คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ..โรงเรียน = มิตรภาพ..
บทที่ 3 : โรงเรียน = มิตรภาพ
“เอลจ๊าาา ขอเข้าไปหน่อย”เสียงของกาเรนดังเข้ามา
“เข้ามาได้เลยจ๊ะ”เอลตอบกลับเรียบๆ
“ว้าววว เหมาะกับเธอมากๆเลยนะเนี่ย ชุดสายอัศวินเวทย์ น่ารักมากๆเลย”กาเรนอุทานออกมาอย่างทึ่งๆเมื่อเห็นเอลใส่ชุดสีเขียวขาวยาวคลุมเท้าแขนเสื้อยาวๆสีเขียวอ่อน ยาวจนดูรุ่มร่าม ตรงปกคอมีสัญลักษณ์รูปดาว 6 แฉกปักด้วยสีน้ำเงินเข้ม เวลาเดินเผยให้เห็นรองเท้าสีขาวมีสัญลักษณ์รูปดาว 6 แฉกเช่นกัน แต่เป็นสีทองปลั่งดูงดงามมาก ชุดสีเขียวอ่อนรับกับผมสีเงิน และนัยน์ตาสีเขียวมรกต อย่างลงตัว จนกาเรนคิดว่าได้เห็นเทพธิดามายืนอยู่ตรงหน้าด้วยซ้ำไป
“ไม่เห็นสวยเลยรุ่มร่ามอีกตะหาก ยั่งงี้จะฟันดาบได้ไงเล่า”เอลพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์แต่สีหน้ายังนิ่งเรียบเช่นเคย พลางเปลี่ยนไปเป็นชุดเรียบธรรมดาตามแบบฉบับของเธอ
“โธ่ เอลสวยจะตายดูชุดสายเวทย์ขาวซิ สีขาวเรียบๆเหมือนพวกนักบวช ไม่ค่อยสวยเลย อ๋อนี้ 6 โมงแล้วนะไปเลยไหม๊ เหลือ เวลาอีก 2 ชั่วโมงครึ่ง ดีนะเนี่ยที่ไม่ต้องใส่ชุดนี้ไปวันแรก ไม่งั้นเธอคงบ่นตลอดทางแน่เอล”กาเรนถามอย่างขบขันกับน้ำเสียงไม่พอใจของเอล แต่ก็ยังนึกชมในใจไม่ได้ว่า สวย
“ไปเลยก็ได้อยากเห็นโรงเรียนตอนเช้าๆ”เอลเอ่ยเรียบๆตามแบบฉบับ
“ท่านเอลเจ้าค่ะ ทำไมถึงรีบไปตั้งแต่เช้าขนาดนี้ล่ะเจ้าค่ะ”เสียงเฟียแทรกขึ้นมา
“คนมันเยอะนะจ๊ะเฟีย แล้วชั้นก็อยากเห็นโรงเรียนตอนเช้าด้วย”เอลหันมาตอบ
“นั่นอะไรนะเอล”กาเรนถามอย่างแปลกใจ พลางมองเฟียอย่างตกตะลึงปนสงสัย
“เราคือ ภูตประจำตัวของท่านเอลเป็นเผ่าแฟร์รี่ นะเจ้าค่ะ ท่านคงคือ ท่านกาเรน ที่ท่านเอลพูดถึงใช่มั้ยเจ้าค่ะ”เฟียเอ่ยตอบแทน
“จ๊ะ งั้นไปกันเถอะ”กาเรนพูดพลางเดินออกจากห้องไป แถมลากเอลติดมือไปด้วยอีกต่างหาก
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
“โอยทำไม คนเยอะอย่างงี้เนี่ย ขนาดมาเช้าเเล้วนะเนี่ย”กาเรนบ่นพึมพำเมื่อมองเห็นคนมากมายเบื้องหน้า
“อย่าบ่นมากเลยจ๊ะ ไม่ได้มีเฉพาะปีเรานี่ เฮ้อ..แล้วต้องไปทางไหนล่ะจ๊ะเนี่ย”เอลกล่าวเรียบๆเมื่อเดินมาถึง
“เธอน่ะ เอลใช่มั้ย”เสียงๆหนึ่งทักขึ้น เอลชักสีหน้างงๆเล็กน้อยก่อนกลับไปเป็นอย่างเดิม
“เอ่อ คุณเป็นใครค่ะ”เอลหันมามองชายหนุ่ม ผมสีทอง นัยน์ตาสีน้ำเงินที่หน้าตา บอกได้เลยว่าหล่อสุดๆ
