หลอกรักกับดักหัวใจ

ลำดับตอนที่ #6 : มัดมือชก

จิ๋วรอจนปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติได้แล้วจึงเดินลงมาข้างล่าง...

‘’หนูจิ๋วมาแล้ว...วันนี้ป้าทำแต่ของโปรดของหนูทั้งนั้นเลย’’

‘’จิ๋วขอโทษนะคะที่ไม่ได้ลงมาช่วยคุณป้าทำอาหารเลย’’

ปิยนุชมองอาหารมากมายตรงหน้าแล้วก็อดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้ ที่เธอไม่ได้มีส่วนช่วยทำมันเลย และถ้าโทษก็คงต้องโทษผู้หญิงที่นั่งยิ้มหน้าระรื่นตรงขามเธอนี่มากมากว่า ที่ก่อเรื่องกับเธอไว้บนห้อง

‘’ไม่เป็นไรจ๊ะ แค่หนูมาทานข้าวกับป้าก็พอแล้ว’’

‘’ขอบคุณคุณป้ามากนะคะ’’

‘’จ้า มาทานข้าวกันดีกว่า หนูจิ๋วทานเยอะๆเลยนะลูก หนูผอมเกินไปนะจ๊ะ นิวตักปลาหมึกผัดไข่เค็มให้น้องสิ ของโปรดอันดับต้นๆของน้องเลยนะรู้ไหม’’

‘’ค่ะคุณแม่’’

นิวรีบตักเอาใจสาวสวยทั้งสองอย่างเท่าเทียมกัน แล้วระหว่างนี้นิวก็แอบเก็บข้อมูลของจิ๋วผู้เป็นเป้าหมายของเธอไปด้วย’’

‘’น้องจิ๋วทานอีกหน่อยนะคะ แกงจืดร้อนๆคล่องคอดีนะ’’

‘’ฉันอิ่มแล้วค่ะ เชิญคุณตามสบายเลยค่ะ’’

‘’น้องจิ๋วทานแบบนี้ทุกมื้อเลยค่ะคุณแม่ จะไม่ให้ผอมได้ยังไงกัน’’

นิวหันไปหาตัวช่วย

‘’ตายแล้วลูก ไม่ได้นะจ๊ะ แบบนี้ต้องให้มาทานกับป้าบ่อยๆแล้ว จะได้ปล่อมให้ทานเยอะๆได้ อาหารที่โรงพยาบาลจะไปอร่อยสู้ฝีมมือป้าได้ยังไง’’

‘’ดีเลยค่ะคุณแม่...เดี๋ยวนิวจะเป็นสารถีคอยรับส่งให้น้องจิ๋วเอง’’

‘’ไม่ต้องหรอกค่ะ จิ๋วต้องเข้าเวรเป็นเวลา ลำบากคุณนิวเปล่าๆ แล้วอีกอย่างจิ๋วมาทำงานใช้ทุน เดี๋ยวก็ต้องย้ายไปที่อื่นแล้ว’’

‘’จะย้ายไปไหน’’

เสียงผู้ฟังทั้งสองคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน...

‘’ยังไม่รู้ค่ะ แต่อยากย้ายกลับบ้าน คิดถึงคุณแม่ ท่านไม่มีคนดูแล’’

นิวหันมามองมารดาเพื่อขอความช่วยเหลือ ถ้าท่านอยากได้จิ๋วเป็นลูกสะใภ้ ก็คงต้องช่วยเหลือหน่อยแล้ว....แต่คุณแก้วกานดาก็ยังวางเฉย งานนี้นางจะไม่ช่วยอะไรทั้งสิ้น ของที่ได้มาง่ายๆจะดูไม่มีค่า...

จิ๋วสวมชุดคลุมอาบน้ำออกมาจากห้องน้ำ เธอหยิบเสื้อเชิ้ตที่วางพาดไว้ที่เตียงขึ้นมาดู กลิ่นกายของเจ้าของเสื้อยังลอยวนอยู่รอบๆ

‘’พี่นิวบ้า...แอบมาขโมยจูบแรกของเราไปได้ยังไงกัน’’

คิดทีไรก็ยังเขินไม่หาย...แล้วถ้าเธอใส่เสื้อตัวนี้นอน ไม่ต้องดมกลิ่นพี่นิวไปจนหลับเลยหรืออย่างไรกัน มีหวังได้เขินจนไม่ต้องหลับต้องนอนพอดี

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------นิวเดินกลับไปกลับมาให้ห้องนอนตัวเอง เขากำลังวางแผนพิชิตใจสาวห้องข้างๆของเขาอยู่ จะทำยังไงให้เธอตกลงปลงใจแต่งงานกับเขาดี...หรือจะจับปล้ำซะเลยเป็นไง ไม่ได้ๆ คนหล่อเท่อย่างนิวมีแต่สาวๆจะจับเขาปล้ำมากกว่า แต่ถ้าเป็นปิยนุช...จะจับเขาปล้ำบ้างไหมนะ

‘’ก๊อกๆ’’

นิวเคาะห้องของจิ๋ว หลังจากคิดไปคิดมา...เขาก็อดคิดถึงจูบหวานๆของเธอไม่ได้ จึงตั้งใจจะแอบมากู๊ดไนต์คิสสักหน่อย....

