คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่2~แค่ได้รักเธอ 100%
ตอนที่ 2
“ทุกคน ตื่นได้แล้ว จะสายแล้วนะ ไปโรงเรียนไหม ป่าน ณี โฟร์ พลาย ตื่นๆๆๆๆๆๆๆ”
พิมพ์ ปลุกเพื่อนๆที่นอนหลับเป็นตายอยู่ที่เตียง ให้ตื่นไปโรงเรียน เพราะว่าจะสายแล้ว หลังจากได้ยินเสียงพิมพ์ปลุก พลายก็ตื่นก่อนเป็นคนแรกและนั่งงัวเงียอยู่ที่เตียง แล้วสายป่าน ณีและโฟร์ก็ตื่นมาตามลำดับ เมื่อตื่นเสร็จ ณีก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำทันทีเพื่อที่จะอาบน้ำก่อนใคร เมื่อเพื่อนๆเห็นการกระทำของณีก็เริ่มส่งเสียงในความไม่พอใจที่ต้องคอยในการใช้ห้องน้ำ แต่พลายหญิงสาวที่เพิ่งโดนหักอกก็นั่งเงียบไม่ส่งเสียงอะไร พิมพ์เห็นความไม่ปกติของพลายจึงเดินเข้าไปถาม
“พลาย ลืมเรื่องเมื่อวานไปเถอะน๊า อ่ะ อ่า ตะ ตา ตาพลาย (O.O)”
เมื่อพิมพ์เอ่ยก็กำลังเดินเข้าไปหาต้องหยุดชะงักโดยทันที เมื่อพลายเงยหน้าขึ้นมา ทำให้เห็นตาของเธอที่บวมเบ่งเหมือนจะทะลักออกมา เมื่อสายป่านและโฟร์ได้ยินเสียงพิมพ์ จึงหันไปมองและอึ่งอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะระเบิดขำออกมา
“นี้ พวกแกขำอะไรนะห๊ะ ตาของฉันแค่บวมนิดหน่อยเอง”
พลายหันไปบ่นนิดหน่อย ก่อนที่จะเดินไปที่กระจก ทำให้เธอพบใบหน้าที่แท้จริงของเธอ ทำให้เธออึ้งไปชั่วขณะ เพราะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เมื่อเพื่อนๆเห็นปฏิกิริยาของพลายก็อดขำไม่ได้กับท่าทีซุ่มซ่ามของพลาย
“ฮ่าๆๆๆ ยัยพลาย เเกเเน่ใจหรอว่านั่นเรียกว่าตาอ่ะ ”
“ยัยป่าน เเกก็พูดเกินไป เเต่ฉันก็คิดเหมือนเเกหว่ะ ฮ่าๆๆๆ”
สายป่านเเละโฟร์ พูดพร้อมหัวเราะร่วน ก่อนที่จะพากันไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะไปโรงเรียนให้ทันก็ที่จะสายแล้วโดนทำโทษ
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
“นักเรียนทุกคน ครูขอจบการเรียนการสอนในวันนี้แค่นี้นะ ขอให้นักเรียนไปอ่านบทที่ 2 ทั้งหมดและสรุปมาให้ครูไม่ต่ำกว่า2หน้า ส่งภายในวันศุกร์นี้ ก่อนพักกลางวัน ถ้าเข้าใจก็ไปพักได้”
คุณครูที่เข้ามาสอนสั่งการบ้านนักเรียนก่อนที่จะไปพักทานอาหารกลางวัน เมื่อสอนเสร็จคุณครูก็เดินออกมาจากห้อง เพื่อให้นักเรียนพักผ่อนตามสบาย
เมื่อคุณครูออกไป นักเรียนส่วนใหญ่ก็เริ่มลงไปที่โรงอาหารทันทีเพื่อที่จะไปทานข้าว
“สายป่านจ้า ป่านสุดสวยและรวยมากก วันนี้เลี้ยงข้าวลูกช้างตาดำๆสักมื้อหนึ่งสิจ๊ะ *-* ”
ณี หญิงสาวเอ่ยทันทีที่คุณครูออกจากห้อง แล้วหันไปทำตาปิ๊งๆใส่สายป่านเพื่อให้เลี้ยงข้าวเหมือนวันอื่นๆ สายป่านมองสักพักแบบรำคาญ ก่อนที่จะพยักหน้าตอบรับ แล้วคิดว่า
‘ถ้าฉันไม่เลี้ยงมัน ฉันก็ไม่ได้ลอกการบ้านนะสิ - - อยากจะร้องไห้จริง T.T’
