คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1~เลิกกันเถอะ 100%
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
“ไอ้พลาย แกจะไม่สวีตกะแฟนแกในวันงานโรงเรียนสักพักได้ไหมย่ะ”
สายป่าน หญิงสาวสุดสวยเอ่ยขึ้น หลังจากรำคาญ เพื่อนสาวที่สวีตกับแฟนหนุ่มสุดหล่อ จนไม่ได้เที่ยวกับเพื่อน
“ช่ายย เห็นด้วยกับไอ้ป่านที่สุ๊ดดดดดดดดด ค่อยสวีตกันวันหลังได้ป่ะ ถ้าพรุ่งนี้โลกแตกฉันจะไม่ว่าแกเลย”
ณี หญิงสาวเพื่อนสนิทอีกคนพูดเสริมขึ้นมา และเดินไปแซรงกลางของทั้งคู่ให้ออกจากกัน
“พวกแกนี้นะ เออๆก็ได้ แปปละกัน”
พลายหญิงสาวที่โดนเพื่อนต่อว่าก็พูดขัดขึ้นมา ก่อนจะหันไปบอก เพล แฟนหนุ่ม ให้ไปก่อน แฟนหนุ่มจึงนัดไปหาที่ร้านเดิมและเวลาเดิม เมื่อพูดเสร็จ เพล ก็เดินออกไป ก่อนที่พลายจะหันกลับมายิ้มให้เพื่อน 5 คน ที่คอยอยู่ และกระโดดไปเกาะคอ แล้วก็เดินเที่ยวเทศกาลวันงานโรงเรียน
.
.
.
.
.
เวลา 15.30 นาที
“เพื่อนๆ พลายไปก่อนนะ ได้เวลานัดแล้วนะ เดี่ยว พี่เพลจะรอนาน”
พลายบอกลาเพื่อนๆ ก่อนที่จะขอตัวออกไปเจอแฟนหนุ่มที่นัดเจอกันไว้ที่ร้านเดิม ด้วยท่าทางร่าเริง หลังจากที่พลายเดินห่างออกไป เพื่อนทั้ง5คนก็คุยกันว่า
“นี้ ตามพลายไปดีป่ะ อยากรู้อ่ะ”
โฟร์กัส เอ่ยขึ้น ซึ่งเป็นที่ต้องการของเพื่อนอีกทั้ง3คน ที่อยากจะสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน เมื่อตกลงกันได้ ทั้งหมดก็ได้เดินตามพลายไปที่ร้านไอศกรีม เจ้าโปรดของพวกเธอ
.
.
.
.
.
.
เมื่อมาถึงพลายก็พบว่าเพลมารอเธออยู่ก่อนแล้ว แต่สิ่งที่หน้าตกใจคือ เพลแฟนหนุ่มของเธอนั่งกับอยู่สาวสุดเซกซี่และกำลังป้อนไอศกรีมเข้าไป แฟนหนุ่มของเธอ แต่พลายไม่คิดอะไรนอกเสียจากพวกเขาจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆแค่นั้น เมื่อถึงหน้าประตูพลายจึงเปิดประตูเข้าไป พลายก็เดินไปยังโต๊ะที่เพลแฟนหนุ่มของเธอนั่งอยู่
“มาแล้วหรอ พลาย นั่งสิ”
เมื่อเพลเห็นพลายเดินเข้ามา จึงชวนพลายให้นั่งลง ก่อนจะอ้าปากให้สาวสวยป้อนไอศกรีมให้ แฟนสาวเห็น แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป จนแฟนหนุ่ม พูดออกมาว่า
“พลาย เราเลิกกันเถอะ ฉันไม่ชอบเธอ ฉันมีคนใหม่แล้ว เขาคือคนที่นั่งด้วย ชื่อ กิ๊ฟ เราจบความสัมพันกันแค่นี้นะ”
.
.
.
.
.
เมื่อพลายนั่งลงเสร็จ เพลก็พูดตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอ เมื่อพลายได้ยินทำให้เธออึ้ง ทึ่ง และช็อกไปในเวลาเดียวกัน เมื่อผ่านไปสักพักพลายเริ่มตั้งสติ แต่ก็ทำให้เธอไม่สามารถเห็นชายหนุ่มคนแรกที่เธอรักได้เพราะน้ำตาได้ไหลออกมาไม่ขาดสายหลังจากเพลบอกเลิก แต่หญิงสาวก็เอ่ยถามขึ้นมา
“ทำไมล่ะ ฉันไม่ดีตรงไหน บอกฉันสิ ฉันจะพยายามแก้ไข ไหนเธอบอกว่าเธอชอบฉันมากไงล่ะ ทำไม....”
