Twisty หมุนร้ายให้ลงรัก หมุนรักให้ลงเธอ
กระดาษสำหรับคนทั่วๆ ไปมันอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญ แต่สำหรับฉัน มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต มันทำให้ฉันได้ติดต่อกับคนภายนอก และทำให้ฉันได้รู้จักทั้งความสุข และความเจ็บปวดในคราเดียวกัน...
ผู้เข้าชมรวม
577
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“นี่เธอชื่ออะไรน่ะ ฉันชื่อผืนดินนะ เรียกสั้นๆ ว่าดินก็ได้” เด็กหนุ่มวิ่งเข้ามาแนะนำตัวกับเด็กสาวตัวน้อยๆ ผู้เป็นเพื่อนบ้านคนใหม่พลางยื่นมือทักทายทำความรู้จัก หากแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ เด็กสาวกลับก้มลงมองพื้น มือข้างนึงกอดตุ๊กตาหมีไว้แน่น ส่วนอีกข้างก็บีบมือผู้เป็นพ่อไว้แน่นเช่นกัน
“พี่ชื่อผืนดินนะ เรียกว่าพี่ดินก็ได้ น้องชื่ออะไรเหรอ” เขาตัดสินใจถามเธออีกครั้ง แต่เธอก็ยังทำเหมือนเดิมคือ ก้มหน้า กอดตุ๊กตาและบีบมือพ่อไว้แน่น เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าเหตุใดเธอจึงไม่พูด
“เธอไม่ยอมพูดกับใครทั้งนั้นหรอกหนู” พ่อของเด็กสาวตอบแทน
“เธอเป็นใบ้เหรอครับ”
“เปล่าหรอก เธอช็อคหลังจากที่แม่เสียไป และไม่ยอมพูดกับใครอีกเลย” พ่อของเด็กสาวพูดพลางจูงมือลูกสาวของตนเข้าบ้านโดยมีเด็กชายผู้เป็นคนตั้งคำถามมองตามหลังไปพร้อมกับคิดอะไรดีๆ ออก
ปั๊ก ปั๊ก
เสียงเหมือนของแข็งกระทบหน้าต่างอยู่หลายครั้ง เด็กสาวที่กำลังนอนอ่านการ์ตูนอยู่ เดินออกไปเปิดหน้าต่าง พบว่าสิ่งที่กระทบหน้าต่างนั้นคือก้อนหิน และเมื่อมองหาต้นตอก็พบว่าห้องตรงข้ามเธอนั่นเองที่เป็นคนทำ มองให้ชัดก็จะเห็นเด็กชายคนเมื่อเช้ายืนยิ้มให้เธออยู่
“รับนะ!” เขาร่อนเครื่องบินกระดาษมายังห้องนอนของเธอ เธอรับไว้และคลี่มันออกอ่าน
‘ถ้าหากความทรงจำร้ายๆ ทำให้ตะวันเจ็บจนไม่กล้าพูด งั้นเปลี่ยนมาเขียนใส่กระดาษดีมั้ย อย่างน้อย ตอนที่ตะวันเหงาก็จะได้มีเพื่อนคุย อยู่คนเดียว ไม่สนุกหรอกนะ มีเพื่อนน่ะดีจะตายไป’
ก็ดีเหมือนกัน เพราะยิ่งโตเธอก็ยิ่งรู้สึกเหงา เพียงแต่เธอกลัวการพูด เพราะการพูดของเธอนั่นทำให้เธอ เสียแม่ผู้เป็นที่รักไป
“ตกลงมั้ย!!!!” เด็กชายคนนั้นตะโกนถาม ซึ่งเธอก็ได้แต่พยักหน้าตอบตกลงและเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับปิดหน้าต่างแล้วล้มตัวลงนอน
นับจากนั้นเธอกับเขาก็คุยกันโดยผ่านกระดาษอยู่บนห้องนอนของเขาและเธอมาโดยตลอด…
ผลงานอื่นๆ ของ มุลสิก้า* ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มุลสิก้า*
ความคิดเห็น