คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ,,, Part 10 ,,, เมียแกมีชู้?
Title : Smartly Boy
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
Part 10
“ อะ... เอ่อ เอิ่ม เค้าว่าเค้าลงไปนั่งรอข้างล่างก่อนดีกว่านะ แหะๆ ”
ทันทีที่ประตูห้องนอนของเพื่อนสนิทถูกเปิดออกด้วยฝีมือของตนเองแล้วนั้น จุนซูก็แทบจะตาถลนออกมาจากภาพตรงหน้าที่เรตินาสามารถรับภาพได้ ภาพเคลื่นไหวที่เค้าเคยดูเมื่อคืนก่อนหน้านั้นเพื่อฝึกไปจูบกับพี่ยูชอนได้เข้ามาแทรกซ้อนทับกับภาพข้างหน้านี้ทันที
‘ โอ้ววววววว!!!!~ แม่เจ้า อะไรจะจูบกันได้ดูดดื่มขนาดนั้น คิม จุนซูอิจฉาๆ อยากได้แบบนั้นกับพี่ยูชอนบ้างอ่า...’
ภาพการแลกลิ้นของบุคคลสองคนตรงหน้านี้ ทำให้ใบหน้ากลมๆของตนเองร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนทั้งสองคนนั้นหันสายตามามองที่ตนเองเป็นตาเดียว เหอะๆ สงสัยเราจะมาผิดเวลาแหะ
จุนซูได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้สองคนที่ดูจะช็อคพอๆกับเค้า ก่อนจะรีบปิดประตูแล้ววิ่งแจ้นลงมาที่ชั้นล่างของร้าน
แจจุงที่กำลังอึ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่กำลังใช้หัวสมองประมวลผลอย่างรวดเร็ว ...
‘ เมื่อกี้ จุนซูมา และ เค้าก็กำลังจูบกับยุนโฮอยู่ เพราะฉะนั้น จุนซูก็ต้องเห็นล่ะซิ อ๊ากกกกกกกก!!!~ ‘
ยุนโฮที่เห็นแก้มขาวๆทั้งสองของคนที่อยู่ภายใต้อ้อมกอดของตนเองก็อดที่จะหมั่นเขี้ยวเสียไม่ได้ สันจมูกโด่งจึงก้มลงไปสูดดมความหอมจากพวงแก้มนิ้มทั้งสองข้างนั่นแรงๆ และการกระทำนี่เองที่ทำให้แจจุงสามารถดึงสติและพละกำลังกลับมาได้ทันที
“ อ๊ากกกกกก!!~ ไอ้หมีบ้า แกลงไปจากที่นอนชั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ ฮึ่ย...”
ปากพูดมือก็ออกแรงผลักร่างหนาๆนั่นให้ลุกออกไปจากการทับตนไปด้วย ยุนโฮที่ได้แกล้งคนสวยจนพอใจแล้วก็จำใจลุกออกมาจากการนอนทับคนร่างบาง เมื่อร่างสูงลุกออกไปแล้วแจจุงก็รีบเด้งตัวขึ้นมานั่งบนที่นอนทันทีพร้อมกับส่งสายตาคาดโทษไปให้กับคนที่กำลังนั่งยิ้มหน้าบานที่เก้าอี้ข้างๆเตียงของเค้า
“ กลับบ้านนายไปได้แล้วไป ชิ้วๆ!!~.”
ร่างบางออกปากไล่คนที่ยังทำหน้าระรื่นไม่รู้ร้อนรู้หนาวด้วยน้ำเสียงที่ดูจะไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
“ อะไรกันจะรีบไล่ไปไหนล่ะ.... ทีเมื่อกี้เรายังจูบกันแบบไม่มีช่องว่างให้พักหายใจเลยนะครับ ”
ร่างบางที่ได้ฟังคำพูดของคนตรงหน้าก็รู้สึกร้อนที่ใบหน้าทันที ไอ้บ้า!!~ ใครเค้าให้พูดแบบนี้กันเนี่ย
“ กลับบ้านไปได้แล้ว จุนซูรอชั้นอยู่นะ นายน่ะรีบๆไสหัวกลับไปเลย ”
ว่าพลางลุกขึ้นยืนบนที่นอนแล้วออกแรงผลักให้คนตรงหน้าได้ออกไปสักที
“ อ่ะๆ ก็ได้ๆ เพราะผมได้จูบแจจุงแบบดูดดื่มแล้ว อ๊า!!~ มาคราวนี้มีแต่กำไร และ กำไรทั้งนั้นเลย คราวหน้าป่วยอีกก็ได้นะครับ แต่ก่อนจะป่วยน่ะ โทรตามผมด้วยล่ะ ผมจะได้ไปฟิตร่างกายมา เผื่อเราจะได้ทำอะไรกันมากกว่านี้ หึหึ!!~ ”
“ อ๊ากกกกกกกก อิตาบ้าชอง ยุนโฮออกไปจากห้องชั้นเดี๋ยวนี้!!!~ ”
แจจุงที่ทนกับคำพูดลามกของคนตรงหน้าไม่ไหว รีบออกแรงผลักให้ร่างสูงนี่ออกไปจากห้องเค้าทันที และความพยายามในครั้งนี้ก็สำเร็จ ร่างบางสามารถผลักให้ร่างสูงของยุนโฮนั้นไปยืนอยู่นอกห้องได้เป็นผลสำเร็จ
ยุนโฮยกยิ้มกับอาการของคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยประโยคลาที่คนฟังฟังแล้วแทบอยากกระโดดถีบขาคู่คนพูดให้ออกจากบ้านหลังนี้ทันที
“ ปากของแจจุงหวานมากกว่าที่ผมคิดอีกนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ ... ที่รัก ”
เมื่อพูดจบประโยคชวนเลี่ยนนั้นแล้ว ร่างสูงก็ก้มลงไปหอมที่แก้มขาวๆของร่างบางนั่นเป็นการทิ้งท้าย ก่อนจะรีบเดินจากไปทันที
แจจุงที่กำลังอยู่ในอาการเขินอายกับคำพูดเมื่อสักครู่นี้ ยกมือเล็กๆของตนเองขึ้นมาถูที่แก้มขาวๆของตนเองทั้งสองข้าง เพราะตอนนี้เค้ารู้สึกว่าแก้มของเค้ามันจะร้อนเกินไปแล้ว
‘ สงสัยเราจะกลับมาเป็นไข้อีกแล้วแน่ๆเลย ... แต่ทำไมมันถึงร้อนแค่หน้าล่ะห๊า!!!!~ ‘
.
