คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ,,, Part 6 ,,, จูบกันทางอ้อม >
Title : Smartly Boy
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
Part 6
หลังจากที่ยูชอนได้รับมอบหมายหน้าที่ให้พาจุนซูไปปล่อย เฮ้ย!!~ ไม่ใช่ให้พาจุนซูไปอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไกลพ้นจากรัศมีของยุนโฮและแจจุงให้มากที่สุด คนที่คิดว่าวันนี้หล่อแบบสุดๆแล้วนั้นก็ได้เดินเข้าไปหาคนร่างบางหน้ากลมที่ยืนดูปลาตัวเล็กตัวน้อยว่ายไปว่ายมาในตู้กระจกอย่างสนอกสนใจ เลยไม่ได้รับรู้เลยว่าตอนนี้เค้าได้มายืนอยู่ข้างๆนี้แล้ว
“ น้องจุนซูครับ “
คนร่างบางเกิดอาการสะดุ้งน้อยๆ เนื่องจากกำลังจมอยู่ในห้วงของโลกน้องปลาน้อย
“ อะ. . . ฮะ พี่ยูชอนมีอะไรหรอ ” ดวงตากลมใสช้อนมองคนในฝันของตัวเองที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย
“ พี่จะชวนน้องจุนซูไปดูหนังนะ บังเอิญพี่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพี่อยากดูหนังเรื่องนึงมากๆเลย แต่พี่ก็ยังหาคนที่จะไปดูเป็นเพื่อนพี่ยังไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าจุนซูจะ. ... . “
ยังไม่ทันทียูชอนจะพูดจบประโยคดี เสียงใสๆของคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างหน้าเค้าก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“ ได้ซิฮะๆๆ ผมเต็มใจที่จะไปเป็นเพื่อนพี่ยูชอน ”
.
.
.
ตอนนี้ชายหนุ่มทั้งสองคนก็มายืนอยู่หน้าโรงหนัง และเตรียมตัวจะเข้าไปดูกันแล้ว ทั้งสองมือของคนร่างบางนั้นเต็มไปด้วยขนมของกินมากมาย ป็อบคอร์นถังใหญ่ถูกอ้อมแขนเล็กโอบเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ถือแก้วน้ำดูดเข้าปากอย่างสบายใจ ยูชอนอมยิ้มกับอาการหวงของกินของคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยปากช่วยถือขนมเหล่านั้นไว้ให้
หนังที่ยูชอนพาจุนซูมาดูนั้นคือหนังผีสุดสยองขวัญที่เค้าเห็นว่าใครๆต่างก็พากันบอกว่าน่ากลัวมาก วันนี้เค้าเลยจะมาพิสูจน์สักหน่อยว่าน่ากลัวจริงมั้ย หลังจากคิดประมวลผลมาอย่างดีแล้วนั้นว่าจุนซูหน้าตาใสๆ แบบนี้จะต้องกลัวผีมากแน่ๆ และถ้าพอจุนซูกลัวปุ๊บ เค้าก็จะได้กอดปลอบปั๊บ!!~ อ๊า. ....!!~ จะมีใครฉลาดเท่าเค้าอีกมั้ยเนี่ย
10 นาทีผ่านไป. . .
ภาพวิญญาณในจอฉายเริ่มออกเดินไปมา ผู้คนที่อยู่รอบข้างค่อยๆเขยิบเข้าหากัน
แต่!!.. .คนข้างกายของยูชอนก็ยังคงนิ่ง มือนั้นก็ยังคงทำหน้าที่ได้ดีอยู่โดยการหยิบป๊อบคอร์นขึ้นมากินแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ดวงตากลมโตก็ยังคงมองไปข้างหน้าไม่กระพริบ
เอาน่า.. . .!!~ หนังเพิ่งเริ่ม
1 ชั่วโมงผ่านไป
กรี๊ดดดดดด!!~ เสียงกรีดร้องที่ดังออกมาจากหนังที่กำลังฉายอยู่นั้นได้เรียกเสียงกรี๊ดจากผู้ชมได้ไปตามๆกัน ตอนนี้คนที่มาเป็นคู่ก็พากันซุกตัวอยู่ด้วยกันแล้วทั้งนั้น
แต่. .. คู่ของยูชอนนี่ซิ๊!!~
คิม จุนซูก็ยังคงนั่งเคี้ยวป๊อบคอร์นอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนต่อไป
เอ่อ. . ... สงสัยตอนนี้มันยังคงไม่น่ากลัวละมั้ง. .. .นะ
1ชั่วโมง กับอีก 30 นาที นิดๆ
ตอนนี้ถือว่าเป็นจุดสำคัญของเรื่องนี้กันเลยทีเดียว วิญญาณที่อาฆาตแค้นได้ออกมาชำระแค้นกับคนที่เคยทำร้ายตนเอาไว้ ภาพการตายของแต่ละคนในหนังนั้นเรียกให้ความสะอิดสะเอียนของยูชอนได้อย่างไม่ยาก ยูชอนกลืนน้ำลายลงคอสักนิดหนึ่งก่อนจะหันไปมองคนข้างกาย ตอนนี้มันน่ากลัวที่สุดแล้วนะ จุนซูต้องรีบหันมาซบเค้า แล้ว ร้องให้เค้าปลอบแน่ๆเลย นั่น!!~ จุนซูหันมาแล้ว อ่า... มาซบอกพี่ได้เลยครับน้องจุนซู
