[FIC] ☆,, Smartly Boy ,,☆ [TVXQ][YAOI]

ลำดับตอนที่ #12 : ,,, Part 11 ,,, Go to the Beach!!~

Title : Smartly Boy

Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu

Note  :   เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้ต้องการให้บุคคลที่อยู่ในฟิคเรื่องนี้เสียหายแต่อย่างใด เนื้อหาก็จะเกี่ยวกับ Boy’s love ถ้าไม่ชอบก็กรุณากดปิดลงไปเลยนะค่ะ  ขอบคุณค่ะ ^ ^

* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *

Part 11

           และแล้ววันแห่งการไปเที่ยวก็เดินทางมาถึง  เช้านี้บรรยากาศถิอว่าไม่เลวเลยทีเดียว  แสงแดดอ่อนๆที่ทอประกายลงมาจากฟากฟ้า เพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้กับชาวโลกก็ไม่ได้แรงเหมือนวันอื่นๆ  ช่วงนี้ของเทศเกาหลีกำลังตกอยู่ในช่วงของฤดูร้อน  แล้วอะไรจะน่าทำมากที่สุดเมื่อถึงฤดูนี้นอกเสียจาก ...

การไปเที่ยวทะเล

“ ร้องเท้าพร้อม เสื้อผ้าพร้อม หมวกพร้อม แว่นตากันน้ำพร้อม ห่วงยางพร้อม อุปกรณ์เล่นทรายพร้อม ครีมกันแดดพร้อม ของใช้ต่างๆพร้อม .... อืมมมมม ลืมอะไรอีกรึป่าวน๊า? ”

แจจุงผู้ที่เคยพูดกับปากว่าไม่อยากจะไปเที่ยวทะเลในครั้งนี้ กำลังนั่งจ้องอุปกรณ์และของใช้ส่วนตัวต่างๆอยู่หน้ากระเป๋าใบเดินทางขนาดกลาง ถึงตอนแรกจะบอกว่าตนเองไม่อยากจะไปก็เถอะ แต่พอเอาเข้าจริงๆคนร่างบางก็อดที่จะตื่นเต้นกับการไปเที่ยวในครั้งนี้ไม่ได้  ตื่นเต้นขนาดที่ลุกขึ้นมาตรวจสอบกระเป๋าของตัวเองทุกๆ ครึ่งชั่วโมงกันเลยทีเดียว

จุนซูที่ได้มานอนค้างที่บ้านของแจจุงตั้งแต่เมื่อคืนเพื่อไปให้เป็นการเสียเวลาในการไปรับได้แต่นั่งมองเพื่อนรักที่บอกว่าไม่อยากจะไปทะเลยอยู่บนที่นอนตาปริบๆ

‘ นี่ขนาดไม่อยากจะไปนะ ถ้าอยากจะไปจริงๆไม่ถึงกับขนกระเปาเดินทางที่ล้มทับเค้าตายไปเลยหรอเนี่ย ไปสองวันนะไอ้คุณเพื่อน ไม่ได้ไปอยู่สองเดือน จะขนอะไรไปกันนักกันหนา ’

ดวงตาเรียวรีละจากภาพตรงหน้าหันมามองกระเป๋าของตนเอง

‘ เอิ่ม... มันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่เลยว่ะ แหะๆ ’

.

.

.

เมื่อเข็มสั้นของนาฬิกาเดินทางมาถึงเลขแปด และเข็มยาวเดินอยู่ระหว่างเลขหนึ่งกับเลขสอง ราชรถคันหรูที่มาพร้อมกับสารถีสุดหล่อก็เดินทางมาถึงที่หน้าบ้านของแจจุง  ยุนโฮและยูชอนเข้าไปกล่าวทักทายและสวัสดีคุณแม่ของแจจุงสักเล็กน้อย ตามประสาผู้ดี คนมีมารยาท ไปมาลาไหว้ ก่อนที่จะหันไปช่วยขนกระเป๋าเดินทางของคนร่างบางทั้งสอง แต่เมื่อเห็นขนาดของกระเป๋านั่นก็ถึงกับตะลึงไปสักเล็กน้อย ก่อนจะหันสายตาเป็นเชิงถามว่า…

 ‘ ใบนี้ใช่มั้ย ’

ซึ่งแจจุงก็เข้าใจโดยทันทีจึงเอ่ยปากตอบออกไป

“ ทั้งสองใบนั่นแหละ กระเป๋าสีขาวนั่นของชั้น ส่วนสีฟ้านั่นก็ของจุนซู ขนไปสักทีซิ!!~ เดี๋ยวก็ได้ไปถึงที่นั่นสายกันพอดี ”

แจจุงที่เห็นว่าร่างสูงอมยิ้มขำๆเนื่องจากเห็นกระเป๋าเดินทางของเค้าถึงกับรีบหาเรื่องอื่นพูดแทรกขึ้นมาทันที

