หนึ่งมิตร...ชิดใกล้

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนแรกเรียกน้ำย่อย

 

ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด

เสียงโทรศัพยท์กรีดร้องขึ้นในยามค่ำคืนที่อากาศค่อนข้างจะอบอ้าว หากแต่ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ของหญิงสาวร่างบางกลับเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ ร่างอรชรที่สวมเพียงชุดนอนผ้าเนื้อบางเบานั้นต้องพริกกายกลับมาอีกด้านหนึ่งเพื่อใช้มือเรียวควานหาโทรศัพย์ เมื่อพบแล้วก็กดรับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

‘’จิ๋วพูดค่ะ’’

‘’คุณน้องขาหลับหรือยังคะ’’

เสียงที่ดัดจนฟังดูแปร่งๆ ของผู้จัดการสาวประเภทสองดังมาตามสาย ส่งผลให้คิ้วเรียวสวยต้องขมวดมุ่น ยกโทรศัพย์มือถือออกห่างจากใบหูเพื่อจะเวลาที่หน้าจอ แล้วก็ต้องทำหน้ามุ่ยก่อนตอบกลับไปด้วยเสียงที่ติดจะงัวเงียเช่นเคย

‘’ตีสอง...ถ้าไม่หลับจะให้น้องทำอะไรหรือคะพี่สมศักดิ์’’

‘’ต๊าย!หยาบคายค่ะคุณน้อง สมศักดิ์อะไรกันคะ ซอนย่าสิคะซอนย่า’’

ฝ่ายนั้นตอบกลับมาเสียงแหลมปรี๊ด ทำเอาคนฟังถึงกับตาสว่างเลยทีเดียว

จิ๋วหัวเราะหึๆส่งไปตามสาย นึกพอใจที่ได้แกล้งผู้จัดการของตนได้สำเร็จ

‘’แล้วนี่โทรมาตอนนี้มีอะไรคะ อย่าบอกนะว่าโดนเด็กหนุ่มวัยขบเผาะหลอกเชิดเงินอีกแล้ว’’

‘’วุ้ย คุณน้องนี่ พูดแต่ละอย่างไม่เคยได้ดังใจคุณพี่เลยนะคะ พี่ไม่ได้โดนเด็กที่ไหนหลอกทั้งนั้นแหละค่ะ แต่ว่ามันมีเรื่องที่ใหญ่กว่านั้นค่ะ คุณน้อง’’

‘’เรื่องอะไรล่ะคะ ก็บอกมาสักทีสิ จิ๋วง่วงจะตายอยู่แล้ว’’

คนถามติดรำคาญที่อีกฝ่ายเอาแต่อมพะนำไม่ยอมบอกสักที

‘’คือว่า...ตอนนี้พี่อยู่ที่โรงแรมแกรนด์โนเวลค่ะ’’

‘’คะ??’’

จิ๋วเด้งตัวขึ้นจากที่นอนเกือบจะทันทีเพียงแค่ได้ยินชื่อโรงแรมที่แสนจะระคายหู ก่อนจะถามต่อทันควัน

‘’พี่ซอนย่าไปทำอะไรที่นั่น’’

‘’คือพี่...ถ้าบอกแล้วอย่าโกรธนะคะ’’

ผู้จัดการสาวประเภทสองเริ่มอึกอัก สุ้มเสียงขอลุแก่โทษ

‘’ไม่โกรธค่ะ ถ้าพี่ไม่ลงไปที่ชั้นใต้ดิน’’

จิ๋วเริ่มได้กลิ่นตุๆมองเห็นเค้าลางของความยุ่งยากมาแต่ไกล แล้วมันก็ไม่ผิดที่เธอคิดไว้สักเท่าไร เพราะซอนย่าก่อเรื่องจนได้

‘’พี่ลงมาแล้วค่ะ และตอนนี้ก็ติดแหงอยู่ที่นี่ด้วย ไปไหนไม่ได้ เสียหายยิ่งกว่าโดนหนุ่มๆหลอกอีกค่ะ...คุณน้องขามาช่วยคุณพี่หน่อยสิคะ’’

คู่สนทนาทำเสียงโอดคราญมาตามสาย

‘’ฮึ!จิ๋วขอไม่ยุ่งนะคะ คราวนี้พี่ซอนย่าทำเกินไป’’

จิ๋วบอกปัดก่อนจะตัดสายในทันที

ร่างบางทิ้งกายลงนอนอย่างแรงจนเตียงยุบแล้วเนื้อตัวกระดอน ผมยาวสลวยนั้นปลิวกระจายล้อมกรอบดวงหน้าเรียวรูปไข่เป็นวงดูยุ่งเหยิงทว่างดงาม คิ้วทั้งสองข้างยังคงขมวดเข้าหากันจนแทบผูกเป็นโบ เธอจะไม่โกรธสักนิดหากไม่ได้ยินผู้จัดการของตนเองอยู่ที่กาสิโน!