“ เอ่อ. . . พี่ยูชอนฮะ “
น้ำเสียงแบบนี้กลัวแล้วละซิ โอ๋ๆ ขวัญเอ้ย ขวัญมา
“ อะไรหรอครับ “
“ คือ. . . คือ จุนซู... แบบว่า “
โถ่ๆๆๆ.. ... บอกมาเลยครับน้องจุนซูว่ากลัวหนะ เดี๋ยวพี่กอดปลอบเอง มามะๆ
“ จุนซูกลัวหรอ งั้นมานั่ง. . .. “
“ เอ่อ ... ป่าวหรอกฮะจุนซูไม่ได้กลัว คือจุนซูจะอยากขอป๊อบคอร์นของพี่ยูชอนนะฮะ ของจุนซูมันหมดแล้ว “
เพล้งงงงงง. ..!!~ ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่านั่นเสียงอะไรแตก ถ้าไม่ใช่หน้าของปาร์ค ยูชอนคนนี้!!
“ อะเอ่อ งั้นจุนซูเอาไปเถอะครับ พี่อิ่มแล้ว “
“ อ๊า. .. ขอบคุณนะฮะ ดูหนังถ้าจะให้สนุกต้องกินป๊อบคอร์นไปด้วย อิอิ “
ว่าแล้วก็หันกลับไปสนใจจอหนังที่ฉายภาพเลือดสาดเต็มจอต่อไป โดยไม่ได้สนใจคนที่นั่งหน้าแตกอยู่ข้างๆนี่เลยสักนิด
ยูชอนได้แต่นั่งปลงกับตัวเองในใจ เหอะๆ คราวหน้าจะไม่พาจุนซูมาดูหนังผีอีกแล้วโว้ยยยยยย!!~
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
ตึง ตึง ตึง !!~
เสียงกระทืบเท้าที่ดูจะดังขึ้นเรื่อยๆนั้นเรียกความสนใจของคุณแม่ยังสาวได้อย่างไม่ยากเลย เธอหันไปมองหาแหล่งต้นเสียงนั้น แล้วก็ต้องได้พบกับใบหน้าง้ำงอที่ดูเหมือนจะไปอารมณ์เสียกับเรื่องอะไรสักอย่างของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอนั่นเอง
“ แจจุง เป็นอะไรไปรึป่าวลูก? “
เสียงหวานใสของมารดาตนนั้นสามารถเรียกอาการฟาดหัวฟาดหางของลูกชายได้เป็นผลสำเร็จ แจจุงหันหน้ามามองแม่ของตนเองก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วส่งยิ้มบางๆกลับไปให้แม่ของตนที่ตอนนี้ดูจะเป็นห่วงเค้าเสียเหลือเกิน
“ เอ่อ .. . ป่าวหรอกฮะ แจจุงก็แค่เหนื่อยแค่นั้นเอง แม่ฮะไม่ต้องตั้งโต๊ะเผื่อแจจุงน๊า. . . วันนี้ผมกินมาแล้ว ขอตัวไปอาบน้ำก่อนละกันนะครับ ผมรู้สึกง่วงมากๆเลย “
ว่าแล้วก็หาวโชว์ไปทีหนึ่ง เพื่อเป็นหลักฐานประกอบคำพูดของตนเองให้ดูน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น
“ ก็ได้จ๊ะ งั้น ฝันดีนะจ๊ะ ลูกรัก “
“ ฮะ เช่นกันฮะแม่ “
ปัง!!~
เสียงปิดประตูที่ดังขึ้น พร้อมๆกับคนร่างบางที่เข้ามาอยู่ในห้องของตนเองแล้วเรียบร้อย ช่อดอกไม่ราคาแพงถูกวางลงที่โต๊ะเขียนหนังสือ ก่อนจะตามด้วยคนร่างบางที่ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มของตนเองทันที นิ้วเรียวยาวถูกยกขึ้นมาลูบบริเวณริมฝีปากของตนเองอย่างเผลอตัว ก่อนจะรีบหยุดการกระทำนั้นเมื่อได้สติกลับมา
“ จะไปนึกถึงอิตานั่นทำไมกันนะ!!~ “
ร่างบางลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนจะหายเข้าไปในนั้นเพื่อเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย เมื่ออาบน้ำแต่งตัวทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว แจจุงก็ไม่รอช้าที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองออกมาก่อนจะกดเบอร์ของเพื่อนรักแล้วกดโทรออกทันที และคราวนี้ก็ไม่ต้องเสียเวลาไปกับการรอสัญญาณให้เสียเวลา เสียงทักทายใสหวานก็ทักออกมาทันทีที่รับโทรศัพท์
[ เป็นไงบ้างแจจุง เดทสุกมั้ย อิอิ ]
หนอย. ...!!~ ทิ้งเค้าไว้กับอิตานั่น แล้วยังมีหน้ามาถามอีกนะ งอนๆๆ
“ นายหนีไปไหนมาจุนซู ชั้นโทรไปก็ไม่รับสาย “
[ แจจุงอย่างเพิ่งโกรธเค้าซิ เค้าไปดูหนังกับพี่ยูชอนหนะ แล้วดูหนังที่ไหนเค้าให้รับโทรศัพท์กันล่ะ แถมแจจุงยังโทรเข้าจนแบตเค้าหมดอีก เค้าก็เลยติดต่อแจจุงไม่ได้นี่นา. . ..]
