คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : season 3 found
ตอนที่3
หลังจากอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตนเองให้เพื่อนสนิทฟังแล้ว น้ำตาที่เคยหายไปก็กลับมาใหม่จนมันหยุดร้องไม่ได้ ได้แต่นั่งร้องไห้ตัวโยนอยู่บนเตียงนุ่มของตนเองที่มีเพื่อนสนิทคอยปลอบอยู่
“แล้วแกจะทำยังไงต่อ”
ณีเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง ตั้งแต่รู้จักกันมา ยัยพิมพ์ไม่เคยร้องไห้ให้เขาเห็นมาก่อนเลยสักครั้งเดียว แล้วนี้มันก็เป็นเรื่องใหญ่พอตัวเลยที่เดียว ถ้าไม่เครียดจริงๆคงไม่ร้องออกมาหรอก ถามไปก็ลูบหลังไป หลังจากร้องไห้ จนตัวโยน
“ฮึก ไม่รู้สิ ฉันกะจะ โทรไปต่อรองกับเขานะ”
“ไหนเบอร์ล่ะ ฉันช่วยคุยเอาไหม”
ณีถามพลางแบมือขอเบอร์อีกฝ่าย โดยที่คนตรงหน้านั่งส่ายหัว อย่างกับผีเข้า
“ไม่เอาอ่ะ ณีชอบพูดอะไรรุนแรง เดี๋ยวมันจะยิ่งไปกันใหญ่”
“ชริ ไม่ยุ่งก็ได้ ”
ณีสะบัดหน้าหนี ก่อนจะยื่นมือไปหยิบ โทรศัพท์เครื่องหรูของเพื่อนมาให้เจ้าตัวทำธุระที่ต้องการ พิมพ์รับโทรศัพท์ก่อนจะหยิบกระดาษที่จดเบอร์อีกฝ่ายออกมา และคลี่มันออกเพื่อที่จะกดเบอร์โทรหา โดยมีณีเป็นผู้บอกตัวเลย ทั้งๆที่ไม่ต้องบอกก็ได้
“เบอร์คุ้นๆอ่ะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน” ณีบ่นกับตัวเอง
“อะไรหรอณี” พิมพ์เงยหน้าขึ้นมาถาม ก่อนจะหยิบโทรศัพท์แนบหูตัวเองรอสายอีกฝ่าย ณีก็ส่ายหัวตอบ ก่อนจะเอาหูไปแนบเครื่องโทรศัพท์อีกข้าง ก่อนจะโดนฝ่ามือบางผลักหัวออกไป แล้วทำปากจุ๊ๆใส่ บอกเป็นนัยให้อีกฝ่ายเงียบๆ โดยยัยณีก็งอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตู๊ดดดดดดดดดดดด[ฮัลโหลครับ]
หลังจากรอมาเกือบชาติ(?) อีกฝ่ายที่รอคอยก็รัยสายสักที พิมพ์ที่รออยู่ถึงกับพูดอะไรไม่ถูก หลังจากได้ยินเสียงตอบรับของอีกฝ่าย เป็นเสียงทุ้ม เข็ม ที่เอ่ยออกมาจากปลายสาย
รับสายแล้วจะทำไงดี โอ๊ยย อยากจะบ้าตาย
พิมพ์ครวญครางในใจ ก่อนจะตั้งสติ เอ่ยตอบรับอีกฝ่าย เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอ่ยออกมาอีกครั้ง
[ฮัลโหลครับ]
“เออ ส สวัสดีค่ะ คือ คือ ดิฉัน”
[ไม่ทราบว่าใครพูดครับ ถ้าไม่บอกผมจะวางแล้วนะครับ]
“อ่ะ เดี๋ยวสิคะ คือฉันเป็นลูกสาวของคุณอนันต์ พัฒนะปรีดี ค่ะ”
[อ่า ไม่ทราบจะโทรมาทำไหมครับ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแล้วนี้ครับ อยากเจอหน้าคู่หมั้นไวๆหรอครับ]
“ไม่ใช่ค่ะ คือ ฉันจะโทรมาต่อรองเรื่องงานหมั้นของคุณกับฉันนะค่ะ”
[คุณจะโทรมาต่อรองอะไรอีกละครับ โอกาสที่ผมให้คุณไป คุณก็ทำลายมันแล้วนี้ครับ คุณจะเอายังไงครับ]
“ค คือ ก็ใครให้คุณโทรมาบอกกระทันแบบนี้ล่ะคะ”
[อ้าว ผมผิดหรอครับ ถ้าคุณเก่งจริง คุณก็ต้องสอบได้อยู่แล้ว แต่ก็........]
