ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สงครามปราบมาร

    ลำดับตอนที่ #1 : โจรจลกรรมกลางเมือง

    • อัปเดตล่าสุด 1 มี.ค. 49


    ตอนที่ 1
    ณ อาณาจักรอันกว้างใหญ่มีแคว้นอยู่2แคว้น
    แคว้นหนึ่งชื่อ บีเรียเป็นแค้วนรักความสงบมีศาสดาเป็นพระผู้เปงเจ้าแห่งผู้คุมกฏขาว
    และแคว้นที่2คือแคว้นโรฮานเป็นแคว้นของเหล่าคนที่ยอมจำนนให้กับผู้คุมกฏดำ
    แล้ววันหนึ่งเรื่องก็เกิดขึ้นเนื่องจากว่าผู้คุมกฏของทั้งสองแคว้นกับเคืองกันจึงคิดจะก่อสงคราม
    แล้วทำสงครามกันแคว้นบีเรียก็แตกพ่ายยัพเยินหนีไปด้ายและกลับเข้าเมืองไป
    ส่วนแคว้นโรฮานก็ไม่อยากวิ่งตามเข้าไปเพราะกลัวจะมีกับดักจึงฝากรายตราบาปไว้ที่เมือง
    ว่า  "หากวันพวกเจ้าเปงสุขกันวันนั้นข้าจะมาเอาตราบาปนี้คืน"ทำให้ชาวแคว้นบีเรียก็ต้องเตรียมใจไว้ว่า
    เมื่อเราสงบสุขเมื่อไรพวกมันก็จะมาอีกครั้งก็เป็นที่เกรงกลัวของคนมาในแต่ละรุ่น
    แต่ผ่านไป10ปี
    ชาวบีเรียเป็นเมืองทำที่สงบสุขแล้วก็มีทหารเก่งกล้าสามารถมากมายแล้ววันนั้นก็มาถึง
    พวกโรฮานมาจริงๆมานำทหารมา10หมื่นที่หน้าประตูเมืองแล้วแม่ทัพของโรฮานก็ตระโกนว่า
    "วันนี้ข้ามาแล้วข้าจะมาเอาคืน"แล้วทันใดนั้นแม่ทัพคนนี้ก็ไม่รอช้าบุกเข้าถล่มเมืองอย่างบ้าเลือด
    แต่ก็ทำไรแคว้นบีเรียไม่ได้เพราะบีเรียตอนนี้แข็งแกร่งกว่าที่คิดทำให้พวกโรฮานพ่ายแพ้กลับไป
    จนเป็นที่เล่าต่อกันมาว่าแคว้นเราไม่ต้องไปกลัวไอพวกโรฮานอีกแล้วทำให้ชาวเมืองมีความสุขตลอดไป


    ในยุคต่อมาปี1698
    บ้านเมืองก็ยังไม่สงบจริงก็ยังมีจลกรรมมากมายทำให้เหล่าทหารจับกันไม่หวัดไม่ไหว
    ทำให้องหญิงบีเรียโมโหมากจึงให้ทหารทั้งวังออกไปลากหัวพวกนนี้มาให้ได้ถ้าจับเป็นไม่ได้จัตายสถานเดียว
    "ตุ๊บ....ตุ๊บ....ตุ๊บ  หยุดเดี๋ยวนะพวกสารเลว"นายทหารคนนึงไล่จับพวกก่อจลกรรม
    "เฮ้ย!!!!นี่เร็วพวกเรา"
    "ไม่ปล่อยให้นี่หรอกเฟ้ย"
    "Bash!!!!!!!"
    "เปรี้ยง!!!!"พวกก่อจลกรรมโดนนายทหารBashเต็มๆ(Bashเป็นวิชาที่เรียนมาจากผู้คุมกฏขาว)
    "อ้ากกกกกกกกกกกก"พวกก่อจลกรรมลงไปนอนกลางเมือง
    "บูทจับพวกนี้ไปส่งกรมอายาซะ"นายทหารรอนส่งบูทลูกน้องของเขา
    "ขอรับท่านนายพล"
    ณ กรมอายา
    "ข้านำพวกก่อจลกรรมกลุ่มหนึ่งมาได้แล้วครับ"รอนพูดกับผู้คุมกรมอายา
    "อืมดีมากเดี๋ยวข้าจะถามพวกมันให้รู้ว่ามใครบงการพวกมัน"ผู้คุมบอกรอน
    "ขอรับ"รอนตอบ
    "งั้นผมขอตัวนะครับ"
    "อืม งั้นพรุ่งนี้รอฟังข่าวละกัน"
    "ขอรับ"
    ที่บ้านของรอน
    "เฮ้อ...วันนี้ทำงานซะดึกเลยอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวซะหน่อยดีกว่าเรา"รอนพูดอย่างงัวเงีย
    "ฮ้าวๆๆๆๆๆนอนดีกว่า"


