หลอกรักกับดักหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : แผนการอันแยบยล

‘’กริ๊งๆ’’

‘’อ๊ะ’’

‘’อีกนิดเดียว ค่ะ’’

‘’กริ๊งๆ’’

ในที่สุดเสียงโทรศัพท์ก็ต้องยอมแพ้ เมื่อร่างสองร่างที่นัวเนียกอดรัดฟัดเหวี่ยงและออกกำลังกันบนที่นอนไม่มีใครสนใจเสียงดังของมัน

‘’อ๊าส์!!’’

เมื่อสิ้นสุดความทรมานที่แสนจะซาบซ่านนั้น...นิวก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่หัวเตียงมาเปิดดู...นิวแทบจะโดนโทรตามก่อนอาหารเช้ากลางวันเย็น เพียงเพื่อกล่อมให้เธอไปเจตอหน้ายัยหนูผีที่ย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด

‘’คุณแม่นิวอีกแล้วเหรอคะ…’’

เสียงหวานของคนข้างกายเอ่ยถามขึ้น พร้อมกันนั้นก็ได้เคลื่อนตัวมาเบียดกระแซะกับอกนิว ซึ่งนิวก็กอดตอบโดยเร็ว ไม่ใช่ว่าเป็นพวกหื่นกระหายนะ ก็แค่ปภิเสธผู้หญิงสวยๆไม่เป็น แล้วคนข้างกายนิวตอนนี้ก็เป็นถึงนางงามจังหวัด ถ้าปฎิเสธไปก็เสียเชิงหมดสิ

‘’ช่างคุณแม่เขาเถอะ...เรามาหาความสุขกันอีกสักรอบสองรอบดีกว่า…’’

‘’บ้า’’

เมื่อสิ้นเสียง ร่างสองร่างก็สอดแทรกกายผัวพันจนเป็นหนึ่งเดียวกัน ห้องนอนกล้างใหญ่บนคอนโดหรูก็ร้อนระอุขึ้นมาอีกครั้ง

ณ บ้านพงนาถนิพิธ คุณแก้วกานดา มารดาของนิวกระแทกโทรศัพท์ลงด้วยความหงุดหงิด นางผิดที่เลี้ยงลูกให้โตขึ้นมาเอาแต่ใจตัวเอง และรักอิสระเกินเหตุแบบนี้

‘’ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณป้า พี่นิวอาจจะติดธุระจริงๆก็ได้ค่ะ’’

หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆได้แต่พล่างปรอบใจผู้สูงวัยกว่า

‘’หนูจิ๋วไม่ต้องออกรับรับพี่เขาเลย หลบหน้าหนูมาจะสามเดือนแล้วขนาดนี้ไม่เรียกติดธุระแล้วล่ะจ๊ะ...ป้าจะทำยังไงกับลูกคนนี้ดีนะ’’

‘’พี่นิวเขาไม่ยอมมาเจอจิ๋วตั้งสิบกว่าปีที่แล้ว...ก็คงไม่ยอมมาเจอเอาป่านนี้หรอกค่ะ คุณป้าน่าจะยกเลิกแผนการคลุมถุงชนของเราสองคนสักที บางที...พี่นิวอาจจะเลิกเกียดจิ๋วก็ได้นะคะ’’

‘’ไม่ได้นะ ป้าไม่ยอมตกตำแหน่งลูกสะใภ้คนเดียวของตระกูลให้ใคร นอกจากหนูจิ๋วคนเดียว อีกอย่างมันก็เป็นคำสั่งเสียของคุณปู่ที่จะให้สองตระกูลของเราดองกัน ซึ่งหนูก็หน้าเหมือนคนรักเก่าของคุณปูไม่มีผิด มันอาจจะเป็นเพราะฟ้าลิขิตก็ได้นะจ๊ะ และคนอย่างคุณแก้วกานดาอย่างได้ต้องได้’’

คุณแก้วกานดามองว่าพี่สะใภ้ในอนาคตด้วยความหมายมั่น แพทย์หญิงปิยนุช เสือจงพรู สวยน่ารัก เหมาะสมทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ ถ้าลูกสาวตัวดีของนางมองข้ามเพชรงามแบบนี้ไป ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกอย่างไรแล้ว...ยีนส์ฝั่งนางมีแต่ฉลาดๆทั้งนั้น หวังว่าบุญสาวคนเดียวคงไม่ได้ยีนส์ด้อยมาหรอกนะ

‘’ปล่อยให้เป็นลิขิตฟ้าก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ลิขิตฟ้าเหมือนจะไม่เข้าข้างจิ๋วเลยนะคะคุณป้า หรือบางที่พี่นิวกับจิ๋วอาจจะไม่ได้เกิดมาเป็นคู่กันก็ได้นะคะ’’

‘’ลิขิตฟ้าอาจจะสู้กำหนดเอง...เชื่อป้าสิลูก’’

คุณแก้วกานดาหมายมั่นป้นมืออย่างเต็มที่ ขอแค่โอกาสให้สองคนนี้ได้เจอกันสักครั้ง นางเชื่อว่าบุตรสาวของนางต้องไม่มองผ่านผู้หญิงสาวๆแบบนี้แน่...

