คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ,,, Intro ,,, โรคแพ้ความหล่อ
Title : Motivation ❤ Love
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
Note : เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้ต้องการให้บุคคลที่อยู่ในฟิคเรื่องนี้เสียหายแต่อย่างใด เนื้อหาก็จะเกี่ยวกับ Boy’s loveนะค่ะ ถ้าใครไม่ชอบก็กรุณากดปิดลงไปเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^ ^
*******************************************************
Intro
เมืองซกโช ประเทศเกาหลีใต้
เมืองซกโซ เป็นเมืองเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกของประเทศเกาหลีใต้ ก่อนที่จะไปอุทยานแห่งชาตืโซรัคซานก็ต้องเดินทางผ่านเมืองนี้เสียก่อน ซกโชเป็นเมืองที่ถูกรายล้อมไปด้วยหุบเขามากมาย อีกทั้งยังมีชายหาดที่สามารถแวะไปเที่ยวชมความงามของคลื่นทะเลได้อีกด้วย ประชากรของคนในเมืองนี้ก็ไม่ได้มีมากมายอะไรนัก เพราะซกโชเป็นเมืองเล็กๆ ไม่ได้เป็นเมืองหลงของประเทศอย่างโซล จะมีก็แต่นักท่องเที่ยวที่ยังคงแวะมาเที่ยวที่เมืองนี้บ้างตามเทศกาลต่างๆ แม้ไม่ได้เป็นเมืองที่มีพื้นที่ใหญ่โตเหมือนเมืองอื่นๆ แต่ซกโชก็ถือได้ว่าเป็นเมืองที่น่าอยู่มากอีกเมืองหนึ่งเลยทีเดียว
แต่มันคงจะน่าอยู่มากกว่านี้ ถ้าเมืองนี้มี...
“ทำไมเมืองนี้มันหาคนหล่อๆ ยากอย่างนี้ว่ะ!”
ใช่เลย! เมืองนี้คงจะน่าอยู่มากขึ้น ถ้าเมืองนี้มีคนหล่อๆ ผุดขึ้นอยู่เต็มเมืองเหมือนกับดอกเห็ดที่ขยันขึ้นอยู่บนภูเขา แต่ก็อย่างที่บอกว่าซกโชเป็นเมืองเล็กๆ ดังนั้นจำนวนคนหล่อมันก็เลยมีอยู่เล็กน้อยตามขนาดพื้นที่ของเมือง
น่าสงสารจริงๆ เห๊อ...
ภายใต้ต้นไม้ใหญ่ ตรงโต๊ะม้าหินอ่อนที่ตั้งอยู่หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์มีร่างของบุคคลสามคนนั่งอยู่ในที่แห่งนั่น บุคคลที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นคนดังของมหาวิทยาลัยแห่งนี้เลยก็ว่าได้...
คิมแจจุง ปาร์คยูชอน และชิมชางมิน คนดังของมหาวิทยาลัยยองอิน
“อยากเจอคนหล่อๆ อ่ะ!”
เสียงหวานๆ ที่เข้ากันดีกับใบหน้าสวยหวานบ่นออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เส้นผมสีน้ำตาลสลวยที่ซอยยาวระต้นคอพริ้วไหวไปตามแรงลมอ่อนๆ ที่พัดผ่านมา ใบหน้าขาวใสที่รับกันดีกับริมฝีปากแดงๆ และดวงตากลมโตสีดำสนิทชวนน่าหลงใหลคู่นั้น ความงดงามที่ถูกธรรมชาติตั้งใจสร้างสรรค์ขึ้นมา สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘นางฟ้า’ ในโลกของมนุษย์ คนที่มีใบหน้าที่สวยยิ่งกว่าหญิงสาวทั่วๆ ไป... คิมแจจุง
“ให้มันน้อยๆ หน่อยคิมแจจุง และไอ้ฉันสองคนที่นั่งขนาบข้างซ้ายขวาแกอยู่ตอนนี้มันยังไม่เรียกว่าหล่ออีกหรือไงว่ะ?”
ปาร์คยูชอน ชายหนุ่มสุดทรงเสน่ห์ ไม่ว่าจะเป็นสาวแท้หรือสาวเทียมต่างก็พากันหลงใหลในเสน่ห์ที่ยากจะต้านทานของคนคนนี้กันเสียทุกราย ร่างสูงสุดเซอเงยหน้าขึ้นมาจากการแชทกับสาวๆ ในบีบี ก่อนที่จะเอ่ยถามเพื่อนรักที่กำลังบ่นกระงุ้งกระงิ้งเป็นลูกแมวหิวนมอยู่ข้างๆ ด้วยความหมั่นไส้
“อย่าไปสนใจคนสายตาสั้นอย่างแจจุงมันเลย ตัวเตี้ยๆ สายตาก็เลยมองต่ำๆ ตามความเตี้ยของตัวเองไปด้วย”
ชิมชางมิน ผู้ชายหน้าตาคมเข้ม หล่อแบบฮาร์ดคอร์และที่สำคัญปากก็จัดแบบฮาร์คอร์ด้วยเช่นกัน เปิดปากพูดแต่ละที ความเจ็บสะเทือนไปถึงไส้ติ่งของคนฟัง
แจจุงหันมามองหน้ายูชอนทีหนึ่ง ก่อนที่จะหันไปมองหน้าของชางมิน นิ่งคิดไปเสียพักหนึ่งก่อนที่จะตอบออกมา
“พวกนายสองคนมันหล่อไม่เสร็จอ่ะ”
“หล่อไม่เสร็จ?”