พลายถามเพลทั้งน้ำตาและจับมือแฟนหนุ่มของตน เพื่อเป็นการวิงวอนให้เขาไม่เลิกกับเธอ แต่เพลก็ได้สะบัดมันออกก่อนที่จะเอ่ยข้อข้องใจของพลายให้กระจ่าง
“ไม่เห็นจะต้องถามเลย เธอมันจืด ไม่มีรสนิยมและอีกอย่าง เธอมันน่าเบื่อ ที่ฉันลดตัวไปคบกับเธอเพราะเห็นเธอไม่เหมือนใครดี แต่ที่ไหนได้ เธอมันก็แค่..... ”
เปรี๊ยะ!!!
เสียงที่เกิดขึ้น มาจากเพื่อนสาวของพลายที่แอบดูอยู่ ทนไม่ได้จึงเดินเข้ามาและตบเข้าที่หน้าของเพลอย่างแรงจนทำให้เกิดรอยนิ้วบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เมื่อพลายเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เธอรีบวิ่งเข้าไปห้ามณี ก่อนที่ณีจะเข้าไปซ้ำเติม
“ยัยพลาย แกจะขวางไอ้ณีไปทำไมว่ะ ให้หมอนี้มันโดนจัดซักชุดจะเป็นไรไป อย่าลืมนะเว้ย เมื่อกี้มันทำอะไรกับแกไว้”
โฟร์กัสประท้วงทันทีที่พลายเพื่อนสาวของตนเข้ามาห้าม ขณะที่ทำเลาะกันอยู่ กิ๊ฟหญิงสาวที่เพลควงมาด้วยได้ไปดูชายหนุ่มของตนก่อนที่จะเดินมาหา ณี หญิงสาวที่ตบหน้าแฟนของตน
“ยัยทอม แกกล้าดียังไงมาตบหน้าแฟนขาของฉันย่ะ”
หลังจากพูดเสร็จ หญิงสาวได้ง้าง มือเพื่อที่จะตบณี และเหวี่ยงลงไปที่ใบหน้าเต็มแรง
“หยุดนะ”
เปรี๊ยะ
ก่อนที่หญิงสาวจะตบ พลายได้พูดขึ้นมาและเอาตัวเองไปขว้างทำให้ตนเองโดนตบไปที่หน้าอย่างเต็มแรง ทำให้พลายล้มลงไปนอนก้นติดที่ข้างล่าง เมื่อเพื่อนๆเห็นจึงรีบเข้าไปประคองทันที เมื่อลุกขึ้นมาได้ ณี สายป่านและโฟร์กัสก้เริ่มบ่นกับการกระทำที่สิ้นคิดของพลายทันที แต่ยังโชคดีที่มีพิมพ์มาคอยห้ามไว้
“นี้ นายเพล ขอบคุณนะ ที่เลิกกับเพื่อนของพวกฉัน พลายมันจะได้หมดเวรมันกรรมกับนายซะที”
สายป่านพูดทิ้งท้าย ก่อนที่จะพาเพื่อนๆออกจากร้านและไม่ลืมที่จะไปจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์ เพลชายหนุ่มที่พึ่งจะโดนตบ ลูบหน้าตนเองที่แก้มซ้าย ก่อนจะมองตามหลังพวกเธอออกไปจนเดินห่างออกไปไกล
“พลาย ฉันขอโทษ”
เพล ชายหนุ่มได้พูดกับตนเองเบาๆก่อนจะแยกจากหญิงสาวที่ควงมาด้วยแล้วเดินออกจากร้านไปขึ้นรถ Ferrari 599 GTB Fiorano สีแดงของตนเองและวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูง
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากที่ออกมาจากร้าน ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะบอกเลิกกับฉัน ตอนนี้ฉันไม่สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่ให้คิดเหตุผลร้อยพันกว่าเหตุผลที่เขาเลิกกับฉัน ฉันไม่สามรถกลั้นน้ำตาแห่งความเสียใจได้แต่ปล่อยให้มันไหลอาบแก้ม
“แกจะร้องไห้ไปทำไมว่ะ ผู้ชายที่ดีมันมีหลายคนเว้ย ไม่ต้องคิดมาก เดียวฉันจะให้ไอ้ป่านมันหาให้สักครึ่งโหล พอไหม??”
ณี หญิงสาวสุดห้าวเอ่ยขึ้นเพื่อให้เพื่อนรักของตนหยุดร้องไห้ ก่อนที่จะไปอ้อมกอดและลูบหลังเป็นการปลอม
“ฉันรู้ ยัยณี ฉันรู้ดี ว่าผู้ชายนะมันมีเยอะก็จริง แต่จะมีสักกี่คนที่ทำให้ฉันรักเขาได้ รู้ไหม ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันคิดว่าเราสองคนรักกันมาก ฉันทุ่มเทให้เขาเยอะมาก ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เขาบอกเลิกฉัน”
หลังจากพูดเสร็จ มันยิ่งทำให้พลายร้องไห้หนักขึ้น ก่อนที่จะไปซบไหล่พิมพ์ หญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่า แม่ชีของโลก ให้ปลอมเธอ ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่สำควรทำอย่างยิ่ง
“นี้ พลาย จงรักคนที่เขารักเราดีกว่า อย่างเช่น พ่อและแม่ไงล่ะ พวกท่านยังรอให้พลายไปตอบแทนท่านเสมอนะ ไม่ต้องไปเสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่เห็นค่าในตัวเราหรอก รู้ไหม ไม่ต้องร้องแล้ว งั้น พรุ่งนี้ไปทำบุญไหว้พระกับเราไหม??”
