Fic!!! Because I Love You เพราะว่าผมรักคุณ{Hanhyuk"KiHae}

ลำดับตอนที่ #14 : SF " HanHyuk" { Chapter 1 }

 

       



          ท่ามกลางแสงไฟที่มืดสลัว ชายหนุ่มคนนึงยังคงเดินตรงกลับบ้านอย่างไร้จุดหมาย หัวสมองที่ใช้สั่งการต่างๆนั้นคิดไปเรื่อยเปื่อยกับเรื่องราวต่างๆมากมายที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต ในใจมันบอกว่าอยากมีใครสักคนที่จะเข้ามาดูแลหัวใจดวงนี้ให้สดชื่นแต่จะมีใครไหมที่เข้าใจและรักในตัวเขาจริงๆ  ไม่ได้นึกถึงเรื่องหน้าที่การงานหรืออย่างอื่น แค่สักคนที่จะพอทำให้หัวใจดวงนี้คลายเหงาและรักในตัวตนจริงๆของเขา แค่นี้เขาก็สุขใจแล้ว

 

      แล้วคุณล่ะ  เคยเจอเหตุการณ์เดียวกับคนคนนี้หรือป่าว  ลองถามตัวคุณดูสิว่าความรักที่แท้จริงของคุณนั้นอยากให้มันออกมาเป็นแบบไหน ที่จะทำให้คุณมีความสุข ที่ได้มีรักในครั้งนี้

 

       ฮันกยองชายหนุ่มวัย 23 ปีใช้ชีวิตอย่างโดดเดียวท่ามการความเหงาและความเจ็บปวดจากความรักครั้งแล้วครั้งเล่า จนทำให้เขาไม่อยากจะรักใครอีกทั้งๆที่ใจมันร้องบอกอยู่ร่ำไปว่า ต้องการคนมาดูแลหัวใจให้พองโต แต่สำหรับตัวฮันกยองตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการเพียงอย่างเดียวคือ “เพื่อน”  เพื่อนที่สามารถจะปรับทุกข์ เรื่องราวมากมายต่างๆในชีวิตคลายความเหงาที่มันเกิดขึ้นได้ แต่ตอนนี้สำหรับเขาแม้แต่เพื่อนที่มีความจริงใจให้แก่กันนั้นยังไม่มี นับประสาอะไรล่ะกับคนรู้ใจที่เขาจะสามารถมีได้

 

 

 

 
       “เฮ้อ…น่าสงสารนายจังเลยเนอะ  ฮันกยอง ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นนะ ฉันจะรักนายมากกว่าที่นายรักฉัน  แต่มันคงเป็นได้แค่ฝันไป มันไม่มีท่าทีที่มันจะเป็นจริงหรอกเพราะนายกับฉันมันอยู่คนละโลกกันแต่ฉันหวังว่าสักวันฉันจะพบนายและทำให้นายมีความสุข ฉันสัญญา” หนุ่มหน้าหวานสบถออกมาด้วยความสงสารจากใจจริงที่ชายหนุ่มผู้นี้ไม่มีคนรู้ใจ หรือ แม้แต่เพื่อนที่จริงใจก็ยังไม่มี ไม่รู้ไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้นักหนาถึงได้เจอแต่คนที่ปฏิเสธความรักจากเขาผู้นั้น

 

             


           ฮยอกแจหนุ่มน้อยหน้าหวานซึ่งเป็นทูตรักแห่งเมือง  Love Dragon  ที่ต้องผลัดพรากจากครอบครัวมาเป็นทูตรักในเมืองแห่งนี้ก็เพราะอายุไขของตนในโลกมนุษย์หมดลงจึงมาเกิดใหม่เป็นทูตสื่อรักอยู่ที่เมื่องนี้   ฮยอกแจเฝ้ามองฮันกยองมานานไม่ว่าฮันกยองจะรู้สึกยังไงฮยอกแจคนนี้ก้จะเป็นเช่นนั้น  ฮยอกแจคิดว่ามันคงเป็นรักแรกพบที่ตั้งแต่เห็นฮันกยองครั้งแรกเค้าก็รู้สึกเหมือนว่ารอคนๆนี้มานาน นานมากจริงๆ จากนั้นเค้าก็ติดตามเรื่องราวของชายคนนี้มาเรื่อยๆจนรู้ไปซะทุกเรื่องของชายคนนี้ เขาอยากที่จะสานต่อให้ชายผู้นี้ได้รับความสุขจากคำว่า “รัก” เสียที แต่จะเป็นไปได้ยังไงกัน ก็ในเมื่อเรามันอยู่คนละโลกกัน ก็คงได้แต่ทำใจแล้วมองเขาห่างๆอย่างนี้ต่อไปสิ่งเดียวที่

