คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ,,, Part 12 ,,, ฝากตัวด้วยนะ!!~
Title : Smartly Boy
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
Note : เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้ต้องการให้บุคคลที่อยู่ในฟิคเรื่องนี้เสียหายแต่อย่างใด เนื้อหาก็จะเกี่ยวกับ Boy’s love ถ้าไม่ชอบก็กรุณากดปิดลงไปเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^ ^
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
Part 12
“ แจจุงครับ เรามาคบกันเถอะ ”
.
.
.
คนที่เป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดประโยคเมื่อสักครู่นี้ออกไปกำลังนิ่งเงียบ ไม่ได้พูดอะไรออกมาเพื่อเร่งเร้าให้อีกฝ่ายตอบตนเองเร็วๆ ยุนโฮเพียงแต่ทอดสายตามองไปยังภาพของดวงอาทิตย์สีเพลิงที่กำลังค่อยๆเคลื่อนตัวต่ำลงไปเรื่อยๆตามเวลาที่ค่อยๆเดินไปอย่างเชื่องช้า... เค้าเพียงแต่ต้องการให้แจจุงได้คิด ไม่อยากจะพูดอะไรที่ดูจะเป็นการรบเร้าเกินไป ที่จริงเค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้ตนเองพูดประโยคเมื่อสักครู่นั่นออกไป แต่ใช่ว่าคำพูดที่ออกไปเมื่อสักครู่นั้นจะเป็นเพียงแค่ลมปาก ยุนโฮกลับคิดว่าที่จริงแล้วนั้นในส่วนลึกๆของเค้าก็คงอยากจะให้เรื่องที่พูดออกไปนั้นมันเกิดขึ้นจริงๆนั่นแหละ ตลอดระยะเวลาที่ได้อยู่ใกล้กับร่างบางข้างๆตัวคนนี้นั้น เค้ารู้สึกมีความสุขมากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆที่เค้าเคยควงด้วยเสียด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าทั้งเค้าและแจจุงจะเริ่มต้นเจอกันได้ไม่ค่อยดีเสียเท่าไหร่ แต่เราก็สามารถปรับตัวให้เข้ากันได้ เพียงแค่แจจุงเป็นแจจุงอย่างที่เป็นในทุกวันนี้ เป็นคนที่ชอบด่าเค้าเวลาที่ตนเองเขิน เป็นคนขี้งอน คอยวาดสายตาดุๆเหมือนลุกแมวมาให้เค้าอยู่เสมอ เป็นคนที่แอบหึงเค้าเวลาที่มีผู้หญิงเข้ามายุ่งเกี่ยว ‘ เพียงแค่แจจุงเป็นแจจุง ’ เพียจงแค่นี้จริงๆเค้าก็มีความสุขแล้ว ....
‘ ขอแค่มีแจจุงอยู่ข้างๆกันก็พอ ... ’
“ นาย... ว่าอะไรนะ? ”
ใช่ว่าจะไม่ได้ยินในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด แต่เพียงแค่จะตอกย้ำความจริงที่ตนนั้นได้ยินอีกสักครั้ง ว่าสิ่งที่ตนได้ยินนั้นมันไม่ได้เป็นเรื่องโกหกหรือล้อกันเล่นเหมือนทุกครั้งๆ เสียงของหัวใจที่มันฟังดูเหมือนว่าจะเต้นผิดจังหวะตั้งแต่ที่คำพูดคำนั้นหลุดออกมาจากริมฝีปากของอีกฝ่าย จังหวะหัวใจที่เคยเต้นอย่างปกติตอนนี้มันกลับเต้นเสียรัวเร็วดั่งเสียงกลอง... แจจุงไม่รู้ว่าทำไมเพียงแค่อีกฝ่ายขอคบด้วยตนเองจะต้องรู้สึกดีใจถึงขนาดนี้ มันดีใจซะจนเกือบจะเผลอยิ้มออกมา... แต่ก็ต้องชะงักค้างไว้เพียงเท่านั้น เมื่อคิดขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายอาจจะพูดเล่นก็เป็นได้...
