คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ,,, Part 1 ,,, คนนี้แหละ... ใช่เลย!
Title : Motivation ❤ Love
Type : Long fiction
Author : *..MooKiiE..*
Category : Comedy / Romance
Paring : Yunho x Jaejoong / YooChun x JunSu
Note : เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้ต้องการให้บุคคลที่อยู่ในฟิคเรื่องนี้เสียหายแต่อย่างใด เนื้อหาก็จะเกี่ยวกับ Boy’s loveนะค่ะ ถ้าใครไม่ชอบก็กรุณากดปิดลงไปเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^ ^
*******************************************************
Part 1
แจจุงเพิ่งจะรู้ว่าการรอคอยให้หนึ่งอาทิตย์เคลื่อนผ่านไปมันช่างเป็นการรอคอยที่แสนจะยาวนานเสียเหลือเกิน เขานั่งนับวันรอให้เจ้าของบ้านหลังข้างๆ ย้ายเข้ามาอยู่อย่างใจจดใจจ่อ ไม่มีวันไหนเลยที่คิมแจจุงจะไม่เปิดหน้าต่างแล้วสอดส่ายสายตาเข้าไปสำรวจความเคลื่อนไหวของบ้านหลังข้างๆ แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวัง เพราะบ้านหลังโตยังคงเงียบเหงา ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ ที่บ่งบอกว่าเจ้าของบ้านได้ย้ายเข้ามาอยู่แล้ว
และวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่แจจุงแอบเปิดม่านสังเกตการเคลื่อนไหวของบ้านหลังข้างๆ โดยผ่านหน้าต่างห้องนอนของตนเอง แต่เขาก็ต้องพบกับความผิดหวัง
บ้านหลังใหญ่ยังคงเงียบสงบเช่นเดิม...
ดวงตากลมโตหันไปมองปฏิทินที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงนอนก่อนที่จะถอนหายใจออกมา
“วันนี้มันเป็นวันที่แปดแล้วนะ! ทำไมไม่เห็นย้ายมาสักทีล่ะ!!”
คนสวยเดินหน้ายุ่งไปนั่งลงอยู่บนเตียงนอน เขาหันหน้าไปมองบ้านหลังใหญ่อีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจลุกออกจากเตียงนอนแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัย
เนื่องจากมหาวิทยาลัยตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของแจจุงสักเท่าไหร่นัก แจจุงจึงมักเลือกที่จะเดินไปเรียนแทนที่จะขึ้นรถเมล์ที่แสนจะแออัดไป เขาชอบเดินมองนู่นมองนี่และคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ แต่ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ไม่มีเรื่องไหนเลยที่จะทำให้แจจุงคิดถึงได้มากเท่ากับเรื่องของเพื่อนบ้านคนใหม่ที่กำลังจะย้ายเข้ามาอยู่ในเร็ววันนี้
เมื่อสองสามวันที่แล้ว แจจุงมีโอกาสได้พบกับคุณนายชองโดยบังเอิญ วันนั้นคุณนายชองมาตรวจสอบความเรียบร้อยของบ้าน และเขาที่กำลังจะเดินเข้าบ้านของตนเองก็หันไปเห็นเธอเข้าเสียก่อน เพียงแค่มองแค่แปบเดียวเขาก็รู้ทันทีเลยว่าเขาจะต้องเข้าไปทำความรู้จักกับคนคนนี้ ดังนั้นแจจุงจึงไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปทักทายกับคุณนายชองคนสวย
คุณนายชอง หรือ คุณชองยุนนา เป็นคนที่สวยและใจดีมาก แจจุงรับรู้ได้จากการพูดคุยกับเธอ ตอนที่แจจุงเข้าไปทำความเคารพและกล่าวแนะนำตัวกับเธอ เธอก็รีบฉีกยิ้มและพูดคุยกับเขาอย่างกับว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของลูกชายเธอ อย่างไงอย่างงั้น เขาแอบถามเรื่องของลูกชายเธอสักเล็กน้อย ซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะเต็มใจที่จะตอบคำถามของเขาเอาเสียมากๆ เธอเล่าให้เขาฟังว่าลูกชายของเธออยากจะย้ายมาเรียนอยู่ที่เมืองนี้ อยากมาใกล้ชิดกับธรรมชาติ ซึ่งเธอก็ไม่อยากขัดใจจึงได้แต่ตามใจลูกชายของเธอไป
จากการพูดคุยกับคุณนายชองนั้นทำให้แจจุงได้รู้ประวัติของชองยุนโฮมาอย่างคร่าวๆ เธอฝากให้เขาช่วยดูแลและช่วยเป็นเพื่อนกับลูกชายของเธอด้วยเพราะพวกเราสองคนน่าจะอายุไล่เลี่ยกัน แจจุงอยากจะตอบออกไปเสียเหลือเกินว่าเขาพร้อมที่จะเป็นที่พึ่งให้ชองยุนโฮอยู่เสมอ อย่าว่าแต่จะให้เป็นเพื่อนเลย ให้เป็นมากกว่านั้นเขาก็ไม่ขัดศรัทธาหรอก แต่ก็กลัวว่ามันจะดูออกตัวแรงไปสักนิด ดังนั้นเขาก็เลยได้แต่ตอบตกลงแบบสั้นๆ ไป
แต่นอกเหนือจากเรื่องที่น่ายินดีแล้ว มันก็ยังคงมีเรื่องที่ไม่น่ายินดีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้แจจุงรู้สึกหงุดหงิดเสียเหลือเกิน นั่นก็คือชองยุนโฮไม่ได้ย้ายมาอยู่เพียงคนเดียว แต่กลับพาใครบางคนย้ายมาอยู่ด้วย ใครบางคนที่เขาไม่รู้ว่าเป็นใคร ใครบางคนที่คิมแจจุงไม่รู้ว่ามีความสัมพันธ์กับชองยุนโฮแบบไหน เขาเพียงแค่ได้ยินคุณยุนนาพูดถึงใครคนนั้นเพียงเล็กน้อย และในตอนที่เขากำลังจะถามออกไปว่าคนคนนั้นเป็นใคร โทรศัพท์ของคุณยุนนาก็ดังขึ้นมาเสียก่อน เขาจึงต้องขอตัวกลับบ้านและเดินถอยออกมาตามมารยาทที่ควรจะทำ ทั้งๆ ที่เขาไม่อยากจะทำมันเลยสักนิด!
