คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ,,, Part 4 ,,, ฝันดีนะครับ. ..คนสวย
Title : Smartly Boy
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
Part 4
หลังจากที่บุกไปหาแจจุงถึงห้องเรียนแล้วยุนโฮก็ได้เดินออกมาจากที่แห่งนั้นด้วยความรื่นเริงใจ ตอนนี้เค้าก็ได้แจจุงมาอยู่ข้างๆแล้ว ถ้าคิดถึง หรืออยากเจอเมื่อไหร่ก็โทรตามได้ทุกเมื่อ อะไรมันจะช่างเหมาะเจาะขนาดนี้เนี่ย คิดไม่ถึงเลยว่าคนสวยจะคิดไปเองได้ถึงขนาดนั้น เป็นกระต่ายตื่นตูมเสียจริงๆ แต่มันก็ดีแล้วที่แจจุงคิดแบบนั้น เพราะมันทำให้เค้าได้กำไรไปเต็มๆเลยนะซิ เรียนขายาวก้าวเดินมาหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนึ่งที่มีป้ายติดไว้อยู่หน้าห้องว่า
‘ ห้องประธานนักเรียน ‘
มือเรียวจับไปที่ลูกบิดประตูแล้วจับหมุนให้มันเปิดออก ทันทีที่ประตูบานนั้นได้แง้มเปิดภาพภายในห้องเค้าก็ต้องเกิดอาการงงเล็กน้อย เพราะตอนนี้ห้องของเค้ากลับมีปาร์ค ยูชอน ผู้ที่ไม่เคยคิดจะมาโรงเรียนเช้าตรู่เลยสักครั้ง แต่ตอนนี้กลับนั่งไขว่ห้างรอเค้าอยู่ที่เก้าอี้ทางด้านหน้าของโต๊ะทำงาน ยุนโฮเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตัวประจำของตนเองก่อนจะเอ่ยปากทักทายเพื่อนสนิท
“ เมื่อคืนไม่ได้นอนรึไง ถึงได้มาโรงเรียนซะเช้าเชียว “ ก็ร้อยวันพันปี ไม่ว่าจะมีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้น ไอ้คนตรงหน้านี่ก็ไม่มีทางงัดตัวเองออกจากที่นอนเพื่อมาสะสางปัญหาหรอก
“ ใครบอก นอนเต็มอิ่มเลยต่างหาก แต่ที่ต้องมาเช้าเนี่ย ก็เพราะคุณหญิงขึ้นไปงัดตัวชั้นออกมาจากที่นอนเลยต่างหาก แถมยังมีขู่อีกว่าถ้าไม่ตื่นจะอายัตบัตรเครดิตชั้นทุกใบ นั่นมันเป็นการดับอนาคตของชั้นเลยนะโว้ย!!! “
“ แกก็เลยต้องรีบแหกตาตื่นมาเรียนใช่มั้ย “ พูดแล้วก็ขำคนตรงหน้านี่จริงๆ ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าคนที่แสนจะเจ้าชู้ มีเสน่ห์รอบตัว ชอบหลอกฟันเค้าไปทั่วแบบปาร์ค ยูชอน ผู้ไม่เคยกลัวว่าจะทำหญิงใดท้อง กลับกลัวคุณหญิง แม่ของตนเองมากถึงมากที่สุด เอ่อ . ... อย่าว่าแต่ยูชอนเลย เพราะเค้าเองก็กลัวคุณนายที่บ้านที่สุดเหมือนกัน
“ เหอะๆ ขำไปเถอะ อย่าให้ถึงตาแกบ้างก็แล้วกัน ชั้นจะนั่งรอกระทืบซ้ำเลย “ ยูชอนมองหน้าเพื่อนรักที่กำลังนั่งหัวเราะเรื่องของเค้าอย่างสบายอกสบายใจ วันนี้มันไปทำอะไรมาว่ะ ถึงได้อารมณ์ดีเสียเหลือเกิน
“ เมื่อวานนอนมากไปรึไงว่ะไอ้ยุน นั่งหัวเราะอยู่ได้ อย่างกับคนบ้า “
“ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่....ได้คนสวยๆมาคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ก็แค่นั้นเอง. .... ... “ ใครๆก็คงจะดูออกว่าคนที่ไอ้ยุนกำลังพูดถึงนั้นเป็นใคร แล้วยิ่งถ้ามาเห็นรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์นั่นแล้ว คาดว่าทุกคนคงจะต้องสงสารคนสวยที่ยุนโฮพูดถึงเป็นแน่แท้