ชั้นใต้ดินของโรงแรมแกรนด์โนเวล จะเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากช่องทางลับของพวกผีพนัน และหากใครหลงเข้าไปแล้วก็ยากที่จะหลุดออกมาได้โดยไม่หมดเนื้อหมดตัว ดูอย่างผู้จัดการของเธอเป็นต้น อย่างนี้มันน่าแจ้งตำรวจให้ไปจับนัก

แต่ตำรวจอย่างนั้นหรือ ฮึ! คิดแล้วจิ๋วก็ได้แต่นึกขำอย่างสมเพชตัวเอง เพราะเธอเคยลองมาแล้วเมื่อสมัยอดีด และมันไม่เคยส่งผลอะไรเลย อิทธิพลไหนเลยจะมาสู้ความยิ่งใหญ่ของผู้เป็นเจ้าของกาสิโน่นั่น เขาใหญ่คับฟ้าขนาดไหนข้อนี้เธอย่อมรู้ดีกว่าใคร

ถ้าไม่ใหญ่จริงก็คงไม่กล้าทำธุรกิจผิดกฎหมายเช่นนั้นหรอก และแน่นอนว่าไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้

‘’พี่ซอนย่านะพี่ซอนย่า มันน่าปล่อยให้ถูกอุ้เสียให้เข็ด’’

หญิงสาวบ่นพัม ขณะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากด คราวนี้เธอถอนหายใจพรืดเลยทีเดียว เมื่ออีกฝ่ายกดรับสาย

‘’พี่นึกแล้วเชียวว่ายังไงคุณน้องก็ต้องไม่ทิ้งพี่’’

‘’เท่าไหร่คะ’’

จิ๋วไม่พูดพล่าม ถามจำนวนเงินที่จะต้องนำติดตัวไปด้วย นึกเดาสถานการณ์ได้ว่าตอนนี้ผู้จัดการของเธอคงจะหมดเนื้อหมดตัว และถูกกักตัวไว้รอให้เอาเงินไปไถ่ ประหนึ่งอีกฝ่ายเป็นโจรเรียกค่าไถ่ก็ไม่ปาน

....ทำไมเธอนึกเดาได้เน่ะหรือ ก็เพราะว่าเธอรู้จักที่นั่นพอๆกับรู้จักเจ้าของมันเลยทีเดียว

‘’ห้าแสนค่ะ’’

‘’หา!!ทำไมมากมายขนาดนั้นคะ’’

หญิงสาวถึงกับกุมขมับ แม้เงินจำนวนเท่านั้นออกงานฌชว์ตัวแค่ไม่กี่งานก็หาได้ แต่ด้วยนิสัยที่เห็นคุณค่าของเงิน ก็ทำให้จิ๋วไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันมากหากต้องเอาไปเสียกับเรื่องอบายมุข

‘’ก็...เพลินไปหน่อยค่ะ’’

‘’นี่เงินพี่ซอนย่าเยอะมากหรือยังไงกันคะ ถึงได้เอาไปละลายเล่นในบ่อนแบบนั้น’’

‘’โธ่...คุณน้องขา ที่นี่เขาเรียกกาสิโนค่ะ ไม่ใช่บ่อน อีกอย่างพี่ไม่ได้ตั้งใจจะเล่นด้วยนะคะ มีคนแนะนำมาค่ะ แต่พอเล่นๆไปแล้วก็อย่างที่บอก...เพลินค่ะ’’

‘’อย่างนี้น่าจะให้นอนเล่นเพลินๆอยู่ที่นั่นสักสองสามคืนนะคะ รับรองเลยว่าถ้าจิ๋วไม่เอาเงินไปจ่ายนะ ไอ้คนพวกนั้นมันไม่ปล่อยพี่แน่’’