“ ผมว่า... เรามาคบกันเถอะ ”
ยุนโฮเอ่ยพูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจะหนักแน่นมากกว่าครั้งแรกเสียด้วยซ้ำ อาจจะเป็นเพราะว่าเค้าได้คิดดีแล้ว ว่าตนเองนั้นต้องการให้มันเป็นอย่างที่ตนเองพูดจริงๆ
“ ทำไมนายถึงอยากคบกับชั้นล่ะ ”
“ อืม... ก็อาจจะเป็นเพราะ ผมอยู่กับแจจุงแล้วมีความสุข ล่ะมั้งครับ ”
ยุนโฮพูดตอบไขข้อข้องใจของคนร่างบางด้วยรอยยิ้ม
แจจุงยกมือบางของตนเองขึ้นมาทาบที่หน้าอกฝั่งซ้ายของตนเอง
ตึก ตึก ตึก ตึก ...
เสียงหัวใจของเค้า ... มันเต้นผิดจังหวะมากเกินไปแล้วนะ เพียงแค่อีกฝ่ายพูดจาหวานๆด้วยเพียงแค่นั้นในใจของเค้าก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน.... ที่พอได้ยินคำพูดหวานๆที่หลุดออกมาจากริมฝีปากหนาๆนั่น ใจดวงน้อยของเค้ามันก็พองโตขึ้นมาทันที
“ ละ... แล้ว แล้วผู้หญิงของนายล่ะ ”
ถึงจะรู้สึกเคลิ้มไปกับคำพูดของอีกฝ่าย แต่แจจุงก้ยังไม่ละความพยายาม ความพยายามที่จะสร้างเกราะขึ้นมาบดบังความเขินอายของตนเอง ...
และเป็นเกราะเพื่อป้องกันหัวใจดวงน้อยไม่ให้ตกหลุมพรางของอีกฝ่าย
“ แจจุงไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนั้นหรอก ผู้หญิงพวกนั้นเค้ารู้ดีว่าเค้าไม่ได้มีสิทธิอะไรในตัวของผม แค่คืนเดียวเราก็จบกัน.... มันเป็นเพียงความสัมพันธ์สั้นๆ ไม่ผูกมัด ... เค้าไม่มีสิทธิที่จะไม่พอใจในสิ่งที่ผมต้องการ ”
ยุนโฮละสายตามาจากภาพทะเลตรงหน้า แล้วจึงหันมาสบตากับดวงตากลมของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองเค้าอยู่แล้ว
แจจุงรู้สึกเหมือนเกิดการหายใจติดขัดขึ้นมาแบบกะทันหันเมื่อได้ฟังคำพูดของอีกฝ่าย ... ไม่มีสิทธิผูกมัด แล้วถ้าเค้าถูกยุนโฮทำแบบผู้หญิงพวกนั้นบ้างล่ะ?
“ ชั้น... ก็เป็นเหมือนผู้หญิงพวกนั้นหรอ? ”
ดวงตากลมโตของแจจุงจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของคนตัวสูง อยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดเช่นไร จะเห็นเค้าเป็นเพียงคนคั่นเวลารึเปล่า อยากรู้ว่าถ้าเค้ายอมตกลงคบกับอีกฝ่าย ... บทสรุปของเค้ากับยุนโฮจะเป็นเหมือนผู้หญิงพวกนั้นมั้ย...
ยุนโฮจ้องมองใบหน้าสวยหวานของอีกฝ่ายก่อนจะอมยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยปากตอบคำถามนั้นออกมา
“ แจจุงไม่เหมือนกับคนอื่นๆ สำหรับผมตอนนี้ ...”
“ แจจุง ... สำคัญที่สุด ”
.
.
.
.