ทำได้ตอนนี้คือการให้กำลังใจถึงเขาต่อไปถึงแม้เขาจะไม่เห็นเรา แต่ก็สุขใจที่ได้ทำ

 

เมื่อไหร่นะที่ฉันจะได้กลับไปเป็นมนุษย์อีกครั้ง ฮยอกแจคิดอะไรจนใจลอยไปเรื่อยเปื่อยโดยไม่รู้ว่ามีคนกำลังเข้ามาในห้องของตน

 

 

“เจ้าทูตไก่น้อยจอมแสบ นั่งใจลอยไปคิดถึงใครล่ะเนี่ย หรือว่าจะเป็นคนในนั้น ไหนเจ้าลองบอกมาสิ ชายผู้นี้ผิดหวังจากความรักอย่างไรข้าเห็นสีหน้าข้าก็รู้แล้วว่าชายผู้นั้นผิดหวังจากความรักแน่นอน” ท่านเทพยุนโฮราชาแห่งเมือง Love Dragon

เดินเข้ามาภายในห้องของฮยอคแจ

 

“ท่านเทพยุนโฮ!!! ท่านเข้ามาได้ไง” ฮยอกแจเอ่ยถามด้วยความตกใจที่อยู่ๆเจ้านายก็เข้ามาถามถึงเรื่องของฮันกยอง

 

 

“ข้าก็เข้ามาทางประตูสิ จะให้ข้าเข้ามาทางทีวีหรือไง ถามบ้าๆ ว่าแต่เรื่องชายผู้นี้เป็นอย่างไรบ้างเล่ามาให้ข้าฟังหน่อยสิ” เทพยุนโฮเอ่ยถาม

 

“เอ่อ....ชายผู้นี้มีนามว่า ฮันกยอง เขาผิดหวังจากความรักมาหลายครั้งแล้วครับเพราะพวกผู้หญิงที่คิดจะเอาแต่ได้ สนใจแต่เรื่องหน้าตาและหน้าที่การงานของเขาครับ หึ่ย พูดแล้วหมั่นไส้ ไอ้พวกนั้นจริงๆ กล้าทำคนหล่อๆอย่างนี้ได้ลงคอ” ฮยอกแจพูดด้วยสีหน้าหมั่นไส้เล็กน้อยเมื่อพูดถึงพวกชะนีที่หักอกพ่อรูปหล่อคนนี้ได้ลง

 

“นี่เจ้าไก่น้อยจอมแสบ รู้สึกเจ้าจะหมั่นไส้ผู้หญิงพวกนั้นนะ มีอะไรหรือป่าว”

ยุนโฮเอ่ยถามหลังจากเห็นสีหน้าของฮยอคแจ

 

“อ้าว ก็คนเหล่านั้นมาหักอกพ่อรูปหล่อของผมได้ยังไงกันเล่า พูดแล้วอยากจะฆ่าพวกผู้หญิงเหล่านั้นจริงๆ ชิ”ฮยอกแจพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความหมั่นไส้จริงๆ

 

“แล้วชายคนนั้นไปเป็นของเจ้าตอนไหน ห๊ะ เจ้าไก่จอมแสบ และเจ้าก็ไม่ต้องแสดงอาการหมั่นไส้ขนาดนั้นก็ได้ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้กันรึไง ว่าเจ้าคิดอะไรกับมนุษย์ผู้นั้น” ท่านเทพยุนโฮพูดปรามเล็กน้อย

 

“ท่านเทพยุนโฮครับ ผมป่าวสักหน่อยนะ ผมไม่ได้คิดอะไรเลยนะครับ” ฮยอกแจบอกความเท็จแต่ก็ต้องบอกเพราะต้องรักษาฟอร์มตัวเองไว้ และไม่ให้ใครรู้ว่าตนคิดกับมนุษย์ผู้นั้นเช่นไร

 

“หรอ งั้น ข้าถามเจ้าจริงๆ  เจ้าอยากจะเป็นมนุษย์อีกครั้งไหม”ท่านเทพยุนโฮเอ่ยถามกับฮยอคแจ

 

“ว่าไงนะครับท่านเทพยุนโฮ พูดใหม่อีกทีสิครับ ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” ฮยอคแจถามซ้ำเพื่อให้แน่ใจในสิ่งที่ตนได้ยิน