“ผม ฟารัส พี่ชายของเฟริยา ครับ ยังไม่ได้ขอบคุณเลย ที่ช่วย น้องหญิงไว้ เธอรีบมาซะก่อน เรียกชั้นว่า ฟาร์สก็พอ แล้วนี่ยังไม่รู้ใช่มั้ยว่าต้องไปตรงไหน เธอ คงเป็นสายอัศวินเวทย์ เดินไปพร้อมกับชั้นแล้วกันส่วนเพื่อนเธอ อยู่สายเวทย์ขาวไปทางด้านนั้น” เจ้าชายฟารัสกล่าวพลางชี้มือไปที่จุดๆหนึ่ง
“ขอบคุณค่ะ บายนะเอล”กาเรนพูดพลางเดินไป
“ไม่นึกเลยว่าเธอจะอยู่สายเดียวกับชั้น เอล ตามมาทางนี้”ฟาร์สกล่าวก่อนเดินนำเอลไป
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
“นี่ไง หอของสายอัศวินเวทย์”ฟาร์สพูดพลางชี้ให้ดูหอพักสีดำสนิทเบื้องหน้า
“สีไม่สวยเลยเจ้าค่ะ ท่านเอล”เฟียพูดแทรกก่อนที่เอลจะว่าอะไร
“ภูตของเธอหรือ เอล”ฟาร์สถามอย่างแปลกใจ เพราะ เขาไม่คิดว่า เด็กปี 1 จะมีภูตประจำตัว แถมดูท่าระดับจะไม่ธรรมดาอีกตังหาก
“ค่ะ เป็นเผ่า แฟร์รี่”เอลตอบเรียบๆ
“ไง ฟาร์ส แล้ว นั่นใคร”เสียงทุ้มกล่าวขึ้นก่อนจะปรากฎเจ้าของร่างซึ่งมีผมสีน้ำตาลและนัยน์ตาเป็นสีเดียวกันหน้าตาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าท่าทางจะเจ้าชู้เอามากๆ ซึ่งเดินมาพร้อมกับเด็กสาวอายุประมาณ13 เท่ากับเอล
“อ๋อ นี่ เด็กใหม่ของหอเรา ชื่อ เอล นะ อเล็ก”ฟารัสแนะนำ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ นี่น้องชั้น เรียนสายอัศวินเวทย์เหมือนกัน”เจ้าของนามว่า อเล็ก เอ่ยแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้กับเอล แต่พอเอลไม่เล่นด้วย จึ่งหันไปคุยกับฟาร์สต่อ
“ยินดีที่ได้รูจักจ๊ะ ชั้นชื่อ วาเรน เรียก เรน ก็ได้นะ”เด็กสาวผมน้ำตาลเดินเข้ามาทักเธอ เมื่อพี่ของเธอหันไปคุยกับฟาร์ส
“เรา เอลโทราเลียทีรีน เรียกว่า เอล ก็แล้วกันจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ๊ะ เรน”เอลอ่ยพร้อมกับยิ้มหวานส่งให้ ชนิดที่ว่าใครหันมามองจ้องเคลิ้มเลยทีเดียว จากนั้น เอลกับเรนก็คุยกันอย่างถูกคอ ถ้าไม่มีเสียงประกาศขึ้นว่า
“นักเรียนที่อยู่สายอัศวินเวทย์นะค่ะ ตอนนี้ทางโรงเรียนได้ส่ง ตารางสอน และห้องที่พักไปให้ทุกคนแล้วนะค่ะ ให้ไปที่ห้องได้เลยเราพักกันห้องล่ะ 6 คนน่ะค่ะ คราวนี่แบ่ง เป็นชายหญิงห้องล่ะ 3 คน หวังว่าทุกคนคงไม่ลืมนะค่ะว่า เวลาจะเข้าห้องเราจะใช้ระบบเสียงให้พูดคำว่า open แล้วคอมพิวเตอร์จะตรวจสอบว่าคุณมีชื่ออยู่ในห้องนั้นหรือ ปล่าวเองค่ะ”
