กับดักรักอันตรายของนายกะล่อน

    But tonight I'm loving you..Oh you know.... That tonight I'm loving you~

   เสียงริงโทน ของฉันดังขึ้นฉันเปิดหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ามาดูว่าใครโทรมา แม่นี่เองสงสัยมีธุระต้องคุยกับฉันแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่เลือกที่จะโทรมาหา  

  "ฮัลโหล ว่าไงค่ะแม่มีอะไรกับมุกรึเปล่า" ฉันไม่รอช้ารับสายแม่ทันที

  (มุกไหมช่วงนี้ใช่เงินให้ประหยัดหน่อยนะ แล้วเรื่องหอไม่ต้องอยู่แล้ว เก็บของเตรียมตัวย้ายออกได้เลย)

   "ทำไมมีอะไรหรอกคะ แล้วหนูที่ไหนล่ะ =[]= "

   (ช่วงนี้แม่จำเป็นต้องใช่เงินก้อนใหญ่น่ะ มุกลูกไปอยู่บ้านเพื่อนแม่ชั่วคราวก่อนนะ น้าอิงจำได้รึเปล่า ? เธอพร้อมจะให้ความช่วยเหลือเราตลอดถ้าเราเดือนร้อน แค่นี้ก่อนนะแม่ต้องไปทำเรื่องเดินเงินต่อ )

  ตู๊ดดดดดดด !

   ปลายสายตัดไป ฉันไม่ถามอะไรแม่มากหรอเพราะช่วงนี้เห็นแม่จะปวดหัวเรื่องการเงินเป็นอย่างมากอีกอย่างถ้าครอบครัวของฉันไม่โดนพี่สาวแท้ๆของพ่อโกงเล่นเอาหนี้สินมาทับถมบ้านของฉันอย่างนี้คงไม่ต้องเดือนร้อน  แหงแหละฉันเพิ่งจะสอบเข้ามาอยู่มหาลัยรัฐในกรุงเทพได้ค่าใช่จ่ายมันใช่จะน้อยๆ แถมยังจะค่าที่พักค่าใช่จ่ายส่วนตัวอีก  แม่คงอยากจะตัดปัญหาเรื่องค่าใช่จ่ายที่อยู่ของฉันออกไปเลยตัดสินใจให้ไปอยู่กับเพื่อนของแม่ชั่วคราว ถ้าไม่จำเป็นหรืออับจนหนทางแม่คงไม่พึ่งใครแน่  เมื่อก่อน ย้ำเมื่อก่อน บ้านฉันค่อนข้างจะมีฐานะมีหน้ามีตาในสังคมตั้งแต่คุณย่าฉันเสียไปก็โดนยัยป้าจอมโกงนั้นฮุบเอาสมบัติและทำให้ครอบครัวฉันเหลือหุ้นส่วนเพียงไม่กี่เปอร์เซน แล้วหาว่าพ่อฉันโกงเอาส่วนแบ่งเลยทิ้งหนี้สินให้อีก ไม่อยากจะเชื่อว่าจะชั่วช้าสารเลวได้ขนาดนี้แม่คงอยากจะเครียร์เรื่องหนี้สินให้จบก่อน เลยต้องจัดการเงินเล็กๆน้อยอย่างค่าที่อยู่ฉันออกก่อนจนกว่าจะจัดการปัญหาการเงินเสร็จจึงฝากฝั่งฉันให้กับน้าอิงที่เป็นเพื่อนที่สนิทลำพังฉันก็ไม่ได้สนิทอะไรกับน้าอิงหรอกนะเพราะฉันไม่ชอบไปออกงานกับแม่เว้นแต่พี่สาวของฉัน ถ้ายัยนั้นไม่โดนไล่ออกเพราะก่อปัญหาทางที่ทำงานซะก่อน -_-^

    "เฮ้ออ ~ -_-=3 " ฉันพ่นลมออกปากของเซ็งๆ แล้วตัดสินใจโทรเรียกยัยจ๊ะโอ๋ออกมาไปหาอะไรกินแก้เซ็ง "จ๊ะโอ๋ ว่างเปล่าออกมาหาหน่อย -0-"

