รุ่นน้องสุดซ่าส์ กะ ท่านประธานสุดฮอต

เรื่อง รุ่นน้องสุดซ่ากับท่านประธานสุดฮอต

โอ๊ยตื่นเต้นจัง พรุ่งนี้เราจะต้องไปสอบเข้า ม.4แล้ว

จะสอบได้ไหมวะไอ้มุก

ฉันรำพันกับตัวเอง

และแล้วเสียงที่ฉันฟังจนเบื่อก็ดังขึ้น

มุก ไปเข้านอนได้แล้วลูก พรุ่งนี้ต้องไปสอบแล้วนะ อ่านหนังสือยัง

อ่านแล้วคาคุณแม่สุดที่รักของหนู

อืมดี ถ้ายังไม่อ่านก็สอบไม่ติดแม่จะไม่ช่วย

เข้านอนได้แล้ว แม่จะปิดไฟให้

ค่ะ

อ้อลืมแนะนำตัวไป (ขนาดเป็นนางเอกของเรื่องนะยังลืมแนะนำตัว)

@_@

ฉันชื่อนางสาวปรียาภรณ์ ส่วนนามสกุลนะไม่แน่เพราะอาจจะเปลี่ยนก็ได้นะเป็นนามสกุลของสามี อิอิ แต่นามสกุลของฉันในปัจจุบันคือ รัตนพงศ์ไพศาลนามสกุลฉันอาจจะคุ้นๆก็ใช่นะซิฉันเป็นลูกคนดังนิ พ่อของฉันป็นนักธุรกิจที่โด่งดังที่สุดในประเทศไทยไง ชื่อเล่นชื่อมุกเป็นคนไทยเองค่ะรูปร่างหน้าตาไม่อยากจะชมเลย ส่วนสูงสมส่วนประมาณ 181ซ.ม น้ำหนักประมาณ 44กิโลกรัม (หุ่นนางแบบเลยใช่มัยค่ะ บอกแล้ว) ลักษณะนะคะเริ่มจากศรีษะ ผมยาว สลวยสวย ถัดมาหน้าตาน่ารักจนหนุ่มๆหันมามองจนหน้าค้าง หน้าตาสวย น่ารักขนาดดาราบางคนยังต้องยอมแพ้ (หลายคนบอกว่า เชียร์ ฑิฆัมพรยังแพ้เลย) สีผิว ขาวอมชมพู เอาเป็นว่าสวย น่ารัก ก็แล้วกัน ที่หน้าตาเป็นแบบนี้ก็เพราะมุกเป็นเด็กกรุงเทพนะซิ และตอนเด็กๆมุกก็ต้องไปเรียนที่ต่างประเทศ

ประวัติการศึกษา ประถมมุกเรียนที่ ร.รเซนโยเซฟคอนวอ มัธยมเรียนที่ รร สยามนานาชาติที่กรุงเทพ ตลอดเวลามุกอยู่ที่กรุงเทพแต่ตอนนี้มุกต้องย้ายมาอยู่ภูเก็ตเพราะพ่อมาสร้างบ้านที่ภูเก็ตเลยต้องมาสอบเข้าต่อมัธยทปลายที่ภูเก็ต

กลับมาที่บ้านของมุก

มุก มุก ตื่นได้แล้วเฮ้ยตื่น ไอ้ยัยขี้แย เร็วตื่น

อืม ฮืม ฉันยังงัวงียอยู่บนเตียง _-_

ปัง ปัง ปั๊ง

ตื่นได้แล้ว เปิดประตูด้วย

โอ๊ย ไอ้พี่บ้าจะเสียงดังไปถึงไหนฮะ

ไอ้มุกแกจะเปิดมั๊ย ไม่นั่นฉันจะพังประตูไป

1 2 3 4 5

ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตู

แอ๊ด แอ๊ด _ _

ปัง -_ -

ฮ่า ฮ่า55555555

ไม่ต้องแปลกใจหรอกค่ะ เรื่องมันก้อคือพี่ฉันนะซิไปกินยาบ้ามาจากไหนมาโมโหฉันจะพังประตูห้องฉัน แต่ฉันนะซิดันไปเปิดประตู พี่ฉันก็ทุ่มแรงทั้งหมดมาที่ประตูก็จึงได้ยินเสียงที่อ่านเมื่อกี้นี้แหละค่ะ

