คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตัดสินใจ
เมื่อ13 ปีก่อน
เด็กชายต้าวัย 8 ขวบ กับ เด็กหญิงผิวขาวแก้มแดงอยู่ 5ปี นั่งเล่นกันอยู่ให้สวน
"พี่ต้าขา..เราเล่นเป็นเจ้าหญิง เจ้าชายกันนะค่ะ"เด็กน้อยเสียงเจื้อยแจ้ว
"ได้ซิ แล้วน้องมิ้นท์อยู่เล่นเป็นอะไรละครับ"ต้ามองมิ้นท์อย่างเอ็นดู
"น้องมิ้นท์จะเป็นเจ้าหญิง พี่ต้าเป็นเจ้าชายนะค่ะ แล้วเจ้าหญิงกับเจ้าชายก็แต่งงานกันใช่ม้า อิอิ"มิ้นท์เอียงคอมองเค้าแล้วพูดอย่างน่ารัก
'จ้า ไว้โตขึ้นพี่จะแต่งงานกับน้องมิ้นท์นะ'ต้าพูดอย่างดอนโยน
2 ปีก่อนในงานวันเกิดอายุครบ 16ปีของมิ้นท์
"Happy birthdayนะครับน้องมิ้นท์"ต้าพูดขณะดูดวงในสวนกับมิ้นท์
"Happy birthday อย่างเดียวไม่พอค่ะต้องมีของขวัญด้วย"
"ของขวัญอะไรพี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ต้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"พี่ต้าอะอย่าล้อเล่นซิ เอามาซิเร็ว"มิ้นท์เขย่าแขนต้าอย่างอ้อนๆ
"ไม่มีจิงๆนะเนี่ย"ต้าทำเป็นเฉยอีก
"ไม่มี ก็ไม่มีมิ้นท์ไปละ"มิ้นท์งอนแล้วสะบัดหนีไปจนตาต้องคว้าแขนขาวๆของเทอไว้
"โอ้ๆๆอย่าเพิ่งโกดซิครับคนดี นี้ครับของขวัญ"ต้ายื่นกล่องของขวัญผูกดบสวยให้มิ้นท์
มิ้นท์แกะมันออกมาอย่างดีใจ ก็พบสวยคอเส้นเล็กๆมีจี้รูปกระต่ายเขียนคำว่าMINTข้างใน
"น่ารักจังค่ะ มิ้นท์ชอบมากๆเลย"มิ้นท์ดีใจสุดๆยิ้มกว้างอย่างน่ารัก
"พี่ใส่ให้นะครับ มิ้นท์สัญญาอะไรกับพี่อย่างหนึ่งซิ"
"สัญญาอะไรหรอค่ะ"
"มิ้นท์ต้องใส่สร้อยเส้นนี้ไว้ติดตัวตลอดห้มถอดนะครับ"ต้ามองหน้ามิ้นท์อย่างจริงจัง
"ได้ซิค่ะ มิ้นท์สัญญา"มิ้นท์เกี้ยวก้อยสัญญากับต้า
"น้องมิ้นท์ไม่มีอะไรจะให้พี่บ้างหรอ"
"พี่ต้าขี้งกอะ อิอิ แล้วพี่ต้าอยากได้อะไรอะค่ะ”
“น้องมิ้นท์ให้อะไรพี่ พี่ก็ถือว่ามันมีค่าเสอแหละ”
“อืมมม งั้นเอาที่ห้อยมือถือมิ้นท์ไปละกัน มิ้นท์ชอบมันมากเลยแต่ให้พี่ต้าเก็บไว้ก็ได้’
“พี่ขอบคุณมากเลยนะ พี่จะเก็บมันไว้อย่างดีเลย’ต้ายิ้มดีใจสุดๆ
“พี่ต้า ๆดูโน้นซิดาวดวงนั้นเหมือนกระต่ายเลย อิอิ”มิ้นท์ชี้ให้ต้าดูอย่างตื่นเต้น
“อืมเหมือนจิงๆด้วย’
“อยากรู้จักว่ามันชื่ออะไร”
“พี่รู้แล้วละว่ามันชื่ออะไร”ต้ายิ้มอย่างอบอุ่น