คิมแจจุงเลยได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ เก็บเรื่องที่อยากรู้ว่าคนคนนั้นเป็นใครให้อยู่ในใจอย่างเงียบๆ แต่มันก็คงจะไม่ค่อยเงียบเสียเท่าไหร่นักเพราะเขาชอบเอาเรื่องนี้ไปวีนใส่ชางมินและยูชอนอยู่บ่อยๆ
‘จะเป็นใครก็ชั่ง! ถึงจะเป็นเมียของชองยุนโฮแจจุงก็จะไม่สน แต่ขออย่างเดียว ขอให้คนคนนั้นอย่าได้เป็นผัวของชองยุนโฮเลย เพราะถ้าเป็นแบบนั้น คนสวยรับไม่ได้!!’
แจจุงก็ได้แต่ภาวนาอยู่ในใจแบบนั้นอยู่ทุกๆ วัน
“อยากรู้นักว่า คิมจุนซู คนนั้นมันเป็นใครกัน!”
.
.
.
แจจุงเดินหน้ายุ่งเข้ามายังห้องเรียน วันนี้ห้องเรียนดูจะคึกคักมากกว่าวันอื่นๆ เนื่องจากวิชานี้เป็นวิชาเรียนรวมของเซคชั่นใหญ่จึงทำให้มีเหล่านักศึกษาทั้งชายและหญิงมารวมตัวกันอยู่ในห้องเรียนแห่งนี้มากมาย เขาเห็นชางมินและยูชอนนั่งโบกมือให้เขาอยู่ทางด้านหลังห้อง แจจุงไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปหาคนทั้งสอง
“คาบนี้ไม่มีเรียนหรอชางมิน?”
แจจุงเอ่ยถามทันทีเมื่อได้หย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ เขาเลิกคิ้วถามคนที่นั่งถือหนังสือการ์ตูนอ่านด้วยท่าทีสบายๆ ด้วยความสงสัย ชางมินไม่ได้เรียนคณะนิเทศศาสตร์เหมือนกับเขาและยูชอน คณะที่ชางมินเรียนอยู่นั้นคือคณะแพทยศาสตร์ คณะที่เหมาะแก่คนฉลาดๆ อย่างชิมชางมิน
“ไม่อ่ะ วันนี้ฉันมีเรียนแค่คาบบ่าย”
แจจุงพยักหน้าขึ้นลงเป็นการเข้าใจ ก่อนที่คนสวยจะกลับมาทำหน้ายุ่งอีกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องของคิมจุนซูขึ้นมา
“ทำหน้ายุ่งอีกล่ะ เดี๋ยวแก่เร็วนะโว้ย แค่นี้ก็จะขึ้นคานอยู่แล้ว ช่วยห่วงความสวยของตนเองสักนิดเถอะคุณคิมแจจุง”
ยูชอนเอ่ยปากแซวเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มขำ เขาทำเป็นไม่สนใจดวงตากลมโตที่หันขวับมาค้อนเขาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา
“หุบปากไปเลยไอ้ห้อย!”
“ด่าปมชีวิตกูอีกล่ะ”
ยูชอนทำหน้าเซ็งก่อนที่จะก้มหน้าลงไปกดบีบีต่อ
“คราวนี้มีเรื่องอะไรให้คิดอีกล่ะ?”
ชางมินเอ่ยถามขึ้นมา
“ก็เรื่องของคิมจุนซูนั่นแหละ ฉันสงสัยหนิ ฉันอยากรู้ว่าหมอนั่นมันเป็นใครถึงจะได้ย้ายเข้ามาอยู่กับชองยุนโฮด้วย!”