“ห้อง D5687” เอลพึมพำเบาๆเมื่อมองดูข้อความที่ส่งมาในกำไล
“ได้ห้องอะไรกันบ้าง”เสียงของฟาร์สถาม
“ห้อง D5687ค่ะ”เรนตอบขึ้น
“ห้องเดียวกับ เรนนะค่ะ”เอลตอบด้วยเสียงเรียบเฉยตามเคย
“งั้นเราก็อยู่ห้องเดียวกันทั้ง 4 คน แต่ อีกสองคนที่เหลือใครหวังว่าคงไม่ใช่ ยัย มารีน นั้นก็พอ”อเล็กพูดก่อนเดินนำขึ้นไปยังห้องพัก
“open”เอลกล่าวก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องเป็นคนแรก
“อ๋อ พวกเธออยู่ห้องนี่งั้นหรือยะ ชั้น มารีน อยู่ปี 3”เสียงแหลมๆกล่าวขึ้นอย่างดัดจริต เพียงเอลไม่สนใจเท่าที่ควรนักเท่านั่นเอง แค่ปรายตาเย็นส่งให้เท่านั้นเอง
“มีอะไรหรือ เอล”เสียงของอเล็กกล่าวขึ้นก่อนที่จะชะงักไปเหมือนกันเมื่อเห็นคนตรงหน้า
“อเล็ก ท่านอยู่ห้องนี้หรือค่ะ”มารีนพูดพร้อมเปลี่ยนท่าทีทันทีก่อนจะเดินมาจับมืออเล็กไว้ซึ่งดูจากสีหน้าก็รู้อยู่แล้วว่า ช็อกจัด
“ขอโทษค่ะ แล้วคนที่อยู่ห้องนี้อีกคนล่ะค่ะ”เอลเอ่ยถามขึ้นเป็นเชิงเตือนว่ายังมีคนอื่นในห้องนี้อีกคนใช่มั้ย
“แหม อีกคนก็ต้องเป็น คิลสุดหล่อของชั้นนะสิ”มารีนเอ่ยเสียงกระแทกอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อถูกขัดจังหวะ
จากนั้นเอลก็เลยมองสำรวจรอบๆห้องซึ่งแบ่งออกเป็น 6 ห้อง ห้องนั่งเล่นซึ่งพวกเธอยืนอยู่ปัจจุบันนั้นมีสีฟ้าอ่อนๆ ส่วน เครื่องเรือนต่างๆทำด้วยไม้สีอ่อนดูงดงาม ห้องที่เหลือ เป็นห้อง ครัว ห้องนอนซึ่งเป็นเตียงคู่ 2ห้อง เตียงเดี่ยว อีก 2 ห้อง
“อ๋อ ชั้นบอกไว้ก่อนเลยนะว่าชั้นจะอยู่ห้อง เดี่ยว คิล ก็จองห้องเดี่ยวไปแล้วเหมือนกัน”มารีนพูดพลางกระแทกส้นเท้าออกไปทันที
“งั้นห้องคู่ที่เหลือแบ่งกันคนละห้องแล้วกัน”ฟาร์สบอก พลางเดินเข้าห้องไป ส่วน เรนเดินเข้าไปอีกห้องหนึ่ง
“เอลขอบคุณนะที่ช่วยเอาไว้”อเล็กกล่าวพลางยิ้ม ก่อนเดินตามฟารัสไป ทิ้งให้เอลมองตามอย่างงงๆ
“มนุษย์พวกนี้ดีแปลกนะ พวกเขาไม่เหมือนทั้งเอลฟ์ และ ปีศาจ พวกเขาไม่มีกฎเกณฑ์ มากำหนดชีวิต เหมือนอย่างเราใช่มั้ยจ๊ะ เฟีย”เอลเปรยเบาๆให้ภูตสาวของเธอฟัง
“อย่าทรงตรัสอย่างนั้น เพค่ะ เจ้าหญิง พระองค์ทรงลิขิตชะตาของพระองค์ได้เสมอนะ เพค่ะ”เฟียกล่าวเรียบๆ
“จ๊ะ แล้ว เฟีย อย่าใช้คำว่าเจ้าหญิงอีกเมื่อมีคนอื่นอยู่ด้วยนะจ๊ะ”เอลกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้นแม้เพียงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปในห้อง
