เฉพาะเดะ TPR นะ ม่ายง้านจาม่ายยู้เรี่อง ( เพีอนเราล้ากาน )

เนื้อเรื่อง

จาจบแว้วอะ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก้อเลยอาวมาลงอะ
เปนความรู้สึกของรุ่นพี่คนนึงอะ

ไอ่เราก้อคนนึงหล่ะที่รุสึกงั้น
จบออกมาจะ 3 ปีแร้วว รุสึกห่วงหา ธรรมภิรักษ์ยังไม่หาย
คิดถึงเพื่อนๆ ทุกคนๆ คนที่เราเคยร่วมกันเป็นส่วนร่วมในการสร้างความทรงจำอันแสนประทับใจ ที่เราเก็บมันไว้จนถึงทุกวันนี้

จากมาถึงจนตอนนี้ ใจยังรักธรรมภิรักษ์ คุณครู และเพื่อนๆอยุมากมาย TT_TT
ยังจำทุกอย่างเกี่ยวกะธรรมภิรักษ์ได้ดี นึกออกเสมอ
เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น กับทุกวัน

มารร.แต่เช้า มีการบ้านต้องรีบเอามาบอกซะ
ออดดังต้องรีบไปเข้าแถว

ถึงเวลาพัก ก้อต้องไล่หั้ยไปกินนมนมเหลือเตมถังทุกที
แต่กลับแอบเอาขนม+หมูปิ้งไปนั่งกินกัน ในห้องน้ำอันหรู

พักเที่ยง ครูเผลอต้องรีบวิ่งไปเทข้าวทิ้งทุกที
ข้าวถาดที่ทุกคนแสนจะเบื่อ แล้ววิ่งไปต่อคิวซื้อมาม่ากินกันคนละชาม แต่ตอนนี้ก้อเริ่มเบื่อกับบ้าวที่ต้องซื้อกินเองเข้าแร้วสิ - -"

พักบ่าย ก้อไล่กันออกไปกินนมอิก นมเหลือเตมถังเช่นเคย

ใกล้จะเลิก ครูแต่ละคนจะจดการบ้านไว้ข้างกระดานดำ ก็ต้องรีบลอกลงสมุดเล่มเขียวๆ อย่าลืมหั้ยแม่เซ็นเป็นอันขาด
วันไหนมีจดหมายล่ะก้อ อย่าลืมจดเอาซองสีน่ำตาลมาส่งคุนครูด้วย

เลิกเรียนๆ ก้อแยกย้ายกันไปเล่นบ้างกลับบ้านบ้าง
ถึงเวลาออดเรียนพิเศสดูแลการบ้านตอนเยน
ขี้เกียดกันจะตาย ดูแลการบ้านครูกับสั่งแบบฝึกหัดอิก น่าเบื่อชะมัด

เดกป.6 มีเรียนติวต่อ พิเศสการบ้านสั่งเท่าไหร่ไม่เคยได้ทำ 555
6 โมงเยนแร้วว ครูกลับไปเกือบหมดเหลือก่อแต่ฝ่ายวิชาการ
เดกป.6 ทั้งหลายก้อกรูกันไปนั่งเล่นที่ป้อมยาม
ตะโกนสั่งลูกชิ้นกันโหวกเหวก เด็กน้อยอายุไม่ถึง 10 ขวบต้องคอยวิ่งรับๆส่งๆ ออร์เดอร์ของพวกเรา จ่าย 5 บาท 10 บาท ทอนเงินกันผิดๆถูกๆ สนุกดี ถึงวันนี้น้องคนนั้นคงโตขึ้นแล้ว ยังงัยก้อขอบคุนมากนะจ๊ะ

เติบโตมากัลธรรมภิรักษ์ 10 ปีเต็ม
ได้เพื่อนที่แสนดี รักกว่าเพื่อนๆทุกวันในสมัยนี้
ได้ครูที่เคารพ ได้ความรักและมิตรภาพที่ไม่มีวันลืม

รัก