รักใสใสพิชิตใจ คุณชายสุดฮอส

ลำดับตอนที่ #1 : อุบัติเหตุนำพา

     กริ๊งๆๆๆ

เสียงนาฬิกาปลุกของฉันดังขึ้นทำให้ฉันรู้สึกตัวแล้วเบิกตามามองนาฬิกาแบบงง งง วันนี้วันที่ฉันต้องเข้าไปพบกับผู้คนที่มหาวิทยาลัยstarซึ่งเป็นโรงเรียนที่โด่งดั่งมาที่สุดใครๆที่ได้เข้าศึกษาที่โรงเรียนนี้ส่วนมากจะเป็นคนที่ฉลาดไม่ก็คนที่มีถานะดีแต่ฉันคนนึ่งล่ะที่ไม่อยากจะเรียนที่นี้เลยก็เพราะมีแต่คนไฮโซต่างๆฉันมันก่อแค่เด็กบ้านบ้านคงจะเข้ากับคนพวกนั่นได้ยากแต่เพราะคำสั่งของแม่ฉันจึงต้องไปศึกษาที่นั่นเพราะสิ่งที่ฉันมีก่อคือการศึกษาที่ฉันทำคะแนนมาดีได้ตลอดนี้และจึงสอบเข้ามาวิทยาลัยนี้ได้โดยง่ายดายฉันซื่อชูชิอายุ18ปีฉันกับลังจะเข้าปีหนึ่งที่มาหาวิทยาลัยstarวันนี้ก็เป็นวันแรกต้องตื้นแต่เช้าฉันมองนาฬิกาตอนนี้06.10 น. ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมาใส่ชุดนักศึกษาที่คลายๆกับชุดของนักเรียนญี่ปุ่นทำไมถึงได้สั้นแบบนี้น๊าT^T

“ชูชิลงมากินอาหารเช้าได้แล้วลูก”เสียงแม่ฉันตะโกนมาจากด้านล้างกำลังหิวพอดีเลย^0^

“ค่ะแม่”^^ฉันตอบลงไปพล่างวิ่งลงมา

“วันนี้แม่ทำข้าวต้มปลาน่ะจ้า^^”หอมจริงๆเลยฝีมือแม่เรา

“ขอบคุณค่ะแม่เดียวจะกินให้หมดเลย”

“ตั่งใจเรียนน่ะจ้าเดียวกินเส๊จก็รีบไปโรงเรียนเลยน่ะ”

“ค่ะแม่^^”พอฉันตอบเส๊จแม่ก็เดินออกไปจากห้องครัวรีบกินดีกว่าเดียวจะสายเมื่อฉันกินเส๊จก็วิ่งข้าไปไหว้แม่แล้วก่อยิบกระเป๋าที่เพื่อนรักฉันเคยซื่อให้ขึ้นมาพร้อมกับรองเท้าผ้าใบคู่ใหม่ฉันใสมันแล้วรีบวิ่งไปรอรถทำไมรถถึงมาช้าจังน๊าในระหว่างที่ฉันรอรถสายตาของฉันก่อมองไปเห็นรถเปิดประทุนสีขาวมุกแอ๊ะนันโรงรียนเดียวกับฉันนี้โหทำไมถึงใด้รวยไฮโซขนาดนี้น่ะฉันมองด้วยความแปลกใจเพราะชายหนุ่มที่ขับรถออกมาจากบ้านหลังใหญ่ยิ่งวังกว่าสะอีกชายคนนั่นใส่แวนแนวแนวผิวขาวมากแต่ก่อมองไม่คอยชัดเท่าไรแต่ที่ฉันดูก่อเป็นคนที่เท่มากเลยล่ะ ไม่ก่อเป็นพวกคุณชายอาไรประมาณนี้และ0_0แย้แล้วเค้าหันมาทางฉันซวยแน้ฉันมองเค้าสะขนาดนั้นเค้าต้องสงสัยในตัวฉันแน่ทำให้ดีฉันฝืนยิ้มด้วยความเป็นมิตรแต่เค้ากับไม่สนใจขับรถออกไปด้วยความเร็วโหแบบนี้และพวกหยิ่ง รถมาแล้วฉันเดินขึ้นรถสักระยะนึงก่อถึงโรงเรียนเพราะมันอยู่ไม่ไกลจากบ้านฉันเมื่อถึงโรงเรียนฉันก่อเดินลงจากรถและก่อเดินตรงเข้าไปในโรงเรียนพล่างก้มมองดูนาฬิกาตอนนี้ก่อยังไม่สายซื้อน้ำส้มกินดีกว่าเข้ามีขายอยู่ตรงนันพอดีฉันเดินเข้าไปซื้อน้ำส้มแล้วก่อเดินออกมาและก่อดืมกินไปด้วย

“พี่บอสจะมาแล้วอีกไม่นานกริ๊ด”

“นี้แกเดียวฉันจะเดินเข้าไปใกล้ๆเลยล่ะ”

“กริ๊ดๆๆ”เสียงพวก2สาวผมทองก่อกำลังกริ๊ดกร๊าดกันเสียงดังเลยฉันไม่ได้จะไปแอบฟังน่ะแต่พวกเค้าคุยกันจนฉันเพ่อไปได้ยินน่ะ