“ อ๊า!!!!~ พี่ยูชอนฮะ ทางนั้นมีต้นมะพร้าวด้วยล่ะฮะ เราไปถ่ายรูปกันเถอะนะ ”
เสียงโลมาน้อยที่แผดร้องออกมาด้วยความดีใจเมื่อได้เจอกับต้นมะพร้าวที่แสนโปรดปราน คนร่างเล็กไม่รอช้าที่จะรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
ยูชอนได้แต่มองตามการกระทำของคนร่างบางนั่นด้วยรอยยิ้มขัน ... นี่พวกเขามาเที่ยวที่ทะเลกันนะ จะไม่ให้มีต้นมะพร้าวได้อย่างไรกัน สงสัยคนตัวเล็กนี่คงจะได้เดินอารมณ์ดีไปตลอดทางเป็นแน่แท้
“ อ่ะ!!~ พี่ยูชอนฮะ มาถ่ายรูปให้จุนซูเร็วๆซิฮะ ”
“ ครับๆ เสร็จจากถ่ายรูปแล้วเราต้องไปกันเลยนะ เดี๋ยวจะไปซื้อของไม่ทัน ”
“ อืม... ที่จริงผมก็ยังอยากถ่ายรูปต่ออยู่เลยนะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรหรอกฮะ เรื่องกินสำคัญกว่า เดี๋ยวรูปคอยมาถ่ายพร้อมกับแจจุงก็ได้ฮะ ฮิฮิ ”
จุนซูพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูร่างเริง จนคนที่ยืนมองอยู่ถึงกับต้องยิ้มตามไปด้วย ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาคนร่างเล็กที่กำลังยืนฉีกยิ้มหน้าบานอยู่ข้างๆต้นมะพร้าวต้นโต เมื่อจัดการถ่ายรูปให้คนร่างเล็กเรียบร้อยแล้ว ยูชอนและจุนซูก็ได้พากันเดินไปยังตลาดสดที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านพักมากนัก ยูชอนเลือกที่จะไม่พึ่งรถยนต์คันหรูในการเดินทางเพราะจุนซูบอกว่าอยากจะเดินชมวิวรับลมโดยตรงมากกว่าที่จะนั่งชมวิวนั่นอยู่ในรถ ทั้งสองคนเดินลัดเลาะไปตามชายหาดอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะเดินขึ้นไปบนถนนสายเล็กๆแถวนั้น ยูชอนส่งมือหนาของตนเองไปให้คนตรงหน้า ซึ่งจุนซูก็ได้แต่มองตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจ
“ จูงมือพี่ซิ เราจะได้ไม่หลงทางกันไง ”
ยูชอนพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะส่งมือของตนเองให้ไปใกล้คนร่างบางมากขึ้นกว่าเดิม ซึ่งจุนซูก็ได้แต่ยืนหน้าแดงบิดไปบิดมาก่อนที่จะยอมส่งมือของตนเองไปกุมไว้กับฝ่ามือของคนตัวสูง
ทั้งสองคนส่งยิ้มให้กันก่อนที่จะพากันเดินไปตามริมถนนที่ทอดยาวออกไป…
ในการมาเที่ยวในครั้งนี้อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปก็เป็นได้...ใครจะไปรู้ล่ะว่าการที่ได้พูดคุยหรือหยอกล้อกันในแต่ละวัน... ความสัมพันธ์เหล่านั้นอาจจะค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิดๆ และในที่สุดมันก็อาจจะถักทอเข้าหากัน เป็นบ่อเกิดแห่งสายใยเส้นบางๆ สายใยที่เรียกว่า...
‘ สายใยแห่งความรัก ’
.
.
.
.
“ แล้วชั้น ... จะมั่นใจในตัวนายได้ยังไงกัน ว่า...”
“ ว่าผมจะไม่ทิ้งแจจุงเหมือนที่ผมทิ้งผู้หญิงพวกนั้นใช่มั้ย? ผมขอบอกไว้เลยนะ ว่าคุณเป็นคนแรกที่ผมขอคบด้วย เพราะผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผมนั้น พวกเธอจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเอง แต่กลับแจจุงมันไม่ใช่ ... เพียงแค่นี้คุณรู้หรือยังล่ะ ว่าผมให้ความสำคัญกับคุณแค่ไหน ”
แจจุงถึงกับตกอยู่ในห้วงอารมณ์แห้งความนิ่งไปเลยเมือได้ฟังคำตอบของอีกฝ่าย ดวงตากลมโตจ้องมองลึกลงไปดวงตาเรียวคู่คมคู่นั้น แจจุงรู้... รู้ว่าตนเองดีใจแค่ไหนที่ยุนโฮเห็นตนเองสำคัญมากกว่าคนอื่นๆ แจจุงพยายามคิดว่าเรื่องที่อีกฝ่ายพูดนั้นอาจจะเป็นเรื่องโกหกก็ได้ คนอย่างชอง ยุนโฮเจ้าชู้จะตายไป เพียงแค่คำพูดหวานๆไม่กี่คำพวกนี้อาจจะไม่ได้มีความหมายพิเศษอะไรเลยก็เป็นได้ แต่... ถึงจะคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก ทำไมกัน ทำไม ? หัวใจของเค้ามันก็ยังคงเต้นแรงอยู่ดี....