“ เออ!! ให้มันได้อย่างงี้ซิ พอเจอไอ้รุ่นพี่หน้าไก่นั่นชวนไปไหนก็ไปเลยนะ ทิ้งเพื่อนไปทันที ชิ!! เห็นคนอื่นดีกว่าเพื่อน “
[ แจจุงเค้าเปล่าเห็นใครดีกว่าแจจุงเลยนะ แต่... แบบนายก็รู้หนิ . .. ว่ามันไม่ได้จะมีโอกาสแบบนี้บ่อยๆอ่ะ อ๊ายๆๆๆ พูดไปแล้วก็ยังเขิน นี่ชั้นไปดูหนังกับพี่ยูชอนจริงๆหรอเนี่ย ]
เสียงใสๆของโลมาสายพันธุ์ใหม่เริ่มเข้าโหมดเพ้อ.. .. เพราะผู้ชาย
“ ไม่ได้ฝันหรอก เพราะแกหนีชั้นไปดูหนังจริงๆ “
[ แจจุงอ่ะ เค้าขอโทษๆ เห็นใจเค้าหน่อยซิ๊ นะๆ ]
“ เออ.. . ชั้นไม่ได้โกรธอะไรนายหรอก ว่าแต่รุ่นพี่นั่นมันลวนลามแกรึป่าว? จุนซู หมอนั่นยิ่งเจ้าชู้อยู่อะ มันจับอะไรนายรึเปล่า บอกชั้นมาได้เลยนะ เดี๋ยวชั้นจะไปเคลียเอง “
[ จับอะไรเค้าก็ดีซิ อยากให้จับจะตายอยู่แล้วอ่า. . ...]
เหอะๆ เลิกเป็นเพื่อนกับมันตอนนี้จะทันมั้ยว่ะ
“ ชั้นไม่น่าถามนายเลยจริงๆ เออ งั้นแค่นี้ละกันนะจะนอนล่ะ วันนี้เหนื่อยสุดๆไปเลย ฝันดีนะเพื่อนรัก “
[ อื้อ ฝันดีนะแจจุง จุ๊ฟๆ ]
นิ้วเรียวกดวางสายก่อนจะล้มตัวลงนอนแผ่หลาอยู่กลางเตียง เห๊อ.. . เหนื่อยจังเลย เปลือกตาบางค่อยๆปิดลงพร้อมๆกับสติที่ค่อยๆดับวูบลง แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเสียก่อนเมื่อได้ยินเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่โต๊ะหัวเตียง มือบางหยิบมือถือเครื่องรักมากดเปิดดูข้อความว่าใครกันที่บังอาจมาลบกวนการนอนของเค้า คนกำลังจะเคลิ้มๆเลย ชิ!!~
แต่พอเห็นว่าใครเป็นคนส่งข้อความมารบกวนเค้าแล้วนั้น ลมหายใจก็ได้ถอนออกมาเฮือกใหญ่ ให้ตายเถอะ ว่างมากรึไงฮะ ตาชอง ยุนโฮ!!~ นิ้วเรียวกดจิ้มกดดูข้อความที่คู่อริส่งมา. . . . .
‘ อ่า. .. . ที่รักของผม
ตอนนี้แจจุงนอนรึยัง อย่าเพิ่งนอนนะ ตื่นมารับคำอวยพรของผมก่อน
วันนี้เดทของเราสนุกสุดๆไปเลยใช่มั้ยล่ะ ผมรู้นะว่าแจจุงก็ชอบหนะ. ..
