คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่4~ช่วยฉันด้วย!!
ตอนที่ 4
“ฮ่าๆๆๆ เงินก็ได้ แถมยังได้เมียอีก งานอะไรจะดีขนาดนี้ คุณ เพล นี้ทุ่มชะมัดให้จัดการคนที่ชื่อพลาย ”
เมื่อได้ยินดังนั้น พลายจึงลืมตาขึ้นมา และคิดว่าตนหูฝาดฟังผิดไปเอง แต่เมื่อผู้ชายคนหนึ่งพูดอีกรอบ เธอก็มั่นใจว่าเป็นเขา แต่ทำไม ทำไมกัน เขาถึงส่งคนมาหาเธอ เขารังเกียจฉันหรอ?? ทำไมกัน ขณะที่เธอคิดอยู่นั้น ก็มีเสียงที่เหมือนชกต่อยกัน ได้เกิดขึ้น และภาพที่เธอกับพิมพ์เห็นนั้น คือภาพที่ชายหนุ่มที่ล้อมเธอนั้น ได้ล้มไปที่ละคนสองคนต่อหน้าต่อตาของพวกเธอ พิมพ์ที่ไม่สามารถที่จะเห็นภาพเหล่านี้ได้จึงข่มหลับตาลง แต่พลายก็พยายามที่จะมองไปหาชายหนุ่มปริศนาที่มาช่วยพวกเธอไว้ได้ทันเวลาพอดี
เมื่อชายหนุ่มปริศนาได้ชกต่อยกับแก๊งอัธพาลเสร็จก็ตรงดิ่งมาที่ที่พวกเธออยู่เลย ทำให้พลายและพิมพ์ที่พึ่งจะลืมตาขึ้น ได้เห็นคนที่มาช่วยเธอ อย่างเต็มลูกกะตา แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกันว่า
“พี่วี !!!!”
เมื่อวีได้เห็นยินชื่อของตนเองก็ยิ้ม ก่อนที่จะเอ่ยถามถึงอาการของทั้งคู่ที่ตกตลึงว่าเป็นตนเองที่มาช่วยพวกเธอเอาไว้
“พวกเธอสองคนเป็นอะไรรึปล่าว”
เมื่อได้ยิน ชายหนุ่มถามถึงอาการในตอนนี้ พวกเธอทั้งคู่ก็ส่ายหัว พร้อมส่งยิ้มไปให้เป็นเชิงขอบคุณที่มาช่วย แล้วพลายก็เปิดประเด็นถามถึงการที่มาช่วยพวกเธอไว้ได้ทัน
“พี่วี มาช่วยพวกเราได้ยังไงกันคะเนี้ย ทันเวลาพอดีเลย พวกเรานึกว่าจะไม่มีใครว่าช่วยซะแล้ว”
พลายเอ่ยถามและมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของวี ชายหนุ่มที่มาช่วยพวกเธอ ที่พลายถามเพราะเธอสงสัยในตัววีเป็นอย่างมาก เพราะบ้านของเขาไม่ได้อยู่แถวนี้เลย แล้วอีกอย่าง ถนนเส้นนี้ก็ไม่มีของขาย ถ้าบอกมาซื้อของที่นี้ เธอต้องไม่เชื่ออยากแน่นอน และเวลาที่มาช่วย ช่างเหมาะอะไรเช่นนี้
เมื่อวีเห็นใบหน้าที่น่ารักของพลายสงสัยในตัวของเขา เขาจึงอธิบายเหตุผลที่ผ่านมาแถวนี้
และช่วยพวกเธอไว้ได้ทัน ท่วงที
“ก็คือว่า พี่มาหาญาติที่อยู่คอนโดปากซอยนี้นะ แล้วก็ได้ยินเสียงร้องของใครไม่รู้ จึงเข้ามาดูแล้วก็เป็นอย่างที่เห็นกันนี้แหละ”
หลังจากวีเอ่ย พลายก็หายสงสัยทันที และคิดว่าเป็นเรื่องจริง เพราะไม่มีเหตุผลที่เขาจะมาที่นี้ นอกจากจะมาหาเพื่อนหรือญาติ
เมื่อคุยกันเสร็จ วีก็ขออาสาเข็นพลายและพาไปส่งถึงหอหัก เมื่อมาถึง ทั้งสองสาวก็เอ่ยลาวี ก่อนจะบอกให้เดินทางอย่างปลอดภัยและพบกันที่โรงเรียน เมื่อวีเดินไกลออกไป ทั้งสองสาวก็พากันขึ้นไปที่หอพัก เพื่อที่จะพักผ่อน
V
V
V
ห้องพัก เลขที่ 123
เมื่อทั้งสองมาถึงก็ต่างคนต่างไปทำภารกิจส่วนตัว โดยพิมพ์ของตัวไปโทรรายงานว่ามาถึงหอพักเรียบร้อยแล้วให้พ่อและแม่ของตนฟัง หลังจากพิมพืออกไปที่หน้าระเบียง พลายก็คิดเรื่องชายหนุ่มที่มาทำร้ายพวกเธอบอกว่า
‘ฮ่าๆๆๆ เงินก็ได้ แถมยังได้เมียอีก งานอะไรจะดีขนาดนี้ คุณ เพล นี้ทุ่มชะมัดให้จัดการคนที่ชื่อพลาย’
พลายสงสัยว่า ทำไมเพลต้องสั่งคนให้มาจัดการกับเธอ ถ้ามันคือเรื่องจริง มันก็เป็นเรื่องที่เลวที่พลายไม่สามารถรับเรื่องอย่างนี้ได้ และคิดว่า
‘ที่ผ่านมา ฉันไม่น่าโง่ไปชอบเขาเลย เขาถึงมาทำร้ายฉันอย่างนี้ ถ้าทำกันถึงขนาดนี้ ฉันก็จะไม่ยอมเขาอีกต่อไป’
“พลาย เป็นอะไร นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวหรอ??”