 

 

 

“อืม ข้าบอกว่า เจ้าอยากจะเป็นมนุษย์อีกครั้งไหม ทีนี้ได้ยินหรือยัง”เทพยุนโฮเอ่ยซ้ำอีกครา

 

“ท่านเทพยุนโฮ!! ผมไม่ได้หูฝาดจริงๆ  อยากเป็นสิครับ อยากเป็นมากที่สุดเลย อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบมนุษย์อีกสักครั้ง”  อยอกแจพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นกับหน้าตาที่ตอนนี้ยิ้มจนเห็นเหงือกแล้วมันก็บ่งบอกถึงความดีใจที่มีมันมากเกินคำบรรยาย

 

“ถ้าเจ้าอยากเป็นฉันจะช่วยเจ้า แต่ ต้องมีข้อแม้นะ”  ท่านเทพพุดอย่างมีเลย์ในพรางยิ้มมุมปากบ่งบอกถึงสิ่งที่คิดอยู่ตอนนี้

 

“ได้สิ  ได้สิครับ ว่าไงท่านเทพยุนโฮ พูดมาเลย เจ้าไก่น้อยจอมแสบตัวนี้พร้อมจะฟังแล้วว”ฮยอคแจพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

 

“ทางเมืองของเรามีข้อบัญญัติไว้ข้อหนึ่งว่า หากทูตใดๆก็ตามพบรักกับมนุษย์และมีสัมพันธ์อันลึกซึ้งกันนั้นจะหมดสถานะการเป็นทูตแห่งความรักทันที”ท่านเทพยุนโฮอธิบาย

 

“ครับ  แล้วท่านเทพยุนโฮจะบอกเพื่อ? แล้วจะให้ผมทำไงหรอครับ” ฮยอกแจยังคงงงกับสิ่งที่ท่านเทพยุนโฮพูดมา จึงได้แต่ทำหน้าเอ๋อเอ๋อในตอนนี้

 

“นี้เจ้าโง่หรือเจ้าไม่รู้จริงๆหะ ทีไอ้เรื่องกวน “บาทา” ชาวบ้านน่ะถนัดนัก....ถนัดจนได้รับฉายาเจ้าไก่น้อยจอมแสบเนี่ย แต่กับอีกเรื่องแค่เนี๊ยทำเป็นอึนไปได้ สงสัยข้าต้องเปลี่ยนฉายาให้เจ้าใหม่แล้วล่ะ เป็น ไอ้ไก่น้อยจอมบื่อ ดีไหม 555+” ท่านเทพยุนโฮหัวเราะออกมากับความไร้เดียงสา(?)ของฮยอคแจ

 

“ท่านเทพยุนโฮอ่ะ  งอนแล้ว ล้อผมอยู่ได้  งอนจริงๆด้วย เชอะ”ฮยอคแจพองลมแก้มป่องแล้วเชิ่ดหน้าหนีไปทางอื่น

 

“เป็นไก่น้อยจอมบื่อแล้วยังไม่พอยังจะเป็นไก่น้อยจอมขี้งอนอีก  งั้นสงสัยข้าต้องเปลี่ยนฉายาเจ้าใหม่อีกแล้วหน่ะสิ”  ท่านเทพยุนโฮพูดพร้อมยิ้มมุมปากสายตาเหล่มองไปทางเจ้าทูตจอมกวนเล็กน้อยก็จะปล่อยฮาออกมาด้วยสีหน้าที่เอาอะไรมาหยุดก็ไม่อยู่ เพราะอะไรหน่ะหรือ ก็ไอ้หน้าเหวอๆของไอ้ไก่ตัวแสบน่ะสิที่โดนแซวโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

 

“พอ พอเลยท่านเทพ ไม่ต้องพูดแล้ว  จะให้ผมทำไงถึงจะได้เป็นมนุษย์ก็บอกมา ผมพร้อมที่จะทำทุกอยากให้กลับไปเป็นมนุษย์อีกครั้ง” คราวนี้ฮยอกแจพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ก็มันเป็นความฝันของเขานี่หน่าที่อยากจะกลับไปเป็นมนุษย์อีกครั้งและเค้าก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างให้ได้สิ่งที่หวัง   ‘ฉันคงจะได้เจอนายแล้วสินะฮันกยอง’  ฮยอคแจคิดในใจ

 