“ชื่ออะไรหรอค่ะพี่ต้า”มิ้นท์มองต้าอย่างสงสัย
“ชื่อ มิณทิตา ไงครับ”
“งั้นดวงที่อยู่ข้างๆ มิณทิตา ก็ชื่อดาว สักกทัศน์ ก็แล้วกันจะได้อยู่ข้างๆกันเนอะ”มิ้นท์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“ดีจัง พี่กับมิ้นท์จะได้อยู่เคียงข้างกันตลอดไป”ต้ามองต้ามิ้นท์อย่างลึกซึ้ง
เมื่อต้าคิดถึงเรื่องอดีตก้ได้แต่ยิ้มอย่างเศร้าก่อนที่เขาจะตัดสินใจกับตนเองว่า
“ไม่ว่ามิ้นท์จะอยู่ที่ไหน พี่จะตามหามิ้นท์ให้เจอและเราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป’“ติ้งต๋อง ติ้งต๋อง ติ้งต๋อง”
“ทำไมยัยนั่นไม่เปิดประตูซะทีนะเป็นอะไรไปรึป่าวเนี่ย”ตุ้ยอดห่วงไม่จึงรีบเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็นมิ้นท์นอนนิ่งอยู่บนโซฟา ตุ้ยตกใจมากคิดว่ามิ้นท์เป็นอะไรไปจึงรีบวิ่งไปช้อนร่างของมิ้นท์ขึ้น
“นิเทอ มิ้นท์เป็นอะไรรึป่าว บอกฉันซิเจ็บตรงไรฮะ”
มิ้นท์ค่อยลืมตาอย่างงงๆ”นายหนะเอง กลับมาแล้วหรอ’
“เทอเป็นอะไรรึป่าว ทำไมนอนนิ่งเลยละ”ตุ้ยจับหน้ามิ้นท์พลิกไปมาสำรวจหาความผิดปกติ
“โอ้ยเจ็บนะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรก็แค่หิวข้าวแต่ไม่มีกินก็เลยต้องพยายามหลับไปอะ”
จ๊อกกกกกก///////////
“แหะ แหะเสียงท้องฉันมาบอกว่า หิวจังเลยค่า นายได้ยินไหมละ’มิ้นท์ยิ้มแหย่ๆ
“555++เทอนี่จิงเลย ทำเอาฉันตกใจหมด”ตุ้ยส่ายหัวอืมระอา
“อ้าวแล้วทำไมเทอไม่ได้กินอะไรรึไง ถึงได้มานั่งท้องร้องอย่างนี้”
“ก็ฉันต้มมาม่าอะไรของนายไม่เป็นนี่หนาก็เลยนั่งรอนายกลับบ้านมาไง”
“เหอออ ยัยบ๋องเอ้ยย ....ไปล้างหน้าล้างตาซะไป เดี๋ยวจะได้ไปหาอะไรกินกัน’
“เย้ๆๆๆๆ คุณชายตุ้ยใจดีที่สุดเลย”มิ้นท์กอดตุ้ยอย่างดีก็จะจู๊ดไปทันที
ตุ้ยถึงกลับเบลอไปเลยที่เด้ว’ยัยบ้าเอ้ยทำบ้าอะไรก็ไม่รู้”ตุ้ยก้มหน้าแดงๆพลางเกาหัวอย่างอาย^..^
ร้านก๋วยเตี๋ยวริมถนน
“พี่ครับเส้นเล็กน้ำตกไม่งอก เอาแบบเผ็ดๆ 2ชามครับ”
“ครับผมแล้วน้องผู้ญิงเอาอะไรละครับ’เด็กเสิรืฟหันมาถามมิ้นท์
‘เออ คือ....’มิ้นท์ทำหน้างงๆ
“เอาอะไรละรีบสั่งดิพี่เขารอนะ”
“ก็ฉันไม่เคยกินอาหารแบบนี้ ไม่รู้จะสั่งอะไรนิ”
“เหออ เทอนี่จะรู้อะไรบ้างนะ งั้นเอาเส้นเล็กน้ำตกอีกชามละกันพี่”
10นาทีต่อมา...
