คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ซวยหรือสวย
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โครมเอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด โครม
ตุ้ยรีบจอดรถแล้วลงมาจากรถทันที เค้าพบหญิงสาวผมตรงยาวเหยียดนอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้นถนน ตุ้ยช้อนร่างเทอขึ้นเผยให้ผิวขาวซีดจนน่าตกใจ
"นิ เทอ ตื้นซิ เป็นอะไรมาไหมเจ็บตรงไหนบอกฉันมาซิ"ตุ้ยเรียกพร้อมเขย่าร่างนั้นแต่สาวน้อยก็ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นแม้แต่น้อย
ตุ้ยตัดสินใจอุ้มร่างบางๆนั้นขึ้นรถของเขาไปทันที ตุ้ยสับสนไปหมดว่าจะทำยังไงดีกับชีวิตของตัวเองกับผู้ญิงคนนี้
ที่คอนโดของตุ้ย
ตุ้ยวางร่างของสาวน้อยลงบนเตียง เขานั่งมองหน้าของเทอพลางนั่งคุยกับสาวน้อยที่หลับนิ่งตรงนั้น
"เทอเป็นใครกันแน่หะยัยหมวย เจ็บตรงไหนรึป่าว ฉันควรทำยังไงดีหะ"แต่เทอก็ไม่มีทีท่าจะตอบเค้าได้เลย
ตุ้ยตัดสินใจโทไปหานายบอยเพื่อนรักและเล่าเรื่องราวทั้งหมดทันที
"เห้ยนี่เรื่องจิงหรือว่าตุ้ย'นายบอยถามอย่างตกใจ
"ก็เอออะซิ ฉันจะทำยังไงดีวะยัยนั้นก็นอนไม่ยอมฟื้นเลยอะ"
"เอ็งก็พาเค้าไปหาหมอซิ ถ้าเค้าเป็นอะไรขึ้นมาแกอะแหละจะซวยนะโว้ย"
"ข้าก็อยากพาเค้าไปนะ แต่เองก็รู้นิหวาว่าทางบริษัทห้ามข้ามีข่าวเสียหาย อีกอย่างยัยนั้นก็ดูเหมือนหลับไปเฉยๆอะ เลือดซักหมดยังไม่มีเลยนะโว้ย"
"แล้วเอ็งจะเอายังไงละ ข้าละปวดหัวแทนเงจิงๆ"สรุปว่านายบอยก็เครียดไปด้วย
"ข้าจะรออีกสักพักถ้าเค้าไม่ฟื้นฉันก็จะพาเค้าไปหาหมออะ "
แต่ระหว่างที่ตุ้ยคุยโทสับอยู่นั้นมิ้นท์ก็ลืมตาขึ้นช้าๆๆ
มิ้นท์คิดนะจ๊ะ" โอ้ยปวดหัวจัง ฉันอยู่ที่ไหนเนีย แล้วนายตาโตหน้าเข้มคนนั้นเป็นครายกันนะเนี่ย เห้ยเค้าเดินมาแล้ว ฉันจะทำไงดีเนี่ย แกล้งหลับดีกว่า"
ตุ้ยเดินตรงมาที่มิ้นท์เพราะเห็นเทอขยับตัว
"นิเทอตื่นเหอะฉันเห็นเทอขยับตัวนะ ลุกขึ้นมาเด้วนี้นะ"ว่าแล้วตุ้ยก็จับมิ้นท์ลุกขึ้นนั่งทันที
