D.O & Baekhyun x you

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 Because i miss u

                                

                                               ตอนที่ 4 Because i miss u

   

       ตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วล่ะ พอมาถึงห้องฉันก็รีบกระโจนใส่ที่นอนทันที  อ่า..เหนื่อยชะมัด

"เค้กจะนอนทั้งแบบนั้นเลยหรอ" นีน่าถามเมื่อเห็นฉันหลับตาลง

"ก็วันนี้เหนื่อยนี่นา..เจอแต่เรื่องยุ่งทั้งวัน"

"ไม่ได้นะเค้ก เทอเป็นผู้หญิงจะทำตัวแบบนี้ไม่ได้นะ ลุกไปอาบน้ำเด๋วนี้" นีน่าบ่นแล้วดึงฉันให้ลุกจากที่นอน

"อ่า จ้าๆ" ฉันตอบแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ 20นาทีผ่านไปฉันก็ออกมาพร้อมชุดนอนลายน้องหมีสีฟ้าอ่อน

"นีน่าเราขอนอนก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้" ฉันบอกแล้วก็ล้มตัวลงนอน

"จ้ะ ฝันดีนะ" 

~~Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr~~~~

 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ฉันต้องรีบเด้งตัวจากที่นอนแล้ววิ่งไปคว้าโทรศัพท์ที่กำลังชาร์ตแบตอยู่ที่มุมห้อง  เอ๋?? เบอร์นี่ไม่คุยเลยแฮะ พวกต้มตุ๋นรึป่าวนะ หึ ถ้าใช่ละก็นะจะด่าให้ลืมเลขที่บ้านเลยคอยดูสิ

"ฮัลโหล"

[นั่นใช่เค้กรึป่าวคับ]

"ใช่คะ มีอะไรหรอคะ"

[อ่อ นี่เค้าชาลยอนเองนะ จำเค้าได้ป่ะ]

"อ๋อ ชาลยอน....ชาลยอนไหนอะ"

[นี่เค้กจำเค้าไม่ได้หรอเนี้ย น่าน้อยใจชะมัด เค้าเพื่อนดีโอไง ที่คุยโทรศัพท์ด้วยตอนนั้นอ่า]

"อืม นึกออกแล้วล่ะ ว่าแต่มีไรหรอ"

[ดีโอบอกว่าให้พวกเรามารับเทอไปที่วูฟคลับน่ะ]

"แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ"

[ก็...ดีโอมันอยากจะเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอโทดเรื่องเมื่อเช้าน่ะ]

"เรื่องเมื่อเช้า? นาย..รู้เรื่องนี้ได้ไงอะ ดีโอบอกนายหรอ"

[ป่าวหรอกไอ้ไคบอกน่ะ คนตัวดำๆที่เดินไปกับดีโอเมื่อเช้าไง]

"อ่อ งั้นหรอ"

[แล้วตกลงจะไปกับพวกเราป่ะ ตอนนี้เค้ากับไครออยู่ที่หน้าหอแล้วนะ]

" อืม อีก5นาทีเด๋วฉันลงไป" พูดจบฉันก็วางสายทันที แล้วก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า

"เค้กจะไปไหนหรอ นี่มันจะมืดแล้วนะ" นีน่าถามเมื่อเห็นฉันเปลี่ยนจากชุดนอนมาใส่ยีนขายาวกับเสื้อยืดสีดำแทน

"ไปหาเพื่อนน่ะ "

"แต่ว่านี่มันจะมืดแล้ว มันอันตรายนะเค้ก"

"ไม่ต้องห่วงหรอก เพื่อนเรามารอรับอยู่น่าหอน่ะ"

" อืม งั้นก็ระวังตัวด้วยนะ" ฉันพยักหน้ารับก่อนจะลงไปหาชาลยอนที่รออยู่น่าตึก

             พอลงมาถึงข้างล่างก็เจอสองหนุ่มที่ยืนเก๊กท่านายแบบอยู่น่าหอ   พวกนายไม่อายผีอายสางมั้งรึไงนะ แกล้งทำเป็นไม่เห็นดีกว่า

"เห้ย!! รอเค้าด้วยสิ"เมื่อชาลยอนเห็นว่าฉันกำลังเดินผ่านไป ก็รีบวิ่งตามมาทันที

"นี่เทอตาถั่วรึไงนะ ถึงได้มองข้ามคนหล่อๆอย่างพวกเราสองคนได้น่ะ" เสียงคนที่น่าจะชื่อไคบ่น

