คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ,,, Part 4 ,,, เริ่มจีบ!
Title : Motivation ❤ Love
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
Note : เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้ต้องการให้บุคคลที่อยู่ในฟิคเรื่องนี้เสียหายแต่อย่างใด เนื้อหาก็จะเกี่ยวกับ Boy’s loveนะค่ะ ถ้าใครไม่ชอบก็กรุณากดปิดลงไปเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^ ^
*******************************************************
อ่านไปยิ้มไปนะค่ะ ><
Part 4
แจจุงกำลังจะจีบยุนโฮล่ะ! ตื่นเต้นจัง แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว
คนสวยนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงนอนนุ่มของตนเอง หลังจากที่ไปกินไอศกรีมด้วยกันเสร็จ ยุนโฮก็ขับรถมาส่งเขาที่บ้านทันที อ่า... จะเรียกว่ามาส่งได้ไหมนะ ก็บ้านของยุนโฮอยู่ข้างๆ กับบ้านของเขานี่นา ยังไงมันก็เป็นทางผ่านที่ร่างสูงจะต้องขับผ่านมาอยู่แล้วอ่ะเนอะ
วันนี้คุณแม่โทรมาพูดคุยกับเขาอยู่สักพักหนึ่ง ตอนนี้คุณพ่อยังไม่หายป่วยดี แม่ก็เลยไม่รู้ว่าจะสามารถกลับมาที่ซกโชได้วันไหน ดังนั้นตอนนี้เขาก็ต้องใช้ชีวิตแบบโดนถอดทิ้งไปก่อน
แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้เขาไม่เหงาแล้ว เพราะตอนนี้เขามียุนโฮอยู่เป็นเพื่อนแล้วนี่นา...
“อ่ะ! คิดแผนจีบยุนโฮดีกว่า”
ว่าแล้วแจจุงก็ลุกออกจากเตียงนอนแล้วเดินมาที่โต๊ะเขียนหนังสือที่มีโน๊ตบุ๊คถูกเปิดเอาไว้ตั้งอยู่ คนสวยจัดการเปิดเข้าเว็บเพื่อหาข้อมูลและไอเดียดีๆ ที่จะไปจีบชายในฝันในวันพรุ่งนี้
อ่า...พูดแล้วก็เขินเนอะ ปกติมีแต่รอให้คนมาจีบ คราวนี้ต้องกลับกลายมาเป็นฝ่ายไปจีบเขาก่อน แล้วแบบนี้จะไปรอดมั้ยเนี่ยคิมแจจุงเอ๋ย~
แจจุงกดเข้าไปดูเว็บไซด์นู้นเว็บไซด์นี้อย่างเรื่อยเปื่อย แต่ก็ยังไม่เห็นจะเจอไอเดียดีๆ สักที จนกระทั่งดวงตากลมโตไปสะดุดเข้ากับหัวข้อหนึ่ง ซึ่งเป็นหัวข้อที่แจจุงรู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก
‘5 อันดับขั้นตอนในการจีบ’
แจจุงรีบคลิกเข้าไปดูอย่างว่องไว ดวงตากลมโตค่อยๆ ไล่อ่านขั้นตอนการจีบทั้งห้าอันดับนั้นอย่างช้าๆ
‘5 อันดับขั้นตอนในการจีบ’
1. วิธีแบบโบราณ แต่ก็ดูน่ารัก... เขียนจดหมายหาเขาคนนั้น
2. มอบดอกไม้สวยๆ ให้เขาสักช่อหนึ่ง
3. ชวนเขาไปทานข้าวในร้านโรแมนติก หรือพาไปดูหนังด้วยกันเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดี
4. ชวนเขาไปเดท สร้างความประทับใจให้เขา
5. สารภาพรัก และ ขอเขาเป็นแฟน
*หมายเหตุ : 5 ขั้นตอนนี้จะสามารถใช้ได้ผลก็ต่อเมื่อคุณมั่นใจว่าหนังหน้าคุณดีพอ แต่ถ้าคุณไม่อยู่ในฃ่ายที่เรียกว่า ‘ดูดี’ เราขอแนะนำให้คุณไปดูในกระทู้ถัดไป
เผอิญว่าแจจุงเกิดมาสวย ดังนั้นแจจุงจึงเลือกที่จะทำแค่ห้าขั้นตอนนี้ ถ้ามันไม่ได้ผล ก็ค่อยว่ากันใหม่ละกัน
“อ่า... เขียนจดหมายหรอ”
คนสวยยกแขนขึ้นมาเท้าคาง ก่อนที่จะนิ่งคิดอะไรไปเสียพักหนึ่ง
“เขียนจดหมายก็ดีนะ น่ารักดี ยุนโฮก็จะได้มองว่าเราน่ารักด้วย!”
“ว่าแต่กระดาษเขียนจดหมายลายฮัลโหล คิ้ตตี้ที่เพิ่งซื้อมาอยู่ไหนน๊า....”
ว่าแล้วคนสวยก็ลุกออกจากเก้าอี้เพื่อไปหากระดาษเขียนจดหมายลายการ์ตูนตัวโปรดที่ตนเองเกิดถูกใจและก็ซื้อกลับมาตอนที่ไปเดินช็อปปิ้งกับยูชอนและชางมินเมื่อสัปดาห์ก่อน
“อ่ะ... เจอแล้ว!”
