพร้อมส่ายหน้าไปมาเบาๆ

 

 "ไม่เป็นหรอก..ฉันว่าจงแดไปทำแผลก่อนดีไหม?"

 

 มินซอกจิ้มไปบนแผลของผมเบาๆเหมือนกลัวว่าผมจะเจ็บเอา นิ้วเรียวไล่ไปตามบาดแผลของผมช้าๆเหมือนเจ้าตัวจะเริ่มรู้สึกตัว มินซอกลดระดับนิ้วลงก่อนจะหลบสายตาไปทางอื่น

 

 "ชั่งมันเถอะแค่นี้ยังน้อยน่ะ มินซอกรีบกลับหรือเปล่า?"

 

 คนตัวเล็กหันกลับมามองหน้าผมอีกครั้งมินซอกเอียงคอมองผมใบหน้าสงสัย ผมว่ามันน่ารักมากเลยล่ะ

 

 "ก็....ไม่นะ ทำไมเหรอ?"

 

 ผมยิ้มให้กับมินซอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วพามินซอกยังเบาะอีกฝั่งข้างคนขับเปิดประตูแล้วดันหลังให้มินซอกเดินเข้าไปในรถจัดการปิดประตูให้เรียบร้อยก่อนจะวิ่งอ้อมรถไปฝั่งคนขับ

 

 ผมเข้ามานั่งในรถก่อนจะเริ่มสตาร์เครื่องแล้วขับเคลื่อนออกไป ผมเอียวตัวไปทางด้านหลังเล็กน้อยขณะบังคับพวงมาลัยไปด้วยก่อนจะยื่นเสื้อยืดสีขาวไปให้มินซอก มินซอกรับเสื้อมายังงงๆใบหน้านวลหันมาทางผมก่อนจะเอ่ยขึ้น

 

 "จงแดให้ฉันทำไมอ่ะ?"

 

 ผมหลุดยิ้มหัวเราะออกมาเพราะหน้าของมินซอกตอนถามน่ะน่ารักหน้ายิกมากเลยล่ะ

 

 "ให้มินซอกเปลี่ยนไง เฮ้ย!แต่ไม่ใช่ตอนนี้หรอกเดี๋ยวฉันแวะปั๊มให้เปลี่ยนถือซะว่าเป็นการไถ่โทษที่ทำเสื้อเปื้อนไง"

 

 สีหน้าในตอนแรกของมินซอกดูตกใจเมื่อผมยื่นเสื้อให้เปลี่ยนแต่ก็กลับมาเป็นโล่งใจอีกครั้ง ผมไม่ได้หื่นขนาดนั้นนะครับถึงจะอยากดูก็เถอะเฮ้ยบ้าไปแล้ว ผมเลี้ยวรถเข้ามายังในตัวปั๊มน้ำมันจดรถยังหน้าห้องของปั๊มแห่งนี้มินซอกเปิดประตูไปลงไปตรงไปยังน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อ

 

 ผมดับเครื่องยนต์ของรถก่อนจะลงมาบ้าง ผมเดินตรงไปยังมินิมาร์ทของปั๊มจัดแจ้งซื้ออุปกรณ์ในการทำแผลให้ครบก่อนจะเดินออกมาก็เจอเข้ากับมินซอกที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จพอดี

 

 "ใส่พอดีไหม?"

 

 ผมเดินตรงมาหามินซอกเจ้าตัวก้มมองสำรวจตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม

 

 "ใหญ่ไปนิดแต่ก็โอเค จงแดตัวเล็กหรือฉันตัวใหญ่เนี่ย 555"

 

 เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขาหัวเราะ ถึงจะเคยเห็นมาก่อนตอนเล่นกับเจ้าลูกหมานั่นก็เถอะแต่นั่นมันระยะไกลพอสมควรแต่นี่สิ...ใกล้จนสัมผัสได้

 

"หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ? เอ๊ะจงแดซื้ออุปกรณ์ทำแผลมานี่มานั่งเลยเดี๋ยวฉันทำให้"

 

 มินซอกยกมือขึ้นมาจับใบหน้าตัวเองก่อนจะเปลี่ยนประเด็นเมื่อเห็นอุปกรณ์ทำแผลในมือผม คนตัวเล็กจูงมือของผมให้ตามมายังมัานั่งริมทางของปั๊มก่อนจะบรรจงทำแผลของผมอีกครั้งจากอุปกรณ์ที่ผมซื้อมา

 

 นิ้วเรียวบรรจงแปะพสาเตอร์ยาลงบนแผลของผมเบาๆก่อนจะเป่าลมเล็กน้อยอย่างลืมตัว ใบหน้าหวานแดงขึ้นทันที่เมื่อรู้ว่าคนตรงหนาคือผม

 

 "เราไปกันเหอะ"

 

 ผมคว้าข้อมือของมินซอกแล้วพายังรถของผมก่อนจะสตาทเครื่องแล้วขับออกไปยังปลายทางที่ผมคิดเอาไว้แล้ว













-----------------------------------------------------

 มาลงตอนที่สามพร้อมความแมนของน้องอี้ 555555
คืออี้เเมนไปแล้ว 55555 ขอบพระคุณคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ
แล้วก็คอมเมมต์ถึงจะไม่เยอะเราก็อ่านนะเธออยากจะขอบคุณมากๆ >3
หวังว่าจะชอบกันนะคะ