“มาแล้วครับก๋วยเตี๋ยวอร่อยมาแล้วครับ’
เมื่อก๋วยเตี๋ยวที่สั่งมาให้ตุ้ยก็จัดการปรุงนั้นปรุงนี้จนวุ่ยวายแล้วก้กินอย่างอร่อย ปล่อยให้นู๋มิ้นท์นั่งทำตาแป๋วอย่างงงๆ ก่อนจะตัดสินใจปรุงนั่นปรุงนี้จนออกมาเป็นแบบนี้...
“โอ้ย....เผ็ดชะมัดเลยอะ”มิ้นท์เผ็ดจนหน้าแดง ปากแดงน้ำตาไหลไปหมด ตุ้ยที่ก้มหน้าก้มกินเงยหน้ามามองเทอจนนี้ก็อดขำไม่ได้
“เห้ย ยัยบ่อง ทำไมหน้าตาเทอตลกอย่างงี้ละ555”
‘ไม่ใช่เรื่องตลกนะ ขอน้ำหน่อยๆ”พอได้น้ำมามิ้นท์ก็ดื่มเอาดื่มเอาทันที
“เหอจะไม่ให้เผ็ดอย่างไงละก็เล่นใส่พริกไปซะขนาดนั้นอะ มาเดี๋ยวสั่งมาให้ใหม่แล้วฉันจะปรุงให้เอง”
“อร่อยจังเลย*-*ขอบใจนะนายตุ้ย”มิ้นท์ยิ้มแป้นเมื่อเจอก๋วยเตี๋วสูตรเด็ดของตุ้ย
“อิ่มรึยังละยัยกระต่าย’
“อิ่มแล้วละ เราไปกันเถอะนะ”
“ไม่อิ่มก็บ้าละ ก็เทอเล่นกินไปตั้ง4 ชามเลยนิ”ตุ้ยเขกหัวมิ้นท์อย่างหมั่นเขี้ยวก่อนออกจากร้านไป
“นิตุ้ย ฉันยังไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยนะ นายพาฉันไปซื้อหน่อยสิ”
“เออจิงด้วยสิ เด้วฉันแวะซื้อที่ห้างสรรพสินค้านะ แต่เทอต้องลงไปซื้อคนเดียวรู้ไหม ฉันจะรออยู่ในรถ”
“ทำไมอะ ไปด้วยกันเถอะนะ”มิ้นท์ดังเสื้อตุ้ยเขย่าอย่างอ้อนๆ
“ไม่ได้หรอก ไม่ต้องมาอ้อนเลยไปรีบมาเลย”ตุ้ยรูปหัวมิ้นท์อย่างเอ็นดู
“นานเนี่ยชอบทำไรแปลกๆอยู่เรื่อยอะ ดูแต่งตัวเข้าสิใส่หมวกใส่แว่นตาทำยังเป็นโจรหนีตำรวจแหละ”
“หนีตำรวจที่ไหนละ หนีปาปารัสซี่ต่างหาก”ตุ้ยพูดเบาๆ
“นายว่าไรนะ”มิ้นท์หันมามองเพราะได้ยินเสียงตุ้ยพึมพำ
“ป่าวไม่มีอะไร เอาตังไปซื้อซิแล้วก็รีบกลับมาด้วย”
“ค่ะ คุณพ่อนู่จะรีบกลับค่ะ”มิ้นท์แลบลิ้นให้ตุ้ยแล้วก็ลงจากรถไป
ขณะที่ทั้งคู่คุยกันอยู่บนรถพวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่ามีชายคนหนึ่งแอบจ้องมองพวกเขาอยู่
“นายเสร็จฉันแน่นายตุ้ย แผลเก่าที่นายต่อยฉันนะนายจะได้รับบทเรียนอย่างสาสมแน่”ชายคนนั้นกำกล้องในมือไว้แน่นพร้อมแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว6โมงเช้าวันรุ่งขึ้น...................
