Balance Heart หยุดเวลานัก รักให้เข็ด

 บทนำ

ปี ค.ศ. 1996

เปรี๊ยงงงงๆๆๆๆ!!!!!!! เสียงที่มาจากท้องฟ้าสีเทา มืดน่ากลัว มาพร้อมกับแสงสีขาว ที่ผ่าลงมาจากท้องฟ้าอย่างไม่ขาดสาย บรรยากาศดูมืดน่ากลัว ลมแรงผิดปกติ อากาศหนาวถึงหนาวมาก จนขนาดทำให้ กระจกทั่วๆอนาเขตนั้นมีไอเกาะ ผู้คนหายใจเป็นไอ แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติแน่นอน ถ้าเกิดในประเทศไทย

เจ้าทำไปเพื่ออะไร !! กฎของเราทั้งสองคนคืออะไรเจ้ารู้ดี การที่ทำเช่นนี้เจ้าคิดจะทรยศข้ารึไง เสียงที่ฟังดูโกรธเกรี้ยว ราวกับสายฟ้าที่ฟาดลงบนพื้นโลก ของชายคนหนึ่งช่างน่ากลัวเหลือเกิน เส้นผมสีขาวเป็นประกายสีเงินยาวลงมาถึงเอว ที่เข้ากับดวงตาสีขาวเทา ร่างสูง อายุราวๆ 30 ต้นๆ อยู่ในชุดที่มีเพียงผ้าคลุม สีขาวผืนเดียว เขาช่างดูสง่างามและ น่าเคารพมาก เขาคือใครนะหรอ??  เขาคือสวรรค์  เป็นผู้ที่สร้างมนุษย์

ท่านไม่เป็นข้าท่านไม่รู้หรอก การที่ข้าต้องฆ่าลูกของเราไปทีละคนมันทำให้ข้าเจ็บปวดขนาดไหน การที่ท่านและข้ามอบชีวิตให้กับลูกของเรา แล้วเมื่อข้ารักลูกคนไหนสักคน แต่ข้าก็ต้องจำเป็นที่ต้องฆ่าพวกเขา ข้าก็แค่มอบพลังที่ข้าไม่เคยได้มอบให้ลูกข้า ให้กับพวกเขาบ้าง!!!   ร่างเล็กที่ดูดึงดูด แฝงไปด้วยความน่าหลงใหล และความน่ากลัว ดูตรงกันข้ามกับสวรรค์ทุกอย่าง นัยด์ตาสีดำ กลมโตเมื่อมองแล้วเหมือนโดนดึงเข้าไปในยมโลก เส้นผมดำสนิทยาวสวย ใบหน้าเป็นรูปไข่ ปากบางเรียว หุ่นก็บางเพรียวยิ่งนัก เป็นผู้หญิงที่สวยอะไรเช่นนี้ มันเป็นอะไรที่แน่นอนอยู่แล้วหละว่า ถ้าเขาคือ สวรรค์ เธอก็คือ นรก  เป็นผู้ที่จะทำลายมนุษย์ ทำลายที่ว่าคือ การฆ่ามนุษย์ที่ถึงเวลาตาย

เฮลล์..เจ้าก็น่าจะรู้นี่ว่าหน้าที่ของเจ้าก็มีแค่ให้พรนรก พรข้อเดียวเท่านั้น ห้ามเป็นอย่างอื่นไม่งั้นลูกๆ. และ โลกใบนี้ . เจ้าคงรู้สินะ การเสียสมดุลนะ!!
ชายสีขาวพยายามใจเย็นลงเพื่อที่จะได้พูดคุยให้ง่ายขึ้น

ท่านไม่รู้หรอกความรู้สึกของพวกลูกๆ เพราะท่านไม่เคยเหลียวแล การที่ท่านให้พรพวกเขา พรของท่านจำเป็นที่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ การที่ข้าทำแบบนี้มันก็เรื่องของข้า!!! ท่านไม่รู้จักหรอกความรักแม่!!!  เฮลล์ หรือนรก นางกำลังอยู่ในอารมณ์ ที่แม้แต่น้ำทั้งมหาสมุทรก็ไม่อาจดับได้

ทำไมจะไม่รู้ เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ สายตาเขาช่างเศร้าสร้อย

ได้โปรดเฮลล์ ทำไม่ข้าจะไม่รู้สึกถึงความรักของเจ้า ที่มีต่อลูกๆ แต่มันต้องมีไปตามกฎ ข้าก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นพวกลูกๆเลย ข้ารักลูกๆของข้าทุกคน และข้าก็รักเจ้า

เขาลุกขึ้นและคว้าร่างเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด แขนของเขากอดร่างเล็กไว้เหมือนขนนกที่จับแรงไปก็ช้ำ จับเบาไปก็หลุดรอย ร่างของเขาโน้มมาที่ของของเธอ

ข้าขอโทษ เจ้าลองคิดดูให้ดีสิเฮลล์

 ....
....
....

ข้าได้ให้พรพิเศษแก่ลูก เพศหญิง ไปคนนึง เธอรอพรจากท่านเท่านั้นก่อนที่เธอจะเกิด ตอนนี้ยังทันนะ เฮฟเว่น ^^ เธอผู้นั้น พูดด้วยรอยยิ้มแสนหวาน ปานน้ำผึ้ง ซึ่งต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ

ท้องฟ้าเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม ราตรีนี้กลับมาสงบ ผู้คนต่างหมดวิตกกังวลไป


"เป็นผู้หญิงหรือ เจ้าทำมันลงไปแล้วสินะ โถ่... เฮลล์ที่รักของข้า"