ตำนานกตัญญู

ลำดับตอนที่ #1 : พัดของแม่

 ลูกที่เห็นพ่อแม่เป็นที่เคารพรัก

มักไม่กล้าทำผิดบาป

ลูกที่เห็นพ่อแม่เป็นผู้มีพระคุณ

มักจะสร้างตนให้สูงส่งดีงาม

           จังฟู ลืมตาขึ้นมองดูโลกได้ไม่นานแม่ก็ตาย ท่านยังจำหน้าแม่ไม่ได้เลย แต่ด้วยจิตสำนึกดีงามด้วยความกตัญญู พอรู้ความ ท่านจึงเที่ยวได้ถามญาติผู้ใหญ่ไปทั่วว่าแม่มีหน้าตาเป็นอย่างไร

            แม่เคยมีความเป็นอยู่อย่างไร มีกิริยาวาจาท่าทีลักษณะอย่างไร ไม่เคยมีสักวันเลยที่จังฟูจะมีคิดถึงแม่ จนกระทั่งเมื่อจังฟูอายุได้สิบกว่าปี หลังจากที่ค้นหาของใช้ประจำตัวของแม่มานานแต่หาไม่ได้เพราะหลังจากแม่ตาย ข้าวของก็สูญหายกระจัดกระจายไปหมด

           วันหนึ่งเมื่อฟ้าดลบันดาลเพราะสงสารจังฟูทำให้ท่านได้ค้นพบพัดเก่า ๆ อันหนึ่งที่แม่เคยใช้อยู่เสมอ จังฟูน้ำตาไหลพราก ก้มลงกราบพัดอันนั้นอย่างเทิดทูนบูชา จากวันนั้นเป็นต้นมา ท่านตั้งพัดอันนั้นไว้ตรงหน้าบนโต๊ะเขียนหนังสือ แสดงความมุ่งมั่นต่อหน้าพัดซึ่งท่านถือเป็นสัญลักษณ์ของแม่ว่า “จะตั้งใจศึกษา จะเป็จคนดี เชิดชูเกียรติคุณของแม่ ให้ได้” เมื่อเติบใหญ่ท่านได้รับราชการมีตำแหน่งสำคัญเป็นถึงราชเลขาฯ ในสมัยหนันเป่ยเฉา


“กตัญญูเมื่อพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ดีกว่าเซ่นไหว้มากมายเมื่อท่านตายแล้ว