“เอลชั้นขอ เตียง กับโต๊ะหนังสือ และโต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้าทางซ้ายนะ”เรนกล่าวอย่างร่าเริง
“จ๊ะตามสบาย ชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ อ้าว…หลับไปแล้วหรือจ๊ะ”เอลพูดพลางหันไปมองก่อนส่ายหน้าช้าๆ
“เจ้าหญิงเพค่ะ นำชุดออกมาเถอะเพค่ะเดี๋ยวเฟียจัดเข้าตู้ให้ให้”เฟียกล่าวขึ้นเมื่อเห็นว่าเรนหลับไปแล้ว
“นี่จ๊ะ”เอลกล่าวก่อนจะนำชุดต่างๆออกจากกำไลวางไว้ที่เตียงก่อนไปอาบน้ำ
“เรียบร้อยแล้วหรือ เพค่ะ เดี๋ยวหม่อมชั้นหวีผมให้นะเพค่ะ”เฟียถามเมื่อเอลออกมาจากห้องน้ำพลางเสกหวีสีทองออกมา
“จ๊ะ”เอลกล่าวตอบเรียบๆพลางนั่งลงให้เฟียหวีผมให้พลางเหม่อมองออกไปทางหน้าต่าง
“ทรงคิดถึงองค์ราชินีหรือ เพค่ะ”เฟียเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเศร้าๆของเอล
“จ๊ะ ได้ข่าวว่าเสด็จแม่ถูกลงโทษอย่างหนักขึ้นมาเกือบ 10 มีแล้ว ตั้งแต่ชั้นมาจากอาณาจักรแล้ว ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น”เอลกล่าวเศร้าๆ
“อย่าทรงคิดมากเพค่ะ นั่นไม่ใช่ความผิดของพระองค์นะเพค่ะ เอ้า..เสร็จแล้วเพค่ะ ทรงบรรทมเถอะเพค่ะ เจ้าหญิง”เฟียพูดเบาๆก่อนจะเริ่มร้องเพลงแผ่วๆเป็นการกล่อมเอลไปในตัว
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
“ตื่นได้แล้ว เรน”เอลปลุกเรน ขณะที่แต่งตัวเครื่องแบบเรียบร้อยแล้วกำลังให้ เฟียหวีผมให้อยู่
“กี่โมงแล้ว .. โอ่ โห สวยมากๆเลยเอล รับรองต้องมีคนตะลึงแน่ๆ และ..อ๊ะนั่น”เรนพูดเสียงงัวเงีย ก่อนที่จะตื่นเต็มตาทันทีที่เห็นเอลชัดๆ
“นี่ภูตของชั้นจ๊ะ ชื่อ เฟีย รีบไปอาบน้ำเหอะ วันนี้เป็นวันแรกน่ะ แล้วที่สำคัญเรามีเรียนคาบเช้า”เอลพูดอย่างขบขันเมื่อเห็นสีหน้าของเรน ซึ่งตอนนี้รีบกระวีกระวาดไปอาบน้ำทันที
“เฟีย ไปชงชากับ ปิ้งขนมปังให้ 1 ที่ นะจ๊ะ”เอลบอกเฟีย ซึ่งรีบบินไปตรงไปที่ครัวทันที
“เรน เสร็จแล้วไปที่ห้องนั่งเล่นนะจ๊ะ”เอลบอกก่อนเดินออกไปที่ห้องครัว ซึ่งมีชายหนุ่มผมสีดำสนิทและนัยน์ตาสีเดียวกันนั่งอยู่ ซึ่ง เอล คาดว่าชื่อ คิล ส่วน เฟียนั้นกำลังชงชาให้ เอลอยู่ เอลจึงต้องนั่งลงอย่างเสียมิได้ ทั้งๆที่รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับชายตรงหน้าเท่าไหร่นัก
“ท่านเอลเจ้าค่ะ เสร็จ แล้วเจ้าค่ะ”เฟียเอ่ย ขณะ ถ้วยน้ำชากับ จานขนมปังลอยมาอยู่ตรงหน้าเธอ ซึ่งเอลนั่งทานอย่างรวดเร็วมาก แต่ก็ยังคงสุภาพมากๆเช่นกัน