"ไอ้ไค แกอย่ามาว่าว่าที่แฟนในอนาคตของฉันนะโว๊ย" สิ้นเสียงของชาลยอนเขาก็ไล่เตะก้นไคทันที

"-_-*" นี่นายคบพวกนี้เป็นเพื่อนได้ไงเนี้ยดีโอ

10 นาทีผ่านไป พวกเราก็มาถึงวูฟคลับ  ฉันเดินตามไคและชาลยอนเข้าไป แต่แล้วสายตาของฉันก็มองเจอใครบ้างคนกำลังยืนอยู่บนเวที เขาดูตกใจเล็กน้อยที่มองมาเจอฉัน  นายจะตกใจทำซากอะไรย่ะ ในเมื่อนายก็เป็นคนชวนฉันมาเอง

"อ่า ทันเวลาพอดีสินะ ไคฝากนายดูแลเค้กด้วยนะ"

"อืม" แล้วชาลยอนก็วิ่งขึ้นไปบนเวที ก่อนจะหยิบกีต้าร์ขึ้นมาเตรียมเล่นเพลง ส่วนฉันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะไกล้ๆเวที

"เฮ้ยๆ ไอ้ไคพาสาวมาด้วยวะ" ผู้ชายที่มีใบหน้าสวยยังกับผู้หญิงแซว

"ยัยแคระนี่น่ะหรอ โนวๆ! ยัยนี่ไม่เหมาะกับคนสูงโปร่งอย่างฉันหรอก" ไครีบปฎิเสธพลางส่ายหัวพลันละวัน  หึ่ม! ทนไว้เค้ก ทนไว้! พุทโท พุทโท  ขณะที่ฉันกำลังสะกดจิตตัวเองอยู่เสียงกีต้าร์ของชาลยอนก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงร้องเศร้าๆของดีโอ สายตาทั้งหมดจดจ้องไปที่ผู้ชายตัวเล็กที่กำลังร้องเพลงด้วยน้ำเสียงและสีน่าที่แสนเศร้าสร้อย 

               
 
~~ นึล ตกกัททึน ฮานึนเร นึล กัททึน ฮารู    คือเดกา ออบนึน กอซ มัลโกนึน 

      ทัลราจิน เก ออบนึนเด   (เพลงที่ดีโอร้องชื่อเพลง Because i miss you - yong hwa นะคะ)

"ทำไมนายถึงร้องเพลงได้เศร้าขนาดนี้นะ" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ

"ไปถามมันดูสิ" หืม? เสียงใครวะ น่าจะมาจากทางนี้นี่น่า.. ฉันมองไปที่ผู้ชายตัวใหญ่ๆคนนึงที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่(ในที่แบบนี้เนี้ยนะ?)

"หมอนั่นชื่อคริสน่ะ แล้วคนที่สวยๆนี่ก็..ลู่หาน" ไครีบแนะนำเมื่อเห็นจ้องผู้ชายชื่อคริสด้วยใบหน้าสงสัย

"พูดแบบนี้มึงมาต่อยกะกูเลยมา!!" ลู่หานโวยวาย เหมือนเขาจะไม่พอใจที่ไคบอกว่าเขาสวยนะ

"อะ..เอ่อ..หวัดดี ฉันชื่อ.."

"ไม่ต้องแนะนำหรอก พวกเรารู้จักเทอแล้วล่ะ" ลู่หานบอกแล้วก็ยิ้มอย่างเป็นมิตร

~~ ซารางเฮ ซารางเฮโย คือเดรึล ซารางเฮโย มัลโจช่า มซฮาโกซอ คือเดรึล คือรอเก โบแนซเนโย              มีอาเน มีอา  เนโย เนมัลรี ทึลรีนาโย ดวีนึซซึน เนโกเบกกึล คือแดน ทึลรึล ซู อิซซึลกาโย   ซารางเฮโย~~

 การร้องท่อนสุดท้ายจบลงพร้อมกับเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดของเหล่าสาวๆ ดีโอโค้งคำนับนึงที ก่อนเขาจะเดินลงจากเวทีแล้วเดินตรงมาที่โต๊ะที่ฉันและเพื่อนๆของเขานั่งอยู่

"เทอมาทำอะไรที่นี่!" เขานั่งลงแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจนัก

"ก็เพื่อนนายบอกว่านายจะเลี้ยงข้าวฉัน ฉันก็เลยมาไง"

"ฉันเนี้ยนะ จะเลี้ยงข้าวเทอ!! นี่เทอโง่จริงๆหรือแกล้งโง่กันแน่เนี้ย ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ!"  