มิ้นท์มองหน้าตุ้ยงงๆ (นึกถึงเวลาน้องมิ้นท์ทำหน้าเอ๋อๆนะจ๊ะ)
"เทอชื่ออะไร บอกอยู่ไหน แล้วเจ็บตรงไหนรึป่าว"ตุ้ยตะโกนเสียงดังลั่น
"เออ คือ ชานนน"มิ้นท์ตะกุกตะกักเพราะงงคำถามชุดใหญ่ของตุ้ย
"ก็ตอบมาซิ อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้ยัยบ๋อง"
เอ้....ตอนนี้ฉันไม่มีเงินสักบาท พาสปอร์ตก็ไม่มี กลับโรงแรมก็ไม่ถูก แถมนายคนนี้ก็ท่าทางจะเป็นดีฉันนอนหลับไปตั้งนานยังไม่ทำอะไรฉันเลยแถมหน้าตาก็โอเคนะอิอิ เห้ยฉันคิดอะไร งั้นฉันแกล้ง ความจำเสื่อมดีกว่าฉันจะได้อยู่บ้านนายสักพัก
"เออ คือฉันจำไม่ได้จิงๆว่าฉันเป็นใคร"มิ้นท์ตอบพลางทำหน้าจะร้องไห้(แสดงละครนะค่ะ)
"จิงหรอ เทอคิดดูดีๆนะ เอาใหม่ๆเทอชื่ออะไร'ตุ้ยเครียด เครียดและเครียด
"ฉันจำม่ายด้ายยยยยยยยย ฉันจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น ฮืออออออออออออออ :: :: :: "
มิ้นท์ร้องไห้ลั่นคอนโดไปเลยยยยย แต่คนที่ตะโกนดังกว่าก็คือ
"ม่ายจิงงงงงงงง เทอความจำเสื่อมแล้วฉันจะทำยังไง" ฮืออออออออออออออออออออ ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้ซักอย่าง ฉันจะทยังไงดี บ้านก็ไม่มีอยู่ ข้าวก็ไม่มีจะกิน ฉันต้องไปเป็นเด็กข้างถนนใช่ไหม :: :: :: "
"โอ้ยยยยยยยยยย เทอเงียบซักที่ซิฉันปวดหัวจะตายอยู่แล้วนะ "
ตุ้ยกุมขมับเครียดแต่ยัยตัวแสบแอบหัวเราะคิกคัก(ร้ายจิงนะแม่หนู)
"เออแล้วนิเทอเจ็บตรงไหนรึป่าว"ตุ้ยหันไปมองแม่ตัวดีอย่างเป็นห่วง
"อุ้ย ...เจ็บที่ข้อเท้าอะปวดด้วยอะ :: "
"ไหนมาให้ฉันดูซิเป็นอะไรไป' ตุ้ยดึงขาวขาขาวๆของมิ้นท์ไปดูพบข้อเท้าบวมปูดของเทอ
"เห้ย เทอข้อเท้าแพลงนิเจ็บมากไหมเนี่ย"ตุ้ยมองเท้ามิ้นท์อย่างเป็นห่วง
"เจ็บอะ เจ็บมากๆเลยย"มิ้นท์เบะเหมือนจะร้องไห้
"งั้นเด้วเทอรอแปปนะ ฉันจะไปหาน้ำแข็งมาประคบให้อย่าเพิ่งร้องไห้นะยัยขี้แย"ตุ้ยประคบข้อเท้าให้มิ้นท์อย่างเบามือ