‘’คุณน้องขา...อย่าขู่คุณพี่นักสิคะ รีบๆมาเถอะค่ะ เดี๋ยวเงินนั้นคุณพี่จะใช้คืนที่หลัง แต่ว่าตอนนี้คุณน้องรับมาก่อนนะคะ คุณพี่ยังไม่อยากนอนเล่นแถวนี้ค่ะถึงจะมีหนุ่มๆหล่อๆก็เถอะ แต่ดูจากท่าทางแล้วคงโหดไม่เบา คุณพี่ไม่ชอบอะไรที่มันฮาร์ดคอร์ค่ะคุณน้อง’’

‘’นี่ครั้งแรกแล้วก้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะพี่ซอนย่า ถ้ามีอีกเป็นครั้งที่สองในบ่อนนั่น จิ๋วจะไม่ช่วยพี่ซอนย่าอีกเลย’’

จิ๋วยื่นคำขาดสิ่งที่เธอเกียดมากที่สุดในชีวิตมีอยู่สองอย่าง อย่างแรกคือกาสิโนบ้าๆนั่น และอย่างท่าองก็คือเจ้าของกาสิโน่!!

นักร้องสาววางสายจากผู้จัดการส่วนตัวเสร็จก็ลุกไปยังห้องแต่งตัวซึ่งถูกสร้างติดกับห้องนอน มีประตูเชื่อมผ่านถึงกัน เสื้อผ้าแต่ละชุดส่าวนใหญ่นั้นล้วนแล้วแต่เป็นของแบรนด์ดัง ซึ่งดีไชน์จะออกไปลักษณะเดียวกันคือสวยหวาน ตามแบบที่ซอนย่าวางบุคลิกของเธอไว้ต่อหน้าสาธารณะ

จิ๋ว ปิยนุช นักร้องสาวดาวรุ่งแห่งค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ผู้มีนิสัยอ่อนหวานราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ซึ่งต่างจากความเป็นจริงไปมากโข เพราะตัวตนที่แท้จริงของเธอนั้นออกจะสมบุกสมบันอยู่หน่อยๆแต่เมื่อเลือกที่จะเดินเข้าสู้เส้นทางสายมายา จิ๋วก็ต้องยอมรับเอาหน้ากากของเจ้าหญิงผู้เลอโฉมมาสวมไว้

กางเกงยีนตัวเก่งกับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดถูกดึงอกจากราวในตู้เสื้อผ้าที่อยู่ด้านในสุด เพราะไม่บ่อยนักที่จะได้หยิบมาสวมใส่ นานๆถึงจะมีโอกาสได้เป็นตัวเองสักที แต่ครั้งนี้คงจะไม่ใช่โอกาสที่ดีนัก เพราะจิ๋วยังนึกหวั่นกับการย่างกรายเข้าสู่สถานที่ซึ่งไม่ต่างจากเป็นอาณาจักรของยัยจอมเผด็จการคนนั้น

หญิงสาวแต่งตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะมาจัดการเช็ดเงินสดหรอกจำนวนตัวเลขลงไปอย่างไม่สบายใจนัก เงินเท่านี้หากต้องเสียให้กับเรื่องที่มีประโยชน์เธอจะไม่คิดมากสักนิดเลย แต่กับเรื่องนี้จิ๋วรับไม่ได้จริงๆแต่ถึงกระนั้นก็ต้องตัดใจเพราะความปลอดภัยของซอนย่านั้นสำคัญยิ่งกว่า

ถึงแม้ว่าผู้จัดการส่วนตัวของเธอจะไม่ได้มีความสามารถแบบครบเครื่องดังเช่นผู้จัดการของดารานักร้องหลายๆคน แต่ซอนย่าก็เป็นเพียงคนเดียวที่รู้ใจและเข้าใจเธอได้ดีที่สุด หญิงสาวไม่ได้สียเวลาหยุดคิดนานเมื่อเดินออกมาถึงลาดจอดรถก็ขึ้นนั่งประจำที่คำขับแล้วสตาร์ทออกไปทันที
 

อ่ะเอ๋...ติดตามอ่านได้ในไลน์กลุ่มนะจ๋านะจ๊ะ....ใครสนใจทิ้งไลน์ไว้โลดดดดดดด