"ดีโอแกอย่าไปว่ายัยนั่นเลย ฉันกับชาลยอนเป็นคนหลอกให้เทอมาที่นี่เอง"

"แกเงียบไปเลยไอ้ไค!!" ดีโอหันไปตะคลอกใส่ไคจนเขาอึ้งไป

"อย่าไปห้ามเขาเลยไค ไม่ว่าฉันจะทำอะไร พูดอะไรมันก็โง่ ก็ผิดในสายตาเขาตลอดนั่นแหละ"

"รู้ตัวก็ดึแล้วนิ!! ทีหลังจะได้ไม่ทำตัวโง่ให้ใครๆเขาหลอกได้อีก!!" เขาตะคลอกใส่หน้าฉัน

"เออ!! ขอโทดที่ฉันมันโง่ให้ใครๆหลอกซ้ำแล้วเล่า ฉันผิดเอง พอใจรึยัง!!"  ฉันตะโกนกลับ และพยายามกลั้นน้ำตาไว้อย่างสุดความสามารถ ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากที่นั่นทันที
ทำไมนายต้องมาว่าฉันด้วย?  ฉันทำผิดมากนักหรอ?

~~หมับ!!~~    จู่ก็มีมือปริศนามาดึงฉันให้ตามเขาไป

"ใครอ่ะ!! นายจะพาฉันไปไหน!!" 

"เงียบๆเถอะน่า" เมื่อได้ยินเสียงเจ้าของมือปริศ ฉันก็โล่งใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่โจรล่ะนะ   เมื่อมาถึงดาษฟ้าเขาก็ปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระ

"มีอะไรอีกล่ะ หรือว่ายังด่าฉันไม่พอ" ฉันถามดีโอที่เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดไม่จา

"......"

"เขาอยู่ที่ไหนหรอ? ดีโอคนที่แสนอบอุ่นและอ่อนโยนเสมอ เขาหายไปไหนแล้วหรอ?" ฉันถามและจ้องมองเข้าไปในดวงตาของดีโอ 

"นายตอบฉันมาสิ!! ดีโอคนที่ฉันรู้จักเขาหายไปไหน  ฮีก...." ฉันเขย่าแขนดีโอ และถามเขาทั้งน้ำตา

"ยอมรับความจริงซะที!! ว่ามันไม่มีอีกแล้ว ดีโอในตอนนั้นน่ะมันได้ตายไปพร้อมกับความเป็นมนุษย์ของฉันแล้ว! ได้ยินมั้ยเค้ก!!" ดีโอตะคลอกกลับ

"งั้นก็หมายความว่า..เราจะกลับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้วใช่มั้ยดีโอ"ฉันถามเสียงแผ่ว ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้เจ็บปวดมากมายขนาดนี้

"......" ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากปากของดีโอนอกจากความเงียบ

"ฮึก....ฮื่อ.....ทำไมหรอ..ฮึก..ทำไม..." ฉันทรุดตัวลงแล้วร้องไห้ออกมาเหมือนคนบ้า

"ฉันขอโทด"

"ฮื่อออออ.........อุ๊บส์!!" จังหวะที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่ ดีโอก็เข้ามาประกบปากฉันทันที

                 

 สักพักเขาก็ถอดจูบออก เขาไม่ได้ลุกล่ำอะไรฉันเลยเพียงแค่แตะที่ริมฝีปากก็แค่นั้น

"ซา ราง แฮ" ดีโอพูดบางอย่างออกมา แต่เสียงเขาเบามากจนฉันจับใจความไม่ได้เลย แต่ช่างเถอะ ที่ฉันสนใจตอนนี้ก็คือ..เขาทำแบบนี้ทำไม?!

"นะ นายทำแบบนี้ทำไม! เราเป็นเพื่อนกันนะ" ฉันถามดีโอที่ตอนนี้เขานั่งหันหลังให้ฉันอยู่

"แค่อยากทำ" เขาตอบสั้นๆ

"ห๋า? แค่อยากทำหรอ!! นายพูดแบบนี้ทั้งที่นายเพิ่งขโมยจูบแรกของฉันไปงั้นหรอ!!" ฉันตะโกนใส่ดีโอ

"นี่!! ตอบฉันเซ่!! ไอ้บ้า!! นายทำแบบนี้ทำไม!!"