พิมพ์ถามหลังจากโทรไปรายงานพ่อกับแม่เสร็จ ก็เข้ามาที่ห้อง ก็พอว่าพลายนั่งนิ่งเหมือนคิดอะไรคนเดียว พลายได้ยินจึงหันหน้ามาหาคนถาม ก่อนจะตอบกลับไปว่า
“คิดเรื่องที่พวกที่ทำร้ายเรานะ ฉันได้ยินเขาเอ่ยถึง เพล เหมือนว่าเพลจ้างพวกเขามาเพื่อที่จะทำร้ายฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะทำร้ายฉันไปเพื่ออะไร ”
พลายอธิบายให้พิมพ์ฟัง พิมพ์ก็เดินมานั่งข้างๆพลาย เมื่อพลายอธิบายเสร็จ พลายก็ร้องไห้ทันที ที่เอ่ยถึงเพล เมื่อเห็นดังนั้น พิมพ์จึงปลอมว่า
“ไม่ต้องไปนึกเรื่องนั้น หรอก เราทั้งคู่ปลอดภัยมาได้ก็ดีแค่ไหนแล้วล่ะ ร้องออกมาเถอะ ถ้ามันอัดอันใจขนาดนั้น ปล่อยให้มันได้ระบายออกมาบ้างก็ได้ ไม่ต้องรับทุกข์อย่างคนเดียว พวกเราเป็นเพื่อนกันนิ ปล่อยมันมาให้พวกเรา ได้รับรู้บ้างก็ได้”
เมื่อได้ยินดังนั้น พลายจึงหันไปกอดกับพิมพ์ ก่อนที่จะปล่อยโฮออกมา พร้อมกับความอัดอันใจของเธอ ที่เธอเก็บสะสมมันไว้ตั้งแต่ที่เพลบอกเลิกกับเธอ
V
V
V
หลังจากพลายได้ระบายเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พลายก็ขอตัวไปอาบน้ำ พิมพ์ขออาสาไปอาบให้ แต่พลายบอกว่าไม่เป็นไร เพราะขาของตนก็เริ่มที่ดีขึ้นแล้ว เมื่อพิมพ์เข้าใจ พลายก็เดินเข้าไปหยิบผ้าขนหนูที่จะอาบน้ำ พร้อมชุดนอนที่จะใส่คืนนี้ และเดินเข้าห้องน้ำไป
20 นาที ผ่านไป
พลายก็เดินออกมาพร้อมกับชุดนอนลายตารางสีเหลี่ยม สีส้มของเธอ พิมพ์ที่รออาบน้ำต่อ ก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อที่จะอาบน้ำนอน พลายที่พึ่งอาบน้ำเสร็จก็เดินไปที่โต๊ะคอมของเธอ และเปิดเครื่องเพื่อที่จะเล่นมันคลายเครียด ระหว่างรอเครื่องเปิดเสร็จ พลายก็เปิดพัดลมให้ ตรงกับผมของเธอ เพื่อให้มันแห้งก่อนที่จะนอน
แต้งง (ช่วยคิดว่าเป็น เสียงคอมพิวเตอร์ เปิดสมบูรณ์ นะคะ^^)
เมื่อคอมเปิดเสร็จ เธอก็เปิดหน้าต่างgoogle.com และเปิดไปที่ facebook .com เพื่อที่จะเข้าไปเช็คข่าวต่างๆ เมื่อเปิดเข้ามา เธอก็พบว่า เพลได้โพสต์สเตตัส บางอย่างขึ้น พลายจึงกดเข้าไปดู ก่อนที่จะตกใจกับข้อความที่ เพล โพสต์ มันเขียนไว้ว่า
‘แฟนเก่าของฉัน ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ ฉันล่ะ อย่างจะเห็นสภาพของเธอในวันพรุ่งนี้เร็วๆแล้วล่ะ’
พลายก็หายจากความสงสัยในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอ แล้วคิดว่า
‘ใช่ มันต้องใช่แน่ๆ เขาส่งคนมาทำร้ายฉัน ’