เขินผมใช่มั้ยล่ะ
สร้อยที่ผมให้ไปหนะ อย่าถอดนะ เพราะมันเป็นสร้อยคู่ของเราสองคน
ฝันดีครับคนสวยของผม จุ๊ฟ ^ 3^
จาก สุดหล่อของแจจุง ‘
ทันทีที่อ่านข้อความเหล่านั้นจบ แจจุงแทบอยากจะพาตัวเองวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีเลย ขนลุกชะมัด บรื๋อ!!~ อีตานี่หนิ๊!!
คิดได้ยังไงว่าเค้าชอบเดทวันนี้ หลงตัวเองชัดๆ แล้วเค้าไปเขินมันตอนไหนกัน ฮึ่ย!! และอีกอย่างชั้นเคยบอกนายรึไงว่าอยากใส่สร้อยเป็นคู่กับนายนะ แหม๋. .. สุดหล่อของแจจุง. ... สุดจะหื่นมากกว่ามั้ยนายหนะ ชิ!!
แจจุงวางมือถือของตนเองลงที่เดิมก่อนจะหันไปมองช่อดอกไม้สีแดงสดที่วางอยู่ที่โต๊ะใกล้ๆกัน มือเรียวบางก็เผลอยกขึ้นมาลูบจี้รูปดาวที่ห้อยอยู่ที่คอของตนเองอย่างลืมตัว ก่อนจะอมยิ้มออกมา
อ๊ายๆๆ นี่เค้าเป็นอะไรไปเนี่ย เลิกคิดๆ นอนๆ ว่าแล้วก็หยิบผ้าห่มขึ้นมาคุมตัวเองแล้วหลับตาลงนอนทันที
.
.
“ ฝันดีนะ ไอ้หมีหื่น “
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
วันนี้เป็นเช้าที่แสนสดใสของเหล่าบรรดานักเรียนมัธยมปลายแดยอง เหล่านักเรียนชายและหญิงต่างพากันเดินเข้าโรงเรียนมากันอย่างอารมณ์ดี เสียงหัวเราะพูดคุยดังไปทั่วทั้งบริเวณประตูทางเข้า วันนี้ดูทุกคนต่างก็พากันอารมณ์ดีเพราะได้หยุดพักผ่อนกันถึงสองวันเต็ม แต่คงจะไม่ได้รวมเอาแจจุงเข้าไปด้วยหรอก เพราะตอนนี้คนร่างบางกำลังยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ที่ทางเข้าของโรงเรียน ฮึ่ย!!~ ก็จะไม่ให้โมโหได้ยังไงกัน คนยังไม่ทันจะตื่นนอนดีก็ดันมีใครบางคนที่เค้าเกลียดหน้ามากที่สุดโทรมาปลุกบอกว่าให้ตื่นได้แล้ว ให้เวลาครึ่งชั่วโมงแล้วมาเจอกันที่หน้าโรงเรียน
แล้วไหนว่ะไอ้คนที่มันนัดหนะห๊า.. . ..!!~
ยืนจนรากงอกไชดินแล้ว แม้แต่เส้นผมเส้นเดียวของนายชั้นก็ยังไม่เห็นเลย ไอ้เราก็อุตส่าห์รีบอาบน้ำแต่งตัว ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน กลัวว่าจะมาไม่ทัน นี่รับรองได้เลยนะ!! ถ้านายไม่ใช่คนที่จะไล่ชั้นออกได้ชั้นจะไม่ยอมทำตามที่นายสั่งอย่างเด็ดขาด !!~
ฮึ่ย!! ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น
.
.
.