เมื่อณีเห็นว่าการเจรจาของเธอได้คำตอบเป็นที่น่าพอใจ เธอจึงกระโดดไปที่โรงอาหาร เพื่อที่จะไปต่อแถวสั่งข้าวมันไก่เจ้าโปรดของเธอ เมื่อเพื่อนๆเห็นก็อดขำไม่ได้กับอาการดีใจออกนอกหน้าของเธอ และส่ายหัวให้กับความขี้งกอันดับหนึ่งของเธอ ก่อนที่จะเดินตามไปติดๆ
หลังจากสั่งอาหารที่จะมากินในมื้อกลางวันเสร็จพวกเธอก็หาที่นั่ง เพื่อที่จะกินข้าว เมื่อหาเจอก็เดินตรงไปที่โต๊ะ แต่ก็ทำให้พวกเธอชะงักลงทันทีเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วคือนายเพล อดีตแฟนหนุ่มของเพื่อนเธอ เมื่อเห็นดังนั้นจึงมองหาที่นั่งใหม่แต่มีเสียงดังขัดขึ้นมาก่อน
“นั่งตรงนี้ก็ได้นะครับ พวกเราไม่ว่า แต่ถ้าจะหาที่ใหม่ก็คงไม่มีแล้ว นั่งด้วยกันเถอะนะครับ”
วี เพื่อนชายสุดหล่อของเพลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นกลุ่มสาวๆกำลังหาที่นั่งใหม่ เมื่อได้ยิน ณี โฟร์ ป่านจึงมองไปทางต้นเสียงแต่พิมพ์ขัดขึ้นก่อนจะอธิบายให้ทุกคนยอมนั่งตรงนี้ เพราะไม่มีที่นั่งใหม่แล้ว เมื่อเพื่อนๆเข้าใจจึงนั่งลง ที่นั่งของพลายกับเพลอยู่ตรงข้ามกันทำให้ทั้งคู่กินกันไม่ลง เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้าม ข้างๆของพลายคือวี ชายหนุ่มที่ชอบเธอมาก อดที่จะไม่แอบมองใบหน้าของพลายได้เมื่อเพล เห็นจึงก้มหน้าก้มตาลงไปกินต่อ
“นี้ ยัยกิ๊ฟ ดูพี่เพล กับพี่วี ดิ นั่งอยู่กับแก๊งยัยพลายอ่ะ แกยอมหรอ”
เพื่อนสาวที่ชื่อว่า น้ำ เห็นหนุ่มที่ตนเองหมายปองกำลังอยู่กับแก๊งสาวๆที่หล่อนไม่ชอบ ก็ชี้ให้เพื่อนดูและยุแยงให้เพื่อนไปหาเรื่อง
“ยัยพลาย พูดดีๆไม่รู้เรื่องกันใช่ไหม ได้ เดี้ยวฉันจะจัดให้แกแน่”
เมื่อเสร็จ กิ๊ฟก็เดินไปที่โต๊ะ ที่ชายหนุ่มของเธอนั่งอยู่ เมื่อไปถึง ก็ตบไปที่โต๊ะเสียงดัง ทำให้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ หันหน้ามามองอย่างสนใจ
“นี้ ยัยพลาย เพลเขาก็พูดแบบเข้าใจแล้วนะ แต่เธอก็ยังจะหน้าด้าน มานั่งกับคนที่เขามีเจ้าของแล้ว”
เมื่อไปถึงที่โต๊ะ กิ๊ฟก็ด่าไปที่พลายอย่างเสียงดังเลยทันที ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันหน้ามาสนใจใคร่รู้ เมื่อด่าเสร็จ กิ๊ฟก็เดินเข้าไปจิกหัวพลายให้ลุกขึ้นมา และตบลงไปที่หน้าของพลายอย่างเต็มแรงทั้งสองข้าง ทำให้เลือดซิบที่มุมปาก เมื่อเห็นกิ๊ฟจะตบพลายอีกรอบ เพลได้เอาตัวเข้าไปรับแทนทำให้โดนตบแทน เมื่อกิ๊ฟรู้สึกตัวก็จะเข้าไปดู แต่ถูกสายป่านขัดเอาไว้ซะก่อน พลายเห็นจึงเข้าไปดูเพล แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวาน พลายก็พละออกจากเพล ก่อนที่จะเดินหนีออกไปจากโรงอาหาร เพลเห็นจึงเดินตามไปดู