“คุณนี้มันเสียมารยาทจริงๆเลย เป็นพวกชอบดูถูกคนอื่นหรือยังไงคะ”
หลังจากได้ยินคำสบประมาณของปลายสาย พิมพ์ก็ปี๊ดแตกเลยทันที แต่ก็ยังมีณีที่คอยบอกให้สงบสติอารมณ์และเอาหนังสือธรรมะมาโชว์(?)เพื่อให้เขาสงบลง
[แล้วคุณจะเอายังไงครับ]
“คุณ จะให้ฉันเลือกหรอคะ??” พิมพ์ถามกลับให้แน่ใจ
[ครับ]
“งั้น ยกเลิกงานหมั้นได้ไหมคะ”
[55555 ผมกะไว้แล้วว่าคุณจะพูดแบบนี้ คำตอบก็คือ ไม่ อย่างแน่นอนครับ]
“ไหนบอกว่าจะให้ฉันเลือกไงคะ”
[คุณหมดสิทธ์ที่จะใช้ทางเลือกนั้นแล้วครับ ผมมีข้อเสนอ]
“…………....”
[ถ้าคุณสอบได้คะแนนเต็ม 100ได้ วิชาคณิต วิทย์ อังกฤษ วิชาไหนก็ได้ในสามวิชานี้ ในการสอบก่อนเรียนของคุณ ผมจะยอมยกเลิกสัญญาหมั้น ]
“จริงหรอคะ คุณห้ามผิดสัญญานะค่ะ”
[ผมสัญญาด้วยเกียรติของว่าที่ลูกเขยพัฒนะปรีดีครับ ^^]
“พูดอะไรกันคะ แต่ขอบคุณมากค่ะที่ให้โอกาส แค่นี้นะคะ”
[ครับ]
หลังจากจบบทสนทนาครั้งแรกของพวกเขา รอยยิ้มมุมปากก็เกิดขึ้นทันทีหลังจากว่างสายจากว่าที่คู่หมั้นของเขา
“หึ ถ้าคุณสอบได้ ผมจะยอมรับมันได้ไหมนะ”
.....................................................................
...................................................
...............................
..................
..........
....
“เป็นยังไงบ้าง ฝ่ายนั้นพูดว่าอะไร”
ณีเอ่ยถามทันที ที่เห็นเพื่อนรักของตนเองว่างสายฝ่ายนั้นมาแล้ว สิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มที่ยิ้มจนเกือบจะฉีกถึงใบหู
“เขาบอกว่า ถ้าฉันสอบได้เต็มร้อยคะแนน ฉันไม่ต้องหมั้นกับเขาแล้ว ^^”
พิมพ์พูดไปก็โดดไป ไม่มีวันไหนมีความสุขเท่าวันนี้มาก่อนเลย ณีที่ได้ยินพิมพ์พูดเสร็จก็ถึงกับเหวอ เต็มร้อย OoO!!!
