คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อะไรกัน!โลกโปเกม่อน!?
สักพัก พอทุกคนกินข้าวเสร็จ
“เอาล่ะ!กินกันเสร็จแล้วสินะ?งั้นมาเล่นเกมส์กันดีกว่า! (^O^)” บลูบอกกับทุกคน
“เกมส์อะไรล่ะคร้าบบบ” เพิร์ลประชดบลู
“เพิร์ล!อย่าประชดพี่บลูสิคะ!” พลาตินัมว่าเพิร์ล
“อ่า..ขอโทษครับ พี่บลู” เพิร์ลขอโทษบลู
“ไม่เป็นไรหรอก เอาล่ะ!เกมส์นี้มีชื่อว่า....” บลูแกล้งขาดคำไป
“ชื่อว่า...” ทุกคนย้ำคำ
“ชื่อว่า..ว้าย!!” อยู่ๆเรือก็สั่นอย่างแรง ทำเอาทุกคนทรงตัวไม่ทัน
“นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นล่ะเนื่ย!ฦ” เร้ดพูดอย่างตกใจ
“ออกไปดูข้างนอกกันก่อนเถอะ!!!” เอเมรัลด์ตะโกนบอก
“จริงด้วย!พวกเราออกไปดูข้างนอกกันเถอะ!” บลูตะโกน
“อื้ม/ค่ะ!!” ทุกคนพยักหน้าตอบรับแล้ววิ่งออกไป
.......
“นะ...นี่มัน!?” เร้ดตกใจ
“...พายุ!?” กรีนมองพายุลูกใหญ่อย่างตกใจ
“ทะ..ทำไงดีล่ะ กรีน?” บลูเริ่มกลัว
“ตอนนี้คงต้องหนีก่อนล่ะ!” โกลด์บอก
“จริงด้วย!โกลด์พูดถูก เรารีบหนีกันก่อนเถอะ!” เร้ดหันไปบอกทุกคน
“อื้ม/ค่ะ!” ทุกคนพยักหน้า
“เอ่อ...แล้วจะ..หนีไปไหนเหรอคะ คุณเร้ด” เยลโลว์เข้ามาถาม
“อ๊ะ!!จริงด้วย!?” เร้ดตอนนี้อยู่ในอาการสับสน
ฟิ้วๆๆ
“อ๊ะ!! รุ่นพี่เร้ดครับ พายุจะโดนเรือแล้วครับ” รูบี้ชี้ไปที่พายุลูกใหญ่
“จริงด้วย!!ทุกคนหาที่เกาะไว้!!” เร้ดตะโกนบอก
“เข้าใจแล้ว!!” ทุกคนวิ่งไปหาที่เกาะ
โครม!!!
.......
“ทุกคน!!เป็นไงบ้าง!!” เร้ดที่จับท่อนไม้ไว้อยู่ก็ตะโกนหาทุกคน
“ พอไหวครับพี่เร้ด!!” โกลด์ตะโกนกลับ โชคดีที่ทุกคนอยู่ใกล้ๆกัน
“ทุกคนไหวกันใช่ไหม?” กรีนตะโกนบ้าง
“กรีน เป็นไงบ้าง” บลูถาม
“บลู!แล้วคนอื่นๆล่ะ?” กรีนถามพร้อมเอามือจับบลูเอาไว้
“...นั้นไง” บลูชี้ไป
“ทุกคนมารวมกันทางนี้!!” เร้ดยกมือขึ้นเพื่อบอกว่า ให้มารวมตัวกันตรงนี้
“รุ่นพี่เร้ดคะ พายุมาทางเราแล้วคะ!!” คริสชี้ไปที่พายุอีกครั้ง
“แย่แล้วน่อ!!” แซฟไฟร์ตกใจ
“ทุกคนจับมือกันไว้เถอะ!” ไดมอนด์ตะโกนบอก
“!!เป็นวิธีที่ดี!!” กรีนบอก
“พายุมาแล้ว!จับมือกันเอาไว้ให้แน่นๆ!!” เร้ดตะโกนบอกก่อนที่พายุจะพัดไป
........