“ อะไรๆ ... นี่แกอย่าบอกนะว่าแกไปปล้ำเค้าแล้วนะไอ้ยุน!! “
“ แกจะบ้ารึไง! ถ้าชั้นทำอย่างงั้นกับแจจุง ป่านนี้ไม่ต้องไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มแล้วหรอว่ะ พอจับปุ๊บ! ก็ตบทันที พอคลำ!ก็ถีบ ถ้าจับปล้ำปุ๊บ.. .. ก็คงแค่ตาย!! กุยังอยากมีชีวิตอยู่นะเว้ย!! ก็แค่ไปยื่นข้อเสนอ และ ข้อตกลงกันเล็กๆ น้อยๆ แค่นั้นแหละ “
ปาร์ค ยูชอนนั่งพยักหน้าขึ้นลงเพื่อบอกว่าตนเข้าใจแล้ว เป็นอย่างที่ไอ้ยุนมันพูดนั่นแหละ ถ้าปล้ำปุ๊บ!! ก็ได้ตายทันที คนสวยคนนั้นยิ่งดุๆอยู่
“ แล้วแกไปทำข้อตกลงอะไรกันไว้วะ ? “
“ สัญญาผูกมัด ที่ชั้นมีสิทธิยกเลิกได้คนเดียวเท่านั้น!! ”
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
บรรยากาศแห่งการเปิดเทอมใหม่ๆก็ยังคงครึกครื้น และน่าเป็นที่ยินดีใจสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับแจจุงแล้ว มันเหมือนเป็นการตกนรกชัดๆ ตั้งแต่เปิดเทอมมาวันแรกก็โดนผู้ชายด้วยกันขโมยจูบ แถมยังมีเรื่องกันอีกในตอนเย็นของวันเดียวกันนั้น นี่เค้าเพิ่งจะเปิดเทอมไปเพียงสองวันเองนะ!!! แล้วชีวิตหลังจากนี้ของเค้าจะเป็นเช่นไรล่ะ ถ้าอิตานั่นโทรมาก็ต้องรีบวิ่งแจ้นไปหา ห้ามช้าเกิน 5 นาที ถ้าอยู่ไกลจริงๆมากสุด 10 นาที!! ปิดโทรศัพท์หนีก็ไม่ได้ โว้ย!!! อยากจะบ้าตาย ทำไมคนที่เค้าไปมีเรื่องด้วยต้องเป็นอีตาบ้าอำนาจคนนี้ด้วยว่ะ ไหนแจจุงบอกว่ามันเป็นประธานนักเรียนไง ไม่เห็นจะเหมาะเลยสักนิด ใครเลือกให้มันเป็นนี่ย หรือว่าจะจับสลากเอา เพราะดูจากคุณสมบัติของหมอนั่นไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย แถมประธานนักเรียนที่ไหนเค้าพาสาวไปทำอย่างว่ากันในที่ที่อยู่ในเขตของโรงเรียน ยิ่งพูดถึง อารมณ์มันก็เดือดขึ้นๆๆ อยากจับหักคอจริงๆๆเลย!!!!
“ จุง ... .. แจ .. .. เฮ้!!! แจจุง โว้ย!!!! “
เสียงของโลมาน้อยที่นั่งแผดเสียงตะโกนใส่หูของเค้า ช่วยปลุกสติของเค้าที่กำลงันั่งสาปแช่งใครบางคนให้ออกมาจากวิมานขุมนรกนั่น
“ ชั้นเรียกแกตั้งนานแล้วนะ เป็นอะไรรึป่าวเนี่ย หรือว่า!! นี่พี่ยุนโฮเค้าจะไล่แกออกแล้วหรอ โฮ... ไม่จริงใช่มั้ย แล้วต่อไปเค้าจะนั่งกับใครอ่ะ ละ. . แล้ว ใครจะล้างกล่องข้าวให้เค้า แถมใครจะไปนั่งเชียร์พี่ยูชอนเป็นเพื่อนเค้าอีกล่ะ ฮื่อออออ “
จุนซูผู้ที่คิดเองเออเองร้องไห้คร่ำครวญออกมา ทำให้คนที่ถูกเพื่อนบอกว่าโดนไล่ออกแล้วได้แต่นั่งมองตาปริบๆ
“ เฮ้ย!! จุนซูแกจะบ้าหรอ ชั้นยังไม่ถูกไล่ออกเสียหน่อย ปากเสียจริงๆ ก็แค่นั่งคิดอะไรเพลินๆแค่นั้นแหละ “
แก้วตาใสที่ตอนนี้มีน้ำตาคลออยู่หน่อยๆ เงยขึ้นสบตากับเพื่อนรัก ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างออกมาเมื่อรู้ว่าเพื่อนของเค้ายังไม่ถูกไล่ออก