   (ว่างก็ได้กำลังเบื่อๆเลย ) ปลายสายตอบกลับมา จ๊ะโอ๋เป็นเพื่อนที่พึ่งรู้จักหลังจากการรับน้องของมหาลัยไปทำให้ฉันสนิทกับยัยนี่โดยไม่รู้ตัว แต่จ๊ะโอ๋เป็นคนที่เข้าใจฉันมากที่สุดแล้วเธอพร้อมจะยื่นมือมาช่วยไม่เหมือนกับพวกไฮโซจอมปลอมพวกนั้น หน้าไหว้หลังหลอกกันทั้งนั้นพวกเค้าคิดว่าฉันเป็นลูกเศษฐฐีจากเชียงราย

เห่อะ!  ฉันก็มีแค่เปลือกนอกเท่านั้นแหละเพราะถ้าไม่ใช่คนวงในจริงๆคงไม่มีใครรู้หรอกว่าครอบครัวฉันมันล่มจมแค่ไหน แม่ย้ำนักย้ำหนาให้ฉันตัวเป็นปกติทุกอย่าง และไม่ควรบอกใครถ้าไม่ทำเป็นพอจัดการเรื่องการเงินเสร็จจะได้กลับเข้าไปในสังคมได้  ฉันรู้หรอกน่าคนแบบนี้มีเยอะแยะจะตายไปฉันมีมือมีเท้าไม่พึ่งใครยืนอยู่แล้ว(ถ้าไม่จำเป็น)

    "มารับฉันด้วยฉันรออยู่ที่เดิมล่ะ "

    ฉันตัดสายจ๊ะโอ๋ก่อนที่ยัยนั้นจะพูดอะไรมากกว่านี้ แน่นอนแม้แต่ค่าห้องพักแม่ฉันยังไม่มีเงินจะให้เลยแล้วอย่าคิดว่าฉันจะมีรถขับลำพังฉันเรียนอยู่ ม. ปลาย ยังไม่ขับรถไปเรียนเองเลยไม่อยากจะขอพวกท่านซื้อให้เพราะไม่ใช่เงินของฉันปกติถ้าไปเรียนรถออโต้ไปตลอด ถ้าหมอนั้นไม่มีนัดสาวที่ไหน = = อีกอย่างในกรุงเทพวุ่นวายจะตายให้ยัยจ๊ะโอ๋ เจ้าถิ่นมารับฉันจะดีกว่าที่จริงจะให้ไปหาจ๊ะโอ๋ก็ไม่มีปัญหาฉันขี้เกลียดต่อรถไปหลายๆต่อมันเปลืองเงินในกระเป๋าฉันเปล่าๆ

  ฉันจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยก่อนที่จ๊ะโอ๋จะมารับฉันเป็นนักศึกษาคณะวารสารแน่นอนเด็กในคณะฉันทั้งเปรี้ยว สูง ยาว กันทั้งนั้นหลายคนเป็นดาราได้กันเลยทีเดียว ฉันไม่อยากจะแต่งตัวไปประชันความงามกับใครที่ไหน จึงเป็นคนที่ไม่ค่อยโดดเด่นซักเท่าไหร่ ฉันไม่แต่งหน้าเว้นแต่ครีมบำรุง ถ้าไม่โดนครอบครัวลากคอให้ออกงาน อย่าคิดว่าเครื่องสำอางจะมาอยู่บนใบหน้าฉันได้

   "นี่มุกฉันได้ยินมาว่าเธอจะย้ายออกจากห้องพักหรอทำไมไม่บอกฉันก่อน =_=" จ๊ะโอ๋พูด แน่ล่ะฉันยังไม่ได้บอกจ๊ะโอ๋

   "ฉันเห็นมันไม่จำเป็นน่ะ อีกอย่างฉันยังไม่รู้เลยจะไปอยู่ที่ไหนบ้านน้าอิงอยู่ไหนก็ยังไม่รู้เลยไม่อยากจะบอกแก"