'เป็นไงดีขึ้นมะ หายปวดรึยัง"ตุ้ยเงยหน้าขึ้นมองมิ้นท์ที่กำลังแอบมองตาโตๆและคิ้วเข้มๆของเค้าจนมิ้นท์สะดุ้งเลย
"เออๆก็หายปวดแล้วละ แต่ตอนนี้ฉันอยากอาบน้ำอะ เหนียวตัวไปหมดเลย"มิ้นท์ทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์
'เหออ เทอนี่มันเรื่องมากจิงๆงั้นรอแปปเด้วฉันไปหาเสื้อคลุมให้"ตุ้ยแอบหัวเราะกับแม่สาวหน้ามอมแมมยังกะเด็กของเทอไม่ได้
'เอาไป อาบน้ำเส็ดแล้วใส่ชุดนี้ไปก่อนนะ เด้วฉันหาเสื้อผ้าให้"
"โอ้ยยเจ็บขาอะ"1มิ้นท์ร้องขึ้นขณะพยายามจะลุกไปเข้าห้องน้ำ
'มานี่เด้วฉันช่วย"ว่าแล้วตุ้ยก็อุ้มมิ้นท์ตัวปลิ้วไปส่งที่ห้องน้ำ เล่นเอากระต่ายน้อยหน้าแดงกร่ำด้วยความเขินอาย
20นาทีต่อมา
มิ้นท์ใส่เสื้อคลุมออกมาจากห้องน้ำ
"อาบน้ำสร็จแล้วหรอ"
"ยังอะ คือฉันจะอยากจะสระผมอะแต่หายาสระผมไม่เจอ"
"เออใช่ฉันเพิ่งซื้อยาสระผมมาใหม่เด้วไปหยิบมาให้นะ"ตุ้ยพูดอย่าขำๆ
"เอาไป เห้ยทำไมข้อเท้ามันบวมขึ้นอย่างนี้อะ"ตุ้ยเห็นข้อเท้าของมิ้นท์บวมขึ้นเรื่ยๆ
"อืมจิงด้วย ถึงว่าทำไมปวดๆ"
"แล้วเทอทำยังไงอาบน้ำละ"
"ก็เขย่งๆยื่นขาเด้วเอาอะ สงสัยข้อเท้าฉันจะอักเสบเพิ่มนะเนีย อิอิ"
"ยังมาขำอีกยัยบ๋อง มานี่เด้วฉันสระผมให้เทอเอง"
"นั่งบนเก้าอี้และก็เอนหัวมา"ตุ้ยค่อยๆแกะผมมิ้นท์อย่างเบามือ
"ผมเทอนิสวยจังนะ นุ่มมือดีจัง เด้วฉันจะสระให้เต็มทีเลย อิอิ"
"อืม ขอบ ขอบใจนะ'มิ้นท์อายหน้าแดงไปหมดก็ตั้งแต่เกิดมานอกจากพ่อก็ไม่เคยมีใครสระผมให้เทอเลย
ตุ้ยสระผมมิ้นท์ก็อดคิดถึงผู้ญิงอีกคนที่เค้าก็เคยทำอย่างนี้กับเทอเช่นกัน
เมื่อ3ปีก่อน
"ตุ้ยสระผมรี่ ดีๆซิเจ็บหัวแล่วนะเนี่ย"
"โห้ก็ไม่เคยสระผมผู้ญิงนี้น่า แค่นี้ก็ต้องดุด้วย"ตุ้ยทำหน้างอนๆ จนเชอรี่อดขำไม่ได้
'อิอิ แค่นี้ก็ต้องงอนด้วยรี่พดเล่นหรอกน่า ตุ้ยอะมือเบาจะตาย"
"ค่อยดูนะเอาไว้ตุ้ยได้เป็นนักร้องเมื่อไรรี่จะมีทั้งคนสระผม นวดหน้า เข้าสปาแพงยังไงเลยดีมะ"
"โถ้ ตุ้ยรี่คบกับตุ้ยไม่ได้หวังให้เราร่ำรวยอะไรเลยนะ รี่แค่ต้องการให้ตุ้ยตามหาฝันให้ตุ้ยได้เปนนักร้องสมใจรี่ก็ดีใจแล้ว"
