ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หลอกรักกับดักหัวใจ

    ลำดับตอนที่ #11 : คนรู้จัก...แต่ไม่รู้ใจ

    • อัปเดตล่าสุด 12 เม.ย. 58


    นิวถือช่อกุหลาบแดงช่อโตยืนรอคุณหมอคนสวยของเขาอยู่บริเวณเคาร์เตอร์ประสัมพันธิ์โรงพยาบาล แม้จะมีพยาบาลสาวๆคอยส่งยิ้มให้อยู่เป็นระยะแต่นิวก็ทำใจแข็งไม่เดินตามเธอคนไหนไป

    ‘’น้องจิ๋ว...’’

    นิวหันไปมองตามเสียงเรียก ซึ่งไม่ใช่เขาที่เรียก

    ‘’หมอชัชมีอะไรกับจิ๋วเหรอค่ะ’’

    ‘’พี่จะชวนน้องจิ๋วไปทานข้าวครับ’’

    ‘’เอ่อ..’’

    จิ๋วกำลังคิดหาเหตุผลปฏิเสธชายหนุ่มแบบนิ่มนวล...แต่ยังไม่ทันคิดออก ก็มีมือที่สามมาช่วยคิดแทนและตอบแทนเธอเรียบร้อย

    ‘’คงไม่ได้หรอก เพราะเธอติดนัดฉันแล้ว’’

    ‘’คุณภู’’

    นายแพทย์ชัชวาลหันมามองบุคลที่สามที่เข้ามาขัดจังหวะอย่างไม่วางตา

    ‘’ฉันนภัสสร’’

    นิวยื่นมือให้แพทย์หนุ่มที่สวมชุดกาวน์

    ‘’ผมนายแพทย์ชัชวาล’’

    คนมองอย่างจิ๋วได้แต่มองสองคนสัมผัสมือกันราวกับจะบีบมือของอีกฝ่ายให้แหลกละเอียดมากกว่าอย่างอึดอัดใจ เกิดมาก็ไม่เคยต้องมาอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ซะด้วย

    ‘’เอ่อ...ปล่อยมือกันเถอะค่ะ’’

    นิวสะบัดมือออกจากอีกฝ่าย แล้วหันไปส่งยิ้มหวานให้แพทย์สาวคนสวย

    ‘’นี่สำหรับน้องจิ๋ว...ของ...พี่ค่ะ

    นิวยื่นกุหลาบช่อโตให้จิ๋ว แต่ก็ไม่วายหันไปยักคิ้วให้ให้แพทย์หนุ่มอย่างท้ายทาย นิวเน้นคำว่า...ของ...ขนาดนี้แล้ว น่าจะเข้าใจบ้างอะไรบ้างนะ

    ‘’ฮัดชิ้ว!!’’

    จิ๋วไม่รับกุหลาบช่อโตช่อนั้น แต่กลับจามติดๆกันหลายครั้ง ก่อนจะเดินหนีนิวและนายแพทย์หนุ่มไป

    ‘’เดี๋ยวสิค่ะน้องจิ๋ว’’

    นิวกำลังจะเดินตามแต่ติดแขนของอีกฝ่ายที่ยกขึ้นกั้นตนไว้

    ‘’ถ้าน้องจิ๋วเป็นของคุณจริง ทำไมเรื่องง่ายๆแค่ว่าเธอแพ้กุหลาบ คุณถึงไม่รู้’’

    ชัชวาลยักคิ้วกลับแล้วเดินตามจิ๋วไปแทน ปล่อยให้นิวถือกุหลาบค้างไว้แบบนั้น

    ‘’น้องจิ๋วครับ’’

    ชัชวัลวิ่งตามหญิงสาวจนทัน แล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา นี่เธอแพ้จนน้ำตาไหลเลยเหรอเนี่ย

    ‘’ไปเบิกยาแก้แพ้ก่อนเถอะครับ น้องจิ๋วแพ้มาก้ลยนะครับเนี่ย’’

    ‘’ไม่เป็นไรค่ะ ที่บ้านจิ๋วมี จิ๋วขอตัวก่อนนะคะ’’

    จิ๋วรีบเดินหนีเขาไปก่อนที่น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้จะทำลายทำนบจนไหลออกมาอีกครั้ง ทั้งๆที่เธอรู้อยู่แอกใจมาตลอดว่าพี่นิวไม่เคยให้ความสนใจหรือใส่ใจอะไรเธอเลยแม้แต่น้อย...แต่ก็อดน้อยใจไม้ได้อยู่ดีเมื่อได้เห็นกับตาว่าเธอไม่เคยมีความสำคัญ

    อาการภูมิแพ้ของเธอไม่หนักเท่ากับความรู้สึกเธอจึงไม่จำเป็นต้องทานยา คุณหมอสาวโทรไปปรับทุกข์กับมารดาของเธอเหมือนเช่นทุกครั้งที่เธอโดนผู้หญิงคนนี้ทำให้เจ็บซ้ำน้ำใจ

    ‘’จิ๋วคิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เลิกเวรจิ๋วจะกลับบ้านนะคะ’’

    ‘’แม่ก็คิดถึงหนูนะลูก...พรุ่งนี้แม่จะทำกับข้าวไว้รอหนูกลับมานะจ๊ะ’’

