คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : season 2 promise
ตอนที่2
“อ่า ถึงซะที เมื่อยตูดชะมัดเลย”
ณีบ่นหลังจากเดินลงจากรถ เมื่อเห็นว่ารถคันหรูที่มารับเพื่อนสนิทของตนเอง จอดนิ่งสนิทอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ ของพิมพ์ พิมพ์ที่เห็นณีเดินลงมาก็บ่นเลย ได้แต่ส่ายหน้ากับคำพูดของเพื่อนสนิทที่ไม่เกรงใจใครเลย
“ยัยณีพูดให้มันเพราะๆหน่อยสิ คำพูดส่อภาษานะย่ะ”
โฟร์กัสว่าณีทันทีหลังจากเดินลงมาจากรถเมื่อเห็นพิมพ์ลงมาแล้ว ยัยณีพูดอะไรน่าเกลียดจริงๆ [- -* ][-*-][ *- -]
“แหม๋ๆๆ มาทำเป็นผู้ดีนะยัยโฟร์กัส อยู่หอใครนอนเกาตูดฟร๊ะ” ณีสวน
“โอ๊ยๆๆๆ พอแล้ว จะทะเลาะอะไรกันหนักหนา นี้มาเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ฉันน่ะ เป็นมิตรกันหน่อยสิ”
พิมพ์เอ่ยห้ามทัพ ก่อนจะมีศึกน้ำลายขนาดใหญ่เกิดขึ้นบริเวณหน้าบ้านของเธอ ก่อนจะเดินนำเพื่อนสนิททั้งสองเข้าไปในตัวบ้าน เมื่อเห็นพ่อแม่ของตน เดินลงมาจากชั้นบนของตัวบ้าน
PIM’S PART
วันนี้ก็มาถึงแล้ว วันที่ได้กลับมาที่บ้านซะที บ้านของฉันอยู่กันแค่3คนค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ และลูกที่น่ารักอย่างฉันค่ะ(ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลย) บ้านหลังใหญ่หลังนี้ ผ่านไปกี่เดือน ก็ยังคงสภาพเหมือนเดิม ข้าวของทุกชิ้นอยู่ที่เดิม แต่มีบางส่วนที่ได้มาใหม่และได้ถูกจัดให้มันเข้ากับตัวบ้านและสิ่งแวดล้อมอย่างดีแล้ว กลับบ้านทั้งทีก็ต้องเรียกคะแนนความรักความเอ็นดูจากคุณพ่อคุณแม่ซะหน่อย
เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันก็เดินไปกอดคุณพ่อและคุณแม่ก่อนจะมอบหอมฟอดใหญ่ๆลงไปที่แก้มของพวกท่าน บ้านหลังนี้เปลี่ยนหรอกค่ะ มีแต่คนที่อยู่บ้านนี้แหละที่เปลี่ยน ดูคุณพ่อคุณแม่ของฉันสิ ตอนกลับมาช่วงซัมเมอร์ที่แล้วยังไม่ผอมซูบเท่าวันนี้มาก่อนเลย รอยย่นที่หน้าก็ดูเพิ่มมากขึ้น
“พิมพ์คิดถึงคุณพ่อ และคุณแม่จัง ทำไมผอมลงขนาดนี้ล่ะคะ?”