"ตุ้ยต้องทำได้อยู่แล้วถ้ามีรี่เป็นกำลังใจให้"ตุ้ยพุดอย่างมีความสุข
"อืมม สมมติว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีรี่อยู่ข้างๆตุ้ยแล้วตุ้ยจะอยู่ได้ไหม"เชอรี่ถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆแต่ตุ้ยไม่ได้สังเกต
"อืมมมมม ถ้าไม่มีรี่อยู่ด้วยหรอตุ้ยก้จะโคลนนิ่งรี่ขึ้นมาไงเอาให้เหมือนกันยังกับฝาแฝดเลยดีมะ"ตุ้ยพูดอย่างไม่ได้คิดอะไร
"งั้นก็ดีเลย เชอรี่มีฝาแฝดอยู่คนหนึ่ง ถ้าวันหนึ่งไม่มีรี่ รี่จะให้เค้ามาอยู่กะตุ้ยดีมะ"
"555รี่เนี่ยนะมีฝาแฝด ไหนละๆๆคบกันมาตั้ง2ปีตุ้ยไม่เคยเห็นสักคน"
"ก้รี่บอกแล้วไงว่าสมมติ อิอ"
'ตุ้ยรักรี่ที่สุดเลย"
"เห้ยทำไมแขนฉันเปียกๆวะเนี่ย"ตุ้ยคิดพลางก้มไปดุก็เห็นมิ้นท์หลับปุ้ยเอนผมเปียกที่เพิ่งสระเสร็จมาทับแขนเขาพอดี
"นิเทอ ตื่นๆๆหลับได้ยังไงเนี่ยหัวเปียกอยู่แท้ ตื่นๆๆๆ"แต่ไม่ว่าตุ้ยจะพยายามปลุกเท่าไรแม่สาวขี้เซาของเราก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย ตุ้ยเลยตัดสินใจอุ้มแม่ตัวดีออกไป วางที่เตียงพยามยามจับยัยตัวจุ้นนั่งให้เช็ดผมแต่ก็ไม่สำเร็จ มิ้นท์หัวตกไปบนตักของตุ้ยซะแล้ว(เลยกลายเป็นนอนตักตุ้ยไปซะเลย)
"ยัยตัวจุ้นตื่นเด้วนี้นะ ผมเปียกหลับไปได้ไงเด้วก็ไม่สบายหรอก"ตุ้ยมองมิ้นท์อย่างเอ็นดูเมื่อแน่ใจว่ายังไงเทอก็ไม่ตื่นเลยตัดสินใจเช็ดผมให้เทอยังเบามือ
"เทอนี่ก็น่ารักดีนะเนี่ย ผิวก็ข้าว ขาว อมชมพูด้วยตาก็เล็กน่ารัก ผมก็นุ่มมือเชียว แถมแก้มก็ใสน่าจุ๊... ///เห้ยนี่ฉันคิดอะไรลงไปเนี่ยทะลึ่งๆๆตุ้ยเขินตัวเองน่าแดงไปหมดแล้ว
ตุ้ยค่อยๆจับมิ้นท์ไปนอนที่หมอนแล้วเค้าก็เห็นสวยที่มีจี้เล็กๆที่คอมิ้นท์ เป็นรูปหน้ากระต่าย เขียนคำว่าM-I-N-T
"มิ้นท์หรอ สงสัยเทอจะชื่อมิ้นท์ละมั้ง"
"งั้นต่อไปนี้ ฉันจะเรียกเทอว่า กระต่ายมิ้นท์ นะยัยตัวจุ้น"ตุ้ยมองมิ้นท์ที่หลับสนิทอย่างเอ็นดู
สายใยบางๆของเขาและเธอเริ่มต้นขึ้นแล้ว....*_*9.00น.