//////อกหักไม่ว่าอย่างเทอมันน่า น่าได้เป็นเจ้าของ//////
เสียงริงโทนจากโทรสับมือถือของตุ้ยที่วางไว้ที่หัวเตียงที่มิ้นท์นอนดังขึ้น(มิ้นท์นอนบนเตียงตุ้ยนอนโซฟา)
“ตุ้ยๆตื่นได้แล้วโทรสับนายนะ”มิ้นท์เดินงัวเงียเอาโทรสับไปให้ตุ้ย
“อาร่ายยยยยย ฉันง่วงจะตายแล้ว นอนก็ไม่ค่อยได้นอน เทอรับแล้วบอกว่าฉันหลับอยู่นะ”ตุ้ยง่วงสุดๆเพราะเมื่อคืนมิ้นท์เอาแต่ถามนั้นถามนี่เขาจนไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน
“สวัสดีค่ะ คือตุ้ยเค้าหลับอยู่ค่ะ เอาไว้โทมาหน่อยนะค่ะ” มิ้นท์วางโทรสับไปแล้วก็กลับไปหลับต่อทันที
มิ้นท์กับตุ้ยไม่รู้หรอกว่าคู่สนทนาของพวกเขาตอนนี้โกรธจนควันออกหูแล้ว
“ติ้งต๋อง ติ้งต๋อง ติ้งต๋องติ้งต๋อง ติ้งต๋อง ติ้งต๋อง”
“โอ้ยยยย ใครมาแต่เช้าวะ”ตุ้ยสบถอย่างโมโห
“ตุ้ยไปเปิดประตูซิ มิ้นท์จะนอน”มิ้นท์พูดจบก็เอาหมอนปิดหูตลอดเองนอนต่อทันที
เมื่อตุ้ยเปิดประตูไปก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเขาพบ คุณสายขวัญ ประธานบริษัท UBC ACADEMY ที่ยืนหน้าเป็นนางยักษ์อยู่หน้าห้อง
“พี่ขวัญมีอะไรกับพบหรอครับถึงได้มาหาพบถึงบ้าน”
“มีอะไรงั้นหรอนายตุ้ย ข่าวเก่ายังไม่ทันซา เอาเรื่องมาให้ฉันอีกแล้วนะ “คุณขวัญโมโหสุดๆพร้อมกับยื่นหนังสือพิมพ์อีกปึกใหญ๋ให้ตุ้ยไป
“ ตุ้ยนักร้องเลือดร้อนแอบซุกแฟน สวีทหวานกันจนน้ำตาลยังเรียกพี่”
มีรูปภาพประกอบเป็นรูปตุ้ยกำลังลูบหัวมิ้นท์อย่างเอ็นดูนั้นเอง
“ที่นี่จะแก้ตัวยังไงฮะ นายตุ้ย”
“คือมันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะครับ พี่อย่าไปเชื่อพวกนักข่าวนั้นนะครับ”
“ตุ้ยมีอะไรหรอ ใครมาอะเสียงดังเชียว”มิ้นท์เดินงัวเงียมาหาตุ้ยที่หน้าประตู
คุณขวัญเบิกตากว้างอย่าโมโห”อ้อเทอใช่ไหมที่รับโทรสับฉัน ที่นี้มีอะไรจะแก้ตัวไหมนายตุ้ย สงสัยเรื่องนี้เรา 3 คนต้องคุยกันยาวละ”
“เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นอย่างนี้ละครับพี่ ผมต้องขอโทดพี่จิงๆนะคับที่สร้างแต่เรื่องเดือดร้อนอยู่เรื่อย”ตุ้ยยกมือไว้คุณขวัญอย่างสำนึกผิด
“หนุก็ต้องขอโทดคุณด้วยนะค่ะ”มิ้นท์พูดเสียงอ่อยๆเหมือนจะร้องไห้
“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจว่าเทอ 2 คนไม่ได้ตั้งใจ แต่เรื่องนี้เราต้องช่วยกันแก้ไข