"เงียบซะทีเถอะน่า!! ถึงเทอจะโวยวายไปจูบแรกของเทอมันก็ไม่กลับมาหรอกนะ" ดีโอหันมาตะคลอกกลับ ด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"นายมันบ้า!!" ฉันด่าตบท้ายก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ประตู

"เทอจะไปไหนน่ะ"

"ฉันจะกลับหอ" ฉันบอกโดยที่ไม่ได้หันไปมองดีโอเลย  ฉันจัดการเปิดประตูเพื่อจะลงไปข้าง แต่... พอเจอกลับความมืดที่อยู่เบื้องหน้าก็ต้องชะงัก

"อ้าว หยุดทำไมล่ะ จะกลับหอไม่ใช่หรอ ไปสิ" ดีโอพูดยิ้มๆ

"เอ่อ......" 

"ตามมาสิ ฉันจะไปส่ง" ดีโอบอกแล้วก็เดินมาอยู่ข้างหน้าฉัน และก็เหมือนเดิม..ฉันรีบจับชายเสื้อของดีโอเอาไว้ก่อนจะเดินตามเขาไปช้าๆ  รู้สึกเหมือนกำลังย้อนอดีตอยู่เลย ให้ตายเถอะ ทำไมตึกเรียนของพวกไนท์คลาสถึงได้มืดขนาดนี้นะ

"วันนี้ไม่มีเรียนน่ะ ที่นี่ก็เลยเงียบ" ดีโอพูดขึ้น นี่เขากำลังอ่านความคิดของฉันรึป่าวเนี้ย

"ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ ยังโกรธอยู่รึไง"

"ป่าว"

"ยังโกรธอยู่สินะ" หลังจากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุม จนมาถึงหน้าหอพักของเดย์คลาส

"นี่ หลับตาสิ" เขาบอก

"หลับทำไม? ไม่เอา ไม่เล่นแล้วฉันจะรีบขึ้นห้อง" ฉันรีบปฎิเสธ เพราะตอนนี้ฉันไม่อยากจะมองหน้าเขาเลย  มันรู้สึกอึดอัด

"เอาเถอะน่า ขอแค่3วินะ  หลับตาแล้วนับ1-3"

"ก็ได้ นับล่ะนะ 1...2...3" ฉันหลับตาลงแล้วเริ่มนับตามที่ดีโอบอก

"ลืมตาได้" เสียงดีโอดังอยู่ตรงหน้า

"เห้ย!! มาได้ไงอ่ะ" ฉันพูดอึ้งๆ เมื่อเห็นดีโอถือถุงที่ข้างในบรรจุไอติมแท่งรสผลไม้เอาไว้หลายแท่งยื่นมาตรงน่า  นายยังจำได้สินะ ว่าฉันชอบกินไอติมเวลาที่อารมณ์ไม่ดี

"ฉันซื้อมาเผื่อเพื่อนเทอด้วยนะ" เขาบอกแล้วก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

"อืม ขอบใจนะ ฉันไปล่ะ" ฉันบอกแล้วก็หันหลังเตรียมเดินขึ้นห้อง แต่ก็โดนดีโอเรียกไว้ซะก่อน

"เดี๋ยว!!  ใส่นี้ไว้นะ มันจะช่วยปกป้องเทอจากพวกแวมไพร์ได้" ดีโอพูดพลางถอดสร้อยคอที่มีจี้เป็นรูปไม้กางเขนมาใส่ให้ฉัน

"นายหมายถึงแบคฮยอนน่ะหรอ"

"ช่างฉันเถอะน่า บอกให้ใส่ก็ใส่เถอะ" ดีโอพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด  แล้วนายจะมาหงุดหงิดใส่ฉันทำไมเนี้ย

"อะไรของนายอ่ะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนะ" ฉันพูดงงๆ หมอนี่อารมณ์แปรปลวนยิ่งกว่าพวกคนแก่วัยทองซะอีกอ่ะ

"เรื่องของฉัน!! เทออ่ะ รีบขึ้นห้องไปได้แล้วไป"

"ย่ะ!! ไม่ต้องมาไล่หรอก" ฉันรีบวิ่งกลับห้องทันที ให้ตายเถอะ นายจะหยุดปากเสียซักห้านาทีจะตายมั้ยนะ   ฉันเกลียดนายที่สุดเลยยยยยยยย

             


