ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : แมวหวงปลาย่าง
นิวขับรถมาส่งคุณหมอสาวที่โรงพยาบาลจวนเจียนเวลาเข้างาน
จิ๋วรีบลงเปิดประตูลงทันทีที่รถจอดโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลาหรือคำขอบคุณ
''เดี๋ยวสิน้องจิ๋ว''
นิวได้แต่มองตามร่างงามที่ก้าวเท้าเข้าไปในตัวตึกโรงพยาบาลแล้ว
''เฮ้ย...ไว้ตอนเย็นมาหาใหม่ก็ได้ อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นเลยหนูจิ๋ว''
ฟากคนที่รีบเดินเข้ามาในโรงพยาบาล ก็ถูกตามตอแยจากนิวอีกคนอยู่
_________________________________________________________________________________________
''น้องจิ๋วครับ...''
จิ๋วได้ยินเสียงก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร เธอแทบอยากจะหายตัวไปให้พ้นๆจากตรงนี้เสียจริง
''น้องจิ๋วหายไปไหนมาครับ พี่ไปรับที่บ้านเมื่อเช้าก็ไม่อยู่บ้าน''
''เอ่อ...จิ๋วไปนอนค้างที่บ้านญาติมาค่ะ''
''น้องจิ๋วมีญาติอยู่ที่นี่ด้วยเหรอครับ ทำไมพี่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย''
จิ๋วเบ้ปากด้วยความหมั่นใส้...พลางคิดในใจว่าทำไมเธอจะต้องแนะนำ
วงศ์วานเครือญาติของเธอทุกคนให้เขารู้จักด้วยล่ะ...
แต่ด้วยมารยาททางสังคม เธอจึงต้องหันกลับมายิ้มให้เขาแบบไม่เต็มใจนัก
''ค่ะ...หมอชัดมีธุระอะไรอีกไหมคะ จิ๋วต้องรีบไปขึ้นวอร์ดแล้ว เดี๋ยวโดนพี่ๆพยาบาลนินทาว่าอู้งานเอาค่ะ เรากินเงินหลวงควรจะทำงานให้คุ้มค่า''
เมื่อแอบเหน็บแนบนายแพทย์หลานชายเจ้าของผู้อำนวยการโรงพยาบาลจบ
จิ๋วก็อาศัยช่วงเวลาที่เขากำลังเหวอกับคำพูดของเธอ เธอจึงรีบเดินหนีไปโดยเร็ว
_________________________________________________________________________________________
นิวทำงานไปดูนาฬิกาไปจนเพื่อนร่วมงานอย่างพินิธอดถามไม่ได้
''ไอ้คุณนิว แกจะมองนาฬิกาให้มันกลายเป็นอะไรขึ้นมาวะ
ทำอย่างกับเป็นเด็กน้อยที่มีนัดเดตครั้งแรกไปได้ อายุรุ่นนี้แล้วนะเว้ย...จะทำตัวสิบสี่อีกครั้งรึไง
''ใครบอกสิบสี่ สิบเอ็ดเว้ย ฉันกำลังจะไปเดตกับเด็กสาวที่เล่นกันตั้งแต่ตอนนั้น''
นิวตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
''อัยย่ะ...นี่แกเจ้าชู้มาตั้งแต่สมัยนั้นลยเหรอเนี่ย''
''แกนี่ทำเหมือนไม่รู้จักฉัน ตั้งแต่อนุบาลยันตอนนี้ฉันยังไม่เคยคบหญิงทีละคนสักที''
''แล้วคราวนี้ล่ะ ลุกลี้ลุกลนขนาดนี้ คงไม่ใช่ยัยดาร์ลี่นางงามชาวีนนั่นแน่''
นิพิธไม่ถูกชะตากับคู่ควงคนล่าสุดของเพื่อสนิทเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงที่สวยจากการศัลยกรรมแบบนั้น แถมยังขี้วีน หยิ่ง เรื่องมาก และเยอะเป็นที่สุด
''เขาชื่อดาร์ลิ้งก์ แกนี่นะชอบไปว่าเขา''
นิวแก้ต่างแบบไม่จริงจังนัก เพราะจะว่าไปเขาก็เริ่มเบื่อแม่นางงามนี่แล้ว สู้คนเมื่อคืนก็ไม่ได้...ความหอมของเธอยังติดตัวอยู่เลย
''ว่าแต่..คนนี้ชื่ออะไร เป็นใครมาจากไหน แล้วไปเจอกันได้ยังไง บอกเพื่อนมาเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย''
''ชื่อน้องจิ๋ว เป็นคุณหมอที่สวยที่สุดตั้งแต่ฉันเคยเจอมาเลย ทั้งสวยทั้งน่ารัก ทั้ง...."
นิวหยุดเล่าขึ้นมาดื้อๆเมื่อคิดถึงว่าจะบอกให้เพื่อนอยากรู้จักน้องจิ๋วของเขาไม่ได้
เธอยิ่งสาวล่อตาล่อขนาดนี้...ใครเห็นก็ต้องชอบเธอทั้งนั้น
''ทั้งอะไรนะ อย่ามาเก็บงุบงิบ ปกติแกไม่ใช่คนหวงผู้หญิงกับเพื่อนนี่หว่า...น้องจิ๋วคนนี้มันชักจะยังไงยังไงแล้วนะไอ้คุณนิว"
''ไม่มีอะไร ไม่มีงานมีการทำรึไงแก เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก''
นิพิธมองเพื่อนอย่างเจ้าเลห์ ยิ่งปิดบังก็ยิ่งอยากรู้ งานนี้สงสัยต้องไปหาหมอบ้างแล้ว
จิ๋วรีบลงเปิดประตูลงทันทีที่รถจอดโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลาหรือคำขอบคุณ
''เดี๋ยวสิน้องจิ๋ว''
นิวได้แต่มองตามร่างงามที่ก้าวเท้าเข้าไปในตัวตึกโรงพยาบาลแล้ว
''เฮ้ย...ไว้ตอนเย็นมาหาใหม่ก็ได้ อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นเลยหนูจิ๋ว''
ฟากคนที่รีบเดินเข้ามาในโรงพยาบาล ก็ถูกตามตอแยจากนิวอีกคนอยู่
_________________________________________________________________________________________
''น้องจิ๋วครับ...''