มิ้นท์ลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากเมื่อคืนนอนหลับอย่างเต็มที่
"ตื่นแล้วหรอยายกระต่ายมิ้นท์"
"ค่า คุณพ่อ"(มิ้นท์ยังเข้าใจผิดว่าอยู่บ้านตัวเองค่ะ) แต่เห้ยยี้มันไม่ใช่ที่บ้านนิแล้วนายนั้นรู้ชื่อเราไม่ได้ไงอะ ::
"นี่ นะ นายเรียกฉันว่าอะไรนะ"มิ้นท์ถามอย่างตกใจ
'ก็เรียกว่ากระต่ายมิ้นท์ไงถามได้"ตุ้ยพูดไปหวีผมไปเพราะเตรียมจะออกไปข้างนอก
"แล้วนายรู้ชื่อจิงฉันได้ไงฮะ"มิ้นท์ตกใจสุดขีด
'เทอว่าไงนะชื่อจิงอะไร'ตุ้ยชะงักเพราะความงง
"เออ คือฉันหมายความว่าทำไมนายถึงเรียกฉันว่ากระต่ายมิ้นท์ไง"มิ้นท์รีบแก้ตัวค่ะ
"ก็ฉันเห็นจี้ทีเทอใส่ไงเป็นรูปกระต่ายแล้วเขียนว่ามิ้นท์ไม่ใช่หรอ หรือว่าเทอจะให้ฉันเรียกเทอว่ายัยตัวจุ้นแทนฮะ"
"อ้อ...โล่งอกไปที(มิ้นท์พูดเบาๆ)
"เออ นี้เสื้อผ้าของเทอนอนโป๊อยู่ได้ไงทั้งคืนก้ไม่รู้แถมยังหลับตอนสระผมด้วยนะทำได้ไงอะ"ตุ้ยพูดอย่างขำๆ
มิ้นท์สำรวจตัวเองทันทีก็พบว่าตัวเองใส่เสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ตัวเด้ว สาวน้อยถึงกับหน้าแดงปรีดทันที ::
"ขอบคุรนะ แต่เอ้ทำไมนายมีเสื้อผ้าผู้ด้วยละ เสื้อแฟนนายหรอ'มิ้นท์ถามอย่างสงสัย
"ไม่ต้องถามมากมีให้ใส่ก้ใส่ไป ฉันไม่ชอบคนจุ้นจ้าน'ตุ้ยตะวาดมิ้นท์อย่างโมโหเพราะเสื้อตัวนี้เป็นของเชอรี่
"เออ ฉะฉันขอโทด ฉันไม่ได้ตั้งใจจะยุ่งเรื่องของนาย"มิ้นท์ตกใจจนน้ำตาคลอ
ตุ้ยหันไปมองก้อดสงสารไม่ได้จึงพูดเสียงอ่อนลงว่า" อืมเดียวฉันไปทำงานก่อนนะ อยู่บ้านดีๆละเด้วตอนเย็นจะพาไปซื้อเสื้อผ้า เทอก็ค่อยๆคิดละกันว่าเทอเป็นใครเพื่อความจำมันอาจจะคืนมาก็ได้'
"เดี๋ยวก่อน "มิ้นท์ตะโกนเรียกตุ้ย
"มีอะไรหรอ"
"ฉันหิวอะยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ"มิ้นท์ก้มหน้ากอดหมอนพูดเบาๆเหมือนเด็กๆจนตุ้ยอดหัวเราะไม่ได้
'โถ้เอ้ยฉันก็นึกว่ามีอะไร ในตู้เย็นมีนมอยู่อะแล้วก็มีมาม่าอยู่ตอนกลางวันเทอก็ต้มกินเอาละกัน"
"อิอิ ไม่อดตายแล้วเรา"มิ้นท์ยิ้มจนตายี้ด้วยความดีใจ
"55 เทอนี่มันเห็นแก่กินจิงๆเหมือนยังทำท่าจะร้องให้อยู่เลย ฉันไปละนะ'
"เด้ว อย่าเพิ่งไป"
"อะไรอีกละยัยตัวยุ่ง"