เวลาตี 3

  ~~ก๊อกๆๆ~~     หืม?? ดึกดื่นป่านนี้ใครมาเคาะหน้าต่างเนี้ย 

~~ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ~~   เห้ย หรือว่าจะเป็น....ผี!!!   ไม่ๆๆๆ ผีมีในโลกซะที่ไหนล่ะ แล้วแบคฮยอนล่ะ เค้าคืออะไร  ฮื่อออออ...งั้นก็ผีอ่ะดิ

~~ก๊อกๆๆๆๆ~~    โว้ยยย..!! เคาะอยู่ได้ถ้านีน่าตื่นขึ้นมาเจอจะทำยังไง  ดังนั้นฉันเลยรวบรวมความกล้าทั้งหมด แล้วหันไปดูที่หน้าต่างก็เจอกับ.........แบคฮยอน!! ให้ตายเถอะ เขามาทำอะไรที่นี่นะ

"กลับไปซะ" ฉันลุกไปที่หน้าต่างแล้วรีบไล่ให้แบคฮยอนกลับไปก่อนที่นีน่าจะตื่น

"ฉันอยากเจอเทอ ออกมาหาหน่อยสิ"

"แต่ฉันไม่อยากเจอนายตอนนี้! กลับไปซะเด๋วเพื่อนฉันตื่นมาเจอแล้วจะแย่นะ"

"แต่ฉันอยากคุยกับเทอ เด๋วนี้! ตอนนี้! เวลานี้ด้วย!" แบคฮยอนทำหน้างอเหมือนเด็กที่ชอบเอาแต่ใจไม่มีผิด

"ฉันไหว้ล่ะนะแบคฮยอน นายกลับไปก่อนเถอะนะ" ฉันอ้อนวอนพลางยกมือไหว้เขา

"อืม....ก็ได้แต่เทอต้องสัญญก่อนว่าพรุ่งนี้จะทำข้าวกล่องมาให้ฉัน"

"อืม ได้ๆ แค่ข้าวกล่องใช่มั้ย" ฉันตอบแบบไม่ได้คิดอะไรเพราะมัวแต่กลัวว่านีน่าจะตื่นมาเจอแบคฮยอนที่กำลังลอยตัวอยู่นอกหน้าต่าง

"ขอไลน์ด้วย" เขาบอกแล้วก็ล้วงโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดขึ้นมา

"cupcake555"

"อืม ไปล่ะ เด๋วไลน์หานะ" แบคฮยอนบอกก่อนจะชูโทรศัพท์ขึ้นแล้วโบกไปมา

"รีบไปเถอะน่า.." ฉันเร่งเมื่อแบคฮยอนเอาแต่เล่นตัวไม่ยอมไปจริงๆซะที

"ไปก็ได้ ไม่เห็นต้องไล่เลย" เขาทำหน้างอน ก่อนจะกระโดดหายเข้าไปในความมืด เห้อ..ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆ ฉันส่ายหัวเอือมๆกับพฤติกรรมที่เหมือนเด็กประถมของแบคฮยอน แล้วก็ลากขังขารตัวเองกลับไปนอนเช่นเดิม แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะหลับลงเสียงไลน์ก็ดังขึ้นซะก่อน

Baekhyun คนหล่อ: หลับยัง?

cake za: ป่านนี้ฉันคงได้หลับแล้วล่ะ ถ้านายไม่กวนน่ะ

Baekhyun คนหล่อ: ก็ฉันเหงานิ

cake za: เหงาก็ไปหาเพื่อนนายสิ

Baekhyun คนหล่อ: เพื่อนฉันมันกำลังกินตับกับแฟนมันอยู่อ่ะ

cakzae : งั้นก็เรื่องของนายล่ะกัน ฉันจะนอนแล้ว

cake za: แล้วก็ไม่ต้องส่งมาอีกนะ ถ้าฉันเรียนไม่รู้เรื่องเพราะนอนไม่พอล่ะก็...

cake za: ฉัน จะ ฆ่า นาย!!

Baekhyun คนหล่อ: ก็ได้ๆ งั้นฝันดี ผีจุ๊บเม่งนะ

cake za: เม่งบ้านนายสิ!! 