จิ๋วได้ยินเสียงก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร เธอแทบอยากจะหายตัวไปให้พ้นๆจากตรงนี้เสียจริง
''น้องจิ๋วหายไปไหนมาครับ พี่ไปรับที่บ้านเมื่อเช้าก็ไม่อยู่บ้าน''
''เอ่อ...จิ๋วไปนอนค้างที่บ้านญาติมาค่ะ''
''น้องจิ๋วมีญาติอยู่ที่นี่ด้วยเหรอครับ ทำไมพี่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย''
จิ๋วเบ้ปากด้วยความหมั่นใส้...พลางคิดในใจว่าทำไมเธอจะต้องแนะนำ
วงศ์วานเครือญาติของเธอทุกคนให้เขารู้จักด้วยล่ะ...
แต่ด้วยมารยาททางสังคม เธอจึงต้องหันกลับมายิ้มให้เขาแบบไม่เต็มใจนัก
''ค่ะ...หมอชัดมีธุระอะไรอีกไหมคะ จิ๋วต้องรีบไปขึ้นวอร์ดแล้ว เดี๋ยวโดนพี่ๆพยาบาลนินทาว่าอู้งานเอาค่ะ เรากินเงินหลวงควรจะทำงานให้คุ้มค่า''
เมื่อแอบเหน็บแนบนายแพทย์หลานชายเจ้าของผู้อำนวยการโรงพยาบาลจบ
จิ๋วก็อาศัยช่วงเวลาที่เขากำลังเหวอกับคำพูดของเธอ เธอจึงรีบเดินหนีไปโดยเร็ว
_________________________________________________________________________________________
นิวทำงานไปดูนาฬิกาไปจนเพื่อนร่วมงานอย่างพินิธอดถามไม่ได้
''ไอ้คุณนิว แกจะมองนาฬิกาให้มันกลายเป็นอะไรขึ้นมาวะ
ทำอย่างกับเป็นเด็กน้อยที่มีนัดเดตครั้งแรกไปได้ อายุรุ่นนี้แล้วนะเว้ย...จะทำตัวสิบสี่อีกครั้งรึไง
''ใครบอกสิบสี่ สิบเอ็ดเว้ย ฉันกำลังจะไปเดตกับเด็กสาวที่เล่นกันตั้งแต่ตอนนั้น''
นิวตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
''อัยย่ะ...นี่แกเจ้าชู้มาตั้งแต่สมัยนั้นลยเหรอเนี่ย''
''แกนี่ทำเหมือนไม่รู้จักฉัน ตั้งแต่อนุบาลยันตอนนี้ฉันยังไม่เคยคบหญิงทีละคนสักที''
''แล้วคราวนี้ล่ะ ลุกลี้ลุกลนขนาดนี้ คงไม่ใช่ยัยดาร์ลี่นางงามชาวีนนั่นแน่''
นิพิธไม่ถูกชะตากับคู่ควงคนล่าสุดของเพื่อสนิทเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงที่สวยจากการศัลยกรรมแบบนั้น แถมยังขี้วีน หยิ่ง เรื่องมาก และเยอะเป็นที่สุด
''เขาชื่อดาร์ลิ้งก์ แกนี่นะชอบไปว่าเขา''
นิวแก้ต่างแบบไม่จริงจังนัก เพราะจะว่าไปเขาก็เริ่มเบื่อแม่นางงามนี่แล้ว สู้คนเมื่อคืนก็ไม่ได้...ความหอมของเธอยังติดตัวอยู่เลย
''ว่าแต่..คนนี้ชื่ออะไร เป็นใครมาจากไหน แล้วไปเจอกันได้ยังไง บอกเพื่อนมาเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย''
''ชื่อน้องจิ๋ว เป็นคุณหมอที่สวยที่สุดตั้งแต่ฉันเคยเจอมาเลย ทั้งสวยทั้งน่ารัก ทั้ง...."
นิวหยุดเล่าขึ้นมาดื้อๆเมื่อคิดถึงว่าจะบอกให้เพื่อนอยากรู้จักน้องจิ๋วของเขาไม่ได้
เธอยิ่งสาวล่อตาล่อขนาดนี้...ใครเห็นก็ต้องชอบเธอทั้งนั้น
''ทั้งอะไรนะ อย่ามาเก็บงุบงิบ ปกติแกไม่ใช่คนหวงผู้หญิงกับเพื่อนนี่หว่า...น้องจิ๋วคนนี้มันชักจะยังไงยังไงแล้วนะไอ้คุณนิว"
''ไม่มีอะไร ไม่มีงานมีการทำรึไงแก เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก''
นิพิธมองเพื่อนอย่างเจ้าเลห์ ยิ่งปิดบังก็ยิ่งอยากรู้ งานนี้สงสัยต้องไปหาหมอบ้างแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น