  "ดีแล้วล่ะฉันเห็นเธอผู้หญิงคนเดียวอยู่หอคนเดียวก็เป็นห่างอีกอย่างเป็นเด็กต่างจังหวัดไปอยู่บ้านน้าอิงก็คงดีเหมือนกัน ^^"

  "ก็ตามนั้นแหละ" ฉันยักไหล่ตอบจ๊ะโอ๋แบบไม่ได้สะทกสะท้านอะไร สำหรับฉัน ไปอยู่กับใครก็ได้ขอแค่ไม่ทำให้ชีวิตฉันวุ่นวายก็พอ ตาข้างขวาของฉันกระตุกขึ้นมา รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแหะ -_-^

  เช้านี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติแล้วจัดการเตรียมของทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่น้าอิงจะมารับ มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องขนข้าวของอันน้อยนิดของฉันไปอยู่บ้านน้าอิงเพื่อนสนิทของแม่แล้ว ฉันยืนรอน้าอิงที่หน้าหอพัก แม่บอกว่าน้าอิงจะมารับประมาณ 8โมงเช้า ก่อนน้าอิงจะไปทำงานและก็ให้เบอร์ติดต่อฉันที่น้าอิงแล้ว

   "สวัสดีจ๊ะ หนูมุกไหมรึเปล่า" มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมือของเธอแตะที่ไหร่ฉันอย่างเบามือ ฉันหันไปตามต้นเสียง

   "ใช่คะ น้าอิงรึเปล่าคะ ^^" ฉันหันไปยิ้มให้เวลาแบบนี้คงไม่มีใครมานอกจากน้าอิง เวลา8โมงรงพอดี ดีนะที่ฉันเป็นเด็กมีมารยาทพอสมควรไม่ควรปล่อยให้ผู้ใหญ่รอแล้วไม่ทำอะไรเสียมารยาทต่อถ้าพวกท่าน (ถ้าไม่จำเป็น)

   "น้ามารับหนูมุกไหมไปอยู่บ้าน แม่ของหนูฝากหนูให้น้าดูแลหนูเองจ่ะ ^^"

  "งั้นมุกรบกวน น้าอิงโดนนะคะ ^O^" ฉันยิ้มให้น้าอิงแล้วขนของขึ้นรถ น้าอิงเป็นคนสวยมากแม่บอกว่าน้าอิงเป็นหมอดูจากการแต่งตัวเธอสวมชุดกราวไว้ข้างนอก น้าอิงเป็นคนมีอายุแต่จากผิวพันธ์ ใบหน้า รูปร่างและสัดส่วน มีสง่าราศี จัดว่าเป็นคนที่สวยมากเลยทีเดียว อาภพนี่เลือกผู้หญิงได้เก่งจริงๆ แม่เคยเล่าให้ฟังว่าก่อนจะแต่งงานกับพ่อแล้วไปอยู่เชียงรายก็มีน้าอิงเป็นเพื่อนสนิทที่มหาลัยนี่แหละที่ยังติดต่อกันอยู่ แต่เวลาแม่มาออกงานจะพาพี่สาวของฉันมาด้วยซะมากกว่าฉันเลยจำไม่ได้ว่าเคยน้าอิงครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่  น้าอิงมีลูกสามคนเลยทีเดียวเธอยังรักษาหุ่นให้เชฟบ่ะ ขนาดนี้ถือว่าสุดยอดแล้ว  

   "หนูมุกไหมนี่สวยขึ้นเยอะเลยนะป้าจำแทบไม่ได้เลย "

  "น้าอิงก็สวยเหมือนกันคะ ถ้ามุกอายุเท่าน้าอิงคงจะแก่ มากเลยทีเดียว ^^"

   "แหม ช่างปากหวานจริงๆเลยเด็กคนนี้ ^^"

   "ไม่เท่าไหร่หรอกคะ แฮ่ะๆ "