“ นี่แกจะไม่เข้าไปหาเค้าอีกหรอว่ะ นานแล้วนะเว้ย เดี๋ยวแจจุงก็ได้กระโดดงับหัวแกหรอกไอ้ยุนโฮ “
เสียงของเพื่อนซี้หน้าไก่ที่นั่งอยู่ข้างๆบอกกับเพื่อนหน้าหมีที่นั่งไม่ทุกข์ไม่ร้อนอยู่ในรถยนต์ส่วนตัวที่จอดอยู่ไม่ห่างจากทางเข้าหน้าโรงเรียนมากนัก แต่มันก็อยู่ในที่ลับตาพอสมควรแหละ
“ เอาน่า. . . เค้าไม่กล้าทำอะไรชั้นหรอก ก็แค่แกล้งนิดๆหน่อยๆเอง ดูซิ หน้าตาตอนโกรธนี่นารักสุดๆไปเลยว่ะ “
ปาร์ค ยูชอนได้แต่นั่งหน้าเอือมระอาอยู่ข้างๆ เหอะๆ มันน่ารักตรงไหนวะ หน้าอย่างกะจะไปฆ่าใครเค้าที่ไหนงั้นแหนะ
“ ถามจริงเหอะหวะไอ้ยุน!! ชั้นอยากรู้มากๆเลยนะ แกชอบแจจุงจริงๆรึป่าวว่ะ? “
คำถามที่หลุดออกมาจากริมฝีปากของยูชอนนั้นทำให้รอยยิ้มที่เคยปรากฏอยู่บนใบหน้าของยุนโฮนั้นหายไปทันที ใบหน้าคมค่อยๆหันมามองหน้าเพื่อนก่อนจะเอ่ยปากพูดออกมา
“ ทำไมแกถึงคิดว่าชั้นจะชอบแจจุงวะ? “
ยูชอนทำท่าทางคิดสักหาเหตุผลสักพักหนึ่งก่อนจะตอบเพื่อนรักออกไป
“ ทำไมหนะหรอ. . ก็เพราะว่าชั้นไม่ได้เห็นแกลงทุนตามตื้อใครแบบนี้มานานแล้วหนะซิ “
ยุนโฮยกยิ้มขึ้นมาทันทีที่ได้ฟังเหตุผลของเพื่อน
“ ก็อาจจะพิเศษกว่าคนอื่นๆ แต่ก็ยังไม่มากเท่าไหร่หรอกนะ . ...หึ แกก็รู้หนิว่าชั้นเป็นคนเจ็บแล้วจำ!! “
เมื่อพูดจบชอง ยุนโฮก็เปิดประตูรถออกไปทันที ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนสวยร่างบางที่ยืนหน้าง้ำหน้างออยู่หน้าโรงเรียนทันที
ปาร์ค ยูชอนที่ถูกทิ้งให้นั่งอยู่ในรถคนเดียวได้แต่มองตามไปด้วยสายตาที่ยากเกินจะคาดเดาได้ ก่อนจะพรูลมหายใจออกมาจากโพรงจมูกโด่งรั้นของตนเอง
“ เห๊อ. .. .. แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่ควรจะจำมันไปตลอดหรอกนะไอ้ยุนโฮ . .. ..”
“ สวัสดีครับ แจจุงคนสวย “
ทันทีที่ได้ยินเสียงคนที่บอกให้ตนเองมายืนรอที่หน้าประตู แต่ตัวเองกลับมาช้านั้น ใบหน้าสวยหวานก็รีบหันขวับไปมองทันที ริมฝีปากสดอ้าออกกว้าง เตรียมพร้อมที่จะด่าคนตรงหน้านี่ แต่ก็ต้องหุบลงทันทีเมื่อได้ฟังคำพูดของคนตรงหน้า
“ อ่ะ!! ห้ามด่านะ นี่รุ่นพี่เชียวนะเด็กน้อย . . . และถ้าด่า ชั้นจะจูบนายหน้าโรงเรียนนี้เลย ”
ใบหน้าหล่อคมจงใจที่จะก้มลงไปพูดประโยคสุดท้ายใกล้ๆกับใบหูเล็กของคนร่างบางนั่น
ได้ผล!! ทันทีที่จบประโยคอันตรายนั้นแจจุงก็หุบปากลงทันที แต่อาการฮึดฮัดยังคงมีอยู่ ตอนนี้บุคลลรอบๆคนทั้งสองนั้นต่างก็พากันมองแจจุงและยุนโฮอยู่ จนตอนนี้แจจุงรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะตกเป็นเป้าสายตามากจนเกินไป คดีเก่ายังไม่ทันเคลีย คดีใหม่จะมาอีกแล้ว ไม่ได้ๆ!! ต้องรีบหนีๆ
“ นี่!! ถ้าไม่มีอะไรจะคุยชั้นจะขึ้นห้องแล้วนะ “
หลังจากที่รู้สึกว่าตัวของตนเองนั้นเริ่มจะพลุนไปกับสายตาของคนรอบข้างแล้ว แจจุงก็รีบบอกคนที่ยืนโปรยเสน่ห์ใส่บรรดาสาวๆที่เดินผ่านจะเข้าโรงเรียนไปอย่างไม่สนใจเค้าเลย
‘ ฮึ่ย!!~ ถ้าแกจะมายืนโปรยเสน่ห์ให้สาวๆ แกจะให้ชั้นมายืนรอทำซากอะไรเนี่ย ห๊า!!!!‘
คิดได้แต่ห้ามพูด นั่นคือคติของแจจุงยามเมื่อต้องทนอยู่กับอิตาหื่นชอง ยุนโฮ
สายตาคมละออกจากการมองบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ที่เดินมาแล้วส่งยิ้มหวานให้เค้า ก่อนจะหันกลับมาเจอคนสวยร่างบางที่ดูเหมือนจะเริ่มโกรธเค้าแล้ว
“ จะรีบไปไหนกันล่ะครับ อืม... แต่ถ้าแจจุงรีบ งั้นเดินไปพร้อมพี่เลยละกันนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องเรียนเลยละกัน “
พูดจบก็คว้ามือของร่างบางไปกุมไว้ทันทีพร้อมกับออกแรงดึงให้เดินตามเข้าไปในโรงเรียนด้วยกันท่ามกลางบรรยากาศใคร่รู้ของคนแถวนั้นว่า. . ..