แล้วโอกาสที่คุณแก้วกานดาหวังเอาไว้ก้มาหานางจนได้...เมื่อค่ำวันหนึ่งบุตรสาวของนางเป็นฝ่ายเข้ามาหานางก่อนเองโดยไม่ต้องโทรตาม

‘’คุณแม่ค่ะ...นิวมีเรื่องจะปรึกษา’’

‘’กลับบ้านเป็นเหมือนกันหรือไงแม่ตัวดี แม่นึกว่าจะต้องไปแจ้งความคนหายให้ตำรวจช่วยตามหาแล้วนะเนี่ย’’

‘’โถ่...คุณแม่ก็รู้นี่ค่ะว่าทำไมนิวไม่กลับบ้าน’’

คุณกานกาเมินหน้าไปทางอื่น ไม่อยากมองหน้าบุตรสาวคนเดียวให้หงุดหงิดหัวใจ...มีลูกคนเดียวก็ไม่ได้อย่างใจเลยจริงๆรู้อย่างนี้มีหลายๆคนเดียวกว่า

‘’คุณแม่ขา’’

นิวขยับตัวไปโอบกอดมารดาอย่างเอาใจ

‘’นิวมีเรื่องอยากให้คุณแม่คนสวยช่วยหน่อยนะค่ะ’’

‘’อ๋อ...ถ้าไม่มีเรื่องก็ไม่กลับบ้านใช่ไหม?แม่บอกได้เลยแม่ไม่ช่วย’’

‘’ฟังก่อนสิคะคุณแม่....เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นั้นเอง’’

นิวเพิ่มระดับความออดอ้อนขึ้นไปอีกด้วยการหอบแก้มมารดาไปสองฟอดใหญ่

‘’คุณแม่ช่วยให้นิวยืมเงินสัดสิบล้านได้ไหมค่ะ’’

‘’อะไรนะ!!!สิบล้านเนี่ยนะเล็กน้อย นิวจะเอาไปทำอะไร??’’

คุณกานดาจ้องนิวตาเขม็ง

‘’นิวจะเอาไปเปิดบริษัทของตัวเองค่ะ...นิวไม่อยากเป็นลูกน้องเขาไปตลอดชีวิตนี่ คุณม่ให้นิวยืมเถอะนะคะ เงินเล็กน้อยแค่นั้นขนหน้าแข็งของคุณแม่ไม่ร่วงสักเส้นหรอก’’

‘’มีแร่ร่วงหมดน่ะสิไม่ว่า’’

‘’กริ๊งๆๆ’’

เสียงโทรศัพท์คุณกานดาดังขัดจังหวะการสนทนาของสองแม่ลูก หญิงสาวสูงวัยหยิบโทรทัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นชื่อคนโทรเข้ามา

‘’ว่าไงจ๊ะหนูจิ๋วของป้า ออกเวรแล้วหรือลูก??’’

คุณกานดารับสายแล้วลุกออกไปคุยข้างนอกเป็นการส่าวนตัว ปล่อยให้บุตรสาวนั่งคอยหน้าหงิกอยู่คนเดียว นิวค้อนลมค้อนฟ้าอย่างไม่สบอารมณ์....ยัยหนูผีอีกแล้ว ทำไมต้องคอยตามหลอกหลอนเขาตลอดเวลาขนาดนี้ด้วย

‘’ยัยหนูผี...โตขึ้นคงหน้าเหมือนผีจีนยิ่งกว่าตอนเด็กๆล่ะสิ อายุป่านนี้ถึงได้ยังหาแฟนไม่ได้ แล้วต้องมาคอยตามหลอนฉันแบบนี้’’

‘’บ่นอะไรหลอนๆนะนิว แม่ได้ยินไม่ชัด’’

คุณกานดาเดินกลับเข้ามาพอดี

‘’เปล่าค่ะ...คุณแม่คุยกับยัยหนูผีเสร็จแล้วใช่ไหมค่ะ’’

‘’ทำไมเรียกน้องแบบนั้น น่าเกียดไม่มีมารยาทเลย อย่าให้แม่ได้ยินอีกครั้งนะ’’

‘’ค่ะ’’

‘’จะไม่เรียกให้ได้ยินก็ได้...ยัยหนูผี’’

‘’เมื่อกี้เราว่าจะขอยืมเงินแม่ใช้ไหม?”

‘’ค่ะ’’

นิวรับคำอย่างยินดี ถ้ามารดาเอ่ยขึ้นมาก่อนแบบนี้แสดงว่า....

‘’คุณแม่ตกลงใช่ไหมค่ะ??’’

‘’ใช่...แม่ให้เราฟรีๆเลยยี่สิบล้านเลย’’

นิวอ้าแขนเตรียมจะโอบกอดมารดา แต่ก็ต้องชะงักกับคำพูดต่อมาของนาง

‘’แต่มีข้อแม้...นิวต้องแต่งงานกับหนูจิ๋ว’’

ฟ้าผ่ากลางสมองของนิว

‘’และแม่พูดจริงทำจริง แค่งานแต่งและใบทะเบียนสมรสเกดขึ้นได้ เอาไปเลยเงินสมยี่สิบล้านบาทถ้วน แล้วแม่สัญญาว่าต่อให้มีใบหย่าตามาหลังจากนั้นแม่ก็จะไม่เอาเงินคืน’’

นิวยกมือนวดขมับตังเองอย่างใช้ความคิด เงินมันอบากได้แน่ๆแล้วเรื่องแต่งงานก็ไม่อยากแต่งแน่ๆเหมือนกัน...เอาไงดี เอาไงดี คิดๆๆๆ

‘’ค่อยให้คำตอบแม่พรุ่งนี้ก็ได้ หรือจะไปดูหน้าหนูจิ๋วก่อนตัดสินใจก็ได้นะ พรุ่งนี้หนูจิ๋วเข้าเวรรอบเช้า ไปโรงพยาบาลแล้วขอพอแพทย์หญิงปิยนุชแผนกอายุรกรรม’’

เอาล่ะทีนี้ เราก็จะได้มีลูกสะใภ้สมใจ...นิวหรือจะไม่เอาเงินตั้งยี่สิบล้านที่มากองรออยู่ตรงหน้า หึหึ.......

ป.ล.ไรต์มีคำถาม เรื่องนี้มันแปลกยังไงเหรอ....????