หลอกรักกับดักหัวใจ

ลำดับตอนที่ #14 : แผนการของหนูจิ๋ว ตอนท้าย(100%)

จิ๋วบิดตัวไปมาก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ หันมามองคนข้างกายก็เห็นว่าเขายังคงนอนกอดเธออยู่...จะแหล้งอะไรพี่นิวอีกดีน้า?...

‘’ที่รักขาตื่นรึยังคะ นี่สายแล้วนะคะ’’

‘’หืม...’’

นิวครางรับเบาๆเสียงหวานๆของจิ๋วช่างน่าฟังเสียจริง

‘’ไม่ตื่นแบบนี้ต้องโดนทำโทษนะคะเนี่ย’’

‘’หืม...ทำโทษยังไงเอ่ย’’

นิวตื่นขึ้นมาแล้ว แต่เขายังไม่ยอมลืมตา เขาอยากรู้ว่าเธอจะทำโทษตนยังไง

‘’น่ารักแบบนี้น่าโดนหอมแก้มหลายๆฟอดเลยไงคะ’’

นิวอมยิ้ม เอียงแก้มให้จิ๋วได้ทำโทษตนได้ตามใจชอบ แต่ทว่าผ่านไปหลายนาทีก็ยังไม่มีใครหรืออะไรมาสัมผัสแก้มของตนสักอย่าง มีแต่เสียงหัวเราะคิกคักเบาๆอยู่ข้างๆ

‘’เย็นนี้เจอกันนะคะ...คิดถึงที่สุดค่ะ’’

นิวลืมตาขึ้นมามอง...แล้วก็ต้องอึ้ง!!

น้องจิ๋วกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ถ้างั้นคำหวานๆทั้งหลายที่ได้ยิน น้องจิ๋ซก็ไม่ได้พูดกับพี่งั้นสิเนี่ย

จิ๋ววางหูโทรศัพท์ลง แล้วหันมามองคนข้างกาย

‘’คุณตื่นแล้วเหรอคะ? ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ ต้องรีบไปทำงาน’’

จิ๋วส่งยิ้มให้เพียงเล็กน้อย แล้วเขยิบตัวลงจากเตียง แต่ยังไม่ทันได้ลงไปไหนก็ถูกอ้อมแขนแข็งแกร่งของใครบางคนดึงตัวกลับมาซะก่อน

‘’ว๊าย!!’’

‘’พี่ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น...ต้องบอกพี่มาก่อนว่าเมื่อกี้คุยโทรทัพย์กับใคร’’

นิวกักตัวจิ๋วเอาใว้ใต้ร่างของตน แล้วก้มหน้าลงไปหาจนใกล้

‘’มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันนะคะ’’

‘’พี่ไม่สน น้องจิ๋วเป็นของพี่แล้วนะ จะไปคุยจี๋จ๋ากับคนอื่นแบบนี้ไม่ได้’’

‘’ฉันไม่ใช่ของใครทั้งนั้น...แล้วทำไมฉันจะคุยกับใครไม่ได้’’

‘’ไม่ได้ พี่ไม่ชอบ’’

จิ๋วยิ้มหวานยั่วยวนนิว

‘’คุณหึงฉันอีกแล้วนะคะ...’’

‘’ก็ ก็...’’

นิวเถียงต่อไม่ออก

‘’ก็อะไรคะ ถ้าไม่ยอมบอกมาฉันก็จะไม่บอกเหมือนกันว่าคุณกับใคร’’

‘’ก็ได้ หึงก็หึง ทีนี้จะบอกได้รึยังว่าคุยกับใคร’’

‘’คุยกับคุณแม่ค่ะ’’

จิ๋ซโชว์มือถือให้ดูหลักฐาน สายโทรออกล่าสุดคือมารดาของเธอจริงๆ

‘’นี่อย่าบอกนะ ว่าแกล้งให้พี่หึงเล่น’’

‘’แล้วมันได้ผลไหมล่ะคะ?’’

‘’ได้สิ...ไม่อย่างนั้นพี่จะหึงอยู่แบบนี้รึไง’’

นิวตอบกลับไปทันที ก่อนจะมารู้ตัว นี่เขาปล่อยให้จิ๋วมามีอิทธิพลในตัวมากเกินไปหรือเปล่าเนี่ย คนอย่างนิวไม่เคยเป็นแบบนนี้มาก่อนเลย

‘’น้องจิ๋ว เรียกพี่ว่าพี่นิวสิ’’

‘’ทำไมต้องเรียกคะ?’’

‘’ก็เพราะพี่อยากได้ยินน้องจิ๋วเรียกพี่ว่าพี่นิวเหมือนตอนเด็กไง’’

นิวอยากพิสูจย์ว่า...จะรู้สึกยังไงเมื่อได้ยินเธอเรียกตนว่าพี่นิว ในตอนเด็กๆ...เวลาได้ยินจิ๋วเรียกเขาจะรู้สึกรำคาญและจะคอยเดินหนีตลอด เขาเลยอยากรู้ว่าตอนนี้ยังจะรู้สึกแบบนั้นอยู่ไหม??