“ แจจุงยังไม่ต้องรีบให้คำตอบผมก็ได้นะ อืม... ผมให้เวลาแจจุงคิดอีกสักพักหนึ่งก็แล้วกัน ... แต่ผมมันเป็นคนใจร้อนเสียด้วยซิ งั้น คืนนี้ผมจะรอคำตอบจากแจจุงก็แล้วกัน ”
แจจุงเกือบจะดีใจอยู่แล้วเชียว คิดว่าจะได้หลุดพ้นจากบรรยากาศชวนคิดหนักนั่นไปได้แล้ว แต่เปล่าเลย มันไม่ได้หลุดออกจากบรรยากาศนั่นเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่อีกฝ่ายโชว์ความเป็นคนใจดีให้เค้าเห็น โดยการยืดเวลาไปเป็นตอนกลางคืน และตอนนี้มันก็เย้นแล้วด้วย อีกไม่กี่ชั่วโมงดวงจันทร์สีนวลก็จะลอยขึ้นมาทำหน้าที่ของมันแล้ว ... นี่หรอที่เค้าเรียกว่าให้เวลาคิดและตัดสินใจ!?
“ แบบนี้มันเรียกว่าให้เวลาชั้นคิดแล้วหรอว่ะ ไอ้คุณชอง ยุนโฮ!!~”
.
.
.
.
.
“ ห๊า!!!~ นายว่าอะไรนะแจจุง นายบอกว่าพี่ยุนโฮขอคบกับแกน่ะหรอ!!? ”
เสียงของจุนซูที่ตะโกนออกมาด้วยความตกใจนั้นเกือบจะทำให้แจจุงหูอื้อกันไปเลยทีเดียว หลังจากที่ยุนโฮบอกว่าจะให้เวลาเค้าคิดและตัดสินใจสักพักหนึ่ง ร่างสูงก็พาเค้ากลับมานอนพักเล่นที่ห้องก่อน ส่วนตัวเองก็จะไปจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับย่างบาร์บีคิวและอาหารทะเลต่างๆที่จะกินในวันนี้กับยูชอน แจจุงนอนคิดเรื่องยุนโฮอยู่บนเตียงนุ่มๆไม่นานนัก จุนซูก็เดินเปิดประตูยิ้มหน้าบานเข้ามา แจจุงจึงตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเค้าและยุนโฮให้จุนซูฟัง เผื่อจะได้คำปรึกษาที่ดี แต่... บางทีแจจุงอาจจะคิดผิดก็ได้ ที่คิดจะเอาเรื่องนี้มาปรึกษากับจุนซู
“ อืมมมมม ”
แจจุงแค่เพียงเปล่งเสียงตอบรับในลำคอเท่านั้น
“ แจจุง แจจุง จุง ฮื่ออออออออออ เค้าอิจฉาแจจุงจังเลยอ่า... ทำไมพี่ยูชอนไม่พูดแบบนั้นกับเค้าบ้างอ่ะ เค้าอยากได้แบบนั้นบ้างอ่ะ ”
จุนซูพูดขึ้นมาด้วยอาการหน้าง้ำหน้างอ ฮึ่ย!!~ อิจฉาอ่ะ ก็คนมันอิจฉานี่นา ... ทำไมเค้าไม่โชคดีแบบแจจุงบ้างนะ เค้ากับพี่ยูชอนตอนนี้มันก็ดูเหมือนคู่พี่น้องธรรมดาทั่วไป ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลยแม้แต่น้อย คิดแล้วก็เศร้าใจ...
