คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ,,, Part 7 ,,, ทดลองทำหน้าที่ภรรยา
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
Note : เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้ต้องการให้บุคคลที่อยู่ในฟิคเรื่องนี้เสียหายแต่อย่างใด เนื้อหาก็จะเกี่ยวกับ Boy’s loveนะค่ะ ถ้าใครไม่ชอบก็กรุณากดปิดลงไปเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^ ^
*******************************************************
เรื่องนี้มันไม่สนุกหรอค่ะ ไม่ค่อยมีคนเข้ามาอ่านเลย TT
Part 7
ภายในห้องสรรพสินค้าที่ใหญ่และมีชื่อเสียงที่สุดในเมืองซกโช บรรยากาศภายในห้างช่างแสนคึกคักนักเมื่อเป็นเวลาเย็นๆ เช่นนี้ มีทั้งเหล่าคนทำงาน เหล่าแม่บ้านที่พากันมาเดินซื้ออาหาร และเหล่าบรรดานักเรียน นักศึกษาที่พากันมาแวะเดินเล่นก่อนกลับบ้าน
“ยุนโฮจะมาซื้ออะไรหรอ เดี๋ยวแจจุงจะได้ช่วยหาให้”
แจจุงถามออกมาในขณะที่พวกเขาทั้งสองคนกำลังเดินอยู่ในแผนกของใช้ต่างๆ
“อ่า... ยาสระผม แปรงสีฟัน สบู่ และก็อะไรอีกน๊า....”
ยุนโฮเดินนึกถึงสิ่งที่ตนเองต้องการซื้ออยู่ แต่พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเสียที
“ทีหลังก่อนที่จะมาซื้อของ ยุนโฮก็ทำรายการของที่ตนเองต้องการจะซื้อซะซิ จะได้ไม่ต้องเสียเวลานึก แถมมันยังช่วยให้เราได้ของครบตามที่ต้องการอีกต่างหาก”
แจจุงเอ่ยปากแนะนำตามประสบการณ์ตรงของตนเอง
“แจจุงใช้วิธีนี้หรอ?”
“อื้อ! แจจุงทำแบบนี้ทุกครั้งที่จะมาซื้อของเลยล่ะ!”
คนสวยพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม
ยุนโฮยกยิ้มตามคนร่างบาง ดวงตาคมทอดมองใบหน้าสวยหวานก่อนที่จะพูดอะไรบางอย่างออกมา
“แม่บ้านแม่เรือนซะขนาดนี้ ผมขอจองตัวเอาไว้ก่อนได้มั้ยเนี่ย...”
บึ้ม!!!!
แค่พูดอย่างเดียวเขาก็หัวใจจะวายตายล่ะ นี่เล่นพูดไปด้วยทำสีหน้าวิ้งวับแบบนั้นไปด้วย คิมแจจุงก็ตายไปเลยซิงานนี้ ระเบิดตัวเองเพราะชองยุนโฮอีกแล้ว!
“อ่า.... เอ่อ... ยะ... ยุนโฮว่าจะซื้อยาสระผมใช่มั้ย? งะ... งั้นเรา... เราไปซื้อของกันเลยดีกว่าเนอะ”
แจจุงเขินจนแทบจะทำอะไรไม่ถูกเมื่อโดนสายตาคมที่แสนจะมีเสน่ห์คู่นั้นจ้องมองมา คนสวยรีบเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเดินนำยุนโฮไปซื้อของใช้ที่ร่างสูงต้องการอย่างทันที
ยุนโฮมองดูคนตัวเล็กที่เดินนำเขาไปด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนที่ช่วงขาเรียวจะก้าวเดินตามคนร่างบางไป
ภายในแผนกของใช้ส่วนตัวต่างๆ มีคนสองคนที่ดูดีเอาเสียมากๆ กำลังเดินเลือกซื้อของอยู่ ยุนโฮที่เดินเข็นรถเข็นที่ภายในมีของใช้ของตนเองอยู่สี่ห้าอย่างวางเอาไว้อยู่ ส่วนทางด้านข้างก็มีร่างบางๆ ของคิมแจจุงคอยเดินมองหาของที่เขาต้องการให้อยู่ ทั้งสองคนเดินขนาบข้างกันไปตามชั้นวางของภายในห้าง อย่างช้าๆ
“ยาสระผม สบู่ แปรงสีฟัน กระดาษทิชชู่ ยาสีฟัน อ่า... ขาดอะไรอีกหรือเปล่ายุนโฮ?”