แจจุงเดินยิ้มถือกระดาษเขียนจดหมายกลับมาที่โต๊ะก่อนที่จะเริ่มลงมือเขียนจดหมายอย่างตั้งอกตั้งใจ แม้ว่าจะไม่ค่อยถนัดเสียเท่าไหร่นัก แต่แจจุงก็จะพยายาม เขาจะพยายามเขียนจดหมายฉบับนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
... จดหมายฉบับแรก ที่แจจุงจะใช้เขียนจีบผู้ชาย! …
.
.
.
.
.
วันนี้แจจุงไม่ได้มาเรียนพร้อมกับยุนโฮ เนื่องจากยุนโฮมีเรียนตอนบ่ายแต่เขาดันมีเรียนตอนเช้า ดังนั้นวันนี้เขาก็เลยต้องมานั่งหงอยอยู่กับยูชอนที่ห้องเรียน ส่วนชางมินก็ไปเรียนผ่ากบผ่าเขียดอะไรของมันไปนั่นแหละ
“แล้ววันนี้จะได้เจอยุนโฮที่คณะมั้ยล่ะเนี่ย”
“บ่นอะไรนักหนาว่ะ ถ้าไม่เจอที่นี่ก็เอาไปให้ที่บ้านดิ”
ยูชอนที่กำลังนั่งเท้าฟังการบรรยายของอาจารย์หันมาพูดกับแจจุงด้วยน้ำเสียงสุดเซ็ง
“โหว! ให้ที่บ้านก็ไม่ตื่นเต้นดิ มันไม่ได้อารมณ์อ่ะเข้าใจป่าว”
“เรื่องมากจริงนะ”
“เออ... ว่าแต่แกเถอะ เดินหน้าจีบยัยก้นบวมไปถึงไหนล่ะ”
“ไม่ค่อยรีบเท่าไหร่ว่ะ จะช้าหรือเร็วยังไงฉันก็ได้คุณนิติฯมาครองอยู่ดีนั่นแหละ”
ยูชอนพูดออกมาด้วยท่าทีมั่นใจ
“มั่นใจจังเลยนะ”
“ก็มั่นใจพอๆ กับแกมั่นใจว่าจะได้ยุนโฮมาเป็นสามีนั่นแหละ”
“โอเค แสดงว่าความมั่นใจสูงอยู่”
ว่าแล้วแจจุงก็หันหน้ากลับไปตั้งใจฟังการบรรยายที่สุดแสนจะน่าเบื่อต่อ แต่ฟังไปฟังมาก็วกกลับมาคิดถึงเรื่องของยุนโฮอีกจนได้ เห๊อ... แล้วแบบนี้จะเรียนรู้เรื่องมั้ย คิมแจจุงเอ๋ย~
‘เดี๋ยวพอเรียนเสร็จ ค่อยโทรหายุนโฮดีกว่า~’
.
.
.
“เฮ้ย! แจจุง ชางมินมันโทรมาชวนให้พวกเราไปกินข้าวที่คณะนิติฯอ่ะ นายว่าไง?”
ยูชอนถามออกมาในตอนที่พวกเขาทั้งสองคนกำลังเดินออกมาจากห้องเรียนหลังจากที่การเรียนที่แสนจะน่าเบื่อจบลง
“นายไปก่อนเถอะ พอดีฉันมีนัดกับยุนโฮน่ะ”
แจจุงยิ้มหวาน แค่คิดว่าอีกไม่นานเขาก็จะได้เจอกับยุนโฮ เพียงแค่นี้เขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว
“เออ งั้นถ้าคุยกับว่าที่สามีเสร็จเมื่อไหร่ก็ค่อยตามมาละกันนะ ส่วนฉันก็จะไปขายขนมจีบให้เด็กนิติฯต่อ”
“อืมๆ งั้นเดี๋ยวฉันโทรไปหาละกัน อย่ามัวแต่ขายขนมจีบเพลิน ช่วยรับโทรศัพท์ฉันด้วยนะไอ้ปาร์ค”
แจจุงย้ำ เพราะยูชอนมันชอบจีบสาวเพลินจนไม่สนใจรับโทรศัพท์เขาอยู่บ่อยๆ
“เออๆ งั้นฉันไปล่ะ”
เมื่อพูดจบยูชอนก็เดินจากไปทันที ร่างสูงเดินมุ่งหน้าไปสู่โรงอาหารประจำคณะนิติศาสตร์ตามที่ได้นัดแนะกับชางมินเอาไว้
ส่วนแจจุงก็กำลังยืนกดโทรศัพท์โทรหาคนร่างสูงด้วยหัวใจที่พองโต รอสัญญาณเพียงไม่นานเสียงของปลายสายก็ตอบรับเขาขึ้นมาทันที
[ว่าไงครับแจจุง?]
“ยุนโฮอยู่ไหนหรอ? ออกมาที่มหา’ลัยหรือยัง?”
[กำลังจะออกพอดีเลย แจจุงมีอะไรหรือเปล่า?]
“คือว่า... ยุนโฮพอจะมีเวลาสักนิดให้แจจุงมั้ยอ่ะ?”
[ได้ซิ ผมมีเรียนตอนเที่ยงและนี่ก็เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงกว่าๆ ยังพอมีเวลาเหลืออยู่ แจจุงมีอะไรหรอ?]