‘ ยุนโฮกับแจจุง สองคนนั้นเค้าเป็นอะไรกัน? ‘
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
“ ปล่อยมือชั้นเดี๋ยวนี้นะ!! “
ตลอดระยะทางที่เดินผ่านมานั้นยุนโฮรู้สึกได้ว่าตนเองนั้นได้ฟังประโยคนี้มากเกินจนจะนับไม่ไหวอยู่แล้ว บ่นอย่างเดียวไม่พอ มีการใช้กำลังกันด้วยอีกต่างหาก แต่ก็ขอให้คนร่างบางนี่รู้ไว้เลย ว่าเค้าหนะเป็นคนแรงเยอะ แข็งแรงกว่าเป็นไหนๆ แรงแค่นั้นทำอะไรเค้าไม่ได้หรอก หึหึ!!~
“ ชั้นบอกให้ปล่อยยังไงล่ะ!!!!~ “
คนตัวเล็กก็ยังคงไม่ละความพยายามที่จะดึงข้อมือของตนเองที่ตอนนี้มันกำลังถูกคนร่างหมีจับยึดอยู่อย่างสุดความสามารถที่แรงของคนตัวเล็กๆอย่างเค้าจะเอื้ออำนวย
“ จะโวยวายให้คนรอบข้างเค้าสนใจเรากันทำไมละแจจุง... เอะ? รึว่าแจจุงอยากให้เค้ารู้เรื่องของเราสองคน แหม๋ๆ “
ยุนโฮแกล้งแหย่คนร่างบางที่ตอนนี้หยุดอาการฟาดหัวฟาดหางแล้ว ทำหน้าตาใสซื่อไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นต่อไป
“ ฮึ่ย!!! ชั้นกับนายไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย หนีไปชั้นจะเข้าห้องแล้ว หลบๆ!! “
“ เดี๋ยวซิ!! เดี๋ยวตอนกลางวันนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะ พาจุนซูไปด้วยก็ได้ “
เมื่อพูดจบคนร่างสูงก็หันหลังเตรียมจะเดินกลับไปยังห้องเรียนหองตนเองก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ก่อนจะหันไปบอกคนที่ยืนรมออกหูอยู่หน้าห้องเรียน
“ ห้ามหนีล่ะ เดี๋ยวจะมารับที่ห้อง ถ้าหนีอาจจะมีอะไรเกิดขึ้นกับแจจุงคนสวยก็ได้นะ หึ!!~ “
แจจุงมองตามผ่นหลังของคนร่างสูงไปจนลับตา ที่มองนี่ไม่ได้อาลัยอาวรณ์นะ กำลังยืนด่ามันอยู่ในใจต่างหาก เบื่อๆๆ เบื่อโว๊ย.....!!~
” กรี๊ด!!!~ นั่นรุ่นพี่ยุนโฮ กับ รุ่นพี่ยูชอนนี่นา เค้ามาทำอะไรแถวนี้อ่ะ หรือว่าเค้าจะมาหาแฟน อ๊ายยยย!! ไม่จริงนะๆ พี่เค้ามีแฟนแล้วหรอ “
เสียงกรีดเอะอะโวยวายที่ดังขึ้นไปตามทางที่สองหนุ่มหล่อเดินผ่านนั้น ค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้มันมาหยุดอยู่หน้าห้องมัธยมปลายปี2ห้องB
ครืด...!!!!
เสียงของประตูที่ถูกเปิดออกนั้นเรียกสายตาของเหล่าบรรดานักเรียนที่อยู่ในห้องนั้นได้เป็นอย่างดี ก่อนที่เสียงกรี๊ดเบาๆจะค่อยๆดังขั้น ก็แหม๋. . นั่นมันคนหล่อที่สุดของโรงเรียนเราเลยนะ
สองหนุ่มหล่อที่ใครๆต่างก็พากันหมายปองโปรยรอยยิ้มพิฆาตไปทั่วทั้งห้องเรียนนี้ก่อนที่จะเอ่ยปากเรียกใครบางคนที่นั่งหน้าหมดอะไรตายอยากทันทีที่เห็นหน้าเค้า
“ แจจุงครับ พี่มารับไปทานข้าวกลางวันด้วยกันหนะ “
เหอะๆ ใครเค้าอยากไปกินกับแกว่ะ .. .. .!!! แต่จะทำอย่างไรได้ เค้าบอกให้ไป เราก็ต้องไป ฮื่อ .. .. !! ชีวิตคิม แจจุงที่แสนเศร้า. . ..
