คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่3~ทำไม......เขาถึง
ตอนที่ 3
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงง
“หมดเรียนแล้ว ไปกินไอติมกัน ไม่ได้กินมาสองวันแล้วอ่า”
โฟร์กล่าว หลังจากได้ยินเสียงกรี๊งดังหมดการเรียนการสอนในวันนี้ โฟร์ ณี ป่าน พิมพ์ ก็มาร่วมตัวกันที่โต๊ะของพลาย เพราะพวกเธอต้องแบกเพื่อนของเธอไปด้วย เพราะพลายเกิดอุบัติเหตุขึ้น
“ยัยพลายนะ ยัยพลาย แกวิ่งยังไงของแกให้ล้มเนี้ย”
ณี บ่นหลังจากดูที่ข้อเท้าของพลายที่ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลย
“ยัยณี แกจะบ่นหาพระแสงไรว่ะ เอ้า เร็วสิจ๊ะ จะไปกินไหม ไอติมนะ”
สายป่านขัดขึ้น หลังจากณีผู้ชอบบ่นเอ่ย เมื่อได้ยินป่านพูดเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายไปเก็บสัมภาระของตนเองเพื่อที่จะไปกินไอติมเจ้าโปรดหน้าปากซอย
V
V
V
V
V
V
หลังจากเก็บสัมภาระเสร็จ ทั้งหมดก็ตรงไปที่ร้านไอติมทันที เมื่อไปถึงร้าน ป่านก็เป็นคนแรกที่เปิดประตูเข้าไปและเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ ณี โฟร์ พิมพ์และพลาย ก็เดินเข้ามาตามลำดับ เมื่อสั่งของเสร็จ ทั้งหมดก็เดินไปที่โต๊ะ สำหรับ5คนนั่ง หลังจากต้องรอของที่สั่งทั้งหมดก็พูดคุยเกี่ยวกับปาร์ตี้วันเกิดที่บ้านของคุณพ่อและคุณแม่ของป่าน
“พวกแกจะเอาไงเนี้ย คืนนี้ต้องไปทุกคนนะเว้ย พ่ออุตส่าห์จัดงานทั้งที แล้วเขาก็ชวนพวกแกไปด้วย”
สายป่านพูด หลังจากจัดแจงที่นั่งกันเป็นที่เรียบร้อย การพูดเรื่องปาร์ตี้ในคืนนี้ เป็นประเด็นใหญ่เลยที่เดียวเพราะพ่อและแม่ของป่านจัดงานเลี้ยงที่จัดขึ้นทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นเทศกาลหรือวันเกิดใครก็ตาม และได้ชวนเพื่อนๆแก๊งของสายป่านลูกรักมางานเลี้ยง เพื่อนๆอีก4คนที่เหลือไม่มีใครอยากไปเพราะมันดึกและเป็นงานที่เป็นทางการ จึงไม่มีใครอยากไป
“ป่าน งานนี้ขอเถอะ ไม่ไปได้ป่ะ ต้องแต่งชุดอะไรไปไม่รู้อ่ะ”
ณี เอ่ยขอร้อง เพราะว่าติด พี่อาทิจ ของน้องณี แต่ป่านรู้เหตุผลขอนี้ดี จึงยื่นขอเสนอที่คิดว่าพอพูดออกไป ยัยณีจะตอบตกลงอย่างแน่นอน
“แกไปดิ ณี ที่นั้นน่ะมีของกินเยอะแยะเลยนะ ถ้าแกไปฉันจะให้พี่อาทิจของแก มาเจอเลยดีป่ะ”