“เต็มร้อยเนี้ยน่ะ แกจะทำได้ยังไง ยัยพิมพ์ เขาจะเอาวิชาพระพุทธหรอ”
หลังจากได้ยินสิ่งที่ณีพูด พิมพ์ก็หุบยิ้มทันที นั้นนะสิ ‘วิชา คณิต วิทย์ อังกฤษ’ อยู่ๆคำพูดของว่าที่คู่หมั้นก็ดังเข้ามาในสมอง
“ณี จะทำยังไงดีอ่ะ เขาบอกว่าให้แค่วิชาคณิตวิทย์และอังกฤษเท่านั้นอ่ะ แล้ว3วิชานี้ ฉันไม่เคยได้เต็มร้อยมาก่อนเลยนะแก ได้แต่วิชาพระพุทธนะแหละ ทำยังไงดีอ่ะ ณี Y3Y”
พิมพ์พูดไปเขย่าตัวณีไป เขย่าจนวิญญาณของณีเกือบออกจากร่าง ดีที่ณีดัน(ถีบ)พิมพ์ออกไป ก่อนที่ตัวเขาเองจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกที่สวยงามแห่งนี้
“แกจะไปกลัวอะไร ฉันได้เต็มร้อยวิชาอังกฤษนะ ส่วนยัยโฟร์ก็ได้เต็มร้อยวิชาเลขนะ แกลืมเพื่อนที่แสนจะเพอร์เฟกต์ไปหรอไงห๊ะ”
“อ่า จริงด้วย พวกแกเหมือนนางฟ้าที่ลงมาโปรดฉันเลยนะ แกติวให้ฉันด้วยนะ เพื่อเพื่อน แกทำได้อยู่แล้ว [*o*]”
พิมพ์คลานเข้าไปจับแขนณีก่อนจะเอาหัวซุกไซร้ไปที่แขนณีอย่างอ้อนๆ เหมือนชอบทำอยู่ที่หอ
“แหะๆๆ โทษนะยัยพิมพ์ ฉันต้องไปกับพี่อ่ะ แล้วกลับมา ก็เกือบจะเปิดเทอมแล้ว แกช่วยตัวเองไปก่อนนะ”
“อะไรอ่ะ ไหนบอกจะช่วยไง แล้วนี้หนีไปไม่ช่วยเพื่อนตาดำๆคนนี้หรอ”
ณีกำลังอ้าปากจะเถียง แต่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดซะก่อน เจ้าหล่อนเลยหุบปากและเอื้อมมือไปกดรับปลายสายที่ดังเข้ามาแทน
“ฮัลโหล อะไรนะ อยู่หน้าบ้านแล้ว โอเคๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ อือ เดี๋ยวเจอกัน”
หลังจากวางโทรศัพท์เสร็จ ณีก็หันมายิ้มให้กับพิมพ์ ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋า แล้วเตรียมตัวออกจากห้องนี้ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเสียงหวานของเพื่อนสาวขัดขึ้นมาก่อน
“ศิลาณี ไม่รักเพื่อนพิมพ์คนนี้แล้วหรอไง ทำไมถึงทำกับพิมพ์อย่างนี้ล่ะ [*^*]”
ณีที่เห็นสายตาของเพื่อนเต็มไปด้วยความหวังที่นั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงก็อดจะเดินถอดหายใจเข้ามาหาไม่ได้ ดูสายตาคู่นี้สิ ทำไมมันช่าง
กวนฝ่าพระบาทได้ขนาดนี้!!!
“ไม่ต้องมาเล่นละครเลยยัยพิมพ์ เก่งนักก็อ่านหนังสือด้วยตัวเองไปก่อนนะจ๊า”
ณีพูดเสร็จก็ส่งยิ้มร้ายให้ ก่อนจะเอื้อมมือไปผลักหัวพิมพ์ด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเดินสะบัดตูดออกไปจากห้อง ปล่อยให้เพื่อนสาวนั่ง พองปากอยู่บนเตียงคนเดียว
…………………………………………..
แสงแรกของวันได้กระทบเข้าที่ม่านตาสวยของคนที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มลายโดเรมอน การ์ตูนเรื่องโปรดของเจ้าหล่อน แสงแดดช่วยปลุกร่างบางที่นอนหลับแทนนาฬิกาปลุกได้เป็นอย่างดี
“อ่า สดชื่นจัง ”
พิมพ์พูดขึ้นมา ก่อนจะบิดขี้เกียจ แล้วหันไปมองนาฬิกาเรือนสวย ที่บ่งบอกเวลาว่าเพิ่งจะหกโมงเช้า ก่อนจะลุกขึ้นไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวลงไปทำกิจกรรมที่เจ้าหล่อนชื่นชอบ ก็คือ ทำบุญตักบาตร
ผ่านไป 20 นาที