ยังไม่ทันจะตอบคำถามของลูกสาว ก็มีสองสาวที่เดินตามพิมพ์มา เอ่ยกล่าวทักทาย
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ ”
โฟร์และณีเอ่ยทักทาย ยกมือพนมไหว้เจ้าของบ้านหลังนี้ ก่อนจะได้รอยยิ้มเอ็นดูกลับมา
“อ้าว มาด้วยหรอเนี้ย แม่กำลังคิดถึงอยู่เลย”
คุณนายหญิงของบ้านเอ่ยและยกยิ้มขึ้นอย่างดีใจ ที่เห็นเพื่อนสนิทตัวดีทั้งสองคนมาด้วย ก่อนจะเดินไปกอดเป็นการต้อนรับ
“คุณแม่อ่ะ ลืมพิมพ์แล้วใช่ไหมเนี้ย พิมพ์ยืนอยู่ตรงนี้นะ”
ลูกสาวตัวดี เอ่ยอย่างงอนๆ กลับมาทั้งที ยังจะโดนลืมและถูกทิ้งอีก น่าน้อยใจชะมัดเลย
หลังจากได้ยินเสียงลูกสาวเอ่ยขึ้นขัดตนเอง ก็หันไปกอดลูกสาวที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ เห็นเงียบๆ ก็ร้ายใช่เล่นนะลูกของฉันเนี้ย คุณนายหญิงของบ้านคิดในใจ ก่อนจะลูบหัวลูกสาว
“โอ๋เอ๋ อย่างอนนะ คุณแม่ง้อแล้วนี้ไง งอนมากจะไม่สวยเหมือนคุณแม่นะ”
“โธ่คุณแม่ กำลังจะซึ้งเลย พิมพ์น่ะ สวยอยู่แล้วต่างหาก”
“ช่างกล้าพูดนะ ยัยพิมพ์”
ณีเอ่ยขึ้นหลังจากทนไม่ไหวที่เห็นเพื่อนที่ดูเรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ กลายมาเป็นสาวผู้หลงตัวเอง ต่างอย่างกับคนล่ะคนเลย ณีล่ะปวดหัวแทน
หลังจากโดนแขวะเป็นที่เรียบร้อย พิมพ์ก็เดินไปหาคุณพ่อที่ยืนยิ้มอยู่คนเดียวก่อนจะเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“คุณพ่อค่ะ ทำไมผอมลงแบบนี้ล่ะ กินข้าวบ้างหรือเปล่าเนี้ย พิมพ์เป็นห่วงนะ”
“คนแก่ก็แบบนี้นะแหละลูก จะเอายังไงล่ะ พ่อจะอยู่ได้อีกกี่วันเชียว”
“พ่ออ่ะ อย่าพูดแบบนี้อีกนะค่ะ ถึงพระพุทธเจ้าจะบอกไว้ว่า สังขารของคนเรานั้นไม่เที่ยง ควรจะปล่อยวาง แต่คุณพ่อไม่ห่วงพิมพ์หรอ ถ้าเป็นห่วงห้ามพูดแบบนี้อีกนะค่ะ ”
“จ๊ะ ต่อไปนี้พ่อจะเชื่อฟังพิมพ์ทุกอย่างเลยดีไหม หืม คนเก่งของพ่อ”
“ดีมาก อิอิ งั้นพิมพ์ขอตัวไปเก็บของก่อนนะค่ะ”
พิมพ์เอ่ยลา พ่อแม่ของตน ก่อนจะเดินไปจับมือเพื่อนของตนเองที่ยืนคุยสนุกสนานกับแม่ของตนอยู่ ก่อนจะพาเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน
“คุณ จะบอกเรื่องนั้นกับลูกเมื่อไร ฉันกลัวลูกไม่ยอมนะคุณ”
หลังจากเห็นลูกเดินไปไกลแล้ว คุณนายหญิงของบ้านก็เดินมาจับแขนสามีของตนเอง ก่อนจะเอ่ยถามอย่างเป็นกังวลเมื่อนึกถึงเรื่องที่ต้องบอกกับลูกสาว
“บอกวันนี้แหละคุณ ถ้าพิมพ์ไม่ยอม เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วล่ะ เดี๋ยวคุณไปตามลูกมานะ พ่อจะคุยเอง”
หลังจากคุยเสร็จ คุณนายยิ่งของบ้านเดินออกไป เพื่อที่จะไปตามลูกสาวข้างบนตามคำขอของสามีตนเองที่ยื่นอยู่ข้างล่าง
…………………………….
…………………………
…………………….
…………………
……………..
………….
…….
….
..
.