หลังจากป่านพูดออกไป ณีก็ตาเป็นประกาย *-* ตั้งแต่มีของกินเยอะแยะ ยิ่งได้ยินว่าจะให้เจอกับพี่อาทิจของตนยิ่งไปแบบสุดเนื้อสุดตัวก่อนที่จะหันไปกอดกับสายป่าน เมื่อสำเร็จไปอีกด้านหนึ่ง เหลืออีก3 เธอต้องทำให้ยัยเพื่อนๆที่เหลือไปให้ได้
‘ต้องทำให้ทุกคนไปให้ได้ ไม่งั้นพ่อ ตัดเงินแน่ๆ ’
ป่านคิดกับตนเอง ก่อนที่จะหาวิธีที่จะทำให้คนที่เหลือไปกับเธอในคืนนี้ให้ได้ หลังจากนั้น พนักงานก็นำไอติมที่สั่งไว้มาส่งที่โต๊ะ เมื่อพนักงานมาถึงก็จัดแจงเอาถ้วยไอติมลงบนโต๊ะ และเดินออกไป เพื่อไม่ให้ขวางหูขวางตาลูกค้า
“ฉันไม่ไปนะ ขาเจ็บ ขอโทษนะ ป่าน”
พลายพูด ก่อนที่จะชี้ไปที่ข้อเท้าของตน เพื่อเป็นหลักฐาน ป่านเข้าใจในเรื่องนี้ดี จึงโทรไปหาพ่อเพื่อบอกว่าพลายและพิมพ์จะไม่ไปด้วยในคืนนี้ ทำไมพิมพ์ถึงไม่ต้องขอก็ไม่ต้องไป เพราะพ่อกับแม่ของเธอห่วงลูกสาวของตนเหมือนทองในหิน(มีแต่ไข่ในหินนะ) พอสองทุ่มตรง ต้องโทรไปรายงานว่าถึงห้องแล้ว แล้วยัยพิมก็โกหกไม่เป็นสะด้วย ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
เมื่อตกลงกันได้ ทุกคนก็พากันกินไอติมที่สั่ง เพราะมันจะละลายแล้วเนื่องจากคุยเพลิน
หลังจากกินเสร็จ ทุกคนก็ไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์และไปช๊อปปิ้ง เพื่อซื้อเสื้อผ้าสำหรับไปในคืนนี้ เรื่องการใช้จ่ายไม่ต้องเป็นห่วง เพราะพิมพ์เป็นลูกเจ้าของร้านเสื้อผ้าชั้นนำของประเทศ
V
V
V
V
เมื่อมาถึงหน้าห้าง ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง ทั้ง5คนก็เดินเข้าพร้อมกัน โยไม่ต้องลำบากใจในเรื่องข้อเท้าของพลาย เพราะระหว่างทางได้แวะไปหาพี่ชายห่างๆของโฟร์ และยืมรถเข่นมาคันหนึ่ง ทำให้พวกเธอสามารถช๊อปแหลกกันได้ โดยผู้เข็นก็ไม่ใช้ใครนอกจากพิมพ์ ทั้งหมดเมื่อเข้าไปในห้าง ก็ตรงดิ่งไปที่ลิฟต์ เพื่อขึ้นไปยังชั้นที่มีร้านของแม่พิมพ์อยู่ เมื่อมาถึง ณี ป่าน โฟร์ก็เดินเข้าไปดูและเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ไปในคืนนี้ โดยพลายที่นั่งรถเข็น ก็ให้พิมพ์ที่เข็นรถให้ไปดูเสื้อผ้า เพราะเธอก็ไม่ได้ช๊อปนานแล้วเช่นกัน ยิ่งพักนี้มีแต่เรื่องที่ชวนน่าปวดหัวด้วยแล้ว พลายจึงคิดที่จะสะบัดเรื่องพวกนั้นทิ้งซะ แล้วเริ่มต้นใหม่