.
.
.
ทันที่ที่เห็นว่าร่างสูงของยุนโฮก้าวเท้าขึ้นรถยนต์คันหรูไปแล้ว จุนซูผู้ที่กำลังนั่งเอาหนังสือพิมพ์ปิดหน้าอยู่ก็พับหนังสือพิมพ์เล่มนั้นเก็บทันที พร้อมๆกับที่ลมหายใจถูกพ่นออกมาเป็นการโล่งใจ ทำไมถึงต้องโล่งใจน่ะหรอ ก็เพราะว่าเค้ายังไม่อยากให้รุ่นพี่ยุนโฮเห็นเค้าในตอนนี้ล่ะซิ แถวนี้ยิ่งไม่มีคุณน้าอยู่ด้วย ถ้าพี่ยุนโฮโกรธที่เค้าไปขัดจังหวะการดูดปากเมื่อตะกี้ล่ะก็ ... บรึ๋ย!!~ ไม่อยากจะคิดเลย โลมาอย่างเค้าคงได้กลับทะเลโดยการโดนเตะข้ามทวีปล่ะแหละ
จุนซูลุกขึ้นยืน ก่อนจะพาตัวเองเดินขึ้นไปที่ห้องของเพื่อนสนิทที่เมื่อกี้เค้าเกือบจะได้ดูหนังสดแบบไม่ใช้ตัวแสดงแทนอยู่แล้ว ... แหม๋ คิดแล้วก็อดที่จะอิจฉาแจจุงไม่ได้แหะ อะไรกัน ได้ไปฝึกจูบกับพี่ยุนโฮเลยหรอ แล้วเค้าหละ ได้แต่นั่งดูจากทีวี แล้วฝึกจูบกับตุ๊กตาปลาโลมาแสนรัก จนตอนนี้มันมีแต่กลิ่นน้ำลายของเค้าไปหมดทั้งตัวแล้ว เอะ!? หรือว่าเราจะลงทุนป่วยดี แล้วก็บอกให้แจจุงไปบอกพี่ยูชอนว่าให้มาดูใจเค้าที่บ้านหน่อย พอพี่ยูชอนมาเราก็ปิดประตู ลงกลอน แล้วก็กระโดดกดพี่เค้า อ่า... ความคิดนี้ดีแหะ แต่ติดอยู่ที่ว่า จุนซูเป็นคนเรียบร้อยเกินไป ไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นหรอก ต้องรอให้พี่ยูชอนเริ่ม ... ถ้าเริ่มมาเมื่อไหร่ เดี๋ยวตอนนั้นจุนซูสานต่อเอง อิยะฮะฮ่า ^ ^
มัวแต่คิดเรื่องการดักจับพี่ยูชอนอยู่ เผลอแปบเดียวจุนซูก็มาหยุดอยู่ที่บานประตูอันคุ้นเคยเสียแล้ว จุนซูยืนนิ่ง เอียงคอไปข้างๆเล็กน้อยเป็นการชั่งใจ จะเข้าไปดี หรือ ไม่เข้าไปดี อืม... แต่แจจุงคงไม่หักคอเค้าหรอก ก็เค้าออกจะน่ารัก ฮิฮิ ว่าแล้วก็เคาะประตูพอเป็นพิธีเล็กน้อย ทีจริงน่าจะทำตั้งแต่ครั้งแรกที่จะเปิดเข้ามาแล้วนะ ก็คนมันลืมนี่นา ... มือบางบิดลูกบิดประตูก่อนจะหมุนให้มันเปิดออก ทันทีที่ประตูที่กั้นระหว่างเค้ากับเพื่อนรักนั้นเปิดออกนั้น จุนซูก็ได้เห็นเพื่อนรักของตนเองนั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่บนเตียง และ กำลังจ้องมองมาที่ตนเองอยู่แล้ว จุนซูได้แต่ยิ้มแหะๆไปให้เป็นการทักทาย ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงข้างๆกับที่แจจุงนั่งอยู่
“ แจจุงอ่า... เมื่อตะกี้เค้าไม่ได้ตั้งใจจะขัดจังหวะน๊า...”