‘แก้ไขอย่างไงครัล/ค่ะ”ตุ้ยกับมิ้นท์พูดพร้อมกัน
"เธอ 2 คน ต้องเป็นแฟนกัน”
"////ไม่มีทาง////" ทั้งตุ้ยและมิ้นท์พุดพร้อมกันอย่างไม่ต้องคิด
"ไม่มีทางงั้นหรอ งั้นเทอ 2คนก็ลองหาทางแก้ปัญหานี้ซิ นายตุ้ยเทอเองก็มีแต่ข่าวแย่ๆนะช่วงนี้ เทอไม่คิดบางหรอว่าแฟนคลับที่ติดตามชมผลงานของเทอจะไม่ผิดหวังในตัวนาย"คุณขวัญพุดอย่างใจเย็น
ตุ้ยเริ่มได้คิดว่าที่เค้ามีทุกอย่างในวันนี้เพราะประชาชนทั่วประเทศเป็นคนเลือกเค้ามา แต่ตัวเขาเองกลับทำแต่ข่าวแย่ๆให้แฟนๆผิดหวัง
"คุณขวัญค่ะ แต่หนูไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะค่ะ"มิ้นท์รีบออกตัวทันที
"อย่างนั้นหรอ ที่นายตุ้ยเค้าตกเป็นข่าววันนี้ก้เพราะเขาช่วยเหลือเทอไม่ใช่หรอ จิงอยู่ที่เค้าขับรถชนเทอแต่ถ้าเขาจะปล่อยเทอทิ้งไว้ตรงนั้นก็ได้แต่เขากลับช่วยเหลือเทอทุกอย่าง เทอจะทิ้งผู้ชายคนนี้ได้จิงๆหรอ"คำพูดของคุรขวัญทำให้มิ้นท์ถึงกับอึ้ง
'มันไม่มีวิธีอื่นแล้วจิงๆหรอครับพี่ขวัญ"
"มันก็มีอยู่วิธีหนึ่งนะ"
"อะไรหรอคับ/ค่ะ'ทั้งคู่พูดพร้อมกันอีกละ
"ตุ้ยกับมิ้นท์ต้องแยกกันอยู่ พี่จะส่งมิ้นท์ไปที่ร.พ.รักษาตัวให้หายแล้วก็กลับบ้าน ส่วนตุ้ยก็ใช้ชีวิตเป็นศิลปินต่อไปเด้วแฟนๆก้ลืมไปเองแหละ"
++++แยกกันอยู่++++
คำนี้คำเดียวทำให้ตุ้ยกับมิ้นท์ถึงกับอึ้งไป
"โอ้ยตายแน่ๆฉันต้องถุกจับส่งร.พ. ถุกส่งกลับบ้าน แล้วก็อดอยู่กวนใจนายนี่ด้วย ไม่เอานะ ฉันไม่ยอมมมมม'มิ้นท์คิด
"แยกกันอยู่หรอ ชีวิตฉันจะเป็นยังไงเนี่ย ตื่นมาตอนเช้าฉันจะมีใครมาคอยกวนใจ จะกินข้าวกลับใคร แล้วยัยนี่ไปอยู่ที่อื่นได้ยังไงเด้วก็ร้องไห้งอแงอีก เวลาแค่ 2วันที่เจอกันทำไมฉันถึงผูกพันธ์กับยัยนี่ขนาดนี้นะ"ตุ้ยคิด
"อืม พี่จะให้เราเทอคิดก็แล้วกันว่าจะเอายังไง ตอนนี้ก็10โมงเช้า ตอนเที่ยงเทอโทรไปบอกพี่แล้วกัน ถ้าเทอ 2คนตกลง บ่าย3โมงวันนี้พี่จะจัดแถลงข่าว"คุณขวัญพูดจบก็หันหลังเดินออกไปพร้อมรอยยิ้มเจ้าเหล่"สงสัยฉันต้องรีบกลับไปเตรียมงานแถลงข่าวละสิ หุหุ"คุณขวัญคิด
หลังจากคุณขวัญออกไปทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ
5 นาที
10 นาที
20 นาที
"นี่เทอจะเงียบกันอีกนานไหมฮะ"ตุ้ยพูดอย่างโมโห
"ก้ฉันเห็นนายเงียบนิ ก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร "มิ้นท์พูดหน้าจ๋อยๆ
