ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Himitsu no houkago
Thai Lyrics: SeeFah
เมื่อเช้าวันจันทร์ไม่เหมือนเดิม จากทุกๆวันที่เป็นอยู่
ทรงผมที่เราเปลี่ยน ตัวเธอจะรู้รึยัง
หากแม้ชายกระโปรง สิบเซ็นเชียวที่เราทำให้มันสั้นลง
เด็กผู้หญิงธรรมดา ด้วยหัวใจ ปรารถนา ทำเธอหัวใจ ระรัว
หน้าต่างที่ข้างนอกพลัน....
แค่ได้ยินเพียงเสียงของเธอที่หัวเราะมันลอยผ่านมา
เปรียบราวกับหนามแหลมคมคอยทิ่มแทงถึงหัวใจ
ให้เจ็บรวดร้าว หากแต่ว่า ฉันเอง
ไม่อาจพูดมันไป...
ความจริงเราเองรู้ตัวดี
ว่าเราเฝ้าคำนึงแต่เธอ รวมทั้งต้องการฝากรอยครั้งแรก ก็ฉัน
ไม่ได้เป็นเด็กตัวเล็กๆที่เธอเคยเห็นตลอด
ก็ต้องการมันมากเพียงใด
แต่คงโลภเกินไป
ต้องการครองสายตาเธอ วอนเธอจงมองแต่เราทีนะ แค่เพียงแต่เราเท่านั้น
ถ้อยคำที่เสียงเกินไปนั้น ที่เราได้อ้อนวอน ขอเธอไปด้วยคำนั้น อ้า อ้า อ้า
ความลับของเราเมื่อยามเลิกเรียน
หากค่ำคืนในวันเสาร์อัน ตัวเธอนั้นกำลังทำอะไรหรือเธอ
หากฉันไม่ได้เจอเธอ ความรู้สึกยิ่งเพิ่มพูน
แค่สาวน้อยคนธรรมดา อาจจะมีบางสิ่งที่เราเองสนใจ
อีกหลากหลายที่ต้องการจะลิ้มลองและเรียนรู้ อยากทำ ณ ช่วงวัยนี้เอง
เก็บอำพรางเอาไว้ข้างใน
เรื่องราวในวันนั้นของสองเราที่ห้องเรียนที่เรา...
ไม่อาจจะพูดแม้เรา จะต้องการพูดมากมาย จนใจจะขาดแล้วเธอ
เธอใจร้ายจริงๆ
ทรมานกันด้วยสายตาเธอ
จะอายเพียงใด แต่มันทำฉันยินดีดั่งในห้วงฝัน
เหมือนเป็นดังสิ่งที่ตราไว้ให้ตัวเธอรู้คนเดียว
เก็บไว้เป็นความลับของเรา
กอดเราไว้ทีเธอ
ยามกายเราแนบเคียงกัน เป็นดังเวลาที่ตัวเรานั้นเหมือนจะเติบโตขึ้นไปแล้ว
และเกรงว่าจะเสพติดรสที่ตัวเราได้ลิ้มลอง ที่ฉันไม่อาจขาดได้แล้ว อ้า อ้า อ้า
ความลับของเราเมื่อยามเลิกเรียน
เป็นดั่งเส้นที่มันใส
และเป็นดังปุ่มที่วนย้อน
จังหวะระทึกในใจ
มือที่วางมา
ปากที่กำลัง ระริกหรือแม้
จะเป็นเหงื่อที่หลั่งริน
หอมระรินของกลิ่น
สะบัดไกวเรือนผม
หลับตาลงเสียนะเธอ
จงค่อยๆลดเสียงลง
วาจาที่ช่างหวานชื่น
โปรดอย่าเอื้อนมันเลย
กอดเราไว้ทีเธอ
จูบตัวฉันทีเธอ
ดูราวความลับของเรา มันคงจะมีมากขึ้นอีกแล้ว
นี่มันดีจริงๆแล้วน่ะหรือ
ยิ่งไม่เข้าใจ ยิ่งจมลึก ไม่เป็นตัวของตัวเอง เสียตัวตนของเราไป
แต่ก็รักเพียงเธอ
ตรงภายในมันร้อนรุนแรง เปลวเพลิงกำลังแผดรุมในหัวใจ
เราแปลกไปงั้นรึ
แค่คำนึงมันก็ดูเหมือนว่าเราจะเขินอายหนัก
ให้มีแต่พียงเราสอง อ้า อ้า อ้า
ความลับของเราเมื่อยามเลิกเรียน
เมื่อเช้าวันจันทร์ไม่เหมือนเดิม จากทุกๆวันที่เป็นอยู่
ทรงผมที่เราเปลี่ยน ตัวเธอจะรู้รึยัง
หากแม้ชายกระโปรง สิบเซ็นเชียวที่เราทำให้มันสั้นลง
เด็กผู้หญิงธรรมดา ด้วยหัวใจ ปรารถนา ทำเธอหัวใจ ระรัว
หน้าต่างที่ข้างนอกพลัน....