ยูชอนถามกลับด้วยสีหน้างงๆ
“เข้าใจป่ะว่าพวกนายสองคนมันหล่อแบบกินไม่ได้ เพราะเราเป็นเพื่อนกันฉันคงไม่บ้าพอที่จะจับเพื่อนมาเป็นแฟนหรอกนะ ดังนั้นพวกนายก็เลยถูกจัดว่าเป็นคนไม่หล่อไปตามระเบียบ!”
แจจุงอธิบายออกมาซะยาวเหยียด คนสวยถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“ฉันน่าจะเชื่อแม่แล้วไปเรียนต่อที่โซลตั้งแต่แรก ไม่น่าอยากอยู่กับพวกนายสองคนเลย!”
“สำหรับฉันไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนมันก็มีสาวสวยๆ ให้ฉันควงอ่ะนะ เรื่องนี้ฉันเลยไม่ได้เดือดร้อนอะไร”
ยูชอนพูดขึ้นมาด้วยท่าทีสบายๆ
“พอดีฉันไม่ชอบความวุ่นวายน่ะ”
ชางมินต้องการจะสื่อว่าที่โซลมันมีคนมากเกินไป และพอมีคนมาก ความวุ่นวายมันก็เลยมากตามไปด้วย ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะอยู่ที่เมืองซกโชนี้มากกว่าที่ต้องไปอยู่ในสังคมแห่งความวุ่นวายอย่างโซล
“ฮื่อ~ ถ้าฉันไปอยู่ที่โซลป่านนี้ฉันคง...”
“มีผัวมีลูกไปแล้ว”
ชางมินใจดีช่วยเสริมให้
“ไอบ้า!”
แจจงหันมาค้อนสายตาใส่ ก่อนที่จะกลับไปทำหน้าตาเซื่องซึมเป็นลูกแมวโดนเจ้าของทิ้งอีกครั้งเมื่อหันไปเห็นรุ่นพี่สุดหล่อ ‘ชอยซีวอน’ เดือนของคณะเศรษฐศาสตร์ที่กำลังเดินควงแขนมากับหนุ่มน้อยหน้าตาสวยหวาน คนดังของคณะบัญชี ‘คิมฮีชอล’
และคิมแจจุงจะไม่เจ็บใจเลยถ้ารุ่นพี่ซีวอนนั้นจะไม่เคยจีบตนเองมาก่อน! แต่บังเอิญว่าตอนนั้นเขาเล่นตัวมากเกินไปนิด เล่นตัวไปเล่นตัวมาเผลอแปบเดียวไอ้รุ่นพี่ซีวอนนั่นมันก็ไปเล่นกับคนอื่นแทนเขาซะอย่างนั้น รู้อย่างนี้ตกลงคบกับพี่ซีวอนตั้งแต่วันที่เขาพาไปเลี้ยงข้าวมื้อแรกแล้ว!
“เห๊อ~ อยากเจอผู้ชายหล่อๆ ที่จะมาเป็นแฟนของฉันเร็วๆ จังเลยน๊า....”
ทั้งชางมินและยูชอนก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างระอาให้กับเพื่อนคนสวยด้วยกันทั้งคู่ พวกเขาปลงแล้วล่ะ แจจุงมันบ่นอย่างนี้มาตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมปลายจนตอนนี้พวกเขาทั้งสามคนได้เข้ามหาวิทยาลัยกัยแล้ว แต่แจจุงมันก็ยังไม่เลิกบ่น สิ่งที่จะทำให้แจจุงเลิกบ่นได้ก็คงจะมีแต่ตอนที่มันหาผัวได้แล้วแค่นั้นแหละ
“ฉันอยากจะพูดคำว่า ยู อาร์ มายด์ อิน สไป เร ชั่น~ กับเขาคนนั้น”
“สำเนียงบ้านนอกมาก อย่าไปพูดให้ผัวในอนาคตฟังเชียวนะ เดี๋ยวเขาจะทิ้งหนีไปหาคนอื่นเสียก่อน”
กัดเจ็บๆ แบบนี้มีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ
“นั่นดิ ฉันว่าไปฝึกเป็นเมียฝรั่งก่อนดีกว่าป่ะ ก่อนที่จะไปหาผัวเกาหลีอ่ะ ฮะฮะฮ่า!”
