ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 100%
ตอนที่ 8
ขณะที่แบคฮยอนและเค้กกับกำลังกอดกันอยู่ทางนอกหน้าต่างก็มีชายอีก 3 คนกำลังมองอยู่เช่นกัน
" ดีโอ แกจะปล่อยให้มันกอดเค้กอีกนานมั้ยวะ! รีบเข้าไปซะทีสิฟระ" ลู่หานที่ทนดูไม่ไหวโวยออกมา
"..........."
"ดีโอ นี่แกฟังอยู่รึป่าววะ แกไม่หวงเค้กบ้างรึไง แกชะ-"
"มึงหวงนักก็ไปเองเลยสิไอ้ลู่!"
~~ตุ๊บ!~~ โครมมมม!!~~~
ก่อนที่ลู่หานจะพูดจบก็โดนไคถีบเข้าไปในห้องซะก่อน เค้กหันมามองลู่หานแบบงงๆ ส่วนแบคฮยอนก้อตีหน้านิ่งเหมือนเดิม เพราะรู้แล้วว่าพวกนั้นมองอยู่
"ลู่หาน?? นายมาได้ไง? แล้ว...ดีโอล่ะ"
"นู้นไง" ลู่หานชี้ไปที่ระเบียงห้อง
"ดีโอ!!" ฉันตะโกนออกมาอย่างลืมตัวแล้ววิ่งเข้าไปหาดีโอ
"ฉันมารับเทอ" ดีโอเมินหน้าหนีและพูดด้วยนน้ำเสียงเย็นชา
"งั้นก็รีบไปได้แล้ว พวกไอ้เทากำลังจะมาถึงที่นี่" แบคฮยอนบอก
"ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้ผีดูดเลือด" ลู่หานหันไปชี้หน้าแบคฮยอน ก่อนจะเดินมาที่ระเบียงแล้วโดดลงไปข้างล่าง ไคเองก้อเช่นกัน
"แบคฮยอน แล้วนายล่ะ?" ฉันหันไปถามแบคฮยอน
"ฉันจะต้านพวกมันไว้ให้เอง แกรีบพาเค้กหนีไปซะ"
"ดีโอ!! นายอุ้มฉันทำไมเนี้ย?" ฉันถามงงๆเมื่อจู่ๆดีโอก้ออุ้มฉันขึ้น
"ฉันก็จะพาเทอโดดลงไปน่ะสิ"
"มะ..ไม่เอานะ ฉันกลัว อื้ออออออ.......oxo" ดีโอยืนหน้าเข้ามาไกล้ก่อนจะประกบริมฝีปากฉันเอาไว้และโดดลงไปข้างล่างทันที เมื่อลงถึงพื้นดีโอก็ถอนริมฝีปากออก แล้ววิ่งตามไคและลู่หานเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว
" หึ " ระหว่างทางฉันก็เห็นดีโอยิ้มออกมา อย่างเจ้าเล่ห์
"บ้าเอ๊ย!!! พวกมันล้อมเราไว้หมดแล้ว" ไคสบถออกมา
"มีเยอะซะด้วยแฮะ" ลู่หานพูดพลางมองไปที่ชายชุดดำนับร้อยที่ยืนล้อมพวกเราอยู่ และยังไม่รวมกองทัพซอมบี้ที่อยู่ทางด้านหลังนั่นอีก นี่พวกเรา..จะสู้มันไหวรึป่าวเนี้ย ฉันรู้สึกกลัวจนเผลอกำเสื้อดีโอเอาไว้แน่น ดีโอวางฉันลงพลางมองไปรอบๆ
"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันต้องพาเทอออกไปจากที่นี่ให้ได้"
"ดีโอแกพายัยนั่นหนีไปก่อนดีกว่านะ ขืนสู้อยู่แบบนี้เราได้ตายกันหมดแน่" ไคหันมาบอก
"ไม่ ยังไงฉันก็ไม่ทิ้งพวกนายหรอก!!" ฉันตะโกนใส่ไค
"เทอจะสู้ด้วยรึไงฮะ ยัยบ๊องส์"