จุนซูที่เห็นว่าเพื่อนร่างบางยังคงนั่งอยู่นิ่งนิ่งๆไม่พูดอะไรเลย รีบเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่คนพูดนั้นจงใจพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักแบบสุดๆ ก่อนจะเข้าไปคล้องแขนของคนข้างๆแล้วถูไถหน้ากลมๆของตนเองไปมาที่แขนนั้น
แจจุงที่ถูกคนตัวเล็กน่ากลมเอาหน้าถูแขนตนเองไปมาได้แต่มาแล้วส่ายหัวอย่างระอา กี่ทีที่จุนซูต้องการให้เค้าหายโกรธหรือหายงอนก็มักจะอ้อนเขาด้วยวิธีนี้ แจจุงได้แต่ยกมือนุ่มๆของตนเองขึ้นมาดันหน้ากลมๆของเพื่อนสนิทที่กำลังลวนลามแขนของเค้าอยู่ให้ออกห่าง ก่อนจะเอ่ยปากพูดออกไป
“ ขัดจังหวะบ้าอะไรล่ะ!! ทำไมนายไม่มาให้มันเร็วกว่านี้หา!!? ”
จุนซูเงยหน้ามองเพื่อนรักตาปริบๆ นี่แจจุงโง่หรือไม่ฉลาดกันเนี่ย ได้จูบพี่ยุนโฮทั้งที กลับอยากให้เค้าเข้ามาขัดจังหวะ
“ แจจุง นี่ไข้นายยังไม่ลดลงอีกหรอ? ทำไมดูนายไม่อยากจะจูบกับพี่ยุนโฮเลยล่ะ ดูดปากกันจ๊วบๆ เลยนะ ไม่อยากเลยหรอ จริงๆอ่ะ ”
“ แกจะบ้ารึไงเนี่ยห๊า!!~ จุนซูนายคิดได้ยังไงเนี่ย ”
แจจุงพูดพลางส่ายหัวให้กับความคิดของเพื่อนรักที่ดูจะไร้สาระเกินจะเป็นจริงๆ
“ เหอะ!! เค้าก็คิดแบบคนปกติเค้าคิดกันนั่นแหละ ไปถามใครๆดูก็ได้ คนอื่นๆเค้าก็อยากจูบกับพี่ยุนโฮกันทั้งนั้น ดูแต่เค้าซิ ยังอยากจูบปากอวบๆขอบพี่ยูชอนเลย ”
จุนซูที่พูดอธิบายให้แจจุงเข้าใจ ด้วยท่าทีเพ้อฝันนิดๆ สังเกตได้จากหน้ากลมๆนั้นออกจะแดงนิดๆเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่ตนเองอยากพบสบเจอกับตนเองบ้าง
“ แต่กับชั้นมันไม่ใช่!!~ “
แจจุงที่คิดว่าความคิดพวกนั้นไม่เห็นจะเป็นจริงสักนิดรีบเอ่ยปากพูดแทรกขึ้นมาขัดความคิดของคนตรงหน้าทันที
“ แหม๋... แต่ที่เค้าเห็นน่ะ มันไม่เห็นจะเป็นแบบนั้นเลย แจจุงออกจะเคลิ้ม นี่เอาจริงๆนะ ฉากจูบของแจจุงกับพี่ยุนโฮยังดูร้อนแรงกว่าคลิปที่ชั้นดูอีก รู้อย่างนี้น่าจะถ่ายวีดีโอเก็บไว้ดีกว่า... “
แจจุงที่ได้ยินคำพูดของเพื่อนรักแทบอยากจะเอาหัวเขกกับข้างฝาให้มันตายไปเลยน่าจะดีกว่า อะไรกัน!! ไม่คิดจะหวงกันหน่อยหรอ ชั้นเพื่อนแกนะเว้ย!!~
“ … “
แจจุงที่ได้แต่นั่งเงียบ เพราะขี้เกียจที่จะมาต่อล้อต่อเถียงกับความคิดไร้สาระของจุนซู นั่งทำหน้าเบื่อหน่ายและอยากจะป่วยไปอีกรอบให้รู้แล้วรู้รอดกันเลยทีเดียว
“ อ่า... อยากจูบกับพี่ยูชอนบ้างจัง ”
นี่แหละ... ถึงจะสมกับการเป็นคิม จุนซูที่แท้จริง มีแต่เรื่องของยูชอนวิ่งไปทั่วสมอง ทุกลมหายใจเข้าออก
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส เหล่าบรรดานักเรียนแดยองต่างก็พากันเดินเข้าโรงเรียนมาด้วยใบหน้าที่เบิกบาน และหนึ่งในนั้นก็รวมเอาแจจุง จุนซู และ ชางมินเข้าไปด้วย วันนี้จุนซูไปหาแจจุงที่บ้านแต่เช้าเพื่อที่จะได้เดินไปโรงเรียนด้วยกัน ส่วนแจจุงที่ได้หยุดนอนพักผ่อนอย่างเต็มที่ไปหนึ่งวันเต็มๆก็กลับมาสดชื่นแจ่มใสเหมือนเดิม ทั้งสามคนเดินเข้าโรงเรียนไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ชางมินผู้ที่สูงกว่าบรรดาพี่ๆสองคนนั้น เดินไปก็แกล้งเอามือของตนเองไปวางแหมะอยู่บนหัวของคนทั้งสองเล่น สลับกัน ส่วนแจจุงและจุนซูที่เป็นฝ่ายโดนแกล้งก็ได้แต่ทำหน้าบูดหน้าบึ้งที่ไม่สามารถที่จะเอาคืนได้
“ ชางมินอ่ะ!!~ ชั้นเป็นพี่นายนะ เลิกแกล้งได้แล้ว “
จุนซูพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจะงอนนิดๆ ก่อนจะยกมือของตนเองขึ้นมาผลักมือหนาของคนรุ่นน้องออกไป
ทันทีที่มือของตัวเองหลุดพ้นออกมาจากการวางอยู่บนหัวของจุนซู ชางมินก็ย้ายมือหนาและหนักๆของตนเองลอยข้ามไปวางแหมะอยู่ที่อีกหัวหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนเลย แจจุงนั่นเอง และคราวนี้ก็ไม่ได้วางเฉยๆด้วย แต่กลับโยกหัวของพี่ร่างบางไปมาเล่นด้วยความสนุก
.