“เธอ อยู่ปี1 งั้นเหรอ”เสียงของชายหนุ่มเจ้าของนาม คิล ดังขึ้นอย่างเย็นชา
“ค่ะ”เอลเองตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาไม่แพ้กัน และถ้าเฟียไม่ขัดขึ้นละก็ สงครามเย็นคงจะปะทุ ขึ้น แน่นอน
“เดี๋ยว เฟีย ล้างจานให้นะ เจ้าค่ะ ท่านเอลไปนั่งรอ ท่านเรน ที่ห้องนั่งเล่นแล้วกันนะ เจ้าค่ะ”
“งั้นเอาเป็นว่า เราออกไปรอที่ห้องนั่งเล่นนะจ๊ะเฟีย”เอลกล่าวก่อนเดินออกไปทันที ในขณะที่ คิลมองตามเธอด้วยสายตาสังสัย ระคนแปลกใจ และไม่ค่อยอยากจะเชื่อ เมื่อได้ถึงไอพลังบางอย่างจากเอล
“เอลรอนานไหม๊ พวกพี่ๆไปไหนกันเนี่ย”เรนเดินออกมาในชุดสายอัศวินเวทย์ ที่ใส่แล้วดูน่ารักมาก แม้จะเทียบไม่ได้กับเอลก็ตาม
“ยังนอนอยู่มั้ง พวกเค้าไม่มีเรียน ภาคเช้านี่ ไปกันเหอะ เอาดาบมารึยัง วันนี้ เรามีเรียน 2 วิชา ในคาบเช้า ภาคบ่ายไม่มี เอาดาบ กับหนังสือ ศาสตร์แห่งเวทมนตร์ทั้ง 3 เล่มเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย”เอลถามเรียบๆ
“เรียบร้อยแล้วจ๊ะ ไปกันเหอะ”เรน กล่าว ขณะ เดินนำเอลออกจาก หอไปที่ห้องเรียนเวทมนตร์ทันที
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
“นั่งตรงหน้าสุดนี่ก็แล้วกันนะ”เอลกล่าวพลางวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะตัวหน้าสุด ตรงกลางห้องซึ่งตอนนี้ยังไม่มีใครมา ก่อนที่จะนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ ขณะ ที่เรนบ่นไม่หยุดกับที่นั่งที่ได้ คนเริ่มทยอยเข้ามาเรื่อยๆ แล้วเข้าไปจองที่นั่งของตัวเอง
ออดดดดด…..
“สวัสดีค่ะ นักเรียนทุกคน ครูชื่อ อาจารย์ กาเรียล ครูจ๊ะเป็นอาจารย์สอนเวทย์ให้พวกเธอ แต่ตอนนี้ครูยังไม่รู้จักพวกเธอเลย แนะนำตัวให้ทุกคนฟังหน่อยนะจ๊ะ เอาแค่ชื่อก็พอ เริ่มจากเธอแล้วกัน”อ.สาวผมสีฟ้ากล่าว พลางชี้มาที่ เอล ซึ่งลุกขึ้นแนะนำตัวอย่างเรียบๆ
“สวัสดีค่ะ ชื่อ เอลโทราเลียทีรีน นาเรรีส วิคเคริเธีย เรียกสั้นๆว่าเอลค่ะ” มีเสียงพึมพำ วิพากษ์ วิจารย์เธอดังขึ้น ซึ่งเอลไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันนัก
…สวยเป็นบ้าเลย จีบดีไหมวะ… …แกจะบ้ารึไง เด็กนั่นนะ คนที่ล้มหุ่นรุ่น 870 ภายในเวลา ไม่ถึง 5 นาทีไง… …อ๋อ คนที่เป็นนักฆ่านั่นนะเหรอ แต่ไงก็น่ารักวะ…
“นักเรียกทุกคนเงียบๆหน่อยค่ะ เอาล่ะ เธอแนะนำตัวต่อเลย”อ.กาเรียลกล่าวขัดขึ้น