“ แหม๋... แจจุงครับ ไหนบอกว่าไม่อยากจะไปไงครับ กระเป๋าขนาดนี้มันอยู่ได้สองเดือนเลยนะ ”

“ อะไรเล่า!!~ ชะ .. ชั้น ชั้นแค่หากระเป๋าที่เล็กกว่านี้ไม่เจอแล้วต่างหาก!! ไม่ต้องมาพูดมากเลยรีบขนไปที่รถเดี๋ยวนี้เลยนะ!! ”

ยุนโฮอมยิ้มกับอาการเถียงแบบไม่ยอมใครของคนร่างบางก่อนจะเดินไปยกกระเป๋าของคนสวยนั่นขึ้นมา แล้วจึงเดินนำมันไปวางไว้ที่กระโปรงหลังรถ เมื่อยุนโฮเดินนำออกไปแล้วยูชอนจึงเดินยกกระเป๋าของจุนซูตามไปด้วยอีกคน  เมื่อตรวจดูว่าครบทุกอย่างดีแล้ว พร้อมออกเดินทาง สมาชิกทุกคนก็ได้พากันเคลื่อนตัวขึ้นไปนั่งประจำที่นั่งของตนเองอย่างรู้งาน ยุนโฮหันไปมองดูหน้าคนข้างๆกายที่ดูจะตื่นเต้นเกินควรอย่างยิ้มๆก่อนจะค่อยๆขับรถเคลื่อนตัวออกจากบริเวณนั้นเพื่อมุ่งหน้าไปสู่ทะเล ...

.

.

.

.

.

Haeundae Beach แห่งเมือง พูซาน

แสงแดดที่ทอประกายส่งแสงลงมาจากฟากฟ้า ถูกสะท้อนกลับขึ้นไปโดยน้ำทะเลสีฟ้าครามใส เมื่อมองดูจากที่ไกลๆ ภาพเหล่านั้นให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าในทะเลนั้นมีเพชรมากมายอยู่ข้างใต้น้ำนั่น  กลิ่ยอายของน้ำทะเลที่ลอยมาตามลงนั้นแทบจะเรียกให้ร่างบางทั้งสองอยากจะวิ่งลงจากรถแล้วพุ่งลงไปเล่นน้ำทันที แต่ก็ต้องอดทนไว้ก่อนเพราะพวกเค้ายังไม่ได้นำของไปเก็บที่บ้านพักของยุนโฮเลย 

ยุนโฮขับรถยนต์ของตนเองมาจอดอยู่ที่ประตูหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ไม่สามารถจะมองผ่านเข้าไปได้เลยว่าบ้านหลังนั้นเป็นเช่นไร ร่างสูงกดบีบแตรสองสามที เพียงไม่นานประตูหน้าบ้านที่สูงใหญ่นั่นก็ค่อยๆเคลื่อนตัวเปิดออก  และเมื่อไม่มีประตูที่คอยบดบังบ้านพักตากอากาศหลังงามนั่นแล้ว แจจุงและจุนซูก็แทบจะอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้าทันที

‘ โอ้ววววว!!~ อะไรมันจะใหญ่ปานนี้เนี่ย ไหนบอกว่าหลังเล็กๆไงว่ะ นี่มันใหญ่กว่าบ้านที่ชั้นใช้ซุกหัวนอนเสียอีก ’

แจจุงมองภาพบ้านพักแสนสวยตรงหน้าด้วยอาการตกตะลึงก่อนจะค่อนด่าใครบางคนที่เป็นเจ้าของบ้านแสนสวยหลังนี้อยู่ในใจ

“ แจจุงชอบมั้ยครับ? ที่นี่เป็นที่โปรดของผมเลยนะ ”

ยุนโฮที่ขับรถมาจอดอยู่ที่โรงรถส่วนตัวเรียบร้อยแล้วนั้น หันมาเอ่ยปากถามกับคนสวยร่างบางที่นั่งมองรอบๆบ้านด้วยความสนใจ

“ อืมมมมม สวยดีไม่คิดเลยว่านายจะเป็นเจ้าของ ไม่เห็นจะเข้ากันสักนิด ”

เมื่อพูดจบ แจจุงก็เปิดประตูรถออกแล้วเดินออกไปยืนอยู่ข้างๆกับจุนซูทันที ทั้งแจจุงและจุนซูดูจะตื่นเต้นมากเป็นพิเศษเมื่อเห็นว่าบ้านหลังนี้มีตั้งอยู่ติดกับริมชายหาดที่ดูจะเป็นส่วนตัวเสียเหลือเกิน เพียงเดินออกมาจากตัวบ้านไม่กี่ก้าวก็สามารถลงไปเล่นน้ำทะเลนั่นได้แล้ว

“ ที่นี่เป็นหาดส่วนตัวของครอบครัวไอ้ยุนมันน่ะ ไม่มีใครเข้ามาเล่นที่นี่ได้หรอก ”

ยูชอนผู้ที่เคยมาเที่ยวที่บ้านพักหลังนี้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเอ่ยปากพูดออกมาทันทีเมื่อเดินมาขนาบอยู่ข้างๆกับจุนซูที่กำลังยืนสนใจกับภาพชายทะเลตรงหน้า