พิมพ์เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก็พบกับเจ้าของบ้านสองคนที่กำลังงานอยู่กับการเตรียมของทำบุญในเช้าวันนี้ พิมพ์เมื่อเห็นดังนั้นก็ลงไปช่วยหยิบจับข้าวของที่ตนพอจะทำได้บ้าง ก่อนจะยกไปตั้งที่หน้าบ้านและรอพระมาใส่บาตร
เมื่อทำบุญเสร็จแล้ว พิมพ์ก็ได้บอกเรื่องที่เขาโทรไปคุยกับว่าที่คู่หมั้นของตนกับเรื่องข้อเสนอที่ฝ่ายนั้นเสนอมา
“พ่อรู้เรื่องแล้วล่ะลูก”
“อ้าว เขาโทรมาบอกพ่อหรอคะ ชิ่งตัดหน้าหนูซะก่อนอีก”
“^^ ก็ดีแล้วนี้ลูก วันนี้คุณพ่อของหนูเขามีคนมาแนะนำหนูด้วยนะลูก”
คุณนายหญิงของบ้านเอ่ยตอบกลับ ก่อนจะเปิดประโยคปริศนาที่ตั้งข้อสงสัยให้กับลูกสาวของตนเองอีกครั้ง
“ใครคะ คู่หมั้นของหนูหรอ หนูไม่ต้องการพบเขานะค่ะ”
“ไม่ใช่ลูก คนนี้คือคนที่จะมาช่วยลูกไง ป่ะ เข้าบ้านกันก่อนดีกว่า”
พ่อเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะลูบหัวลูกสาวและพาเดินเข้าไปในบ้าน ใช่แล้ว คนที่เขาต้องการจะแนะนำคือคนที่ลูกสาวของเธอต้องการอย่างแน่นอน
“พิมพ์ มานี้เร็วลูก”
เสียงคุณนายหญิงของบ้านตะโกนเรียกลูกสาวของตัวเองที่ไปยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ที่สวนหลังบ้าน ให้เข้ามาในตัวบ้าน โดยมีสามีของหล่อนยืนอยู่ข้างๆ
“คะๆๆๆๆ”
พิมพ์เมื่อได้ยินเสียงแม่ตัวเองเรียนกก็รีบเดินไปวางบัวรดน้ำ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในตัวบ้าน ก็พบว่าพ่อแม่ของตนกำลังยืนคุยอยู่กับชายหนุ่มแปลกหน้า
“เรียกทำไมคะ สวัสดีคะ แล้วนี้............”
พิมพ์เอ่ยถาม ก่อนจะยกมือไหว้สวัสดีบุคคลมาใหม่ของบ้านที่มองมายังเธอด้วยสายตาที่ดูแปลกๆชอบกล
“สวัสดีครับ ผมไรอัน จะมาเป็นติวเตอร์สอนพิเศษให้กับคุณหนูครับ”
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งแนะนำตนเองกับคุณหนูของบ้านทันที ที่เห็นอีกฝ่ายจะเอ่ยถามชื่อเขา จากพ่อแม่ของตน พูดเสร็จร่างสูงตรงหน้าก็ยิ้มหวานมาให้พิมพ์ที่ยังยืนเอ๋อตรงหน้า
‘น่ารักชะมัด’
“ติวเตอร์?? เอามาทำไมกันคะ”
พิมพ์เอ่ยถามคุณพ่อ คนที่คุณพ่อบอกว่าจะแนะนำคือคนนี้นะหรอ ร่างหนาที่สูงกว่าเข้าตั้งเกือบ20เซน ที่ยืนยิ้มให้เขาไม่หุบมาในชุดสูทสีดำ ที่เข้ากับเจ้าตัวอย่างกับเป็นของที่เกิดมาคู่กัน และในมือนั้นอีก หนังสือเล่มหนาหลายเล่มที่พร้อมจะการันตีเรื่องที่จะมาติวกับเธอได้เป็นอย่างดี แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันจะเอามาทำไม
“อ้าว พ่อก็เอาสอนลูกไง ลูกจะได้สอบได้คะแนนเต็มร้อยตามเงื่อนไขของฝ่ายนั้นยังไงล่ะลูก”
เมื่อเสร็จสิ้นคำอธิบาย พิมพ์ก็ถึงบางอ้อเลยทันที คุณพ่อของเธอนี้เก่งชะมัด ผ่านไปได้วันเดียวก็หาติวเตอร์ที่จะมาสอนเธอได้แล้ว รักพ่อจัง >.<
“จะให้ผมเริ่มสอนวันไหนดีครับคุณหนู”
หลังจากเงียบไปนาน ร่างสูงก็เอ่ยขึ้นมาถาม ร่างบางที่ตัวเองต้องสอนหนังสือให้
“วันไหนก็ได้ค่ะ สะดวกทุกวัน แล้วก็ไม่ต้องเรียกว่าคุณหนูนะค่ะ เรียกพิมพ์ก็พอ”
“ครับ งั้น เริ่มสอนวันนี้เลยนะครับ”
……………………………………………………
กรี๊ดดดดดดดดดด สองตอนรวดในวันเดียว แทบตายค่ะ แต่เพื่อลีดเดอร์ ไรท์ทำได้อยู่แล้ว แต่งไม่ดียังไงบอกกันด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ความคิดเห็น