ชายหนุ่มทั้งสี่คนเดินไปตามทางเดินของอาคารเรียนโดยแจจุงเดินคู่กับยุนโฮอยู่ทางด้านหน้า ส่วน ยูชอนก็เดินคู่ไปกับจุนซู คู่หลังนี้ดูจะคุยกันอย่างสนุกสนาน มีความสุข แต่กับคู่ข้างหน้านี่ซิ แค่เดินข้างๆกันยังเป็นเรื่องยากที่จะทำเลย พอยุนโฮเดินมาใกล้ แจจุงก็จะเดินหนี ทำแบบนี้ไปจนมาถึงโรงโรงอาหารของโรงเรียน เหล่าบรรดานักเรียนต่างพากันแย่งกันซื้ออาหาร เสียงเอะอะโวยวายดังไปทั่วบริเวณนั้น แจจุงกับจุนซูมองภาพบรรยากาศพวกนั้นด้วยความเซงสุดขีด เพราะเค้าทั้งสองคนนั้นเกลียดการที่จะอยู่ในที่ที่เสียงดัง
“ นี่!! ชั้นจะไปนั่งกินข้าวที่สวนหลังโรงเรียน ข้าวกล่องชั้นก็มี ถ้านายอยากกินที่นี่ก็กินกับยูชอนสองคนละกัน ป่ะ จุนซูไปเถอะ “
เสียงของแจจุงพูดอธิบายเหตุผลให้ยุนโฮฟัง ก่อนจะหันไปเรียกพร้อมกับคว้าข้อมือของเพื่อนรักเตรียมพร้อมที่จะเดินออกไปจากที่ตรงนั้น แต่ก็ต้องหยุดชะงักเสียก่อนเพราะมีเสียงของใครบางคนเอ่ยรั้งเอาไว้
“ อืม. . งั้นเราก็ไปกินด้วยกันนั่นแหละ “
แจจุงหันหน้ามามองยุนโฮด้วยความสงสัย และก็ต้องชะงักค้างไปกับคำตอบของยุนโฮที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง
“ ชั้นจะกินข้าวกล่องของนายด้วย “
ฮึ่ย!!~ ทำไมหมอนี่ต้องมากินข้าวกล่องของเราด้วยว่ะ บ้านก็ออกจะรวย ทำไมต้องมาแย่งชั้นกินด้วย!!
แจจุงได้แต่คิดแค้นอยู่ในใจ ตอนนี้ข้างๆกายเค้ามีชายร่างหมีคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆกัน พวกเค้าทั้งสี่คนกำลังจะกินข้าวกล่องที่มันมีอยู่แค่สองกล่องเท่านั้น โดยแจจุงก็ต้องกินกับยุนโฮไปตามระเบียบด้วยความไม่เต็มใจแบบสุดๆ!! ส่วนจุนซูนั้นดูจะเต็มใจเอามากๆเลยกับการที่จะได้แบ่งข้าวกล่องของตนเองให้ยูชอนกิน ดูซิ!! หน้าบานเป็นจานดาวเทียมแล้วนั่น
“ นี่ .. . ชั้นหิวแล้วนะ กินเร็วๆซิ ”
เสียงของหมีข้างๆกายเอ่ยเรียกคนสวยที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่แกะกล่องข้าวเสียที ดูยูชอนซิตอนนี้มันกำลังนั่งเคี้ยวข้าวตุ้ยๆอย่างสบายอกสบายใจอยู่ข้างหน้าเค้านี้แล้ว แถมมีจุนซูคนน่ารักคอยป้อนอยู่ข้างๆอีกต่างหาก เอะ!! ป้อนงั้นหรอ ดีล่ะ!!
