ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เรื่องบนเตียง
ค่ำคืนอันแสนมีความสุขของใครบางคน และความทุกข์ทรมานของครอีกคนได้ผ่านพ้นไป เมื่อโทรศัพท์ของจิ๋วดังขึ้นในเวลาที่เธอตั้งปลุกไว้
''เช้าอยู่เลย นอนต่ออีกหน่อยสิจ๊ะ''
เสียงของคนนอนข้างกายดังขึ้น พร้อมทั้งรั้งตัวจิ๋วให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนต่อ
''ฉันจะรีบไปทำงาน คุณไม่ตื่นก็เรื่องของของคุณสิ''
''ได้ไงล่ะ ก็พี่บอกแล้วไงจะไปส่งน้องจิ๋วที่ทำงาน''
''ถ้างั้นก็ตื่นสิ แล้วก็ไปอาบน้ำ''
จิ๋วดันตัวออกจากนิว แล้วเดินไปเปิดประตูระเบียงเพื่อหยิบชุดที่เธอตากเอาไว้ พร้อมทั้งผ้าปูที่นอนที่เธอต้องซักตากไว้เหมือนกัน
''กลับไปห้องคุณได้แล้ว เดี๋ยวคุณป้ามาเห็นเข้า''
''ขออาบด้วยก่อนนะแล้วจะกลับ''
นิวลุกขึ้นนั่ง ขยี้ผมแรงๆจนไม่เป็นทรง แต่ก็ยังมีเสน่ห์เหลือร้ายต่อคนมองอยู่ดี
''ห้องคุณไม่มีห้องน้ำรึไง....''
จิ๋วเดินหนีนิวเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก่อนจะทันได้ปิดประตู ร่างใหญ่ของใครบางคนก็แทรกตัวเข้ามาได้ก่อนพอดี พร้อมทั้งเป็นคนปิดประตูห้องน้ำให้เธออีกด้วย
'เข้ามาทำไม...กลับห้องคุณไปเลย''
''ไม่กลับ...เมื่อคืนพี่แทบไม่ได้นอนเลยนะ การได้นอนกอดผู้หญิงสวยๆหอมๆแล้วทำอะไรไม่ได้เนี่ย ทรมานหมือนคนอดข้าวมาสามวันแล้วได้แต่นั่งมองคนอื่นกินเลย
จิ๋วถอยหลังจนตัวติดผนักห้องน้ำ
''ทรมานมากแล้วทำไมไม่กลับห้องคุณไปล่ะ''
''ก็เพราะ...''
นิวเดินตามมาแนบชิด กางแขนกั้นจิ๋วไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ ก่อนจะก้มหน้าลงไปหา
''พี่ต้องการอาหารหวานๆชิ้นนี้เป็นอาหารเช้าไง''
''อย่านะ....อุ๊บ!!''
จิ๋วพยายามร้องห้าม แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ไฟรักที่ลุกโหมขึ้นของนิวได้ลามเลียและเผาไหม้ให้เธอลุกเป็นไฟไปด้วยอีกคน
จิ๋วได้แต่บิดร่างไปปมา และแอ่นร่างให้นิวไเผชิญให้สมใจ
บนเนินอกคู่สวยของเธอเต็มไปด้วยรอยแดงแห่งไฟรักที่นิวตั้งใจตราประทับให้เธอจดจำว่านิวคือเจ้าของเธอโดยสมบูรณ์
''หวาน...หวานที่สุด''
นิวได้แต่ครางเสียงแหบพร่า
''อื้ม...พี่นิว''
เสียงหวานยามเรียกชื่อนิวนั้นก็น่ารักน่าฟังเป็นที่สุด
''น้องจิ๋วพร้อมแล้วนะ''
นิวหยัดกายยืนขึ้น
''พี่นิว หายเจ็บแผลแล้วเหรอคะ''
แม้จะอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ซาบซ่านเพียงใด แต่ใจของเธอก็ยังกระหวัดนึกถึงแผลของนิว ที่เธอได้ตรวจเมื่อคืนอยู่อย่างเป็นห่วง
''แผลเล็กน้อยแค่นั้น ไม่เป็นอุปสรรคกับความสุขของเราหรอกที่รัก''
นิวตอบให้จิ๋วได้สบายใจ แล้วจึงส่งความร้อนแกร่งของตนให้เข้าไปในกาเธออย่างช้าๆเพื่อให้จิ๋วได้ปรับตัวตามให้ทัน
จิ๋วกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น เมื่อความเจ็บได้จู่โจมเธออีกครั้ง แม้จะไม่หนักหนาเท่าครั้งแรก แต่ก็ยังถือว่าเจ็บมาสำหรับคนไร้ประสบการณ์เช่นเธอ....
''อย่าเกร็ง....มองตาพี่สิที่รัก''
นิวจูบเรียกร้องความสนใจจากจิ๋ว นิวรอจนจิ๋วปรับตัวรับตัวตนของเธอไดเแล้วจึงเริ่มขยับตัว
เพียงแค่นิวขยับ ความเจ็บปวดก็พลันสลายกลายเป็นความซาบซ่านที่มากเกินจะปิดปากเงียบไม่ส่งเสียงใดๆได้ จิ๋วจิกเล็บลงกับบ่าของนิวทุกครั้งที่นิวขยับตัวเข้าออกจากกายเธอ เธอตอบรับทุกการแทรกสอดของนิวอย่างไม่ขาดตกบกพร่องจนเธอเองยังแปลกใจ....