.
.
แหม๋ ... มองดูแล้วช่างเหมือนกับเป็นคนรุ่นเดียวกันเสียจริง
แจจุงที่ตัวเตี้ยกว่าชางมินได้แต่กระโดดเหยงๆ เพื่อที่จะได้เอามือของตนเองไปแปะบนคนตัวสูงๆนั่นบ้าง จุนซูที่รอดพ้นจากการแกล้งแล้วได้แต่ยืนมองพร้อมกับหัวเราะด้วยความสะใจ
“ ชางมิน!!~ นายก้มหัวลงมาให้ชั้นตบเดี๋ยวนี้เลยนะ “
แจจุงที่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ก็ไม่สามารถแก้แค้นได้สักทีตะโกนออกมาอย่างเหลืออด ด้วยน้ำเสียงหอบเล็กน้อย เนื่องจากออกแรงเล่นมากจนเกินไป
“ เรื่องอะไรล่ะ ถ้าพี่แจจุงเก่งจริงก็ตีหัวผมให้ได้ซิ ฮะ ฮะ ฮ่า .... เจ้าเตี้ย “
ชางมินที่รู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่มีทางตีหัวตนเองได้เอ่ยปากท้าทันที
แจจุงเมื่อถูกท้าจากคนที่ตนเองเคยเรียกว่า ‘ เจ้าเตี้ย ’ เมื่อในอดีตแล้วนั้น รีบรวบรวมพลังของตนเองขึ้นมาทันที
‘ อ๊ากกกกกกกก !!~ ไม่ยอมให้ชางมินมาหาว่าเค้าเตี้ยหรอกโว้ย แค่ยังไม่สูงเฉยๆ เตี้ยที่ไหน ’
เมื่อคิดได้ดังนั้น แจจุงก็รีบรวมรวมกำลังของตนเอง แล้วย่อตัวกระโดดขึ้นมาอีกครั้งทันที และดูทีนี่ท่าจะสำเร็จ แจจุงอาศัยช่วงจังหวะที่ชางมินกำลังเผลอง้างฝ่ามือขึ้นมาแล้วฝาดใส่หัวของคนรุ่นน้องอย่างไม่ค่อยจะออกแรงเสียเท่าไหร่ เพราะเสียงที่มันเกิดขึ้นตามมานั้นน่าจะเป็นสิ่งที่รับประกันได้
“ โอ๊ยยยยย!!~ นี่พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย เจ็บชะมัดเลย ...”
ชางมินที่ถูกรุ่นพี่ของตนเองเอาคืนด้วยการฟาดหัวกลับมา เอ่ยปากร้องโอดโอยทันที มือหนาของตนเองยกขึ้นมาลูบๆหัวของตนเองตรงบริเวณที่ถูกลอบทำร้ายเมื่อสักครู่นี้ ก่อนจะตวัดสายตาหันไปมองคู่กรณีของตนเอง ที่ตอนนี้ได้แต่ยืนยิ้มสะใจอยู่ข้างๆ แถมดูท่าจะน้อยไป พี่จุนซูก็ดูจะสะใจกับเรื่องนี้เสียเหลือเกิน ถึงหัวเราะเป็นโลมาได้น้ำเสียขนาดนั้น
“ คิดว่าผมจะไม่เอาคืนรึไง หึหึ ”
ชางมินที่พอจะลดอาการเจ็บที่หัวลงไปบ้างแล้วนั้น พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่มันดูเจ้าเล่ห์นิดๆ และ แจจุงที่รู้ว่าถ้าตนเองยังคงอยู่ที่เดิมไม่ไปไหนอาจจะโดนแก้แค้นเอาได้ รีบหันหลังแล้วออกตัววิ่งทันที จุนซูเห็นแจจุงวิ่งก็วิ่งตาม และมีหรือที่ชางมินจะอยู่เฉยๆ ช่วงขายาวก็รีบออกตัววิ่งตามร่างทั้งสองนั้นไปทันที
.
.
.
.
“ เมียแกมีชู้ว่ะ ไอ้ยุนโฮ ”
หลังจากที่เห็นบุคคลทั้งสามนั้นวิ่งไล่กันเข้าไปในตึกแล้วยูชอนผู้ร่วมมองเหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านั้นตั้งแต่ต้นก็ได้เอ่ยปากพูดออกมา.... และที่พูดเนี่ย ไม่ได้ต้องการอะไรเลยนะ แต่เพื่อเป็นการซ้ำเติมกับภาพที่เห็นเมื่อสักครู่นี้ต่างหาก
ยุนโฮได้แต่ยืนนิ่งๆ เพื่อทบทวนว่าภาพที่เห็นเมื่อสักครู่นี้ มันอาจจะมีอะไรมากกว่านั้นก็ได้ แจจุงกับไอ้สูงนั่นคงไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก ... ก็แจจุงมีเค้าอยู่แล้วทั้งคนนี่นา ...ใช่มั้ย?
