คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
“โอ๊ยยยยยยย เสียงอะไรเนี่ยยยย” เสียงดังที่สุด
“ฟางลูก ตื่นได้แล้ว” ตื่นอย่าเย็นแท้ยัยลูกคนนี้
“ค่าาาาแม่ ฟางตื่นแล้วค่า” ไม่ตุบให้พังเลยล่ะ - -
“จร้า อาบน้ำแต่งตัวทำอะไรเสร็จแล้วลงมาทานข้าวนะฟาง” แม่ของฟางก็เดินลงไปห้องครั้ว
“อาบน้ำดีกว่า~” เอ๋แต่ว่าเราลืมอะไรไปนะ -3-
เอ๋ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ฟาง ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ค่ะ อายุ.... ส่วนสูง.... ไม่ขอบอกค่ะ - -+
ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัย อยู่ปี 2 อีกอย่างนะค่ะ เป็นคนที่สวย น่ารัก มีแต่คนมาจีบ ยกเว้นแต่ แก้ว ที่เงียบไม่ชอบยุ้งกับใคร เอ่อ...ต๊ายตายยย สายแล้วววเดียวฟางไปอาบน้ำก่อนนค่ะ
“ลูกฟาง แม่ไปปลุกทั้งนานแล้วทำไมพึ่งลงมาล่ะ” สวยเหมือนแม่เลยแหะ
“พอดีแต่งตัวนานไปหน่อยค่ะแม่ ตายแล้วแม่ ไปเรียนก่อนนะค่ะ บาย” แล้วฉันก็หอมแก้วแม่ไปทีนึง แล้วก็รีบขึ้นรถที่คนขับเตรียมไว้แล้วคนขับก็ขับไปมหาวิทยาลัย
ตัดมาทางแก้ว
“คุณหนูครับรถพร้อมแล้วครับ” ลุงคนขับรถบอก
“อืม” คำตอบสั้นๆ
สวัสดีคับ ผมชื่อ แก้ว จริญญา ศิริมงคลสกุล อายุเป็นเพี้ยงตัวเลข - - ส่วนสูง 170 กว่าๆ ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัย ปี 2 อย่างที่ยัยนั่นพูดล่ะคับ เป็นคนไม่ค่อยยุ้งกับใคร เป็นคนเงียบๆ คนเดียวสบายๆ เอ่อ ว่าแต่สายแล้วคับ ไปเรียนก่อน
ตอนนี้ทั้งสองก็มาถึงที่มหาวิทยาลัย
“แกๆ ดูคนนั้นดิ่ หล๊อหล่อเนอะ” คนแถวนั่นพูด
“ใช่แก หล่อมากกก อยากกินอ่ะ” ห่ะ อะไรกินๆนะ เอ่อ อยากกินแก้ว หมอนั่นมันหล่อตรงไหนนะมีแต่คนชอบแต่ก็หล่อจริงอ่ะ ><
“อ้าวฟางมาแล้วหรอครับ” นายป๊อปอีกแหละ
“อืมมาแล้วล่ะ ถ้าไม่มาแล้วจะเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้ไหม” 555 โดนสักบาง
“เออนั่นดิ่” เบื่อนายนี้ที่สุด
“สวัสดีครับน้องแก้ว” ดูดีนะแต่สู้เราไม่ได้
“.....” แก้วหันไปมองป๊อป
“วันนี้มาเรียนเช้านะ” มาไม้ไหนของเค้าว่ะ
“หรอ ปกติ” คำตอบสั้นๆของนายนั่น ประหยัดคำสุดๆ
“เอ่อ..แก้วฟางขอเดินไปกับแก้วด้วยคนดิ่” ฉันพูดจบก็ลากนายแก้วมาจากตรงนั่น
“.....” เงียบเกินไปไหม? - -
“แก้ว” ฉันหันไปมองแก้ว ตอนนี้แก้วส่งสายตาเฉยชากลับมา
“มีอะไร” อย่ามองแบบนั่นดิ่เก๋ากลัวรู้มั๊ย
“เอ่อ ไม่มีรัยแล้วฉันจะบอกว่าถึงห้องเรียนแล้ว” ฉันส่งยิ้มให้เค้าแต่ได้การตอบรับในการพยักหน้าแล้วเค้าก็เดินเข้าห้องไป - -
“ยัยฟางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง >.<” เสียงเรียกของเพื่อนฉัน - - ชื่อมีน
“โห มีน ไม่เรียกฉันตั้งแต่กลางสนามล่ะ” ฉันวางกระเป๋าลงนั้งข้างๆยัยมีน
“เอางั้นก็ได้” ดู๊ดูฉันประชด - -
“ยัยมีน! ฉันประชด” เออๆ ฉันรู้แล้วว่าประชด -0-
“นี้! ตรงนั่นนะจะคุยกันอีกนานไหม ครูจะสอนแล้วเงียบๆ” โดนครูว่าเลยยย ยัยมียฮืมมม - -+
แล้วก็คาบแรกเรียนไปได้ด้วยดี ที่ได้ดีคือ ยัยมีนมันหลับตลอดคาบเรียนเลยเต็มๆ ตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วนิ่ ดีจายย พรุ้งนี้วันเกิดฉันนิ่ แก่ขึ้นอีกปีแล้วสิ่ฉันนนน -0-
“เออ ยัยมีนแกโทรเพื่อนๆทุกคนไปงานวันเกิดฉันสิ่” ยัยมีนชอบของฟรีด้วยนิ่
“ได้สิ่ แต่ยกเว้นรายนั่น” ใครฟ่ะ บังอาจมาที่ไม่มา
“ใครๆ” หันซ้ายยย หันขาวววทีก็ไม่มี
“ก็นายแก้วไง พอตกเย็นทีไรก็รีบกลับบ้าน” เออใช่ ลืมไปได้ไงเนี่ย
“ใช่ ฉันลืมไปได้ไงเนี่ย” ลองไปชวนดูดีกว่า
“เออฟาง แกเคยสงสัยไหมว่า ทำไมแก้วตรงใส่แวนตาสีดำตลอดเวลา” เออใช่ฉันก็สงสัยอยู่
“ไม่รู้ดิ่ เดียวฉันลองไปชวนดูนะแก รอแป๊ปป” แล้วยัยฟางก็เดินไปหาแก้วที่นั้งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว
“นี่แก้วววว” เย้นายนั่นไม่มองเรา - - [จะดีใจทำไม/ไรเตอร์]
“.....” อะไรของเธออีกนะ - -
“นี้นายเป็นแวมไพร์รึไง ไม่ยุ้งกับใครพูดกับใครก็ไม่พูด” โอววนายนั่นตกใจน่าดูเลย ฮ่าๆ
“มีอะไร” ประหยัดคำสุดๆ
“พรุ้งนี้นายไปงานวันเกิดฉันหน่อยสิ่” นายนั่นนั้งทำหน้าปกติแบบเดิม
“.....” ไรสาระ อ่านต่อดีกว่า
“นี้นายยยย~ ไปหน่อยนะ นะ นะ ห่ะ โอเคหรอ” ยัยนี้ท้าจะบ้า ถามเองตอบเอง แถมยืนเท้าเอวแล้วทำท้าโอเคอีก
“อืมมมงั้นจะพยายามไปแล้วกัน” เย้ๆ! เป็นคำตอบยาวที่สุด
“ขอบคุณจ๊ะ พรุ้งนี้ของฟรีเต็มเลยนะ” ฉันบอกนายนั่นเสร็จก็เดินกลับไปหายัยมีนที่รออยู่
“เป็นไงแก นายนั่นไปไหม” ดูยัยมีนสิ่ ฮ่าๆ ดูตื่นเต้นจัง
“ไปดิ่” ฉันบอกยัยมีนก็เอ๋อไปเลย
“จริงดิ่ นายนั่นไปด้วยหรอแกทำไงถึงยอมไป ไม่อยากจะเชื่อ” เหลือเชื่อนายนั่นไปด้วย 0.0 ฝนจะตก ลมจะแรง [โอเวอร์ยัยมีน/ไรเตอร์] [เรื่องของฉัน/มีน]
“ใช่ๆ
“เออฟาง ฉันกลับบ้านก่อนนะวันนี้เลิกเรียนเร็วมากอ่ะ ไปแหละแกบาย” มีนไปแหละแถมทำท้าแอ๊บแบ๊วใส่อีก - -
เฮ้อฉันก็ต้องรอลุงขับรถมากลับเลยเดินมาหน้าวิลัย ตั้งแต่เดินออกมาจากห้องเนี่ยยังไม่เห็นแก้วเลย เออแล้วเราจะคิดถึงเค้าทำไมนะ เอ๊! มีเด็กล้มอยู่ตรงนั่นนะรถกำลังจะชนเด็กคนนั่น ฉันกำลังจะวิ่งไปก็เห็นแก้ววิ่งเข้ามาช่วยด็กน้อยคนนั่นไว้ทัน..
ความคิดเห็น