“เป็นน้องเขามั้ง”
ยูชอนออกความเห็นทั้งๆ ที่มือก็กดยิกๆ ตอบบีบีอยู่
“คุณนายชองมีลูกคนเดียว”
แจจุงตอบกลับ
“เพื่อน”
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีไป”
แจจุงก็แอบภาวนาให้มันเป็นแบบนั้นอยู่เช่นกัน
“หรือไม่ก็อาจจะเป็นคนที่สนิทสนมกับชองยุนโฮเอาเสียมากๆ ถึงได้ย้ายตามกันมาแบบนี้”
ชางมินแสดงความคิดเห็นของตนเองต่อหัวข้อในการสนทนาครั้งนี้บ้าง
แจจุงพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของชางมิน
“อ้อ! ฉันรู้แล้ว!”
ยูชอนเงยหน้าขึ้นมาจากการกดบีบี เขายิ้มให้กับชางมินและแจจุงที่กำลังหันหน้ามามองเขาเป็นตาเดียวก่อนที่จะตอบออกมา
“สงสัยคิมจุนซูจะเป็นเมียของชองยุนโฮละมั้ง!”
บางทีแจจุงก็เคยคิดว่าความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของเขานั้นก็คือการที่เขาได้เลือกชิมชางมินและปาร์คยูชอนมาเป็นเพื่อน
.
.
.
เช้าวันเสาร์ที่แสนจะสบาย แจจุงเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านเพื่อมาหาอาหารเช้าทาน เขาได้กลิ่นหอมๆ ลอยออกมาจากห้องครัวทันทีที่เดินมาถึงห้องนั่งเล่น คุณแม่คนสวยคงกำลังจะเตรียมอาหารเช้าให้เขาอยู่เป็นแน่
“แม่ฮะ วันนี้มีอะไรทานหรอฮะ?”
“แกงกิมจินะจ๊ะ”
คิมจินจูหันมาตอบลูกชายด้วยรอยยิ้ม เธอจัดการปิดเตาแก๊สและถอดผ้ากันเปื้อนออก
“แจจุง เดี๋ยวลูกคงจะต้องอยู่บ้านคนเดียวสักสองอาทิตย์นะลูก”
“แม่จะเข้าโซลหรอฮะ”
แจจุงที่กำลังจะเดินไปตักข้าวมาทานหันมาถามด้วยความสงสัย
“ใช่จ๊ะ เมื่อคืนพ่อโทรมาบอกให้แม่เข้าโซลไปช่วยดูร้านหน่อยนะ พอดีช่วงนี้พ่อไม่ค่อยสบายเลยดูร้านคนเดียวไม่ไหว”
แจจุงพยักหน้าขึ้นลงเป็นการเข้าใจ ครอบครัวของเขาเปิดร้านอาหารอยู่ที่โซล คุณพ่อมีหน้าที่ดูแลอยู่ที่นั่น ดังนั้นนานๆ ครั้งคุณพ่อถึงจะได้แวะมาหาเขาและแม่ แต่ถ้าแม่มีเวลาว่างแม่ก็มักจะไปช่วยพ่อดูแลร้านอาหารที่เป็นน้ำพักน้ำแรงของพวกท่านทั้งสองคนอยู่เสมอๆ เขาก็เลยต้องอยู่บ้านที่ซกโชคนเดียวอยู่บ่อยๆ
“แล้วแม่จะไปตอนไหนหรอฮะ?”
“เดี่ยวแม่ก็จะไปแล้วละจ๊ะ”
“วันนี้เลยหรอฮะ!”
“อยู่บ้านคนเดียวก็ดูแลบ้านดีๆ ด้วยนะ อย่าออกไปเล่นซนที่ไหนเสียล่ะ”
“แจจุงไม่ใช่เด็กประถมนะแม่!”
“จ้าๆ พ่อเด็กหนุ่ม อ้อ! แจจุง เดี๋ยวลูกช่วยรดน้ำต้นไม้ในสวนให้แม่หน่อยนะ แม่ต้องรีบไปคงจะไม่มีเวลาไปรดน้ำต้นไม้”
“ได้ฮะ”
แจจุงตอบรับ เขายืนมองคุณแม่คนสวยที่กำลังเดินวุ่นเตรียมของเพื่อที่จะไปโซลด้วยสายตาเศร้าสร้อย เศร้าที่เขาจะต้องอยู่บ้านคนเดียวอีกแล้ว อย่างนี้เขาคงจะเหงาแย่
“อย่าทำหน้าเศร้าซิจ๊ะ แม่ไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวแม่จะโทรมาหาทุกวัน”
คิมจินจูหอมแก้มลูกชายเป็นการบอกลา ก่อนที่จะเดินถือกระเป๋าไปที่รถยนต์และขับรถออกจากบ้านไป
“อยู่คนเดียวตั้งสองอาทิตย์ เหงาแน่เลยเรา”
แจจุงถอนหายใจออกมาในขณะที่กำลังมองรถของคุณแม่ขับไกลออกไปเรื่อยๆ และเมื่อรถคันนั้นขับไปจนพ้นสายตาแจจุงก็ตัดสินใจหันหลังกลับไปทานข้าวเช้าที่คุณแม่เตรียมเอาไว้ให้ต่อ
หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ แจจุงก็ใช้เวลาในช่วงสายๆ นอนดูโทรทัศน์ต่ออย่างสบายใจจนเกือบจะลืมไปแล้วเชียวว่าคุณแม่สั่งให้รดน้ำต้นไม้ในสวนให้ด้วย และเมื่อคิดได้ดังนั้นคนสวยจึงไม่รอช้าที่จะรีบลุกจากโซฟาและเดินออกไปจากบ้านเพื่อไปรดน้ำต้นไม้ตามที่คุณนายคิมได้สั่งเอาไว้
ดวงตากลมโตหันไปมองบ้านหลังสีขาวที่ตั้งอยู่ข้างๆ บ้านของตนเองด้วยความหงุดหงิด
“บ้านนี้ก็เหมือนกัน จนป่านนี้แล้วก็ยังไม่เห็นจะย้ายมาสักที รอจนจะหนีไปหาเนื้อคู่คนใหม่แล้วนะ ชิ๊!”