  ฉันยิ้มรับไปเขินๆ มีคนชมฉันเยอะแยะว่าปากหวานกับผู้ใหญ่    

   "ยังไงน้าก็ฝากบ้านดูแลขมิ้นให้น้าด้วยน่าจ๊ะ ขมิ้นอยากมีพี่สาวมานานแล้ว ^^"

  "ไม่มีปัญหาคะ ขอบคุณน้าอิงที่กรุณามุกด้วยนะคะ (^/\^)" ฉันยกมือไหว้น้าอิงอย่างอ่อนน้อมน้าอิงยกมือว่าลูบหัวฉันเบาๆอย่างเอ็นดู น้าอิงใจดีกว่าที่คิดไว้เยอะ พอถึงบ้านน้าอิง อึ่งกิมกี่กันไปเลยทีเดียว โอ้โห ! O.O บ้านหลังใหญ่มาก มีรถยนต์จอดไว้ประมาณสามคันไม่รวมที่น้าอิงขับอีกคัน เท่าที่ฉันรู้น้าอิงเป็นหมอไม่ค่อยได้อยู่บ้านซักเท่าไหร่แล้วลุงภพทำบริษัทขายอุปกรณ์การแพทย์ขนาดใหญ่ในกรุงเทพ  ส่วนลูกทั้งสามของน้าอิงกับลุงภพเท่าที่ฉันฟังมาจากแม่มีขมิ้นที่เด็กสุดและเป็นลูกสาวคนเดียวส่วนอีกสองคนเป็นพี่ชายฉันไม่ค่อยรู้รายระเอียดกับพวกเขาซักเท่าไหร่เพราะฉันไม่ได้ออกงาน นี่แหละคือขอเสียของฉัน ฉันลงจากรถแล้วขนของเข้ามาไว้ในห้องนอนที่น้าอิงเตรียมไว้ให้ บ้านถูกจัดไว้เป็นบ้านใหญ่และบ้านเล็กหลังเล็กที่น้าอิงให้ฉันมาพักจะแบ่งออกเป็นสามห้องนอนส่วนน้าอิงกับลุงภพก็คงอยู่บ้านหลังใหญ่กันแค่สองคนแปลกที่ ที่นี่ไม่มีแม่บ้านแต่บ้านกลับสะอาดเอามาก มีส่วนย่อมและมีต้นไม้ปลูกจนทำให้ร่มรื่น กว่าฉันจะเรียงของให้เข้าที่เข้าทางก็ปาไปเกือบบ่ายสามแล้ว โชคดีวันนี้ที่ไม่มีเรียนฉันเลยแอบมานั้งเล่นที่ไม้หินอ่อนในสวน

   "กลับมาแล้วค่าา " เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นฉันเลยเดินไปดู "โอ๊ะโอ " เธอมองหน้าฉันอย่างตกใจแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าคลี่ยิ้มให้บางๆ"พี่มุกไหมใช่มั้ยคะ ^^"

  "ใช่จ่ะนั้นขมิ้นรึเปล่า "

  "ใช่คะ ^^"

   ขมิ้นยิ้มร่าเริงมาให้ฉัน ขมิ้นเป็นเด็กสาวตัวเล็ก แต่เธอสูงกว่าฉันนิดหน่อยและหุ่นดีกว่าฉันมาก หน้าตาจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อยผิวขาวผมมัดเป็นหางม้าไปข้างหลังสีดำธรรม สรุปขมิ้นน่ารักมาก อิจฉาอ่ะ T.,T

   "เข้าไปข้างในเถอะค่ะยังไงขมิ้นก็ฝากตัวกับพี่มุกไหมด้วยนะคะ ขมิ้นฝันอยากมีพี่สาวมานานแล้วล่ะคะลำพังพี่ขิงกับพี่พริกก็พาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาแนะนำให้ขมิ้น ขมิ้นคิดว่ามันไม่เห็นเข้าท่าเลย =3=" ว่าแต่ขมิ้นสนิทกับฉันไวไปรึเปล่าปกติฉันไม่ค่อยอยากจะสนิทกับใครง่ายๆหรอกนะ - -  แต่เอาเถอะมาอยู่บ้านน้าอิงถ้าเกลียดลูกท่านคงอยู่รำบาก