“ โอ๊ะ!!~ จริงหรอฮะ น่าอิจฉาจังเลย เอะ? แบบนี้เราก็เล่นกันได้สบายเลยซิฮะ ไม่ต้องไปเบียดกับคนอื่นๆ ต้องขอบคุณพี่ยุนโฮมากๆเลยนะเนี่ย ฮิฮิ ”

จุนซูที่พอรู้ว่าที่หาดแห่งนี้เป็นหาดส่วนตัวก็ตารุกวาวเป็นประกายทันที 

‘อย่างนี้จะได้ไม่มีใครมาขัดขวางความสุขของเค้ากับพี่ยูชอน... โลมาดีใจ!!!!~’

“ แจจุงครับ!!!~ เอาของไปเก็บที่ห้องกันก่อนเถอะครับ ไอ้ยูชอนแกก็มาได้แล้ว มัวแต่ยืนอยู่นั่นแหละ ”

ประโยคแรกที่พูดกับแจจุงนั้นยุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานสุภาพ ส่วนประโยคหลังที่หันไปตะโกนบอกกับเพื่อนรักให้เดินตามตนเองมาได้แล้วนั้นหาที่เปรียบเทียบกับประโยคที่พูดกับคนสวยไม่ได้เลยสักนิด

“ เหอะ!! พอพูดกับคนสวยแล้วตอแหลเชียวนะแก พอพูดกับชั้นนี่แทบจะด่ากันอยู่แล้ว ”

ยูชอนที่เดินตามเข้าไปในบ้านกับจุนซูอดที่จะพูดแขวะเพื่อนสนิทปากไม่ดีเสียไม่ได้

.

.

.

“ แจจุงไม่นอนห้องเดียวกับผมจริงๆหรอ ”

ยุนโฮที่เดินมาส่งแจจุงและจุนซูที่หน้าห้องพักที่อยู่ข้างๆกับห้องนอนของตนเองเอ่ยปากถามประโยคนี้ออกมาเป็นรอบที่สิบล่ะมั้ง และคำตอบจากร่างบางก็ยังคเป็นเช่นเดิม คือ ...

“ ไม่!!!!~ ”

“ โถ่!!~ แจจุงอ่า... ก็ได้ๆ งั้นแจจุงจัดของใช้ส่วนตัวไปก่อนก็แล้วกันนะครับ เดี๋ยวผมจะลงไปสั่งงานกับพ่อบ้านที่นี่ก่อน ... อีกสักชั่วโมงผมจะมาเคาะห้องก็แล้วกันนะ ”

ร่างบางพยักหน้าขึ้นลงเป็นการเข้าใจก่อนจะพาตัวเองเข้าไปอยู่ในห้องที่อีกฝ่ายบอกว่าจะให้เค้าพักอยู่ที่นี่

เมื่อยุนโฮเห็นว่าแจจุงเข้าห้องของตนเองไปแล้ว ร่างสูงก็เดินไปทางห้องของตนเองบ้าง แต่ก็ต้องชะงักเหมือนคิดอะไรได้

“ ยูชอนแกจะนอนอีกห้องใช่มั้ย? ”

ยุนโฮที่เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ถามว่าเพื่อนของตนเองจะนอนที่ไหนหันมาเอ่ยปากถามทันที

“ เออ ชั้นก็นึกว่าจะลืมชั้นไปซะล่ะ ชั้นนอนห้องเดิมก็แล้วกัน ”

ยุนโฮพยักหน้าขึ้นลงสักเล็กน้อยก่อนจะบิดลูกบิดประตูแล้วหายเข้าไปในห้องของตนเองบ้าง ยูชอนที่เห็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วก็เดินตรงไปที่ห้องที่อยู่ถัดจากห้องของยุนโฮไปด้วความเคยชิน เพราะใช่ว่าเค้าจะมาที่นี่ครั้งแรกเสียเมื่อไหร่ มาบ่อยพอๆกับเจ้าของของมันนั่นแหละ ....

.

.

.

“ โอ้วโหว!!!~ บ้านของพี่ยุนโฮนี่ใหญ่ชะมัดเลยแหะ ดูซิแค่ห้องนี้ก็ใหญ่กว่าห้องนั่งเล่นที่บ้านชั้นอีก  แจจุงๆ!!~ มาดูนี่ซิ๊!! วิวดีชะมัดเลย อ๊า... เห็นแล้วอยากไปเล่นเร็วๆจัง ”

จุนซูที่มัวแต่วิ่งสำรวจห้องทางนู้นทีทางนี้ทีเอ่ยปากเรียกให้เพื่อนรักของตนเองให้มาดูวิวที่หน้าต่างบานใหญ่ ห้องนอนที่ร่างบางทั้งสองพักนั้นสามารถมองลงไปแล้วเห็นชายหาดที่อยู่ทางด้านหน้านั่นได้ด้วย แจจุงที่เดินมาสมทบกับเพื่อนรักอดที่จะตาเป็นประกายเสียไม่ได้เมื่อได้ยลโฉมกับภาพวิวทิวทัศน์ข้างหน้า