    แค่เพียงเสียงมารดาที่ดังผ่านมาตามคลื่นโทรศัพท์ก็ทำให้จิ๋วกลายเป็นเด็กขี้แยอีกรอบจนได้

    ‘’หนูจิ๋ว...ลูกกำลังมีเรื่องไม่สบายใจใช่ไหมลูก’’

    ‘’ค่ะคุณแม่’’

    หญิงสาวรู้ดีว่าเธอไม่เคยโกหกอะไรมารดาได้

    ‘’เรื่องพี่นิวของเราอีกแล้วใช่ไหม ไหนคุณป้าแก้วบอกแม่ว่าพี่นิวเขายอมพบหนูแล้วไม่ใช่เหรอจ๊ะ ยังจะน้อยใจอะไรพี่เขาอีกล่ะลูกแม่...’’

    ‘’ค่ะ...เขายอมเจอหน้าจิ๋วก็จริง แต่ไม่มีความจริงใจหรือใส่ใจกันเลยค่ะคุณแม่ เมื่อกี้พี่นิงก็ให้กุหลาบจิ๋ว ทั้งๆที่พี่นิวก็รู้ว่าจิ๋วแพ้ดอกกุหลาบ’’

    จิ๋วระบายความน้อยใจให้มารดาฟังพร้อมทั้งน้ำตา...ถ้าเธออยู่บ้านก็คงมีอ้อมกอดของมารดาที่จะปรอบใจเธอ แต่มาอยู่คนเดียวไกลๆแบบนี้เธอจะหวังพึ้งใครได้

    ‘’ไม่ได้เจอกันเกือบยี่สิบปี...พี่เขาอาจจะลืมๆไปบ้างก็ได้นะจ๊ะว่าหนูชอบอะไร แพ้อะไร หรือกลัวอะไร หนูอย่าน้อยใจพี่นิวเลยนะลูก...ให้เวลาพี่เขาได้เรียนรู้ศึกษาลูกสาวแม่อีกสักระยะเถอะนะจ๊ะ’’

    ‘’คุณแม่คิดว่าจิ๋วคิดถูกไหมคะที่มาอยู่ที่นี่ หรือจริงๆจิ๋วควรจะกลับบ้าน’’

    ‘’หนูจิ๋วถามหัวใจตัวเองสิลูก ว่าระหว่างที่หนูได้อยู่ที่นั่นเพื่อให้โอกาสทั้งตัวเองและพี่นิว กับการกลับมาอยู่ที่บ้านเพื่อปิดโอกาสนั้น...แบบไหนหนูจะเสียใจและเสียดายมากกว่ากัน จิ๋วหนูอย่าลืมนะจ๊ะว่าความพยายามที่หนูทำมาเป็นสิบปีนี้เพื่ออะไร แล้วพอโอกาสนั้นมาถึงมือหนูแล้ว หนูจะยอมปล่อยมันไปง่ายๆแบบนี้เหรอจ๊ะ’’

    จิ๋วคิดตามสิ่งที่มารดาได้เตือนสติ ใช่สิ!! เธอจะยอมแพ้แค่นี้ไม่ได้ความพยายามที่เธอลงทุนทำมาเป็นสิบปีกว่าจะมีวันนี้ เธอไม่มีทางปล่อยให้สูญเปล่าแน่

    ‘’ขอบคุณนะคะคุณแม่ที่เตือนสติจิ๋ว ต่อไปนี้จิ๋วจะสู้ค่ะ สู้ให้ถึงที่สุด’’

    ‘’จำไว้นะลูก...ถ้าอยากมีความรักก็อย่ากลัวกับความเจ็บปวด เพราะความเจ็บปวดจะสอนให้ลูกแม่กลายเป็นคนที่เข้มแข็งขึ้น’’

    จิ๋วจดจำคำพูดของมารดาเอาไว้ในใจ แต่จะทำได้หรือเปล่านั่นก็อีกเรื่อง

    ‘’จิ๋วรักแม่นะคะ’’

    ‘’แม่ก็รักลูกที่สุดจ๊ะ’’

    รอยยิ้มเล็กๆแต้มขึ้นที่มุมปากหลังจากวางสายมารดาไป เธอสบายใจขึ้นมากเมื่อได้ระบายความในใจและได้รับการปลอบโยนจากใครสักคน โดยเฉพาะคนคนนั้นคือคนที่เธอรักมากที่สุด......
     



    วันนี้ เป็นวันสงกรานต์
    หนุ่มสาวชาวบ้านเบิกบานจิตใจจริงเอย
    ตอนเช้าทำบุญ ทำบุญตักบาตร
    ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกันเอย
    เข้าวัดแต่งตัว แต่งตัวสวยสะ
    ไปสรงน้ำพระ ณ วันสงกรานต์กันเอย

    ตอนบ่ายเราเริ่มเฮฮาเล่นมอญซ่อนผ้า
    เล่นซะบ้ากันเอย
    ทำบุญทำทานสนุกสนานกันแล้ว
    ขอเชิญน้องแก้วรำวงกันเอย..

    สุขสันต์วันสงกรานต์นะค่ะทุกๆท่าน สวัสดีปีใหม่ไทยจ้า ร่ำรวยมีเงินใช้ เฮงงงๆๆๆๆๆๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×