คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Forever_With_You [นักเรียนใหม่]
“นักเรียนทุกคนนนน วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำนะ เชิญแนะนำตัวเลยจ๊ะ” ^0^
ฮยอกอาจารย์ประจำชั้นพูดขึ้น และทันทีก็มีนักเรียนชายรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีคนหนึ่งเปิดประตูหน้าเข้ามา ลักษณะท่าทางดูเป็นมิตร ออกจะดูเป็นเด็กหัวดีอีกด้วยเนื่องจากแว่นที่เค้าใส่และตำราเรียนภาษาอังกฤษที่เค้าแบกมาซึ่งทางโรงเรียนไม่ได้ใช่ตำราเล่มนั้นเนื่องจากกลัวว่าเด็กนักเรียนจะเรียนไม่ไหว
“ สวัสดีครับ ผมชื่อ ชิม ชางมิน อายุ 16 ปีครับ ที่ผมย้ายโรงเรียนมากลางคันเพราะผมมีปัญหากับทางครอบครัวนิดหน่อยน่ะครับ” ^^ ชางมินพูดพร้อมรอยยิ้ม
“นักเรียน มีอะไรจะถามเพ่อนใหม่มั๊ย”ฮยอกแจถามนักเรียน
“ มีคร้าบบบบ คือว่า ทำไมอายุน้อยจังเลย 16 น่าจะอยู่ ม.4 นี่นา ทำไมมาอยู่ม.5ได้ล่ะ แถมยังมาอยู่ห้องคิงด้วยย”ยูชอนถามด้วยความแปลกใจและเพื่อนๆก็แปลกใจในเรื่องนี้เช่นกัน
“คือว่าที่ผมเรียนเร็วกว่าเกณฑ์ 1 ปีครับ แล้วก็ที่มาอยู่ห้องนี้เพราะว่าผมสอบคัดเลือกได้ห้องนี้น่ะครับ”ชางมินตอบยูชอนด้วยท่าทางเป็นมิตร
“โหห ชางมินเก่งจังเลย ทั้งที่อายุน้อยแท้ๆ ยังได้อยู่ห้องคิงด้วย สู้แจจุงก็ไม่ได้เพิ่งได้มาอยู่ห้องคิงก็ตอนม.5เป็นครั้งแรกเลย พยายามแทบตายแน่ะ แต่ก็ยังเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่ดีล่ะ”แจจุงชมชางมินด้วยท่าที้ป็นมิตรเช่นกัน
“เอาน่า แจจุง ชั้นจะทำให้นายได้อยู่จนถึงม.6แล้วก็เรียนดีขึ้นด้วยนะ” ^^ ยุนโฮพูดและยิ้มหวานไปให้แจจุง
“อะแฮ่มม อย่านอกเรื่องสิจ๊ะ” ฮยอกแจแซวทั้งคู่
“คร้าบบบ” ทั้งคู่ตอบรับด้วยท่าทางสำนึกผิด
“นักเรียนคนอื่นมีอะไรจะถามชางมินมั๊ย”ฮยอกแจเปิดโอกาศให้นักเรียนถามคำถามกับชางมิน
“งั้นชางมินไปนั่งตรงนั้นนะ นักเรียนทุกคน ดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ ครูไปล่ะเหลืออีก 10 นาทีคาบแรกจะเริ่ม ทักทายเพื่อนใหม่ละกันนะ บายครับ ”ฮยอกแจพูดพลางชึ้ไปตรงที่นั่งข้างหน้าต่างที่ว่างอยู่และเดินออก
ชางมินเดินไปถึงที่นั่งของเขาและนั่งลงพร้อมกับทักทายเพื่อนที่อยู่แถวนั้น เขาไม่ลืมที่จะทักทายชายที่นั่งติดกับเค้า
“สวัสดีครับ ผม ชิม ชางมิน คุณชื่ออะไรหรอ”ชางมินถามชายที่นั่งข้างเค้า
“ชั้นชื่อ ลี จุนกิ ไม่ต้องพูด ครับ ก็ได้” จุนกิหันหน้ามาทางชางมินแต่เขาก็หันกลับไปมองที่นอกหน้าต่างเหมือนเดิม
“คุณชอบนั่งข้างหน้าต่างหรอ”ชางมินถามจุนกิ
“อืมม ชั้นชอบ ชอบมากๆ”จุนกิตอบชางมินด้วยท่าทางเศร้าๆ
“เอ่อ คุณ
“เปล่าหรอก แค่..... คิดถึงคนน่ะ เอาน่าๆ ช่างเถอะๆ เอาเป็นว่า ชั้นไม่ได้เป็นอะไรละกัน มีสาวๆมาทักนาย
ชางมินหันไปตามที่จุนกิบอก และเขาก็พบสาวๆที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นหลายคนมารุมร้อมเขา และ เขาก็ทักทายเพื่อทำความรู้จักด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
....................................................... พักกลางวัน ...................................................................