เมื่อคิดได้อย่างนั้นร่างสูงก็ก้าวขาออกเดินไปยังทางตึกเรียนของชั้นปีสามทันที ยูชอนที่ได้แต่ยืนมองอย่างงงๆก็รีบออกตัววิ่งตามเดินไปสมทบด้วย
.
.
.
.
เวลาพักกลางวันของเหล่าบรรดานักเรียนมัธยมปลายแดยองถือว่าเป็นช่วงเวลาแห่งความสำคัญที่ใครๆต่างก็พากันตั้งตารอคอยพอๆกับเวลาเลิกเรียนเลยนั้น ทุกคนต่างก็พากันมุ่งหน้าไปยังโรงอาหารของโรงเรียน และอาจจะมีบ้างสำหรับบางคนที่ไม่ชอบความวุ่นวายก็จะพาตัวเองไปหาที่กินอาหารกลางวันแบบเงียบๆที่สวนหลังโรงเรียน แจจุงและจุนซูก็เช่นกัน ถ้าเป็นปกติแล้วทั้งสองคนนี้นั้นก็มักจะมาทานอาหารกลางวันที่นี่เป็นประจำ เพราะที่นี่มันห่างไกลจากความวุ่นวายและแออัดดี ... แต่วันนี้มันคงจะไม่เป็นเช่นนั้น เพราะวันนี้มันดูจะไม่ปกติเอาเสียเลย เพราะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมานั่งร่วมทานอาหารกลางวันนี้ด้วยนั่นเอง คงจะไม่ต้องบอกให้เสียเวลา ว่าสองคนนั้นคือใคร ถ้าไม่ใช่ ...
“ นี่!! ยุนโฮ นายจะมาแย่งข้าวชั้นกินทำไมเนี่ยห๊า!!~ ข้าวตัวเองก็มีหันไปกินของตัวเองไปซิ ”
“ ก็ของแจจุงมันอร่อยหนิครับ และยังไงแจจุงก็กินไม่หมดหรอก มาๆ เดี๋ยวผมช่วยกิน ”
ใช่แล้ว ... แขกวันนี้ก็คือชอง ยุนโฮ และถ้ามียุนโฮจะขาดเพื่อนสนิทสุดรักอย่างปาร์คยูชอนไปได้อย่างไร?
“ เอ่อ ... พี่ยูชอนลองทานอันนี้ของจุนซูดูมั้ยฮะ จุนซูว่าพี่ยูชอนน่าจะชอบนะ ”
จุนซูที่มียูชอนมานั่งขนาบอยู่ข้างๆเอ่ยปากถามขึ้นมา พลางคีบชิ้นเนื้อหมูหมักที่ตนเองเป็นคนทำเองกับมือขึ้นมาจากกล่องข้าว เพื่อจะนำมันไปวางในจานอาหารของคนร่างสูง
“ อ่ะก็ได้ งั้นจุนซูก็ป้อนพี่ซิ ”
เมื่อพูดจบประโยคนั้นแล้วยูชอนก็อ้าปากรอชิ้นเนื้อนั้นทันที และจุนซูก็ดูจะไม่อยากจะขัดศรัทธาของรุ่นพี่สุดหล่อเสียเท่าไหร่ เลยจำใจต้องคีบชิ้นเนื้อหมูหมักนั้นขึ้นมาก่อนจะค่อยๆส่งมันเข้าปากของคนตรงหน้านั่นด้วยอาการที่เขินแบบสุดๆ
เอิ่ม ... บรรยากาศของทั้งสองคู่นั้นช่างต่างกันเสียจริงๆ
“ อ่ะจริงซิ แจจุงครับเสาร์นี้เราไปเที่ยวกันนะ ”
ยุนโฮที่แย่งคนสวยกินข้าวกล่องจนอิ่มหนำสำราญแล้วออกปากพูดถึงเรื่องเที่ยวที่ตนเองคิดได้เมื่อวานนี้ทันที
“ ใครเค้าจะไปกับนายกัน ”
แจจุงเงยหน้าขึ้นมาจากการเก็บกล่องข้าวของตนเองออกปากพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจะอารมณ์เสียนิดๆ
“ อ่า... แจจุงลืมสัญญาอะไรของเราสองคนรึป่าวครับ? ”
เมื่อไม้อ่อนใช้ไม่ได้ผล คนอย่างยุนโฮก็งัดเอาไม้แข็งออกมาใช้กับคนร่างบางตรงหน้าทันที
แจจุงที่ได้ยินคำพูดสุดท้ายของคนกวนประสาทที่นั่งอยู่ข้างๆนี้ชะงักนิ่งไปในทันที เหอะ!!~ มาขู่กันอีกแล้ว เซงจริงๆ นี่เค้าจะต้องยอมหมอนี่ตลอดเลยรึไง!!~
“ จะพาไปไหนอีกล่ะ!! ”
ถึงจะไม่เต็มใจนักแต่ก็ต้องยอม ทำไงได้ล่ะ ดันไปก่อเรื่องไว้เองหนิ ... ฮื่ออออออออ ชีวิตคิม แจจุงผุ้แสนเศร้า
ยุนโฮถึงกับยกยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของแจจุง สงสัยคงจะต้องยกคำพูดเมื่อสักครู่นี้มาพูดบ่อยๆเสียแล้วล่ะมั้ง
“ อืม... หน้าร้อนแบบนี้ ผมว่า ... เรา ไปทะเลกันดีมั้ยครับ ”
“ ห๊ะ!!~ ไปทะเลเนี่ยนะ ”
ฮึ่ย!!~ ขืนไปในที่ไกลๆแบบนั้นกับอิตานี่สองต่อสองมีหวังว่าอาจจะไม่รอดกลับมาก้ได้ ไปกับไอ้หื่นนี่ก็มีความเสี่ยงพอๆกับการไปว่ายน้ำอยู่ข้างๆปลาฉลามนั่นแหละว่ะ ไม่รู้ว่าจะโดนปลาฉลามคาบไปกินเมื่อไหร่ ...