‘ เห๊อ!!!~ แต่ไม่เป็นไรคิม จุนซูซะอย่าง เรื่องแค่นี้เอง ทนได้อยู่แล้ว ^ ^ ’
“ แล้วแจจุงจะตอบตกลงรึป่าวอ่ะ? ”
“ ชั้น ... ก็ยังไม่รู้เลย ”
แจจุงพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะหันหน้าออกไปมองทิวทัศน์ตอยหัวค่ำของทะเล ถึงแม้ว่าสายตาของคนร่างบางจะจ้องไปข้างหน้า แต่สิ่งที่คนร่างบางคิดในตอนนี้มันกลับเป็นเพียงเรื่องของใครบางคนเท่านั้น ใครบางคนที่เริ่มจะทำให้จิตใจของเค้าหวั่นไหว
“ ชั้นรู้แต่ว่าตอนนี้หัวใจของชั้นเต้นแรงมากเลยยามที่คิดถึงประโยคนั้น หัวใจรู้สึกพองโตเมื่อได้ฟังคำพูดหวานๆของอีกฝ่าย รู้สึกอยากจะยิ้มเมื่อโดนเค้าชม อยากอยู่ และอยากเจอหน้ากันบ่อยๆ ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดจาหวานๆใส่กัน เพียงแต่คนคนนั้นเป็นยุนโฮ เพียงแค่คนคนนั้นที่อยู่ข้างๆชั้นเป็นชอง ยุนโฮ เพียงแค่นี้ ... ชั้นก็รู้สึกมีความสุขแล้ว ...”
แจจุงพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน สายตาของคนร่างบางก็ยังคงทอดยาวไปข้างหน้าเช่นเดิม มีแต่เพียงริมฝีปากบางนั่นเท่านั้นที่เอ่ยปากพูดความในใจออกมา จุนซูได้แต่นั่งมองด้านข้างของเพื่อนรักขณะที่หูนั่นก็ฟังคำพูดที่อีกฝ่ายพูดออกมา
“ ชั้น ก็อยากจะลองคบกับยุนโฮดูเหมือนกัน ”
แจจุงละสายตามาจากาพตรงหน้าก่อนที่จะหันมาสบตากับเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งจ้องตนเองอยู่เช่นกัน
“ แจจุง... เอ่อ นายก็รู้ใช่มั้ยว่าพี่ยุนโฮเป็นคนเจ้าชู้ แล้วแจจุงแน่ใจหรอว่าถ้าคบกับพี่เค้าแล้ว พี่เค้าจะไม่ทำให้แจจุงเสียใจ? เค้าจะไม่ทิ้งแจจุงแบบที่เค้าทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ ”
“ ชั้นรู้จุนซู สงสัยชั้นก็คงเหมือนนายล่ะมั้ง ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายอาจจะไม่ได้จริงจังอะไรกับเรา แต่เราก็ยังอยากที่จะลองเสี่ยงดู... ”
ใช่ จุนซูกับแจจุงก็คงจะเป็นแบบเดียวกันจริงๆนั่นแหละ ทั้งๆที่พี่ยูชอนอาจจะไม่ได้คิดอะไรเกินเลยแบที่เค้าคิดเลยแม้แต่น้อย แต่การที่มีพี่ยูชอนอยู่ใกล้ๆ ไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ได้ เพียงแค่นี้จุนซูก็มีความสุขแล้ว...
จุนซูส่งยิ้มไปให้กับแจจุงก่อนที่จะเอ่ยปากพูดออกมา
“ สู้ๆนะแจจุง เค้าจะเอาใจช่วยแจจุงเอง ”
.
.
.
.
“ ห๊า!!!!!~ แกขอแจจุงคบแล้วงั้นหรอว่ะ?”
ยูชอนที่กำลังทำหน้าที่เกี่ยวกับการดูเตาไฟย่สงบาร์บีคิวถึงกับหยุดการกระทำทุกอย่างไว้ทันทีเมื่อได้ยินในสิ่งที่เพื่อนรักพูดออกมา
“ อืม... แต่เค้าก็ยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรหรอกว่ะ แต่เดี๋ยวคืนนี้ชั้นก็จะไปเอาคำตอบจากปากของแจจุงแล้ว ”
“ ยุนโฮ ... นายคิดจะจริงจังกับแจจุงรึป่าว? ”
ทันทีที่ได้ยินคำถามของเพื่อนสนิท ยุนโฮถึงกับนิ่งค้างไปเลย นั่นซิ ... นี่เค้าคิดจะจริงจังกับแจจุงรึป่าว?