“เดี๋ยวยุนโฮมาถึงแล้วก็รู้เองแหละ งั้น... แจจุงรอยุนโฮอยู่ที่หน้าตึกนะ”
[โอเคครับ แล้วเดี๋ยวเจอกันนะ]
“อื้ม!”
คนสวยกดวางสาย ก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้าง ฝ่ามือขาวบางล้วงเข้าไปหยิบซองจดหมายสีครีมที่อยู่ในกระเป๋าของตนเองออกมา ดวงตากลมโตจ้องมองมันด้วยดวงตาเป็นประกาย
“อ่า... ตื่นเต้นจังเลย!”
แจจุงเก็บจดหมายที่ตนเองตั้งใจเขียนลงกระเป๋าดังเดิม ก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินออกจากที่แห่งนั้นเพื่อไปนั่งรอยุนโฮที่หน้าตึกคณะ
.
.
.
“ทำไมต้องหอบสังขารมากินไกลขนาดนี้ด้วยว่ะไอ้หมอ!”
ทันทีที่เดินมาถึงยูชอนก็ไม่รอช้าที่จะเอ่ยปากต่อว่าเพื่อนอย่างทันที เขานั่งลงตรงที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับชางมิน ก่อนที่จะเริ่มสอดส่ายสายตาหาจุนซู เอ้ย! หาของกินต่างหาก
“โรงอาหารคณะนี้มีพริกน้ำปลาว่ะ”
“โหว! ถ้ามึงอยากกินขนาดนั้นเดี๋ยวกูพกน้ำปลาเป็นขวดมาให้มึงเองก็ได้นะ”
ยูชอนได้แต่ส่ายหัวอย่างระอาใจให้กับเหตุผลเพี้ยนๆ ของคนที่กำลังจะเป็นว่าที่หมอในอนาคต นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเขาหวังว่าจะมาเจอกับจุนซูที่นี่เขาก็ปล่อยให้ไอ้ชางมินมันนั่งกินข้าวคลุกพริกน้ำปลาไปคนเดียวแล้ว!
“เออ วันหลังก็แบกมาให้ด้วยละกันนะ พอดีช่วงนี้อยากทำตัวยาจกว่ะ”
“ทำไปเพื่ออะไรว่ะ?”
“ซ้อมเป็นคนติดดิน เผื่อต้องไปเป็นหมออยู่ในที่กันดารน่ะ”
ชางมินฉีกยิ้มให้กับยูชอน เป็นรอยยิ้มที่ทะเล้นและกวนประสาทไปในเวลาเดียวกัน
และในตอนนั้นเองที่ดวงตาคมของยูชอนเผลอไปเห็นร่างเล็กๆ ของใครบางคนเข้า คนที่เป็นจุดประสงค์หลักที่ทำให้เขาแบกสังขารมากินข้าวถึงที่โรงอาหารคณะนิติฯในวันนี้... คิมจุนซู
คนตัวเล็กที่กำลังหอบหนังสือเอาไว้อยู่ในอกกำลังเดินตรงมาที่ที่เขาและชางมินนั่งอยู่ วันนี้จุนซูใส่แว่นตากรอบดำที่ดูแล้วมันช่างเข้ากันดีกับดวงตาเรียวเล็กนั่นเสียเหลือเกิน ที่ข้างๆ กายของจุนซูมีเพื่อนซึ่งตัวเล็กไม่แพ้กันเดินอยู่ด้วย ก่อนที่คนทั้งสองจะหยุดเดินเมื่อเจอเพื่อนกลุ่มของตนเองที่กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่ง โต๊ะตัวนั้นตั้งอยู่ห่างจากโต๊ะที่ยูชอนและชางมินนั่นอยู่ไปห้าตัว
ซึ่งยูชอนคิดว่ามันไกลไป ดังนั้นยูชอนจึงตัดสินใจที่จะ...
“ชางมิน ย้ายโต๊ะ!”
“เห้ย? จะย้ายไปไหนว่ะ?”
ชางมินร้องถามขึ้นมาด้วยความงง แต่ก็ยอมลุกขึ้นและเดินตามยูชอนไป
และทันทีที่เดินเข้ามาใกล้กับโต๊ะที่จุนซูนั่งอยู่ ชางมินก็เข้าใจขึ้นมาทันทีเลยว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้เขาต้องย้ายโต๊ะแบบกะทันหันเช่นนี้
“ที่แท้ก็จะมาหม้อใส่คุณเด็กนิติฯนี่เอง~”
ยูชอนหันมายักคิ้วให้กับชางมิน ก่อนที่จะเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนๆ ของจุนซู
“ขอโทษนะครับ”
เสียงของยูชอนทำให้คนทั้งกลุ่มหันมามองได้อย่างไม่ยาก รวมถึงจุนซูด้วย และทันทีที่จุนซูเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาหาพวกเขานั้นเป็นใคร คนตัวเล็กก็ถลึงตาและทำหน้ายุ่งใส่ยูชอนอย่างทันที
“ไอ้โรคจิต!”
“ยูชอนต่างหากครับ”
พูดพร้อมแจกรอยยิ้มหวานไปให้กับเพื่อนๆ ของจุนซู
“จะเป็นอะไรมั้ยถ้าผมกับเพื่อนจะขอนั่งกินข้าวด้วยน่ะ”
ถามออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ไม่!”