เพื่อนล้มไม่มีจะช่วยฉุดหรอก มีแต่กระทืบซ้ำเท่านั้นแหละ นี่แหละปาร์คยูชอน
แจจุงตวัดสายตามองเพื่อนสนิททั้งสองคนด้วยสายตาแสนงอน ก่อนที่จะเอ่ยปากพูดออกมา
“คอยดูนะถ้าฉันมีแฟนเมื่อไหร่ ฉันจะควงมาดูดปากโชว์ต่อหน้าพวกนายทั้งสองคนเลย!”
.
.
.
.
.
“กลับมาแล้วฮะ!”
แจจุงเปิดประตูบ้านเข้ามา ทางด้านหลังของคนร่างบางมียูชอนและชางมินเดินตามเข้ามาด้วย
“กลับมาแล้วหรอจ๊ะ อ้าว? ยูชอนกับชางมินก็มาด้วย”
คนแม่คนสวยของคิมแจจุง คิมจินจูเดินออกมาจากห้องครัว เธอยกยิ้มหวานเมื่อเห็นเด็กๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทของลูกชายเดินเข้ามาด้วย
“สองคนนี้มันจะมาปล้นข้าวบ้านเรากันฮะแม่”
แจจุงเดินเข้าไปหอมแก้มของคุณแม่คนสวยก่อนจะรีบเอ่ยปากฟ้องทันที
“ดีจริง วันนี้บ้านของเราคงจะคึกครื้นน่าดู เดี๋ยวแม่เข้าไปทำอาหารเพิ่มอีกสักหน่อยดีกว่า ยูชอนกับชางมินก็นั่งดูทีวีฆ่าเวลาเล่นไปก่อนนะลูก”
“ครับ!”
ทั้งชางมินและยูชอนต่างก็ตอบรับพร้อมกัน ก่อนที่คนทั้งคู่จะเดินไปทรุดนั่งลงบนโซฟาและหยิบรีโมทมากดเปิดโทรทัศน์ด้วยท่าทีสบายๆ เหมือนกับว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านของตนเองเสียอย่างนั้น
“สบายกันจังเลยนะ”
คนสวยว่าออกมา ก่อนที่จะเดินไปที่ผ้าม่านที่ถูกปิดเพื่อบดบังแสงแดดเมื่อตอนกลางวันเอาไว้ แจจุงจัดการเปิดมันออก และทันทีที่ไม่มีสิ่งบดบัง แจจุงก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างๆ บ้านของตนเอง ดวงตากลมโตมองดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นต่างๆ ด้วยสายตาสงสัย
ที่บ้านหลังใหญ่ๆ ที่ตั้งอยู่ข้างบ้านของเขานั้นกำลังมีการเคลื่อนไหวบางอย่างอยู่ ที่หน้าบ้านก็มีรถที่ใช้ในการขนย้ายของจอดเอาไว้ ส่วนบริเวณรอบๆ ตัวบ้านก็มีคนงานในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินที่เขาคาดว่าน่าจะเป็นคนของบริษัทขนย้ายของเดินอยู่รอบๆ บ้านเต็มไปหมด
บ้านที่เคยเงียบเหงาเพราะไม่มีคนอยู่กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง...
“ข้างบ้านของเราจะมีคนย้ายมาอยู่แล้วนะ”
เป็นคุณนายคิมนั่นเองที่ได้อธิบายถึงสิ่งที่แจจุงกำลังเกิดความสงสัยอยู่ให้ได้เข้าใจ คนแม่คนสวยวางจานขนมที่ตนเองทำเมื่อตอนกลางวันลงบนโต๊ะก่อนที่จะหันไปบอกให้ชางมินและยูชอนหยิบทานกันได้เลย
แจจุงหันหน้ากลับไปมองทางด้านนอกของหน้าต่างอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่พูดพึมพำกับตนเองออกมาเบาๆ
“จะมีคนย้ายมาอยู่งั้นหรอ”
ร่างบางหันหน้ามาถามคุณแม่ของตนเองด้วยความสงสัย
“เขาจะย้ายมาวันไหนหรอฮะ”
“เห็นคุณนายชองบอกว่าลูกของเธอจะย้ายเข้ามาอยู่ภายในอาทิตย์หน้านี้นะ”
“คุณนายชอง? แม่ไปคุยกับเขามาหรอ?”