“ ถ้าแกไม่คิดจะจริงจัง ชั้นว่าแกอย่าไปยุ่งกับเค้าเลยดีกว่านะ ”
“ …….………“
“ ชั้นว่าแจจุงดูเป็นคนดี ถ้าเค้าเกิดรักแกขึ้นมาจริงๆ เค้าอาจจะต้องมานั่งเสียใจ ”
“ ชั้นรู้ว่าชั้นกำลังทำอะไรอยู่ยูชอน กับแจจุง ชั้นคิดว่าเค้าไม่เหมือนคนอื่นๆที่ชั้นเคยคบด้วย เค้าดูพิเศษ และมีอะไรมากกว่านั้น ... ชั้นอยากจะคบกับเค้าจริงๆว่ะ “
“ เห๊อออออ .... ตามใจแกก็แล้วกัน อ๊า!!~ ชั้นน่าจะไปขอใครคบแบบแกบ้างนะเนี่ย ”
ยูชอนพูดออกมาด้วยรอยยิ้มขันๆ
“ ก็ไปขอจุนซูคบดูซิ เค้าดูสนใจแกดีออก ”
ยูชอนพยักหน้าขึ้นลงเหมือนจะเห็นด้วยกับความคิดของเพื่อน ใช่... เค้าสนใจจุนซูมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่วันที่เห็นคนตัวเล็กนั่นตามสถานที่ต่างๆ เค้ารู้ว่าจุนซูเป็นแฟนคลับของเค้า และยิ่งมาได้ใกล้ชิด สนิทกันมากขึ้น ก็ยิ่งทำให้เค้ารู้ได้เลยว่าจุนซูเป็นคนที่นิสัยดี และน่ารักมาก คงไม่ผิดอะไรที่เค้าจะลองคบกับจุนซูดู บางที...จุนซูอาจจะเป็นคนที่หยุดเค้าให้เลิกทำตัวเสเพลไปวันๆก็เป็นได้
‘ เรา ... จะมาลองคบกันดูบ้างดีมั้ยล่ะจุนซู ’
.
.
.
.
หลังจากที่จัดเตรียมอุปกรณ์ต่างๆเรียบร้อยแล้ว ยุนโฮก็เดินเข้าไปบอกแม่บ้านให้ยกถาดอาหารสดออกมาได้เลย เพราะตอนนี้ท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำสนิทแล้ว เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมสำหรับงานปาร์ตี้เล็กๆเรียบร้อย ยุนโฮและยูชอนก็ได้เดินขึ้นไปยังห้องที่มีร่างบางทั้งสองคนอยู่
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ แจจุงครับ ลงไปที่ริมชายหาดได้แล้วนะ ทุกอย่างพร้อมแล้ว ”
เสียงเคาะประตูที่หน้าห้อง และเสียงพูดของใครบางคนทำให้แจจุงจะสายตาออกมาจากกระจกบานใหญ่ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเปิดประตูบานนั้นออก
“ อ่ะ!!~ เสร็จหมดแล้วหรอ นึกว่าจะได้กินพรุ่งนี้แล้วซะอีก ”
“ แหม๋... ก็กว่าจะเตรียมเตาย่างเสร็จ มันงานยากเลยนะครับนั่น ”
“ เอาเถอะๆ ตอนนี้ชั้นกับจุนซูหิวแล้ว ป่ะ!!~ จุนซู เราไปข้างล่างกันเถอะ ”
เมื่อพูดจบแล้วแจจุงก็หันไปจูงมือกับเพื่อนรักร่างบาง และเดินนำลงไปที่ริมชายหาด เมื่อเห็นว่าร่างบางทั้งสองเดินลงไปแล้วยุนโฮจึงหันมาหายูชอน เพื่อจะพูดอะไรบางอย่าง
“ เออ ... ยูชอน..”
“ เออๆ ชั้นรู้แล้ว แกไม่ต้องพูดหรอก แกจะบอกว่าให้ชั้นกันจุนซูออกไปอีกแล้วใช่มั้ยล่ะ เหอะ!! นี่ถ้าแกไม่มีชั้นแกจะได้คบกับแจจุงมั้ยว่ะ ไอ้เพื่อนรัก!!!~ ”
ยังไม่ทันที่ยุนโฮจะได้ขอร้องให้ยูชอนช่วยอะไร ยูชอนก็รีบเอ่ยปากพูดออกมาเองเสียก่อน
“ แกนี่สมกับเป็นเพื่อนชั้นจริงๆเลยว่ะ ”
ยุนโฮเดินไปตบไหล่เพื่อนรักเป็นการขอบคุณ
“ เหอะ!!~ ใครบอกว่ากูเป็นเพื่อนมึงว่ะ แบบนี้เค้าเรียกว่าทาสชัดๆ!!”