“จุนกิ ไปทานข้าวด้วยกันมั๊ย” ชางมินถามจุนกิ
“ไม่ล่ะ นายไปเถอะ ชั้นไปคนเดียวได้”จุนกิตอบชางมิน
“อ่าา งั้นก็ได้ ผมไปก่อนนะ”
“อืมม”
“ชางมินไปทานข้าวกับพวกเรามั๊ย” ^^ จุนซูชวนชางมินและยิ้มให้เขาพลางหันหน้าไปหา ยูชอน แจจุง และ ยุนโฮ
“ครับ ขอบคุณครับที่ชวน”ชางมินตอบตกลงทั้ง 4
“ไม่เห็นต้องขอบคุณอะไรเลยนี่ เราเป็นเพื่อนกันนะ แล้วก็ไม่ต้องใช้คำพูดภาพด้วย ยังไงซะก็ ม. เดียวกันอยู่แล้ว” แจจุงพูดขึ้น
“อื้ม ชั้นก็ว่างั้นนะ”ยุนโฮพูดบ้าง
“ใช่ๆ ดูเหมือนเราแก่ไงก็ไม่รู้อะ”-0- ยูชอนเสริม
“ถึงศูนย์อาหารแล้วนะ แจจุงนายจะทานไรหรอ ชั้นไปซื้อให้”ยุนโฮพูดกับชางมิน และ ถามแจจุง
“เอาเหมือนนาย” ^^ แจจุงตอบยุนโฮ
“เลี่ยนโคตร ไอ้โลมาชั้นเอา บร้าๆๆๆ นายไปซื้อให้ทีจิ” -0-
“ขาหักรึไง ไปซื้อเองสิ”-0-
“นี่ๆ พวกนายเลิกเถียงกันได้แล้ว ยุนโฮกับชางมินเดินไปนู่นแล้วนะ รีบๆไปซื้อได้แล้ว เดี่ยวก็อดกินหรอก”
“คร้าบบบ”ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
“ชางมิน นายซื้อเสร็จแล้วไปที่โต๊ะเลยก็ได้นะ ไม่ต้องรอชั้น ท่าทางคงจะนานอะ นายคงหิว”ยุนโฮพูดกับชางมิน
“อืมม งั้นผมไปซื้ออาหารก่อนนะ”ชางมินตอบยุนโฮ
“อื้อ” ^^
“เอ่อ นี่ใช่ชางมินมั๊ยคะ”เด็กนักเรียนสาวม.ต้นถามชางมิน
“ใช่ครับ มีอะไรกับผมหรือป่าวครับ” ^^ ชางมินยิ้มให้เธอ
“อ่าา ถ้าไม่รังเกียจช่วยรับนี่ด้วยนะคะ”เธอพูดพร้อมกับส่งจดหมายให้ชางมิน
“ครับ”ชางมินรับจดหมายนั่นมา
“ช่วยคบกับชั้นด้วยได้มั๊ย”
“ตอนนี้ผมอยากจะใช้เวลาในการเรียนก่อนน่ะครับ แต่ว่าถ้าเป็นน้องสาวก็ได้นะครับ” ^-^
“จริงหรอคะ ชั้นเป็นน้องของพี่ได้หรอคะ”เธอพูดอย่างดีใจ ถึงไม่ได้เป็นแฟนเป็นน้องสาวก็ยังดี
“อื้อ ได้สิ เดี่ยวพี่ไปซื้ออาหารก่อนนะ ตั้งใจเรียนล่ะ” ^-^
“ค่ะ ชั้นชื่อ สเตฟานี่ นะคะ” ^-^ เธอพูด
“จร้าา” ชางมินพูดและเดินไปซื้ออาหาร
“มาแล้วคร้าบบบ”ชางมินพูดและเดินมาที่โต๊ะของพวกเขา
“ทำไมนานจังเลย ร้านที่นายซื้อคนก็ไม่ค่อยเยอะมากนี่ ไมนายกลับมาช้ากว่าชั้นอีกง่ะ”ยุนโฮถามชางมิน
“ไปคุยกับ เด็ก ม.ต้น มานิดหน่อยอ่าา”ชางมินตอบยุนโฮที่กำลังทานข้าวอยู่