แจจุงหันมาไล่รายชื่อสินค้าที่อยู่ในรถเข็นก่อนที่จะหันหน้าไปถามคนร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ตนเอง
“โอ๊ะ! เกือบลืมไปเลย”
ยุนโฮทำตาโต
“อะไรหรอ?”
ยุนโฮยิ้มแหยๆ ก่อนที่จะตอบคนตัวเล็กกลับไป
“ขาดครีมโกนหนวดน่ะ เกือบลืมซื้อซะแล้วซิ นี่ผมก็ยืมของจุนซูใช้จนหมดหลอดแล้วนะ ถ้าไม่ซื้อไปคืนมีหวังโดนไอ้ตัวเล็กเอาครีบฟาดหัวแน่ๆ”
“ยุนโฮนี่จริงๆ เลยน๊า~”
แจจุงเดินนำยุนโฮไปที่แผนกของใช้ส่วนตัวของผู้ชาย ช่วยกันหาครีมโกนหนวดยี่ห้อประจำที่คนร่างสูงใช้อยู่สักพักหนึ่ง
“ผมน่ะใช้ครีมโกนหนวดเปลืองมากๆ เลยนะ”
“งั้นก็ซื้อไปสักสิบกล่องเลยดีมั้ย? จะได้ไม่ต้องเสียเวลามาซื้ออีก ซื้อไปเผื่อจุนซูด้วย”
แจจุงช่วยออกความเห็น ซึ่งคนร่างสูงก็เห็นด้วยกับความคิดนี้
“จุนซูน่ะชอบบ่นผมประจำเลยว่าเอาครีมโกนหนวดไปกินหรือไง ทำไมถึงหมดเร็วนัก”
“แจจุงน่ะไม่ค่อยมีหนวด ก็เลยไม่ต้องโกนบ่อยๆ”
“จุนซูก็เหมือนกัน ไม่เหมือนผม ถ้าปล่อยไว้สามวันนะนึกว่าโจรป่าหลุดออกมา”
แจจุงหัวเราะให้กับคำพูดของยุนโฮ
“อ่า... อยากเห็นจัง ยุนโฮสภาพแบบนั้นคงจะหล่อเร้าใจน่าดู”
ยุนโฮยิ้ม ก่อนที่จะถามคนร่างบางกลับ
“แล้วนี่แจจุงจะซื้อของอะไรหรือป่าว?”
คนสวยพยักหน้า
“ยุนโฮรีบไปไหนมั้ย?”
“ไม่ครับ”
“งั้นไปจ่ายตลาดเป็นเพื่อนแจจุงหน่อยซิ”
คนสวยเอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มหวาน แล้วมีหรือที่คนอย่างชองยุนโฮจะกล้าปฏิเสธคำเชิญชวนของคนน่ารัก ดังนั้นสิ่งที่ยุนโฮทำได้ก็คือการพยักหน้ารับและเข็นรถตามคนสวยไปเท่านั้น
ยุนโฮเดินเข็นรถตามคนสวยต้อยๆ อยู่ชั้นซุปเปอร์มาเก็ต โดยปกติแล้วเขาก็ไม่ค่อยจะได้ย่างก้าวเข้ามาเหยียบที่แผนกนี้สักเท่าไหร่หรอกนะ เพราะมันคงจะดูขัดกันสักหน่อยที่คนตัวสูงๆ หน้าตาหล่อๆ และดูท่าคงจะทำอาหารไม่เป็นแบบเขาจะมาเดินเข็นรถอยู่ในแผนกอาหารเช่นนี้
“แจจุงทำอาหารเป็นด้วยหรอ?”