 แล้วฉันก็ส่งรูปแมวหลับไปเป็นข้อความสุดท้าย ก่อนจะได้หลับจริงๆซะทีZ_Z


วันต่อมา..คาบเรียนที่1 @ห้องเรียนมัธยมปลายปี 1/3

"แกนั่นดีโอ อ๊ายยย>< ยิ่งดูไกล้ๆก็ยิ่งน่าร๊ากกกกก" เสียงนักเรียนหญิงในห้องกระซิบกระซาบกันและจดจ้องมาที่บุคคลทั้งสี่คนที่นั่งอยู่แถวหลังสุดของห้อง

"ไคก็เซ็กซี่อ่า  อ๊ายยย..เขายิ้มให้ฉันด้วยแหละ" 

"ลู่หานนน!! ชาลยอน ไอเลิฟยู" พูดแล้วก็ทำมือเปนรูปหัวใจส่งให้ชาลยอนและลู่หาน

"เห้อ...." ฉันถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อยของเช้าวันนี้ พระเจ้าคะ หนูไม่เข้าจายย ว่าทำไมต้องมีพวกไนท์คลาสมานั่งเรียนในห้องนี้ด้วย!! ตอบค๊า!!

"เป็นอะไรของเทอถอนหายใจเป็นยายแก่ไปได้" ดีโอถามด้วยน้ำเสียงกวนประสาท

"ปะ ป่าว" บ้าไปแล้ว แกจะตื่นเต้นทำไมฟ่ะยัยเค้กก็แค่คุยให้เปนปกติเอ๊ง

"แต่เทอไม่ยอมมองหน้าฉันเลยนะ หรือว่าเพราะฉันจะ...." ไม่ทันที่ดีโอจะพูดจบฉันก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที ฉันไม่อยากได้ยินและฉันก็ไม่ยอมให้นายพูดมันออกมาหรอก

"นายอย่าพูดถึงมันได้มั้ย!!" ฉันลุกขึ้นแล้วตะโกนใส่น่าดีโออย่างลืมตัวจนทุกคนหันมามองกันทั้งห้อง ไม่เว้นแม้กระทั่ง......

"คุณธนัญธรเทอทำอะไรของเทอ"อาจารย์ถามเสียงเขียวปั๊ด  อาจารย์หนูผิดไปแล้วววT^T

"ขอโทดคะ" ฉันบอกพลางก้มน่ายอมรับผิด

"ถ้าไม่อยากเรียนก็ออกไปยืนนอกห้องไป"

"แต่อาจารย์คะ....."

"ไม่ต้องมาแต่ ไปเดี๋ยวนี้!! เทอด้วย คยองซู" ครูพูดกับฉันแล้วก็หันไปบอกดีโอต่อ

"อะ อาจารย์ครับ แต่ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะครับ"

"ผิดสิ เพราะเทอเป็นฝ่ายชวนธนัญธรคุยก่อน"

"ครับ" ดีโอยอมรับโดยดีก่อนจะเดินออกไปน่าห้องตามด้วยฉัน

"เพราะนายคนเดียวฉันถึงต้องออกมาอยู่นอกห้องแบบนี้" เมื่อพ้นสายตาครูฉันก็เริ่มบ่นดีโอทันที

"เทอก็ผิดเหมือนกันน่ะแหละ"

"เออ แล้วทำไมพวกนายต้องมาเรียนกับพวกฉันด้วย ไหนจะไปดักรอฉันที่หน้าหออีกนี่มันเรื่องอะไรกัน"

"เพราะพวกนั้นอาจจะจับตัวเทอไป พวกฉันเลยต้องมาคอยอยู่ไกล้ๆเทอไว้ไงเผื่อมีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยทัน"

"เป็นห่วงหรอ" ฉันถามพลางมองด้านข้างของดีโอเพราะตอนนี้เขากำลังมองไปข้างนอกอย่าเลื่อนลอย

"ป่าว แม่ฉันสั่งมาว่าให้ฉันดูแลเทออย่างดี"  แค่พูดว่าเป็นห่วงนายจะตายรึไงฮะ!

"แค่นั้นสินะ" ฉันพูดออกมาลอยๆ ไม่เข้าใจตัวเหมือนกันว่าทำไมรู้สึกแบบนี้ ฉันอยากให้นายห่วงฉันบ้างจะได้มั้ยดีโอ?
  และคาบเรียนในช่วงเช้าก็ผ่านไปพวกดีโอก็ยังตามประกบฉันแทบทุกเวลาไม่เว้นแม้แต่ตอนกินข้าว

"อะ เอ่อ...จะกินด้วยกันมั้ยคะ?" นีน่าพูดอย่างเขินอายพลางยื่นข้าวกล่องให้พวกหนุ่มๆ