ไม่ต้องเสียเวลาคิดอะไรให้มันยุ่งยาด จุนซูสามารถตอบออกมาได้อย่างทันที
“จุนซูอ่า... นั่งได้เลยฮะ พวกเราไม่ว่าอะไรหรอกเนอะ”
เพื่อนคนตัวเล็กที่เดินมากับจุนซูหันไปดุคนตัวเล็กก่อนที่จะหันหน้ากลับมาบอกกับยูชอนด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณนะครับ ชางมินมานั่งซิ”
ยูชอนกล่าวขอบคุณก่อนที่จะหันไปเรียกชางมินที่กำลังทำหน้าเซ็งมองตนเองอยู่
“นายนั่งไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวกินก่อน หิวจะตายห่าอยู่แล้ว!”
ว่าแล้วชางมินก็เดินจากไปเพื่อที่จะไปหาอาหารอร่อยๆ มากินแก้เบื่อ ขี้เกียจมานั่งดูมุกหม้อแบบหน้าด้านๆ ของไอ้ยูชอนมัน
“ไปนั่งไกลๆ ได้มั้ย ทำไมต้องมานั่งใกล้ฉันด้วย!”
โชคร้ายของจุนซูเสียเหลือเกินที่เลือกนั่งตรงริม เลยเปิดโอกาสให้ยูชอนเดินเนียนมานั่งลงข้างๆ ได้
“ผมจะจีบใคร ผมก็ต้องนั่งข้างๆ คนนั้นซิ”
ตอนนี้เพื่อนทั้งกลุ่มของจุนซูกำลังหูผึ่ง ตั้งใจบทสนทนาของคนทั้งคู่อยู่
“นะ...นาย พูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง ไม่เห็นหรือไงว่ามีเพื่อนฉันนั่งอยู่ด้วยนะ”
คนตัวเล็กทำสีหน้าวิตกกังวลขึ้นมาอย่างทันที เขาหันไปเห็นสายตาของเพื่อนๆ ที่กำลังจ้องมองเขาและยูชอนเป็นตาเดียวอยู่
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลยหนิ ผมจะจีบคุณ เพื่อนๆ ของคุณจะรู้ด้วยก็ไม่เห็นแปลกอะไรเลย”
ยูชอนพูดออกมาด้วยท่าทีสบายๆ
“ฉันไม่คุยกับนายแล้ว!! ดงเฮไปซื้อข้าวกินกันเถอะ!!”
จุนซูหันไปพูดกับเพื่อนคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ กัน ก่อนที่คนทั้งคู่จะลุกออกจากเก้าอี้และเดินไปในส่วนของร้านค้าเพื่อที่จะได้หาอาหารที่ถูกใจกินในมือกลางวันนี้... โดยมีร่างสูงของปาร์คยูชอนเดินตามไปติดๆ
ยูชอนเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับจุนซูและดงเฮ เขาเห็นชางมินกำลังนั่งตักข้าวเข้าปากอยู่กับเพื่อนๆ ของจุนซู ในมือของเขามีจานข้าวที่เขาต่อแถวซื้ออยู่ทางด้านหลังของจุนซู วันนี้เขากินข้าวแบบเดียวกับจุนซูด้วยนะ จุนซูสั่งอะไรเขาก็สั่งแบบนั้นแหละ
“รีบๆ กิน แล้วก็รีบๆ ไสหัวของนายไปเลยนะ”
จุนซูหันหน้ามาบอกกับยูชอนก่อนที่จะหันหน้ากลับไปสนใจกับจานข้าวของตนเอง ตอนนี้เขารู้สึกหิวมากเกินกว่าที่จะมานั่งทะเลาะกับไอ้โรคจิตข้างๆ นี้แล้ว
“ไม่ได้หรอก วันนี้ผมยังไม่ได้เริ่มจีบจุนซูเลยนะ”
“นายเป็นผู้ชาย และฉันเองก็เป็นผู้ชาย ฉันบอกแล้วไงว่าฉันแมนมาก นายเลิกยุ่งกับฉันสักทีเหอะ!”
“ไม่เห็นจะแมนเลย น่ารักจะตาย ดูซิแก้มขาวๆเนี่ย เห็นแล้วน่าหม่ำจัง”
พูดไม่พูดเปล่า ยูชอนยังเอานิ้วชี้ไปจิ้มแก้มขาวๆ ของจุนซูเล่นด้วยอีกต่างหาก ดูซิเวลาที่คนตัวเล็กกำลังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ อยู่มันยิ่งน่ารักขึ้นไปอีก
“ขอพักรบก่อน ฉันหิวข้าว!”