“ อะไรกัน ผมว่าดีออก เราไปทะเลกันเถอะ “
เหอะๆ แกคิดว่าชั้นจะไปกับแกแค่สองคนรึไง ไม่มีทางซะหรอก ขืนไปกับหมีหื่นๆอย่างนาย พอชั้นเผลอปุ๊บนายก็ตะปบชั้นทันทีเลยล่ะซิ ไม่ได้ๆ เราต้องพาตัวช่วยไปด้วย และนั่นก็คือ ...
“ จุนซู ... เสาร์นี้เราไปทะเลกันน๊า ...”
และมีหรอที่คนน่ารักสายพันธุ์โลมาจะไม่สำนึกรักบ้านเกิด โลมาอย่างจุนซูก็ต้องอยากกลับถิ่นกำเนิดเป็นธรรมดา
“ เอ๊ะ!!~ อ่า ... ไปซิๆ เค้าอยากไปเล่นทะเลจังเลย ”
และก็เป็นอย่างที่แจจุงคิด เพราะยังไงจุนซูก็ต้องไม่มีทางปฏิเสธอย่างแน่นอน ...
ยุนโฮที่เห็นแจจุงเอ่ยปากชวนเพื่อนสนิทให้ไปทะเลด้วยกันถึงกับอึ้งกันไปเลยทีเดียว แต่คนอย่างชอง ยุนโฮก็ย่อมหาทางแก้ได้เสมอเช่นกันล่ะ แจจุงดึงเพื่อนให้ไปด้วยได้ เค้าก็มีวิธีดึงให้เพื่อนแจจุงกลับไปได้เหมือนกัน ...
“ เออ ยูชอนแกก็ไปด้วยกันซิ เห็นแกบ่นว่าอยากไปกินอาหารทะเลนี่หว่า “
ยูชอนที่มัวแต่นั่งมองหน้าเพื่อนที่อยู่ๆก็เอ่ยปากชวนให้ไปทะเลด้วยอย่างงงๆ ก่อนสมองที่ดูจะมีอยู่ไม่มากเท่าไหร่จะประมวลผลออก
“ อะ ... เออ ใช่ๆ ชั้นอยากกินกุ้งเผาอยู่พอดีเลย งั้นชั้นไปกับแกด้วยล่ะกัน ”
และคนฉลาดๆอย่างยุนโฮก็ทำสำเร็จ ยุนโฮหันไปยกยิ้มแบบผู้ชนะให้กับแจจุงที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆกัน
‘ ฮึ่ย!!~ ถ้าไอ้รุ่นพี่หน้าไก้นี่ไปด้วยนะ มีหวังเพื่อนรักสายพันธุ์โลมาของเค้าก็ได้ลอยหายไปกับอิตาไก่นี่แน่นอน ฉลาดนักนะ ชอง ยุนโฮ .... แล้ววันนั้นเราจะได้สนุกกัน รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะ!!~ ’
ถึงแจจุงจะไม่ค่อยเต็มใจกับการที่จะไปเที่ยวทะเลในครั้งนี้นัก แต่มันคงจะไม่ใช่สำหรับจุนซู เพราะตอนนี้ในหัวของจุนซูมันมีแต่ภาพจินตนาการระหว่างเค้ากับยูชอนเต็มไปหมด ได้เล่นน้ำทะเลด้วยกัน ได้ไปเดินเล่นด้วยกัน ไปก่อปราสาทด้วยกันสองต่อสอง นั่งป้อนอาหารกัน อ๊า...!!!~ โรแมนติกสุดๆ
‘ เอะ!!~ สงสัยจะต้องไปดูคลิปที่มันสอนมากกว่าการจูบซะล่ะ พี่ยูชอน... ผมพร้อมเสมอนะครับ!!!~ ’
.
.
.
.