"อ่า ได้หรอครับ งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ" --->ลู่หาน ขณะที่ฉันกำลังคีบเส้นก๋วยเข้าปากเสียงคอลไลน์ก็ดังขึ้น ฉันวางตะเกียบลงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู 'แบคฮยอนคนหล่อ' 

"ใคร?" ดีโอถามพลางมองด้วยสายตาจับผิด รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกจับได้ว่ามีกิ๊กเลยอ่ะ

"ช่างเถอะ รีบกินดีกว่านะ" ฉันยิ้มแห้งให้ดีโอก่อนจะกดปฏิเสธสายของแบคฮยอนแล้วก็หันมาสนใจก๋วยเตียวที่นอนอืดอยู่ในชามต่อ

~ตู~ดู~ดุง~~ตู~ดู~ดุง~ (มโนว่าเป็นเสียงคอลไลน์ล่ะกันนะ)

  เสียงคอลไลน์ดังขึ้นอีกครั้ง ส่วนดีโอก็หันมามองฉันด้วยสายตาดุๆ ฉันทำอะไรผิดเนี้ยยยย
ฉันกดวางสายอีกครั้ง แต่ก็มีเสียงข้อความไลน์ดังขึ้นอีก

Baekhyun คนหล่อ: ข้าวกล่อง ข้าวกล่อง~~~~

คราวนี้แบคฮยอนส่งคำว่าข้าวกล่องมาเต็มน่าจอ นายจะทำให้ฉันโดนดีโอฆ่าปาดคอนะแบคฮยอน!!  แบคฮยอนก็ส่งไลน์มาเรื่อยๆ จนดีโอเกิดรำคาญจนต้องแย่งมือถือฉันไปแล้วพิมตอบ

"ทำอะไรของนาย นั่นมันมือถือฉันน่ะ"

"เอาคืนไป" เมื่อส่งเสร็จเขาก็คืนมือถือให้ฉัน ฉันรีบเปิดดูทันทีว่าดีโอส่งอะไรไปให้แบคฮยอน

cake za: เลิกส่งมาซักที มันน่ารำคาญ!!

"ฉันก็ไม่ได้ส่งให้แกนิ" เสียงของแบคฮยอนดังขึ้นพร้อมกับการปรากฎตัวของเขาและเพื่อนอีกสามคน  รู้สึกเหมือนพายุกำลังจะเข้าเลยแฮะ

               

"แต่ว่าการส่งข้อความหาแฟนคนอื่น มันไม่ดีนะครับ" ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบจนใครที่ได้ยินก็ต้องเสียวสันหลังวาบไปตามๆกัน แต่ไม่ใช่กับสี่หนุ่มแก๊งแวมไพร์ที่ยืนจ้องด้วยสายตาเรียบเฉย

"หืม แต่ผมได้ยินมาว่าเค้กไม่เคยมีแฟนนะครับ"แบคฮยอนตอบกลับ ถ้อยคำที่ใช้กับน้ำเสียงนี่มันช่างต่างกันจริงๆ

"งั้นก็รู้ไว้ซะนะครับว่าเค้กกับดีโอเป็นแฟนกันแล้วครับ" สิ้นเสียงของชาลยอนดีโอก็หันขวับไปมองชาลยอนทันที

"??" ------>นี่คือสีหน้าของฉันเอง

"ถึงจะเป็นแบบนั้นแล้วไงหรอครับ ทั้งสองคนยังไม่จดทะเบียนกันซะหน่อยถึงจดผมก็จะทำให้เลิกกันเองครับ"

"ถ้าคิดว่าจะทำได้ก็ทำสิ" ดีโอตอบพลางจ้องเขม็งไปที่แบคฮยอน

"อะ เอ่อ..แบคฮยอนนายจะมาเอาข้าวกล่องหรอ ขอโทดนะฉันไม้ได้ทำมาอะ เอาแซนวิสไปแทนได้มั้ย" ฉันพยายามชวนแบคฮยอนคุยเรื่องอื่นเผื่อบรรยากาศมันจะดีขึ้นบ้าง แต่ฉันคิดผิด

"ตอนนี้ฉันไม่อยากได้ข้าวกล่องแล้วล่ะ  แต่ฉันอยากได้เทอมากกว่า" แบคฮยอนพูดกับฉันก่อนจะหันไปมองดีโอด้วยสายตาเยาะเย้ย

"อะ เอ่อ...." ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรดีโอก็กระชากฉันเข้าไปโอบเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

"เสียใจด้วยนะ แต่ยัยนี่เป็นของฉัน" ดีโอพูดเสียงเรียบ ว่าแต่..ฉันไปเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่กานน..พูดให้มันดีๆนะไอ้เหลือก!!