จุนซูที่กำลังโมโหหิวหันมาต่อรองสงบศึกกับยูชอน
“โอเค ผมก็หิวเหมือนกัน”
ยูชอนยิ้ม ก่อนที่เขาจะหันมาให้ความสนใจกับจานข้าวของตนเองแบบจริงๆ จังๆ เสียที
“หน้าหม้อไม่มีใครเกินจริงๆ เลยว่ะ”
ชางมินที่กำลังยกแก้วน้ำแดงขึ้นดูดพูดกับยูชอนด้วยสีหน้าสุดระอา
“ยินดีน้อมรับคำชมนี้ครับ”
ยูชอนยักคิ้วให้ชางมินก่อนที่จะลงมือตักข้าวเข้าปากต่อ รีบกินให้เสร็จไวๆ พอกินเสร็จแล้วก็จะได้หม้อจุนซูต่อ
“ว่าแต่ไอ้แจจุงมันหายไปไหนว่ะ? ทำไมมันไม่มาพร้อมแก”
“มันมีนัดกับผัว”
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ! มีแต่เพื่อนแรดๆ อยากมีผัว อยากมีเมียกันทั้งนั้น กูล่ะเซงจริงๆ”
ชางมินส่ายหัวอย่างปลงๆ เบื่อๆ แบบนี้ต้องหาของกิน ไม่สนใจเรื่องของไอ้เพื่อนแรดๆ พวกนี้ล่ะ ไปหาของกินต่อดีกว่า ว่าแต่จะกินอะไรต่อดีน๊า....
“จุนซู เดี๋ยวพวกเรามานะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน”
และแล้วก็เหมือนว่าฟ้าจะเป็นใจ เมื่อเพื่อนทั้งสามคนของจุนซูขอตัวไปเข้าห้องน้ำพร้อมกันหมด เหลือให้จุนซูนั่งอยู่กับยูชอนกันสองคน คนตัวเล็กทำท่าจะลุกตามเพื่อนๆ ไปแต่ก็ไม่สามารถทำได้ดั่งใจหวังเพราะโดนยูชอนจับข้อมือเอาไว้เสียก่อน
“นั่งลงเลย”
“ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ”
“รอไปด้วยกันซิ”
“ไม่!!”
“ทำไมชอบทำตัวไม่น่ารักแบบนี้อยู่เรื่อยเลยอ่ะ ดูซิหน้าตาก็ออกจะน่ารัก ทำไมนิสัยถึงไม่น่ารักเหมือนหน้านะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าแมนๆ ชอบเล่นฟุตบอลด้วย มาบอกว่าน่ารักอะไรอยู่ได้!”
จุนซูยังเถียงไม่เลิก
“นายว่าฉันหลอกตัวเองคิดว่าตัวเองหล่อ งั้นตอนนี้นายก็กำลังหลอกตัวเองอยู่เหมือนกันนะจุนซูจ๋า~”
“โอ๊ะ! ไอ้โรคจิตหนิ พูดไม่เข้าใจหรือไง ฉันบอกว่าฉันแมนก็ต้องแมนซิ!”
“น่ารักอ่ะ!!”
ยูชอนหมายถึงยิ่งจุนซูทำท่าโกรธจุนซูก็ยิ่งดูน่ารักขึ้นไปอีก ดูซิหน้าขาวๆ เริ่มกลายเป็นสีชมพูแล้ว
“ปาร์คยูชอน!!!”
ตอนนี้จุนซูฟิวส์ขาดของแท้ละ คนตัวเล็กกำลังจะวีนแตกแล้ว
“อ๊ะ! ชางมินมาพอดี งั้นฉันไปก่อนนะจ๊ะที่รัก!!”
ฟอด!!~
ยูชอนโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มขาวๆ ที่ตนเองเล็งเอาไว้ตั้งนานแล้วก่อนที่จะรีบผละออกมา คนตัวสูงยิ้มหวานให้กับคนตัวเล็กที่กำลังช็อคเพราะโดนขโมยหอมแก้มอีกครั้งจากคนคนเดิม ยูชอนไม่รอช้าที่จะใช้โอกาสนี้รีบลุกหนีมาก่อนที่จุนซูที่บอกว่าแมนนักแมนหนาจะวีนแตกใส่เขาเสียก่อน
ยูชอนรีบวิ่งเข้าไปหาชางมินที่หอบขนมอยู่เต็มอกก่อนที่จะลากเพื่อนคนตัวสูงให้เดินตามตนเองไป แต่ก็มิวายหันมายักคิ้วกวนๆ ใส่คนตัวเล็กที่กำลังชี้หน้าเตรียมจะด่าตนเองอยู่
“เรียกร้องค่าเสียหายได้เลยนะคุณนิติฯ ผมพร้อมรับผิดชอบคุณเสมอ~”
จุนซูยกมือจับแก้มข้างที่โดนยูชอนหอมเอาไว้ แก้มขาวๆ กลายเป็นสีชมพูระเรื่อ
“อะ...ไอ้โรคจิต! นายล่วงละเมิดทางร่างกายฉันเป็นครั้งที่สองแล้วนะ!!”
.
.
.
.
.
วิธีที่1 : วิธีแบบโบราณ แต่ก็ดูน่ารัก... เขียนจดหมายหาเขาคนนั้น
แจจุงนั่งมองซองจดหมายที่อยู่ในมือของตนเองสลับกับหันไปมองทางเข้าของคณะอยู่เป็นระยะๆ ตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงยี่สิบนาที ยุนโฮเดินทางมาถึงช้ากว่าที่เขาคิดเอาไว้อีกแหะ สงสัยวันนี้รถคงจะติดล่ะมั้ง
และในตอนนั้นเองที่แจจุงสังเกตเห็นรถยนต์สีดำที่ตนเองจำได้อย่างขึ้นใจเลยว่าเป็นรถของยุนโฮเลี้ยวเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของคณะนิเทศฯ อยู่ๆ หัวใจดวงน้อยที่เคยเต้นเป็นจำหวะปกติอยู่เมื่อสักครู่นี้ก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“ยะ... ยุน...โฮ... มาแล้ว”
แจจุงตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก เขาพยายามควบคุมสีหน้าของตนเองให้เป็นปกติมากที่สุดในตอนที่เห็นว่ายุนโฮกำลังเดินตรงมาที่ที่โต๊ะที่เขานั่งอยู่ ยุนโฮเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนกระทั่ง...
