ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : INTRO
Cause the last time you saw me
Is still burned in the back of your mind.
You gave me roses and I left them there to die.
ก็เพราะครั้งสุดท้ายที่เจอฉัน ยังคงแจ่มชัดอยู่ในใจลึกๆของเธอ
ครั้งนั้นที่เธอมอบกุหลาบให้กัน และฉันปล่อยทิ้งมันให้แห้งเหี่ยว ..ตาย
Is still burned in the back of your mind.
You gave me roses and I left them there to die.
ก็เพราะครั้งสุดท้ายที่เจอฉัน ยังคงแจ่มชัดอยู่ในใจลึกๆของเธอ
ครั้งนั้นที่เธอมอบกุหลาบให้กัน และฉันปล่อยทิ้งมันให้แห้งเหี่ยว ..ตาย
INTRO
บางครั้งการที่เราเป็นฝ่ายวิ่งตามให้ความรักกับใครสักคนฝ่ายเดียวมันก็คงทำให้เราเหนื่อยและทรมานรวมไปถึงความสิ้นหวังที่เขาคนนั้นไม่เคยแม้แต่จะชายตามองกับมาดูที่เรา…
แต่ขณะเดียวกันการวิ่งตามใครสักคนมันก็ถือว่าเป็นเครื่องพิสูจน์ความเข้มแข็งของสิ่งเรียกว่า
‘หัวใจ’
ตอนนี้ฉันคิอว่าฉันเหนื่อยแล้วแหละ…
ฉันคงต้องเป็นฝ่ายหยุดวิ่งตามความรักจาก’นาย’สักที
เพราะว่าคนอย่างฉันไม่ได้ไร้ค่า
วาเลนไทน์ปีที่แล้ว
14 February 2011
คุณเคยมีพี่ชายที่สนิทด้วยไหมล่ะ…?
ผู้ชายที่ร้ายกาจ เลือดเย็น มีอำนาจ รอยยิ้มของเขาคือสิ่งจอมปลอม…
แต่เชื่อไหมล่ะว่าฉันกลับชอบเหลือเกินกับสิ่งหลอกลวงแบบนั้น…
ฉันรักมันเหลือ…
‘โฮปลี่’คือชื่อของฉันเด็กผู้หญิงคนนึงที่มีเส้นผมสีแดงเลือดหมูดัดลอนมาตั้งแต่เกิดเด็กผู้ชายสดใส…สวย…นางฟ้า…อ่อนโยนและใจดีเป็นที่รักของทุกคน
มีอยู่วันนึงเธอได้ไปตกหลุมรักเทวดาผู้หล่อเหลาที่ยิ้มให้เธอเป็นเพื่อนกับเธอ…จนเขาและเธอสนิทกัน
ต่อมาเธอก็ค้นพบว่าเขาไร้หัวใจ เย็นชา หรือร้ายกาจแค่ไหนกับคนอื่นๆก็ตามแต่เขาก็ไม่เคยเย็นชากับเธอเลยสักครั้ง
ทำให้เธอรักเขามาขึ้นเรื่อยๆ
เขาทำให้เธอคิดให้เธอเห็นว่าเธอสำคัญกับเขา
เขาไม่เคยที่จะตอบรับรักจากผู้หญิงคนไหน…
ทุกๆครั้งเขาจะปฎิเสธมันอย่างเลือดเย็นและไร้หัวใจ
นี่ต่างหากคือสิ่งที่ฉันกลัว…เพียงแต่วันนี้วันวาเลนไทน์ฉันตั้งใจที่จะสารภาพรักกับเขา
ห้องผู้คุมกฏชั้นบนสุดที่มีสีขาว…เหมาะกับเทพบุตรอย่างเขา
ก่อนจะเข้าไปฉันเห็นเด็กผู้หญิงสมสีดำยาวคนนึงยื่นกล่องช๊อคโกแลตให้เขา
‘รุ่นพี่เบียคุรันค่ะ…ได้โปรดรับไว้ด้วยค่ะคือฉัน..ชอบพี่..”
‘ไร้สาระ’
อึก…!
เด็กคนนั้นต้องร้องไห้แน่ๆเลย
‘สิ่งมีชีวิตไร้ค่าอย่างพวกเธอไม่สมควรเหยียบเข้ามาที่นี้ด้วยซ้ำไป...นะครับ’
‘ฮืออออออออออออ ~’
เด็กคนนั้นก็วิ่งร้องไห้ออกไปส่วนพี่เบียคุรันก็เดินเข้าไปในห้องข้างในอย่าไม่แยแส
ฉันก้มลงมองช่อดอกไม้สีขาวน่ารักอย่า’ดอก’สโนว์ดรอป’ดอกไม้สุดโปรดของฉันที่เขาเคยให้ฉันในวันแรกที่เราเจอกัน…
ฉันเลยเปิดประตูแล้วเดินเอาไปวางไว้ที่โต๊ะสภาผู้คุมกฏของเขาแล้วหันกลับไป…
แล้วมันก็เหมือนทุกเย็นที่ฉันจะต้องมาริเขาที่หน้าห้องสภาสีขาว
‘โฮปลี่ครับ…หวังว่าคุณคงไม่ได้มีความคิดไร้สาระแบบนั้นใช่ไหมครับ’
‘…’
‘โฮปลี่ก็เห็นแล้วนี่นาว่า…มันต้องเป็นยังไง’
เขารู้สินะว่าฉัน…เห็น…
‘ค่ะ’
‘งั้นกลับกันดีกว่า’
‘ค่ะ’
น้ำตาฉันแถบจะไหลออกมาเพียงเพราะสายตาของฉันเหลือบไปเห็นดอกสโนว์ดรอปอยู่ในถังขยะอย่างเละเทะ
นั่นทำให้ฉันรู้ว่าความรักของเขาทุกๆอย่างมันเป็นแค่เพียงเรื่องโกหกเท่านั้น
หลังจากวันนั้นเด็กผู้หญิงอ่อนโยนก็ได้เปลี่ยนมาเป็นนางฟ้า…
‘นางฟ้านรก’
สวย…สวย…สวย…แล้วยังต้องกลัวอะไรอีกล่ะ…?
เหมาะดีใช่ไหมล่ะ
นางฟ้านรกกับเทวดาไร้หัวใจ
แล้วนายจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน…!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น