“ต้นไม้นี้ก็ไม่รู้จะเยอะอะไรกันนักกันหนา ทำไมผู้ชายหล่อๆ มันถึงไม่หาง่ายๆ เหมือนกับเจ้าต้นไม้พวกนี้บ้างนะ”
ดวงตากลมโตมองดูต้นไม้ที่ถูกปลูกโดยฝีมือของคุณแม่ด้วยสายตาหงุดหงิด
คนสวยเดินไปหมุนก๊อกน้ำก่อนที่จะเดินไปหยิบสายยางขึ้นมา แจจุงรดน้ำต้นไม้ที่อยู่ข้างบ้านของตนเองจนเสร็จแล้วจึงเดินไปรดน้ำต้นไม้ที่ถูกปลูกอยู่ข้างรั้วต่อ ด้วยความนึกสนุก คนสวยจึงใช้นิ้วอุดรูตรงปลายปากของสายยางสักเล็กน้อยเพื่อให้สายน้ำมันไหลออกมาได้แรงและกระจายตัวได้เยอะขึ้น คนสวยส่ายสายยางรดน้ำไปมาอย่างสนุกสนานก่อนที่จะต้องเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงร้องของใครสักคนที่ดังมาจากหลังรั้วบ้านของเขา
“เห้ย!!”
“เห้ย!!”
เขาเห้ยมาแจจุงก็เลยเห้ยตอบ คนสวยตาโตหันซ้ายหันขวาก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าตนเองควรจะรีบเดินไปปิดก๊อกน้ำเสียก่อน และเมื่อจัดการปิดน้ำเรียบร้อยแล้ว แจจุงก็รีบสาวเท้าเดินไปที่จุดที่เขาคาดว่าน่าจะเป็นต้นตอของเสียงร้องเมื่อสักครู่นี้
พุ่มไม้ที่อยู่ทางด้านหลังของรั้วบ้านของแจจุงสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนที่จะมีร่างของใครบางคนขยับลุกออกมา และทันทีที่คนคนนั้นยืนขึ้นจนเต็มความสูง แจจุงก็แทบจะตาถลักออกจากเบ้า
‘โอ้วแม่เจ้า! นี่มันพระเอกหนังเรื่องไหนกันว่ะเนี่ย’
ชายร่างสูงที่มีสภาพเปียกปอนเพราะโดนสายน้ำที่แจจุงฉีดมาโดนยกมือขึ้นสางผมสีน้ำตาลเข้มของตนเอง ก่อนที่จะสะบัดเส้นผมของตนเองไปมา หยดน้ำบางส่วนกระเด็นมาโดนใบหน้าของแจจุงแต่เขาก็ไม่คิดที่จะสนใจมัน เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาสวมใส่อยู่นั้นเปียกจนแนบไปกับเนื้อ ใบหน้าคมคายที่ค่อยๆ หันมามองคนตัวเล็กอย่างช้าๆ นั้นทำให้แจจุงหัวใจเต้นแรงจนแทบจะหัวใจวายตายไปเสียตรงนั้น ไหนจะดวงตาคมคู่นั้นที่กำลังทอดมองมาที่เขาด้วยนั่นอีก ตาย ตาย ตาย! ในตอนนี้คิมแจจุงรู้สึกเหมือนตนเองหยุดหายใจไปเสียดื้อๆ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอใครที่หล่อมากขนาดนี้มาก่อนเลย ให้ตายเถอะ!