แจจุงหันมามองคนพูดอย่างเคืองๆก่อนจะแกะกล่องข้าวออก แจจุงส่งช้อนให้กับยุนโฮ แต่หมอนั่นก็กลับทำเป็นมองไม่เห็น ก่อนจะหันมาสบตากับแจจุงแล้วพูดว่า
“ ป้อนกันด้วยซิ ”
ห๊า... .!!! แกเป็นง่อยรึยังไง ถึงกินเองไม่ได้เนี่ย. . . ฮึ่ย แต่จะทำอะไรได้ป้อนก็ป้อนว่ะ
“ ข้าวก็ไม่ใช่ของตัวเอง มือก็มีแต่ก็ไม่ยอมตักกินเอง เป็นง่อยรึไงไอ้หมี “
ถึงปากจะบ่นแต่แจจุงก็ยังคงใช้ช้อนตักข้าวแล้วยกขึ้นป้อนคนเป็นง่อยกะทันหันอยู่ดี ยุนโฮเคี้ยวข้าวอย่างมีความสุขก่อนจะหันมาบอกกับแจจุง
“ ก็พอนายป้อนแล้วมันอร่อยกว่ากินเองนี่นา เอ้าเร็ว!! ชั้นเคี้ยวหมดแล้วนะ อ้ามๆเร็วแจจุง!!~ ” แจจุงได้แต่จำใจยัดช้อนที่มีข้าวอยู่เต็มนั้นเข้าปากของคนร่างสูงอย่างขอไปทีก่อนจะตักข้าวเข้าปากของตนเองบ้าง แต่ก็แถบสำลักข้าวออกมาเมื่อเจอคำพูดลอยๆของยุนโฮ
“ ว้าว!!~ กินข้าวช้อนเดียวกันนี่... เหมือนจูบกันทางอ้อมเลยแหะ “
‘ จูบทางอ้อม!!!~ ‘
“ แค่กๆ แค่ก “ ไม่ใช่แค่แจจุงคนเดียวเท่านั้นที่จะสำลักข้าว จุนซูก็แถบจะพุ่งข้าวที่เคี้ยวอยู่นั้นออกมาใส่หน้าเพื่อนรักทันทีที่ได้ยินประโยคของยุนโฮ
“ อ่ะ... นี่น้ำครับน้องจุนซู ค่อยๆกินก็ได้พี่ไม่แย่งหรอก ”
ยูชอนที่เห็นอาการสำลักข้าวของคนตรงหน้ามองอย่างขำๆก่อนจะส่งแก้วน้ำที่อยู่ข้างๆกันนั้นให้จุนซูดื่มจุนซูรับมาอย่างหน้าแดงๆ
‘ อ๊าย!!!!~ นี่เค้าได้จูบทางอ้อมกับพี่ยูชอนแล้วหรอเนี่ย สงสัยอีกไม่นานเราคงจะได้จูบกันแบบไม่อ้อมแล้วหละฮะพี่ยูชอน ‘
เพียงแค่คิดในหน้ากลมเล็กของจุนซูก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่มันค่อยๆแผ่กระจายไปทั่วทั้งใบหน้า
เสียงพูดคุยหรือถ้าจะเรียกให้ดีน่าจะเป็นเสียงบ่นของแจจุงที่ดังอยู่บริเวณสวนหลังโรงเรียนนั้นยังคงดังต่อเนื่องไปเรื่อยๆตลอดการพักเที่ยงของเหล่าบรรดานักเรียน ช่างเป็นการเพิ่มสีสันให้กับสวนที่เงียบสงบแห่งนี้ได้เป็นอย่างดีเสียจริง.....
TBC …. ^ ^
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
Talk ::
อ่าสวัสดีค่ะ ^--------------------^*
มุกกลับมาพร้อมกับตอนใหม่แล้วน๊า. . ... ตอนนี้ยูซูของเราเข้ากล้องด้วยนะจ๊ะ อิอิ
ใครที่อยากเห็นชางมินเข้ากล้องด้วยอีกคนไม่ต้องห่วงนะค่ะ ตอนหน้าชางมินสุดหล่อจะออกมาเดินเฉิดฉายอยู่ในเลนส์ด้วยแน่นอน
อ่า. .. รู้สึกดีใจนะค่ะที่มีคนชอบฉากเดทที่แต่ง บังเอิญไปดูการ์ตูนเรื่องนึงมาแล้วแบบว่าพระเอกชวนนางเอกไปเดทที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ เห็นว่ามันน่ารักดีก็เลยเอามาแต่งบ้าง 5 5 55 ^^
มุกชอบคาแรกเตอร์ของจุนซูที่เป็นแบบนี้ 5 55 5 รู้สึกว่ามันน่ารักดี แต่คนอื่นจะชอบด้วยมั้ยนี่ซิ = =
ก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วก็เม้นด้วยนะค่ะ รู้สึกดีใจจริงๆนะเนี่ย
หวังว่าจะอ่านกันไปเรื่อยๆนะค่ะ อย่าเพิ่งเบื่อกันเลยน๊า. . . .. มุกจะแต่งให้ดีขึ้นเรื่อยๆละกัน ^^
สุดท้ายละ ขอให้มีความสุขกับฟิคที่ไร้สาระเรื่องนี้ละกันนะค่ะ หวังว่าคออ่านจะอ่านไปแล้วมีความสุขกับเรื่องนี้
ละก็ขอให้ปั่นเงินไปดูคอนที่รักของพวกเรากันได้นะ 5 555 เพราะมุกก็คงจะไปปั่นเงินเช่นกัน
ขอคุณที่ชอบเรื่องนี้นะค่ะ ^^
รักคนอ่านและคนเม้น
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
ความคิดเห็น