เจ็บมัย เจ็บมัย

ฮ่า ฮ่า

ฉันยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ฉันเหลือบไปมองนาฬิกา ขณะนี้เวลา 7.30น

ฮ้า นี้มันเจ็ดโมงครึ่งแล้วนิ

ตายแล้ว ไปสอบต้องสายแน่ เวรไอ้มุกแก

แล้วพี่ชายก็ต้องหัวเราะฉันอย่างบ้าคลั่งอย่างที่ฉันหัวเราะพี่(กรรมตามสนอง)

ฉันอาบน้ำประมาณ 2 นาทีด้วยความรวดเร็ว รีบแต่งตัว หวีผม

ตายแล้ว ฉันต้องถักเปียอีกเหรอ

ฉันอุทานกับกระจก ก็ไอ้ชุดนัดเรียนของฉันนี้แหละมากเรื่องมาก

ทั้งต้องใส่เนคไท  ถักเปียสองข้าง  กระโปรงก็ยังสั้นอีก ถุงเท้าก็ยาว

ไม่รู้สวรรค์ลงโทษฉันเรื่องอะไร แม่ฉันก็ดันไม่อยู่ มีพี่ชายที่บ้านก็เหมือนไม่มี

มันบ้าดูแต่ทีวี ไม่สนใจน้องสุดน่ารักและน่าสงสารคนนี้เลย เฮ้อ

 และฉันก็ต้องรีบวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว เหลือบไปดูนาฬิกาตายแล้ว 8.25

รร เค้าสอบ9.00 แต่ต้องไปรายงานตัวก่อน ไม่ทันแล้ว

พี่เร็ว พี่ ไปสตาทร์เครื่องเลยพี่เร็ว

ควายตัวไหนของแกหายวะไอ้มุก

พี่มุกขอร้องละ ช่วยมุกทีมุกไปสายแล้ว ต้องใช่ความอ่อนหวาน

เออ ก็ได้ฉันจะช่วยแก

เย้ สำเร็จเพิ่งจะรู้นะว่าพี่ฉันชอบความอ่อนโยน

ไม่มีเวลาแล้วฉันต้องไปให้ทัน ฉันรีบขึ้นรถสปอร์ตเบนซ์คันโปรดของพี่ฉัน

พี่ขับเร็วๆหน่อยได้ป่าว ฉันอิดพี่

แกอย่าพูดมากได้ป่าว นี่ก็ตั้ง 105 แล้วนะ

ถ้าเร็วกว่านี้ฉันว่าแกคงไม่ได้ไปสอบที่ รร หรอก

ด้วยความงี่เง่าของฉัน อ้าวถ้าไม่ได้ไป รร แล้วจะไปไหนละ

555แกนี้โง่นะ ก็ไปโรงพยาบาลไงหรือไม่ฉันว่าแกไปวัดเลยดีกว่า

เออไม่ต้องพูดมาก ขับไป

และแล้วที่ที่ฉันต้องการมาถึงก็คือ

โรงเรียนสตรีวิทยานุสรณ์

เฮ้อ ถึงแล้ว

นักเรียนทุกคนที่มาสอบในวันนี้ เชิญเข้าห้องสอบของตัวเองเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ

ตายแล้ว ฉันยังไม่รู้ห้องสอบเลยอะ

ฉันวิ่งด้วยความรีบเร่งจนลืมไปเลยว่าบนโลกนี้มีใครหรืออะไรบ้าง

เฮ้อ เฮ้อ ไม่เคยเหนื่อยแบบนี้เลยเหนื่อยจัง แต่ฉันต้องเอาบัตรประจำตัวสอบมาตรวจห้องสอบ ฉันล้วงกระเป๋าเพื่อจะหยิบบัตรประจำตัวสอบ

เฮ้ย ซวยแล้วบัตรชั้นหายไป ตายแล้วทำไงดีไอ้มุกฉันไม่ได้สอบแน่

ฉันเดินหาบัตรจนทั่ว น้ำตาฉันก็เริ่มจะไหลลงมาถ้าไม่มีเสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้น