“ เย้ๆๆ!!! ทำไมไม่รีบบอกเค้าล่ะ แจจุงเนี่ย ชอบให้ดเค้าเข้าใจผิดอยู่เรื่อยเลย “
แจจุงได้แต่นั่งมองเพื่อนอย่างปลงๆ จะให้ไปบอกตอนไหนว่ะ มาถึงมันก็พูดๆๆๆ สรุปเอาเองเสร็จศัพท์ ยังมีหน้ามาบอกว่สเค้าไม่บอกมันอีก
“ แล้วนี่แจจุงไปขอโทษพี่เค้ารึยังอ่ะ? “
“ ขอโทษแล้ว “
“ จริงอ่ะ!! แล้วพี่ยุนโฮว่าไงบ้างหรอ ? “ เสียงเล็กๆรีบถามออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ จะอะไรซะอีกล่ะ เค้าบอกกับชั้นว่า . .. ไม่ว่าเมื่อไหร่ เวลาไหน หรือนายจะทำอะไรอยู่กับใคร ถ้าเพียงแค่ชั้นโทรตามนาย นายก็ต้องมาทันที .. เหอะ!! อยากจะบ้าตาย “
“ ว้าวๆๆ ดีจังเลยอ่ะแจจุง แบบนี้นายก็มีสิทธิที่จะได้เจอพี่ยูชอนแบบใกล้ๆด้วยซิ . .. โหววววว สุดยอดไปเลย น่าอิจฉาๆ “ จุนซูผู้ที่ไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับเรื่องของแจจุงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นเต้นและดีใจแบบสุดๆ ส่วนแจจุงนั้นแทบอยากจะเอาหัวโขกกับโต๊ะหนีความจริงไปเลยน่าจะดีกว่า นี่จุนซูจะเห็นใจเค้าบ้างได้มั้ย!!
“ จุนซูชั้นคงไม่มีมานั่งดูพี่ยูชอนของแกหรอกนะ เลิกเพ้อเจ้อแล้วมาช่วยชั้นเครียดเดี๋ยวนี้ !!! “
เสียงของแจจุงดูจะมีอำนาจขึ้นมาทันที ทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนั่งเพ้อกับตนเองอยู่ต้องหันมามองหน้าเพื่อนรักก่อนจะยิ้มแหยๆออกมา
“ ก็แหม๋.. .. มันน่าอิจฉาจริงๆนี่นา “ อดไม่ได้ที่จะอิดออด ก็คนมันอยากอยู่ใกล้ๆกับพี่ยูชอนบ้างอ่ะ
“ ชั้นไม่ได้ไปตามยูชอนนะจุนซู คนที่ชั้นต้องไปหาคือยุนโฮ “
“ ก็ยังไงพี่ยุนโฮก็ต้องอยู่กับพี่ยูชอนอยู่แล้วอ่ะ สองคนนั้นเค้าไปไหนมาไหนด้วยกัน นายก็ต้องเจอเค้าด้วยซิ “
คนตัวเล็กที่รู้ข้อมูกของปาร์ค ยูชอนเป็นอย่างดี เอ่ยบอกกับเพื่อนรักหน้าสวยที่นั่งหน้าหุบอยู่
“ เออๆ นั่นแหละๆ ชั้นไม่เห็นจะยินดีสักนิดที่จะได้อยู่ใกล้อิตานั่น ถ้ามันเกิดคิดอะไรพิเรนท์ขึ้นมาจับชั้นกดลงเตียงขึ้นมาจะทำยังไง!! “
“ นายก็ยอมพี่เค้าไปซิ “
“ เออ... ใช่ก็แค่ยอม. .. เห้ย!!! จะบ้าหรอจุนซู นายนี่นะ ชั้นจะปรึกษาอะไรกับนายได้บ้างเนี่ย “
“ โถ่ๆ เค้าก็แค่ล้อเล่นเองน่า ... เห็นแจจุงเครียดๆๆ อย่าเพิ่งคิดอะไรเลยนะ เดี๋ยวถ้าพี่ยุนโฮเรียกนายเมื่อไหร่ เดี๋ยวชั้นจะไปเป็นเพื่อนเอง .. . แต่ตอนนี้นายรีบเอาการบ้าคณิตของเมื่อวานที่อาจารย์สั่งมาให้ชั้นลอกก่อนเร็ว เดี๋ยวจะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว และถ้าชั้นไม่มีส่งชั้นก็อาจจะตายได้ เร็วๆๆ เลย “