ทุกคนเลือกเสื้อผ้าที่ตนเองชอบได้แล้วก็ไปรอกันที่ห้องลองชุดเพื่อที่จะดูเสื้อผ้าว่าเหมาะกับแต่ละคนไหม ซึ่งคนแรกที่เข้าไปก็คือสายป่าน สาวสวยและหุ่นดีที่ใส่อะไรก็เข้า เดินตรงไปที่ห้องลองชุด เพื่อเปลี่ยนเสื้อป้าและออกมาให้เพื่อนติชมกัน
10 นาที ผ่านไป
“ไอ้ป่าน ตายยัง ยังไม่ตายก็รีบๆออกมา แต่ถ้าตายแล้วฉันจะได้เป็นโคนัน สืบการตายของแกอ่ะ 55555+”
ณีตะโกนออกไป เพื่อเช็คว่าคนในห้องยังไม่ตาย หรือเป็นอะไร เนื่องจากพวกเธอรอนานมาก (แค่10นาทีเนี้ยนะ) หลังจากได้ยินเพื่อนสาวของตนตะโกน ป่านก็เปิดผ้าม่านออกมาทำให้เห็นชุดของป่านที่เข้ากับหล่อนได้เป็นอย่างดี เป็นชุดเดรส ราตรี สีเขียวหยก ผ้าชีฟองย่นเดรฟอก ไหล่ซ้ายตกแต่งด้วยดอกไม้เป็นพุ่มๆตกแต่งออกมาอย่างสวยหรู มันเข้าได้ดีกับหุ่นที่เรียกได้ว่า สมบูรณ์แบบกว่านางแบบสะอีก พวกเพื่อนๆไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหล่อนถึงมีแต่คนมาหลุมจีบ ทุกคนมองกันตาค้างเลยที่เดียว เมื่อป่านเห็นจึงรู้สึกเขิลนิดหน่อย
“จ้องไรกันห๊ะ ไม่เคยเห็นคนสวยรึยังไงกันย่ะ”
ป่านบ่นออกมา เพื่อกลบเกลื่อนการเขิลของเธอ เมื่อเพื่อนๆได้ยินก็ทำหน้าเซงจิตทันทีทันใด เมื่อป่านออกมา ณีก็เดินเข้าไปพร้อมกับชุดที่จะใส่ในคืนนี้
10 นาที ผ่านไป
“เพื่อนๆ ฉันใส่ไม่เป็นอ่ะ มาใส่ให้หน่อยสิ ป่านก็ได้ ”
ณี โพล่หัวออกมาจากผ้าม่านสีแดงกำมะหยี่ เพื่อนๆทุกคนทำหน้าจะตายให้ได้เลยทีเดียว พร้อมกับสายหัวในความไม่รู้อะไรเลยของณี เมื่อได้ยินดังนั้น ป่านก็เดินเข้าไปข้างในเพื่อที่จะแต่งตัวให้ณี
10 นาทีผ่านไป
ป่านก็ออกมา พร้อมกับรอยยิ้ม แล้วชู้นิ้วโป้งเป็นสัญลักษณ์ในทางทีดี ทำให้เพื่อนที่รอคอย นั่งลุ้นกันก้นแทบไม่ติดเก้าอี้เลย ณีได้เปิดม่าน ทำให้เพื่อนเห็นเธอที่อยู่ในชุด เดรสสีชมพูอ่อน กระโปรงยาวประมาณเข่า ขอบลายลูกไม้ สีดำ เป็นเสื้อกาม สวมทับด้วยเสื้อกั๊กยีนส์ยาวครึ่งตัว ทำให้ถอดลุคทอมไปเลย แต่เพื่อนก็ทำสีหน้า O.o เหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง ก่อนที่จะหัวเราะออกมา เพราะว่าลุคนี้ทำให้เธอน่ารักไปอีกแบบ
ต่อจากนั้นโฟร์ก็เข้าไปแต่งตัวในหลังผ้าม่านสีแดงกำมะหยี่ เมื่อเข้าไปข้างในโฟร์ก็ปิดผ้าม่านเพื่อที่จะแต่งตัว
15 นาที ผ่านไป
เมื่อเวลาผ่านไป โฟร์ก็ออกมาพร้อมกับชุดราตรี ผ้าไหม สีครีม แบบเกาะอก กระโปรงเป็นแบบซีทรู สีครีม ทำให้กระโปรงดูพองๆ และคาดเอวด้วยโบว์สีขาว ทำให้ดูน่ารัก เมื่อโฟร์ออกมา ก็ได้คำตอบรับที่ดีจากเพื่อนๆ