พลายเสียใจเป็นอย่างมาก ที่รู้ความจริงว่าเขาเป็นที่อยู่เบื้องหลังของคนพวกนั้น จากนั้นพลายก็ออกจากระบบ และปิดคอม หลังปิดเสร็จ พิมพ์ก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดนอนลายโดราเอมอน สีฟ้าลายโปรดของเธอ เมื่อเธอออกมา ก็พบว่า พลายได้เข้านอนเรียบร้อยแล้ว เพราะเธอนอนคลุมโปรงทั้งตัว และเปิดไฟทิ้งไว้ให้เพื่อนปิดเสมอ นี้คือนิสัยปกติของพลาย เมื่อเห็นดังนั้นพิมพ์ก็จะเดินไปปิดไฟแต่มีสายโทรศัพท์เข้าที่เครื่องเธอ พิมพ์จึงเดินไปรับก็พบว่า ณีโทรมาถามว่าเข้านอนรึยัง เมื่อได้ยินดังนั้นพิมพ์ก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเธอพร้อมทั้งสิ่งที่พลายได้ยินให้ณีฟัง
V
V
V
ข้างใต้ผ้าห่มของพลาย
หลังจากปิดคอมเสร็จเรียบร้อย เธอก็ถึงกับร้องไห้ออกมา แต่เพื่อไม่ให้พิมพ์ออกมาจากห้องน้ำแล้วรู้สึกกังวลกับอาการของตน เธอจึงแกล้งว่านอนแล้วและร้องไห้ภายใต้ผ้าห่มผืนนั้น เรื่องข้อความข้องเพลนั้น ทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้น เพราะไม่เชื่อว่าเพลจะเป็นคนทำมันจริง หลังจากพลายร้องไห้ ในเวลาที่นานมากๆ จนพิมพ์ที่คุยโทรศัพท์ได้เข้านอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็เข้าสู่ ถ้วงนิทรา เพราะเธอเพลีย มากๆในวันนี้ซะเหลือเกิน ก่อนนอน เธออธิฐานว่า ในวันพรุ่งนี้ ขอให้มันเป็นวันสุข สมชื่อกับวันศุกร์ หลังจากนั้นเธอก็หลับ
V
V
V
“ที่นี้ ที่ไหนกัน”
พลายบ่นกับตนเอง เมื่อไม่รู้ว่าตนเองมาอยู่ในที่แห่งนี้ได้ยังไง ที่ที่เหมือนไนต์คลับแห่งหนึ่ง พลายจึงเดินเข้าไป เพื่อว่าจะเจอเพื่อนของเธอสักคน และสามารถพาเธอกลับได้
เมื่อเดินลึกเข้าไปข้างใน ก็มีเสียงเพลงดังกระหึ่ม ทำให้พลายต้องเอามือมาอุดหูของตนเอง และเดินต่อไปพร้อมกับมองหาเพื่อนของตน และเธอก็สะดุดตากับชายหนุ่มผมบลอนด์ทองที่เธอคุ้นตา ที่อยู่กับผู้หญิงที่นุ่งสั้นใส่สั่น ที่ขนาบข้างของเขา เมื่อพลายสังเกตและเดินเข้าไปใกล้อีกหน่อย เธอก็พบว่าเขาคนนั้นคือ เพล เมื่อพลายเดินไม่ดูจึงไปชนกับบริกรหนุ่ม เกิดเสียงแก้วตกแตกดังขึ้น ทำให้เพลชายหนุ่มหันมาทางเธอและมองเธอเหมือนสมเพช พลายเห็นดังนั้นจึงหันไปหันไปหาคนที่เธอชนเมื่อกี้และกล่าวขอโทษ
หลังจากบริกรเดินจากไป เธอก็เดินไป แล้วไปชนกับแผ่นอกอันแข็งแรงข้างหน้าทำให้เธอล้มก้นติดพื้น และพลายก็เงยหน้าคนที่ชนเมื่อกี้ก็พบว่าเป็นเพล
เมื่อเพลเห็นพลายล้มจึงมองด้วยสายตาที่รังเกียจและสมเพช ก่อนที่จะหันไปจูบกับสาวข้างกายของตนเองอย่างดูดดื่ม เมื่อเห็นเพลจูบกับหญิงอื่น พลายก็ร้องไห้ออกมาทันที ทำให้คนล้อมเธอนั้น หัวเราะ เพราะความน่าสมเพชของพลาย
เสียงหัวเราะนั้น ทำให้พลายร้องไห้หนักกว่าเดิมและเอามือทั้งสองข้างมาปิดหูของตนเองไม่ให้ได้ยินเสียงหัวเราะ และกรีดร้องอย่างเสียงดัง
“ไม่ ไม่ ช่วยฉันด้วย พิมพ์ ณี ป่าน โฟร์ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้ ช่วยฉันด้วย”
ความคิดเห็น