   "พี่สิจะต้องรบกวนขมิ้น ว่าแต่พี่ชายขมิ้นอยู่บ้านหลังไหนอ่ะ" ฉันถามขึ้นเพราะสงสัยบ้านก็มีอยู่2หลังมีบ้านใหญ่กับเล็กต้องอยู่หลังไหนซักหลังแน่เลย ขมิ้นจ้องหน้าฉันแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ฉันทำอะไรตลกหรอย่ะ -^-

  "หลังนี้แหละคะ บ้านใหญ่พ่อกับแม่อยู่กันแค่สองคน แต่ว่าพี่พริกไม่ค่อยกลับบ้านหรอกคะพี่พริกต้องทำงานกลับบ้านดึกบ่อยๆเลยค้างที่คอนโดจะใกล้กว่าส่วนพี่ขิงนานๆจะกลับทีเพราะว่าไปค้างคืนกับสาวๆ ในสต๊อกขอพี่เขา ขมิ้นล่ะเบื่อพี่ชายของขมิ้นจริงๆเลย -3-"

   ขมิ้นพูดแล้วทำหน้างอนปนน้อยใจขอพี่ชายตัวเอง ไม่ทันที่จะเดินเข้าบ้าน

   "ขมิ้นพี่ชายสุดหล่อคนนี้กลับมาหาแล้ว ! " เสียงตะโกนจากข้างหลังทำให้ฉันต้องหันไปดู

   เอ่ะ! O.O นี่มันเดือนคณะแพทย์ปีนี้น่า ขมิ้นบอกพี่ชายตัวเองชื่อขิงใช่ ขิงเดือนคณะแพทย์ปีนี้สมกับคำล่ำลือจริง ขิงสูงประมาณ183 เหมือนจะได้ รูปร่างไม่ได้ผอมบางอย่างที่คิดไว้ ยิ่งมองดูในระยะไม่ค่อยไกลเท่าไหร่ ถือว่านายแบบบางคนต้องยอมถอยให้เขา ผมสีน้ำตาลอ่อนๆรับกับใบหน้าที่ได้รูปจมูกโด่งเป็นสันผิวขาวเนียนระเอียดกับปากสีแดงสดนั้น รอยยิ้มและดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่เข้ากับสีผมได้ดี ทำเอาสาวๆหลายคณะสยบเขากันอย่างล้นลาม ฉันสะบัดความคิดที่บ้าคลั่งนั้นออกจากสมองและมองขมิ้นที่เข้าไปกอดพี่ชายตัวเอง

  "วันนี้คิดยังไงกลับบ้านคะพี่ชาย ><"

  "บ้านพี่อยู่นี่ก็ต้องคิดถึงบ้านสิ^^" ขิงยิ้มกว้างพลางลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดูฉันเลยตัดสินใจจะเดินเข้าบ้าน แหงล่ะจะอยู่ไปทำไมล่ะจริงไหม "นี่เธอ คนรับใช่ใหม่ใช่เปล่า"  คนรับใช่ใหม่งั้นหรอ ไอ้บ้าเอ้ย! ตาต่ำเป็นบ้าดูยังไงฉันเป็นคนรับใช่ใหม่ยะ ฉันค่อยๆหันหลับไปมองหน้าขิงด้วยหน้าตาที่นิ่งเฉย