ยุนโฮถามออกมาด้วยความสงสัยในขณะที่กำลังมองคนตัวเล็กที่กำลังเลือกผักสดต่างๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ
“บ้านแจจุงเปิดร้านอาหารนะ ถ้าทำอาหารไม่เป็นก็เสียชื่อคุณพ่อคุณแม่หมดซิ”
แจจุงตอบออกมาทั้งๆ ที่ยังคงให้ความสนใจอยู่กับผักสดตรงหน้า
“อ่า... นั่นซิเนอะ”
ยุนโฮพยักหน้ารับ เขาเพิ่งจะนึกได้ว่าแจจุงเคยบอกเขาเอาไว้ว่าทางครอบครัวได้เปิดร้านอาหารอยู่ที่โซล ก็คงจะไม่แปลกอะไรที่คนอย่างแจจุงจะทำอาหารเป็น
“แล้วต้องอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้ แจจุงก็เลยต้องทำอาหารกินเองอยู่บ่อยๆ บางทีซื้อเขากินรสชาติก็ไม่ค่อยจะถูกปากน่ะ”
แจจุงยิ้ม เขาวางถุงผักที่ผ่านการเลือกสรรจากตนเองเป็นอย่างดีลงในรถเข็น ก่อนที่จะเดินนำยุนโฮไปมุมขายของอื่นๆ
“ผมกับจุนซูทำอาหารไม่เป็น ก็เลยต้องซื้ออาหารเข้ามากิน หรือไม่ก็กินอาหารสำเร็จรูปกันแทน”
“แบบนั้นก็แย่ล่ะซิ”
คนสวยว่าพลางทำหน้ามุ่ย
“ก็ยังหาแม่บ้านไม่ได้นี่นา... ก็ต้องทนกินอาหารแบบนี้ไปก่อนล่ะนะ”
ที่บ้านก็จ้างแค่แม่บ้านชั่วคราวที่มีหน้าที่แค่ทำความสะอาดบ้านและก็กลับไปในตอนเย็นเพียงเท่านั้น ยังหาแม่บ้านที่จะมาช่วยดูแลบ้านจริงๆ ไม่ได้เสียที นี่เขาก็เพิ่งจะโทรไปบอกแม่ให้ส่งแม่บ้านจากบ้านที่โซลมาให้ซักสองคน เพราะขืนปล่อยทิ้งเอาไว้แบบนี้ เขาคงจะต้องกินแต่อาหารสำเร็จรูประทังชีวิตไปตลอดแหงๆ
“งั้น... ให้แจจุงไปเป็นแม่บ้านให้เอามั้ยล่ะ?”
“อ่า.........”
“จะดูแลทั้งบ้าน และก็.....”
คนสวยยิ้มหวาน ขยับเข้ามาใกล้คนตัวสูงก่อนที่นิ้วเล็กๆ จะจิ้มไปที่แผงอกแกร่งทางด้านซ้ายและพูดต่อว่า...
“หัวใจของเจ้าของบ้านด้วย ยุนโฮสนใจมั้ย?”
เงยหน้าถามด้วยรอยยิ้มหวาน
ยุนโฮยกยิ้มที่มุมปาก อ่า... นี่เขาโดนคิมแจจุงรุกอีกแล้วซินะ คนร่างสูงทำท่าครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะตอบออกมา
“แต่ผมคงจะไม่จ้างแจจุงด้วยเงินหรอกนะ”
คนร่างสูงพูดด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์ เขาโน้มหน้าเข้าใกล้กับคนร่างบางสักเล็กน้อย... ชองยุนโฮไม่ปล่อยให้คิมแจจุงเป็นฝ่ายรุกตนเองอยู่ฝ่ายเดียวอย่างเด็ดขาด!
นิ้วเรียวยาวของยุนโฮถูกยกขึ้นมาลูบไล้ที่ริมฝีปากอวบอิ่มของคนสวยอย่างแผ่วเบา พร้อมทั้งกระซิบบอกคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงสุดเซ็กซี่ที่ข้างใบหูนิ่มว่า...
“เพราะผมจะตอบแทนด้วย ‘บางอย่าง’ ที่มันมีค่ามากกว่านั้น”
ว่าแล้วใบหน้าหล่อคมก็ผละออกมา เขาเห็นคนสวยที่เป็นฝ่ายรุกขาก่อนกำลังเขินแก้มแดงที่คาดว่าน่าจะเกิดจากคำพูดของเขาเมื่อสักครู่นี้
การรุกในครั้งนี้... ชองยุนโฮเป็นฝ่ายชนะ
“อะ... เอ่อ ระ... เราไปดูเนื้อกันต่อดีกว่าเนอะ”
แจจุงที่เขินจนหน้าแดงอยู่นั้น เอ่ยปากพูดออกมา คนสวยรีบเดินนำยุนโฮไปที่มุมขายเนื้ออย่างทันที
ยุนโฮมองตามแผ่นหลังเล็กๆ ที่กำลังรีบเดินดุ๊กๆ ไปยังแผนกขายเนื้ออย่างเร่งรีบ ทำอย่างกับว่าที่ขายเนื้อมันจะหนีหายไปก่อนเสียอย่างนั้น
“คนอะไรแปลกชะมัด”
ยุนโฮพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนที่คนร่างสูงจะเข็นรถตามคนร่างบางไป
ที่ยุนโฮว่าแจจุงว่าแปลกนั้นก็เป็นเพราะว่าเดี๋ยวคนร่างบางก็ทำตัวใจกล้า เดินหน้ารุกจีบเขาแบบไม่อายต่อสิ่งใด แต่พอโดนเขารุกกลับบ้าง ก็กลับทำตัวไม่ถูก ต้องยืนบิดไปบิดมาเพราะความเขินอยู่เสมอๆ
เป็นคนที่แปลกจริงๆ แต่ก็แปลกแบบน่ารักเนอะ... ว่ามั้ย?
