ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FIC [Love Again] รักอีกครั้งกับนายใจร้าย

    ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่6~เขานะ..อันตราย

    • อัปเดตล่าสุด 7 ต.ค. 55


    ตอนที่  6

     

    แกไปไหนมาอ่ะ  พลาย  แค่ไปช่วยครูยกของ  ไปนานมากเลยนะแก  ยัยพลาย ได้ยินฉันไหมเนี้ย

     

                    ป่านถาม  หลังจากพลายขึ้นมาเรียนในคาบที่  2  แต่ผลที่ได้รับกลับมาคือ  ยัยพลายนั่งเงียบ และยิ้มเล็กยิ้มใหญ่  แล้วลูบที่ริมฝีปากของตนเอง  ทำให้เป็นที่น่าสงสัยในหมู่เพื่อน  แต่คนอื่นก็ไปถามไม่ได้  เพราะคุณครู  ก็เข้ามาสอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว   หน้าที่  ที่ต้องเค้น ความจริงก็มีแต่ยัยป่าน  ที่นั่งข้างๆกัน 

     

                    เมื่อไม่มีสัญญาณตอบรับ   ป่านจึงต้องหันไปใช้กำลัง  โดยการเขย่าพลาย  ซึ่งวิธีนี้ก็ได้ผล  ทำให้พลายที่โดนเขย่าก็หันไปหาป่าน  ก่อนะหันกับไปยิ้มกับตัวเองคนเดียว  ซึ่งอาการเหล่านั้น  ทำให้ป่านคิดว่า

    ยัย พลาย  ผีเข้าป่าววะเนี้ย  นั่งยิ้มอยู่คนเดียว  ถ้าจะบ้าแล้ว  เพื่อนเรา  

     

                    ป่านจึงจึงถอดหายใจ และกลับไปสนใจเรียนดังเดิม   เพราะ ถึงยังไง มันก็ไม่มีทางบอกหรอก  ถ้าอาการมันเป็นอย่างนี้  รอให้มันหายก่อน  แล้วค่อยถามอีกที

    V

    V

    V

    V

    พัก 10 นาที  ก่อนเรียนคาบเรียนที่ 3

    ไอ้พลาย  หายไปไหนมา  บอกมาเดี่ยวนี้นะ

                    หลังจากที่คุณครูออกจากห้อง  เพื่อนๆทุกคนก็ไปรวมตัวกันที่โต๊ะพลาย   เมื่อไปถึง  ณีก็เปิดประเด็นถามทันที  กับเรื่องที่สงสัย   พลายได้ยินจึงหันไปตอบแล้วทำท่าทางเขินๆ แล้วหลบตาลงไม่กล้ามองหน้าเพื่อนๆ 

    ป่าว  ก็อย่างที่พวกแกรู้นะแหละ  ก็ไปยกของช่วยคุณครูตุ๊กตานะ จะมีอะไรอีกล่ะ

     

                    กิริยานั้น  ทำให้เพื่อนสงสัยหนักกว่าเดิม   เพื่อนๆทุกคนก็เริ่มตั้งคำถามมากมาย  จนพลายต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอและเพล 

                    เมื่อเล่าจบ ก็ทำให้เพื่อนทุกคนถึงบางอ้อกันเลยที่เดียว  ก่อนที่จะล้อเรื่องที่พลายและเพล จูบกัน  เมื่อล้อพลายยิ่งเขินหนักก่อนที่จะแกล้งงอนและหันหน้าไปซุกกับแขนของตนเอง   เพื่อนๆเห็นกิริยานั้นก็ขำ  ก่อนที่จะไปที่โต๊ะของตนเอง  เพื่อเรียนในคาบต่อไป

    V

    V

    V

    ณ ห้องเรียน ม.5 ห้อง A

                   

                    เพลที่กลับออกมาจากห้องเก็บของก็เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาตลอดทาง  ทำให้วีที่ไปช่วยสงสัยว่าพวกเขาไปทำอะไรกันมา  ก่อนที่เขาจะไปช่วย

    ไอ้เพล  เอ็งไปทำอะไรกับน้องพลายของกูว่ะ(บทสนทนาต่อไปนี้ จะใช้คำไม่สุภาพนะคะ  ขออภัยด้วย)

     

                    เพลที่ได้ยินคำถาม  ก็ตั้งตัวไม่ถูก  และหาคำตอบที่น่าเชื่อถือบอกไอ้วีไป  เพราะถ้าบอกเรื่องจริง  มันก็คงรับไม่ได้และคงตัดเพื่อน  เพราะเพลรักเพื่อนคนนี้ถึงขนาดตายแทนกันได้  หลังจากเงียบไปนานเพื่อหาคำตอบ  เพลก็เอ่ยตอบว่า

    ป่าว  กูก็แค่ขำ เพราะเมื่อคืนดูตลก เลยนึกได้ก็ขำนะ

     

    เพลพูดออกไป  วีก็ทำท่าไม่เชื่อ  แต่เพลก็หาเหตุผล108  จนทำให้วีเชื่อจนได้  ทั้งสองคนก็เดินคุยกันไปเพื่อไปเรียนในคาบที่3