“นี้ คิดผิดไปหน่อยมั้ง ที่ลุยเดี่ยวเข้ามาหาเรื่องพวกฉันอย่างนี้นะ”
โฟร์เอ่ยขึ้น หลังจากเห็นพลายวิ่งออกไปจากที่นี้ เมื่อเอ่ยเสร็จ โฟร์ ป่าน และณี ก็ตั้งท่าที่จะมีเรื่องกับอีกฝ่ายทันที เพื่อนทั้งสามแปลกใจมากที่พิมพ์ไม่เข้ามาห้ามเพราะปกติถ้าจะมีเรื่อง พิมพ์จะเข้ามาห้ามเสมอ แต่ครั้งนี้เธอคงคิดว่ามากไป จึงไม่บ่นอะไร เมื่อเพื่อนๆเห็นก็ทางสะดวก และค่อยๆเดินเข้าไปหายัยกิ๊ฟที่ตบพลายจนเลือดออก เพื่อที่จะตบแทนเพื่อน เมื่อเห็นดังนั้น กิ๊ฟจึงเดินถอยหลังทันทีที่ตนคิดว่าเจออันตราย กิริยานั้นทำให้ทั้งสามหัวเราะขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า
“นี้ ถ้ากลัวก็อย่ามายุ่งกับพวกฉันอีก ระวังปัสสาวะร่วงนะจ๊ะ” โฟร์เอ่ย
“ถามจริงเถอะ ไปด่าเขาว่าหน้าด้านนะ ลองจับหน้าตัวเองรึยัง ฉันว่านะ ขนาดเอาไฟมาลนหน้า ยังไม่รู้สึกเลยมั้ง” สายป่าน สาวปากจัดเอ่ยสมทบ
“จะไปว่าเขาอย่างนั้นได้ยังไง มันแรงไปนะ ฉันว่า เอาค้อนร้อยปอน มาทุบ หน้าชียังคงเดิมอยู่เลย 555555+ ”
เมื่อณีพูดจบ ทั้งสามคนก็หันหน้ามาหัวเราะกันอย่างชอบใจ คนที่อยู่ในโรงอาหารเมื่อได้ยินก็แอบยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง ในความสะใจที่เธอทำให้ยัยกิ๊ฟที่ชอบหาเรื่องคนอื่นเขาไปทั่ว แล้วบอกว่าผู้ชายคนนี้คือของตน เมื่อกิ๊ฟโดนด่ากลับบ้างตนเองก็รับไม่ได้และกรี๊ดเสียงดัง ก่อนที่จะเดินปึงปังออกไป ทำให้คนทั้งสามตบมือชื่นชมตอนจบที่พวกเธอก่ออย่างสวยงาม
V
V
V
V
V
V
V
V
V
หลังจากเกิดเรื่องที่โรงอาหาร พลายก็เดินหนีเพลออกมาทันที เพราะกลัวว่าตนเองจะตัดใจจากเขาไม่ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้น พลายจึงรีบเดิน จนทำให้ตนเองสดุดรากไม้ที่ใต้ต้นไทร หกล้ม ทำให้ข้อเท้าพลิก เพลที่ตามพลายมาติดๆ เห็นดังนั้น จึงรีบเข้าไปช่วยพยุง เมื่อพลายเห็นดังนั้นจึงรีบลุกเดินขึ้น ทำให้ล้มอีกครั้งหนึ่ง
“นี้ เธอจะหนีฉันทำไม ฉันอุตส่าห์มาช่วย แทนที่จะมาขอบคุณกัน”
พูดเสร็จเพลก็เดินเข้าไปอุ้มพลายขึ้นมาเพื่อที่จะพาไปส่งห้องพยาบาล พลายยอมให้เพลอุ้มไปห้องพยาบาลโดยดีไม่มีขัดขื่น
‘ทำไม ทำไมกัน ฉันอุตส่าห์จะตัดใจจากเขาแล้ว แต่ทำไมเขาถึงต้องมายุ่งกับอีกครั้ง นายรู้ไหม มันทำให้ฉันคิด ว่านายยังรักฉันอยู่’
พลายคิดกับตัวเอง เมื่อคิดได้พลายก็มองไปที่หน้าของเพล อดีตคนที่เคยรัก(มั้ง) เมื่อเธอมองย้อนกลับไปเรื่องเมื่อวาน นั้นทำให้พลายร้องไห้อีกครั้ง เมื่อเพลเห็นก็ตกใจกับกิริยาของพลายที่อยู่ๆก็ร้องไห้
‘ นี้พลาย เธอคบกับฉัน ไม่รู้หรอไง ว่าฉันแพ้น้ำตาผู้หญิง ’
นั้นเป็นสิ่งที่เพลคิด ก่อนที่จะปลอบพลายโดยการลูบหัวและพูดปลอมเหมือนที่เคยทำตอนเป็นแฟนกัน