V
V
V
V
หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็จะออกไปงานปาร์ตี้กันเลยเพราะใกล้เวลาของงานปาร์ตี้แล้ว สายป่านโทรไปหาอเนกคนขับรถของคุณพ่อ ให้มารับและนำรถมาอีกคันหนึ่ง เพื่อที่จะไปส่งพิมพ์และพลาย
20 นาที ผ่านไป
รถก็มาถึง ที่หน้าห้าง ป่าน ณี โฟร์ จึงกล่าวลาเพื่อนทั้งสอง จากนั้นทั้งสามจึงขึ้นรถเพื่อไปที่งานปาร์ตี้ วันเกิดของคุณพ่อ เมื่อรถของเพื่อนทั้งสามออกไป พิมพ์และพลายก็เข้าไปในรถ เพื่อที่จะกลับหอพัก
V
V
V
ณ หอพัก
“เอ่อ คือว่า ส่งแค่นี้แหละค่ะ ถ้าเข้าไปข้างในจะหาทางกลับรถลำบาก จอดตรงนี้ละค่ะ เดี่ยวจะเดินไปเอง”
พิมพ์บอกโซเฟอร์ที่ขับให้จอดตรงนี้ เพราะทางข้างในไม่มีที่กลับรถ เพราะถนนมันแคบ เมื่อโซเฟอร์ได้ยินจึงทำท่าทีตะกุกตะกัก แต่ก็จอดให้ และไปเปิดประตูเพื่อช่วยพิมพ์ในการยกพลายให้ออกมาจากรถ และไปนำรถเข็นมาจากท้ายรถ เพื่อให้พลายนั่ง เมื่อทำอะไรเสร็จเรียบร้อย พิมพ์และพลาย ก็บอกลาคนขับรถและบอกให้เดินทางกลับอย่างปลอดภัย เมื่อรถขับออกไปไกล พิมพ์จึงเข็นพลายเข้าไปในซอย เพื่อไปหอพัก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
เสียงพลายกรี๊ด เมื่อข้างหน้าของตนมีแก๊งอัธพาล ดักอยู่ข้างหน้าพวกเธอทั้งสองคนเอาไว้ เมื่อชายหนุ่มที่เห็นหญิงสาวก็เดินมาล้อมพวกเธอเอา ก่อนจะมองด้วยสายตาที่หื่นกระหายในกาม พิมพ์เมื่อถ้าไม่ดี จึงตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครได้ยิน เพราะถนนตรงนี้ห่างไกลจากบ้านคน และหอพักของตนก็ห่างออกไปประมาณ500เมตร จึงไม่ได้ยินเสียง
ทั้งสองลับตาลง เมื่อเห็นพวกผู้ชายเดินเข้ามาใกล้ และจากนั้นก็ได้ยินในสิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
“ฮ่าๆๆๆ เงินก็ได้ แถมยังได้เมียอีก งานอะไรจะดีขนาดนี้ คุณ เพล นี้ทุ้มชะมัดให้จัดการคนที่ชื่อพลาย ”
เมื่อได้ยินดังนั้น พลายจึงลืมตาขึ้นมา และคิดว่าตนหูฝาดฟังผิดไปเอง แต่เมื่อผู้ชายคนหนึ่งพูดอีกรอบ เธอก็มั่นใจว่าเป็นเขา แต่ทำไม ทำไมกัน เขาถึงส่งคนมาหาเธอ เขารังเกียจฉันหรอ?? ทำไมกัน
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ขอบคุณ ผู้ที่ติมตามมากๆๆนะคะ แล้วถ้าไม่ดีตรงไหนติชมกันได้นะค่ะ แล้วจะรีบลงในตอนต่อไปค่ะ
ความคิดเห็น