“สิ่งแรกก็คือ เจ้าต้องลงไปที่โลกมนุษย์  แล้วไปเกิดเป็นไก่ซะ  เฮ้ย ข้าล้อเล่นอย่าซีเรียสไปเลยน่า นะ นะ พ่อไก่น้อยจอมแสบ” ท่านเทพยุนโฮพูดง้อฮยอกแจเพราะว่าสีหน้าที่เคยยิ้มแย้มในครั้งแรกกลับหุบลงเมื่อได้ยินคำว่าไปเกิดเป็น “ไก่” ท่านเทพยุนโฮเห็นเช่นนั้นก็เลยต้องง้อ

 

“อืม.......ท่านว่าต่อเถอะครับผมอยากรู้” ฮยอคแจพูดเสียงเรียบเพราะยังไม่หายงอนกับคำที่บอกว่าให้เขาไปเกิดเป็น “ไก่”

 

“เจ้าต้องลงไปแล้วต้องหาใครสักคนที่จะเป็นคนที่เจ้ารักและเขาก็ต้องรักเจ้าเช่นกัน”ท่านเทพยุนโฮอธิบายต่อ

 

“อ้าวแล้วอย่างนี้ผมจะไปหาที่ไหนล่ะในโลกมนุษย์ตอนนี้ผมก็ไม่รู้จักใครสักคนแถมถ้าลงไปพวกเขาจะนึกว่าผมเป็นสัตว์ประหลาดหรือป่าวยังไม่รู้เลย”

 

“มันก็เรื่องของเจ้า อืมแล้วเจ้าพร้อมที่จะฟังข้อถัดไปหรือยัง”

 

“ครับว่ามาเลยครับท่านเทพผมพร้อมเสมอครับ”  จากสีหน้าเครียดๆเมื่อกี้กลับมาสดใสอีกครั้งและพร้อมที่จะฟังข้อเสนอถัดไป

 

“เจ้าก็ต้องมีอะไรกับผู้ชายคนนั้น และที่ สำคัญเจ้าก็ต้องมีทายาทสืบสกุลด้วย แค่นั้นเจ้าก็จะเป็นมนุษย์เต็มตัว” ท่านเทพยุนโฮอธิบายให้ฟังจนเสร็จสรรพ

 

หน้าที่เคยสดใสตอนแรกตอนนี้กลับบูดลงเหมือนไก่หน้าหงอย เพราะอะไรหน่ะหรอ    ก็เพราะถึงกลับไปเป็นเป็นมนุษย์ได้ก็จริงแต่มันก็เป็นมนุษย์ที่แปลกอยู่ดี ก็เขาเป็นผู้ชายแล้วให้ไปมีลูกกับผู้ชายเนี่ยนะ

 

“เจ้าเข้าใจใช่ไหม  ทำไมถึงทำหน้าอย่างนั้นล่ะ” ท่านเทพยุนโฮถามหลังจากที่เห็นปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปของฮยอคแจ

 

“ผะ ผะ ผม เข้าใจครับแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีทายาทด้วย”  ฮยอกแจตัดสินใจถามถึงความสงสัยที่มีอยู่ในใจ

 

“ก็มันเป็นกฎหน่ะสิเจ้าไก่น้อยจอมแสบ  เจ้าก็รู้นิว่าโลกของเรา ทั้งผู้ชายผู้หญิงสามารถท้องได้ถ้ามีอะไรกันกับผู้ชาย  พูดอย่างนี้เจ้าคง งง น่ะสิ เจ้าไก่น้อยจอมบื่อ  ก็อย่างเช่น ในโลกมนุษย์ผู้หญิงเท่านั้นที่สามารถมีลูกได้ แต่ในเมืองนี้ผู้หญิงหรือผู้ชายก็สามาถท้องได้เช่นเจ้าไปมีอะไรกับผู้หญิงอย่างนี้ ผู้หญิงคนนั้นก็จะท้อง แต่ถ้าสมมุติว่าเจ้าไปมีอะไรกับผู้ชายโดยที่เจ้าดันเป็นเคะ  เจ้าก็จะท้องได้เช่นกัน ดังนั้นกฎของเราตั้งไว้ว่า ผู้ใดก็ตามที่พบรักกับมนุษย์และมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งต่อกันนั้นจะหมดสถานการณ์เป็นทูตแห่งความรักทันที แค่นี้เจ้าเข้าใจหรือยัง” ท่านเทพยุนโฮอธิบาย

 