‘คนนี้แหละใช่เลย สามีในอนาคตของคิมแจจุงชัดๆ’
“ยู อาร์ มายด์ อิน สไป เร ชั่น~”
และในที่สุดคิมแจจุงก็หาคนที่เขาจะพูดประโยคนี้ให้ฟังได้เสียที คนนี้แหละพ่อของลูก ปู่ของหลาน ทวดของเหลน ลูกเขยของคนตระกูลคิม คนนี้แหละใช่เลย!! วิ่งเข้าไปกระโดดกระทืบปุ่มไลค์แรงๆ
“ห๊ะ? คุณ... คุณครับ”
ชายคนนั้นทำหน้างง เขาเอ่ยปากเรียกคนสวยที่ยังคงยืนมองเขาอยู่ แต่ไม่ยอมตอบกลับเขามาเสียที
แจจุงยืนอ้าปากค้างมองคนตรงหน้าด้วยความตกตะลึง เขามองดูใบหน้าหล่อๆ นั่นด้วยสายตาหยาดเยิ้ม กดไลค์ อย่างนี้ต้องกดไลค์ แจจุงจะเข้าไปกดไลค์!!
“เห้! คุณ”
ร่างสูงยกฝ่ามือหนาขึ้นมาพัดไหวๆ อยู่ตรงหน้าร่างบาง และนั่นก็ทำให้แจจุงได้สติกลับคืนเข้าร่าง
“อ่ะ... หะ...ห๊า?”
ดวงตากลมโตยังคงจ้องมองใบหน้าคมด้วยสายตาหลงใหลอยู่
“คุณฉีดน้ำโดนผมนะ ไม่คิดจะขอโทษกันหน่อยหรอครับ?”
ดวงตาคมทอดมองท่าทีเหวอๆ ของคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มขำ ในตอนแรกเขาก็รู้สึกโกรธอยู่หรอกนะที่โดนน้ำฉีดใส่จนเปียกไปทั้งตัวแบบนี้ แต่พอได้มาเห็นท่าทีเหวอๆ ของคนที่เป็นต้นเหตุ ความโกรธที่เคยมีก็หายไปทันทีเลยล่ะ ก็ดูซิ ทำหน้าตาน่ารักซะขนาดนั้น ใครเขาจะไปโกรธได้ลงล่ะ จริงมั้ย?
“โอ๊ะ! จริงด้วย เอ่อ... ขอโทษนะฮะ พอดีแจจุงไม่ทันสังเกตว่าที่หลังพุ่มไม้มันมีคนอยู่ด้วย”
คนสวยพูดขอโทษออกไปด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พอดีผมก็ไม่ทันดูเหมือนกันว่ากำลังมีคนรดน้ำต้นไม้อยู่”
ใบหน้าคมฉีกยิ้มบางๆ มาให้กับคนร่างบาง มันช่างเป็นรอยยิ้มที่เท่ห์ที่สุดเท่าที่แจจุงเคยเห็นมาเลย
และก็เหมือนว่าแจจุงจะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าสถานที่ที่คนคนนี้กำลังยืนอยู่นั้นคือหลังรั้วที่อยู่ในอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่ บ้านที่กำลังจะมีคนย้ายเข้ามาอยู่ อย่าบอกนะว่าคนคนนี้คือ!?
“ผมชองยุนโฮ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
‘ชะ...ชะ....ชองยุนโฮ! กรี๊ด! เพื่อนบ้านโคตรหล่อของคิมแจจุงคนนั้นนั่นเอง’
“อะ....เอ่อ คิมแจจุง ยะ... ยินดีที่ได้รู้จักฮะ”
คนสวยมองดูฝ่ามือหนาที่ยื่นข้ามผ่านรั้วบ้านมาด้วยหัวใจที่เต้นแรง ฝ่ามือขาวบางค่อยๆ ยื่นออกไปเพื่อที่จะจับกับฝ่ามือหนา และทันทีที่ฝ่ามือของคนทั้งสองสัมผัสกัน หัวใจดวงน้อยๆ ของแจจุงก็เต้นแรงขึ้นกว่าเก่าอีกเป็นเท่าตัว อ่า... นี่เขากำลังจะเป็นโรคหัวใจใช่มั้ยเนี่ย
ทั้งคู่จับมือกันอยู่สักพักหนึ่ง ก่อนที่จะผละออกจากกัน คนสวยหน้าแดงจัดเพราะความเขินอาย
“เอ่อ... แจจุงอยู่บ้านหลังข้างๆ นี้ ถ้าคุณยุนโฮมีอะไรก็เข้ามาเรียกได้นะฮะ มาตอนดึกๆ ก็ได้นะแจจุงไม่ถือ”
คนสวยพูดออกไปด้วยรอยยิ้มหวาน แจจุงพร้อมที่จะให้ยุนโฮมาหาตลอดทั้งยี่สิบสี่ชั่วโมงอ่ะ มาหาเลยๆ คิมแจจุงคนนี้พร้อมบริการยิ่งกว่าเซเว่นอีกนะจะบอกให้!