"คือว่าฉันยังไม่รู้กชื่อนายเลยนะ"
"อืมคิดว่าอะไร ฉันชื่อ"ตุ้ย'จำเอาไว้นะเทอห้มลืมชื่อฉันเด็ดขาดยัยมิ้นท์"
"ค่ะ ตุ้ย ตุ้ย ตุ้ย มิ้นท์จะจำชื่อนี้ไปตลอดชีวิตเลย'มิ้นท์ยิ้มใสตาเปนประกายอย่างน่ารัก
'อยู่บ้านดีๆละ อย่าดื้ออย่าซนนะ"ตุ้ยพูดอย่างเอ็นดู
'รับทราบค่ะ นายก็ต้องรีบกลับมานะ 'ฉันคิดถึง' มิ้นท์พุดดดยไม่คิดอะไรแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
แต่....ตุ้ยกลับรู้สึกใจมันสั่นๆกับคำว่าคิดถึงของเทอคนนี้....."นี้ผมเป็นอะไรทำไมผมถึงรู้สึกมีความสุขขนาดนี้นะ"ตุ้ยถามตัวเอง
'
บริษัท UBC ACADEMY
ตุ้ย ตูน บอย เพรช และบลูนากำลังถ่ายแบบกัน
"น้องตุ้ยค่ะโอบน้องเพชรแน่นๆหน่อยซิทำหน้าให้เหมือนอินเลิฟหน่อยซิ"ทีมงานสั่ง
"ตุ้ย ยิ้มหน่อยสิทำหน้ายังกะคนเบื่อโลก"เพชรกระซิบบอกตุ้ย
'ก้ฉันถ่ายรูปไม่เก่งเหมืนอเทอนิ"ตุ้ยเซงๆ
"เทอเป็นอะไรของเทอฮะ ทำไมต้องเย็นชากับฉันด้วย "เพชรเริ่มโมโห
"ฉันไม่ได้เย็นชา ฉันก้เป็นของฉันแบบนี้เทอก็รู้นิ"
"งั้นหรอ ฉันอยากจะรู้จิงๆว่าผู้หญิงคนไหนจะทำให้นายยิ้มได้บ้าง"เพชรพุดเส็ดก้รีบสะบัดตัวออกจากตุ้ยไปพักทันที
แต่ตุ้ยกลับคิดไปปถึงสาวน้อยตัวขาวผมยาว ตาเล็กคนนั้น แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ตุ้ยก็ต้องสะดุ้งเมื่อนายบอยเพื่อนซี้มาคุยด้วย
'เห้ยตุ้ย เรื่องเมื่อคืนเป็นไงบ้างวะ"บอยเข้ามาถามตุ้ยเบาๆอย่างเป็นห่วง
"เขาความจำเสื่อมวะ จำไรไม่ได้เลย"
'จิงหรอ งั้นก็เรื่องใหญ่นะเนี่ย นายจะทำยังไงต่อไปละเค้าเป็นผู้ญิงด้วยไม่ใช่หรอ"
"อืมช่าย ตอนนี้ฉันเลยให้เขาอยู่ที่บ้านฉันไปก่อนอะ เขาเองก็ไม่มีที่ไปก็คงต้องรอให้เค้าจำอะไรได้ขึ้นมาบ้างก่อนอะ"
"แกจะเอาอย่างนั้นหรอวะ..." "พี่บอย " เสียงบลูนาดังมาก่อนตัว
"มีไรหรอบลูนา"บอยก้มหน้าลง เขาไม่เคยกล้ามองหน้าเต็มซะที
"ก็ถึงคิวเราถ่ายแบบด้วยกันแล้วไง"
"อ้อี่คิดว่ามีอะไร เด้วไปๆ'
"ไปเลยซิ เด้วถ่ายแบบเสร็จพี่บอยจะได้ไปส่งบลูนาที่บ้านด้วยไง ทำเป็นลืมนะ"บลูนาพูดงอนๆ
"พี่ไม่ได้ลืม แต่ทำไมต้องพูดเสียงดังด้วยอะอายคนอื่นเค้า'
"อายไรอะ ที่นี้ใครๆเค้าก็รู้ว่าเราอะไรกัน"บลูนาพุดเสียงดังตามประสาคนหมั่นใจ