"เอ่อ...ถ้าฉันช่วยได้ฉันก็จะช่วย ฉันก็แค่ไม่อยากหนีเอาตัวรอดคนเดียวเท่านั้นเอง" ฉันก้มหน้าลง
"เห้อ..งั้นนายก็คุ้มกันยัยนี่ดีๆละกัน ถึงจะมีแค่สาม แต่พวกเราก็ต้องรอดออกไปให้ได้" ไคตบไหล่ดีโอเบาๆ
"ไอ้พวกบ้าาาาาาา...!!! นี่พวกมึงลืมกูสองคนไปแล้วรึไง!!" เสียงชานยอลดังมาแต่ไกลพร้อมกับการปรากฎตัวของชานยอลและคริส
"เค้กปลอดภัยดีรึป่าวที่รัก? รู้มั้ยว่าเค้าเป็นห่วงตัวเองจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะ" ชานยอลดึงมือฉันไปกุมไว้
"เอ่อ......." ระหว่างที่ฉันกำลังยืนเงิบอยู่ดีโอก็เอาตัวเข้ามาแทรกระหว่างฉันกับชานยอล
"มึงถอยไปห่างๆเลยนะไอ้ชาน"
"มึงนี่ขี้หวงจิงๆเลยนะ นิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้"
"พวกแกจะคุยกันอีกนานมั้ยวะ! " ไคพูดขึ้น
"เออๆ รู้แล้วเฟ้ย!!" ชานยอลบอกอย่างเซ็งพลางเดินออกไปยืนข้างคริส
"ใส่นี่ไว้นะ" ดีโอถอดสร้อยไม้กางเขนเส้นเดิมมาใส่ให้ฉันก่อนจะเตรียมสู้
"อภัยให้ลูกด้วย อาเมน~" ไคยืนไว้อาลัย 3 วิ แล้วทั้งห้าคนก็พุ่งเข้าใส่พวกแวมไพร์ที่อยู่ตรงหน้าทันที
ผ่านไป 1 ชั่วโมง แล้วแต่พวกฝูงผีดิบก้อไม่ลดลงเลย ทั้งห้าหนุ่มเริ่มเหนื่อยเต็มที
" ทำไม่มันถึงได้มากันเยอะขนาดนี้วะ" ลู่หานในร่างหมาป่าสีขาวบ่น
"ขืนเปนแบบนี้พวกเราแย่แน่" --->ไค
"เราต้องแยกกันหนีแล้วล่ะ ดีโอแกพาเค้กไปก่อนเลย ฉันจะถ่วงเวลาพวกมันไว้ให้" ชานยอลบอกดีโอ แล้วดีโอที่อยู่ในร่างหมาป่าก้อเดินมาหาฉันที่ซ่อนอยู่ไม่ไกลนัก
"ขึ้นมาสิ" ดีโอหมอบลง แล้วบอกฉัน
"ฉันกลัวตกอ่ะ T^T"
"เทอมันเรื่องมากจิงๆ" ดีโอบ่นก่อนจะคืนร่างเปนคน แล้วก้ออุ้มฉันขึ้น
"แบบนี้โอเครึยัง" เขาถามเสียงห้วน พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น แล้วก้อวิ่งฝ่าฝูงผีดิบเขาไปในป่า เขาวิ่งมาเรื่อยๆจนมั่นใจว่าปลอดภัยแล้ว ดีโอก้อหยุดแล้ววางฉันลง
"พวกนั้นคงไม่ตามมาแล้วล่ะ" ดีโอบอกพลางหันไปสำรวจรอบๆตัว
~~ฮิฮิฮิ~~ เสียงหัวเราะน่าขนลุกดังขึ้น
"ดีโอ สะ เสียงอะไรอะ?" ฉันเกาะแขนดีโอไว้นั้น
ไม่นานก้อมีดวงไฟสีเขียวโผล่มาจากด้านหลัง ดีโอรีบเอาตัวมายืนบังฉันไวทันที
"นะ..นั่นมัน....ผีกระสือ!!!"
ตอนนี้สั้นไปหน่อย ต้องขอโทดด้วยน๊า>< จะตั้งใจแต่งให้จบไวๆ อย่าเพิ่งทิ้งกัน
ไปไหนนะคะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น