.
.
.
.
เมื่อยุนโฮและยูชอนเดินลงมาที่ริมชายหาด เค้าก็ได้เห็นแจจุงและจุนซูกำลังมีความสุขกับการย่างบาร์บีคิว และอาหารทะเลต่างๆอยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองคนนั่นดูจะมีความสุขเสียเหลือเกินเมื่อมีอาหารมากมายมากองอยู่ตรงหน้า ยุนโฮเดินไปบอกให้แม่บ้านเดินเข้าไปทำหน้าที่ย่างอาหารพวกนั้นแทนร่างบางทั้งสอง เมื่อเห็นว่าแจจุงและจุนซูได้หยุดมือจากการย่างแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะแล้ว ยุนโฮและยูชอนก็เดินเข้าไปนั่งร่วมวงด้วยทันที
“ อ่า... แจจุง ผมอยากกินบ้างจังเลย ”
ทันทีที่ก้นแตะลงกับเก้าอี้ คนร่างสูงก็รีบเอ่ยปากอ้อนคนร่างบางนั่นทันที
“ มีมือเหมือนกันก็ไปย่างกินเองซิ จะมาแย่งคนอื่นเค้าทำไม ”
“ ก็แจจุงย่างเก่ง มันต้องอร่อยมากๆแน่ๆเลย ”
“ เชอะ!!~ ขี้เกียจย่างเองก็บอกมาเถอะ อ่ะ!! กินซะซิ ”
แจจุงเลื่อนจานของตนเองให้ไปใกล้กับยุนโฮมากยิ่งขึ้นเพื่อที่อีกฝ่ายจะได้กินกับเค้าได้ แต่คนร่างสูงนั่นก็ไม่ยอมที่จะหยิบอะไรมากินเสียที จนร่างบางจะต้องเอ่ยปากถาม
“ นี่!! ตกลงจะกินมั้ย ”
“ แล้วตกลงแจจุงจะป้อนรึป่าวล่ะ? ”
“ ป้อนอะไรอีก มือก็มี หยิบกินเองไม่ได้รึไงห๊า...!!!~ ”
“ น่า... นะ แจจุง ป้อน ยุนโฮหน่อยซิครับ ยุนโฮอยากอ้ามๆแล้วน๊า ... ”
ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆเป็นเด็กๆ ทำให้แจจุงถึงกับหลุดยิ้มขำออกมา และในที่สุดก็ต้องจำใจยอมป้อนอาหารต่างๆให้กับคนร่างสูง
ยูชอนมองดูภาพตรงหน้าด้วยสายตาเบื่อหน่ายกับความกะล่อนของเพื่อน ก่อนที่จะหันไปหาคนร่างเล็กที่กำลังนั่งกินกุ้งย่างอยู่ข้างๆอย่างมีความสุข
“ จุนซู พี่อยากกินกุ้งย่างบ้างจัง ”
เสียงพูดของยูชอนทำให้จุนซูเงยหน้าจากจานเอาหารตรงหน้าขึ้นมาสบตากับคนพูด ก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้างๆออดกมาอย่างน่ารัก ซ้อมที่อยู่ในมือถูกจิ้มไปที่เนื้อกุ้งที่ตนเองหั่นเป็นชิ้นเล็กๆไว้ หก่อนที่จะยกมันขึ้นมาจ่อที่ปากของคนตรงหน้า
“ อ่ะฮะพี่ยูชอน อ้าปากเร็ว นี่จุนซูอุตส่าห์ป้อนให้เลยนะ ”
ยูชอนส่งยิ้มให้กับร่างเล็กตรงหน้าเป็นการขอบคุณ ก่อนที่จะอ้าปากและรับเนื้อกุ้งชิ้นนั่นเข้าปากไป
บรรยากาศการทานอาหารริมทะเลของทั้งสี่คนก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ มีเสียงหัวเราะเฮฮาให้ได้ยินเป็นระยะๆ เมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไปนานพอสมควรและทุกคนดูจะอิ่มกับการกินเรียบร้อยแล้วนั่น ยุนโฮก็ส่งสัญญาณให้ยูชอนพาจุนซูไปเดินเล่นรับลมที่อื่น ซึ่งยูชอนก็รับรู้ได้ทันทีก่อนที่จะหันไปชวนคนน่ารักให้ไปเดินเล่นกับตนเอง เมื่อเหลือกันเพียงสองคนแล้วยุนโฮก็ไม่รอช้าที่จะเอ่ยปากพูดทันที