แค่ได้ยินเพียงเสียงของเธอที่หัวเราะมันลอยผ่านมา
เปรียบราวกับหนามแหลมคมคอยทิ่มแทงถึงหัวใจ
ให้เจ็บรวดร้าว หากแต่ว่า ฉันเอง
ไม่อาจพูดมันไป...
ความจริงเราเองรู้ตัวดี
ว่าเราเฝ้าคำนึงแต่เธอ รวมทั้งต้องการฝากรอยครั้งแรก ก็ฉัน
ไม่ได้เป็นเด็กตัวเล็กๆที่เธอเคยเห็นตลอด
ก็ต้องการมันมากเพียงใด
แต่คงโลภเกินไป
ต้องการครองสายตาเธอ วอนเธอจงมองแต่เราทีนะ แค่เพียงแต่เราเท่านั้น
ถ้อยคำที่เสียงเกินไปนั้น ที่เราได้อ้อนวอน ขอเธอไปด้วยคำนั้น อ้า อ้า อ้า
ความลับของเราเมื่อยามเลิกเรียน
หากค่ำคืนในวันเสาร์อัน ตัวเธอนั้นกำลังทำอะไรหรือเธอ
หากฉันไม่ได้เจอเธอ ความรู้สึกยิ่งเพิ่มพูน
แค่สาวน้อยคนธรรมดา อาจจะมีบางสิ่งที่เราเองสนใจ
อีกหลากหลายที่ต้องการจะลิ้มลองและเรียนรู้ อยากทำ ณ ช่วงวัยนี้เอง
เก็บอำพรางเอาไว้ข้างใน
เรื่องราวในวันนั้นของสองเราที่ห้องเรียนที่เรา...
ไม่อาจจะพูดแม้เรา จะต้องการพูดมากมาย จนใจจะขาดแล้วเธอ
เธอใจร้ายจริงๆ
ทรมานกันด้วยสายตาเธอ
จะอายเพียงใด แต่มันทำฉันยินดีดั่งในห้วงฝัน
เหมือนเป็นดังสิ่งที่ตราไว้ให้ตัวเธอรู้คนเดียว
เก็บไว้เป็นความลับของเรา
กอดเราไว้ทีเธอ
ยามกายเราแนบเคียงกัน เป็นดังเวลาที่ตัวเรานั้นเหมือนจะเติบโตขึ้นไปแล้ว
และเกรงว่าจะเสพติดรสที่ตัวเราได้ลิ้มลอง ที่ฉันไม่อาจขาดได้แล้ว อ้า อ้า อ้า
ความลับของเราเมื่อยามเลิกเรียน
เป็นดั่งเส้นที่มันใส
และเป็นดังปุ่มที่วนย้อน
จังหวะระทึกในใจ
มือที่วางมา
ปากที่กำลัง ระริกหรือแม้
จะเป็นเหงื่อที่หลั่งริน
หอมระรินของกลิ่น
สะบัดไกวเรือนผม
หลับตาลงเสียนะเธอ
จงค่อยๆลดเสียงลง
วาจาที่ช่างหวานชื่น
โปรดอย่าเอื้อนมันเลย
กอดเราไว้ทีเธอ
จูบตัวฉันทีเธอ
ดูราวความลับของเรา มันคงจะมีมากขึ้นอีกแล้ว
นี่มันดีจริงๆแล้วน่ะหรือ
ยิ่งไม่เข้าใจ ยิ่งจมลึก ไม่เป็นตัวของตัวเอง เสียตัวตนของเราไป
แต่ก็รักเพียงเธอ
ตรงภายในมันร้อนรุนแรง เปลวเพลิงกำลังแผดรุมในหัวใจ
เราแปลกไปงั้นรึ
แค่คำนึงมันก็ดูเหมือนว่าเราจะเขินอายหนัก
ให้มีแต่พียงเราสอง อ้า อ้า อ้า
ความลับของเราเมื่อยามเลิกเรียน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น