"พอแล้วๆไปได้แล้ว ยัยเด็กบ้านี่ ตุ้ยข้าไปถ่ายแบบก่อนนะ"บอยรีบเดินไปอย่างเขินๆ
ตุ้ยมอง2หนุ่มสาวนี้อย่างขำๆก็เค้าทั้งคู่แอบคบกกันมาได้สักพักแล้ว ดูๆไปก้เหมาะกันดีผู้ชายนิ่งๆกับผู้ญิงห้าวๆ
"อะตุ้ยข้าเอาน้ำมาฝาก"ตุ้ยเข้ามาหาตุ้ย
"เออขอบใจนะ เอ็งไม่มีคิดวถ่ายแล้วหรอ"
"ไม่มีละ ข้าละเซ็งเลยได้ถ่ายคู่กับสาวๆแค่นิดเด้วเอง"ตูนทำท่าเบื่อโลกสุดๆ
"เหอเอ็งนิ จะเจ้าชู้ไปถึงไหน ข้าละอยากจะรู้จิงว่าเอ็งจะหยุดที่ใครได้มะ'ตุ้ยส่ายหัวอย่างระอา
"ก็ข้ายังไม่เจอคนที่ใช่นิ ไว้ข้าเจอคนที่ใช่เมื่อไรนะข้าจะหยุดทันทีเลย"ตูนพูดจริงจัง
"เออข้าจะคอยวันนั้น"
"ว่าแต่ข้าเหอะเอ็งนะแอบไปซุกสาวๆไว้ที่ไหนรึป่าว"ตูนพูดเล่นแต่ทำเอาตุ้ยสะดุ้งทันที
"ไม่มี สาวที่ไหนละ คนอย่างข้าอะนะจะพาใครไปอยู่บ้านได้'ตุ้ยทำหน้ามีพิรุดทันที
"เออๆงั้นข้ากลับบ้านก่อนนะ แล้วเจอกันโว้ย"
"เออโชคดีนะ"
ตุ้ยกลับนั่งคิดถึงแม่กระต่ายน้อยตัวแสบ"เทอจะทำอะไรอยู่นะ จะไปซนอะไรรึป่าวก็ไม่รู้"ตุ้ยคิดถึงมิ้นท์ที่ไรก็อดยิ้มไม่ได้ซะที
ขณะที่นายตุ้ยกำลังเป็นห่วงแต่แม่ตัวดีก็กำลังรื้อค้นบ้านของเขาอย่างสนุกสนาน
"โอ้โห้บ้านนายนี้ที่ซีดีเพลงเต็มไปหมดเลย มีกีต้าร์ด้วย สงสัยจะชอบร้องเพลงนะเนี่ย เอ้ หรือว่านายนี้จะเป็นนักร้องแต่คงไม่ใช่หรอกหน้าดุอย่างนั้นอะจะร้องเพลงเป็นได้ไง อิอิ เอ้...มีรูปครายกันละเนี่ยผู้ญิงซะด้วยน่ารักจัง" มิ้นท์แอบไปเห็นรูปของเชอรี่ที่ตุ้ยใส่กรอบรูปไว้
"สงสัยจะเป็นรูปแฟนนายนี้ละมั้ง นี่เทอ มาชอบนายน่ายักษ์นี่ได้อะดุจะตาย(มิ้นท์เอานิ้วจิ้มไปที่รูปเชอรี่แล้วพูดคนเดียว สงสัยนางเอกจะเริ่มเพี้ยนนะค่ะ)
จ๊อกๆๆๆๆๆ..... "โอ้ยหิวข้าวชะมัดทำไงดีอะเมื่อเช้าก็ดันกินนมไปหมดแล้วอะ เหลือแต่ไอ้มาม่าเนี่ยแล้วมันต้มยังไงอะ เกิดมาก็ไม่เคยทำด้วย
แง้////////อดตายแน่เลยฉัน งั้นรอนายนั้นกลับมาคอยกินก็ได้"
หลังจากเอาแต่นอนและดูทีวีมานาน มิ้นท์ก้ตัดสินใจโทรทางไกลหาซาร่าเพื่อนซี้ทันที
"สวัสดีค่ะ ซาร่าพูดค่ะ"
"ยัยร่านี่ฉันเองนะ"
"กรี๊ดดดด ยัยมิ้นท์แกหายไปไหนมาทำไมไม่ติดต่อฉันตั้งหลายวัน แกอยู่ไหน อย่กับใคร ไม่สบายตรงไหนรึป่าว..."
