สาวอินเตอร์กะหนุ่มขายผัก

ลำดับตอนที่ #1 : สนามบิน

                                                 
                                                      สาวอินเตอร์กะหนุ่มขายผัก
 ตอนที่ 1 สนามบิน

             เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่หญิงสาวนั้นเป็นลูกเจ้อของตลาด ส่วนชายหนุ่มนั้น เป็นลูกคนขายผัก ทั้งสองจะมาเจอและรักกันโดยมีอุปสรรค์อะไรบ้างมาขัดขวางลองอ่านดูนะคะ

"เปรี้ยว เปรี้ยว นังเปรี้ยว ชั้นเรียกหล่อนหายหัวไปไหนมาย๊ะ" คุณนายจรัสศรีเจ้าของตลาดร้องเรียกเปรี้ยวคนใช้ในบ้านที่กำลังวุ่นอยู่ในครัวเพื่อเตรียมอาหารให้กับคุณหนูที่กำลังจะกลับมาจากเมืองนอก "ขา คุณนายมีอะไรเหรอคะ" "เดี่ยวชั้นจะไปรับลูกแพรวนะเฝ้าบ้านดีดีละเข้าใจมั้ย" "ค่ะๆ"ที่สนามบิน “เอ.. ทำไมคุณแม่มาช้าจังนะ โอ้ย!!” “ขอโทดครับ” “นี่คุณเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะเห็นมั้ยเนี่ยว่ากระเป๋าชั้นตกหมดแล้ว” “ผมขอโทดครับคือพอดีว่าผมรีบผมไปก่อนะคับ” “เดี๋ยวสิคุณคุณยังไปไหนไม่ได้นะ คุณก้เห็นอยู่ว่ากระเป๋าชั้นตก แล้วมันก้หนักมากด้วย” “เออ..คุณเรียกพนักงานมาช่วยเก็บละกันนะ” “เดี๋ยวสิคุณ นี่ กลับมาก่อนนะ อีตาบ้านี้ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลยนะเนี่ย ผู้ชายอะไร หิวน้ำจังไปซื้อน้ำกินดีกว่า เอ๊ะ!! กระเป๋าตังชั้นหายไปไหนละเนี่ย หืมต้องเป็นนายนั่นแน่เลยที่เอาไป หนอย แกล้งเดินมาชนชั้นที่ไหนได้ก้เป็นหัวขโมยนี่เอง อย่าให้ชั้นเจอนายนะ” กรี้ง กรี้ง กรี้ง กรี้ง “ใครโทรมานะ ฮ้า คุณแม่ ฮะโหล คุณแม่อยู่ไหนแล้วคะ แพรวรอตั้งนานแล้วนะคะ หาอาไรนะเจออุบัติเหตุแล้วแม่เป็นไรมากรึป่าวคะ อืม โชคดีที่ไม่เป็นไรนะคะ แล้วใครจะมารับแพรวละคะ มีคนมารับ ใครเหรอคะ ฮะโหล แม่คะ อ่าว สายหลุดก่อน เลยไม่รู้ว่าใครจะมารับเลยสิเนี่ย”
ฮ้า นั้นไงนายนั่นเจอแล้ว “นี่นายเอากระเป๋าตังชั้นคืนมานะ” “เป๋าตังไรอีกละคุณนี่ อย่ามาหาเรื่องกันนะ” “ชั้นไม่ได้หาเรื่องนายนะชั้นแค่มาเอากระเป๋าตังคืน แล้วถ้านายไม่ให้ละก้ ชั้นก้จะแจ้งตำรวจ” “ผมไม่ได้เอากระเป๋าตังของคุณไปซักหน่อย” “นี่นายอย่าคิดนะว่าชั้นจะตามนายไม่ทันอะ ที่นายเดินมาชนชั้นก้เพื่อที่จะขโมยกระเป๋าตังของชั้นไป” “ผมบอกว่าผมไม่ได้เอาไป” “ถ้าไม่ได้เอาไปจริงทำไมต้องรีบวิ่งออกมาด้วยละ” “นี่คุณผมบอกคุณแล้วไงว่าผมไม่ได้เอาไป ถึงบ้านผมจะจนแต่ผมก้ไม่ไปขโมยของของใครหรอก แล้วที่ผมรีบวิ่งออกมานะ เพราะผมรีบมารับลูกสาวเจ้าของตลาดผมกลัวเค้าจะรอนาน ผมเลยรีบมา อีกอย่าง ผมก้ปวดฉี่ด้วย” “เดี๋ยวเมื่อกี้นายว่านายมารับลูกเจ้าของตลาดงั้นเหรอ แล้วเค้าชื่อไรละ” “แล้วคุณจะรู้ไปทำไม” “ก้เผื่อชั้นรู้จักน่ะ” “ชื่อ อะไรแพรวๆ พราวๆ นี่แหละ รู้จักมั้ย” อีตานี่เองเหรอเนี่ยที่คุณแม่ให้มารับเรา “อ่าวคุณเงียบเป็นไรไป ตกลงรู้จักมั้ย” “รู้จักสิ ทำไมจะไม่รู้จักละ ก้ชั้นนี่แหละคุณแพรววดีลูกสาวเจ้าของตลาด” “คุณเนี่ยเหรอคุณแพรววดีลูกคุณนายจรัสศรี” “อื้ม แล้วจะกลับได้รึยังละเนี่ยชั้นเมื่อยขาจะแย่อยู่แล้วนะ” “คับๆๆ” ที่ลานจอดรถ “หา!! นี่นายอย่าบอกนะว่าให้ชั้นนั่งรถมอเตอร์ไซนี่ไปกับนายอะ ชั้นไม่เอาด้วยละ” ”อันนี้ก้ตามใจคุณละกันนะคับ แล้วถ้าคุณไม่กลับกับผมแล้วคุณจะกลับยังไง” “ชั้นก้นั่งรถแท็กซี่กลับนะสิ ไม่ยาก” “อ่าวแล้วไหนว่ากระเป๋าตังคุณหาย” เออใช่สิ กระเป๋าตังเราหายนี่นา โอ้ย หน้าแตกยับเยือนเลยเราหาคำแก้ตัวอะไรดีเรา อ๋อ “ก้ เก็บค่าบริการปลายทางไง” “อืม ตามใจคุณละกันนะ แต่ระวังหน่อยละ แท็กซี่แถวเนี่ยไว้ใจไม่ค่อยได้วะด้วยสิ แล้วอีกอย่างคุณก้หน้าตาดีไม่ใช่เล่น หึ ผมไม่อยากคิด” อีตานี่ เล่าซะขนลุกเลยทำไงดีละเนี่ยจาไปกับตานี่ดีมั้ยน้า “ผมไปละนะ” “เดี๋ยวคุณชั้นไปกับคุณก้ได้” “ก้แค่เนี่ยคิดให้มันเสียเวลาทำไม” “ไม่ต้องพูดมากเลยนายอะรีบออกรถได้แล้วอยากกลับบ้าน” “คร้าบคุณผู้หญิง”