ทันทีที่เสียงออดหมดเวลาดังขึ้น ไม่ต้องให้มีใครมาบอกหรือเชิญให้ออกจากห้อง เหล่าบรรดานักเรียนชาย และ นักเรียนหญิงก็พากันเดินออกมาจากห้องเรียนทันที
ที่หน้าห้องเรียนของเด็กม.ปลายปี2ห้องB ดูจะคึกคักเป็นพิเศษ เสียงกรี๊ดที่ไม่ดังมากนักดังขึ้นมาเป็นระยะๆ จะไม่ให้กรี๊ดได้อย่างไงล่ะก็ในเมื่อตอนนี้มีสุดหล่อของโรงเรียนถึงสองคนมายืนอยู่หน้าห้อง ยืนยิ้มโปรยเสน่ห์ไปทั่วซะแบบนี้
แจจุงมองภาพที่อยู่หน้าห้องด้วยสายตาที่เอือมระอาแบบสุดๆ
ต่างกับจุนซูที่ดูจะมองแบบชื่นชมเสียเหลือเกิน ... ไม่ใช่อะไรหรอกนะ แต่เพราะว่าพี่ยูชอนหล่อมากเลยต่างหาก แค่เห็นก็เคลิ้มแล้ว
“ บอกว่าจะกลับเองๆ ไม่รู้จะมาทำไม!!~”
แจจุงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจะรำคาญนิดๆ แต่อันที่จริงแล้ว ในใจนั้นก็รู้สึกขอบคุณอิตายุนโฮเหมือนกัน แหม๋... มีคนขับรถไปส่งถึงบ้านทั้งที มีใครบ้างจะไม่ชอบ
“ ดีออก เออนี่แจจุง เค้าขอนั่งข้างหลังกับพี่ยูชอนนะ แจจุงไปนั่งข้างหน้ากับพี่ยุนโฮละกัน ”
จุนซูผู้ที่ในหัวมีแต่เรื่องของปาร์ค ยูชอน รีบเอ่ยปากขอร้องเพื่อนทันที
แจจุงได้แต่ยืนถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวันออกมาอย่างเบื่อหน่าย นี่ถ้าคำพูดที่ว่าถอนหายใจหนึ่งครั้งจะทำให้อายุขัยสั้นลงทีละ1ปี ป่านนี้เค้าก็คงอาจจะตายไปแล้วก็ได้มั้ง เพราะตั้งแต่รู้จักอิตาชอง ยุนโฮมานั้น ไม่มีวันไหนเลยที่เค้าจะไม่ถอนหายใจออกมาด้วยความเซงแบบสุดๆ
“ เออ แจจุง แล้วชางมินล่ะ? ”
“ อ้อ วันนี้ชางมินบอกว่าจะไปแวะซื้อของหน่อยน่ะ เดี๋ยวไปเจอกันที่บ้านเลย “
จุนซูพยักหน้าขึ้นลงเป็นการรับรู้ก่อนจะหันไปสะพายกระเป๋าเป้ของตนเอง
“ แจจุงครับกลับบ้านกันได้แล้วนะ ”
เสียงทุ้มที่ใครๆต่างก็พากันหลงใหลตะโกนมาจากทางประตูหน้าห้อง แจจุงหันไปมองตามต้นเสียงนั้น ก็เห็นแต่ยุนโฮยืนฉีกยิ้มจนตาหยีอยู่
‘ เหอะ!!~ พอมีสาวๆมาล้อมหน้าล้อมหลังถึงกับหน้าระรื่นเชียวนะ ไอ้หมี!!~ ’
แจจุงพยักหน้ารับแบบส่งๆก่อนจะยกกระเป๋าเป้ของตนเองขึ้นมาสะพายบ้าง แล้วจึงเดินออกจากห้องไปหาสารถีสุดหล่อประจำวันเพื่อกลับบ้าน
“ กลับก่อนนะครับสาวๆ กลับบ้านดีกันล่ะ แล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยกันใหมา ”
ยุนโฮที่เห็นว่าแจจุงเดินมาอยู่ข้างๆแล้ว ออกปากเอ่ยลาเหล่านักเรียนหญิงที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังเค้าทันที และก่อนที่จะหันไปจูงมือของคนสวยร่างบางนั้นให้เดินตามตนเองก็ได้หันไปส่งยิ้มที่สาวๆแถวนั้นแทบจะหัวใจละลายเป็นการทิ้งทวน ยูชอนก็ทำอย่างนั้นเช่นกันก่อนจะออกตัวเดินตามเพื่อนรักของตนเองไปรถยนต์คันหรู และยูชอนก็ไม่ลืมที่จะคว้าเอาข้อมือของคนตัวเล็กมากุมไว้หลวมๆให้เดินตามกันมา
.
.
ยูชอนคงไม่รู้...ว่าทำเพียงแค่นี้ ก็ทำให้ใครบางคนมีความสุขจนล้นหัวใจแล้ว
ตลอดระยะทางที่ยุนโฮขับรถไปส่งแจจุงที่บ้านนั้น คนร่างสูงก็เอาแต่พูดและถามความคิดเห็นจากบุคคลทั้งสามอยู่ตลอดเกี่ยวกับเรื่องที่จะไปทะเลกันในวันเสาร์นี้ และข้อสรุปที่ได้คือจะไปพักที่บ้านพักตากอากาศของยุนโฮที่ร่างสูงชอบไปอยู่บ่อยๆ และอาจจะพักค้างคืนที่นั่นสักหนึ่งคืน เพื่อที่จะได้มีเวลาเที่ยวให้มากขึ้น
จุนซูอดที่จะตื่นเต้นกับการที่จะไปทะเลในครั้งนี้เสียไม่ได้ รู้สึกว่าเป็นเวลานานพอสมควรแล้วเหมือนกันที่เค้าไม่ได้ไปทะเล ครั้งล่าสุดนี่ก็คงน่าจะเป็นช่วงมัธยมต้น อ่า ... อยากให้ถึงเร็วๆจัง จะได้ไปเล่นน้ำกับพี่ยูชอนแบบใกล้ชิด สิทธิพิเศษของคิม จุนซูเพียงผู้เดียว แค่คิดก็มีความสุขแล้ว!!~
ส่วนแจจุง ถึงปากบอกว่าไม่ค่อยจะอยากไป แต่เมื่อถูกยุนโฮพูดเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟัง ก็ถึงกับตารุกวาวทันที มีแต่สิ่งที่อยากไปทำอยากไปเล่นทั้งนั้น สงสัยงานนี้คงจะสนุกกว่าที่คิดเสียล่ะมั้ง เที่ยวฟรี กินฟรี พักฟรี ของแบบนี้จะหาได้ที่ไหนอีก ... ชั้นเจอข้อดีของนาย
ใช้เวลาไม่นานนักรถยนต์คันหรูก็ขับมาจอดเทียบท่ากับฟุตบาธข้างๆร้านอาหารที่เป็นบ้านของแจจุง แจจุงเอ่ยปากขอบคุณสักเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูรถลงมา จุนซูก็หันไปขอบคุณยุนโฮและเอ่ยลากับยูชอนก่อนแล้วจึงเปิดประตูรถออกไปยืนอยู่ข้างๆแจจุง
“ แล้วเดี๋ยวคืนนี้ผมจะโทรหานะ ”
ยุนโฮที่ลดกระจกหน้ารถข้างคนขับลงมาเอ่ยปากบอกกับคนสวยที่ยืนอยู่บนฟุตบาธ
“ อืม...”