“อ่อ.....ครับท่านเทพ ผมเข้าใจแล้วครับ แต่ ผมต้องมีอะไรกับผู้ชายจริงๆหรือครับ”  ฮยอคแจถามด้วยสีหน้าเหมือนไก่ตาแตก

 

“ก็ใช่หนะสิแล้วที่สำคัญเจ้าต้องมีลูกกับคนผู้นั้นด้วย” ท่านเทพยุนโฮย้ำ

 

“คะ.....ครับ...ผะ...ผะ....ผม ต้องทำ อย่างนั้นจริงๆหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยยยย”  ตอนนี้จากไก่น้อยจอมแสบกลายเป็นไก่น้อยตาตื่นไปแล้วว

 

“นี้ไอ้เจ้าไก่น้อยจอมแสบ เจ้าจะตกใจอะไรขนาดนั้นอย่างกับไม่เคยมีอะไรกับใครอย่างนั้นแหล่ะ เดี๋ยวคนที่เป็นสามีเจ้าเค้าก็สอนเจ้าเองแหล่ะจะคิดอะไรมากมาย”  ท่านเทพยุนโฮพูดหน้าตาเฉย

 

“พูดเหมือนพูดง่ายนะครับ ก็ผมไม่เคยมีจริงๆนี่ครับ อีกอย่างผมก็กลัวด้วย แล้วผมจะทำได้ไง”  ฮยอกแจพูดด้วยน้ำเสียงกลัวๆนิดๆ

 

“เจ้าไม่ต้องกลัวหรอกเดี๋ยวสามีเจ้าจะสอนเจ้าเอง” ท่านเทพยุนโฮยังคงพูดหน้าตาเฉยต่อไป

 

“แล้วใครล่ะคับสามีผม”

 

“เออ แล้วนั้นล่ะสิใครจะเป็นสามีเจ้าไก่น้อยนี้”  ท่านเทพยุนโฮพูดพร้อมกับใบหน้าที่ตอนนี้กำลังคิดว่าใครจะมาเป็นสามีไก่น้อยในโลกมนุษย์

 

‘ท่านเทพยุนโฮเองก็ยังไม่รู้ว่า...ใครจะมาเป็นสามีเราแล้วเราล่ะจะเอาใครจากไหน ที่เห็นๆมาก็มีแต่คนไม่ค่อยดีทั้งนั้นแล้วชีวิตนี้ฉันจะรอดหรอถ้าไปอยู่ในน้ำมือมัน’  ฮยอกแจได้แต่พูดในใจ

 

“อ๋อ ข้านึกออกแล้วก็ไอ้หนุ่มหน้าหล่อคนนั้นไง ที่อกหักจากผู้หญิงมาหน่ะเท่าที่ข้ารู้ประวัติมารายนั้นก็เป็นคนดีนะแถมตอนนี้โสดอีกด้วย มิหนัมซ้ำเจ้าก็ดูเหมือนจะชอบเค้าด้วยสิ”  ท่านเทพพูดด้วยสีหน้ามีเลศนัย

 

“ใช่สิ...เขา.....เขาคนนั้น….แต่ท่านเทพเขาชอบผู้หญิงไม่ใช่หรอ ผมหน่ะผู้ชายนะ เขาจะสนใจผมหรอ” ฮยอกแจพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร

 

“ทำไมจะไม่สนล่ะ คนเราหน่ะ ไม่ได้ต้องการความรักแบบหญิงชายเสมอไปแต่ต้องการความรักในหลายรูปแบบที่สามารถช่วยให้คนเราคลายเหงาได้ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายที่มีความรักต่อกันนั้น....แค่ความผูกพันเพียงอย่างเดียวบางทีก็สามารถทำให้คนเราทำทุกอย่างได้เพื่อจะมีรัก อย่างเช่นฮันกยอง เขาผิดหวังกับความรักมาเท่าไรแต่ตอนนี้สิ่งที่ต้องการคือคนที่จะมาเป็นเพื่อน มาเข้าใจเขา มาเป็นที่ปรับทุกข์ให้เขา สำหรับเขาในตอนนี้มันก็มากพอแล้ว เพราะฉะนั้นเจ้าจะต้องทำให้เขารักเจ้าให้ได้ฮยอกแจ ถ้าเจ้าอยากกลับไปเป็นมนุษย์เช่นเดิม”  ท่านเทพยุนโฮอธิบายความหมายของความรักให้ฮยอกแจฟังทำให้ฮยอคแจที่ฟังดังนั้นกลับมีใจลุกขึ้นสู้  สู้ที่จะพิชิตใจของหนุ่มฮันกยองให้ได้