ยุนโฮยืนอยู่ข้างๆ แจจุงที่กำลังยืนเลือกเนื้อหมูและเนื้อวัวอยู่ ดวงตาคมจ้องมองท่าทางเอาจริงเอาจังกับการเลือกเนื้อของคนร่างบางและก็อดที่จะชื่นชมขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้
“แจจุงดูท่าจะทำอาหารเก่งนะ ดูเป็นมืออาชีพมากๆ เลย”
แจจุงวางแพ็คเนื้อหมูและเนื้อวัวที่ตนเองเลือกลงในรถเข็น คนร่างบางหันมายิ้มรับกับคำชมนั้น
“แจจุงชอบทำอาหารมากๆ เลยล่ะ”
“ชักอยากลองชิมฝีมือของแจจุงซะแล้วว่าจะอร่อยสักแค่ไหน”
แจจุงใจเต้นกับคำพูดที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรของคนร่างสูง คนสวยยืนคิดอะไรอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะพูดในสิ่งที่ตนเองคิดออกไป
“ยุนโฮ?”
“หืม?”
“วันนี้แจจุงขอทดลองทำหน้าที่ภรรยาที่ดีก่อนได้มั้ยอ่ะ?”
“เอ๋?”
หน้าที่ภรรยา? อะไรกัน ยุนโฮได้แต่ยืนงงกับคำพูดของคนตัวเล็ก
เมื่อกี้นี้เขาปล่อยให้ยุนโฮรุกเขาไปแล้ว คราวนี้เขาควรจะรุกยุนโฮกลับบ้างซินะ เราสองคนจะได้เสมอกัน
“วันนี้แจจุงจะขอทดลองทำหน้าที่ภรรยา โดยการทำอาหารเย็นให้ยุนโฮกิน... จะได้มั้ย?”
คนตัวเล็กจ้องหน้าคนร่างสูงตาแป๋ว ออดอ้อนทั้งน้ำเสียงและหน้าตา สมกับเป็นคิมแจจุงลูกแมวน้อยเสียจริงเชียว
ในเมื่อคนสวยเขามีน้ำใจมาขนาดนี้แล้ว จะให้ปฏิเสธออกไปก็คงจะเสียมารยาท ดังนั้นเขาก็ควรจะตอบรับน้ำใจนี้เอาไว้ซินะ
“ก็เอาซิครับ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าแจจุงจะเหมาะกับตำแหน่งนี้มั้ย”
“แล้วยุนโฮจะได้รู้ว่าไม่มีใครเหมาะกับตำแหน่งนี้เท่ากับแจจุงอีกแล้ว”
“อ่า... ชักตื่นเต้นซะแล้วซิ”
แจจุงยิ้มหวาน
“ตำแหน่งว่าที่ภรรยาของยุนโฮน่ะ เหมาะกับแจจุงคนนี้คนเดียวเท่านั้นแหละ”
.
.
.
.
.
ภายในห้องครัวที่ถูกจัดแต่งสไตล์โมเดิร์น ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ยังคงใหม่เอี่ยมเนื่องจากเจ้าของบ้านไม่เคยคิดที่จะหยิบจับมันหรือลงมือเข้าครัวเองเลยสักครั้ง ก็บอกแล้วไงว่าบ้านนี้ไม่มีใครทำอาหารเป็นสักคน มีแต่ซื้ออาหารมาจากข้างนอกและก็เอากลับบ้านมาเทใส่จานและนั่งกินด้วยกันเพียงเท่านั้นแหละ
“โหว! ครัวของยุนโฮใหญ่มากเลย แจจุงชอบจัง~”
คนตัวเล็กตื่นเต้นดีใจที่ได้มีโอกาสเข้ามาเห็นห้องครัวใหญ่ๆ ตามแบบที่ตนเองเคยฝันว่าอยากได้ห้องครัวแบบนี้มาอยู่ในบ้านของตนเอง
“ทำตัวตามสบายเลยนะครับ คิดซะว่าเป็นบ้านของตนเอง ผมขอแค่อย่างเดียว อย่าระเบิดครัวผมก็พอ”
ยุนโฮเอ่ยแซวคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้ม เขาวางถุงที่บรรจุอาหารสดต่างๆ ลงบนโต๊ะ
“แล้วยุนโฮจะต้องขอร้องให้แจจุงทำอาหารให้กินบ่อยๆ คอยดูซิ”
คนตัวเล็กพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
“ผมไม่คอยดูหรอก”
“เอะ?”