    วันรุ่งขึ้น
    "ฮ้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเช้าแล้วเรอะ..."
    "ก๊อก ก๊อก ก๊อก รอนอยู่ไหม"มีคนมาเคราะประตูบ้านรอน
    "ใครอะ"รอนทักตอบ
    "อัลฟ่าเอง"อ๋ออัลฟ่าเปงเพื่อนกับรอนนะแต่คนละอาชีพแต่เรียนที่เดียวกันอัลฟ่าจริงๆแล้วเปงนักบวชที่น่ารักมากๆเลยล่ะ
    และก็หลงชอบรอนด้วย
    รอนเปิดประตูออกไปเรียกอัลฟ่า
    "เข้ามาก่อนซิ"รอนเรียกอัลฟ่า
    "จ๊ะ"แล้วอัลฟ่าก็มาคุยกับรอนในบ้าน
    "มีอะไรเหรอ"รอนถามด้วยความสงสัย
    "วันนี้เธอต้องไปปราปโจรอีกเหรอ"อัลฟ่าถามรอน
    "อืมใช่พวกโจรพวกนี้ถ้ายังไม่หมดไปบ้านเมืองก็ไม่สงบสุข"รอนตอบ
    "ระวังตัวด้วยนะ"อัลฟ่าเปงห่วงรอนมากกลัวมารอนจะเป็นอะไรไป
    "อืมไม่เปงไรหรอกน่าอย่าห่วงไปเลย"รอนตอบอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส
    "จ๊ะ"อัลฟ่าก็เหงสีหน้าของรอนก็หายห่วง
    "งั้นเราไปก่อนนะ"รอนพูด
    "จ๊ะเดี๋ยวจะทำกับข้าวรอนะ"อัลฟ่าบอกรอน
    "งั้นทำของอร่อยด้วยๆละบายละนะ"รอนตอบ
    "จ๊ะ"

    ณ กรมอายา
    "ท่านผู้คุมกรมอายาวันนี้ได้เรื่องยังครับ"รอนถามผู้คุมกรมอายา
    "ไม่เลยละมานบอกมาแค่ว่าหัวหน้ามันใส่เสื้อสีแดงแล้วมันก็ข้าตัวตายซะ"
    "อ้าว แล้วจะทำไงละครับ"
    "ไม่รู้ซิยังไงเราก็ต้องหาเบาะแสให้ได้ก่อนนะ"
    "ครับข้าจะไปเดี่ยวนี้"
    ว่าแล้วรอนก็ออกไปปราบโจรพวกนี้อีก
    ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
    "ใครมีเงิกส่งมาให้หมดไม่งั้นตายหมดแน่"พวกก่อจลกรรมอีกแล้ว
    ผู้คนต่างก็แตกตื่นกันทั้งร้านคนที่กลัวตายก็ยอมให้เงินนนหมดเนื่อหมดตัวไปหลายm(1m=1ล้านเซนี)
    "พวกแกหยุด"นายพลรอนมาถึงที่หมายพอดี
    "ว่างดาบของพวกแกลงซะไม่งั้นแกตาย"นายพลรอนตะโกน
    เหล่าโจรพวกนั้นค่อยๆวางอาวุธลง
    "ดีมาก บูท จับพวกมันไว้"
    "ขอรับ"
    แล้วทันใดนั้นขณะกำลังที่บูทจะไปคุมตัวพวกโจรพวกโจรก็เริ่มมั่งหยิบมีดขึ้นมาจากมือแล้ว
    ใช้วิชาSonic blow(เปงวิชาของชาวโรฮาน)ทำให้ทหารของบูทตายมากมายจนต้อง
    ใช้วิทีสุดท้ายคือ
    "ท่านนายพลครับทหารของเราได้ตายหมดเลยครับ"บูทรอดตายมาอย่างหวุดหวิด
    "งั้นข้าต้องออกไปสู้เองแล้วซินะ"รอนพูดแล้วไม่ทันขาดคำรอนก็กระโจนเข้าใส่พวกโจรทันที
    ว่าแล้วรอนออกโรงจะขนามือเรอะ10วินาทีรอนก็ฆ่าพวกโจรตายเรียบและรอนก็ให้ทหารนำตัวไปกรมอายา
    ณ กรมอายา
    "ข้ามาแล้วครับท่านผู้คุมกรมอายา"
    "มาแล้วเรอะรอน"ท่านผู้คุมทักรอน
    "ขอรับ ข้าหวังว่าพวกนี้จะให้เบาะแสได้ดีนะครับ"รอนบอกท่านผุ้คุมไปอย่างนั้น
    "อืม วันนี้เจ้าทำดีมากละเจ้ากลับไปพักผ่อนได้"
    "ขอรับท่านผู้คุม"แล้วรอนก็ออกไปจะกลับบ้านแต่เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขามีอีกสิ่งที่ต้องทำคือ
    .............................................
    .............................................