“โฟร์ แกจะไปแล้วหรอ ไหนบอกถึงเที่ยงไง นี้มันเพิ่ง เก้าโมงเองนะ”
พิมพ์โอดครวญ หลังจากได้ยินเพื่อนตัวดีของเธอจะไปแล้ว ทั้งๆที่เพิ่งจะมาบ้านของเธอได้แปปเดียวเองแท้ๆ
“ได้ข่าวว่าฉันบอกแกแค่แปปเดียวเองนะ ยัยพิมพ์ ไม่รู้ล่ะ จะกลับแล้ว พ่อเอารถมารับที่หน้าบ้านแกแล้ว เดี๋ยวจะมานอนเป็นเพื่อน ที่หลังนะ บาย”
หลังจากเอ่ยเสร็จ โฟร์กัสก็วิ่งหายไปเลยทันที โดยไม่รอคำบอกลาจากเพื่อนสนิทตัวเองก่อน ไม่รู้จะรีบไปไหน ก่อนจะเดินถอนหายใจเข้าไปในห้องนอนของตนเอง ที่มียัยณีไปนอนตีพุงกางขาอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว
“ยัยพิมพ์ ตกลงว่าแกจะไปกับฉันด้วยรึเปล่าเนี้ย” ณีเอ่ยถาม
“เออ!! ลืมไปเลย งั้น เดี๋ยวเขาไปถามแม่ก่อนนะ”
พิมพ์เอ่ยอยากเพิ่งนึกขึ้นได้ ก่อนจะกระโดดลงจากเตียงและออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากออกจากห้องมาก็บังเอิญเจอแม่ที่กำลังเดินขึ้นมาอยู่พอดี จึงตรงเข้าไปหา หวังจะถามเรื่องที่จะไปเที่ยวกับณี ในช่วงปิดเทอมนี้
“แม่คะ พิมพ์มีเรื่องจะขอ พิมพ์ขอไป.....”
“เดี๋ยวค่อยพูดนะพิมพ์ ลงไปพบคุณพ่อก่อนไป คุณพ่อมีเรื่องจะคุยด้วย”
“เรื่องอะไรหรอคะ ทำไมดูเครียดเชียว”
“เดี๋ยวลูกลงไปก็รู้ ลงไปได้แล้ว ให้คุณพ่อรอ ไม่ดีนะลูก”
ความต้องการที่จะไปเที่ยวกับเพื่อน ถูกแทนที่ด้วยความสงสัยเต็มประตู ทำไมถึงดูเครียดขนาดนั้น เรื่องอะไรกันน่ะ ที่พ่อต้องการคุยกับเขาขนาดนี้ พิมพ์คิด ก่อนจะสลัดความคิดนั้นไป หลังจากได้ยินเสียงรบเร้าของคุณแม่ ก่อนจะวิ่งไปหาพ่อของตนเองที่รออยู่ด้านล่าง
“คุณพ่อมีอะไรจะพูดกับพิมพ์หรอคะ?”
หลังจากวิ่งลงมา ก็เดินตรงดิ่งไปหาพ่อของตน ที่รออยู่ที่นั่งม้าหินหลังบ้าน ก่อนจะเดินไปนั่งตรงข้ามกับพ่อ ก่อนจะเอ่ยคำถามที่ค้างคาใจอยู่นาน
“พิมพ์ พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอกพิมพ์นะลูก”
“...........................”
“พิมพ์ เมื่อก่อนพ่อเคยมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เขาเคยช่วยพ่อไว้ แล้วพ่อก็สัญญากับเขา”
“สัญญา สัญญาอะไรคะ คุณพ่อ”
“ฝ่ายนั้นเขาเสนอมาว่า จะขอให้ลูกชายเขาหมั้นกับหนู แล้วพ่อ ก็ตอบตกลงไป”
“…………………….ล แล้ว ยังไง หรอคะพ่อ”
“เขามาทวงสัญญาจากพ่อนะลูก”
“หนูต้องหมั้นกับเขาหรอคะพ่อ หนูไม่หมั้นได้ไหม?”
พิมพ์เอ่ยเสียงสั่น ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือพ่อไว้ เป็นการขอร้อง ทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ เขาไม่อยากจะหมั้นกับใครทั้งนั้น คนที่หมั้นด้วยคือใครก็ไม่รู้ จะให้ตัวเขาเองไปหมั้นด้วยนะหรอ ไม่มีทางหรอก
“……………………..”
“มัน.....มันไม่มีทางเลือกอื่นเลยหรอคะ พ่อ หนู....หนูไม่อยากจะหมั้นกับเขา เขาคือใคร หนูยังไม่รู้จักเลย หนูยังต้องเรียนต่อนะค่ะ แล้วจะให้หนูไปหมั้นกับเขาได้ยังไงกันคะ พ่อ”
“……………………”
“……………………”
“ที่จริง ก็มีทางเลือกอยู่นะลูก แต่.........”