“ชั้นชื่อ…………………”ในที่สุดการแนะนำตัวก็จบลง
“เอาล่ะค่ะวันนี้เราจะเรียน เวทย์มนตร์ง่ายๆคือ เวทย์ฟลาย นะจ๊ะ อย่างที่ทุกคนรู้ว่าเวทย์นี่เป็นเวทย์ที่ทำให้เรา ลอยได้ เป็นเวทย์ที่จอมเวทย์ส่วนใหญ่ไม่ค่อยสนใจ แต่ยังไงมันก็เป็นเวทย์ขั้นพื้นฐานที่เราจะต้องรู้ ดูรายละเอียดหน้า 56 ของเล่มหนึ่ง นะใครทำได้แล้วมาทดสอบกับครูจ๊ะ”อ.กาเรียลพูดเรียบๆ
“เวทย์ฟลายอะไรกัน ชั้นไม่เคยใช้นะเอล”เรนเอ่ยอย่างร้อนใจ
“มันเป็นเวทย์พื้นฐานที่ผู้ใช้เวทย์ส่วนมากมองข้ามไป ทั้งๆที่ใช้พลังเวทย์เพียงน้อยนิด และมีประโยชน์มากแท้ๆ อย่างที่ อาจารย์บอกนะแหละชั้นจะลองไป ทดสอบกับอาจารย์ล่ะ”เอลตอบเรียบๆ
“อาจารย์ค่ะ หนูจะลองทดสอบดูค่ะ”เอลเดินมาบอกกับอาจารย์
“จะลองทดสอบเลยหรือจ๊ะ งั้นก็เริ่มตามใจแล้วกัน ร่ายแบบบทเต็มนะ”อาจารย์กล่าวยิ้มๆให้กับเอล
“ค่ะ… อำนาจแห่งมนตรา บทเวทย์แห่งสายลม จงสดับบัญชาแห่งเรา บทเวทย์แห่งฟลาย”เอลร่ายเวทย์สั้นๆ ซึ่งส่งผลให้ตัวเธอลอยขึ้นจากพื้น พอสมควรเลยทีเดียว
“โอเค จ๊ะได้เต็ม เธอไปจะไปไหนก็ได้ตอนนี้ แล้ว เธอมิส วิคเคริเธียใช่มั้ย”อ.กาเรียลกล่าว
“ค่ะ”เอลบอกก่อนที่สะบัดมือเล็กน้อย แล้วตัวเธอจึงค่อยๆลอยลงมา
“เรน ชั้นไปที่ห้องสมุดนะจ๊ะ เสร็จแล้วไปหาแล้วกัน”เอลกล่าวอย่างเรียบๆก่อนที่จะเดินไปที่ห้องสมุด ถ้าไม่มี
…ไอพลังมืด พวกปีศาจงั้นหรอ แล้วมันมาทำไมที่นี่กันเนี่ย… เอลรำพึงก่อนที่จะรีบเดินไปที่จุดกำเนิดของไอปีศาจเหล่านั้นซึ่งคือ สวนหลังโรงเรียนซึ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่
“อ้าว แพเรีย มาทำไม”เอลเอ่ยหลังจากเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าซึ่งเธอรู้จักเป็นอย่างดี
“องค์ราชาให้มามอบภูตประจำตัวให้แก่ พระองค์เพค่ะ”แพเรียเอ่ยแผ่วๆ
“ทำไมล่ะในเมื่อเรามีภูตประจำตัวอยู่แล้ว”เอลถามเสียงเรียบๆ
“เพราะ ภูตของพระองค์เป็นธาตุแสงนี่เพค่ะ เสด็จพ่อของพระองค์จึงมอบภูตธาตุมืดให้หล่อนชื่อ ฟลอเดีย เรียกสั่นๆว่า เฟอร์ เพค่ะ”แพเรียพูดพลางส่งแหวนที่สร้างด้วยคริสตัลสีดำให้เธอ ซึ่งนะมาสวมไว้ที่นิ้วกลางข้างขวา
“ขอบคุณจ๊ะ ฝากบอกเสด็จพ่อ ด้วยนะจ๊ะว่าไม่ต้องเป็นห่วงเรา และฝาก บอกด้วยว่าเราคิดถึงเสด็จพ่อมาก ….รีบไปเถอะแพเรีย เราสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังตรงมาทางนี้”เอลกล่าวเรียบๆ ก่อนจะยืนรอผู้ซึ่งกำลังจะมาถึงอย่างเงียบๆ
