[fairy tail ]lucy x sting โชคชะตาที่เล่นตลก 2

ลำดับตอนที่ #3 : ข่าวลือจากยูกิโนะ

วันรุ่งขึ้น
วันนี้ อยากเจอยูกิโนะจัง เมื่อวานเพราะมาสเตอร์เลยหมดอารมณ์คุยเลย ไม่เจอกันนานเลยนี่นา 
"ลูซี่ ทำอาหารเรเช้าให้หน่อยหิวแล้ว"มาสเตอร์ที่เห็นว่าฉันตื่นแล้ว เลยขอให้ทำอาหารเช้าให้
"ลูซี่ขอเป็นแฮม กับไส้กรอกนะ ส่วนฉันขอแฮม สลัด แล้วก็ บลาฯฯฯ "(เลคเทอร์ +สติง)
'ปกติพวกนายกินอะไรกันตอนเช้าเนี้ย'"นี่มันข้าวเช้านะยะ แล้วก็ฉันไม่ใช่แม่ครัวนะ สั่งเอาสั่งเอา  กันจริง" ถึงค่าอาหารมาสเตอร์จะเป็นคนจ่ายก็เถอะ°^° แต่มาขอให้ทำนู่นทำนี่ มันก็นะ เห็นฉ้นเป็นแม่ครัวหรือไงกัน 
"ก็ลูซี่ทำอาหารเก่งนิ แถมไม่ต้องไปหากินข้างนอกตอนเช้าด้วย ประหยัดจะตายไป"ซื้อของกินข้างนอกน่ะ มันทั่งแพงแล้วก็ไม่ถูกใจด้วย นี่นา
"ค่าาา มาสเตอร์ลูซี่ผู้นี่รับคำสั่งแล้วคะแล้วก็จะทำตามคำสั่งอย่างดีเลยคะ"ว่าไปก็เท่านั้นแหละยังไงก็ต้องทำให้อยู่แล้ว
หลังจากลูซี่ทำอาหารเสร็จแล้ว
"ลูซี่ อาหารล่ะ"(ฟรอส)เวลาผ่านไปไม่นาน โร้คกับฟรอสก็เดินเข้ามาในห้อง 
"เสร็จแล้วล่ะ แต่ฉันยังไม่ได้จัดโต๊ะนะ วานช่วยจัดโต๊ะหน่อยนะโร้ค"เพราะถ้าให้มาสเตอร์จัดจานได้แตกแบบคราวที่แล้วพอดี =_=
"อ่า "หลังจากนั้นอาหารก็ถูจัดโดยโร้ค อย่างเรียบร้อย
"ลูซี่ เลคเทอร์มากินข้าวกันนะ"มาสเตอร์ที่นั่งรอ โดยไม่ได้ช่วยการงาน?ใดๆพูดขึ้น
"ทานล่ะนะ ครับ/ค่ะ " 
:หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมพวกมาสเตอร์ถึงขอให้ฉันทำอาหารให้ แล้วทำไมโร้คถึงได้มากินข้าวด้วยกันได้ในห้องของมาสเตอร์  สาเหตุหลักๆเลยคือ 1.มาสเตอร์ขอให้ฉันลองทำอาหารให้กิน แล้วบอกว่าอร่อย เลยขอให้ฉันทำบ่อยๆ 2.มาสเตอร์กับโร้คบอกว่าไม่ต้องเสียเวลามาหาของกินที่อื่น3.มันประหยัดกว่ากินที่ร้าน 4.สติงกับโร้คพ่วงด้วยเลคเทอร์กับฟรอส+นายหญิงกับยูกิโนะ(ถ้าว่างก็มา แต่ส่วนใหญ่จะนานๆมาที ที่บ่อยสุดก็โร้คเพราะห้องอยู่ใกล้ๆกัน )บอกว่ามันสนุกดี? เวลาอยู่กับฉันแล้วก็ กินหลายๆคนมันอร่อยกว่ากินคนเดียวอีก สรุปเลยคือ ฉันกลายเป็นแม่ครัวไปแล้ว ~{}~
หลังจากกินข้าวแล้ว โร้คกับฟรอสก็แยกตัวไปที่กิลด์ก่อน ส่วนฉันกับมาสเตอร์ ตามไปทีหลัง

ณ กิลด์เซเบอร์ทูธ
พอฉันมาถึงก็เจอยูกิโนะ กำลังเหม่อเหมือนคิดอะไรอยู่ ฉันเลยลากมาสเตอร์ไปทักทายยูกิโนะด้วยเลย     แต่พอมาถึง ฉันลองทักดูยูกิโนะก็ไม่ตอบ ไม่ได้ยินหรอ งั้นลองเรียกดูแล้วกัน
 