"เหอออ แล้วเทออยากไปอยู่ร.พ.รักษาตัวให้หายไหมละ'
"ไม่นะ ฉันไม่อยากไป ฉันกลัว ฉันอยากอยู่กับนายนิ นายจะไล่ฉันไปใช่ไหม :: :: "ว่าแล้วนู๋มิ้นท์ก็ร้องไห้ยกใหญ่
'เห้ย อย่าร้องไห้ซิ ฉันไม่ไล่เทอนะ เช็ดน้ำตาก่อน"ตุ้ยส่งทิชชู่ให้มิ้นท์ แต่มิ้นท์กลับเอามือเช็ดน้ำตาจนหน้าแดงจมูกแดงไปหมด
"จิงๆนะนายไม่ไล่ฉันไปนะ"(อิอิ เข้าแผนฉัน แผนใช่น้ำตาแก้ปัญหายังใช้ได้ผล อันนี้มิ้นท์คิดค่ะ)
"งั้นเราก็ทำตามที่พี่ขวัญเขาบอก แกล้งทำเป็นแฟนกันไป"
"ก็ได้แต่ แต่แกล้งๆใช่มะ"มิ้นท์ถาม
"อืมก็ช่ายนะซิ ใครเขาอยากจะเป็นแฟนกะกระต่ายขี้แยอย่างเทอละ เออแล้วต้องสัญญากันก่อนว่าเรา 2 คนจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกันโอเคมะ"
" โอเค :: งั้นมาเกี่ยวก้อยสัญญาก่อน"มิ้นท์ยืนนิ้วก้อยเล็กๆของเอทไปหน้าตุ้ย
" :: จะบ้าหรอ ทำเป็นเด็กๆไปได้"
"เร็วๆซิ เกี่ยวก้อยสัญยาก่อน นะ นะ นะตุ้ยคนดี้คนดี'มิ้นท์อ้อนตุ้ยอย่างน่ารัก
"อืมๆก้ได้ 'ตุ้ยพูดอย่างรำคาญก่อนจะ เกี่ยวก้อยสัญญากับกระต่ายน้อยจอมซน
"555++ เราจะเป็นแฟนกันเนอะตุ้ย น่าสนุกจัง"มิ้นท์ยิ้มคนตาหยี
ส่วนตุ้ยกำลังคิดว่า"นี่ฉันคิดถูกคิดผิดนี่ที่ต้องเป็นแฟนกับยายบ๋องนี่"บริษัท UBC ACADEMY เวลา12.30 น.
"มิ้นท์เด้วเทอเข้าไปในบริษัทก่อนนะ เด้วฉันจะขับรถวนไปจอดก่อน"ตุ้ยบอกมิ้นท์ขณะจอดรถอยู่หน้าบริษัท
"ไปพร้อมกันไม่ได้หรอ :: ฉันไม่อยากเข้าไปคนเดียวนิ แล้วก็ไปไม่ถูกด้วยนะ"มิ้นท์เริ่มงอแง
"ไม่เห็นจะยากเลยเทอก็ไปที่ชั้น11ห้องคุณสายขวัญ แล้วเทอก็ไปบอกเลขาหน้าห้องว่านัดคุณสายขวัญไว้ แค่นี้เองง่ายจะตาย หรือว่าจะให้ฉันเขียนจดหมายห้อยคอเทอไว้มะเอาให้เหมือนเด็กๆตอนกลัวหลงทางเลย"
"โห้...ฉันไม่ใช่เด็กๆเลยนะ แค่นี้ทำไมจะไปไม่ถูก"มิ้นท์ยอมไม่ที่ถูกตุ้ยว่าเป็นเด็ก(แต่เอ้...มิ้นท์ก็โดนตุ้ยว่าตลอดนิหนา :: )
"อืมงั้นก็รีบลงไปซิ ฉันจอดรถตรงนี้นานไม่ได้นะ"
"เด้วสิ มิ้นท์ยังไม่ได้เอาขนมกับการ์ตูนที่ซื้อไว้ไปด้วยเลยนะ"มิ้นท์คว้าถุงใบโตที่เต็มไปด้วยขนมกับการ์ตูนเล่มโปรดมากอดไว้แน่น
"เรื่องมากจิงๆเลยเทอ ไหนบอกว่าโตแล้วไง มีผู้ญิงที่ไหนเค้าบ๋องเหมือนเทอมะ"ตุ้ยหัวเราะกับท่าทางเหมือนเด็กหวงของของยัยมิ้นท์