“ ว้าว!!!~ นั่นซิจุนซู สวยมากๆเลยอ่ะ ชั้นชักอยากจะลงไปเล่นน้ำซะแล้วซิ ”

แจจุงหันมาพูดกับจุนซูด้วยอาการที่ตื่นเต้นไม่แพ้กัน ก่อนที่ทั้งสองจะรีบพากันออกมาจากหน้าต่างบานนั้นเพื่อเตรียมอุปกรณ์ที่ตนเองขนมาสำหรับการมาเที่ยวในครั้งนี้โดยเฉพาะ

.

.

.

อุปกรณ์ของเล่นที่ร่างบางทั้งสองนั่นพากันขนมาถูกนำออกมาวางอยู่บนพื้นห้องพร้อมสำหรับที่จะนำมันออกไปใช้งานแล้ว แจจุงและจุนซูต่างก็อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดใสกับกางเกางขาสามส่วนสีขาว ช่างเป็นเรื่องบังเอิญเหลือเกินที่ทั้งแจจุงและจุนซูต่างก็ใจตรงกันอยากจะแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าและกางเกงสีขาว นี่แหละที่เค้าเรียกว่า ‘ เพื่อนสนิท ’ ที่ดูจะใจตรงกันเสีเหลือเกิน ...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!~

“ แจจุงครับลงไปที่ชายหาดกันเถอะ ”

ยุนโฮเคาะประตูห้องสองถึงสามทีเพื่อเป็นมารยาท ก่อนจะเปิดเข้าไปเพื่อบอกให้คนร่างบางทั้งสองว่าถึงเวลาที่จะไปเล่นแล้ว และก็เป็นดังคาด เพราะเมื่อทั้งแจจุงและจุนซูได้ยินประโยคนี้ก็ถึงกับหน้าบานกันเลยทีเดียว ยุนโฮมองดูกระป๋องทราย และอุปกรณ์ในการเล่นต่างๆด้วยรอยยิ้ม

‘ น่ารักเกินไปแล้วน๊า... คิม แจจุง ’

.

.

.

.

.

ซ่า ... ซ่า ... ซ่า

เสียงคลื่นที่กระทบชายฝั่งอยู่นั้นเรียกให้บรรยากาศรอบตัวดูสนชื่นขึ้นมาทันที กลิ่นหอมเฉพาะตัวของทะเลก็ลอยอยู่ทั่วไปหมดทั่วทุกชั้นบรรยากาศแถวนั้น ยุนโฮและยูชอนกำลังนั่งมองร่างบางทั้งสองคนที่นั่งขุดทรายอยู่ริมชายด้วยรอยยิ้ม ที่จริงก็คิดที่จะไปขอเล่นด้วยแจ่ตอนนี้ยุนโฮรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน เค้าจึงเลือกที่จะมานอนเล่นบนเก้าอี้นอนที่อยู่ไม่ไกลจากที่ที่ร่างบางนั่นเล่นอยู่สักเท่าไหร่นัก ยูชอนก็เช่นกัน สงสัยเมื่อคืนนี้คงจะหนักไปหน่อยมั้งถึงได้มานอนหลับน้ำลายยืดอยู่ข้างเค้าเนี่ย เหอะ!! ทำมาเป็นใส่แว่นตากันแดด คิดว่าชั้นไม่รู้รึไงว่าแกหลับอยู่น่ะ แต่เค้าจะไปสนใจไอ้ไก่นี่ทำไม ในเมื่อข้างหน้านี้ก็มีภาพของร่างบางที่วันนี้แต่งตัวน่ารักถูกใจเสี่ยให้มองเป็นอาหารตาอยู่แล้ว เสื้อบางๆนั่นไม่รู้จะแนบเนื้อไปถึงไหน เห็นแล้วอยากเกิดเป็นเสื้อตัวนั้นบ้างจริงๆ!!

“ อ๊า!!!~  แจจุงๆ ขุดหลุมตรงนั้นเร็วน้ำมันจะมาแล้ว อ๊ะๆ แย่แน่ๆเลย ฮือออออออ ปราสาททรายของชั้น!!!~”

จุนซูที่นั่งอยู่ข้างๆกับแจจุงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เสียดาย จะไม่ให้เสียดายได้ยังไงกันล่ะ อุตส่าห์นั่งขุดทรายขึ้นมาทำปราสาททรายแสนรักตั้งนาน  แต่พอน้ำทะเลขึ้นมาเท่านั้นแหละ ปราสาทน้อยกลอยใจของเค้าก็กลายเป็นวังกลางน้ำทันทีเลย และอีกไม่นานมันคงจะเหลือแต่ซาก จุนซูเสียดาย...!!!~

“ อ๊า....!!!~ ปราสาทของเรามันพังซะแล้วล่ะจุนซู ”