‘’น้องจิ๋วหลับหรือยังเอ่ย’’

เคาะอยู่หลายรอบก็ไม่มีวี่แววว่าประตูจะเปิดออกให้เขา นิวจึงลองบิดประตูดู...และมันก็เปิดออกได้ซะด้วย เป็นผู้หญิงไม่ล็อกประตูนอนนี่น่ากลัวนะ

นิวเปิดปรูตูเข้ามาเมื่อไม่มีสัญญาณตอบรับจากคนในห้องภาพที่เขาเห็นคือร่างงามแสนเย้ายวนในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำนอนหันหลังให้อยู่บนเตียง ส่วนเว้าส่วนโค้งดึงดูดสายตาให้เขาเข้าไปใกล้อย่างห้ามตัวเองไม่ได้

‘’น้องจิ๋ว...’’

นิวทดลองเรียกร่างงามเบาๆแต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบกลับเช่นเคย...นิวอมยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆนั่งลงข้างกาย

‘’ขอพี่สำรวจว่าที่เจ้าสาวหน่อยนะ’’

นิวค่อยๆพริกร่างบางให้หันกลับมานอนหงาย...แล้วให้ตายเถอะ!!ทำไมเธอถึงขาวเนียนยั่วยวนได้ขนาดนี้ สาบเสื้อที่ผูกอยู่หลวมๆทำให้สายตาของนิวมองเห็นสิ่งที่ซ่อนไว้ภายในได้อย่างชัดเจน เนินอกอวบที่โผล่พ้นสาบเสื้อช่างท้าทายให้นิวก้มลงลิ้มลองแต่ยังไม่หมด....เธอยังยั่วเขาได้มากกว่านี้อีก ชายเสื้อเลิ่กสูงขึ้นมาจนเห็นโคนขาอ่อน และที่สำคัญ...สิ่งที่งดงามที่สุด ใจกลางตัวเธอ
''น้องจิ๋ว...ขอพี่นะ''
นิวไม่คิดอยากได้คำตอบ...เธอก้มหน้าเข้าไปหาสิ่งที่ปรารถนาจะครอบครองทันที
นิวส่งลิ้นเข้าไปภายในกายของคนร่างเล็ก เมื่อเห็นว่าเหยื่อของตนยังนอนหลับปกติได้
ร่างน้อยส่งเสียงครางแผ่วๆเมื่อความรู้สึกถึงบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
''คุณ...ทำอะไร''
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้คุณหมอสาวความคิดว่างเปล่าไปชั่วขณะ สมองไม่รับรู้เหตุผล รับรู้แต่เพียงความซาบซ่านที่อาบไล้อยู่ทั่วร่างกาย ความร้อนที่แผ่กระจายจากจุดที่นิวสัมผัสลามไปจนทั่วเรือนร่าง
นิวไม่ตอบคำถามของเหยื่อสาว เขาทำเพียงจ้องตากับเธอแต่ปากก็ยังทำหน้าที่ ยิ่งตวัดไล้ก็ยิ่งอยากครอบครอง คิดได้แบบนั้นนิ้วแกร่งจึงถูกส่งมาช่วยประานกับลิ้นอย่างดีเยี่ยม
''ฉัน...เจ็บ''
ความหวานรัญจวนแทบจะหายไปหมดเพราะความเจ็บที่แทรกเข้ามาในร่างกายของตน..แม้จะเป็นเพียงนิ้วเดียว แต่กายสาวที่ไม่เคยต้องมือใครมาก่อนก็อดที่จะเจ็บไม่ได้
''อย่าเกร็จนะค่ะน้องจิ๋ว''
นิวไล่จูบเลื่อยขึ้นมาจากเนินสาว ค่อยๆละเลียดชิมผิดขาวเนียนของเธอ ระหว่างทางก็ฝากรอยรักไว้เป็นระยะ เชือกผูกเอวถูกกระตุกออกตามมาด้วยเสื้อคลุมที่ถูกดึงให้หลุดออกจากร่างงามๆนี้
''คุณ..คุณ...ฉัน..''
จิ๋วไม่รู็ว่าตัวเองต้องการพูดอะไร เธฮอยากให้นิวหยุด แต่อีกใจหนึ่งก็อยากให้นิวทำต่อ ร่างกายของเธอไม่เป็นของเธออีกแล้ว เพียงแค่นิวขยับนิ้ว เธอก็ทรมานจนต้องบิดร่างไปมาขนาดนี้
''เรียกพี่นิวสิคะคนดี''
