♥ Fic BM (: รักบทใหม่ของยัยขี้งก ♥

ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12 :: วิวาห์ว้าวุ่น

อะไรกันเนี่ย !

"เบล นี่ใครกันอ่ะ ?" ฉันถามเบล

"ชิชิชิ เพิ่งจะนึกออกหรอยัยเซ่อ"

เบลไม่ตอบคำถามฉันแต่กลับไปพูดกับผู้หญิงนิรนามคนนั้นพร้อมกับผลักหัวเธอไปด้วย

"ก็ตอนแรกฉันไม่รู้นี่คะ"

ผู้หญิงคนนั้นตอบพร้อมกับลูบหัวตัวเองที่โดนผลักอย่างยิ้มๆ

"ชิชิชิ เลิกพูดจาคะๆขาๆกับเจ้าชายได้ไม๊พูดแบบเมื่อก่อนน่ะดีแล้ว-^-"

"นายยังหลงตัวเองไม่เปลี่ยนเลยนะ คิกๆ ^^ ชอบพูดว่าตัวเองเป็นเจ้าชายอยู่เรื่อย"

"ชิชิชิก็เจ้าชายเป็นเจ้าชายจริงๆนี่นา"

เมื่อก่อนหรอ ? เมื่อก่อนอะไร ? แล้วนี่มันอะไรกันเนี่ย ? ฉันงงไปหมดแล้วนะ !

"เบล..."

"แล้วนี่นายมาทำไรที่นี่เนี่ย ?"

"ชิชิชิมางานแต่งจะให้มาบวชหรอ-_-"

"เบล !!! ฉันเข้าไปก่อนนะ !!!!!!!!"

..................

ฉันตะโกนดังลั่นทำให้ทั้งสองหันมามองฉันเป็นตาเดียว แต่ฉันไม่แคร์หรอกตอนนี้ฉันว่า

ฉันโมโหมากจนกล้าหน้าด้านตะโกนออกไปอย่างนั้น ! แต่...ฉันก็ไม่รู้ว่าโมโหเรื่องอะไร !

"ชิชิชิ อะไรของเธอเนี่ยมาม่อน ตะโกนทำไม�-^- จะเข้าก็เข้าไปก่อนเส้"

"เบล... ฉันทำให้แฟนนายหึงหรือเปล่าน่ะ ?"

"ชิชิชิ ...ยัยนี่ไม่ใช่แฟนฉัน-^- บ้าหรือเปล่าน่ะไฮยาซินธ์ยัยนี่คือ..."

"สวัสดีค่ะ ! ฉันชื่อมาม่อนเป็น 'เพื่อน' ของเบลค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ !"

ฉันแนะนำตัว...จะเรียกว่าตะคอกใส่หน้าจะเหมาะสมกว่ามั้ยนะ ?

"อ่า... ค่ะ ! ฉันชื่อไฮยาซินธ์ ฉันเป็นเพื่อนกับเบลตั้งแต่เด็กๆค่ะแต่เราก็ขาดการติดต่อ

กันไปนานมาก จนมาเจอกันวันนี้เนี่ยแหละค่ะ ^^"

ยัยนั่นพูดแล้วยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่แบบ... อาบยาพิษมากกว่านะ !

"หรอคะ..."

โอ้ยยยยย !! โมโหๆๆๆ ฉันโมโหอะไรเนี่ยยยย ! T^T

"ชิชิชิ หยุดพูดกันได้แล้วคุณนายทั้งหลาย-^- นี่ไฮยาซินธ์เมื่อกี้เห็นบอกว่ารีบนักรีบหนา

ไม่ใช่หรอ จะไปไหนล่ะ"

"อุ้ย ! ใช่แล้ว ! ฉันคุยกับนายเพลินเลยเบล แล้วเจอกันนะ ต้องรีบไปแล้ว"

ไฮยาซินธ์กำลังจะวิ่งไป แต่...

หมับ !

"ชิชิชิ เธอจะไปไหนน่ะ ฉันไปด้วย"

"ก็มาสิ แต่... แล้วเธอล่ะจ๊ะมาม่อน ? เบลนายไปกับมาม่อนดีกว่ามั้ย ?"

ไฮยาซินธ์ยิ้ม... ยิ้มอีกแล้ว ! ฉันเกลียดรอยยิ้มแฝงยาพิษแบบนี้ !

เบลหันหน้ามามองฉัน ให้ตายสิฉันไม่ชอบให้ใครมารู้สึกเห็นใจ สงสาร หรือสมเพสซะด้วย

สิ !

"นายอยู่กับมาม่อนเถอะเบล ฉันว่าเธอคงจะไม่มี..."