แจจุงที่หมดแรงไปกับการขุดหลุมระบายน้ำอยู่หันมานั่งจุ้มปุกอยู่กับพื้นทรายด้วยสภาพหอบเล็กน้อย  ตอนนี้ถึงแดดจะไม่ค่อยแรงมากนัก แต่สำหรับคนที่ผิวขาวเป็นสีน้ำนมแบบแจจุงและจุนซูมันก็สามารถทำให้ผิวขาวๆนั่นกลายเป็นสีอมชมพู ขึ้นสักนิดได้แล้ว

“ อ๊า...!!!~ นั่นซิ หมดกันเลย ฮื่ออออออ แล้วทีนี้จะเล่นอะไรดีล่ะ ”

“ อืม... ตอนนี้เค้าอยากเล่นน้ำแล้วล่ะจุนซู เราไปเล่นน้ำกันเถอะ  ทะเล๊ ทะเล!!!~”

เมื่อปราสาทที่ช่วยกันนั่งสร้างมาเป็นชั่วโมงๆ ถูกสายน้ำชำระทำลายลงไป แจจุงก็หาอย่างอื่นที่ตนอยากเล่นมากที่สุดในการมาทะเลในครั้งนี้มาเล่นเป็นรายการต่อไปทันที

“ อ๊ะ!! จริงซิ ว้าวๆ เร็วๆแจจุงลงไปเล่นน้ำกัน ”

ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ร่างบางของแจจุงก็รีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทันที ก่อนที่จะรีบวิ่งลงไปเล่นในน้ำทะเลใสแจ๋วนั่นด้วยความคึกครื้นแบบสุดๆ

.

.

.

.ทางด้านของยุนโฮที่เห็นว่าคนน่ารักทั้งสองได้เคลื่อนย้ายตัวเองจากการนั่งเฝ้ากองทรายแล้วนั่นก็รีบใช้เท้าของตนเองสะกิดไปที่ต้นขาของยูชอนที่นอนหลับน้ำลายยืดทันที  ยูชอนที่ถูกรบกวนการนอนก็ขยับตัวไปมาเล็กน้อยก่อนจะกลับมาหยุดนิ่งเช่นเดิม เมื่อเห็นดังนั้นยุนโฮก็ไม่คิดอะไรให้เสียเวลา ยกเท้าข้างเดิมขึ้นมา พร้อมกับส่งแรงถีบออกไปอย่างเต็มแรงและเต็มฝีเท้า

“ โอ๊ยยยยยยยยย ใครมาหาเรื่องชั้นว่ะเนี่ย ”

ทันทีที่ลุกขึ้นมาจากกองทรายได้ ยูชอนก็คลำก้นตัวเองป้อยๆ ก่อนจะหันซ้ายหันขวามองหาคนที่มาทำร้ายตนเอง

“ ไม่ต้องมองหาหรอก ชั้นนี่แหละที่ถีบแกลงไป จะหลับลึกอะไรนักหนาว่ะ ”

ยุนโฮที่ไม่สนในอาการใดๆของเพื่อนสนิท เอ่ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสบายๆ

“ แล้วแกจะมาถีบชั้นทำไมว่ะ รบกวนคนนอนน่ะมันบาปนะเว้ย!!!~”

“ หรอ!? แต่ชั้นว่า...  ขัดขวางหนทางการขึ้นสวรรค์มันบาปยิ่งกว่า ”

ยุนโฮพูดขึ้นมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มุมปากกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อยอย่างมีเลศนัย สีหน้าที่มีคำว่า ‘ความคิดอกุศล’ ติดอยู่ตัวเท่าควายบนใบหน้านั่น เรียกให้ยูชอนอดที่จะเกิดความสงสัยขึ้นมาเสียไม่ได้ว่าเพื่อนของเค้านั่นมันต้องการจะสื่อถึงอะไร  แต่พอมองไปตามสายตาคมที่ทอดมองตรงไปยังร่างบางที่กำลังเล่นน้ำอยู่อย่างสนุกสนานกับคนน่ารักของเค้า สมองของไก่ก็สามารถประมวลผลและทำความเข้าใจกับมันได้ทันที

“ คราวนี้ให้ชั้นทำอะไรอีกล่ะ จะให้จับกดจุนซูเลยมั้ย? แกจะได้มีเวลาอยู่กับแจจุงนานๆ ”

ยูชอนผู้ที่รู้ว่าตนเองนั่นมีหน้าที่ควรจะทำอะไรเอ่ยปากพูดออกมา

“ ทำอย่างนั้นแจจุงก็จะได้จับแกหักคอแล้วเอาไปต้มยำเลยล่ะซิ!! พาจุนซูไปเดินเล่นไกลๆแถวนี้หน่อยละกัน  พอเดินเล่นเสร็จแกก็พาเค้าไปเดินดูของฝากในเมือง เออ!! จริงซิ ก่อนกลับน่ะ แวะซื้อของมาย่างกินกันด้วยนะ อาหารทะเลอะไรพวกนี้น่ะ ”