แจจุงทำหน้ายุ่ง
“แต่ผมจะคอยกินนะครับคนสวย~”
“ยุนโฮอ่ะ! ชอบทำแจจุงเขินอยู่เรื่อยเลย”
“ฮะฮะฮ่า งั้นเชิญแจจุงใช้ครัวได้ตามสบายเลยนะ เดี๋ยวผมขอตัวไปโทรตามจุนซูก่อน”
แจจุงหยักหน้ารับ เขามองตามแผ่นหลังของคนร่างสูงที่เดินออกจากห้องครัวไปจนลับสายตา ก่อนที่จะหันกลับมาให้ความสนใจกับถุงอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าของตนเอง ดวงตากลมหันไปมองดูรอบๆ ห้องครัวที่แสนจะใหญ่โตนี้อีกครั้ง และก็อดที่จะพึมพำออกมาเบาๆ กับตนเองเสียไม่ได้ว่า...
“แจจุงจะต้องเป็นเจ้าของห้องครัวนี้ให้ได้เลย คอยดูซิ!”
แต่ก่อนที่จะไปเป็นเจ้าของห้องครัวนี้ เป็นเจ้าของชองยุนโฮที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ให้ได้ก่อนจะดีมั้ย คิมแจจุงเอ๋ย~
เป็นเวลากว่าเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วที่แจจุงจะต้องมาขลุกตัวทำอาหารอยู่ในห้องครัวแห่งนี้ คนตัวเล็กตั้งอกตั้งใจทำอาหารมื้อนี้อย่างกับว่านี่คือการสอบปลายภาคอย่างไงอย่างงั้น แจจุงทำอาหารอย่างพิถีพิถันและก็ไม่ลืมที่จะไม่ทำให้ห้องครัวแห่งนี้สกปรกด้วย ดูแลดียิ่งกว่าห้องครัวบ้านของตัวเองอีกนะจะบอกให้
ยุนโฮโดนแจจุงสั่งให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลย ส่วนตัวเองก็จะเร่งทำอาหารให้เสร็จอย่างเร็วไว
คนร่างสูงเดินเข้ามาในห้องครัวด้วยชุดลำลองสบายๆ แต่ก็ยังคงความหล่อเอาไว้ได้อย่างเคย ดวงตาคมมองดูแผ่นหลังบอบบางที่ยังคงก้มๆ เงยๆ เดินไปเดินมาอยู่ในส่วนของห้องครัวด้วยรอยยิ้ม กลิ่นหอมอ่อนๆ ของอาหารลอยฟุ้งกระจายอยู่ทั่วห้อง เรียกให้ช่วงขาเรียวยาวต้องรีบก้าวเดินเข้าไปดูว่าเมนูอาหารที่คนตัวเล็กกำลังทำอยู่นั้นมีอะไรบ้าง
“โหว! นี่แจจุงทำเองทั้งหมดเลยหรอเนี่ย”
ยุนโฮที่เดินมาเห็นอาหารที่คนร่างบางเป็นคนลงมือทำเองทั้งหมด ได้แต่เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจ
แจจุงแอบตกใจเล็กน้อยที่ยุนโฮมาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง แต่อารมณ์ตกใจนั้นก็ถูกแทนที่เข้าด้วยความดีใจอย่างรวดเร็วเมื่อได้เห็นแววตาที่แสดงออกถึงความชื่นชมในตัวเขาผ่านดวงตาคู่คมคู่นั้น
“เวลามีน้อย แจจุงก็แค่ทำอะไรที่แจจุงพอจะทำได้ก็แค่นั้นเอง”
“ฝีมือแบบนี้เชฟกระทำเหล็กมาเองชัดๆ”
ยุนโฮเอ่ยแซว
“ไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อย”
“อ่า... มีแต่ของโปรดผมทั้งนั้นเลย ทั้งแกงกิมจิ หมูผัดกิมจิ แล้วไหนจะข้าวยำอีก โหว... ทำแต่ของชอบผมแบบนี้ รู้ใจกันเกินไปแล้วนะ”
แจจุงตักแกงกิมจิขึ้นมาชิมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเอื้อมมือลงไปปิดเตาแก๊ส เป็นอันว่าการทำอาหารมื้อนี้ได้เสร็จสิ้นลงเรียบร้อย
“รู้แบบนี้แล้ว ก็รีบตกลงเป็นแฟนกับแจจุงซะเลยซิ แจจุงจะได้ไม่ต้องเหนื่อยจีบยุนโฮต่อ”
“แจจุงเห็นว่าผมใจง่ายหรอ ผมไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”
“ก็แจจุงอยากเป็นแฟนกับยุนโฮแล้วอ่ะ! ยุนโฮก็ช่วยใจง่ายให้แจจุงหน่อยซิ!!”