“ใช่จ๊ะ พอดีคุณนายชองเขาเข้ามาทำความรู้จักกับแม่เมื่อตอนกลางวันนะ”
“อ่าฮะ”
แจจุงพยักหน้าขึ้นลง ในขณะที่หัวสมองน้อยๆ กำลังคิดอะไรบางอย่างไปด้วย อยากรู้ใช่มั้ยล่ะว่าแจจุงกำลังคิดอะไรอยู่ เขากำลังคิดว่าลูกของคุณนายชองเนี่ยเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย ถ้าจะให้ดีเป็นผู้ชายก็จะดีมาก และมันก็จะดีขึ้นไปอีกถ้าคนคนนั้นหล่อและโสด แต่ถึงจะไม่โสดคิมแจจุงก็จะตอดเหมือนเดิมนั่นแหละ ขอแค่ให้หล่อถูกใจคิมแจจุงก็เป็นพอ!!
และดูเหมือนว่าสวรรค์จะเข้าข้างคิมแจจุง เมื่อคุณนายคิมพูดออกมาว่า
“ลูกชายของคุณนายชองก็คงจะรุ่นราวคราวเดียวกับแจจุง ทีนี้แจจุงของแม่ก็คงจะมีเพื่อนเล่นเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน”
แจจุงหันขวับมามองคุณแม่ที่กำลังฉีกยิ้มหวานมาให้กับตนเองอย่างทันที ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับ
“น่านไง! เข้าทางไอ้แจจุงมันพอดีเลยงานนี้”
ยูชอนที่นั่งฟังอยู่นานพูดขึ้นมาเบาๆ
“เห็นทีงานนี้คงจะไม่ได้เพื่อนแต่คงจะได้ผัวมากกว่าแหะ”
ชางมินก็ช่วยออกความคิดเห็นอีกแรง
“หรอห๊ะ? ว้าว! แบบนี้แจจุงคงจะต้องรีบเข้าไปทำความรู้จักกับลูกชายของคุณนายชองเสียแล้ว ว่าแต่แม่รู้มั้ยฮะว่าลูกชายของคุณนายชองเขาชื่อว่าอะไร?”
แจจุงยิ้มหวาน คนร่าบางถามออกมาด้วยความกระตือรือร้น คอยดูนะถ้าลูกชายของคุณนายชองย้ายเข้ามาเมื่อไหร่ คิมแจจุงคนนั้นจะรีบเข้าไปจีบ เอ้ย! ไม่ใช่จะรีบเข้าไปทำความรู้จักต่างหาก
คุณนายคิมส่งยิ้มบางๆ ไปให้กับลูกชายของตนเอง ก่อนที่เธอจะตอบลูกชายออกไป
“ลูกชายของคุณนายชอง ชื่อว่า ชองยุนโฮ จ๊ะ”
แจจุงยิ้ม ‘ชองยุนโฮ’ งั้นหรอ อืม...แค่ได้ยินแค่ชื่อก็รู้สึกใจเต้นแล้วแหะ ถ้าได้เห็นหน้าแล้วถูกใจคิมแจจุงจะรีบวิ่งเข้าไปกดไลค์อย่างทันทีเลยคอยดูเถอะ!!
คงจะไม่มีใครรู้ละซิว่าคิมแจจุงนะเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาให้หายได้ เป็นมาตั้งแต่เกิด เกิดขึ้นมาเพื่อเป็นสิ่งนี้โดยเฉพาะ และโรคที่คิมแจจุงเป็นนั้นก็คือ...
... โรคแพ้สิ่งเร้า ที่เรียกว่า ‘ความหล่อ’ …
TBC ^-----------------^*
*******************************************************
Talk ::
สวัสดีค่ะ ^-------------------------------------^*
ยิ้มหวานๆ มุกกลับมาอีกครั้งแล้วค่ะ กลับมาพร้อมกับฟิคเรื่องใหม่ อิอิ
ยังกล้าที่จะแต่งอีกเนอะ 5555
และนี่ก็เป็นฟิคเรื่องที่สามของมุกแล้ว เรื่องนี้ก็ยังคงคอนเซปเดิมของมุกเอาไว้
เพราะมันยังคงเป็นฟิคที่ไร้สาระอยู่เช่นเคย
แต่เรื้องนี้แจจุงกับจุนซูจะสลับคาแรกเตอร์กันนะค่ะ แต่จะสลับกันยังไงนั้นต้องคอยติดตามค่ะ
ตอนนี้อาจจะสั้นไปสักนิด
เพราะมันเป็นแค่อินโทร ><
ตอนหน้าจะยาวกว่านี้ และจะพยายามมาต่อให้อย่างรวดเร็วด้วยค่ะ ^^
มุกก็คงจะต้องขอฝากให้ทุกคนช่วยติดตามฟิคเรื่องที่สามของมุกด้วยนะค่ะ
ช่วยสนับสนุนมันเหมือนฟิคทั้งสองเรื่องของมุกด้วยค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
แล้วเจอกันในตอนหน้า
^----------------------------------------^*
*******************************************************
ความคิดเห็น