นี่เธอกลายเป็นผู้หญิงใจง่าย มักง่ายอย่างนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร
''พี่ทนไม่ไหวแล้ว ไปพร้อมกับพี่นะค่ะ''
นิวโถมเข้าใส่สุดกำลัง แล้วไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ทั้งสองคนก็จูงมือกันดับความร้อนของไฟรักลงได้
''เช้าอยู่เลย นอนต่ออีกหน่อยสิจ๊ะ''
เสียงของคนนอนข้างกายดังขึ้น พร้อมทั้งรั้งตัวจิ๋วให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนต่อ
''ฉันจะรีบไปทำงาน คุณไม่ตื่นก็เรื่องของของคุณสิ''
''ได้ไงล่ะ ก็พี่บอกแล้วไงจะไปส่งน้องจิ๋วที่ทำงาน''
''ถ้างั้นก็ตื่นสิ แล้วก็ไปอาบน้ำ''
จิ๋วดันตัวออกจากนิว แล้วเดินไปเปิดประตูระเบียงเพื่อหยิบชุดที่เธอตากเอาไว้ พร้อมทั้งผ้าปูที่นอนที่เธอต้องซักตากไว้เหมือนกัน
''กลับไปห้องคุณได้แล้ว เดี๋ยวคุณป้ามาเห็นเข้า''
''ขออาบด้วยก่อนนะแล้วจะกลับ''
นิวลุกขึ้นนั่ง ขยี้ผมแรงๆจนไม่เป็นทรง แต่ก็ยังมีเสน่ห์เหลือร้ายต่อคนมองอยู่ดี
''ห้องคุณไม่มีห้องน้ำรึไง....''
จิ๋วเดินหนีนิวเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก่อนจะทันได้ปิดประตู ร่างใหญ่ของใครบางคนก็แทรกตัวเข้ามาได้ก่อนพอดี พร้อมทั้งเป็นคนปิดประตูห้องน้ำให้เธออีกด้วย
'เข้ามาทำไม...กลับห้องคุณไปเลย''
''ไม่กลับ...เมื่อคืนพี่แทบไม่ได้นอนเลยนะ การได้นอนกอดผู้หญิงสวยๆหอมๆแล้วทำอะไรไม่ได้เนี่ย ทรมานหมือนคนอดข้าวมาสามวันแล้วได้แต่นั่งมองคนอื่นกินเลย
จิ๋วถอยหลังจนตัวติดผนักห้องน้ำ
''ทรมานมากแล้วทำไมไม่กลับห้องคุณไปล่ะ''
''ก็เพราะ...''
นิวเดินตามมาแนบชิด กางแขนกั้นจิ๋วไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ ก่อนจะก้มหน้าลงไปหา
''พี่ต้องการอาหารหวานๆชิ้นนี้เป็นอาหารเช้าไง''
''อย่านะ....อุ๊บ!!''
จิ๋วพยายามร้องห้าม แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ไฟรักที่ลุกโหมขึ้นของนิวได้ลามเลียและเผาไหม้ให้เธอลุกเป็นไฟไปด้วยอีกคน
จิ๋วได้แต่บิดร่างไปปมา และแอ่นร่างให้นิวไเผชิญให้สมใจ
บนเนินอกคู่สวยของเธอเต็มไปด้วยรอยแดงแห่งไฟรักที่นิวตั้งใจตราประทับให้เธอจดจำว่านิวคือเจ้าของเธอโดยสมบูรณ์
''หวาน...หวานที่สุด''
นิวได้แต่ครางเสียงแหบพร่า
''อื้ม...พี่นิว''
เสียงหวานยามเรียกชื่อนิวนั้นก็น่ารักน่าฟังเป็นที่สุด
''น้องจิ๋วพร้อมแล้วนะ''
นิวหยัดกายยืนขึ้น
''พี่นิว หายเจ็บแผลแล้วเหรอคะ''
แม้จะอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ซาบซ่านเพียงใด แต่ใจของเธอก็ยังกระหวัดนึกถึงแผลของนิว ที่เธอได้ตรวจเมื่อคืนอยู่อย่างเป็นห่วง
''แผลเล็กน้อยแค่นั้น ไม่เป็นอุปสรรคกับความสุขของเราหรอกที่รัก''
นิวตอบให้จิ๋วได้สบายใจ แล้วจึงส่งความร้อนแกร่งของตนให้เข้าไปในกาเธออย่างช้าๆเพื่อให้จิ๋วได้ปรับตัวตามให้ทัน
จิ๋วกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น เมื่อความเจ็บได้จู่โจมเธออีกครั้ง แม้จะไม่หนักหนาเท่าครั้งแรก แต่ก็ยังถือว่าเจ็บมาสำหรับคนไร้ประสบการณ์เช่นเธอ....
''อย่าเกร็ง....มองตาพี่สิที่รัก''
นิวจูบเรียกร้องความสนใจจากจิ๋ว นิวรอจนจิ๋วปรับตัวรับตัวตนของเธอไดเแล้วจึงเริ่มขยับตัว
เพียงแค่นิวขยับ ความเจ็บปวดก็พลันสลายกลายเป็นความซาบซ่านที่มากเกินจะปิดปากเงียบไม่ส่งเสียงใดๆได้ จิ๋วจิกเล็บลงกับบ่าของนิวทุกครั้งที่นิวขยับตัวเข้าออกจากกายเธอ เธอตอบรับทุกการแทรกสอดของนิวอย่างไม่ขาดตกบกพร่องจนเธอเองยังแปลกใจ....
นี่เธอกลายเป็นผู้หญิงใจง่าย มักง่ายอย่างนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร
''พี่ทนไม่ไหวแล้ว ไปพร้อมกับพี่นะค่ะ''
นิวโถมเข้าใส่สุดกำลัง แล้วไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ทั้งสองคนก็จูงมือกันดับความร้อนของไฟรักลงได้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น