“ว่าไงแจจุง มีธุระอะไรกับผมหรอ?”
ยุนโฮทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับแจจุง
“ก็เมื่อวานแจจุงพูดอะไรกับยุนโฮเอาไว้ล่ะ แจจุงก็มาทำตามที่ได้บอกเอาไว้นั่นแหละ”
แจจุงพยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่น พยายามทำให้มันดูเป็นปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ยุนโฮมองหน้าแจจุง เขากำลังนึกถึงสิ่งที่แจจุงได้บอกกับเขาเอาไว้เมื่อวาน ก่อนที่จะร้องอ๋อออกมาเมื่อรู้ถึงจุดประสงค์ที่แจจุงนัดเขามาหาในวันนี้
“อะไรกัน... แจจุงจะเริ่มจีบผมแล้วหรอ?”
“ใช่ซิ! รีบๆ จีบ ยุนโฮก็จะได้มาเป็นแฟนกับแจจุงเร็วๆ ไง”
แจจุงพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง ดวงตากลมโตเป็นประกายชวนหลงใหล
“อ่า... ชักอยากรู้แล้วซิว่าแจจุงจะจีบผมด้วยวิธีไหน”
ยุนโฮมองแจจุงด้วยดวงตาคมที่สุดแสนจะมีเสน่ห์ของตนเอง เขาเท้าคางมองคนสวยที่กำลังมองตนเองอยู่เช่นกัน ดวงตากลมโตคู่นั้นฉายแววมุ่งมั่นอยู่เต็มเปี่ยม
“รับรองเลยว่ายุนโฮจะต้องประทับใจแน่ๆ”
แจจุงพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
“จริงหรอ? งั้นก็แสดงให้ผมดูหน่อยซิ”
ยิ่งเห็นคนสวยมีความมั่นใจอยู่เต็มเปี่ยมก็ยิ่งทำให้เขาอยากรู้ขึ้นไปอีกว่าแจจุงจะใช้วิธีการไหนมาจีบเขา
แจจุงลุกขึ้นยืน เขาเดินอ้อมไปหยุดอยู่ตรงหน้าของคนร่างสูงก่อนที่ยื่นซองจดหมายสีครีมไปให้ พร้อมทั้งเอ่ยกับยุนโฮว่า...
“ชองยุนโฮฮะ กรุณาช่วยรับจดหมายฉบับนี้ไปด้วยนะฮะ!”
ยุนโฮที่ตอนแรกดูจะอึ้งๆ ถึงกับหยุดนิ่งไปอยู่สักพักหนึ่ง เขายื่นมืออกไปรับซองจดหมายจากฝ่ามือเล็กทั้งๆ ที่ยังคงมึนงงอยู่ ที่บริเวณนั้นไม่ได้มีเพียงแค่เขาและแจจุงอยู่กันแค่สองคน แต่มันยังมีนักศึกษาคนอื่นๆ อยู่แถวๆ นั้นด้วย ดังนั้นเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ก็เลยกลายเป็นที่จับตามองของใครหลายๆ คน
“อ่า... จดหมาย”
ยุนโฮพึมพำกับตนเองเบาๆ เขาก้มลงมองจดหมายที่อยู่ในมือก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองแจจุงอีกครั้ง
“แจจุงจะเริ่มต้นจีบผมด้วยจดหมายหรอ?”
“อื้อ! ถึงมันจะดูโบราณ แต่แจจุงว่ามันน่ารักดี เหมือนกับการ์ตูนหวานแหววของญี่ปุ่นไง!”
คนสวยยิ้ม
“งั้นผมควรจะเริ่มอ่านตอนนี้เลยมั้ย?”
“ไม่เอา! รอให้แจจุงไปก่อน แล้วยุนโฮค่อยอ่านนะ เพราะ.... เพราะ...”
คนสวยยืนบิดไปบิดมา แก้มขาวๆเริ่มกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ
“เพราะอะไรหรอ?”
“ก็เพราะแจจุงเขินยังไงเล่า!”
“ฮะฮะฮ่า โอเค เดี๋ยวผมจะอ่านหลังจากที่แจจุงไปแล้วก็ได้”
“งั้น... แจจุงไปเลยละกัน พอดีว่านัดกับเพื่อนๆ เอาไว้ที่โรงอาหารนิติฯน่ะ”
แจจุงเดินไปหยิบกระเป๋าและหนังสือของตนเองอีกสองสามเล่มขึ้นมาถือเอาไว้
“ไม่ใช่เพราะอยากให้ผมรีบอ่านจดหมายหรอกหรอ?”
ยุนโฮแซว
แจจุงหันมายู่ปากใส่ยุนโฮ
“เบื่อคนรู้ทันอ่ะ!”