แจจุงได้แต่พยักหน้าขึ้นลงตอบกลับไปเท่านั้นก่อนที่จะหันหลังเกินไปยังประตูหน้าร้านอาหารของตนเอง แต่ยังไม่ทันที่จะได้เปิดประตูร้านเข้าไปเลย ก็มีมือของบุคคลปริศนามาคว้าลูกบิดประตูแล้วเปิดก่อนเค้าเสียอีก แจจุงช้อนสายตาขึ้นมาเจ้าของมือนั่นแล้วก็ถึงกับต้องยกยิ้มออกมา ก็นึกว่าใคร ....
“ ซื้อของเสร็จแล้วรึไง ”
“ อื้ม ผมแค่ไปหาซื้อขนมมากินเฉยๆ อ่ะนี่พี่จุนซูมาขอข้าวคนอื่นเค้ากินอีกแล้วหรอ หัดเกรงใจกันบ้างซิครับ แล้วพี่น่ะ ใช่ว่าจะกินน้อยเสียเมื่อไหร่ กินทีเป็นกะละมัง ”
จุนซูที่ถูกรุ่นน้องตัวสูงหลอกด่าแบบเกือบจะไม่อ้อมนั้นได้แต่ยืนอ้าปากพะงาบๆ ไม่รู้ว่าจะด่าตอบกลับไปคำไหนก่อนดี
“ ฮึ่ย!!~ แล้วนายกินน้อยตายเลยล่ะชางมิน ถ้าชั้นกินเท่ากะละมัง สงสัยนายก็คงจะกินเท่าโอ่งไปแล้วละมั้ง ”
ทั้งสามคนยืนเถียงกันด้วยความสนุกสนานก่อนที่จะรู้ตัวว่ายืนขวางอยู่หน้าร้านจึงรีบพากันอพยพพาตนเองเข้าไปในร้านทันที ....
เหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านั้นก็ยังคงถูกจับจ้องโดยบุคคลสองบุคคลที่กำลังนั่งตากแอร์อยู่ในรถ ยุนโฮขมวดคิ้วจนหน้าของตนเองยุ่ง สาเหตุนั่นก็ไม่ได้มาจากอะไรเลย ถ้าไม่ใช่ภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ ไอ้สูงนั่นอีกแล้ว ...
มันเป็นใครวะ?
ยูชอนที่เห็นเพื่อนนั่งหน้าเครียดอยู่ รียโผล่หน้าของตนเองขึ้นมาให้อยู่ระหว่างช่องแอร์ของรถยนต์ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ฟังดูแล้วเข้าใจง่ายเสียเหลือเกิน ... ก็คนมันอยากออกความคิดเห็นอ่ะนะ
“ ยุนโฮ เมียแกพาชู้เข้าบ้านว่ะ ”
.
.
.
TBC … ^ ^
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
Talk ::
แหะๆ มุกกลับมากแล้วนะค่ะ 5555 ขอโทษทีนะค่ะที่มาต่อช้า
เพิ่งเปิดเทอมงานมันก็เลยเยอะเป็นธรรมดา ถึงมันจะเป็นงานรายเทอม หรืองานรายเดือนก็เถอะ แต่มันก็ปาเข้าไปหลายวิชามากๆ T-----------------------T* นี่มุกรีบกลับมาปั่นต่อเลยนะ เพราะว่าจะต้องไปทำการบ้านต่อ
ถ้าตอนนี้อ่านแล้วมึน พบคำผิดเยอะก็ ... ขอโทษด้วยค่ะ เจอมาหลายวิชาจัด เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ มองเบอลหมดแล้ว = =
ขอบคุณทุกคนที่ยังเข้ามาอ่านเรื่องนี้กันอยู่นะค่ะ ดีใจนะที่มีคนรออ่าน แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังจะรอเค้าอยู่มั้ยอ่ะ >< 55 55 55 ขอร้องอย่าเพิ่งทิ้งกันน๊า ... ^ ^
ขอบคุณทุกคนคอมเม้นเลยค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้านะ เราอาจจะได้เจอกันอาทิตย์ละครั้ง ก็อย่าโกรธกันเลยนะค่ะ งานมันเยอะ T T
แล้วเจอกันตอนหน้า Let’s go to the Beach ของหนุ่มๆนะค่ะ มีอะไรจะบอกมุกบอกได้เลยนะค่ะ รับฟังเสมอค่ะ
เจอกันนะค่ะๆ
^----------------------------^*
ความคิดเห็น