“เฮ้อ เอลอยู่นี่นี่เองหาตั้งนาน ไหนบอกว่าจะไปห้องสมุดไง อีก ครึ่งชั่วโมงก็จะเรียน ศาสตร์แห่งการใช้ดาบ แล้วรีบไปกันเถอะ”เรนกล่าวขึ้นเมื่อเดินมาถึง
“เผอิญมีธุระนิดหน่อยนะ ….ออกมา ฟลอเดีย”เอลบอกก่อนจะพึมพำเรียกภูตตนใหม่ของเธอเบาๆ
“เจ้าค่ะ นายหญิง เรียกเฟอร์ ทำไมเจ้าค่ะ”ภูตสาวผมดำสนิทเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา
“ไม่มีอะไรหรอก จะ ข้าแค่อยากบอกว่า เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าไปในแหวนตลอดเวลาก็ได้ บินตามข้าอย่างเฟียแล้วกัน”เอลสั่งอย่างยิ้ม
“ขอบคุณเจ้าค่ะ”เฟอร์เอ่ยอย่างร่าเริง เรนซึ่งอยู่บริเวณนั้นด้วยมองอย่างอึ้งๆ
“ภูตตนใหม่หรือจ๊ะ เอล”เรนถามหลังจากสงบอารมณ์ได้แล้ว
“จ๊ะ ตอนข้าเดินมาข้าเห็นเขาบาดเจ็บ ข้าเลยรักษาให้ เค้าเลยมาเป็นภูตประจำตัวให้ข้านะ”เอลกล่าวก่อนจะส่งสายตาเป็นเชิงขอโทษให้กับเรนที่ต้องโกหก เรนฟังคำตอบแล้วก็แทบไม่เชื่อเลย เนื่องจากที่นี่จะไม่มีทางที่จะภูตที่ไม่มีเจ้าของอยู่เด็ดขาด แต่ที่เรนไม่ถามอะไรก็เพราะ เมื่อ เอลอยากจะบอกความจริงก็คงจะเป็นคนกล่าวออกมาเอง เธอจึงจะรอคำตอบออกจากปากของเอลเอง เมื่อวันไหนที่เธอออยากบอกก็คงบอกเองแหละ
“หรือจ๊ะ งั้นเราไปเรียน วิชาศาสตร์แห่งการใช้ดาบกัน เดี๋ยวสาย เหลืออีก 25 นาทีเอง”เรนเอ่ยขึ้นเรียบๆทั้งๆที่ในใจอยากรู้ความจริงมากก็ตาม ก่อนจะเดินนำเอลไป
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
“หวัดดี ชั้น ชื่อ ลาส จาเครส อย่างที่พวกเธอรู้ ชั้นสอนวิชาศาสตร์แห่งการใช้ดาบ แต่ในวันนี้พวกเธออย่าหวังว่าจะได้ลองใช้ดาบกันจริงๆ วันนี้เราจะเรียนประวัติของศาสตร์ด้านนี้กันก่อน”อาจารย์หนุ่มผมทอง ท่าทางใจดีเอ่ยอย่างเรียบๆ ท่ามกลางเสียงโห่ ของ นักเรียน เกือบทั้งห้อง
“ถ้า โห่ กันมากนักก็ไปทำรายงานประวัติการเป็นมาของการใช้ดาบมาส่งคนละ 200 หน้า เขียนด้วยลายมือทั้งหมด ส่งภายในสัปดาห์นี้ วันนี้ แค่นี้แหละ เวลาที่เหลือ พวกเธอก็ไปหาข้อมูลแล้วกัน”อาจารย์ ลาสเอ่ยก่อนเดินออกจากห้องไป
“โห่ อะไรเนี่ย นี่มันวิชา ฟันดาบหรืออะไรกันแน่ วันแรกก็รายงานตั้ง 200 หน้า เขียนเองทั้งหมดแล้วชาตินี้จะเสร็จไหม๊เนี่ย จริงไหม๊เอล อ้าวหายไปไหนของเค้าอีกแล้ว”เรนสบถ ก่อนมองไปรอบๆตัวอย่างแปลกใจเมื่อไม่มีแม้แต่ร่องรอยของคนที่ถามถึง