“ ได้ทีสั่งใหญ่เชียวนะแก ได้ข่าวว่ากูเป็นเพื่อนนะ ไม่ใช่ทาส ”

“ เออน่า... เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนไง อืม... ตอนนี้บ่ายสามโมงล่ะ แกกลับมาสักตอนหกโมงเย็นก็แล้วกัน นะ เอ้า!!~ ไปได้แล้ว เสียเวลาชั้นหมด ”

เออดี... นอกจากจะไม่มีความเกรงใจและรู้สึกสำนึกผิดสักนิด  นี่มันยังมีการมากำหนดเวลาให้อีก ชั้นดีใจจริงๆเลยว่ะที่ได้แกเป็นเพื่อน ไอ้คุณชอง!!

ยูชอนนั่งคิดหาข้ออ้างในการพาจุนซูออกไปเที่ยวอยู่สักพักก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปที่ที่ร่างบางของทั้งสองคนนั่นกำลังเล่นน้ำอยู่

.

.

“ อ๊ะ!!~ นี่แนะๆ แจจุงกล้าสาดน้ำใส่เค้าหรอ อ๊า!! อย่าซิ  น้ำทะเลมันเค็มนะแจจุง นี่แหนะๆ ลองชิมเองบ้างเลย ”

“ ฮะ ฮะ ฮ่า จุนซูนายน่าจะชินกับน้ำทะเลเค็มๆแบบนี้ได้แล้วนะ อะไรกันเป็นถึงโลมากับลืมรสน้ำบ้านเกิดของตนเอง แบ่รๆ นายทำอะไรชั้นไม่ได้หรอก อิอิ ”

ทั้งแจจุงและจุนซูก็ดูจะมีความสุขกับการที่ได้เล่นน้ำทะเลกันเสียเหลือเกิน ผลัดกันสาดน้ำใส่กันอย่างสนุกสนาน  เสียงหัวเราะพูดคุยของทั้งสองคนนั่นดังไปทั่วบริเวณเล็กที่ทั้งสองคนยืนอยู่ ทำให้บรรยากาศที่ทะเลแห่งนี้ดูสนุกสนานขึ้นมามากเลยทีเดียว

ยูชอนที่เดินมายืยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่ทั้งสองคนนั่นเล่นน้ำกันอยู่ มองภาพความสนุกสนานของคนทั้งคู่ด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะตะโกนเรียกชื่อของจุนซูออกไป

“ จุนซูครับ!!!~ ขึ้นมานี่หน่อยซิครับ ”

เมื่อได้ยินเสียงทุ้มนุ่มหล่อของคนที่ตนเองแอบหมายปองไว้ ใบหน้ากลมเล็กก็รีบหันควับหันไปมองต้นเสียงทันที ก่อนจะยิ้มหน้าบานแล้วรีบวิ่งดุกๆขึ้นมาที่ชายหาดที่ยูชอนยืนอยู่ และเมื่อแจจุงเห็นว่าจุนซูเดินขึ้นไปที่ชายหาดแล้วนั้นตนเองก็เดินตามขึ้นมาสมทบทันที

“ มีอะไรหรอฮะ? พี่ยูชอน ”

ใบหน้าเล็กๆเอียงไปด้านข้างเล็กน้อยเมื่อถามคำถามนั่นออกไป  ยูชอนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับความน่ารักของคนตรงหน้า ก่อนที่มือหนาจะส่งผ้าขนหนูสีขาวสะอาดที่ติดมือมาด้วยก่อนที่จะลุกออกมาจากโต๊ะนั่นแล้วส่งให้จุนซู  และก็ไม่ลืมที่จะส่งให้อนาคตเมียเพื่อนด้วยเช่นกัน

“ อ๊ะ!!~ ขอบคุณฮะ ”

จุนซูส่งยิ้มแบบเข้นๆไปให้คนร่างสูงที่ยืนยิ้มเท่ห์อยู่ตรงหน้าเป็นการขอบคุณก่อนที่จะค่อยๆเอาผ้าขนหนูนั่นซับหยดน้ำบนใบหน้าและลำตัวไปด้วย

“ คือจุนซูครับพอดีวันนี้เราจะย่างพวกบาร์บีคิว กับอาหารทะเลกินกันน่ะครับ แต่พวกอาหารสดเรายังไม่มีกันเลย พี่ก็เลยจะมาชวนให้จุนซูไปช่วยเลือกซื้อของกับพี่หน่อยน่ะ จะได้มั้ย? ”

“ อ่ะ! อาหารทะเลหรอฮะว้าวๆ!!!~ ได้ฮะ งั้นเดี๋ยวจุนซูรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ แล้วจุนซูจะรีบลงมา ”

ทันทีที่ได้ยินว่าวันนี้จะได้กินอาหารทะเลนเท่านั้นแหละ คนตัวเล็กก็ออกอาการระริกระรี้ขึ้นมาทันที ก็แหม๋...ของโปรดเชียวนะ

“ งั้นเดี๋ยวพี่ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นละกันนะ ”

“ ฮะ ”

เมื่อพูดจบแล้วจุนซูก็รีบวิ่งดุกๆหายเข้าไปในบ้านทันที ยูชอนหันมายิ้มให้แจจุงสักเล็กน้อยก่อนจะเดินผละออกมาแล้วตรงเข้าไปในบ้านด้วยเช่นกัน

.