"ไม่ต้อง !ไปไหนก็ไปเถอะ !"

ฉันตะโกนเสียงดังลั่น ไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย !

"ฉันไปล่ะ"

พูดแล้วฉันก็เดินออกมาเลย ใครจะอยู่เป็น ก.ข.ค เล่า ! จะทำอะไรกันก็ทำไปสิ !

Belphegol Say

ชิชิชิ มาม่อนเป็นอะไรกันนะ ทำไมต้องตะโกนด้วย -^-

แต่ชั่งเถอะ ...ตอนนี้เจ้าชายไม่สนอะไรแล้วล่ะ -_- นอกจากคนตรงหน้า ...

"เบล นายไปตามมาม่อนไปหรอไง ?"

ชิชิชิ ทำไมไฮยาซินธ์ต้องพูดถึงมาม่อนด้วยนะ-^-

"เรื่องของยัยนั่นเหอะน่า ชิชิชิ เธอจะไปไหนล่ะ"

"ฉันนัดเพื่อนไว้-^-"

"ชิชิชิ งั้นเจ้าชายไปด้วย-^-"

ผมกับไฮยาซินธ์น่ะ... เคยเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนเด็กๆ เด็กมาก มากๆ-^- (ย้ำเพื่อ ??)

จากนั้นเราก็ห่างกันไป เนื่องจากครอบครัวเธอย้ายไปที่ประเทศอังกฤษน่ะ ชิชิชิ -^-

หลังจากนั้นผมก็ซึมๆไป จนได้มาเข้าวาเรีย ผมก็ได้เจอกับมาม่อน... ผู้ที่ทำให้ผมกลับมา

เป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง...

เอ๊ะ !? ผมจะพูดถึงยัยนั่นทำไมล่ะเนี่ย ป่านนี้ไม่มีผมอยู่คงจะไล่ไถเงินคนในงานไปทั่ว

แล้วล่ะมั้ง ชิชิชิ-^-

และตอนนี้ ผมก็ได้เจอกับไฮยาซินธ์แล้ว เธอเปลี่ยนไปเยอะมากก จนผมแทบจำไม่ได้

(แต่ก็จำได้ไม่ใช่หรอไงย๊ะ : Writer)

ชิชิชิ แต่ทำไม... เจ้าชายรู้สึกแปลกๆแฮะ ไม่มีมาม่อนเดินใกล้ๆแล้วมัน... แปลกๆ ?

Mammon Say

ฉันกำลังเดินเข้ามาในงานอย่างอารมณ์บ่อจอย -^- เชอะ ! ไม่มีเบลอยู่มันก็ดีไม่ใช่หรอไง !

ไม่มีคนคอยปั่นประสาทมันก็ดีไม่ใช่หรอ ! ก็ใช่ !

แล้วทำไมฉันต้องโกรธด้วยเนี่ยยยยยยยยย T^T ใครก็ได้ตอบที !

ฉันเดินไปเรื่อยๆจนถึงหน้างาน เห็นโคลม กับ มุคุโร่ยืนต้อนรับแขกอยู่ เมื่อโคลมเห็นฉัน

เธอก็ยิ้มแล้วก็เข้ามาทักทาย

"มาม่อน ^^' วันนี้สวยจังเลยนะจ๊ะ"

"นั่นสินะ สวย..."

มุคุโร่มองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เฮ้ๆ ภรรยานายยืนอยู่ข้างๆนะย๊ะ- - ให้เกียติเธอหน่อย

อีกอย่างฉันไม่วันมองคนที่จะฆ่าฉันให้ตายในศึกชิงแหวนหรอกย่ะ ชิ -^-

"ขอบใจนะ แต่ฉันว่าวันนี้โคลมสวยที่สุดแล้วล่ะมุคุโร่ -_-"

"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นน่ะสิครับ คุคุฟุ ^.^ โคลมที่น่ารักของผมก็ต้องสวยที่สุดอยู่แล้ว

ใช่ไหมครับ ...โคลมที่น่ารักของผม (^_^ )"

">///< ท่านมุคุโร่ล่ะก็...ฉันเขินนะคะ ^///^"

หวาน... หวานกันเข้าไป- - มดขึ้นเต็มงานแล้วนะย๊ะ -^-

ฉันปล่อยให้ทั้งคู่สวีตกันไป แล้วฉันก็เดินไปทางหลังงาน ที่เป็นแปลงดอกลิลลี่สีขาว

ดูแล้วสบายตาดีแฮะ น่านอนจริงๆ >o< ไปนอนตรงต้นไม้นั่นดีกว่า

เอ๊ะๆ นั่นใครนอนอยู่ตรงนั้นน่ะ ? บังอาจมาแย่งที่ของฉันหรอ - -**

ฉันเดินไปใกล้ๆเพื่อจะดูให้ชัดว่าเป็นใคร แล้วความจริงก็กระจ่าง...