"ชิ ตาแกขี้บน น่ารำคาญที่ซู๊ดดดด"มิ้นท์แลบลิ้นให้ตุ้ยแล้ววิ่งหนีไป ตุ้ยได้แต่สายหน้าอย่างขำขำแล้วขับรถไป
"เออๆ เด้วข้ากำลังจะออกจากบริษัท เออเอ็งสั่งข้าวไว้รอข้าได้เลย เออแน้นะโว้ย"ตูนกำลังคุยโทรสับกับบอยอยู่ที่หน้าบริษัท
ทันใดนั้นเอง
///////////////// โครม//////////////////
ตูนโดนผู้หญิงผมยาวๆตัวขาวๆวิ่งมาชนอย่างแรง ตูนเซไปเล็กน้อยแต่แม่สาวนั้นกลับล้มลงไปกองกับพื้นพร้อมการ์ตูนและขนมนานาชนิดหล่นเกลื่อนเต็มพื้นไปหมด
"เห้ย คุณเป็นอะไรรึป่าว เจ็บมะเนี่ย"ตูนก้มหน้าไปถามสาวน้อยที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเก็บของที่พื้น
"ไม่เป็นไร ค่ะ ฉันผิดเองที่วิ่งไปชนคุณ ขอโทดนะค่ะ"เทอยังคงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา
เสียงน่ารักจังไม่รู้ว่าหน้าตาจะน่ารักมะ(ตูนแอบเจ้าชู้ค่ะ)"เด้วผมช่วยเก็บของให้นะครับ"
ตูนช่วยแม่สาวผมยาวเก็บของจนเสร็จเทอจึงค่อยๆเงยหน้ามามองเขาพร้อมกับยิ้มที่ทำให้เขาลืมไม่ลง
"ขอบคุณนะค่ะที่ช่วยเก็บของ"เทอยิ้มจนตาหยี ปากสีชมพูระเรือ จมูกเล็กๆนั้นแล้วก็ผิวขาวอมชมพูของเทอทำเอาเขาใจสั่น
"เออ คือ ผม เอ้ยไม่เป็นไรคับ"ตูนปากคอสั้นจนพูดไม่เป็นคำ เทอทำให้เขาต้องมนต์ไปแล้ว
"งั้นฉันไปก่อนนะค่ะ บะบายค่ะ"
ตูนมัวเป็นอึ้ง อึ้ง และอึ้ง
"เห้ย ทำไมฉันไม่ถามชื่อเขาวะ แล้วเขาไม่รู้จักตัวเราได้ยังไงเนี่ย เห้ยแล้วเขาหายไปไหนแล้ว"ตูนกำลังจะหันหลังวิ่งไปหาเทอแต่เขาก็ได้ยินเสียงของคนที่เข้ากำลังตามหาดังขึ้น
"เออขอโทดนะค่ะ ฉันอยู่รู้ว่าห้องทำงานคุณสายขวัญไปทางไหนค่ะ'มิ้นท์ตัดสินใจเดินกลับมาถามตูนเพราะเทอดันลืมห้องทำงานของขวัญซะนี่(เหอๆไหนบอกว่าโตแล้วไม่ต้องเขียนป้ายคลองคอไงจ๊ะน้องมิ้นท์)
"อ้อมาหาพี่ขวัญหรอคับ อยู่ที่ชั้น11นะคับออกจากลิฟท์เลี้ยวขวาเจอเลย"ตูนยิ้มให้มิ้นท์อย่างดีใจ โอกาสที่เขาจะได้รู้จักเทอกลับมาอีกครั้ง
"ขอบคุณมากค่ะ ไปแล้วนะค่ะ'มิ้นท์หันหลังจะเดินไป
"เดี๋ยวครับ คุณชื่ออะไรหรอคับ"ตูนไม่ยอมปล่อยให้เทอหลุดลอยไปอีก
"มิ้นท์ ค่ะ"
"ผมตูนนะคับยิ้มดีที่ได้รู้จักคุณมิ้นท์คับ"
"ค่ะ งั้นมิ้นท์ไปแล้วนะค่ะ'เทอหันหลังเดินไปพร้อมกับหัวใจของผู้ชายที่ชื่อตูน