ขึ้นชื่อว่าแม่ชี ก็ต้องทำตัวให้สมกับแม่ชี เมื่อเพื่อนๆทั้งสามที่เหลือได้ยิน ก็ทำหน้าเซงทันทีและคิดว่า
‘นั้นไง มาอีกแล้ว คำสั่งสอน ของแม่ชีของโลก’
หลังจากสั่งสอนเสร็จ พลายก็มองหน้าพิม ก่อนจะพยักหน้ารับว่าจะไปด้วยในวันพรุ่งนี้ หลังจากนั้น เพื่อนๆก็พากันปลอมแล้วพากันไปกินก๋วยเตี๊ยวเจ้าโปรดของยัยพลาย
.
.
.
.
.
.
.
ร้าน ก๋วยเตี๊ยวแม่แจ๊(เจ้าเก่า)
“ป้าค่ะ เล็กตก อีกชามค่ะ”
หลังจากมาถึงร้าน พลายสั่งก๋วยเตี๊ยวที่ตนชอบมากินอย่างเสียใจ กินไปเสียน้ำตาไป เมื่อเพื่อนๆกินเสร็จ เห็นยัยพลายสั่งต่อจึงพูดขัดขึ้น
“นี้ ยัยพลาย แกจะกินอีกหรอ??”
โฟร์กัสหญิงสาวที่ทนไม่ได้เอ่ยขึ้นมา ซึ่งสิ่งที่เอ่ยมา ทำให้เพื่อนๆทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เมื่อพลายได้ยินจึงหยุดกิน แล้วเงยหน้าขึ้นมา บอก
“ทำไมล่ะ ฉันพึ่งกินไปได้ชามเดียวเองนะ ยัยโฟร์”
เมื่อเอ่ยเสร็จ พลายก็ก้มหน้าลงไปกินต่อ เพื่อให้หมด สิ่งที่เพื่อนๆได้ยิน แทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลยที่เดียว
“ชามเดียวบ้านเธอนะสิย่ะ นี้มัน5ชามแล้วนะ กินเข้าไปได้ยังไง ชามละ 30 5ชามก็ 150 บาท นี้ ฉันไม่มีปัญญาจ่ายหรอกนะ มันแพงและเกินกำลังของฉัน”
ณี เอ่ยขึ้นอย่างเสียไม่ได้ ที่เธอโมโหเพราะว่า เธอบอกว่า มื้อนี้จะเลี้ยงยัยพลาย ที่ทำให้โดนตบแทนเธอ เมื่อพลายได้ยิน ก็เงยหน้าขึ้นมา แล้วทำท่าจะร้องไห้อีกรอบนึง ถ้าหล่อนเป็นคนจ่ายเอง
“ไมต้องร้องนะ เดี่ยวฉันเลี้ยงแทนยัยณีเองก็ได้ เงินแค่150 บาท จิบๆ แต่แกนี้ สุดยอดจริงๆเลย ขนาดเสียใจร้องไห้ แกยังงกได้ขนาดไม่ยอมเสียเงินเอง ว้าวว แกนี้น่าทึ่งจริงๆเลย”
สายป่าน สาวแสนสวยและรวยเอยขึ้นอย่างอดไม่ได้ที่เพื่อนของเธอทำเลาะกันเพราะไม่อยากจ่ายเงินแค่ 150 บาท เมื่อเอ่ยเสร็จ ก็ทำให้พลายและณีก็ยิ้มอย่างเสียไม่ได้แล้วคิดว่า มื้อนี้ ฉันไม่ต้องจ่าย
เมื่อกินเสร็จ สายป่านก็เดินไปจ่ายเงินให้กับเจ้าของร้าน แล้วเดินมาร่วมกลุ่มกับเพื่อนของเธอ ที่คอยอยู่ เพื่อที่จะกลับไปที่หอพักของพวกเธอ เพื่อที่จะนอนและพักผ่อน
***************************************************************
มาแล้วนะค่ะ กับตอนแรก 100%เต็ม ไม่ชอบตรงไหนติชมได้นะค่ะ จะนำไปปรับปรุงทันที
ขอบคุณมากค่ะ
ติดตามกันต่อในตอนหน้านะค่ะ
ความคิดเห็น