“ เออๆๆ อะนี่ ตลอดเลยนะนาย ไม่คิดจะทำการบ้านมามั่งเลยหรือไง ทีไปนั่งเฝ้าอิตายูชอนนั่นหละไปนั่งเฝ้าได้ ชั้นหละเซงกับแกจริงๆ “ แจจุงส่ายหัวกับอาการของเพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังนั่งปั่นการบ้านอย่างตาลีตาเหลือก แล้วที่บอกจะไปเป็นเพื่อนเค้านั่นก็หวังประโยชน์ของตนเองชัดๆเลย ไม่ได้ห่วงอะไรเค้าหรอก อยากเจออิตายูชอนนั่นต่างหากถึงได้บอกว่าจะไปเป็นเพื่อน แต่ถึงยังไงก็ดีกว่าที่เค้าจะต้องไปคนเดียวล่ะว่ะ มีจุนซูอยู่ด้วยอาจจะมีประโยชน์สักเล็กน้อยก็ยังดี เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
หลังจากคาบเรียนสุดท้ายของช่วงเช้าจบลงแจจุงก็รีบพาตัวเองออกมาจากห้องเรียนทันที แจจุงและจุนซูยังคงนำข้าวกล่องของตัวเองมากินตามปกติเหมือนเดิม ทั้งสองคนได้พาตัวเองมานั่งลงที่ประจำของตนเองก่อนจะเปิดข้าวกล่องเตรียมตัวที่จะรับประทาน แต่มันก็คงจะเป็นอย่างนั้น ถ้าไม่มีเสียงใดเสียงหนึ่งเอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ ว้าว!! นี่นายเอาข้าวกล่องมากินที่โรงเรียนด้วยหรอเนี่ย น่ากินจังเลยนะ “
เสียงของบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญเอ่ยสวนขึ้นมาก่อนที่ข้าวคำแรกจะเข้าไปอยู่ในปากของแจจุงเสียด้วยซ้ำ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใคร ไม่ต้องหันไปดูให้เสียเวลา เพราะตอนนี้ไอ้คนไร้มารยาทมันมานั่งข้างเค้าแล้วนะซิ ทำไมต้องมาเจอมันที่นี้ด้วยว่ะ ร้อยวันพันปีมานั่งที่นี่ก็ไม่เห็นจะเจอกันเลย แล้วทำไมวันนี้มันถึงมาที่นี่ได้เนี่ย!!! กำลังจะหันไปบอกจุนซูให้ย้ายที่นั่งกัน แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวังเพราะตอนนี้ข้างๆจุนซูมีไอ้พี่ยูชอนนั่งยิ้มหน้าบานอยู่นั่นเอง นี่เค้าต้องมานั่งมองอิตานี่ตอนกินข้าวงั้นหรอ แล้วจะกินลงมั้ย!!
ทางด้านของจุนซู พอได้ยินเสียงพูดของบุคคลปริศนาเค้าก็เงยหน้าขึ้นมาจากกล่องข้าวสุดที่รักเพื่อมองดูว่าใครเป็นคนพูด แต่ก็ต้องแทบช็อคเพราะคนที่เห็นนั้นคือพี่ยุนโฮ และถ้ามีพี่ยุนโฮ ก็ต้องมี .. ... พี่ยูชอน!! ใช่พี่ยูชอนก็มาด้วยแถมยังยิ้มให้เค้าอีก ใบหน้าเล็กกลมตอนนี้มันมีแต่ความแดงเข้าครอบงำทุกพื้นที่ตารางนิ้ไปแล้ว นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอพี่ยูชอนเร็วขนาดนี้ อ๊ายๆ!! ขณะที่กำลังนั่งเพ้อกับตัวเองอยู่นั้นก็รู้สึกได้ถึงพื้นที่ข้างๆตัวที่เคยว่างเปล่าแต่ตอนนี้กลับมีใครคนหนึ่งมานั่งจับจองเสียแล้ว ใบหน้าหวานรีบหันไปมองทันทีและก็ต้องเกิดอาการชะงักขึ้นอีกครั้ง หัวใจที่เคยเต้นด้วยจังหวะปกติ ตอนนี้กลับเต้นรัวเร็วเป็นตีกลอง ยิ่งต้องมานั่งมองหน้ากันใกล้ๆแบบนี้ก็แทบจะทำให้หัวใจแทบวายทันที ไหนจะรอยยิ้มนั่นอีกล่ะ ..... ตาย ตาย ตาย!! คิม จุนซูอยากลุกหนีไปไกลๆ เดี๋ยวพี่เค้าก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเรากันพอดีซิแล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ
“ ขอพีนั่งด้วยคนนะ . .. เอะ!! นี่ทำข้าวกล่องมาด้วย เป็นคนทำเองรึป่าวหนะเรา “ เสียงทุ้มนุ่มเสน่ห์ที่ใครต่างก็พากันหลงรักและอยากจะฟังอยู่บ่อยๆเอ่ยขึ้นคุยกับคนตัวเล็กที่นั่งหน้าแดงอยู่ในตอนนี้
“ อะ .. เอ่อ. .. ฮะ ผมเป็นคนทำเอง “ จุนซูแทบจะลืมวิธีพูดไปแล้วเสียอย่างงั้น เมื่อได้มานั่งคุยกับขวัญใจของตัวเองในระยะประชิดขนาดนี้
“ เก่งจังเลยนะเรา เอ่อ ... เราชื่ออะไรหนะ “
“ จะ . .. จุนซู คิม จุนซูฮะ “
“ อ้อ .. . จุนซูงั้นหรอ ชื่อน่ารักเหมาะกับนายจังเลยนะ ส่วนพี่ ยูชอน ปาร์ค ยูชอนนะ “
จุนซูแทบจะอยากตะโกนออกไปแบบสุดๆไปเลยว่าพี่ไม่ต้องแนะนำตัวเองหรอกผมรู้แทบจะทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่นั่นแหละ ผมหนะแฟนพันธุ์แท้พี่เลยนะ แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ เดี๋ยวพี่เค้ากลัวเรานึกว่าเราเป็นโรคจิตเสียก่อน เอะ!! แต่เดี๋ยวก่อนนะ พี่ยูชอนชมว่าเราน่ารักหรอเนี่ย ... อ๋ายๆๆๆ เค้าก็เขินเป็นนะ
“ นี่ไอ้ยูชอน ไปหาข้าวกินกันเถอะหวะ มัวแต่ไปนั่งแทะโลมน้องเค้าอยู่ได้ “
เสียงของยุนโฮเอ่ยขัดเวลาอันเป็นสุขของจุนซูให้จบลงในทันที หลังจากที่ได้นั่งแหย่คนสวยคิม แจจุงจนหนำใจแล้วตอนนี้เค้าก็ควรจะรีบออกจากืที่นี่ทันที เดี๋ยวเกิดแจจุงอยากออกกำลังกายขึ้นมาเค้านี่แหละที่จะซวย
สองหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนแดยองได้พากันลุกเดินออกจากโต๊ะที่สองหนุ่มหน้าหวานนั่งอยู่ แล้วพากันเดินไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร
หลังจากที่คู่อริหน้าหมีได้โผล่มานั่งแหย่ และ แย่งเค้ากินข้าวกล่องได้จากไปแล้วแจจุงก็หันมามองหน้าเพื่อนรักที่ยังคงไม่หลุดออกมาจากห้วงแห่งความฝันเลยแม้แต่น้อย
“ นี่แกจะนั่งยิ้มอีกนานมั้ยจุนซู เค้าไปกันนานแล้วนะ “ เสียงพูดของแจจุงเรียกให้ดวงตากลมเล็กหันมามองได้ในทันที
“ ก็แหม๋ . .... แจจุงคิดดูซิ พี่ยูชอนเค้ามานั่งข้างๆชั้นเลยนะ แถมยังชมว่าเค้าน่ารักอีกต่างหาก “ พูดไปแล้วก็เขิน จุนซูนั่งบิดไปบิดมาจนกลัวว่าเอวเล็กๆนั่นอาจจะหักลงได้
“ พอเจอไอ้รุ่นพี่นั่นก็ลืมชั้นไปเลยนะ มันน่าน้อยใจจริงๆ “ แจจุงพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเค้างอนแบบสุดๆแล้วนะ
“ โอ๋ๆๆ ขอโทษนะแจจุง แจจุงก็รู้หนิว่าเค้าชอบพี่ยูชอนมาตั้งนานแล้ว พอได้อยู่ใกล้มันก็เลยเกิดอาการตื่นเต้นจนลืมไปแทบจะทุกอย่างเลยนั่นแหละ ขนาดวิธีหายใจเค้ายังจะลืมเลย อย่าโกรธเค้าเลยนะ “ ดวงตาแววเล็กถูกส่งไปให้เพื่อนหน้าสวยฝั่งตรงข้ามให้เห็นใจเค้าด้วย ก็คนมันเคลิ้ม !!~
“ เออๆ ไม่โกรธก็ได้ นี่!!~ ไม่ต้องมาทำสายตาแบบนั้นเลยนะ “
เสียงพูดคุยของสองเพื่อนรักก็ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ อยู่บริเวณสวนหลังโรงเรียน การที่ได้หยอกล้อกับจุนซูนั้น มันทำให้แจจุงอารมณ์ดีขึ้นมาได้มากเลยทีเดียว