“ขอบคุณนะครับคุณเพื่อนบ้านคนสวย”
ยุนโฮตอบกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
เพียงแค่นั้นก็ทำให้แจจุงเขินจนตัวแดงได้แล้ว แต่ยังไม่ทันที่คนทั้งคู่จะคุยอะไรกันต่อ ก็มีเสียงแหลมๆ ของใครบางคนพูดแทรกเข้ามาเสียก่อน
“พี่ยุนโฮ! โอ๊ะ!! พี่ยุนโฮ ทำไมตัวเปียกอย่างนี้ละฮะ มาๆ รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่านะฮะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
คนตัวเล็กที่เพิ่งจะเดินออกมาจากบ้านนั้นรีบเดินเข้ามาลากคนร่างสูงให้เดินเข้าบ้านไปกับตนเองอย่างทันที โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าข้างๆ กับที่ยุนโฮยืนอยู่นั้นมีใครบางคนยืนอยู่ด้วย ใบหน้าคมหันกลับมามองแจจุงในระหว่างที่เดินตามคนตัวเล็กไป ริมฝีปากหยักยกยิ้มบางๆ มาให้แก่คนสวยก่อนที่จะหันหน้ากลับไปและเดินหายเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ ทิ้งให้แจจุงได้แต่มองตามแผ่นหลังของคนร่างสูงไปด้วยสายตาละห้อย
คนสวยยู่ปากเข้าหากันด้วยความหงุดหงิดใจที่โดนขัดการสนทนากับคนหล่อ แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะ คนตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักๆ ที่เดินออกมาเมื่อกี้นี้นั่นอยู่บ้านเดียวกับยุนโฮงั้นหรอ หรือว่าคนคนนั้นจะเป็นคิมจุนซู!
‘ตายละ คิมจุนซูหน้าตาน่ารัก บ่งบอกว่าเป็นเคะขนาดนั้นเลยหรอว่ะ’
“อย่าบอกนะว่า......”
ดวงตากลมโตหันกลับไปมองบ้านหลังใหญ่ที่ชองยุนโฮเพิ่งจะถูกคนตัวเล็กฉุดเข้าไปอีกครั้งด้วยดวงตาที่เบิกกว้างขึ้น
“ไอ้ก้นบอลลูนนั่นจะเป็นเมียของชองยุนโฮเหมือนที่ไอ้ยูชอนมันบอกจริงๆ”
‘โอ้วไม่นะ คิมแจจุงรับไม่ได้!!!’
.
.
.
.
.
“นายให้พวกฉันสองคนมาดูอะไรเนี่ยแจจุง ดูใบไม้งั้นหรอ?”
ปาร์คยูชอนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย อยู่ๆ ไอ้เพื่อนตัวดีมันก็โทรเรียกให้เขามาหามันที่บ้าน และพอมาถึงมันก็ลากเขาให้มาทำตัวลับๆ ล่อๆ อยู่หลังพุ่มไม้โดยที่ไม่บอกเขาสักคำว่ามันเรียกให้เขามาดูอะไร ให้ตายเถอะแดดมันร้อนนะครับไอ้คุณแจจุง สามสิบองศาน่ะรู้บ้างมั้ย แค่นี้หน้ากูก็เหี่ยวจนไม่รู้จะเหี่ยวยังไงล่ะ ยังต้องลากออกมาเพิ่มฝ้าและตีนกาบนใบหน้าด้วยอีกหรอ!!
“สงสัยมันคงจะชวนพวกเราให้มาดูไส้เดือนมันผสมพันธุ์กันว่ะ”
ชางมินชี้ให้ยูชอนดูไส้เดือนดินสองตัวที่กำลังกอดกันกลมดิกด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เช่นเดียวกับยูชอน ดูซิ นอนกินขนมดูหนังโป๊อยู่ดีๆ ก็ต้องรีบวิ่งแจ้นออกจากบ้านเพราะได้รับสายจากไอ้เพื่อนตัวแสบว่ามีเรื่องด่วนอยากให้ช่วย ไม่ใช่ว่ารักเพื่อนนะ แต่พอดีข้อเสนอที่แจจุงให้มานั้นมันน่าสนใจน่ะ เขาก็เลยรีบมาหามันอย่างทันทีทันใด นี่ถ้าไม่บอกว่าจะเลี้ยงพิซซ่าเขาสามถาด จ้างให้เขาก็ไม่มีทางมาหรอก!
“ไอ้บ้า! ฉันเรียกพวกนายให้มาช่วยกันสังเกตการณ์ต่างหาก”
“สังเกตบ้านหลังข้างๆ เนี่ยนะ สังเกตทำไมว่ะ? หรือว่าเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากได้ลูกชายบ้านนี้แล้วแต่อยากได้ของในบ้านมากกว่า แหม๋~ อยากเป็นโจรก็ไม่บอกนะเพื่อน”
ยูชอนเอ่ยปากแซวคนตัวเล็กด้วยท่าทีทะเล้นๆ
“ฉันให้พวกนายสองคนมาช่วยกันแอบดูคิมจุนซูต่างหาก”
“คิมจุนซู? คนที่จะย้ายมาอยู่กับชองยุนโฮนะหรอ?”
ชางมินเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย
“อ้อ~ ยุนโฮย้ายเข้ามาอยู่แล้วซินะ แล้วเป็นไงนายได้เจอกับว่าที่สามีนายหรือยัง?”