.

‘ ตอนนี้ชั้นทำหน้าที่ชั้นเสร็จแล้ว ต่อไปแกจะทำอะไรก็เชิญซะนะไอ้ยุนโฮ ’

.

.

.

.

ทันทีที่จุนซูถูกรุ่นพี่หน้าไก่ลากขึ้นจากน้ำไปแล้วแจจุงก็ไม่รู้ว่าตนเองจะเล่นน้ำกับใครจึงเดินขึ้นมานั่งพักอยู่ที่เก้าอี้ชายหาดที่ข้างๆก็มีร่างของยุนโฮนอนฟังเพลงอยู่

“ อ้าว!? เล่นเสร็จแล้วหรอ ทำไมแจจุงรีบขึ้นจังเลยล่ะ ”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งลงที่เก้าอี้ข้างตนเองแล้ว ยุนโฮก็รีบเอ่ยปากชวนคุยทันที

“ ก็เพื่อนนายลากเพื่อนชั้นไปแล้วหนิจะให้ชั้นไปเล่นกับใครล่ะ ”

“ ถ้าแจจุงอยากเล่นก็มาเล่นกับผมซิ ผมมีอะไรให้แจจุงเล่นตั้งเยอะ ”

คำพูดที่พูดออกมาในลักษณะสองแง่สองง่ามทำให้แจจุงอยากจะลุกลงไปตบกะโหลกของคนลามกนี่เสียจริงๆ

“ เหอะ!! ถ้าให้ไปเล่นกับนายชั้นยอมขึ้นห้องไปนอนเฉยๆเสียดีกว่า ”

แจจุงผละออกมาจากการเช็ดน้ำบนหัวให้หมาดๆเงยหน้าขึ้นมาพูดกับคนตรงหน้า ก่อนที่จะค่อยๆซับผ้าขนหนูไปตามใบหน้า ลำคอ และแขนขา เพื่อบรรเทาให้ความเปียกนั้นลดลงได้บ้าง ...

“ อะไรกันมีแต่คนอยากจะเล่นกับผมทั้งนั้น แจจุงอ่า... เออ จริงซิ แจจุงเราไปเดินเล่นกันเถอะ ทะเลที่นี่สวยมากๆเลยนะ แจจุงไม่อยากดูหรอ ”

ยุนโฮพยายามที่จะพูดหว่านล้อมให้คนตรงหน้านี้ไปเดินเล่นกับตนเองให้ได้ โดยการยกเรื่องต่างๆมาชักจูงให้คนร่างบางรู้สึกสนใจสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา

“ อืม... ก็ดีเหมือนกัน ไหนๆก็มาทั้งทีล่ะ ไปดูหน่อยจะได้ไม่เสียเที่ยว ”

และแจจุงก็ต้องยอมตกลงที่จะไปเดินเล่นกับยุนโฮจนได้

ร่างสูงยกยิ้มอย่างดีใจทันทีที่ได้ฟังคำตอบของคนตรงหน้า ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการไปเดินเล่น

ยุนโฮและแจจุงพากันเดินเลาะๆมาตามชายหาด  ดวงตากลมโตกวาดตามองไปรอบๆด้านด้วยความสนอกสนใจ ทะเลที่นี่สวยอย่างที่ยุนโฮบอกจริงๆนั่นแหละ มีต้นมะพร้าวรายล้อมอยู่รอบๆบริเวณนั้น  ต้นไม้ที่ไม่สามารถจะหาดูได้ง่ายๆในกรุงโซลแต่ตอนนี้มันกลับอยู่รอบๆตัวของเค้าไปหมด แจจุงอดที่จะยิ้มให้กับความสวยงามของทะเลที่นี่ไม่ได้  ซึ่งทุกการกระทำนั้นก็อยู่ในสายตาของยุนโฮทุกๆอิริยาบถ

“ อ่ะ!!~ นั่นมันปูนี่นา อ๊ายๆ ลงหลุมไปแล้ว ”

ทันทีที่ดวงตากลมโตหันไปสบเข้ากับสัตว์แปดขาที่เดินเร็วเป็นลมพัดนั้นก็รีบร้องอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น