"หึ จะของใครฉันก็ไม่สนทั้งนั้นแหละ ถ้าฉันอยากได้ฉันก็จะเอามาเป็นของฉันให้ได้"

"แก....." ดีโอขบกรามแน่นด้วยความโกรธ อุณหภูมิในตัวของเขาค่อยๆเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆแววตาเปลี่ยนไปเป็นสีแดง อย่าบอกนะว่าเขากำลังจะกลายร่างน่ะ!! ไม่ได้นะ ถ้านายกลายร่างตอนนี้ชีวิตนายจบแห่แน่!!

"ดีโอ"ฉันเรียกดีโอพลางกระตุกชายเสื้อของเขา แต่ดูเหมือนเสียงของฉันจะส่งไปไม่ถึงเขาเลย

"เค้ก เทอต้องรีบห้ามหมอนั่นนะ เร็วเข้า"ไคที่เงียบไปนานหันมาบอกฉันด้วยน้ำเสียงดูร้อนรน
ห้ามหรอ! แล้วจะห้ามยังไงล่ะเนี้ย โอ๊ย!! ทำไงดี??    เอ๊ะ!! รู้แล้วว่าต้องทำไง

~~จุ๊บ~~

ฉันใช้สองมือจับน่าดีโอให้หันมาก่อนจะจูบเขาทันที  ดีโอเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ส่วนสีหน้าของแบคฮยอนและคนอื่นๆ

""  

เมื่อเห็นว่าดีโอกลับเป็นปกติแล้วฉันก็รีบถอดจูบออก เขามองหน้าฉันแบบงงๆนี่ฉันคงบ้าไปแล้วสินะ ที่เห็นดีโอน่าแดงน่ะ

"ฉะ ฉันขอตัวก่อนนะ!!" ฉันบอกก่อนจะวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที  แง๊><นี่ฉันทำอะไรลงปายยย  จบสิ้นแล้วสินะ มิตรภาพความเป็นเพื่อนระหว่างฉันกับดีโอ แล้วอย่างนี้ฉันจะมองหน้าเขาได้ยังไง!!!!    พระเจ้าแกล้งหนู~~~~~~~~

  ทางด้านดีโอที่ยืนเอ๋ออยู่เป็นนาทีก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้นอะไรขึ้นกับเขาบ้าง เมื่อคิดถึงริมฝีปากนุ่มอมชมพูแถมยังมีกลิ่นสรตอเบอรี่อ่อนๆอยู่ ใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถึงเขาจะเคยจูบเทอแล้วก็ตาม แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน

"ว้า..วันนี้ไม่สนุกเลยแฮะ ไปกันเถอะ" แบคฮยอนพูดกับเพื่อนของเขาก่อนจะเดินออกไป

"ว้าววว เมื่อกี้มันอะไรกัน" ชาลยอนเข้ามากอดคอดีโอแล้วก็แซวเขา

"อะไรของแก มันไม่มีอะไรทั้งนั้น"

"หราาาาา   แล้วทำไมนายต้องน่าแดงด้วยวะ" ไคก็แซวขึ้นมาอีกคน

"ฉันไม่ได้หน้าแดงโว๊ย!! เลิกแซวซักทีสิฟร่ะ" ดีโอแกล้งโมโหเพื่อกลบเกลื่อน

"ฮ่าๆๆๆๆๆ คยองซูยอมรับเถอะว่ามึงเขิน อ๊ากกกกก^o^" ลู่หานพูดแล้วก็หัวเราะออกมา เพราะเขาเองก็เพิ่งจะเคยเห็นเพื่อนหน้าตายของเขาในมุมแบบนี้เหมือนกัน

"ก็บอกว่าไม่ได้เขินไงวะ!!" ดีโอตวาดลั่นก่อนจะเดินออกไป  ให้ตายเถอะ ยัยบ้าเทอต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันโดนเพื่อนล้อ  หึหึ   ดีโอคิดรอยยิ้มปีศาจปรากฎขึ้นบนใบหน้าหล่อของเขา



 



                           



                                                               'เม้นหน่อยนะฮับ ที่รัก'  พาดีโอมาอ้อนเม้นกันบ้างนะค๊าา.....