"ยูกิโนะ"  ไม่มีสัญญาณตอบกลับ=_= ฉันลองเรียกดูอีกครั้ง และเพิ่มเสียงเรียก "ยูกิโนะะะะ" คราวนี้ดูเหมือนยังจะไม่ได้ยินอีก ยูกิโนะหูหนวกไปแล้ว?หรอ

"ลูซี่ งั้นคราวนี้ผมจะลองเรียกเอง" สติงพูด พร้อมกับ สูดลมหายใจ เข้าลึกๆจากนั้นก็ตะโกนออกมาว่า"ยูกิโนะะะะะะ"

"คะ มาสเตอร์" มาสเตอร์มาตั่งแต่เมื่อไรกัน ไม่เห็นรู้ตัวเลย

(มาสเตอร์คะ นั้นมันระดับมลพิษมางเสียงเลยนะะะะ หูฉันจะแตกแล้ววววว)(ลูซี่)ฉันเอามือปิดหูเอาไว้ ให้ตายเถอะ นี่จะฆ่ากันทางเสียงรึไง คะมาสเตอร์ 

"เฮ่  จะตะโกนทำไมกันฮะ มาสเตอร์"(โร้ค)หูแทบแตก แต่อยู่กันแค่นี้จะตะโกนทำไมวะ 

"นั่นซิครับ"(คนในกิลด์) ตกอกตกใจหมด 

"ก็ลูซี่เรียกยูกิโนะตั้งหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ไม่ตอบนี่"(สติง) ว่าแต่ยัยนั้น เหม่ออะไรอยู่ กัน

"เอ๋ จริงหรือเปล่าคะ ลูซี่"นี่ฉัน เหม่ออยู่หรอ?(ยูกิโนะ)

"อืม ว่าแต่ เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรอถึงไม่ได้ยินฉันเรียกน่ะ" (ลูซี่) ปกติยูกิโนะ หูดีจะตายนี่

"เอ่อ  ...( . . )คือเรื่องของคุณลูซี่น่ะคะ " จะบอกดีไหมนะเรื่องนี้

"เรื่องฉัน  ฉันทำไมหรอ เล่ามาเถอะน่า  "เราไปทำอะไร ไม่ดีไว้หรือปล่าวหว่า

"คือระหว่าง ขากลับจากทำภารกิจกับนายหญิง ฉันก็ได้ยินข่าวลือแปลกๆเข้า "  

"ข่าวลือ เรื่องอะไรหรอ" มาสเตอร์กับฉันพูดพร้อมกัน ว่าแต่ข่าวที่ว่าน่าจะไม่ใช่เรื่องดี นะ ดูจากสีหน้ายูกิโนะแล้ว

"เรื่องที่ เอ่อ.... ลูซี่กับคุณนัตสึ ทะเลาะกัน จนคุณนัตสึ ทิ้งลูซี่ไว้คนเดียวแล้วก็ออกเดินทางไปฝึกฝนคนเดียวเพราะว่า ลูซี่อ่อนแอ  ส่วนลูซี่ที่ไม่มีที่ไปก็เลยมาเข้าเซเบอร์ทูธ แต่ไม่นาน ก็สร้างเรื่อง ที่นี่จนเดือดร้อนไปทั้งกิลด์โดยเฉนาะมาสเตอร์ ..ที่ต้องโดนคำสาปจนตัวติดกัน  มัน ...เหมือนทำให้ กิลด์เราอ่อนแออลง เพราะลูซี่เข้ามา ..."(ยูกิโนะ) นี่เป็นเรื่องที่ได้ยินจากกิลด์ อื่นในขากลับมาจากภารกิจ แต่พอนายหญิงฟังจบ ก็ถล่มกิลด์นั้นไม่เหลือซากเลย 

 

 Lucy

นี่ฉันทำให้ที่นี่โดนดูถูกขนาดนี้เลยหรอ  เรามัน "อึก" ทำไมน้ำตาถึงไหลกัน ใช่เรามันอ่อนแอจริงๆ ทั้งที่เราอยากตอบแทน ทุกคนแท้ ที่ช่วยหางานให้เรา และก็ช่วยเหลือเราแท้ๆแต่เรากลับบเอาปัญหามาให้

แต่ไม่นานหลังจากยูกิโนะเล่าจบ มาสเตอร์ก็ลุกขึ้นมา พร้อมกับจับมือฉันไว้ แล้วหันไปถามยไปถามยูกิโนะ