“เฮ้ เดี่ยวสิๆ นั้นจดหมายไรง่ะ อย่าบอกนะว่ามีเด็กสาว ม.ต้น มาสารภาพรักนายอะ”ยูชอนที่กำลังแย่งลูกชิ้นจากจานของจุนซูพูดขึ้น
“อื้อ ก็นิดหน่อยครับ”
“โหห เนื้อหอมไม่เบานี่ แล้วไอ้หนูผี แกบังอาจมากนะที่แย่งลูกชิ้นชั้นน่ะะ เอาคืนมานะะ”
“เรื่องดิ อยากช้าเองนี่”พูดจบก็จัดการเอาลูกชิ้นเข้าปากทันที
“พอเลยๆๆพวกนายนี่ ทำไมชั้นต้องคอยมาห้ามนาย2คนด้วยเนี่ย ทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้ รีบๆกินไปเลย
อะ จุนซู ลูกชิ้น ชั้นให้”แจจุงพูดอย่างละอาพร้อมกับตักลูกชิ้นของตนให้จุนซู
“ขอบใจมากนะะ เพื่อนรักกก” ^^
“อะ แจจุงเอาของชั้นไปก็ได้”ยุนโฮพูดพร้อมกับตักลูกชิ้นของตนให้แจจุง
“ขอบคุณนะ” ^^
“รีบทานกันเถอะครับ จาหมดเวลาแล้วนะ”ชางมินพูดขึ้นหลังจากดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือสุดหรูของเขา
“อ่าา จริงด้วยๆ” จุนซูพูดขึ้น
.............................................................................................................................................................
“นี่ จุนกิ นายทานข้าวหรือยัง”ชางมินทักจุนกิ ที่นั่งมองหน้าต่างอยู่หลังจากที่เขากลับมาจากศูนย์อาหารแล้ว
“ยังเลย ชั้นไม่หิวน่ะ”จุนกิตอบ
“เดี่ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก ผมซื้อขนมปังมา กินมั๊ย”ชางมินพูดและยื่นขนมปังที่เขาซื้อมาให้จุนกิ
“ไม่เป็นไรหรอก นายกินไปเถอะ”จุนกิปฎิเสธชางมินไป
“ผมอิ่มแล้วล่ะ ที่ซื้อมาก็ชื้อมาให้นายน่ะ ถ้าหิวก็บอกผมนะ”ชางมินพูดกับจุนกิ
“อืมม ขอบใจมาก”
“แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอกครับ” ^-^
ชั้นคิดถึงนายจังเลย ทำไมนายต้องจากชั้นไปด้วยนะที่นายบอกให้ชั้นรักใครซักคนเมื่อนายตายไปแล้วน่ะ นายรู้มั๊ยมันยากมากเลยนะ ที่จะลืมคนที่รักที่สุด และ ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนอื่นน่ะ ชางมินคล้ายกับนายมากเลย ทั้งการกระทำและนิสัย แต่ว่าชั้นไม่มีวันลืมนายได้หรอก
ถึงชั้นจะเจอคนที่คล้ายกับนายมากแค่ไหน แต่ยังไงนายก็คือนาย ไม่มีใครมาแทนนายได้
ความคิดเห็น