อยู่ๆก่อมีเสียงกริ๊ดมาจากทางด้านหน้าแล้วพวก2คนหัวทองก็ไปทางด้านนันทันที่มีเรื่องอาไรกันน๊าหรือวันเปิดเรียนเค้าจ่างดารามาแสดงอาไรฮ่า^0^รออาไรอยู่ล่ะวิ่งตามไปดูด้วยดีกว่าฉันวิ่งเข้าไปแต่ก็มองไม่เห็นอาไรด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความพยามของฉันต้องเห็นให้ได้ว่าอาไรฉันแทรกตัวเข้าไปในกลุ่มสาวๆพวกนั่นจะเห็นแล้ว ปึก ปึก ปึก! 0_0อ๊ากๆๆๆ

“ขอโทดฉันไม่ตั่งใจจริงๆน่ะค่ะT^T”บ้าจริงๆนั่นมันไอหนุ่มไฮโซที่ฉันพบตอนเช้ากับเพื่อนๆของเค้าซวยแล้วไงซวยแล้วซวยอีกฉันทำน้ำส้มแลอะชุดเค้าหมดแล้วดูสายตาสาวๆพวกนั่นสิจะกินฉันไปทั้งตัวแล้วมั้ง ไม่สิกำลังสมเพชฉันอยู่ T^T

“ชอบผมก็บอกคับไม่ต้องลงทุนขนาดนี้ก็ได้- -!”โหนี้ฉันไม่ได้ตั่งใจจริงๆน่ะ

“ป้าวๆๆฉันไม่ใด้ชอบคุณค่ะT^T”

“มุขนี้ผมเจอมามากและ - -”ตอบมาพล่างยิ้มแบบแปลกๆ

“จริงๆๆน่ะฉันขอโทดยกโทดให้ฉันน่ะT^T”ฉันอ้อนวอนขอความอภัย

“ไรสาระ - -“อ้าวมาฉันแบบนี้ใด้ไงอ่ะฉันอยู่มาหลายที่ฉันมีสาระหมดแต่มาที่นี้น่ะคนว่าไรสาระมันใช่กับฉันไม่ได้หรอฉันเกียดคำว่าไรสาระที่สุดมันเป็นคำที่ทำให้ฉันดูต่ำลงบ้าจริง

“นายน่ะสิหลงตัวเองเหอะทำไมฉันไม่ชอบนายเท่านี้ต้องมาด่าว่าฉันไรสาระเลยหรอ”นี้ฉันพูดอาไรลงไปเนี้ยซวยแล้วไง

“ป.ย.อ สิ้นดีไปกันเหอะ”โอ๊ยยคำนี้อีกทนไม่ไหวแล้วน๊าแล้วยังเดินไปหน้าตาเฉยอีกฉันเดินไปที่ทางร้านขายน้ำแล้วเอาน้ำเปล่ามาขวดนึงแล้วบอกแม่ค้าไม่ต้องทอนฉันรีบฉันเปิดฝาขวดแล้ววิ่งไปทางนายปากร้าย

“นี้นายคำขอโทดคงไม่พอใช่ไหม”

“ไม่ชอบก่อคือไม่ชอบจะมาชอบคนแบบผมอ่ะดูสภาพคุณก่อนน่ะคับ”แรงได้อีก

“ทำไมสภาพฉันทำไม”ถามๆไปงั้น

.”สถุน- -”อ๊ากกกไม่ไหวแล้วน๊าฉันหมดขีดสุดเทน้ำที่ซื้มมาเท่ลงบนหัวของไอปากร้ายพล่างกับตบหน้ามันแรงๆหนึ่งครั้ง

“นี้ที่นายว่าฉันมันเกินไปแล้วน่ะท่าแม่ฉันรู้ว่านายมาว่าฉันอ่ะเป็นเรื่องแน่นายเป็นผู้ชายหรือเป็นกระเทยฮ่ะที่มาด่าฉันไม่หยุดแบบนี้อ่ะแล้วยังมาหลงตัวเองอีกว่าฉันชอบอ่ะไอคำที่ว่าไรสาระอ่ะมันเป็นคำที่ฉันเกียดที่สุดคำว่าป.ย.อด้วยท่าฉันป.ย.อหรือไรสาระคงสอบเข้าโรงเรียนนี้ไม่ได้หรอหรอน่ะแล้วเลิกส่ะทีไอนิสัยที่คิดว่ามีความชอบนายไปส่ะหมดเพราะจำไว้ยกเว้นฉันคนนึงไม่ชอบผู้ชายปากกระเทยแบบนายหรอน่ะค่ะ!”หลังจากที่ฉันพูดจบทำให้ทุกคนที่นี้เงียบสงบกันทุกคน

“แล้วฉันจะคอยดูจำคำเธอไว้ให้ดี”

“ค่ะ!”นายปากร้ายขยับตัวมาใกล้ฉันแล้วกระซิบข้างหูฉันว่า

“วันนี้ฉันเสียหน้ากับเธอไว้มากเรื่องไม่จบเท่านี้หรอน่ะ”จากนันเค้าก็เดินจากฉันไปโดยไม่หันมามองฉันเลย ทิ้งแต่ความงืองาว่าคำที่เค้ากระซิบฉันคืออาไร