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาถึงคาบสุดท้าย ตอนนี้นักเรียนในห้องต่างก็พากันเตรียมตัวเก็บของจะออกจากห้องเรียนกันตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงหลังเสียแล้ว และเมื่อพออดของการหมดคาบเรียนดังขึ้นเหล่านักเรียนก็พากันเฮออกจากห้องเรียนกันทันที แต่กลับแจจุงนี่มันเป็นสัญญาณอันตรายชัดๆ ถ้าเป็นวันก่อนๆเค้าก็คงจะดีใจแหละที่จะได้กลับบ้านเสียที แต่มันคงจะใช้ไม่ได้สำหรับวันนี้ ก็เพราะว่า เมื่อสักครู่นี้ไอ้เจ้าหมี ชอง ยุนโฮมันเพิ่งจะโทรมาบอกให้ไปเจอกันที่ห้องประธานนักเรียนนะซิ!! อุตส่าห์จะรีบชิ่งกลับบ้านแล้วนะ ซวยจริงๆ แจจุงจึงต้องจำใจพาตัวเอง และ เพื่อนโลมาที่ดูจะหลั่นล๊ากับการไปหายุนโฮครั้งนี้เสียเหลือเกินไปที่ห้องประธานนักเรียนทันที ถ้าไปสายเดี๋ยวมันก็ด่ายกเลิกสัญญากันพอดี
ใช้เวลาไม่นานนักแจจุงและจุนซูก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องประธานนักเรียนแจจุงเคาะประตูไปสอง ถึงสามครั้ง แล้วจึงจะเปิดเข้าไป จุนซูยิ้มหน้าบานทันทีที่เห็นคนที่ตนเองอยากเจอแบบสุดๆนั่งอยู่ในห้องแห่งนี้ด้วย
ยุนโฮเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมามองแขกคนสวยทันที เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าแจจุงไม่ได้มาคนเดียว และเหมือนจะเดาใจของเค้าได้ แจจุงก็รีบบอกเหตุผลขึ้นมาเสียก่อน
“ ชั้นกับจุนซูเรากลับบ้านพร้อมกันทุกวัน เค้าก็เลยต้องมากับชั้นด้วย “
“ อ้อ.. .อย่างงี้นี่เอง ชั้นก็นึกว่าแจจุงกลัวชั้นซะอีก “ ยุนโอแกล้งแหย่คนสวยเล่น ก็เวลาเห็นแจจุงโมโหเค้าจะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้แกล้งนี่นา
“ เหอะ!! ใครเค้าจะไปกลัวนายกัน แล้วนี่เรียกชั้นมาทำไม รีบๆพูดมาเลย ชั้นต้องรีบกลับบ้าน “ แจจุงพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่ารำคาญแบบสุดๆ
“ ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่าวันนี้นายต้องไปช่วยชั้นเลือกซื้อของขวัญให้คุณแม่ชั้นนะ “
“ ของขวัญแม่นาย นายก็ไปเลือกเองซิ จะเอาชั้นไปช่วยเลือกทำไม “
“ ก็ชั้นอยากให้นายช่วยเลือกหนิ แต่ถ้านายปฏิเสธก็ไม่เป็นไร งั้นสัญญา. . ... “
“ เออๆๆ ไปด้วยก็ได้ “ ยุนโฮยกยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของร่างบาง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วคว้ากระเปานักเรียนของตนเองขึ้นมาสะพาย ก่อนจะหันไปบอกยูชอนที่กำลังนั่งดูเหตุการณ์อยู่
“ ยูชอนนายช่วยพาเพื่อนของแจจุงไปส่งที่บ้านด้วยนะ ส่งให้ถึงบ้านนะเว้ย!! “ พอได้ยินคำพุดของยุนโฮเท่านั้นแหละ หางและครีบของจุนซูก็แทบจะโล่ออกมาทันที นี่เค้าจะได้กลับบ้านกับพี่ยูชอนหรอเนี่ย ว้าวๆ >< อย่างกับฝันไปเลย