“อยากให้ผมรีบอ่านก็รีบๆ ไปซิครับ หรือว่าจะให้ผมอ่านให้ฟังด้วยเลย”
ยุนโฮทำท่าจะแกะซองจดหมายออก
“ไปแล้วๆ ยุนโฮอ่ะ! ชอบแกล้งกันอยู่เรื่อยเลย”
คนสวยบ่นออกมาก่อนที่จะรีบเดินจากไปก่อนที่ยุนโฮจะแกะจดหมายออกแล้วอ่านให้ตนเองฟังจริงๆ
ยุนโฮมองตามแผ่นหลังบางๆ ที่กำลังเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ด้วยรอยยิ้มขำ ก่อนที่จะก้มหน้าลงมาให้ความสนใจกับจดหมายที่อยู่ในมือของตนเองอีกครั้ง
ฝ่ามือหนาค่อยๆ แกะซองจดหมายนั้นออกดู ภายในซองจดหมายมีกระดาษสีชมพูบรรจุเอาไว้อยู่ และกระดาษสีชมพูนั่นก็คือจดหมายที่แจจุงเขียนถึงเขานั่นเอง
กระดาษสีชมพูถูกคลี่ออก และทันทีที่ได้เห็นมันอย่างเต็มๆ ตา ยุนโฮก็ถึงกับหลุดขำออกมาอีกรอบ เขายิ้มให้กับความน่ารักของลายกระดาษที่ดูแล้วมันช่างเข้ากันดีกับเจ้าของของมันเสียเหลือเกิน
ดวงตาคมค่อยๆ ไล่อ่านเนื้อความภายในจดหมายนั่นอย่างช้าๆ ทีละบรรทัดด้วยความตั้งใจ ที่ริมฝีปากหยักนั้นยังคงมีรอยยิ้มประดับเอาไว้อยู่
To : ชองยุนโฮ... ผู้ชายที่ตรงสเป็คของคิมแจจุงแบบสุดๆ
สวัสดียุนโฮ นี่แจจุงเองนะ อ่า... รู้สึกเขินจังที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ขอบอกก่อนเลยนะว่ายุนโฮน่ะเป็นผู้ชายคนแรกเลยที่ได้รับจดหมายจากแจจุง ดังนั้นยุนโฮก็จงภูมิใจเอาไว้ซะนะ ปกติแล้วแจจุงไม่เสียเวลามานั่งเขียนจดหมายหาใครแบบนี้หรอก แต่พอดีว่าคนที่แจจุงจะเขียนให้นั้นคือ ‘ชองยุนโฮ’ คนที่หล่อและโดนใจแจจุงแบบสุดๆ ดังนั้นแจจุงก็เลยต้องลงทุนเสียหน่อย ตั้งแต่ได้เห็นยุนโฮครั้งแรกแจจุงก็รู้เลยว่าเนี่ยแหละชายในฝันของแจจุง และเมื่อวานยุนโฮก็อนุญาตให้แจจุงจีบยุนโฮได้เลย งั้นแจจุงไม่เกรงใจล่ะ แจจุงก็จะเริ่มจีบยุนโฮล่ะนะ ประเดิมด้วยการส่งจดหมายก่อนละกัน ถึงแม้ว่ามันจะดูเป็นวิธีที่ล้าสมัยไปสักนิด แต่แจจุงก็คิดว่ามันดูน่ารักดี แจจุงจะได้อวดลายมือน่ารักๆ ให้ยุนโฮดูด้วยไง ลายมือของแจจุงน่ารักใช่ป่ะ? ก็น่ารักพอๆ กับคนเขียนแหละนะ ยุนโฮรู้ป่าวว่าประดาษเขียนจดหมายลายนี้เป็นลายโปรดของแจจุงเลยนะ แจจุงหวงมากด้วย! แต่ว่าแจจุงใจดีไงก็เลยแบ่งให้ยุนโฮได้เก็บเอาไว้ดูแผ่นหนึ่ง เห็นมั้ยแจจุงใจดีใช่ป่ะล่ะ? อ่า... ดูจะออกทะเลมากไปแล้ว วกกลับเข้าเรื่องของ ‘เรา’ กันดีกว่า ว่าแต่เวลาคนเขาเขียนจดหมายจีบกันเขาทำกันยังไงอ่ะ แจจุงไม่รู้อ่ะ งั้น... แจจุงเขียนแนะนำตัวกับยุนโฮก่อนดีกว่าเนอะ ชื่อคิมแจจุงนะฮะ ชอบสีชมพูตามประสาคนแมนๆ แบบน่ารักๆเขาชอบกัน การ์ตูนตัวโปรดคือแมวไม่มีปาก ฮัลโหลคิตตี้นั่นเอง สถานะตอนนี้คือโสด ใกล้ขึ้นคาน กำลังรอชองยุนโฮให้มาช่วยสอยลงไปหน่อย สเป็คคนที่ชอบ ไม่มีอะไรมาก ยุนโฮเป็นยังไงแจจุงก็ชอบแบบนั้นแหละ สิ่งที่ทำในเวลาว่างคือ คิดถึงยุนโฮ และสิ่งที่ต้องการในอนาคตคือ การได้เป็นแฟนกับยุนโฮ อ่า... เขินอ่ะ ไม่เอาล่ะ แจจุงเขียนแค่นี้ดีกว่า
หวังว่ายุนโฮจะเก็บรักษาจดหมายฉบับนี้เอาไว้เป็นอย่างดี เพราะแจจุงหวงกระดาษอ่ะ! มันน่ารักมากๆ เลยยุนโฮห้ามเอาไปทิ้งนะ หลังจากนี้ต่อไปแจจุงก็จะเริ่มจีบยุนโฮแบบเต็มรูปแบบล่ะนะ เตรียมตัวเตรียมใจ พร้อมรับความน่ารักของแจจุงเอาไว้ได้เลย รับรองเลยว่าแจจุงจะต้องได้ยุนโฮมาเป็นแฟนอย่างแน่นอน! ถ้าไม่อยากให้แจจุงเหนื่อย ก็รีบตกลงเป็นแฟนกับแจจุงเร็วๆนะ เข้าใจหรือเปล่า? ต่อจากนี้ไปก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ...ชองยุนโฮ