“....โอ๊ย!! ที่นี่ที่ไหนกันนะ อ๊ะ!!จริงด้วย เยลโลว์เป็นไงบ้าง” เร้ดที่เพิ่งตื่นก็ไปปลุกเยลโลว์
“อืมม..อ๊ะ!คุณเร้ด!” เยลโลว์มองเร้ดอย่างตกใจ ทำไมเขาถึงเข้าใกล้เธอเหลือเกิน
“เยลโลว์ ไปปลุกทุกคนกัน” เร้ดบอก
“ค่ะ” เยลโลว์ตอบรับ
“กรีน..กรีน! ตื่นสิ!” เร้ดเขย่ากรีน
“พี่บลูคะ ตื่นสิคะ!พี่บลู!” เยลโลว์เองก็ไปเขย่าบลู
“โอ๊ย!!อ๊ะ!?เร้ด!?” กรีนตื่นขึ้น
“เป็นไงบ้าง กรีน” เร้ดถาม
“ไม่เป็นไร..บลูล่ะ” กรีนถามกลับ
“เยลโลว์ปลุกอยู่น่ะ” เร้ดชี้ไปที่เยลโลว์
“อืม..” กรีนมองตามแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้น
“พี่บลูคะ ตื่นสิคะ” เยลโลว์เขย่าหลายที
“...อืมมม..อ๊ะ!เยลโลว์!?” บลูตื่น
“ไปปลุกคนอื่นกันค่ะ” เยลโลว์บอก
“คนตั้งเยอะ...ปลุกแบบนี้ดีกว่า...อุดหูกันไว้นะ....ตื่นกันได้แล้ว!!!!!(>0<)” บลูตะโกน
“อ๊ะ!?” ทุกคนสะดุ้งตื่นอย่างรวดเร็ว
“ที่นี่ที่ไหน?” โกลด์ถาม
“อ๊ะ!!ตรงนั้นมีเมือง ไปกันเถอะ!” เพิร์ลชี้ไปที่เมืองข้างล่างของพวกเขา ให้ตายเถอะ!ทำไมพวกเขาถึงอยู่แถวเนินเขาล่ะเนี่ย!? (-0-)
“อื้ม/ค่ะ!” แล้วทุกคนก็เดินลงไป
.....
“นะ...นี่มัน” เร้ดตกใจอีกครั้ง
“โลก...โปเกม่อน!!?” รูบี้เองก็ตกใจ
“....โปเกม่อนจริงๆ...ด้วย” ซิลเวอร์มองอย่างไม่น่าเชื่อ
“นี่เรา..มาอยู่โลกของโปเกม่อน..เหรอ?” บลูพูดพึมพำ
“ฉันว่า...ไปหาบ้านอยู่กันเถอะ!” แซฟไฟร์หันไปบอกทุกคน
“จริงด้วย! แซฟไฟร์พูดถูก พวกเราไปกันเถอะ!” เร้ดเห็นด้วยกับแซฟไฟร์
“ฉันว่า เราเอาโปเกม่อนของเราออกมาแล้วให้ไปถามดีกว่านะ” บลูเสนอ
“จริงด้วยน่อ!โปเกม่อนพูดภาษามนุษย์ที่ไหนกันล่ะน่อ! (^O^)” แซฟไฟร์เห็นด้วยกับบลู
“เอ่อ...บลู...คือว่า...” เร้ดพูดอ้ำๆอึ้งๆ
“มีอะไรเหรอเร้ด” บลูถาม
“คือ...โปเกบอลมันใช้ไม่ได้อ่ะ (^^;)” เร้ดชี้โปเกบอลที่ขว้างออกไป แต่โปเกม่อนไม่ออกมา
“ห๊า!!!?” ทุกคนตกใจกันไปตามๆกัน
“อ๊ะ!!จริงด้วย! ง้ำๆ” ไดมอนด์ปาบอลออกไป 1 ลูกพร้อมกินขนมอย่างหน้าตาเฉย
“ไดอา คนอื่นเค้าซีเรียส!นายยังมากินขนมหน้าตาเฉยอีกเหรอ!? ย้ากกก!!”