    ณ ร้านตีเหล็ก
    "สวัสดีลี"รอนทักใครเนี่ย
    "อ้าวรอน"ลีเปงเพื่อนกับรอนตั้งแต่เด็กแต่ลีเปงคนอาชีพพ่อค้าตีเหล็กทำให้ลีร่ำรวยมากจริงๆ
    "วันนี้จะมีอาไรให้เราช่วยอีกละ"ลีถามรอน
    "ปล่าววันนี้แค่อยากให้ช่วยเราหน่อยดิลี"รอนขอความช่วยเหลือจากลี
    "อะไรละเราช่วยได้หมดละ"ลีตอบด้วยความจิงใจ
    "คือว่าเราอยากให้นายตีดาบของเราให้หน่อยดิเอา+8อะ"
    "กำ มันเสี่ยงนะเนี่ย+8อะไม่กลัวแตกเหรอ"ลีถามอย่างสงสัย
    "ไม่เป็นไรเราเชื่อมั่นในตัวนายนะ"รอนพูดอย่างมั่นใจ
    "แล้วนายจะตีไปทำไม"ลีถาม
    "เพราะเรารู้สึกไม่ดีอะดิว่าพรุ่งนี้เราต้องเจอกับหัวหน้าของพวกก่อจลกรรม"
    "งั้นเหรองั้นพรุ่งนี้มาเอาได้เลยนะ"ลีพูดอย่างมั่นใจ
    "งั้นข้าจะรอนะ"แล้วจากนั้นรอนก็กลับบ้านไป

    ณ  ที่บ้านของรอน
    "มาแล้วอัลฟ่า"รอนทักอัลฟ่า
    "........"เงียบชี่
    "อัลฟ่าอยู่ไหน"รอนเรียกอัลฟ่า
    "อัลฟ่า...อัลฟ่า....อัลฟ่า"รอนเรียกอัลฟ่าก็ไม่มีคนตอบ
    รอนก็สังหอรใจว่าเกิดอะไรขึ้นรึปล่าวนะแล้วรอนก็เลือบไปมองเห็น
    จดหมายบนโต๊ะ มีใจความว่า
    "ถ้าอยากได้ตัวนักบวชนี้คืน เวลา3แรมค่ำมาเจอข้าหน้าร้านตีเหล็กถ้าไม่มานางนี่ตาย"
    รอนได้อย่างจดหมายก็กำมือแน่นมากและทำหน้าโกรธ
    "แก ไอพวกโจรชั่วแกอย่าคิดทำอะไรอัลฟ่าเปงอันขาด"
    ว่าแล้วรอนก็ดูเวลาแล้วก็ได้เวลาพอดีรอนรีบวิ่งออกไปที่ร้านตีเหล็ก
    เจอหัวหน้าโจรใส่เสื้อสีแดงจริงๆด้วยโจรมัดอัลฟ่าไว้อยู่
    "อัลฟ่า...."รอนตะโกนเรียกอัลฟ่า
    "รอนมาช่วยชั้นด้วย"อัลฟ่าตอบด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
    "ไม่ต้องกลัวนะเดี๋ยวชั้นจะไปช่วย"รอนตอบอัลฟ่า
    "จะทำได้เหรอหน้าอย่างแกอะ"หัวหน้าโจรพูดกับรอน
    "ฮึ่ย..แก อย่าทำร้ายอัลฟ่าเป็นอันขาดไม่งั้นแกตายแน่"รอนพูดด้วยความโกรธและกำมือแน่น
    "ถ้าทำได้ก็ลองดูดิ"พวกโจรล้อเลียน
    "ฮึ่ยแก.."ว่าแล้วรอนก็กระโดดจะต่อยหัวหน้าโจรแต่หัวหน้าโจรหลบทันแล้วเอามีดแทงที่ลำตัวรอนทันที
    "อ้ากกกกกกกกกกกกกก"รอนร้องมาอย่างดัง
    "รอนนนนนนนนนนนนนนน"อัลฟ่าตะโกนเรียกรอนและเธอก็น้ำตาตกเมื่อเห็นรอนโดนแทงเต็มๆ
    "555+มีฤทแค่นี้เหรอแก"พวกโจรเยาะเย้ยรอน
    "ฮึ่ย"รอนเจ็บใจ
    "แน่จริงไม่เก่งเหมือนปากพูดเลยนี่"
    "ฮึ่ย ย้ากกกกกกกกกก"ว่าแล้วรอนก็เข้าไปต่อยหัวหน้าโจร
    "เปรี้ยง!!!!!!!"โดนเต็มๆครับ1หมัดรอนต่อยหัวหน้าโจรไปเต็ม
    "อ้ากกกกกกกกก"หัวหน้าโจรร้องขึ้นมาอย่างดัง
    "ฮึ่ย"หัวหน้าโจรเจ็บใจ
    "แกเองก็มีฤทแค่นี้เหรอ"
    "แกแล้วแกจะเสียใจ"

    To Be Continue

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×