From : คิมแจจุง... ว่าที่แฟนในอนาคตของชองยุนโฮ
ถึงแม้ว่าเขาจะอ่านจดหมายของคนตัวเล็กจบลงไปแล้ว แต่ยุนโฮยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเช่นเดิมและดูเหมือนว่ามันจะมากขึ้นกว่าเดิมเสียด้วย เขาพับจดหมายลายฮัลโหลคิตตี้ใส่ซองสีครีมด้วยความบรรจงก่อนที่จะนำมันไปเก็บไว้ในกระเป๋าเป้ของตนเอง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้รับจดหมายสารภาพรัก แต่ของแจจุงจะเรียกว่าจดหมายสารภาพรักก็คงจะไม่ได้ เพราะมันดูไม่ได้เป็นแบบนั้นเสียเท่าไหร่นัก เหมือนจะเป็นจดหมายขอจีบเสียมากกว่า แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ว่าปกติแล้วเขาไม่เคยมีความคิดที่จะเก็บรักษาจดหมายสารภาพรักพวกนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่กับของแจจุง เขารู้สึกอยากจะเก็บรักษามันเอาไว้เป็นอย่างดี อาจจะเป็นเพราะว่าลายกระดาษที่แสนจะน่ารัก หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะคำขอร้องของแจจุงที่บอกให้เขาเก็บรักษามันเอาไว้ก็เป็นได้
ยุนโฮมองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือของตนเอง นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว เขาควรจะไปจากที่นี่เสียที และเมื่อคิดได้ดังนั้นคนร่างสูงก็ลุกขึ้นยืนและถือกระเป๋ของตนเองขึ้นสะพายที่บ่าก่อนที่จะเริ่มออกตัวเดินไปที่อาคารเรียน
ยุนโฮเดินฮัมเพลงไปด้วยใบหน้าที่แสนจะเบิกบาน เขานึกถึงท่าทางของคนร่างบางที่เป็นเจ้าของจดหมายในกระเป๋าที่เขากำลังสะพายอยู่ ก่อนที่จะยกยิ้มที่มุมปากขึ้นมา
“บางทีคิมแจจุงก็น่าสนใจกว่าที่คิดเอาไว้แหะ”
TBC ^-----------------^*
*******************************************************
Talk ::
สวัสดีค่ะทุกๆ คน
มุกเอาฟิคมาลงตามนัดแล้วนะค่ะ มีคนรออ่านกันอยู่หรือป่าว? ^^
ตอนนี้สภาพไม่ค่อยจะเอื้ออำนวยต่อการแต่งฟิคเท่าไหร่ อีกทั้งยังมีน้องน้ำล้อมอยู่รอบตัว หน้าซอยน้ำก็รอจะเข้า หลังซอยน้องน้ำก็รอจะผุดขึ้นมาเอาเป็นว่าตอนนี้บ้านตั้งอยู่ใจกลางน้ำแล้วค่ะ 5555
ดีนิดที่ศปภ. ตั้งอยู่หน้าปากซอย เลยช่วยกันน้ำได้ส่วนหนึ่ง ไม่งั้นบ้านจมไปแล้ว และมุกก็คงจะไม่มีเวลามาแต่งฟิคแบบนี้
เพราะต้องเอาตัวเองไปกั้นน้ำ 55555
ดังนั้นตอนหน้าอาจจะมาช้าสักเล็กน้อยนะค่ะ
ช่วยรออ่านกันด้วยนะ ><
พาร์ทนี้ก็เป็นพาร์ทหวานๆ ของยุนแจเค้า อันที่จริงของยูซูก็หวานนะ น่ารักทั้งคู่
เป็นไง ลายกระดาษจดหมายของจุงน่ารักใช่ป่ะ เข้ากับเจ้าตัวเนอะ >O<
ตอนหน้าแจจุงจะใช่แผนสองเลยหรือเปล่าต้องคอยดูกันนะค่ะ
แวะไปพูดคุยกันได้ที่ >>> http://twitter.com/@MMooKiiEE
หรืออยากสอบถามเรื่องฟิค >>> mookiie_jong@hotmail.com
หวังว่าจะสนุกกับฟิคที่มุกแต่งนะ ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ
แล้วเจอกันในตอนหน้าค่ะ ขอให้น้ำจงลดไปอย่างโดยไว เพี้ยงๆ
^-----------------------------^*
*******************************************************
ความคิดเห็น