ฮิบาริ เคียวยะ... ผูู้พิทักษ์แห่งเมฆา กำลังนอนอยู่ตรงใต้ต้นไม้ท่ามกลางดอกลิลลี่สีขาว

ถ้าวาดรูปออกมาคงเป็นภาพที่สวยงามนะ-.,-

แต่... ยังไงเดี๊ยนก็ไม่ยอมค่ะ ! บังอาจมาแย่งที่นอนของเดี๊ยนน ! - -**

ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ หมายจะสั่งสอนให้เข็ด แต่...

ขวับ !

ปึก !

"โอ้ยยย ! เจ็บนะ TT^TT"

อยู่ดีๆฮิบาริก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับฟาดท่อนฟามาตรงหัวฉัน แม้มันจะไม่ค่อยแรง แต่ฉันก็เจ็บนะ

TT^TT

"หึ ! พวกสัตว์กินพืช... โดนอะไรนิดหน่อยก็เจ็บ - -* สัตว์กินพืชก็ยังเป็นสัตว์กินพืชอยู่วันยัน

ค่ำ !"

บ่นบ้า'ไรฮะ ! ไม่รู้เรื่องโว้ยย ! ฮึ่ยๆๆ แค้นๆ แต่เจ็บชะมัดเลยย T^T

"พูดอะไรน่ะ ฉันไม่ได้ยิน-^-"

กวนบาทากลับไปซะเลย เชอะ ! แค้นจริงจัง !Y^Y

"ยัยสัตว์กินพืช... เธออยากจะมีเรื่องกับฉันงั้นเรอะ - -*"

"เอางั้นหรอ ? ได้ ! Viper Mirage !!!"

"หึ กระจอกน่า พวกสัตว์กินพืช !"

หมอนี่...-�-*�รับการโจมตีของฉันได้งั้นเรอะ ! ฮึ่มมม - -***

ฉันสู้กับหมอนี่ไปเรื่อยๆจน...

"ฉันไม่อยากจะเล่นกับสัตว์กินพืชอย่างเธอแล้ว เสียเวลา"

อยู่ดีๆฮิบาริก็ลดท่อนฟาลง แล้วล้มตัวนอนที่เดิม -_-

อะไรกัน ! บทจะเลิกก็เลิกเลยหรอไง ! - -**

"นี่ ! ป๊อดเหรอไง ! มาสู้กันต่อเซ่ๆๆ >o<"

ฉันเดินเข้าไปเขย่าๆตัวฮิบาริ แต่ดันสดุดก้อนหินล้มลงจน...

พึ่บ !

"ว้าย !"

ฉันล้มตัวไปทับฮิบาริ !!! -[]-!!!

ฉันคร่อมหมอนี่อยู่ !

และเจ้าตัว...

"O_O"

อึ้งไม่แพ้กัน !

ขวับ !

มือของใครคนหนึ่งฉุดฉันขึ้นจากร่างของฮิบาริ

"ชิชิชิ มาม่อน ! รู้ไม๊ฉันหาเธอทั่วงานเลยนะ ที่แท้ก็มา...."

"จะบ้าหรอไง ! อย่าพูดออกมาเชียวนะ ! ฉันไม่ได้ทำอะไรอย่างที่นายคิดหรอกน่า !"

"ชิชิ หรอ ! งั้นที่เจ้าชายเห็นเมื่อกี้ล่ะ- -** อย่าอ้างเลยมาม่อน"

อ้าง ? อ้างหรอ อยู่กันมาตั้งนานนายยังไม่เชื่อใจฉันอีกหรอเบล...
_____________________________________________________________

Moomonn : ฉึ่บบบ ! ตัดซะ ฮิฮิ >< เมื่อยยค่าา (:

ก็... เอาไงดีล่ะ เบลกับมาม่อนทะเลาะกันแล้ว วะฮาฮ่า (มีความสุขจังนะ-�-*�:: Bel / Mamon)

อยากรู้ว่าเป็นไงต่อ ก็... ติดตามตอนต่อไป น้ะฮ้ะน้ะฮ้ะ ;)) จุ้บบบบบ ๆ

Ps.� อย่าลืมม เม้น&โหวต >.< ผิดพลาดประการใด ม่อนขออภัย ณ ที่นี้ด้วยน้าจ๊ะ : )))