“ เห้ย!! ได้ยังไงกัน จุนซูก็ต้องไปกับชั้นด้วยซิ นายไม่เข้าใจรึไงว่าชั้นกับจุนซูเราต้องกลับบ้านด้วยกันหนะ “
แจจุงรีบพูดแย้งขึ้นมาทันที
“ นายต้องไปกับชั้น ไม่ต้องห่วงเพือนนายหรอก เดี๋ยวเพื่อนชั้นไปส่งให้เอง และนายพอซื้อของเสร็จชั้นก็จะไปส่งให้ถึงบ้านด้วยเหมือนกันแหละ เร็ว!! ไปได้แล้ว “ ว่าแล้วก็หันไปลากับเพื่อนรักสองสามคำก่อนจะฉุดกระชากคนสวยร่างบางให้ออกมาจากห้องทันที
ตอนนี้ทั่วท้องห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง จุนซูยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่กล้าแม้แต่จะกระดิกนิ้ว ก่อนที่ยูชอนจะเป็นคนทำลายความเงียบนั้นเอง
“ เดี๋ยวพี่จะไปส่งเราเองก็แล้วกันนะ ขอโทษแทนเจ้ายุนโฮด้วยที่ทำให้นายไม่ได้กลับบ้านพร้อมกับเพื่อน .. .. แต่ก่อนที่จะกลับบ้าน ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ก่อนได้มั้ยอ่ะ พอดีพี่หิวแบบสุดๆเลยล่ะตอนนี้ “ รอยยิ้มอบอุ่นที่ทำให้จุนซูใจเต้นถี่รัวถูกส่งมาให้พร้อมกับคำพูดที่เหมือนสวรรค์โปรด จุนซูแทบอยากจะร้องกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจ นอกจากจะได้กลับบ้านด้วยกันแล้ว ยังได้ไปนั่งกินข้าวด้วยกันอีก อ๊ายๆๆ สงสัยที่เค้าไปทำบุญปล่อยปลามันจะช่วยส่งผลให้เค้าสมหวังก็งานนี้แหละ
“ ได้ซิฮะ ด้วยความยินดีเลย “ ดวงตาเรียวเล็กหยีลงเพราะตอนนี้เจ้าของใบหน้าหวานกำลังฉีกยิ้มสดใสกลับไปให้คนหน้าหล่อที่ยืนรอฟังคำตอบอยู่ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันออกจากห้องแห่งนั้นไปที่รถของยูชอนที่จอดอยู่ลานจอดรถของโรงเรียน
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
ทำไมเค้าต้องมากับอีตานี่ด้วยเนี่ย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ แล้วดูซิตั้งแต่ลงมาจากรถมาเคยคิดจะเดินรอกันบ้างมั้ย รู้แล้วว่าขายาว ช่วงสงสารคนขาสั้นๆแบบชั้นด้วยเถอะ อิตาบ้า!! แจจุงได้แต่เดินสาปแช่งคนที่เดินอยู่ข้างหน้าตนอยู่ในใจ ท่องไว้แจจุงๆ เดี๋ยวโดนไล่ออก เดี๋ยวโดนไล่ออก เพราะอย่างงั้นเราต้องใจเย็นๆ ใจเย็นเข้าไว้
“ นี่จะเดินเป็นเต่าคลานอีกนานมั้ย รีบๆเดินมานี่ซิ “ ยุนโฮที่เห็นว่าคนตัวเล็กนั่นไม่เดินมาอยู่ข้างๆเค้าเสียที ให้เดินมาเดินข้างๆตน แต่แจจุงจุงก็ยังคงนิ่ง ยุนโฮจึงตัดสินใจเดินเข้าไปคว้าข้อมือบางนั้นมากำไว้ก่อนจะออกแรงดึงให้เดินตามมายืนอยู่ข้างๆกัน
“ ปล่อยชั้นนะ ไม่ต้องมาจับเลย “ แจจุงรีบบิดข้อมืออกจากการจับกุมของคนที่ตัวสูงกว่า แต่บิกเท่าไหร่ก็ไม่ออกเสียที