"หยู้ดดดดดดดด พอแล้วเสียงแกจะทำหูแตกแล้วนะ เด้วฉันจะเล่าให้แกฟังทั้งหมดเลย"
หลังจากมิ้นท์เล่าเรื่องราวทั้งจบ ซาร่าก็เป็นแบบนี้....
"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นังเด็กบ้าทำไมแกทำตัวแบบนี้ไปอยู่บ้านผู้ชาย2ต่อ2ได้ไง แถมไปโกหกเค้าอีกว่าแกความจำเสื่อม แกกลับอังกฤษเด้วนี้เลยหรือว่าจะให้ฉันไปรับฮะยัยมิ้นท์"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย ฉันไม่กลับนะ ฉันอยู่ได้นายนั้นก็ดูเปนคนดีจะตาย ฉันอยู่กับเค้าทั้งคืนเค้ายังไม่ทำอะไรฉันเลย แกไม่ต้องเปนห่วงนะตอนนี้ฉันกำลังสนุกเลย อิอิ"
"มิ้นท์มันไม่ใช่เรื่องสนุกนะกลับบ้านเถอะฉันขอร้อง"
"ซาร่า///"
"พี่ตะ.. ต้า"ซาร่าตกใจสุดขีดที่เห็นต้ายืนหน้าเหี้ยมอยู่ข้างหลัง
'ตายแล้วพี่ต้าหรองั้นฉันวางก่อนนะเด้วค่อยคุยกันใหม่"มิ้นท์รีบวางโทสับทันที ขณะที่ซาร่าถือหูโทรสับค้างอยู่ด้วยความตกใจ
"คุยกับมิ้นท์ใช่ไหม เอาโทสับมา"ต้ากระชากโทรสับไปทันที
"น้องมิ้นท์ น้องมิ้นท์ครับพี่ต้าเองนะ"ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
'เออคือมิ้นท์เค้าวางไปแล้วค่ะ"ซาร่าตอบเสียงอ่อยๆ
"ไหนวาร่าบอกว่าไม่รู้ว่ามิ้นท์อยู่ที่ไหนไงละ แล้วนี่มันอะไร โกหกพี่ทำไม ตอบมาซิ"ต้าตะโกนเสียงดังด้วยความโมโหสุดขีด ซาร่ากลัวจนตัวสั่นไปหมด
"ซาร่าขอโทดค่ะ คือมิ้นท์เค้าสั่งห้ามไม่ให้ซาร่าบอกใครนะค่ะ'
"อย่างนันหรอ เค้าบอกแล้วซาร่าก็ทำตามจะเชื่อเค้าทุกอย่างหรอแยกแยะไม่เป็นนรึไงวาอะไรผิดอะไรถูก"
"ซาร่าขอโทด พี่ต้าซาร่าไม่ได้ตั้งใจ"ซาร่าน้ำตาไหลพราก
"ขอโทดหรอพูดได้แค่นี้ใช่ไหม ถ้ามิ้นท์เป็นอะไรพี่จะไม่ให้อภัยเทอเลย"ต้าพูดจบก็เดินจากไปทิ้งให้ซาร่าร้องไห้อยู่ตรงนั้น
"พี่ต้าเกลียดซาร่าแล้วใช่ไหม ทำไมพี่ไม่เคยมองเห็นซาร่าเลยทั้งๆที่ซาร่าอยู่ข้างพี่ตลอด ในใจพี่จะมีแต่มิ้นท์คนเดียวใช่ไหมค่ะ"ซาร่าพูดเบาๆกับตัวเองด้วยความเจ็บปวดทางด้านต้าหลังจากออกจากบ้านซาร่าก้เฝ้าคิดถึงแต่เรื่องราวในอดีต
ความคิดเห็น