เฮ้ยไอ้บอลมึงไปพบไอ้นี่ตรงไหนวะ

กูก้อพบหน้า รร อะรู้สึกว่าผู้ชายที่ชื่อบอลพูดนะ

กูว่าหาเจ้าของยากวะแต่นี่มันเด็กที่จะมาสอบเข้าโครงการพิเศษนี้น้า

เออไอ้บาสกูดูหน้าตาแล้วน่ารักทั้งสวยไม่เบาวะผู้ชายอีกคนพูดขึ้น

มึงก็บ้าไร้สาระอยู่ได้ เห็นสาวๆสวยๆไม่ได้ชอบไปซะหมดกูว่ามันก็จริงนะ รู้สึกว่าบอลพูดนะ

ไหนดูชื่อดิ ผู้ชายอีกคนพูด

ปรียาภรณ์  รัตนพงศ์ไพศาล บอลพูด

ฮ้า นามสกุลรัตนพงศ์ไพศาล คนรวยวะ บาสพูด

ขณะที่ฉันได้ยินการสนทนาอยู่แต่ฉันก็ไม่สนใจอะไรได้แต่ก้มหน้าหาอย่างเดียว

เดินไปเรื่อยๆไม่สนใจอะไรก็เดินไปชนผู้ชายคนนึง

พลั่ก พลั่ก

ฉันนึกอยู่ในใจ ตายแล้วฉันกำลังลอยอยู่บนฟ้า

ตายแล้วบนพื้นมีน้ำทั้งนั้นจะทำยังไงดีถ้าฉันตกไปก็เปียกน้ำ

ฮือ ฮือมันใกล้ถึงพื้นแล้วฉันได้แต่หลับตารับชะตากรรม

แต่แล้วก็มีมือและแขนคู่นึงมารับฉันไว้ตายแล้ว ฉันยังนอนบนตัวเค้าอยู่จนลืม

เฮ้ย ไอ้บีมนั่นมันน้องคนที่อยู่ในรูปนี้น้าฉันหันไปเห็นผู้ชายคนนั้นพูด ว้าว หล่อจัง เท่บาดใจชะมัด  ตัวสูง  ขาว ปากของเค้ามีเสน่ห์มาก

เออจิงด้วย น่ารักใช่ย่อยผู้ชายที่อีกคนพูด ว้าว นี่ก็หล่อหน้าคล้ายกับคนเมื่อกี้เลยอะแต่ที่ฉันชอบเค้ามากก็เพราะเค้าชมฉันว่าฉันหน้าตาน่ารักละซิ

โอ๊ยหนักจะตายเมื่อไหร่จะลุกสักทีหะ เอะใครพูดอีกนอกจากสุดหล่อสองคน อ้อฉันลืมไปก็คนที่รับฉันไว้นะซิฉันหันไปหาเค้า ว้าว MY GOD เค้าหล่อจังใบหน้าคมเข้มนั้นรับกันดีกับนัยน์ตาคมกริบ จมูกโด่ง ตัวสูงนิดๆ ผมสีดำไว้ผมเหมือนนักบาสเลยอะหล่อจัง หน้าตาดูมีเสน่ห์ ริมฝีปากบางได้รูป  <o>

ฉันลุกขึ้นออกจากตัวเค้า

ไม่ยอมดูตาม้าตาเรือซะบ้าง เค้าคนนั้นพูด

 เอะพูดแบบนี้ก็ต้องมีเรื่องซักหน่อย

นี่มาว่าฉันแบบนี้ได้ไงอะ ฉันพูดด้วยความโกรธ

ใช่ฉันไม่ดูตาม้าตาเรือเพราะตรงนี้ไม่มีตาม้าตาเรือเรื่องแบบนี้มุกถนัด

มีแต่ตาคนหรือว่านายเป็นม้าหะ

นี่เธอปากดีนักนะเดี๋ยวก็..... ไอ้ผู้ชายปากหมาคนนั้นพูด

เดี๋ยวก็อะไร จะทำอะไรฉันหะ ฉันถาม

เดี๋ยวเธอก็รู้ เค้าคนนั้นพูด

แล้วเค้าก็เดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ ฉันก็ถอยหลังไปเรื่อยๆ

นายจะทำอะไรอะ ฉันถาม

เค้าไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องหน้าฉัน ฉันถอยหลังจนไปสุดที่ฝาพนัง เค้าก็เข้ามาใกล้ตัวฉันจนหน้าเค้ากับหน้าฉันห่างกันแค่คืบเดียว เค้าจ้องหน้าฉันดูมีเล่ห์เหลี่ยม