“นี้ เธอยังขี้แหย่ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเคยนะ ”
เพลพูดกับพลาย เมื่อถึงห้องพยาบาล เพลเปิดประตูเข้าไป เพื่อไปขอยาจากคุณครูห้องพยาบาลแต่คุณครูไม่อยู่ เพลไปวางพลายที่เตียงก่อนที่จะไปหากระปุกยามาทำแผลให้ เมื่อหาเจอ เพลก็เดินตรงมาหาพลายที่นั่งรออยู่ที่เตียง
“เอาเท้ามา”
เพลพูดกับพลาย ก่อนที่จะไปดึงเท้าพลายที่พลิกอยู่อย่างไม่ระวัง ทำให้พลายร้องโวยวายดังลั่นห้องด้วยความเจ็บปวด และถีบเพลด้วยเท้าข้างขวาอีกข้างหนึ่งทีไม่เจ็บ ทำให้เพล ล้มกลิ้งลงไปที่พื้น ด้วยความต้องใจทำพลายลุกขึ้นเพื่อที่จะไปดูเพล ว่าเป็นอย่างไรบ้างโดยไม่ได้นึกถึงขาที่เจ็บ ทำให้เมื่อเหยียบเท้าลงไปพลายเกิดการล้ม และ......
โอ้ยยย!!
หลังจากพลายล้มลงไป พลายร้องออกมาด้วยความเจ็บเท้าทำให้พลายได้ไปนอนทับข้างบนตัวเพล ชายหนุ่มที่นอนบนพื้นอยู่ก่อนแล้ว การล้มของพลายทำให้ เพลและพลายหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ ทั้งสองคนมองตากัน เมื่อรู้สึกตัว ทั้งคู่ก็ลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วต่างคนต่างนั่งไม่กล้าที่จะคุยกันในเรื่องเมื่อกี้ เนื่องจากเกิดอาการเขินนิดหน่อยเพราะตอนเป็นแฟนกันไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ทำให้ทั้งคู่เลือกที่จะเงียบ
เมื่อเงียบไปนาน ทั้งคู่ก็รู้สึกอึดอัด ทำให้ทั้งคู่หันหน้าและเอ่ยขึ้นพร้อมกันว่า
“เอ่อ คือ ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อกี้/เอ่อ คือ ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อกี้นะ”
หลังจากพูดเสร็จ ทั้งคู่ก็หัวเราะ เพราะว่าพวกเขาพูดพร้อมกัน ที่จริงทั้งคู่หัวเราะเพราะกลบเกลื่อนความเขินที่ก่อตัวขึ้นที่ใบหน้าจากสีขาวกลายเป็นสีแดงอ่อน เมื่อทั้งคู่เลิกหัวเราะ เพลก็เดินไปอุ้มพลายให้ขึ้นมานั่งที่เตียง และทำแผลที่ทลอกเพราะล้มให้ ก่อนที่จะไปทายาตรงข้อเท้าที่พลิก ก่อนที่จะตามด้วยผ้าพันแผล
การที่เพลทำดีกับเธออย่างนี้ ทำให้พลายสงสัยว่า เขาจะทำไปเพื่ออะไร ทั้งๆที่เขาก็หมดรักเราแล้ว หรือว่าเขายังรักเราอยู่ แต่มีเหตุผลที่ต้องเลิก ต้องใช่แน่ๆ
‘ถึงฉันคิดว่าฉันจะตัดใจจากเขา แต่พอเขามาทำดีด้วยหน่อย หัวใจของฉันก็เต้นไม่เป็นจังหวะแล้วสิ ขอโทษนะเพล ฉันไม่สามารถที่จะตัดใจจากนายได้ ขอโทษจริงๆ แต่ถึงนายไม่รักฉัน ขอให้ฉันได้รักนายก็พอแล้ว ’
-------------------------------------------------------------------------------------
เป็นยังไงกันบ้างค่ะกับตอนที่2
ขอให้สนุกกับการอ่านถ้าไม่สนุกหรือย่ำแย่ยังไง
ก็สามารถติชมกันได้นะค่ะ เพราะไรเตอร์ยังมือใหม่อยู่
ขอขอบคุณที่ติดตามผลงานค่ะ
ความคิดเห็น