คนสวยทำสีหน้าอ้อนๆ เรียวแขนบางคล้องเข้าที่เรียวแขนของคนร่างสูงก่อนที่จะเอนหัวซบลงบนบ่าแกร่งแล้วถูไปถูมา
“นะ....น๊า”
แจจุงเงยหน้าออดอ้อนคนร่างสูง ส่วนยุนโฮก็ได้แต่ฉีกยิ้มมองดูคนตัวเล็กกอย่างเอ็นดู และในตอนนั้นเองที่มีเสียงของบุคคลที่สามดังเข้ามาแทรก
“พี่ยุนโฮฮะ!”
เป็นเสียงของจุนซูนั่นเอง
แจจุงผละออกมาจากยุนโฮ ก่อนที่จะหันหลังกลับไปดูต้นตอของเสียง เช่นเดียวกันกับยุนโฮ
“อ้าวจุนซู? กลับมาช้านะเรา”
ยุนโฮเอ่ยทักน้องชายที่ห่างกันไม่กี่เดือน ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว วันนี้น้องชายของเขากลับบ้านช้ากว่าวันอื่นๆ เล็กน้อย
“พอดีแวะไปร้านหนังสือก่อนกลับน่ะ”
จุนซูพูดกับยุนโฮ ดวงตาเรียวเล็กกำลังจ้องมองยุนโฮที แจจุงทีด้วยความสงสัย
ยุนโฮเห็นดังนั้นจึงรีบเอ่ยแนะนำคนข้างตัวให้น้องชายได้รู้จักอย่างทันที
“จุนซู คนนี้คือแจจุง คนที่พี่เคยเล่าให้ฟังไงว่าอยู่บ้านข้างๆ เรา”
จุนซูร้องอ้อขึ้นมาเหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ อันที่จริงพี่ยุนโฮก็บอกเขาเอาไว้แล้วนี่นาตอนโทรมาตามว่าวันนี้เพื่อนข้างบ้านจะมาทำอาหารเย็นให้กิน นี่เขาลืมไปได้ยังไงนะ สงสัยเพราะคงจะคิดเรื่องไอ้ไก่โรคจิตนั่นมากไปหน่อยล่ะมั้ง
“ยินดีที่ได้รู้จักฮะ ผมคิมจุนซู”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ผมคิมแจจุง”
แจจุงเอ่ยตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ลับหลังที่เรียกว่าคนตัวเล็กว่าไอ้ก้นบวมบ้าง ไอ้ก้นบอลลูนบ้างเลยสักนิด
“ไปล้างหน้าล้างตาซะซิ แล้วจะได้ลงมากินข้าว”
ยุนโฮเอ่ยบอกจุนซู
คนตัวเล็กพยักหน้าเป็นการรับรู้ เขาหันหลังเตรียมจะก้าวเดินออกจากห้องครัว แต่ก็มิวายที่จะหันกลับมามองคนสองคนที่ตอนนี้กลับไปพูดคุยหยอกล้อกันต่อแล้ว ดวงตาเรียวเล็กจ้องมองคนทั้งคู่ด้วยความสงสัย ก่อนที่ช่วงขาเรียวจะตัดสินใจก้าวเดินออกมาจากที่ตรงนั้น จุนซูขมวดคิ้วสักเล็กน้อย ก่อนที่จะพึมพำบางสิ่งบางอย่างออกมาเบาๆ
“สองคนนั้น ดูสนิทกันเกินไปรึป่าวนะ”