“ แจจุงครับ ผม.. มารอคำตอบแล้วนะ ”
แจจุงที่กำลังนั่งเขี้ยเศษอาหารในจานไปมาเล่นถึงกับชะงักค้างไปเลยทีเดียวก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนร่างสูง
“ ตกลงแจจุงจะลองมาคบกับผมดูมั้ย? เรา... ลองมาคบกันดูดีมั้ยครับ ”
“ .................... ”
เมื่อยุนโฮเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่พูดอะไรออกมา ตนเองก็รู้สึกใจเสียไปนิดๆเสียแล้ว
“ ผม... อาจะเป็นผู้ชายที่ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น แต่ ...ผมสัญญา ว่าผมจะพยายามทำตัวให้ดีขึ้น ”
“ ……………… ”
“ แจจุง ....? ”
รอยยิ้มอ่อนหวานค่อยๆปารกฏขึ้นมาบนริมฝีปากของคนสวยก่อนที่ริมฝีปากเล็กน่ารักนั่นจะเอ่ยปากพูดตอบคำตอบที่ยุนโฮต้องการจะได้ยินเสียเหลือเกิน
.
.
.
.
.
“ ฝากตัวด้วยนะชอง ยุนโฮ ”
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
TalK ::
สวัสดีค่ะ 555555
วันนี้มาอัพซะช้าเลย เพราะมุกรู้สึกป่วยนิดๆ ก็เลยมาอัพช้านะค่ะ อย่าโกรธกันน๊า... ตอนนี้มีแต่ปัญหาและอุปสรรคต่างๆเข้ามาให้ชวนปวดหัว
หลังจากที่คิดว่าจะไปดูคอนทงบังทั้งสองวัน ในตอนนี้มันอาจจะไม่ได้ดูสักวันเลยก็เป็นได้ ฮื่อออออออออออ
เพราะมุกต้องไปสอบตรงของจุฬาฯ ซึ่งมันตรงกับทั้งสองวันเลย เห๊อออออออออ
แถมเลิกสี่โมงอีกต่างหาก มุกคงจะต้องขอเวลาตัดสินใจ อาจจะต้องรอให้ใกล้วันคอนเลยก็เป็นได้ T T
เศร้าๆๆๆๆ หวังว่าบัตรคงไม่หมดก่อนน๊า เพราะถ้ามุกดู มุกก็คงจะดูบัตรยืน มันคงจะเหลือนะ ขอร้องๆ
อ่า... ฟิคตอนนี้เราเน้นอารมณ์นะค่ะ 5555 อารมณ์นิ่ง แต่งแล้วไม่มีอารมณ์อะไรเลย T-------------------T*
ตอนนี้อาจจะไม่สนุกเท่าที่ควรน๊า.... ขอโทษค่ะๆ
T-----------------------------T*
ตอนนี้แจจุงกับยุนโฮก็คบกันแล้ว ต่อไปจะเป็นอย่างไร 55555 ชางมินจะมาขัดขวางมั้ย มาลุ้นกันนะค่ะ
ถ้าเจอคำผิดก็ขออภัยด้วยนะค่ะ รู้สึกเหนื่อยๆแล้วตอนนี้ T T รูปข้างบนเป็นไงบ้างค่ะ อาจจะไม่สวยนักนะ 555 มุกทำไม่เก่ง T T
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ ^----------------------------^*
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเม้นให้นะค่ะ
ปล. ขอให้มีบัตรคอนเหลือด้วยถ้ามุกไปได้ ฮื่ออออออออออออออออ T-------------------------T*
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
ความคิดเห็น