"นี่ยูกิโนะ พวกที่พูดน่ะยังมีชิวิตอยู่หรือปล่าว" สติงถามด้วยบรรยากาศ มาคุ แบบสุดๆ

"มาสเตอร์ คะทำไมถึง?.."(ลูซี่)ทำไมมาสเตอร์ถึงถามแบบนั้นกัน แต่ฉันยังไม่ทันถามก็มีเสียง พูดขึ้นมาก่อน

"ไม่ต้องห่วง ฉันจัดการให้แล้ว"(นายหญิง)เดินเข้ามาในกิลด์ แล้วพูดขึ้นมา

"จัดการ"(ลูซี่) นายหญิงทำอะไร งั้นหรอ  หลังจากนั้นมาสเตอร์ก็ดึงฉันนั้ง

"ไม่ต้องห่วง ไม่ถึงตายหรือพิการแค่อาจจะนอนเล่น? ที่โรงพยาบาลซัก4'5เดือน "(นายหญิง)พูดพร้อมกับจบหัวฉันแล้วยีล่น "แล้วก็ เธอน่ะ ไม่ใช่ตัวก่อเรื่อง หรือสร้างปัญหาหรอก ก็เธอเป็นเพื่อนของพวกเรานิ" ทุกคนที่นี่ก็คิดอย่างนั้นแน่นอน

"เอ่อ ลูซี่คะ คือที่ฉันบอกคุณ ไม่ใช่ว่าอยากจะทำให้คุณคิดมากหรอกนะคะ แต่ว่าข่าวแบบนี้ ถ้าคุณได่ยิน แล้วเอาไปคิดมาก มัน...."ตอนนั้นฉันเห็นลูซี่อมยิ้มจากนั้นก็พูดขัดขึ้น

"มันก็จริงนี่นาสำหรับเรื่องนั้น แต่ต่อให้ จะถูกว่าเป็นตัวถ่วงหรืออะไรก็ช่าง ฉันจะอยู่ที่นี่"(ลูซี่) ก็ตอนนี่ฉันเป็นคนของกิลด์นี้ แล้วที่นี่ก็สำสัญสำหรับเราอีกที่นึงด้วย จะไม่หนีไปไหนหรอกตราบใดที่ เรายังสามารถอยู่ที่นี่ได้ เราก็จะอยู่ที่นี่

"ไม่จริงหรอกคุณเก่งจะตาย แล้วก็ถ้าไม่มีเธองานเอกสารก็ไม่มีใครช่วยดีเท่าเธอแล้ว อีกอย่างอยู่กับเธอสนุกจะตาย"(สติง)พูดพร้อมรอยยิ้ม แต่ถ้านายหญิงไม่ได้จัดการละก็ผมจะลากพวกมันมาขอโทษลูซี่ให้ดู

"จริงด้วย"(เลคเทอร์พูดแทรกขึ้น ) 

"ฟรอสก็ว่างั้น"

"อืม"(โร้ค)

"ใช่ๆ เธอเก่งออก  ถึงจะไม่เท่านายหญิงก็เถอะ , "(คนในกิลด์)"อย่าคิดมากน่า", "พวกเรายินดีต้อนรับเธอเสมอนะลูซี่", บลาฯฯฯ

"อืม ว่าแต่มาสเตอร์คะ จะจับมือฉันอีกนานไหมคะ ฉันก็ไม่ได้ใช้เวท หรือเดินไปไหนซักหน่อย"น่าอายจะตาย ถึงจะเพิ่งรู้สึกตัวก็เถอะ 

"โทษที"(สติง) นี่ฉันจับมือยัยนี่ไว้ตลอดเลยหรอ

"ว้าว ..มาสเตอร์เขินล่ะ หน้าแดงด้วย"ไม่เคยเห็นมาสเตอร์เป็นอย่างนี้เลยเฮะ(เลคเทอร์)

"เงียบน่า เลคเทอร์"ไม่ได้เขินซะหน่อย  แค่จับมือแท้ๆ (แต่ว่าทั้งอุ่นทั้งนิ้มจังนะมือของลูซี่น่ะ

"มาสเตอร์คะ ได้เวลาทำงานแล้วนะคะ"มัวแต่คุยกันจนลืมเวลาเลย

"อ่า ครับๆ ไปก่อนนะ ยูกิโนะ นายหญิงก็ด้วย โร้คไปทำงานกันเถอะ" ผมลาทั้งคู่จากนั้นก็ลากเลคเทอร์+ฟรอส ขึ้นไปทำงานด้วย

 