ก่อนที่ช่วงขาเรียวจะวิ่งไปดูตามรูที่ปูตัวเมื่อสักครู่เพิ่งจะลงไป แจจุงเอียงคอมองเล็กน้อยเป็นการสงสัย ก่อนที่จะหันไปมองที่หาดทรายข้างๆตัวอีกครั้ง และเค้าก็ได้เห็นเหล่าปูลมที่มีขนาดตัวเล็กๆน่ารักมากมาย คนสวยเอื้อมมือลงไปหยิบปูลมน้อยนั่นขึ้นมาตัวหนึ่งก่อนจะยิ้มหวานๆให้มัน  รอยยิ้มทื่ทำให้คนที่มองเหตุการณ์เหล่านั้นอยู่นานสองนานหัวใจสั่นไหว อยากจะรีบแทรกเข้าไปอยู่ตรงกลางรอยยิ้มนั่นของคนสวยและปูลมทันที  เมื่อแจจุงเลิกสนใจกับปูลมตัวนี้ร่างบางก็หันไปสนใจตัวอื่นอีกเรื่อยๆ จนยุนโฮต้องขอเข้าไปร่วมวงนั่งเล่นปูน้อยกับคนสวยด้วยเสียไม่ได้ ...

ถ้ามีใครผ่านมาเห็นก็คงจะอดยิ้มกับภาพของคนทั้งสองคนนั่นเสียไม่ได้ ภาพที่คนสวยร่างบางวิ่งไล่จับปูลมพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ  ข้างๆกายนั่นก็มียุนโฮสุดหล่อคอยช่วยจับปูตัวเล็กนั่นอีกแรง

.

.

.

‘ มองดูแล้วช่างเหมือนคู่รักกันเสียจริง ’

ไม่รู้ว่าล่วงเลยเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ท้องฟ้าที่เคยมีแสงสีทองที่คอยให้ความสว่างอยู่ก็กลับกลายมาเป็นสีส้มอ่อนๆเสียแล้ว  ตอนนี้ยุนโฮและแจจุงกำลังนั่งมองดวงอาทิตย์ดวงโตที่อีกไม่นานมันก็คงจะลับขอบฟ้าไป .... บรรยากาศที่ให้ความรู้สึกราวกับเป็นคู่รักกัน แจจุงที่ดูจะเหน็ดเหนื่อยจากการวิ่งเล่นมาทั้งวันเริ่มจะออกอาการงัวเงียขึ้นสักเล็กน้อย  ยุนโฮที่เห็นว่าคนสวยของเค้าคงจะง่วงขึ้นมาแล้วก็สละไหล่หนาๆของตนเองห้เป็นหมอนรองรับหัวกลมๆของคนด้านข้าง ซึ่งแจจุงก็ยอมรับความหวังดีนั่นอย่างเต็มใจเพราะว่ารู้สึกเพลียเกินกว่าที่จะมานั่งทะเลาะกับคนร่างสูงแล้ว

เสียงคลื่นกระทบฝั่งยังคงดังขึ้นอยู่อย่างต่อเนื่อง สายลมอ่อนๆที่พัดเอยู่ตลอดนั้นทำให้บรรยากาศหน้านอนขึ้นมาทันที ดวงอาทิตย์ดวงโตค่อยเคลื่อนที่ต่ำลงทีละนิดๆเมื่อหมดหน้าที่การทำงานในช่วงวันนี้ของมัน ทุกๆสิ่งที่อยู่รอบกายนั้นดูจะเหมาะเสียเหลือเกินที่จะทำให้ยุนโฮนั้นได้เอ่ยคำคำนี้ออกมา ...

.

.

.

.

.

.

“ แจจุงครับ เรามาคบกันเถอะ ”

TBC   … ^ ^

* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *

Talk  ::

อ่า .... มุกมาตามสัญญาแล้วน๊า .... เราอาจจะเจอกันน้อยลง แต่มุกจะพยายามมาอัพทักวันศูกร์ตอนดึกมากของมากละกันนะค่ะ  ><

อ่า.... ถ้าพบคำผิดก็เช่นเดิมค่ะ ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ยิ่งดึกสมองก็ยิ่งเบลอ T---------------------T*

ไม่รู้ว่ายังมีคนรออ่านฟิคของเค้าอยู่รำป่าว? จะมีมั้ย T T

สำหรับฟิคตอนนี้หนุ่มๆก็ไปอยู่ที่ทะเล ทะเล๊ ทะเล กันแล้วนะค่ะ คาดว่าตอนหน้าก็ยังอยู่ทะเลอยู่ ไม่รู้ว่าตอนนี้จบของพาร์ทนี้มีใครแอบกรี๊ด และ แอบค้างกันมั้ย ^ ^

ถ้าค้างโปรดติดตามอาทิตย์หน้าค่ะ 55555

อ่า...ขอบคุณคนอ่านและทุกๆคอมเม้นที่ให้กำลังใจกันเลยน๊า ... คนที่อ่านประจำเราก็จำคุณได้นะค่ะ ช่วยอ่านกันต่อไปเรื่อยๆด้วยนะค่ะ อิอิ

ขอบคุณคนอ่านหน้าเก่าขาประจำและคนอ่านหน้าใหม่ทุกคนด้วยนะค่ะ

อาทิตย์หน้าเรามาเจอกันใหม่นะค่ะ

^-------------------------------^*