'ในที่สุดเราก็เจอผู้หญิงที่ใช่ซะทีนะ ไม่ว่าเทอจะเป็นใคร ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเทอไปแน่ มิ้นท์"ตูนคิดแล้วยิ้มอย่างมีความสุขมาแล้วหรอนายตุ้ย พี่กับนู๋มิ้นท์รอตั้งนาน"คุณขวัญทักตุ้ยที่เปิดประตูเข้ามา ขณะที่มิ้นกับคุณขวัญกินขนมอย่างสนิทสนม
"ครับ แล้วยัยนี่ทำอะไรให้พี่รำคาญหรือป่าวคับ ยิ่งชอบวุ่นวายอยู่"ตุ้ยเหล่ตาไปมองมิ้นท์ที่นั่งทำหน้าบ๋องแบ๋วอยู่ข้างคุณวัญ
"ไม่นี่น่า นู๋มิ้นท์น่ารักจะตายแถมยังแนะนำการ์ตูนเรื่องใหม่ให้พี่อ่านด้วย ตุ้ยเนี่ยชอบไปว่าน้อง"คุณขวัญหันไปลูบหัวมิ้นท์อย่างเอ็นดู
ขณะที่มิ้นท์แอบหันไปแลบลิ้นให้ตุ้ย 1 ที ตุ้ยเล่นอดที่จะเดินมาเขกหัวแม่ตัวดีซะ 1 ทีไม่ได้
"โอ้ยเจ็บนะตุ้ย พี่ขวัญดูสิค่ะนายตุ้ยเค้าแกล้งมิ้นท์"มิ้นท์หันไปกอดแขนคุณขวัญแล้วฟ้องทันที
"เหอออ พอกันทั้งคู่นะแหละ หยุดเล่นกันได้ละ ตุ้ยมานั่งคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวดีกว่า"
"ครับ พี่ขวัญจะเอายังไงละครับ'
"อืมงั้นเราก็ต้องคุยกันก่อนว่าจะตอบนักข่าวยังไงเรื่องความรักของเทอ 2 คน"
"แล้วมิ้นท์ต้องทำอะไรบ้างละค่ะ'
"อืมงั้นเด้วพี่จะเล่าฟังนะ......................"
"โห้ทำไมมันน้ำเน่ายังงี้ละค่ะพี่ขวัญ มิ้นทืจะไปรักอะไรกับนายนี่มากมายขนาดนี้"มิ้นท์ประท้วงทันทีหลังคุณขวัญพูดจบ
"ใช่ครับพี่ ยัยเนี่ยไม่ได้น่าพิศวาทขนาดนั้นซะหน่อย"ตุ้ยก็ไม่ยอมเช่นกัน
"โอ้ยหยุดดดด พี่ตัดสินใจไปแล้วเทอ 2คนไม่มีสิทธิ์เถียง มิ้น ตุ้ยไปแต่งตัวได้แล้ว
30 นาทีต่อมา
"ตุ้ยแต่งตัวเสร็จแล้วหรอ'คุณขวัญเดินมาหาตุ้ยที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าปลดกระดุมเม็ดบนส่วนทับด้วยชุดสูทสีขาว ผมถุกเซ็ทไว้อย่างเท่ๆสงให้หน้าหล่อคมๆของเขาดูดีขึ้นอีกหลายเท่า
"มิ้นท์ยังไม่ไม่เสร็จอีกครับพี่ขวัญ"
"เดี๋ยวก็คงเส็จแล้วละมั้ง อ้อนั้นมาพอดีเลย'คุณขวัญหันไปเห็นมิ้นท์ที่เดินเข้ามาพอดี
ตุ้ยหันหลังไปมองภาพที่น่าตกตะลึงที่ทำให้เขาเกือบหยุดหายใจ
มิ้นท์อยู่ในชุดdressสั้นสีขาวทั้งตัว บนชุดมีลูกไม้เล็กๆประดับประดาอย่างสวยงาม ผมสวยถูกปล่อยสยายยาวถึงกลางหลังถูกประดับด้วยมงกุฏอันเล็กๆน่ารัก หน้าตาใสๆของเทอถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอางค์อย่างดีจนทำให้เทอดูเหมือนเจ้าหญิงองค์น้อยๆเลย
"สวย สวยมาก เทอเป็นนางฟ้าหรือป่าวเนี่ย"ตุ้ยพูดออกมาเบาๆ ::
ความคิดเห็น