คนตัวเล็กส่ายหัวไปมา ไล่ความคิดบ้าๆ ออกจากหัวของตนเอง สงสัยเขาคงจะคิดมากไป บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิดก็ได้ เขาคงจะระแวงไปเองจริงๆ ... ล่ะมั้ง
แจจุงหันมาให้ความสนใจกับหม้อแกงตรงหน้าต่อ เขารับถ้วยที่ที่ยุนโฮส่งมาให้มาถือเอาไว้ก่อนที่จะตักแกงในหม้อนั้นใส่ถ้วยอย่างระมัดระวัง
“จุนซูน่ารักดีนะ”
ยุนโฮที่ยืนเป็นลูกมืออยู่ข้างๆ คอยหยิบนู่นวางนี่ให้คนสวยหันหน้ามามองคนสวยสักเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดตอบกลับมา
“อื้อ แต่เจ้าตัวไม่ชอบให้ใครชมว่าน่ารักนะ เพราะจุนซูบอกว่ามันฟังดูไม่ค่อยแมนสักเท่าไหร่น่ะ”
“ฮะฮะฮ่า จุนซูคนแมน”
แจจุงหัวเราะออกมาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของยุนโฮ เขาส่งถ้วยแกงให้คนร่างสูงเอาไปวางบนโต๊ะ ก่อนที่จะเดินไปตักข้าวใส่จานเป็นหน้าที่สุดท้าย
ยุนโฮเดินนำถ้วยแกงมาวางลงบนโต๊ะ เขามองดูบรรดาอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนที่จะหันกลับมามองดูคนทำด้วยสายตาชื่นชม
“จุนซูเขาบอกว่าเขาแมนมาก ไม่รู้ว่าใครสอนให้คิดแบบนั้นกันนะ เพราะในสายาของผม จุนซูนั้นเหมาะกับคำว่าน่ารักมากกว่าคำว่าแมนเสียอีก”
แจจุงเดินนำจานข้าวมาวางลงบนโต๊ะ เขาเงยหน้ามองยุนโฮ
“เพื่อนของแจจุง คนที่ชื่อยูชอนน่ะ ยุนโฮจำได้มั้ย?”
ยุนโฮยืนนึกอยู่สักพักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบกลับไป
“อ่าฮะ ทำไมหรอ?”
“ยูชอนมันกำลังจีบจุนซูอยู่ล่ะ”
คนสวยว่ายิ้มๆ
ยุนโฮทำตาโต ก่อนที่จะร้องถามออกมาด้วยความตกใจ
“จริงหรอ! ยูชอนกล้าอ่ะ ไม่กลัวโดนจุนซูด่ากลับหรือไงนะ”
“ไม่เป็นไรไอ้ยูชอนมันหน้าด้านเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้... จิ๊บๆ”
“ฮะฮะฮ่า! ก็ดีเหมือนกัน เผื่อยูชอนจะทำให้จุนซูค้นพบตัวตนที่แท้จริงของตนเองก็ได้นะ”
ยุนโฮยิ้ม
“จุนซูอาจจะยังไม่รู้ตัว แต่แจจุงน่ะ... รู้ตัวมานานแล้วนะ”
แจจุงพูดขึ้นมาในขณะที่เขาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆ กายของยุนโฮ
“หืม?”
ยุนโฮเลิกคิ้วถาม เขามองคนสวยด้วยรอยยิ้มบางๆ
“ตั้งแต่เจอยุนโฮแจจุงก็รู้เลยล่ะว่า... คนนี้แหละใช่เลย!”
“อ่า.....”
คนสวยขยับหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าคมที่กำลังจ้องมองตนเองอยู่ ใบหน้าของคนทั้งคู่อยู่ห่างจากกันไม่กี่เซน ก่อนที่ริมฝีปากบางจะพูดบางสิ่งบางอย่างออกมา ด้วยสีหน้าและท่าทางเหมือนคนกำลังคิดหนัก
“แจจุงแพ้ความหล่อของยุนโฮเข้าอย่างจังเลย ทำไงดีล่ะ”
ยุนโฮยกยิ้มที่มุมปาก เขาเลียริมฝีปากของตนเองสักเล็กน้อย ก่อนที่ใบหน้าคมขยับเข้าไปใกล้กับใบหน้าสวยหวานจนตอนนี้ปลายจมูกโด่งของคนทั้งคู่แตะกันไปมา
อ่า... ใกล้กันเกินไปแล้วนะ
แต่ยังไม่ทันที่ยุนโฮจะได้ทำอะไรหรือพูดอะไรออกมาก็มีเสียงของสมาชิกอีกคนในบ้านหลังนี้แทรกเข้ามาเสียก่อน
“พี่ยุนโฮ อาหารเย็นเสร็จรึยังไงฮะ”
ส่งเสียงมาก่อนที่ตัวจะปรากฏตามออกมาทีหลัง ร่างของคนตัวเล็กยืนอยู่ที่ทางเข้าของห้องครัว
เสียงของจุนซูทำให้บุคคลทั้งสองคนต้องผละออกจากกันอีกครั้ง ยุนโฮหันกลับไปนั่งที่ของตนเอง เช่นเดียวกับแจจุง
“เสร็จพอดีเลย”
ยุนโฮเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม
“อ่า... หน้าตาน่ากินจัง ขอบคุณคุณแจจุงมากๆ เลยนะฮะที่อุตส่าห์สละเวลามาทำอาหารเย็นให้พวกเรากิน”
คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับยุนโฮและแจจุง
เมื่อสมาชิกในบ้านมาครบแล้ว ทั้งสามคนก็ลงมือกินข้าวกันอย่างทันที ยุนโฮเอ่ยชมฝีมือการทำอาหารไม่หยุดปาก ส่วนคนถูกชมก็ได้แต่นั่งยิ้มเขินบิดไปบิดมา จุนซูกับแจจุงพูดคุยกันมากขึ้น พวกเขาทั้งสองคนดูจะสนิทกันมากขึ้น แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันไปมาตลอดระยะเวลาในการทานอาหารมื้อนี้
ถึงแม้ว่าภายนอกจุนซูจะทำตัวเป็นปกติไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใจใดๆ แต่ว่าภายในนั้น คนตัวเล็กกำลังมีเรื่องที่ให้สงสัยและขบคิดอยู่
ดวงตาเรียวเล็กจ้องมองบุคคลสองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขาด้วยดวงตาครุ่นคิด เขายิ้มเล็กน้อยตอนที่แจจุงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงไปตักข้าวในจานเข้าปากต่อเหมือนไม่มีอะไร
... แต่ภายในหัวก็ยังคงมีแต่ความสงสัยที่ยังไม่จบสิ้นเสียที ...
TBC ^-----------------^*
*******************************************************
Talk ::
สวัสดีค่ะ
มุกมาแล้วๆ เอาฟิคมาเสิร์ฟให้ทุกๆ คนแล้วนะค่ะ
พาร์ทนี้ยุนแจมาเต็ม จัดเต็มตามที่ได้บอกเอาไว้ในตอนที่แล้ว
แถมมาพร้อมกับปมความสงสัยของจุนซูอีกต่างหาก ><
เรื่องดูน่าลุ้นขึ้นมั้ยค่ะ 55555
ตอนนี้เริ่มมีคนสงสัยในความเป็นคนดีของชองยุนโฮซะแล้วซิ
ยุนโฮก็เป็นคนดีน๊า ก็อย่างที่เห็น ยุนโฮทำดีมาตลอดเลย ไม่มีท่าทีตุกติกอะไรเลยสักนิด
คนสวยรุกมา สุดหล่อก็รุกกลับ เป็นธรรมดาของผู้ชาย
แต่ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ
ก็รอลุ้นในตอนต่อๆ ไปก็แล้วกันนะค่ะ มุกไม่มีอะไรจะบอก >O<
อ่า... ขอให้ฟิคมุกช่วยทำให้ทุกคนพอจะยิ้มออกมาได้บ้างนะค่ะ
แม้ว่าตอนนี้พวกเราจะยังเสียใจ และกินมาม่ากันอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เป็นไร เราต้องสู้ และอยู่เคียงข้างดงบังชินกีที่รักของพวกเราต่อไป
สู้ๆ ไปด้วยกันค่ะ
ติดต่อมุกได้ที่ >>> http://twitter.com/@MMooKiiEE
แล้วเจอกันในตอนหน้าค่ะ ซึ่งอาทิตย์หน้ามุกอาจจะไม่ได้มาอัพให้นะค่ะ
ช่วยรออ่านกันด้วยน๊า
ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาอ่านค่ะ
^---------------------------------^*
*******************************************************
ความคิดเห็น