"ลูซี่ พวกเราน่ะไม่มีวันทิ้งเธอหรอกนะ ที่นี่เธอจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้ ไม่ว่าเมื่อไหร่เรายินดีต้อนรับเธอสมอนะลูซี่"(สติง)ผมเน้นคำว่าไม่มีวัน เพื่อบอกเธอว่าพวกเราจะไม่ทิ้งเธอจริงๆ ใช้แม้แต่ฉันเองก็ไม่มีวันทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวหรอก

"ใช่ แล้ว "ๆ ก็เป็นเพื่อนกันนิ(เลคเทอร์+ฟรอส)

"อืม "(โร้ค)พูดพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย

"คะ  " ทุกคนที่นี่คอยดูแลและเป็นห่วงฉันแบบนี่ฉันน่ะชอบที่นี่จริงๆนะ "ฉันจะอยู่ที่นี่นะคะ ถึงแม้อาจจะเป็นตัวปีญหาก็ตามที แต่ว่าฉันก็อยากอยู่ที่นี่ เพราะทุกคนเป็นคนสำคัญสำหรับฉัน"เป็นทั้งเพื่อน และครอบครัวเลยล่ะ

"ถ้างั้น ฉันก็เป็นผู้ชายที่สำคัญที่สุดของเธอสินะ "มาสเตอร์พูดพร้อมรอยยิ้มกริ่มแบบแปลกๆ ?

"ทำไมนายถึง เป็นคนสำคัญที่สุดกัน"(โรัค) ไม่เห็นเข้าใจเลย น่าจะเป็นคุณนัตสึ สิ

"ก็ตอนนี้ลูซี่น่ะ ขาดฉันก็ไม่ได้ แค่อยู่ห่างยังไม่ได้เลย ฉันก็ต้องเป็นผู้ชายที่สำคัญที่สุดของลูซี่สิ ใช่ป่าวครับลูซี่"ผมหันไปถามลูซี่ด้วยรอยยิ้ม?

"เอ่อ "จะว่าถูกมันก็ถูนะแต่ ความหมายมันแปลกๆยังไงไม่รู้สิ ไอ้คำว่า ผู้ชายคนสำคัญเนี้ย มันไม่ดูแปลกหรอ?" คะ มาสเตอร์ก็เป็น คนสำคัญของฉันเลย " ฉ่า///รู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้แฮะ ที่พูดว่าคนสำคัญของฉัน   ( . // .) ตอนนี้หน้าฉันต้องแดงมากแน่ๆเลย 

"คุณเองก็เป็นผู้หญิงคนสำคัญสำหรับผมเหมือนกัน" ยิ่งผมพูดตอบกลับไป ลูซี่ก็ยิ่งเขิน จะไม่ให้รู้ได้ไงในเมื่อหน้าของลูซี่ตอนนี่น่ะแดงมากๆแล้วก็ บ่นเบาๆว่า  'พูดอะไรก็ไม่รู้ไม่อายบ้างหรือไง ตาบ้า'

แต่ว่าผมก็ได้ยินที่ลูซี่พูดนะก็หูของผมน่ะดีจะตายไป อิอิ^_^

 

_____________________________________________________________________________________ 

 

 

แถมท้าย

หลังจากมาสเตอร์พาลูซี่ไปห้องทำงานแล้ว ยังมีอีก3ชีวิต ที่ยังไม่ได้เข้าไปในห้องทำงาน(ยังอยู่หน้าประตูห้องแต่ไม่เดินเข้าไป)

"ไอ้หมอนี้มันจีบลูซี่กัน ต่อหน้าต่อตา "ไม่อายชาวบ้านบ้างรึไง ไอ้มาสเตอร์หน้าด้านเอ้ยยย  แต่ดูเหมือนลูซี่จะซื่อบื่อจนไม่รู้ว่าไอ้หมอนั้นมันจีบเธออยู่รึไงกัน หน้าหมันไส้ชะมัดเลย ชิ

"คุณลูซี่เนี้ยซื่อบริสุทธิ์จริงๆ" หายากเฮะคนประเภทนี้เนี้ย(เลคเทอร์)"แต่ว่ามาสเตอร์จริงๆแล้วเนี้ย เป็นคนเจ้าเล่ห์แล้วก็ฉลาดแกมโกงด้วย ถึงภายนอกจะดูซื่อบื้อ ก็เถอะ "แต่ถ้าเป็นคุณลูซี่น่ะคงมองไม่ออกหรอก ก็ซื่อบื่อจะตายไป =_= 

"ฟรอสก็ว่างั้น มาสเตอร์เจ้าเล่ห์จะตายไป"

  

 

End