   "พะ พี่ขิง"ขมิ้นสะกิดแขนพี่ชายตัวเองเบาๆ

   "ทำความสะอาดบ้านให้สะอาดด้วยล่ะถ้าทำได้สะอาดถูกใจฉันจะจัดรางวัลฟอดหนึ่ง ^^" เดือนคณะที่ล่ำลืมเป็นอย่างนี้นี่เองสินะ แน่นอนฉันเลือกที่จะไม่ตอบแล้วหลังหลังเดินเข้าบ้านแต่เสียงของขิงทำให้ฉันต้องหยุดกะทันหัน  "มีแต่สาววิ่งเข้าหาฉันเธอไม่สนใจรึไง เอาเถอะฉันไม่เดือนร้อนผู้หญิงขี้เหร่อย่างเธอฉันไม่สนก็ได้"

   จึกๆ -_-+ ฉันรู้สึกเหมือนมีดมาเสียบที่กลางอกเป็นร้อยเล่ม ว่าอะไรฉันว่าได้แต่ฉันรับรองผู้หญิครึ่งล้านไม่อยากให้ใครมาว่าเรื่องรูปร่างหน้าตาของพวกเธอหรอกนะร่วมทั้งฉันด้วย!

  เย็นไว้ เย็นไว้ มุกไหม ฉันเลยตัดสินใจเดินเข้าบ้านต่อ ก่อนที่จะถูกอะไรบางอย่างกระชากข้อมือของฉันเอาไว้ ตัวฉันปลิวไปตามแรกกระชาก

   "เธอเป็นใบ้ใช่ไหมเลยไม่ตอบ " ขิงทำหน้าคุ่นคิดแล้ว บักซบที่สุดไอ้บ้าขิงมันว่าฉันเป็นใบ้ได้ไง แต่ลักษณะของฉันก็บ่งบอกความเป็นใบ้ออกมาอย่างชัดเจน เพราะฉันเลือกที่จะไม่ตอบเขา ฉันใช่มือเล็กๆของตัวเองแกะมือใบใหญ่ออก ขิงยิ้มที่มุมปากออกมาเล็กน้อยแล้วกระชากฉันเข้าไปกอด

   "ปล่อนฉันนะไอ้บ้าขิง นายมากอดฉันทำบ้าอะไรห๊ะ! " ฉันโวยวายและพยายามพลักเขาออกจากฉันแต่หมอนี่ไม่ยอมปล่อยแขนให้ฉันเป็นอิสระได้เลย

   "เธอไม่ได้เป็นใบ้นี่สาวน้อย ^^"

  "สาวน้อยบ้าบอคอแตกนายรึไง ฉันอายุเท่านายนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไม่งั้นอย่าว่าฉันไม่เตือนนาย" ฉันกรีดยิ้มที่มุมปากอย่างร้ายกาจ แล้วหยุดดิ้น ฉันไม่ได้โง่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เอาแต่โวยวายหรอกนะ

  "เธอจะทำอะไรฉันได้ ^^ " หมอนี่ยิ้มหน้าตาทะเล้น

   "1 2 3 "

  "โอ๊ย! " ไงล่ะ มุกไหมไม่ได้เหมือนผู้หญิงอย่างที่นายคิด ฉันกัดแขนขิงจนเขาร้องไปเป็นภาษาแล้วสะบัดแขนไปด้วยความเจ็บปวด หึ! ฉันไม่ให้นายเจ็บแขนนานหรอกน่า กันกรีดยิ้มที่มุมปากอย่างร้ายกาจก่อนจะเอาเล็บที่มีอยู่ข่วนหน้าผิวอันเนียนใสของเขา "อ๊ากก!" ขิงร้องออกมาก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งเข้าบ้านไป ไม่วายทิ้งท้ายประโยคที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการกระทำของตัวเอง 

       "พี่ขอโทษนะที่รังแกพี่ชายของขมิ้น แต่พี่ไม่ได้เป็นพ่ายเริ่มก่อน ^^" ก่อนจะยิ้มอย่างสะใจเข้าบ้านไป

   "พี่มุกไหมนี่สุดยอดจริงๆเลยคะ ขมิ้นนับถือ เป็นไงล่ะพี่ชายตัวแสบเจ็บตัวจนได้ อิอิ"

   "ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันไม่ปล่อยเธอแน่ 'มุกไหม' "