“ อยู่นิ่งๆไปเลย แล้วเดินตามชั้นมาเงียบๆ “ แจจุงจำใจจะต้องเก็บปากเก็บคำแล้วหันมานั่งด่ายุนโฮในใจแทน ตอนนี้เค้าตกเป็นรองอยู่ ทำอะไรก็ต้องคิดหน้าคิดหลังให้ดี ยุนโฮพาแจจุงเข้าร้านนู้นออกร้านนี้เป็นว่าเล่น ตั้งแต่ท้องฟ้ายังมีแดด จนตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มจะมืดลงแล้ว กว่าที่แจจุงจะช่วยยุนโฮเลือกของขวัญได้ก็ทำเอาแทบตาย เรื่องมากชะมัด!! สุดท้ายแล้วของขวัญที่แจจุงเลือกให้ยุนโฮและดูยุนโฮจะถูกใจมากที่สุดก็คือสร้อยเงินที่มีจี้เป็นรูปดาว แต่ที่พิเศษกว่านั้นก็คือมันเป็นสร้อยคู่ นอกจากจะมีจี้รูปดาวแล้ว ยังมีจี้ที่เป็นรูปวงกลมล้อมรอบดาวดวงนั้นอยู่อีกด้วย มันสามารถแยกออกจากกันได้ แจจุงไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ายุนโอจะซื้อสร้อยที่เป็นคู่แบบนี้ไปให้แม่ทำไม จะให้แม่ไปใส่คู่กับพ่อหรือยังไงกัน หลังจากจัดการจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ยุนโฮก็รีบพาแจจุงไปส่งบ้านทันที โดยมีแจจุงเป็นคนบอกทางอยู่ข้างๆตลอด รถยนต์สีดำคันหรูจอดเทียบข้างกับฟุตบาธหน้าร้านอาหารของแม่แจจุง ยุนโฮดูจะสนใจเป็นพิเศษเมื่อรู้ว่าร้านอาหารแห่งนี้คือบ้านของแจจุง
“ ขอบคุณที่มาส่ง ชั้นไปล่ะ “ เสียงของแจจุงเรียกให้ใบหน้าของยุนโฮหันกลับมามองใบหน้าสวยที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆรถของเค้า
“ เฮ้เดี๋ยวซิ จะรีบไปไหนกัน ขอบคุณที่ไปช่วยชั้นเลือกของขวัญก็แล้วกัน และก่อนวันเสาร์นี้ทำตัวให้ว่างไว้ด้วยนะ เราจะไปเดทกัน ชั้นไปล่ะ “ ยุนโฮกำลังจะเตรียมตัวขับรถยนต์ออกไปทันทีแต่ก็ดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้เลยเอ่ยเรียกแจจุงไว้ก่อน
ณ ขณะที่แจจุงกำลังยืนคิดถึงคำว่า เราจะไปเดทกัน ของยุนโฮอยู่นั้น ยุนโฮก็ได้เอ่ยเสียงแทรกเข้ามาเสียก่อน
“ เฮ้!! แจจุงก้มมานี่ซิ มีอะไรติดหน้าแหนะ “
เนื่องจากยังคงเกิดอาการงงๆอยุ่เล็กน้อยแจจุงเลยไม่ทันที่จะได้เอะใจกับประโยคของยุนโฮ ใบหน้าสวยค่อยๆก้มโค้งลงต่ำไปหาคนที่นั่งอยู่ในรถก่อนที่จะ .. ..
ฟอด!!~~
“ ฝันดีนะครับคนสวย “
ไม่ทันที่จะได้เอ่ยว่าใดๆทั้งสิ้น รถยนต์คันหรูก็ได้ขับออกจากที่แห่งนั้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แจจุงใช้มือทั้งสองข้างกุมแก้มของตนเองไว้ ตอนนี้เค้ารู้สึกได้ว่าใบหน้าของตัวเองนั้นมีไอร้อนแผ่กระจายไปทั่วทั้งหน้า. . ... นี่ เค้าโดนอิตายุนโฮหอมแก้มหรอเนี่ย ว๊ากกกกกกกกก!!~
“ อะ . .. ไอบ้า ชอง ยุนโฮ !! “
* … + … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ … + …+ …+ …+ …+… + … + …+ …+ …+ …+… + … *
Talk ::
เค้าเอามาลงหลายตอนเลยน๊า. . .. หวังว่าจะมีคนอ่านนะ อิอิ
จะมีมั้ย เริ่มเครียด
เม้นกันบ้างก็ดีนะค่ะ เราอยากรู้ว่ามีคนอยากอ่านต่อมั้ย
จะได้แต่งต่อไป และจะได้เอามาลงที่นี่ด้วย
ฝากตัวด้วยละกันนะค่ะ ^^
ชอบหรือไม่ชอบบอกกันได้เลย
1 เม้น เป็น 1 กำลังใจที่ยิ่งใหญ่เลยนะค่ะ ^------------------------^*
ความคิดเห็น