 

“ครับผมตกลง ผมจะเลือกเขาแล้วจะทำให้เขาได้รู้จักกับความรักที่ผมมอบให้อีกครั้ง” ฮยอคแจพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 

“ต้องอย่างนี้สิ ถึงจะสมกับที่เจ้าเป็น เจ้าไก่น้อยจอมแสบ  งั้นถ้าเจ้าตกลงตามนี้ข้าจะมอบบางอย่างให้กับเจ้า” ท่านเทพยุนโฮพูดพลางทำท่าทางเหมือนจะเสกอะไรบางอย่างขึ้นมา

 

“อะไรหรอครับ” ฮยอคแจพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น

 

“นี่ไง….”   ปิ๊ง  ปิ๊ง….

 

“อะไรครับเนี่ย” ฮยอคแจยังคงงงเล็กหน่อยกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

 

“อะไรหน่ะหรอ ก็ที่อยู่ของเจ้า และพาหนะของเจ้าที่จะพาเจ้าไปโลกมนุษย์ล่ะสิ” ท่านเทพยุนโฮอธิบายถึงสิ่งที่ตนเองเสกขึ้นมา

 

“ไข่ไก่.....เนี่ยนะครับ”  สีหน้าฮยอคแจ งง เป็นไก่ตาแตกอีกแล้วครับท่าน

 

“ใช่เจ้าอาจจะเห็นภายนอกมันอย่างนี้ แต่เข้าไปดูข้างในก่อนสิเหมือนวิมานเลยนะ

 อย่างสุภาษิตที่ว่า อย่าตัดสินแต่เพียงภายนอก”

 

“ออ.....เป็นอย่างนั้นเองหรอครับ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับสิ่งๆนี้นะครับท่านเทพยุนโฮ” ฮยอคแจโค้งขอบคุณท่านเทพยุนโฮ

 

“ไม่เป็นไรหรอกข้าก็เอ็นดูเจ้าเหมือนลูก(ไก่?)ของข้า แค่เห็นเจ้าทำอะไรแล้วมีความสุขข้าก็มีความสุขไปด้วยแล้ว ต่อไปนี้เจ้าต้องดูแลตัวเองแล้วนะ  เจ้าจะไม่มีข้าที่คอยดูแลเจ้าอีกแล้ว แต่ข้าสัญญาข้าจะไปเยี่ยมเจ้าบ่อยๆ เจ้าไก่น้อยจอมแสบของข้า” ท่านเทพยุนโฮพูดพลางขยี้หัวเจ้าไก่น้อยด้วยความเอ็นดู

 

ทั้งสองกอดกันทั้งน้ำตา ความผูกพันที่ทั้งคู่มีให้กันนั้น มันเกินจากคำว่าเจ้านายกับลูกน้องแต่สำหรับสองคนนี้มันเหมือนเป็นความผูกพันธ์ของพ่อลูกที่ไม่มีอะไรจะมาพรากเขาทั้งสองจากกันได้ ลูกเหมือนสิ่งเติมพลังใจให้แก่พ่อ  ยามพ่อเหนื่อยแค่เห็นหน้าลูก พ่อก็เหมือนมียาชูกำลังให้ก้าวต่อไปในชีวิต แค่รอยยิ้มกับคำว่าเหนื่อยไหม จากลูกที่มีให้พ่อ พ่อทุกคนได้ยินและได้เห็นดังนั้นก็หายเหนื่อยแล้ว

 

‘จำไว้นะ ฮยอกแจ พ่อคนนี้จะคอยมองดูลูกห่างๆและจะเป็นกำลังใจให้ลูกเสมอ สู้ต่อไปนะ ไก่น้อยของพ่อ’

 

 

 

___________________HanHyuk___________________

ขอบคุณนักอ่านทุกคนนะค่ะ ที่ติดตามมาถึงตอนนี้
นี้ก็ SF เรื่องที่สองแล้วนะค่ะ คงสมใจแม่ยกฮันฮยอกกันเเล้วนะค่ะ
ตอนหน้าฮันฮยอกเจอกันแน่นอนค่ะ รับลองว่า SF เรื่องนี้ต้อง ฮากันซะมั่ง
NC ฮันฮยอกมีแน่นอนค่ะ อย่าลือฮยอกต้องท้องนะค่ะ
ยังไงถ้าอยากอ่านต่อ เม้นกันหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