‘’แต่ฉันไม่อยากเรียกเหมือนตอนเด็กๆแล้ว เรียกทีไรคุณก็ว่าฉันทุกที’’

‘’คราวนี้ไม่ว่าแล้ว...นะ เรียกหน่อยนะ’’

‘’แล้วคุณจะเรียกฉัยว่าหนูผีอีกไหม’’

นี่คือสิ่งที่ทำให้จิ๋วเสียใจมากที่สุด....

‘’น้องจิ๋วต้องลองเรียกพี่ดูก่อนนะ จะได้รู้ว่าพี่เรียกน้องจิ๋วว่าอะไร’’

จิ๋วนิ่งคิด เธอพร้อมจะเสี่ยงไหม?แล้วคำพูดของมารดาก็วกกลับมาในสมองอีกครั้ง’’

‘จำไว้นะลูก...ถ้าอยากมีความรักก็อย่ากลัวกับความเจ็บปวด เพราะความเจ็บปวดจะสอนให้ลูกแม่กลายเป็นคนที่เข็มแข็งขึ้น’

….ตกลงเธอพร้อมจะเสี่ยง…

‘’พี่นิว’’

‘’หนูจิ๋วของพี่ นางฟ้าคนสวยของพี่’’

นิวก้มลงไปหาปากหวานๆของจิ๋ว มอบจูบอันหวานล้ำให้สมกับคำพูดที่ถูกใจของเขา คงต้องยอมรักความจริงกับตัวเองสักทีว่าตอนนี้เขาไม่รำคาญเมื่อถูกจิ๋วเรียกว่าพี่นิวอีกแล้ว กลับติดใจและอยากให้จิ๋วเรียกอีกตลอดไปเลยด้วยซ้ำ...

นี่จิ๋วกลายเป็นคนพิเศษของนิวไปแล้วใช่ไหม?ถึงจะยังไม่รักหรืออาจจะไม่มีวันรัก แต่ก็รู้สึกกับจิ๋วแตกต่างไปจากผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ถ้าต้องแต่งงานกับจิ๋ว...นิวก็ไม่รังเกียจแม้แต่น้อยเลยจริงๆ

จิ๋วมาทำงานในวันนั้นด้วยใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาจนบรรดาเหล่าพยาบาลบนวอร์ดต่างพากันแซวว่าคุณหมอสาวต้องกำลังอินเลิฟอยู่อย่างแน่นอน

‘’จับกลุ่มนินทาอะไรกันครับสาวๆ’’

นายแพทย์ชัชวาลผ่านมาได้ยินอะไรแว่วๆเกี่ยวกับหญิงสาวที่เขากำลังสนใจ จึงเดินเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย

‘’แค่แซวหมอจิ๋วกันเล่นๆค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ’’

นางพยาบาลคนหนึ่งเป็นคนตอบขึ้น เพราะใครๆในโรงพยาบาลนี้ต่างก็รู้ว่านายแพทย์โรยาบาลแห่งนี้กำลังขายขนมจีบแพทย์สาวสวยขวัญใจทุกคนอยู่

‘’แซวเรื่องอะไรกันเหรอครับ’’

‘’ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...หมอจิ๋วเดินมาแล้ว ขอตัวก่อนนะคะหมอชัช’’

นายแพทย์ชัชวาลหันไปหาคนที่ทุกคนพูดถึงแทน

‘’วันนี้น้องจิ๋วดูอารมณ์ดีจังเลยนะครับ’’

‘’หมอชัชจะให้จิ๋วทำหน้าบึ้งหรือเดินร้องไห้หรือคะ ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ เดี๋ยวคนไข้หมดกำลังใจกันพอดี ยิ้มหวานๆให้คนไข้ เขาจะได้หายเร็วๆ’’

แพทย์สาวเฉไฉไปเรื่อยเปื่อย...แต่ดันไปเข้าทางคนพยายามขายขนมจีบเข้าพอดี

‘’ถ้างั้นช่วยยิ้มหวานๆให้พี่อีกสักคนสิครับ จะได้มีแรงรักษาคนไข้ให้หายเร็วๆอีกทาง’’

‘’จิ๋วรู้นะคะว่าถึงจิ๋วไม่ยิ้มให้ หมอชัชก็ต้องรักษาคนไข้ให้หายอยู่แล้ว เพราะหมอชัชเป็นหมอที่เก่ง และเอาใจใส่คนไข้อย่างดีทุกคน จริงไหมคะ?’’

เจอแพทย์สาวแสนฉลาดดักคอแบบนี้เข้าไป เขาจะตอบยังไงได้ล่ะ

‘’ครับ’’

แล้วก็ได้แต่ปล่อยให้หญิงสาวเดินจากไปโดยที่ไม่ได้เห็นยิ้มหวานๆของเธอเลย...