     

    ไอ้เพล  คิดว่ากูไม่รู้หรอ  เจอดีแน่

                    วีก็พูดกับตัวเองเบาๆหลังจาก  เพลเดินนำหน้าตัวเอง  วีพูดก่อนที่จะกำหมัดแน่น   และทำตาขว้าง  ก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าจากเกียจชังกลายเป็นเอนที่ร่าเริงดังเดิม(กรี๊ดด  ไอ้วีร้ายมากก  ไอ้นกสองหัว)

    V

    V

    V

    V

    V

    V

     

    ณ  โรงอาหาร

    แล้วพวกแก  จะกลับมาคบกันอีกป่ะว่ะ

                   

    ณีเปิดประเด็นถาม  ทำให้คนที่กินอยู่ถามสำลัก   ซึ่งทุกคนได้ยินก็พยักหน้าเป็นเชิงให้ตอบเร็วๆ เพราะตนก็สงสัยเหมือนกัน

    จะไปรู้ป่ะล่ะ -///////////-  ไอ้พวกนี้  ถามไรไม่รู้เรื่อง

                   

                    พลายที่ตอบเสร็จ  ก็ก้มหน้าก้มตาลงไปกินต่อ  เพื่อนๆที่คุยอยู่ดีๆก็เงียบลง  เพราะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมานั่งข้างๆพลาย

    ขอนั่งด้วยได้ไม่ครับ

     

                    วีเอ่ย   และตนเองก็นั่งลงเลยโดยที่เจ้าของโต๊ะยังไม่อนุญาต  ทั้งๆที่เมื่อกี้ปากก็ขออยู่  ทำให้สร้างความไม่พอใจให้ป่าน โฟร์ ณี  ที่ไม่ชอบขี้หน้านายวง  นายวี มาตั้งแต่ตอนแรกแล้ว  ยิ่งทำกิริยาแบบนี้ด้วยแล้ว  ยิ่งทำให้เกียจหนักขึ้นไปกว่าเดิม

    แหม๋ พี่วี  จะขอทำไมล่ะคะ  ถ้าขอและนั่งเลย  โดยที่เจ้าของโต๊ะยังไม่อนุญาต

     

                    ป่านเอ่ย  ทำให้โฟร์และณีหันไปตบมือแบบสะใจกันอยู่สองคน  วีได้ยินยังนั้น ก็หน้าแตกทันที  พลายที่เห็นกิริยาของวี  ก็หันไปเตือนป่าน  ป่านก็ทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรด้วย  วีจึงเอ่ยเป็นการตัดสนทนาของพลายและป่าน

    ไม่ต้องทะเลาะกันนะครับ  เดี่ยวพี่ไปเอง

                   

                    วีพูด และทำท่าจะลุกและเดินออกไป  แต่พลายก็หันไปจับมือและพูดว่า

    พี่วีไม่ต้องไปหรอกคะ

     

                    พลายพูด และวีก็กำลังจะเดินมานั่งที่เดิม แต่ ป่าน โฟร์ ณี และพิมพ์ที่นั่งกินคนเดียวไม่ออกความคิดเห็น ป่าน โฟร์ ณี ก็เอ่ยว่า

    เชิญค่ะ

                   

                    พูดเสร็จทั้งสามคนก็ผายมือไปข้างนอก  ซึ่งกิริยานั้นทำให้วีไม่พอใจแต่ต้องเก็บไว้ข้างในไม่ให้รู้  วีก็ยิ้ม และแกะมือของพลายออก และเดินออกไป

                    พลายที่มองวีเดินห่างออกไปก็กลับมาบ่นเพื่อนของต่อ  แต่ก็ไม่มีใครฟังกลับพูดแสร้งตนอีก

    ยัยพลาย  แกห่างๆไอ้พี่วี ไว้บ้างก็ดีนะ” 

     

                    โฟร์เอ่ยเป็นการเตือน  และป่าน ณีก็พยักหน้าเห็นด้วยแบเต็มร้อย  แต่พลาย  กับพิมพ์ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเพื่อนของเธอถึงเกียจพี่เขานัก  ทั้งๆที่ พี่เขาพึ่งช่วยเพื่อนของตนไว้เมื่อคืนนี้แท้ๆ

    ฉันรู้สึกว่า ไอ้พี่วีเนี้ย  มาแบบมิตร แต่จากไปแบบมารนะ  มันรู้สึกว่าคนๆนี้ อันตราย  นั้นแหละ ช่างเถอะ  แต่แก  ยัยพลาย  ห่างจากเขาซะ  ดูแล้วเขาถ้าทางจะชอบแกมากนะ ไม่ลามือตั้งแต่ ม.3แล้ว ที่เขามาจีบแก  แต่แกไปคบกะเพล  เพื่อนของเขา   ฉันเลยรู้สึกว่า  เขานะร้ายลึก ร้ายแบบเก็บกดนะ  ฉันเตือนแกดีๆนะเว้ย   เก็บไปคิดบ้างก็ดี