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
…ด้านของเอล….(อยู่ห้องสมุด)
ขณะที่ เรน กำลังบ่นระหว่างทางเดินกลับห้องอยู่นั้น ตรงข้ามกับ เอลซึ่ง ตอนนี้ รีบนั่งเขียนรายงานอย่างขะมักเขม้น เอลบ่อยเวลาให้ผ่านไปและผ่านไปเรื่อยๆ จาก หนึ่ง ชั้วโมงเป็น สองชั่วโมง และ สามชั่วโมง จนกระทั่ง
“ท่านเอลเจ้าค่ะ เฟอร์ ว่าท่านหน้าจะไปทานอาหารกลางวันได้แล้วนี่ บ่ายสองแล้วนะเจ้าค่ะ จริงไหม๊เฟีย”เฟอร์ เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา ในขณะที่เฟีย พยักหน้ารับอย่างแข็งขัน
“ตกลงจ๊ะ อีก บรรทัดเดียวก็เสร็จแล้ว นี่ไงเสร็จแล้ว”เอล เอ่ยเมื่อเขียนชื่อของเธอเสร็จ ก่อนจะกวาดตาดูรอบๆห้องสมุดซึ่งดูจะเหมือนตอนที่เธอเข้ามา คือ ไม่มีคนอยู่เลย
“ก่อนกลับห้อง ไปส่งรายงานก่อนนะ”เอลบอก ก่อนที่จะสะบัดมือร่ายเวทย์เบาๆให้รายงานทั้งหมด เย็บต่อกันอย่างสวยงาม แล้วจึงคว้ารายงานเล่มนั้นเดินออกจากห้องสมุดทันที
“ท่านเอล จะส่งเลยหรือ เจ้าค่ะ แต่ อาจารย์ของท่านเอลพึ่งสั่งวันนี้เองนะเจ้าค่ะ”เฟียเอ่ยขึ้นขณะรีบบินตาม เอล โดย เฟอร์บินตามมาติดๆ
“ดีซะอีกจะได้ไม่ลืมไงล่ะจ๊ะ”เอลตอบ เมื่อเดินมาหยุดหน้าห้อง ของอาจารย์ ลาส เธอจึงเคาะ ประตูเบาๆ
ก๊อก ๆ ๆ ๆ
“เชิญ เข้ามาได้”เสียงของอาจารย์ ลาสดังขึ้น เอลจึงเดินเข้าไป
“ขอโทษค่ะที่มารบกวน คือ หนู นำ รายงานที่อาจารย์สั่งมาส่งค่ะ”เอลเอ่ยก่อนส่งรายงานให้
“เพิ่งสั่งไปตอนเช้าเองนี่..อืม ครบ 200 หน้า ลายมือเรียบร้อยดี โอเค สัปดาห์หน้าชั้นตรวจเสร็จแล้วจะเอาไปคืนเธอ แต่เธอก็ขยันจริง มิส วิคเคริเธีย”อาจารย์ลาส กล่าว ขึ้นเมื่อรับรายงานของเอลมาพิจารณาดู
“ขอบคุณค่ะ งั้นหนูลาล่ะค่ะ”เอลกล่าวก่อนเดินตรงกลับห้องพักทันที
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
“อ้าว เอลไปไหนมา ปล่อยให้พวกเรานั่งทนฟัง เรน บ่นเรื่องรายงาน ซะหูชา เลยทีเดียว”อเล็กเอ่ยเมื่อ เอลเดินเข้าห้องมา
“ไปเขียน แล้วก็ส่งรายงาน ที่เรนบ่น นะแหละค่ะ”เอล เอ่ยเรียบๆเบื่อๆ
“หาเขียนเสร็จแล้ว หรอ 200 หน้าเนี่ยนะ”เรนอุทานอย่างตกใจ ขณะที่แววตาบ่งบอกถึงแววทึ่งสุดขีด
“จ๊ะ เรนเอง ก็น่าจะรีบเขียนนะ รายงาน แค่ 200 หน้าเอง ใช้เวลา สอง สาม ชั่วโมงก็เสร็จ”เอลบอกก่อนเดินเข้าห้องครัวไป โดยไม่รู้เลยว่า เรนมองตามไปอย่างขยาดๆ
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
ความคิดเห็น