ส่วนคนที่เดินหนีทายาทโรงพยาบาลมาได้ก็ต้องมาเจอกับอีกคนที่มารอรับเธอ

‘’พี่มารายงานตัวแล้ว’’

‘’จิ๋วไม่ได้นัดพี่นิวสักหน่อย มารายงานตัวกับคนผิดหรือเปล่าคะ?’’

จิ๋วยอมเรียกนิวเหมือนตอนเด็กๆแล้ว เพราะแอบโดนนิวขู่ไว้

‘ต่อไปน้องจิ๋วต้องเรียกพี่ว่าพี่นิว แล้วเรียกแทนตัวเองว่าจิ๋วนะ’

‘แล้วถ้าไม่ทำล่ะคะ?’

‘ถ้าไม่ทำพี่จะจูบโชว์เวลานั้นเลย เรียกพี่ว่าคุณที่ไหนก็จะจูบโชว์ที่นั่น ไม่เกรงใจหรือสนใจใครทั้งสิ้น ไม่เชื่อก็ลองดูก็ได้นะ เพราะพี่ก็อยากลองเหมือนกัน’

‘คนบ้า...เอาแต่ใจที่สุด’

‘ใครบอกว่าพี่เอาแต่ใจ...เอาทั้งตัวทั้งใจน้องจิ๋วเลยต่างหากเนี่ย...’

‘’ไม่ผิดสักหน่อย...ตอนนี้พี่หายใจเข้าออกก็มีแต่น้องจิ๋วคนเดียว จะไปผิดกับใครได้ล่ะ’’

‘’เยอะแยะ...อย่านึกว่าจิ๋วไม่รู้นะคะว่าพี่นิวเด็กเยอะแค่ไหน’’

‘’นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ไม่มี๊ไม่มีเลยจริงๆ’’

แต่เหมือนสวรรค์จะไม่เข้าข้างนิวเท่าไร...เพราะคำพูดของนิวแทบจะถูกกลบด้วยเสียงแหลมของคนบางคนที่ตะโกนเรียก พร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาหานิวทัยทีที่เห็น

‘’นิวขา’’

‘’ดาร์ลิ้งก์!!’’

นิวไม่คาดิดว่าจะเจอเด็ก...แบบที่จิ๋วต่อว่าตนตอนนี้ นิวหันมองสลับกันไปมาระหว่างคนที่เป็นเด็ก (กำลังจะเก่า) ของตน กับว่าที่ภรรยาที่เขาหมายมั่นตั้งใจให้เป็นโดยเร็วที่สุด

‘’นิวมาทำอะไรที่นี่คะ’’

ดารุณีเอียงคอไปมาอย่างน่ารัก ก่อนจะหันมาเจอแพทย์สาวอีกคนที่ยืนอยู่ข้างนิว

‘’นิวมาหาหมอ นิวไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ ทำไมไม่บอกดาร์ลิ้งค์ล่ะคะ’’

คำถามร่ายมาเป็นชุดจนทั้งแพทย์ทั้งคนไข้จำเป็นตอบไม่ทัน

‘’หยุดๆหยุดพูดได้แล้วดาร์ลิ้งก์ นิวไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ’’

‘’อ้าว...แล้วนิวมาหาหมอทำไมล่ะคะ’’

คนช่างสงสัยก็ยังไม่เลิกสงสัย

‘’ก็ ก็’’

นิวหันมาหาจิ๋ว เผื่อเธอจะช่วยตนพูดบ้าง แต่พื้นที่ตรงนั้นกลับว่างเปล่า ไม่มีคนยืนอยู่แล้ว เอ๊ะ! น้องจิ๋วหนีไปไหนแล้วเนี่ย

‘’ว่าไงคะนิว’’

‘’ก็...นิวมาดักรอพบคุณไงดาร์ลิ้งก์ ผมแอบรู้มาว่าคุณจะมาโรงยาบาลก็เลยมาหานี่ไง อยากมีเรื่องคุยกับคุณนิดหน่อย เราไปหาที่คุยกันดีกว่า’’

‘’เรื่องอะไรคะ’’

นิวรีบโอบประคองดาร์ลิ้งก์ให้ไปหาที่สงบๆคุยกัน นิวคิดอย่างลำพองใจว่าเมื่อเคลียร์กับคนทางนี้เรียบร้อยแล้ว ค่อยตามไปง้ออีกคนก็ยังไม่สาย

แต่ทว่า...นิวกลับคิดผิด...เพราะผู้หญิงอีกคนที่ตนคิดว่าจะง้อง่ายๆนั้น ไม่อยู่ให้ง้อซะแล้ว จิ๋วเดินหนีไปตั้งแต่ได้ยินนิวเรียกผู้หญิงอีกคนว่า...ดาร์ลิ้งก์ทุกคำเลยล่ะ....

กับจิ๋วยังเรียกที่รักแค่เฉพาะเวลาอยากมีอะไรด้วย แต่กับเขา ทำไมพี่นิวเรีกยดาร์ลิ้งทุกคำเลยล่ะ...ทำไม!!!!!!!

สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะคร่า