แด่เธอผู้งดงาม

ข้อมูลเบื้องต้น

เหตุการณ์ในเรื่องเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง สถานที่จริง บุคคลจริง ความรู้สึกจริงและออกมาจากใจจริง ถ้าอยากพบเรื่องราวดีๆอย่างนี้ ไม่ต้องเสียเวลาไปตามหาที่ไหน เพียงแต่ลองหลับตาและใช้หัวใจมอง อย่าให้ความคิดในสมองมีอำนาจเหนือจิตใจ แล้วจะพบว่าสิ่งมหัศจรรย์นั้นอยู่ใกล้กว่าที่คิด

เนื้อเรื่อง

แด่เธอผู้งดงาม

บรรยากาศที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนในสถานที่แห่งนี้แลดูอึดอัดและซึมเซา น้อยคนนักที่นึกอยากจะเฉียดเข้ามาใกล้ เรียกได้ว่าหากไม่มีธุระจำเป็นจริงๆคงจะไม่ย่างกรายมา หากแต่นัยน์ตาของคนป่วยจำนวนมากที่นั่งรอการปรากฏตัวของกลุ่มบุคคลในชุดขาวอยู่นั้นยังคงเต็มไปด้วยความหวัง เพราะท้ายที่สุดแล้วความปรารถนาในเงินทอง ชื่อเสียง อำนาจ หรือสิ่งอื่นใด คงไม่อาจมีค่ามากไปกว่าความปรารถนาในชีวิตที่ไร้โรคามาเบียดเบียน

ท้องฟ้าด้านนอกยังไม่เป็นกลายสีฟ้าดีนักเพราะกำลังรอดวงตะวันที่จะขึ้นมาทำหน้าที่ เวลาในขณะนี้ยังไม่ถึงเจ็ดนาฬิกาแต่ภายในโรงพยาบาลกลับเป็นช่วงที่คึกคัก คนหลากหลายวัยตั้งแต่เด็กตัวน้อยไปจนผู้เฒ่าที่แทบจะเดินไม่ไหวกำลังรอเจาะเลือด วัดความดัน บ้างก็มายื่นใบนัดตรวจ รอคิวต่อแถวยาวเหยียด ฝูงมนุษย์เดินขวักไขว่มากมายยิ่งกว่าศูนย์การค้าในวันสุดสัปดาห์ ต่างกันเพียงจุดประสงค์ พวกเขามาที่นี่ไม่ได้เพื่อหาความสำราญ แต่กลับมาขจัดความทุกข์ทนออกไป

วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ไม่ได้ต่างจากวันก่อนหน้าเท่าใด ทั้งยังอาจไม่ได้พิเศษอะไรไปกว่าวันพรุ่งนี้ แต่เมื่อเหลือบมองเครื่องบอกเวลาบนข้อมือ เห็นเข็มสั้นเกือบจะไปอยู่กึ่งกลางเลขเก้า ส่วนเข็มยาวก็กำลังเคลือบคลานเข้าเลขสิบสอง ก็ทำเอาใจไหวขึ้นมาน้อยๆ สายตามองผ่านกรอบแว่นไปยังประตูของแผนกผ่าตัดเล็กอันเป็นทางเชื่อมเข้ามาสู่แผนกอายุรศาสตร์ ท่ามกลางฝูงชนมากมาย ร่างขาวบางที่กำลังแทรกตัวผ่านผู้คนก็ปรากฏขึ้นสู่สายตา วันนี้เธออยู่ในเสื้อขาวมีระบายช่วงอก สวมกระโปรงลายดอกไม้เล็กๆสีขาวดำ และทับด้วยเสื้อคลุมสีขาวซึ่งบ่งบอกถึงภาระหน้าที่ของเธอในสถานที่แห่งนี้

ฉันเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเห็นเธอกำลังเดินไปเซ็นชื่อเข้าปฏิบัติงานก่อนจะย้ายตัวไปประจำที่โต๊ะหน้าห้องตรวจหมายเลข 27 ฉันไม่รอช้ารีบสาวเท้าเข้าไปในระยะที่ใกล้ที่สุดเท่าที่เธอจะไม่สงสัย ปะปนกับคนป่วยและญาติคนป่วยอื่นๆที่กำลังรอเรียกชื่อเข้าตรวจ ช่องว่างระหว่างลำโพงตั้งโต๊ะบนเคานเตอร์เบื้องหน้าฉันที่มีไว้สำหรับประกาศเรียกชื่อกับคอมพิวเตอร์สี่เหลี่ยมผืนผ้าด้านหน้าเธอ เผยให้เห็นวงหน้าขาวเนียนละเอียดสะดุดตาที่ประดับด้วยเครื่องสำอางบางเบา ดวงตากลมอยู่เหนือจมูกได้รูป กำลังเพ่งอ่านแฟ้มคนไข้ในมืออย่างตั้งใจ ก่อนจะริมฝีปากแดงระเรื่อจะเอ่ยชื่อผู้ป่วย และการตรวจของเธอก็เริ่มขึ้น

การสอบถามอาการเป็นไปอย่างเป็นกันเอง กิริยาอ่อนหวานคงพอช่วยให้ผู้ที่แบกความทุกข์เข้ามาพบเธอคลายความกังวลไปได้บ้าง จากนั้นคนไข้ของเธอก็จะเข้าไปในห้องและเธอก็จะตามไปตรวจ ไม่นานเธอก็ผลักประตูออกมาก่อนจะเขียนอะไรยุกยิกลงแผ่นกระดาษในแฟ้มสีน้ำตาล เมื่อคนไข้กลับมานั่งที่ก็จะได้รับฟังผลพร้อมคำแนะนำจากคุณหมอหน้าใสเป็นอันเสร็จสิ้นกระบวนการ

ฉันเฝ้ามองภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าโดยไม่รู้เบื่อ แต่ด้วยความที่กลัวเธอจะรู้ตัว บางครั้งต้องแสร้งหันไปทางอื่น มองคนที่ผ่านไปมาบ้าง มองโทรทัศน์ที่แขวนอยู่บนเพดานบ้าง บางครั้งต้องยืนเขยิบไปทางซ้ายครึ่งก้าวเพื่อซ่อนตัวเองโดยอาศัยลำโพงเป็นเกราะกำบัง ซึ่งส่งผลให้เห็นใบหน้างดงามนั้นเพียงเสี้ยว แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอชวนมองลดลงเลย บ่อยครั้งเธอเอาผมเหน็บไว้ด้านหลังใบหูเวลามันลงมารบกวนการทำงานของเธอ ซึ่งฉันไม่เคยเห็นใครเอาผมทัดหูได้น่ารักเท่านี้มาก่อนในชีวิต แม้ผมของเธอเป็นเพียงทรงยาวประบ่าธรรมดาด้านหน้าถูกตัดให้สั้นระดับคิ้ว ไม่มีการทำสี ยืด หรือดัดใดๆ แต่มันกลับเข้ากับรูปหน้าผุดผ่องนั้นเป็นอย่างดี

ด้วยความที่เป็นโรงพยาบาลของรัฐชื่อดังของประเทศ ทำให้มีคนไข้จำนวนมาก เธอเริ่มตรวจตอนเก้าโมงเช้าและไม่อาจคาดได้ว่าจะกินเวลาไปถึงเมื่อใด แต่ฉันยังสัมผัสได้ถึงความสดใส ความกระตือรือร้น พร้อมด้วยความทุ่มเท ที่เปล่งประกายออกมาแม้จะยืนห่างจากเธอหลายเมตรไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดหรือจะเป็นคนไข้ลำดับที่เท่าไรของเธอ

นี่เป็นอีกความสุขของฉัน นอกจากที่ได้รู้ว่าญาติผู้ใหญ่ที่ฉันพามาตรวจมีสุขภาพแข็งแรงดี และสามารถรักษาในขั้นต่อไปได้ ซึ่งแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับหล่อเลี้ยงหัวใจให้ฉันได้มีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ได้หวังว่าจะต้องเข้าไปทำความรู้จัก ไม่ได้อยากให้เธอรู้ว่าฉันมีตัวตน เพราะความอ่อนโยนและจิตใจที่ปรารถนาดีของเธอนั้นบริสุทธิ์เหนือสิ่งอื่นใด