(ผลั่ก!!ตึง!ป้าบ!!) (โอ๊ย!!)
“ว้ากกก!!พอแล้ว!!ทะเลาะกันอยู่ได้!” เอเมรัลด์ห้ามไว้
“ฉันว่า...ไปกันเถอะค่ะ ถึงโปเกบอลจะใช้ไม่ได้ แต่ก็คงต้องลองพูดดูค่ะ” พลาตินัมพูดอย่างใจเย็น
“ตกลง!” ทุกคนตอบรับ
....
แล้วทุกคนก็เข้าไปถามโปเกม่อนตัวหนึ่ง
“เอ่อ...คือว่า...” บลูพยายามพูดด้วย
“....มนุษย์...ทำไมมาที่นี่ได้ล่ะ...” โปเกม่อนรัตต้าต้าพูด
ตอนนี้ทุกคน อึ้ง กันไปแล้ว
“อ้าว? หรือว่า...หลงมาโลกนี้ งั้นมาอยู่บ้านฉันล่ะกันนะ” โปเกม่อนรัตต้าต้าเชิญชวน
“ขะ...ขอบคุณค่ะ (^^)” เยลโลว์ก้มหัวเล็กน้อยเพื่อขอบคุณ
“เชิญจ้า (^^)” โปเกม่อนรัตต้าต้ายิ้ม แล้วก็เดินไป
แล้วทุกคนก็เดินตามกันไป
......
“นี้คือบ้านฉันจ้ะ (^^)” โปเกม่อนรัตต้าต้าชี้ไปที่บ้านของเธอ
(บ้านหลังนี้ มันเล็กจังเลย) ทุกคนคิด
“เข้าบ้านกันเถอะจ้ะ” รัตต้าต้าชวนอีกครั้ง
“คือว่า...บ้านหลังนี้มันเล็กไปอ่ะนะ งั้นเราไปอยู่ที่อื่นก็ได้ (^^;)” เร้ดพูดพร้อมยิ้มแห้งๆ
“ว้าย!! จริงด้วย ฉันลืมไปเลยจ๊ะ งั้นไปหลังโน่นล่ะกัน เพิ่งสร้างใหม่ยังไม่มีใครใช้เลยจ้ะ ใหญ่ดีนะ” รัตต้าต้าพูด
“งั้นก็ได้ รีบไปกันเถอะ!!” โกลด์เร่ง
“โกลด์!ระวังมารยาทด้วยสิ!” คริสเตือนโกลด์
“ยัยคริส!!เธอไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉันก็ได้!” โกลด์เถียงกลับ
“ว่าไงนะ!!ฉันอุตสาห์เตือนด้วยความหวังดีนะ!” คริสดุ
“ว้ากกก!!ทำไมถึงมีแต่คนทะเลาะกันตลอดเลยนะ!พี่คริสครับ เลิกทะเลาะเถอะครับ” เอเมรัลด์ห้าม
“...พี่บลู...เราไปกันเถอะครับ” ซิลเวอร์หันมาพูดกับพี่สาวของตน
“จ้า ทุกคนรีบไปกันเถอะ จะมืดแล้วนะ” บลูบอกทุกคน
“อื้ม/ค่ะ” ทุกคนตอบและก็เดินตามไป
เอาล่ะค่ะ ทุกคนกำลังไปบ้านใหม่ที่ใหญ่พอที่มนุษย์จะอยู่ได้ค่ะ (^^)
ความคิดเห็น