     

                    ณีพูดออกมา  ทำให้คนที่นั่งฟังก็ต้องคิดตาม  แต่พลายก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมพี่เขาถึงไม่น่าคบ  ทั้งที่เขาก็เป็นคนดี เข้าขั้นดีมากซะด้วย  ถ้าย้อนไปได้เธอเองก็อาจจะคบกับพี่วี  ไม่ใช่เพล 

                    หลังกินข้าวเสร็จ  ทั้งหมดก็ไปซื้อขนมกิน  เพื่อนำมันไปกินที่ใต้อาคารเรียน  เป็นที่ๆพวกเธอนั่งซุ่มหัวกันเป็นประจำจนถึงหมดพักกลางวัน

     

    V

    V

    V

    V

     

    กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

     

                    ออดโรงเรียนดังขึ้นทั่วโรงเรียน  เป็นการประกาศว่า  หมดเวลาเรียน  ให้นักเรียนทุกคนเดินทางกลับบ้าน  นักเรียนทุกคนก็ได้ยินแล้วร้องเสียงดัง  เป็นเชิงดีใจที่หมดเวลาเรียนซะที่  ซึ่งเหมือนกับทั้ง5สาว  ที่ตอนนี้ กำลังเก็บของสัมภาระของตนเองเพื่อเดินทางกลับบ้าน

     

                    เมื่อเก็บของเสร็จ  ทั้ง5คนก็เดินทางเพื่อไปที่หอพักของตนเองที่อยู่ถัดไปอีกประมาณ  9-10 กิโล ระหว่างทางกลับหอพัก  ทั้งหมดก็พลัดกันเล่าเรื่องตลก  ยิ่งทำให้กลุ่มพวกเธอที่โดดเด่นอยู่แล้ว เด่นหนักข้าไปอีก    เพราะ พวกเธอคุยกันเสียงดังไม่อายเช้าบ้านเขาเลย  ซึ่งกรณีนี้ใช้ได้แต่กับ ณี ป่าน  และโฟร์  ขณะที่พิมพ์และพลายก็เดินเงียบ  ไม่กล้าคุยกับใครเพราะอายไอ้วพกที่เดินหัวเราะข้างหน้าตน

    V

    V

    V

    ณ  หอพัก  เวลา 18.30 น.

     

                    ทั้ง5คนที่เดินทางมาถึงหอพัก  ก็เดินขึ้นห้องเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า  เพื่อที่จะลงมากินข้าวเย็น ที่อยู่ใต้ตึก  เมื่อแต่งตัวเสร็จ   ทั้ง5คน  ก็เดินไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวบะหมี่หญิงสี่(เออ...มีแต่ชายสี่นะที่เห็นนะ)ทั้งหมด ก็สั่งเกี่ยวเตี่ยวที่ตนชอบ  โดยพิมพ์ ณี  ป่าน สั่งบะหมี่น้ำใส ไม่ผัก พลายสั่ง บะหมี่แห้งและโฟร์สั่ง บะหมี่แห้งไม่ผัก พิเศษ หมูแดง

                    เมื่อสั่งเสร็จทั้ง 5คนก็เดินไปที่โต๊ะ  เพื่อรอก๋วยเตี๋ยว  ระหว่างรอ ทั้งหมดก็คุยกันอย่างสนุกสนานและหยอกล้อกัน  จนก๋วยเตี่ยว ที่สั่งไว้ มาถึง   มาวางลงบนโต๊ะ ทั้งหมดก็ทานอย่างอร่อย  พลายที่ทานเสร็จก่อน  ก็ขอตัวกลับขึ้นไปบนห้องเพราะปวดท้อง  เพื่อนๆก็พยักหน้าและก้มลงไปกินต่อ

                    พลายก็เดินขึ้นมาถึงชั้น  4  และกำลังจะเดินไปที่ห้องแต่

    กรี๊ดดดดดดดดดดด  อุ๊บ อ่อย อัน อ๊า ไอ้อ้า  อ่วยอ้วย[ ปล่อยฉันน๊า   ไอ้บ้า  ช่วยด้วย]”

                   

                    ก่อนที่จะได้เข้าห้อง  ก็มีมือหนามาดึงพลาย   และอีกข้างก็มาปิดที่ปากเพื่อไม่ให้กรี๊ด  แต่พลายก็ดิ้น  เพื่อให้หลุดจากสภาพนี้  แต่คนที่จับเธออยู่  ก็ลากเธอเข้าห้อง  เพื่อไม่ให้ใครเห็น  และ ล็อกประตู

     

    เป็นยังไงกันบ้างคะ  กับตอนที่ 6  ไรเตอร์  อาจจะมาลงช้านะคะ ต่อไป  เพราะติดธุระ  แต่ก็จะพยายามเอาลงให้ได้เร็วที่สุด  ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใด  ให้อภัยกันด้วยนะค่ะ

    ขอคุณคะ  ที่อ่าน  อีกแค่ 4 ตอนก็จะจบเรื่องนี้แล้วนะคะ ช่วยติดตามด้วยนะคะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×