ยูชอนหันไปถามแจจุงบ้าง
“ได้เจอแล้วๆ”
คนตัวเล็กตอบด้วยท่าทีกระตือรือร้นแบบสุดๆ ก่อนที่จะเอ่ยปากเล่าต่อด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ยุนโฮน่ะ เขา.... แบบว่า เขาน่ะหล่อมากๆ เลย ตัวสูงมาดแมนเหมาะที่จะปกป้องฉันสุดๆ ใบหน้ารูปไข่ ดวงตาคมที่เหมือนมีเวทมนต์สะกดไม่ให้ฉันละสายาออกไปไหนได้ ริมฝีปากหยักที่เห็นแล้วก็... อ๊าย! อยากเข้าไปงับเล่นให้หายหมั่นเขี้ยว งั่ม งั่ม! รวมๆ กันแล้วก็... แซ่บพอตัวอยู่”
“ไม่น่าถามมันเลยว่ะ”
ยูชอนแอบหันไปพูดกับชางมินด้วยสีหน้าสุดเซ็ง
“เห้ย! แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ไอ้ก้นบอลลูนนั่นต่างหาก!”
แจจุงที่เพิ่งจะนึกได้ว่าตนเองเผลอหลงประเด็นไปอยู่ตั้งนานรีบลากตนเองให้กลับเข้าหัวห้อใหญ่ของการสนทนาในครั้งนี้อย่างโดยเร็ว
“ก้นบอลลูน?”
ชางมินแสดงสีหน้าให้เห็นกันชัดๆ เลยว่าตนเองกำลังงงกับคำพูดของแจจุงอยู่
“ก็คนที่ชื่อคิมจุนซูนั่นยังไงล่ะ วันนี้ฉันเห็นนายนั่นแล้วนะ”
“เป็นไงน่ารักป่ะ?”
ยูชอนไม่รอช้าที่จะถามคำถามนี้ออกไป เผื่อคนที่ชื่อจุนซูอะไรนั่นจะน่ารักและถูกใจเขา เขาก็อาจจะเข้าไปจีบเล่นๆ ก็ได้นะ
แจจุงรีบหันหน้ามาหายูชอนอย่างรวดเร็ว เขาลืมไปได้ยังไงนะว่าเขามีเพื่อนที่เป็นเพล์บอยอันดับหนึ่งของเมืองซกโชอยู่ข้างๆ ดีล่ะ! ถ้าหมอนั่นเป็นแฟนของยุนโฮจริงเขาก็จะให้ไอ้ปาร์คนี่แหละเข้าไปเป็นมือที่สี่ทำให้สองคนนั้นแตกแยกกัน ส่วนเขาก็จะทำหน้าที่เป็นมือที่สามเข้าไปดึงชองยุนโฮอกมาเป็นของตนเอง อ๊าย! แค่คิดก็สนุกแล้ว
“โหว~ ยูชอน จุนซูน่ะน่ารักมากๆ เลยล่ะ ฉันว่าจุนซูเนี่ยสเป็คนายเลยนะ”
“จริงหรอว่ะ?”
ยูชอนมีท่าทีกระตือรือร้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“หน้าตาน่ารักอย่าบอกใครเลยล่ะ และที่สำคัญ... จุนซูก้นใหญ่น่าจับมาก!”
มีอะไรที่น่าสนใจและพอจะหากินได้ แจจุงก็ไม่รอช้าที่จะพูดมันออกมา เขาต้องให้ยูชอนเข้าไปจีบจุนซูให้ได้!!
“เห้ย! อยากเห็นแล้วว่ะ คอยดูนะถ้าน่ารักจริงจะรีบเข้าไปจีบเลย”
‘เยส!! อย่ารอช้าเลยเพื่อนรัก คิมแจจุงสนับสนุนนายเต็มที่!!’
“จะให้ไอ้ปาร์คมันไปกันจุนซูออกจากยุนโฮให้ก็บอกมาเถอะน่า”
ชางมินที่ยืนฟังอยู่นานแล้วพูดขึ้นมาบ้าง เขารู้จุดประสงค์ของแจจุงดีทุกอย่างว่ามันต้องการจะทำอะไร
“หรือนายอยากจะเข้าไปช่วยยูชอนจีบยัยก้นบอกลลูนด้วยก็ได้นะชางมิน~”
แจจุงทำเป็นไม่สนใจกับคำพูดของคนตัวสูง เขาหันไปยิ้มกับชางมินด้วยรอยยิ้มหวาน
“อิจฉาเขาล่ะซิ ยัยก้นโดนเจาะลม”
ชางมินต้องการจะสื่อว่าแจจุงก้นแฟ่บ เลยอิจฉาจุนซูที่มีก้นที่ใหญ่กว่าตนเอง
“ฉันเปล่านะ!”
คนสวยเถียง แต่ยังไม่ทันที่คนทั้งสามจะได้พูดอะไรกันต่อ ประตูบ้านของตระกูลชองก็ถูกเปิดออกมาเสียก่อน และคนที่เปิดมันออกมานั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน
เป็นคิมจุนซูนั่นเอง
และมันก็เข้าทางแจจุงพอดีเป๊ะ!!