นิวสั่งเสียงแหบพร่า...เธอเองก็ทรมานกับการอดทนอดกลั้นไม่ตะครุบตัว แล้วจับกินทีเเดียวให้หมดเหมือนกัน การได้คลุกเคล้าแแนบชิดกับคนใต้ร่างที่ทั้งสวยทั้งหวานขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะไม่ทำอะไร นิวอดทนได้หลายนาทีขนาดนี้...ก็ถือว่าเป็นสติถิที่ยาวนานที่สุดของนภัสสรแล้ว
''พี่นิว...ช่วยจิ๋วด้วย''
จิ๋วยอมตามนิวอย่างว่าง่าย นาทีนี้เธอไมต้องการอะไรทั้งนั้นนอกจากหลุดออกไปจากความทรมานที่นิวำลังทำกับตนอยู่นี้ก็พอ
นิวยิ้มกริ่มอยู๋กับอกสาวที่ตนกำลังดูดกลืนขบเม้มอยู่อย่างเมามัน นิวเร่งนิ้วมือให้ขยับเร็วขึ้นตามที่คนใต้ร่างสั่ง และตามแรงตอดรัดที่บีบแรงขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุด...นิวก็พาเธอหลุดพ้นจากความทรมานนี้ไปได้
จิ๋วนอนหลับตานิ่งเมื่อความทรมานอันแสนซาบซ่านนั้นผ่านพ้นไป แต่กลับต้องตกใจจนลืมตาขึ้นมามอง เมื่อร่างของขอเธอถูกนิวทาบทับไว้อีกครั้ง แถมครั้งนี้...นิวยังเปลือยเปล่าเหมือนกับเธออีกต่างหาก
''คุณจะทำอะไรอีก??''\
นิวไม่สนใจคำถามที่ไม่น่าถามเช่นนี้ของคนใต้ร่าง นิวจัดการปิดปากคนใต้รั้นด้วยปากของเขาเอง ลิ้นถูกส่งเข้าไปเรียกร้องและปลุกเร้าให้จิ๋วทรมานอีกครั้ง
''อื้อๆ''
จิ๋วพยายามหลีกหนีจูบของนิว แต่หนีเท่าไรก็หนีไม่พ้น แล้วท้ายที่สุดก็ต้องยอมแพ้แก่ความเชี่ยวชาญของนิวที่ปลุกเธอด้สำเร็จ...
''เป็นของพี่นะน้องจิ๋ว''
จิ๋วที่กำลังเคลิ้มๆอยู่มี่สติขึ้นมากับคำพูดของนิว
''ไม่ค่ะ...คุณปล่อยฉันเถอะนะคะ''
''ไม่ พี่ปล่อยน้องจิ๋วไม่ได้ พี่ต้องขาดใจตายแน่ถ้าไม่ได้รักน้องจิ๋วตอนนี้''
นิวบดจูบร้อนๆให้จิ๋วได้ระทวยอีกรอบ นิวจะไม่ยอมไปนอนทรมานอยู่คนเดียวเป็นแน่ มานอนยั่วกันขนาดนี้แล้วใครจะปล่อยไปล่ะแม่คุณ...
นิวใช้มือทั้งสองข้างเคล้นคลึงอกอิ่มของจิ๋วให้ได้เคลิบเคลิ้มสะโพบดเบียดแนบชิดให้ได้สัมผัสถึงความร้อนจากกายแกร่งของนิว....
''พี่ไม่ไหวแล้ว...''
นิวจับขาของจิ๋วแยกออก แล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง ประคองความร้อนที่กำลังะระเบิดของเขาให้ค่อยๆผ่านเข้าไปในช่องทางน้ำหวานนั้น...
''เจ็บ..ไม่เอาแล้ว เจ็บ''
จิ๋วพยายามถอยตัวหนีจากความเจ็บที่แทรกเข้ามาในตัวเธอ แต่นิวก็จับสะโพกเธอเอาไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอได้ขยับหนีหายไปไหนง่ายๆ
''นิดเดียวนะน้องจิ๋ว เจ็บแค่นิดเดียวเท่านั้นนะ''
นิวแข็งใจดันตัวตนของเขาเข้าไปจนสุด...และได้ฝ่าเยื้อกั้นบางๆของเธอ จิ๋วไม่สนใจคำพูดปลอบโยนของนิวสักนิด เพราะตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังถูกฉีกกระชากออกจากกัน ความเจ็บปวดเสียดแทงทุกความรู้สึก จิ๋วได้แต่มองนิวผ่านม่านน้ำตา ทำไมพี่นิวต้องใจร้ายกับจิ๋วขนาดนี้ด้วย....