เธอหน้าตาก็ok นะแต่ปากร้ายไปนิด ฉันจะพิจารณาเธอก็แล้วกันนะ เค้าพูด

ฉันรีบถอยหนีออกไป จากตัวเค้า

ตายแล้วฉันต้องไปสอบนิ ฉันจึงรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

 วันนี้เวรกรรมอะไรนะเจอแต่เรื่องไม่ดีทั้งนั้น

 มุกขอบคุณมากค่ะ ฉันพูดกับพี่สองคนนั้นแ ต่ไอ้ตาบ้านั้นฉันไม่พูด

ฉันวิ่งไปจนไปถึงหน้าห้องสอบ

ณ อาคาร7 หน้าห้อง 742

พอถึงหน้าห้องสอบของฉันปุ๊ป อาจารย์คุมสอบก็ถามฉันทันที

 อ้าวแล้วนี้เด็กนักเรียนที่จะสอบนี้น้าอาจารย์ก็พูดอีก

อ้าวทำไมถึงมาสายละอาจารย์ก็พูดอีก

ฉันอยากรู้จริงๆว่าบ้านแกพูดแต่คำว่าอ้าวหรือไง พูดอยู่ได้อ้าว อ้าว อ้าว

 โชคดีนะอาจารย์คุมสอบไม่โหด แกก็ให้เข้าห้องสอบ

เฮ้อ เรื่องร้ายๆคงผ่านไปแล้วนะ ตอนนี้เรื่องร้ายที่ต้องเผชิญคือการทำข้อสอบเฮ้อมุก

ฉันตั้งใจทำข้อสอบอย่างมากวิชาแรกเป็นวิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งมันเป็นวิชาที่ฉันเกียจมากที่สุดและฉันก็โง่วิชานี้มาก ข้อสอบเลขฉันไม่รู้เลยสักข้อ

ทำไงดีอะไอ้มุก แกทำไม่ได้เลยนะ เดาก็เดาวะลุยฉันพูดในใจ

และแล้วเวลาก็ผ่านไปด้วยดีในการทำข้อสอบภาคทฦษดี ต่อไปนี้เป็นข้อสอบสัมภาษณ์

เรื่องนี้ฉันไม่ค่อยกลัวแต่ไอ้ข้อสอบเมื่อเช้านี้แหละทำให้ฉันคิดว่าฉันสอบไม่ได้แน่

แล้วเวลาก็ผ่านไปสัมภาษณ์เสร็จแล้วถึงเวลากลับบ้าน ระหว่างทางฉันเดินไปคนเดียวตามทางถนนของ รร ในใจก็คิดหนัก เฮ้อมุกแกคงสอบไม่ติดหรอกอย่าหวังให้มากเลย

ก็ไม่ให้ฉันมั่นใจยังไงก้อเลขฉันเดาหมดทุกข้อเลย (พูดออกมาไม่อาย)

แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า พอนึกถึงเรื่องนั้นทีไรฉันอาการจะขึ้น

ฉันเกียจอีตาบ้านั้นมากหน้าตาหล่อเหลา เป็นชายในฝันเราเลยแต่พอมันพูดออกมาฉันเกียจมันขึ้นมาทันทีเลย ถึงจะหล่อขนาดไหนฉันก็ไม่ชอบ แล้วประโยคที่อีตาบ้านั้นพูดที่ว่า

หน้าตาเทอก็ ok นะฉันละปลื้มจิงๆแต่ประโยคถัดมา

เสียดายปากร้ายไปนิดไอ้ประโยคนี้ซิฉันอยากจะเอาไม้หน้าสามยัดปาก

แต่ประโยคสุดท้ายนะซิ ฉันจะลองพิจารณาเทอก็แล้วกัน

มันคืออะไรพิจารณาก่อนก็แล้วกัน คิดไปให้ปวดหัวเลิกคิด

แล้วฉันก็เจออีตาบ้านั้นอีก ฉันรีบวิ่งไปหลบอีตาบ้านั้นแต่มันก็ตามมาอีก

จะหนีไปไหนยัยปากร้ายไอ้ตาบ้าพูด

นายมีสิทอะไรมาเรียกฉันว่ายัยปากร้ายหะอีตาขี้เก๊ก

$มารักทำไมตอนนี้ ตอนที่จะเสียฉันไป$

ฮัลโหล

- แกอยู่ไหนอะ

รร ไงไอ้พี่บ้าถามโง่ๆ

-อ้าวนึกว่าตามหาควายอยู่ในนา