“ยูชอน! นั่นไงๆ คนนั้นแหละ คนนั้นคือคิมจุนซูที่ฉันกำลังพูดถึงอยู่”
ยูชอนหันไปมองตามเรียวนิ้วที่เพื่อนรักชี้บอกตนเอง และทันทีที่เขาได้เห็นใบหน้าของคนตัวเล็กที่กำลังเดินออกมาจากตัวบ้านนั้น มันก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่วิ่งเข้ามาสั่งการยังหัวสมองของเขาให้เขาก้าวเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กคนนั้น
ยูชอนก้าวเดินเข้าไปหาร่างของคนตัวเล็กที่กำลังยืนหันซ้ายหันขวาอยู่ทางหน้าบ้านเหมือนกับว่ากำลังหาอะไรสักอย่างอยู่ และทันทีที่เขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของคนน่ารัก เขาก็รู้เลยว่าตนเองนั้นคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจเดินเข้ามาหาคนคนนี้
‘คนอะไรมันจะน่ารักถูกใจปาร์คได้ขนาดนี้ว่ะครับ!! เห็นแล้วอยากกด(ไลค์)แรงๆ’
ดวงตาเรียวเล็กจ้องมองบุคคลที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของตนเองด้วยสายตามึนงง คนบ้าหรือเปล่าเนี่ย อยู่ๆ ก็เดินเข้ามาหาแล้วก็มายืนยิ้มให้เขาด้วยอีกต่างหาก ไม่ได้การล่ะ เขาต้องรีบเข้าไปบอกพี่ยุนโฮให้รีบออกมาจัดการกับไอ้คนบ้าคนนี้!
“เดี๋ยวก่อนซิครับ!”
ยูชอนรีบเอ่ยรั้งคนตัวเล็กเอาไว้ทันทีเมื่อเขาเห็นว่าจุนซูกำลังจะหันหลังและเดินกลับเข้าบ้านไป
จุนซูหันหน้ากลับมามองชายแปลกหน้าด้วยสายตาแปลกๆ อีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจถามคำถามออกไป
“นายเป็นใครน่ะ?”
ยูชอนยกยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ยูชอนคิดว่าเท่ห์ที่สุด เขายิ้มแบบนี้ทีไรก็มีแต่คนหลงเสน่ห์ของเขากันทั้งนั้น และไม่มีใครเลยที่จะกล้าปฏิเสธรอยยิ้มและคำพูดของเขา ไม่เคยมีใครทนลูกจีบของปาร์คยูชอนคนนี้ได้สักราย เพียงแค่เขายกยิ้มให้พวกเธอ ผู้หญิงพวกนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาหาเขากันเสียแล้ว ดังนั้นยูชอนจึงมั่นใจในความหล่อของตนเองเป็นอย่างมาก
และในครั้งนี้เขาก็มั่นใจด้วยเช่นกันว่าคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้จะต้องหวั่นไหวกับความหล่อเกินต้านทานของเขา
เหมือนกับคนอื่นๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาทุกคน
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผม... ปาร์คยูชอน”
ยูชอนกล่าวแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม
“จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะขอจีบคุณ ณ ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป”
TBC ^-----------------^*
*******************************************************
Talk ::
สวัสดีค่ะ ^--------------------------^*
มุกเอาพาร์ทหนึ่งมาต่อให้อย่างรวดเร็วแล้วนะค่ะ บ้านมุกน้ำยังไม่ท่วม ยังมีเวลาแต่งฟิคได้อยู่
ส่วนใครที่บ้านโดนน้ำท่วม มุกก็ขอเอาใจช่วยนะค่ะ ขอให้มันผ่านไปได้เร็วๆ เนอะ สู้ๆ ^^
ตอนนี้ตัวละครก็ออกครบกันทุกคนแล้วเนอะ ยุนโฮก็ได้เจอกับแจจุงแล้ว
ส่วนยูชอนก็.... 5555 เข้าไปจีบจุนซูเรียบร้อย
ต้องคอยติดตามดูตอนหน้านะค่ะ ว่าจุนซูจะมีปฏิกิริยาตอบกลับปาร์คเช่นไร
มุกจะรีบแต่งแล้วเอามาลงให้ทุกคนได้อ่านอย่างรวดเร็วเลยค่ะ ^^
ใครที่อยากได้ฟิค Professional Love ไปนอนหนุน มุกยังเหลืออยู่นะค่ะ
สามารถติดต่อเข้ามาได้ จะมาพูดคุยหรือทักทายกันก็ได้นะค่ะ ^^
ติดต่อทางทวิตเตอร์ >>> http://twitter.com/@MMooKiiEE
หรือไม่ก็ทางเมล์ได้เลยค่ะ : mookiie_jong@hotmail.com
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านเรื่องนี้กันนะค่ะ
แล้วเจอกันในตอนหน้าค่ะ
^-----------------------------------^*
*******************************************************
ความคิดเห็น