“แต่ แต่ละไรคะพ่อ”
พิมพ์เอ่ยถามพ่อเสียงสั่น ลืมตัวเผลอไปเขย่าแขนพ่อของตนเอง ก่อนจะปล่อยมือของตนเองออก เมื่อตั้งสติได้และเอ่ยขอโทษคุณพ่อ ที่ทำให้เจ็บ
“แต่ว่าลูกสอบได้ที่ 10 ”
“ได้ที่ 10 แล้วยังไงคะ”
“ฝ่ายนั้นบอกมาว่า ถ้าเทอมนี้ลูกสอบติด1ใน5 ไม่ต้องหมั้นกับเขา แต่ลูกสอบได้ที่10 ลูกเลยต้องหมั้นกับเขานะลูก”
“อะ.....อะไรกัน ฮึก ทำไมคุณพ่อไม่บอกหนูก่อน ฮึก ละคะ หนูจะได้ตั้งใจเรียน ฮือ”
พิมพ์เอ่ยออกมาทั้งน้ำตา ใช่แล้ว เขาเป็นคนตัดโอกาสนี้ไปอย่างต่อหน้าต่อตาของตัวเอง
“พ่อก็เพิ่งจะรู้ เขาเพิ่งจะโทรมาบอกพ่อ ก่อนวันที่จะประกาศผลสอบลูกแค่2วันเอง พ่อ ก็ทำอะไรไม่ได้หรอกลูก พ่อขอโทษนะ”
พ่อของพิมพ์พูดออกมา ก่อนจะเอื้อมมือไปลูกหัว ลูกสาวคนเดียวที่ตัวเองรักมากที่สุด ที่จริง ตัวเขาเองก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นหรอก ตอนนั้นที่สัญญาไป เพราะร้อนเงิน บริษัทของเขากำลังล้มละลายจากหนี้ก้อนโต ที่ตัวเขาเองไม่ได้สร้างมันขึ้นมา ไม่รู้จะหาที่พึ่งได้ที่ไหน เลยไปพึ่งเพื่อนสนิทคนนี้ ฝ่ายนั้นก็ยืนข้อเสนอมา ที่จะให้ลูกของเราทั้งสองคนหมั้นกัน ตัวเขาเองก็เลยตอบตกลงไปแบบไม่ทันคิด ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าวันนี้จะมาถึง เมื่อฝ่ายนั้นมาทวงสัญญา
“พ่อค่ะ หนูไม่มีทางเลือกอื่นเลยหรอคะ”
“(- - )( - - )( - -)” พ่อได้แต่ส่ายหัว ก่อนจะถอดหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“อ๋อ ถ้างั้น หนูจะโทรไปคุยกับเขา พ่อมีเบอร์เขาใช่ไหมคะ??”
“มันจะดีหรอลูก พ่อว่า”
“ดีค่ะ หนูจะลองคุยกับเขาเองค่ะ”
พิมพ์เอ่ยอยากมั่นใจ ก่อนจะขอเบอร์โทรศัพท์อีกฝ่ายมา หวังจะโทรไปเจรจาต่อรองเรื่องการหมั้นของเขากับลูกชาย ยังไงก็ต้องลองดู
เมื่อได้เบอร์เสร็จแล้ว พิมพ์ก็ขอตัวขึ้นไปได้บนทันที เพื่อที่จะไปโทรศัพท์หาว่าที่คู่หมั้นของเขาในอนาคต
“เฮ้ย [O.O] ยัยณี แกมาบ้านฉันตอนไหนนะ”
หลังจากเปิดประตูเข้ามา ก็ตกใจทันที เมื่อเห็นเพื่อนของตนเองกำลังกินขนมดูหนัง
“อะไรของแกเนี้ย ยัยพิมพ์ ฉันก็อยู่ตั้งนานแล้วเหอะ แกน่ะแหละ ไปนานจัง แล้วได้เรื่องไรไหม นั้น แกร้องไห้ทำไมอ่ะ”
“อ้าว หรอ คือ มัน มีเรื่องนิดหน่อยนะ”
พิมพ์เอ่ย ก่อนจะหน้าสลดลงทันทีที่เพื่อนสนิทของตนเอ่ยถามถึงคราบน้ำหน้าที่เกาะอยู่บนพ่วงหน้าใสของเจ้าหล่อน พิมพ์เดินไปนั่งบนเตียงข้างๆณี ก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร แล้วเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง โดยไม่ปิดบังอะไรเลย
..........................................
ตอนนี้แต่งแบบแปลกๆอ่ะ 5555 ไรเตอร์มาต่อให้แล้วนะคะ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆค่ะ
ความคิดเห็น