BangxDae [The relate]

ลำดับตอนที่ #2 : EP1 First time 100%

EP1

“ยงกุก....นี้เมียใหม่พ่อเอง”ชายผู้เป็นพ่อเอ๋ยขึ้น  ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาชายตาสองอย่างหยามๆ แล้วก็ทะท่าจะลุกเดินหนีขึ้นห้องไป

“ไอ้ยงกุก...ทำไมไม่ทักทายแม่ใหม่...”คนเป็นพ่อตะวาดเสียงออกมา

“แล้วทำไมต้องทัก......นางร่านด้วยล่ะ”ร่างสูงพูดขึ้นแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก  สายตาร่างสูงไปสะดุดเห็นเด็กผู้ชายอีกคนที่เดินเข้ามาด้วย

“เห้ย...แถมมีปลิงติดมาอีก....พ่อจะทำอะไรก็เชิญ....แต่นางร่านนี้ไม่ใช่แม่ผม...แล้วไอ้เด็กเวรนี้ก็ไม่ใช่น้องผม...”ร่างสูงพูดขึ้นอย่างเย็นชาแล้วเดินขึ้นห้องไป

.

.

.

“แม่ฮะ.....ผมว่าเรากลับไปอยู่บ้านเราเถอะฮะๆ”หนุ่มน้อยในตาใส ผิวเข้มพูดขึ้น

“แดฮยอน....ฟังแม่น่ะเราต้องมาอยู่ที่นี้....เราจะไม่กลับไปที่บ้านเราอีกแล้วน่ะ”คนเป็นแม่พูดขึ้นอย่างเอ็นดู

“คุณผมขอโทษ....แทนลูกชายด้วยน่ะ”คนเป็นพ่อของยงกุกพูดขึ้น

“ไม่เป็นไรคะ....เดี๊ยวเขาคงเข้าใจเองแระค่ะ”เสียงของหญิงสาวเอ๋ยขึ้น

“นี้แดฮยอน....พ่อย้ายโรงเรียนให้หนูแล้วเรียนที่เดียวกันพี่ยงกุกน่ะ...เอาของขึ้นไปเก็บได้แล้ว...พ่อเตรียมห้องไว้ให้แล้ว”คนเป็นพ่อพูดขึ้น

“ครับ....”ร่างบางตอบออกมา

.

.

.

.

แดฮยอนพาร์ท

ผมเดินผ่านหน้าของของยงกุกฮยองอย่างช้าๆด้วยความหวาดกลัวสายตาคู่นั้น....กลัวรอยยิ้มที่แสนจะเยือกเย็น กลัวจริงๆ  สายตาไม่สามารถอ่านได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่

ประตูห้องของยงกุกฮยองก็เปิดขึ้นมา ซะงั้นผมเย็นสันหลังวาบ

“มาทำอะไรหน้าห้องฉัน....”ยงกุกถามขึ้นอย่างหงุดหงิดที่เห็นผมมาอยู่หน้าห้อง

“ผมแค่เดิน...ผ่านเฉยๆครับผมจะไปห้องครับฮยอง”ผมตอบไปอย่างกล้าๆกลัว

“ใคร...ฮยองของแกไอ้ปลิงตัวลูกเอ๋ย”ยงกุกฮยองพูดขึ้นแล้วพลักผมล้มลงที่พื้นแล้วเดินลงไปข้างล่าง

“เห้ย....”ผมถอนหายใจออกมาพร้อมกับลุกขึ้นแล้วลากกระเป๋าสัมภารเข้าห้องตัวเองล็อคประตูแน่นหนาเพราะความกลัวยงกุกฮยอง แล้วผมก็น้ำตาไหลในใจได้แต่คิดว่า....ผมอยากกลับไปบ้านที่เคยอยู่ไม่อยากอยู่ในสภาพนี้เลย....ผมควรจะรีบนอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนใหม่ มีเพื่อนใหม่ เริ่มใหม่หมดทุกอย่าง

“เห้ย....”เสียงถอดหายใจของผมที่ออกมาจากการเหนื่อยใจ

.

.

.

.

.

ยงกุกพาร์ท

ผมเดินลงมาข้างล่างเพื่อมาหยิบเบียร์  แล้วค่อยเดินขึ้นไปบนห้องของผมเอง  ไอ้เด็กเวรนั้นคงจะไม่มากล้าดีกับผมหรอก ผมจะแกล้งมันแทนแม่มันเอง .....ร่างสูงที่เข้ามาในห้องก็เปิดทีวีแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนพรอ้มกับเบียร์ก่อนที่จะกระดกเบียร์นั้นตามไปสายตาที่มองทีวี....มันดูเศร้าหมองสายตาที่โศกเศร้านั้นเพราะอะไร

“แม่ครับ....ผมคิดถึงแม่”ผมพูดขึ้นด้วยเสียงที่สั่นคลอ  ผมจ้องมองแต่ทีวีที่มีแต่วิดีโอแม่ของผม

ผู้หญิงที่สวยที่สุดในชีวิตผม   ผู้หญิงที่ผมรักมา  หลังจากที่ผมค่อยๆปาดน้ำตาตัวเอง

“พ่อ....ทำแม่เสียใจจนต้องตาย....งั้นผมจะทำร้ายคนของพ่อมั้ง”ผมพูดกับตัวเองพร้อมรอยยิ้มที่แสนจะน่ากลัวออกมา

“ฮะๆ....ฮะๆๆๆ”ผมขำออกมาอย่างซะใจกับแผนที่คิดอยู่ในหัว

TBC

#ไรเตอร์เอามาลงแล้วน่ะ   เรื่องนี้ต้องใช่ฟิลลิ่งเยอะแต่ยากจริงๆ  ติดตามด้วยน่ะค่ะ